Hol

First topic message reminder :

Hol znajduje się tuż przy głównym wyjściu z trybun (A). Stoją tu jakieś roślinki, widnieją wyniki zawodów, czasem ktoś przejdzie z jedzeniem, by zasiąść ponownie na trybunach.


Tym razem nie było tu prawie nikogo. Endymion mógł wziąć oddech. Ostatnio czuł, że potrzebuje więcej czasu spędzić samotnie, bez nikogo obok. Opowieść Alezji o smokach nieco wyprowadziła go z równowagi, czuł się też trochę słabo. Może rzeczywiście na trybunach było za gorąco? Dużo się działo, to na pewno, ale przecież nie panowały upały. Był marzec. To oznaczało, że zimno powinno przedzierać go na wylot. Nie tym razem... Czy ktoś może otworzyć okno? Oparł się o ścianę, szukając wzrokiem jakiejś ławki albo czegokolwiek, co pozwoliłoby mu choć na chwilę odpocząć. Serio? Nie ma tu ławek? Szlag...

Opuszczając trybuny Wakamiya przechodził przez Hol i w momencie kiedy wyłonił się zza rogu pożałował, że nie siedział jeszcze na tyłku oglądając zawodów. Zebrało się tu kilka osób i co gorsza szykowała się jakaś grubsza akcja. Chociaż nie tyle szykowała co już miała miejsce. Jakiś gość złapał dziewczynę i coś tam z nią robił, a wokół nich skakało kilku innych gości. Nie chciał się w to wszystko mieszać tym bardziej, że pojęcia nie miał o co w tym wszystkim chodzi. Poza tym prawie nikogo z zebranych nie znał. prawie, bo był tu jeden towarzysz z Lamii. Właśnie z jego powodu w ogóle pofatygował się na stadion. Chciał mu pokibicować, a przynajmniej zobaczyć jak sobie radzi. A tu proszę, nie uczestniczył w zawodach tylko w jakichś przepychankach (czy co tam się tu właściwie działo) za kulisami. Póki co stanął sobie gdzieś w cieniu i obserwował. Nie zmył się jeszcze tylko dlatego, że Pace brał w tym wszystkim czynny udział, a jako koledze z gildii był gotów w razie czego. Tak tylko, jakby coś miało się stać. Bo oczywiście lepiej jakby nie musiał nic robić...

PERSPEKTYWA GREY
To... było kłopotliwe. Never-kun rzucił się na naszego byłego przeciwnika. Nie mogłam go winić, przegrana oraz jego podejście sprawiały że na pewno nie można było go łatwo polubić. Ale mój ukochany był jak zwykle w gorącej wodzie kąpany - pierwsze atakował, potem zadawał pytania. Lecz tutaj było gorzej... Pamiętałam zasady, walki poza areną były zabronione, ale do Never-kuna wyraźnie to nie doszło.
... Tak, o ile miało dojść do jakiejkolwiek walki. Trzeba było powstrzymać go za wszelką cenę! I był na to sposób!
- Never-kun, stój! On nie chce zrobić nic złego!
Zawołałam, jednocześnie przełykając swoją dumę i samej wlatując pomiędzy bohaterem a resztą, zasłaniając dwójkę (a właściwie trójkę) własnym ciałem. Co jak co, ale mnie mój ukochany NIGDY nie zaatakuje. Był zbyt szlachetny, aby odwrócić się od swojej towarzyszki. Znałam jego zdolności i na szczęście nie powinien wyciągnąć wystarczająco szybko miecza, abym nie zdążyła go powstrzymać.

Przypatrując się reakcji koleżanki z gildii jak i jej odpowiedzi w sprawie tego całego rewanżu, Zielonowłosy uznał, że zgadza się ona na wysuniętą przez niego propozycję. Miał co prawda inne zdanie na temat jego jak i Takary na S-kę, jednak nie chciał kłócić się jakoś o to. Również zbytnio nie kojarzył miejsca o którym powiedziała Wróżka, postanowił że po całym turnieju dowie się czym i gdzie ono jest. Jak i jeśli będzie miał możliwość, popyta się z czystej ciekawości towarzyszy z gildii o jakimś powiązaniu tego miejsca z magiem ziemi, co wydawało się mieć coś wspólnego. Przynajmniej tak odczuł mag błyskawic, gdy jego koleżanka wypowiedziała nazwę lokacji ich rewanżu jak i jej reakcję, jaka przy tym nastąpiła. Z Pace również się przywitał uściskiem dłoni, gdy ten po rozmowie z Takarą zainteresował się nim jak drugim uczestnikiem zmagań podczas igrzysk. Nic mu nie odpowiedział od razu, był natomiast zadowolony z tego, że członek LS nie miał jakoś mu za złe, że dwa razy to przez Sama znacznie szybciej niż pewnie chciał zakończył zmagania dwukrotnie.
Wysłuchał oczywiście uważnie tego co do powiedzenia ma towarzyszka Nevera, która w porównaniu do niego wydawała się być osobą bardziej rozważną niż chłopak z tego samego sierocińca co on. Już miał jej odpowiedzieć jak i samemu chłopakowi, gdy nagle stało się coś, przez co na przynajmniej chwilę powstrzymał się od wypowiedzi. Została mu wciśnięta w wolną rękę butelka z wodą, którą odruchowo złapał mocniej, aby nie wylądowała na podłodze. Zostało to zrobione przez jednego z zawodników z którym co prawda nie miał okazji osobiście się zmagać, jednak widział jego niektóre walki. I właśnie on spowodował małe zamieszanie z którego może powstać coś większego i to bardziej niebezpieczniejszego. Dlatego sam musiał Liściastowłosy coś zadziałać, aby temu zaradzić.
Tak więc otrzymaną butelkę z wodą wsadził pod pachę kończyny trzymającej piwo i już wolną ręką złapał szybko szarżującego Nevera za górną część garderoby z tyłu tuż pod szyją. Chwyt miał być mocny, aby ten poczuł go, obrócił swoją głowę jak i zobaczył kto go trzyma, taka reakcja wydawała się Wróżkowi naturalna, nawet dla kogoś takiego jak Winter.
- Wstrzymaj się, przynajmniej na pewien czas, szarża nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem szczególnie, gdy nie wiesz co tak naprawdę się dzieje - powiedział Zielonowłosy do trzymanego znajomego, licząc na to że ten go chociaż wysłucha. Chociaż nic nie wskazywało na to, że inny uczestnik Igrzysk chce zrobić jaką krzywdę jej koleżance z gildii to i tak uważnie go obserwował, tym samym nie zauważając byłego już Wróżka który znalazł się w okolicy.

Zaczynało się robić nieciekawie, gdyż nastroje zaczynały się już dość mocno podburzać. I pewnie za jakiś czas doszłoby do batalii gdyby nie niski, męski, dudniący głos.
-Dość! - co zadziałało niemalże jak kubeł zimnej wody na obecnych przy tym zamieszaniu magów. Większość bowiem mogła kojarzyć ten głos z igrzysk. A i owszem. Sędzia, który nie rozstawał się nigdy z płaszczem, któremu nawet teraz kaptur zasłaniał twarz -Mogę wiedzieć co się tu wyrabia? - rzucił lekko poddenerwowanym tonem, po czym przemówił -Zamieszki na terenie Domus Flau są karane. Dodatkowo jesteście zawodnikami! Jeżeli zaraz się nie uspokoicie nałożę na was karę porządkową lub zdyskwalifikuję z ewentualnych, następnych wydarzeń. Przestać i to już! - zakomenderował głosem nieznoszącym sprzeciwu. Następnie omiótł wszystkich spojrzeniem, zatrzymując wzrok na Neverze i Pace'ie, którzy zdążyli dobyć mieczy -Schować broń. - po czym spojrzał na Rainbow D. i Kamishirosawę Takarę -Co się tu dzieje? - rzucił już normalnym tonem, acz wciąż pobrzmiewała w nim nutka swoistej wrogości.

Goomoonryoung: 130 MM | Reo nieaktywowane ze względu na ogólny chaos i zamieszanie

Gumiś uśmiechnął się pod nosem. Spodziewał się że jego akcje wywołają niejako zamieszanie, ale nie spodziewał się że dziewczyna ma takich kretynów wśród znajomych. Spodziewał się jednak że Samael myśli. Właśnie dlatego to jemu podał wodę. Na dodatek Pace także wykonywał akcje logiczne, sasuga Lamia Scale. Na dodatek sprowadzili sędziego, a Gumiś z wciąż lekko kpiącym uśmiechem westchnął i odezwał się, wpierw do trzymanej przez siebie Takary, której oczodół wciąż macał lewą dłonią.-Powiedz kolegom żeby się nieco uspokoili-Tutaj z rozbawieniem spojrzał też na Daxa, co nagle zmienilo wyraz jego twarzy. Czy ten facet, podróżował z... pyzą? No cóż... każdy ma jakiś fetysz.-Jeśli chcesz odzyskać oko to współpracuj. Jak mi nie wyjdzie za pierwszym razem, to drugiego nie będzie. Nie mogę tego używać zbyt często.-W ogóle chyba powinna być wdzięczna że energię na IMy zużywa na nią, a nie na dalsze uczestnictwo w zawodach. Inna kwestia że dalsze uczestnictwo już go nie interesowało.-Randka panie władzo, a to zazdrośni adoratorzy.- i na potwierdzenie słów pocałował Takarę w czoło.-Prawda skarbie?-Posłał jej spojrzenie z rodzaju "współpracuj" a następnie raz jeszcze spróbował leczenia. Ale chwilę odczekał, czy przypadkiem ktoś znów nie podejmie niespodziewanie narwanych akcji.

Dużo ludzi. Bardzo dużo. I jakie zainteresowanie, wow! Lepiej jak rok temu, kiedy prawie utrącili jej głowę. Jaki ten świat pokrętny. Uśmiechnęła się nieco ponuro na słowa Packi. Trzy razy odstrzelił mu rękę? Serio? No, jej prawie nogę... Chociaż nie, daleko temu było to odstrzelenia. Czyżby po prostu miała szczęście? - Chyba wiem jak to jest. - stwierdziła na kolejne jego słowa. Problem z ludźmi, którzy chcą cię zabić jest taki, że po prostu chcą cię zabić. A to stwarza pewien problem głównie dlatego, że na przykład taka Tasia wolałaby jednak żyć. Trochę jednak pocieszne było to, że nie tylko ona miała takie problemy. Z tym ożenkiem tylko w sumie nie miała podobnie, ale w zasadzie kiedyś chcieli z niej robić kapłankę drzewa więc w sumie... Co się dzieje? Tak, kilka osób o to pytało. Tylko był drobny problem - Też chciałabym to wiedzieć, serio.... - rzuciła pod nosem nie dbajac o to, czy zainteresowani usłyszą czy nie. Narobili niepotrzebnie zbyt wielkiego zamieszania. Co ona, umiera czy jak?  O, i jeszcze ma ich uspokajać. Dobre, dobre... - Jak? Mam im zęby wybić? - no, dyplomacja jako taka jakoś nie była jej dobrą stroną. Jak było trzeba to spoko, mogła próbować. Tylko Never nie wyglądał na takiego, do którego zwykłe słowa jakoś trafią bez pomocy czegoś ciężkiego jak cegła. A Dax był Daxem. Prawdopodobnie by uzyskać efekt podobny do oczekiwanego musiałaby go w najlepszym wypadku związać. No, w każdym razie instynkt przetrwania próbował jej właśnie zasugerować, że mogłaby omyłkowo oberwać przy tym w żebra. Moment, najpierw Samael coś gada, że ponoć słyszał, że Tasia to silna dziewoja a teraz Pace coś tam mówi, że wgniata ludzi w ziemię? Ej ej, moment... Ona nie wgniata ludzi w ziemię. Ani nie jest jakoś specjalnie silna. To bardziej działa na odwrót. - Nie wiem skąd bierzecie te plotki ale zmieńcie źródło... Ej, wy się ze mnie nie nabijacie chyba, nie? - rzuciła obu nieco podejrzliwe spojrzenie. No bo równie dobrze mogą wiedzieć, jak jest i mają teraz ubaw. Ludzie lubią rzucać takimi komentarzami. Żeby było zabawnie. Tyle, że ją to średnio bawiło. Obecna sytuacja też była mało zabawna, przynajmniej z jej punktu widzenia. Czyli moment - jakiś random tak po prostu ją zaczepił, chce oddać oko i w ogóle? Dalej to mało do niej docierało. Oh, i ma tylko jedną szansę? Uroczo... Że tez ją to, kurna, nie dziwiło. I ma współpracować? Niby jak? A tak, że się już miała tego dowiedzieć jak tylko przyszedł sędzia. Jeszcze lepiej. A więcej ludu to matka nie miała? Z resztą mniejsza z tym... Randka? Mimowolnie uniosła jedną brew patrząc na Gumisia. Srsly...? Ma udawać, że są na randce...? W sumie jakby się nad tym zastanowić dla ratowania kraju przed wojną z Pergrande była w stanie dać wsadzić się do jednej wanny z resztą służby. Udawanie randki dla odzyskania oka wydawało się przy tym wcale nie być takie złe. I będzie dość spoko profit. Inna sprawa, że za tś szopkę złamałaby mu rękę. A KTOŚ mówił, że Tasia jest nadpobudliwa. Głowa cofnęła jej się nieco w tył, kompletnie odruchowo, kiedy ten pocałował ją w czoło. Cała ta groteskowa sytuacja była bardzo dziwna i na prawdę ciężko jej było pojąć, ze to wszystko serio się dzieje. W końcu wzrok przerzuciła na sędziego przybierając bardziej neutralny wyraz twarzy. - Taaaak... - nieco niechętnie potwierdziła jego słowa, chociaż równie dobrze mogła się teraz wydawać zmęczona całym tym zamieszaniem. Po tym zaś znowu zerknęła na Gumisia. - Tylko wiesz, że jeżeli ci się nie uda, zrobię ci coś bardzo bardzo złego za robienie mi nadziei? - zapytała Gumisia nieco ciszej, po chwili przypominając sobie o jednej, dość istotnej kwestii. - No i zgaduję, że coś będziesz chciał w zamian? Bo raczej ciężko mi uwierzyć, że chcesz mi oddać organ za darmo. - dodała, spokojnie czekając na odpowiedz. Chociaż na wcześniejsze nic nie powiedział, więc w sumie jakoś specjalnie nie nastawiała się, że tym razem odpowie na pytanie. Ale mniejsza, ona chce oko. Ma jedyną, niepowtarzalną okazję, to można korzystać. Najwyżej się okaże, ze to fake...

Uff, wyglądało na to, że jednak do niczego nie dojdzie. Jakaś służba ochrony czy kto to tam był pojawił się w sam czas, aby zapobiec... właściwie Wakamiya nie wiedział czemu, ale cieszył się, że do tego nie doszło. Już ze spokojem mógłby sobie stąd wybyć, ale zainteresowało go troszkę to czy ten gość faktycznie może przywrócić panience oko. Oko, które straciła chyba już jakiś czas temu. Oczywiście mogły istnieć moce pozwalające na coś takiego, ale on sam nigdy takich nie widział i dlatego chyba pozostał na miejscu. Kto wie kiedy będzie okazja ponownie coś takiego zobaczyć. Może to jedyna taka okazja, aby zobaczyć wspaniałego uzdrowiciela? Nawet wyszedł z cienia, aby znaleźć się nieco bliżej. Pacnął kolegę z gildii w ramię.
- Czołem. - rzucił ponuro z takim samym wyrazem twarzy. Podniósł też łapkę na powitanie. Porzucił pomysł, aby skinąć na zebranych, głównie wspaniałego uzdrowiciela i jego pacjentkę pytając Pace'a czy to jego znajomi.

PERSPEKTYWA NEVERA
Już miałem zadać decydujące uderzenie siłom zła, gdy....
-... Huh?
Po pierwsze, nie mogłem się ruszyć. Po drugie, drogę moją zasłaniały dwie osoby. Po trzecie, ktoś krzyknął że walki tutaj są zakazane, więc zaraz napięcie opadło.
-... - słysząc słowa Samael-sempaia, Grey i tego nowego opuściłem miecz, chowając go z powrotem, tylko rzuciłem zdenerwowane spojrzenie na owego drania co trzymał Ta-nee... I JĄ POCAŁOWAŁ! GRRRRRRRRRRRRRR! (tutaj Never-kun jest cały czerwony, starając się powstrzymać od wybuchu złości, to nie tak że go nie rozumiem - przyp. Grey) - N-na pewno kiedyś cię dostanę! To jeszcze nie koniec!
Zawołałem, niestety nie mogąc się wyrwać z uścisku Samael-sempaia, więc pozostało mi jedynie zaszyć się w kłębek i robić koła na ziemi (jest w mocnej depresji, w końcu nie mógł zgrać bohatera ratującego niewiastę od złego... lekarza? Ja zresztą również nie chciałabym, aby Gumiś mnie leczył - przyp. Grey)

PERSPEKTYWA GREY
Ufff... zdawało się że sytuacja była opanowana. Never-kun może nie był zachwycony, ale już nie zamierzał pociąć naszego przeciwnika na tysiąc kawałków. Jednak okazja do tego na pewno nadejdzie, w kolejnym dniu będzie gryzł ziemię... Co prawda, mi osobiście nie przeszkadzał (co mniej więcej oznaczało, że dla mnie znaczył mniej niż robak niewarty rozdeptania - przyp. Grey), ale gdyby Never-kun przez niego został zdyskwalifikowany, osobiście bym go otworzyła i wyjęła flaki. Pozostaje jedynie jedna sprawa.
- Gomen nasai - odwróciłam się do sędziego, zniżając na przeproszenie głowę. - Nastąpiło małe nieporozumienie, ale wszystko zostało wyjaśnione i nikomu nic się nie stało. Jeszcze raz przepraszamy za stworzenie zamieszania.
Specjalnie użyłam liczby mnogiej, żeby przerzucić ciężar odpowiedzialności na cąłą grupę. Całe szczęście, że wiele osób ma trochę oleju w głowie... nie licząc oczywiście naszego przeciwnika, który zamiast przedstawić sytuację, chwycił dziewczę i zrobił z nią co chciał. Skąd on jest że podstawowych zasad wychowania nie zna? (z gildii najbardziej nastawionej na "dobro" - przyp. Grey).

Dax patrząc na całą sytuację był lekko zmieszany, bo nie miał zielonego pojęcia, co ma teraz zrobić. Najchętniej wyrwałby temu gadowi serce z piersi. Bardzo dobrze pamięta poprzednie igrzyska, jednak dopiero po chwili coś do niego dotarło. Zacisnął on tam mocno pięści, że aż mu strzeliło w palcach. Zagotowany, ale wiedział, że jak coś powie to może bardzo źle się skończyć. Trzymał jednak mocno język za zębami, chociaż miał wręcz ochotę się na niego rzucić z pięściami, niby mógłby, jednak co go interesuje co on zrobi teraz z Takarą? To ona wszystko niby teraz ciągnie, by się bawić z nim w parkę. (Do tego pamiętał go z pewnego wydarzenia na haloween, ale no... )
- A z resztą... - powiedział - Rób, co chcesz, mnie to już szczerze pierdoli - Po czym jedynie zjadł trochę popcornu i podrapał Pyzę po czubku główki. Jedynie poszedł za Nevera, po czym poklepał go po ramieniu - Jak już to dorwę go pierwszy - powiedział mu cicho na ucho, po czym lekko się do niego uśmiechnął i stanął z boku nie chcąc się teraz włączać do rozmowy.

Sędzia stał niewzruszenie oczekując wyjaśnień. I choć nie dało się nic wyczytać z jego twarzy (gdyż ta skryta była pod cieniem kaptura), zdawało się, że usilnie wpatruje się w całą grupę.
-Robiąc sobie ze mnie żarty, najlepiej będziesz startował z gorszej pozycji nazajutrz. - skomentował wypowiedź Gumisia, dostrzegając, jak zaczyna próbę leczenia, zostawiając w pełnym skupieniu, razem z rzekomą "partnerką". Cóż, Takara się nie opierała, więc niech ją całuje kto chce. A jak zamiast oka wszczepi jej bombę to cóż. Policja się będzie tym martwiła. Jeden z nich chyba nawet trafił do finału. Po chwili skierował wzrok na bataliującą się dwójkę. A przynajmniej niemalże. Never schował broń, a latające małe coś przeprosiło. Kiwnął tylko głową i spojrzał na Pace'a -Broń. - rzekł stanowczo, nakazując schowanie broni. Średnio się przejął Rinem, który przyszedł pacnąć Packa, tak długo, jak ten nie planował walczyć. Średnio też się przejmował Daxem z jedzeniem na łbie, który to podszedł szepnąć coś na ucho Neverowi. Może też mu spróbują wmówić, że to randka? Nadal sytuacja nie była wyjaśniona, więc stał, oczekując, aż kilka osób, które najwidoczniej się wyłączyło zareagują tak, jak im nakazał. Przynajmniej nie będzie potem musiał jakichś kłopotliwych papierków wypełniać z powodu nałożenia na nich kar.

Goomoonryoung: 97 MM | Reo 1/2

Westchnąłem... W końcu zaczęli ogarniać...
Przyszedł sędzia i zaczął robić gnój... Był strasznie nachalny i pospieszał, nie dawał nawet dobrze się zastanowić nad jego słowami
Schowałem broń, gdy powtórzył się jeszcze raz
-Dobrze, dobrze, już chowam-
Akurat podszedł Rin i klepnął mnie w ramię.
Odwróciłem się zdziwiony spojrzeć, kim jest ten ktoś.
-Rin, jak miło Cię widzieć. Co tam słychać?-
W sumie szybko przerzuciłem się z jednej sprawy na drugą. W chwili, gdy mogłem pogadać z Rinem, sprawa z sędzią i resztą ludzi dookoła, przestała mnie obchodzić...

Dla Gumisia nie istniał już hol, ludzie ani nawet to, co mówiła do niego Tasia. Istniała tylko energia magicza wypływająca z jego dłoni i formująca się w komórki oraz tkanki tworzące ludzkie oko o fioletowej tęczówce. Jednocześnie część tej energii była poświęcana na łączenie nowego oka z nerwami oraz resztą ciała dziewczyny. Cała operacja była dość trudne i wymagała nielada skupienia, dlatego chłopak poświęcił się jej całkowicie przestając już zwracać uwagę na niepotrzebne detale otoczenia. W zasadzie zabieg ten nie potrzebował aż tyle skupienia, ale to był pierwszy raz Gumisia i nie chciał zawalić. Wiadomo, jak normalnie będzie go używał to będzie musiał ogarniac chociaż otoczenie, bo to wkońcu skill bojowy trochę jest. Byłoby kappa gdyby schował się, zaczął leczyć, ale nie uniknął miecza bo za duże skupienie. Ale mniejsza, bo teraz był skupiony na maksa. Dawał swojej energii robić to co do niej należało, czyli przekształcał ją powoli w gotowy narząd wzroku jednocześnie łącząc go z faktycznym ciałem Takary. Był dość mocno zadowolony ze swojego zaklęcia. Było wręcz fenomenalne, nawet jeśli przez latające krzesła, jego czar zakończy się niepowodzeniem, to sama możliwość naprawy, była całkiem miłą odmianą po tej ciągłej destrukcji. Kiedy skończy leczyć brązowowłosą, odsunie dłoń - i w ogóle siebie - od oka i samej dziewczyny, by już na odległość wyciągniętej reki móc podziwiać efekt swojej pracy.

Jak do ściany. Ale dopóki ta ściana była w stanie zwrócić jej oko to dało się to wybaczyć. Bo, tak jakby, to się ze swoim okiem dość zżyła. Miała je od urodzenia i w ogóle. Wolała je mieć, niż go nie mieć. A ze go nie miała, to było trochę smutno. Niby po tak długim czasie szło się przyzwyczaić, ale jednak wyglądanie jak pirat jej się średnio podobało. Chce się bawić w cudotwórcę? Okej, spoko. Jak dajom, to bierze. Postanowiła póki co nic nie mówić. Nie było potrzeby, a skoro miała skupić się na oku, to się na nim skupiła. Chce oczko. Bardzo chce oczko. Oczywiście bez przesady, życia by za nie nie oddała, ale jakoś nikt od niego większego poświecenia w tej sprawie nie wymagał to spoko. Tego póki co ignorując póki co obecne zamieszanie pozwalała Gumisiowi działać. Ta, pewnie, mógł chcieć zrobić jakiś przekręt. Ogólnie miała może dużo przyjaciół ale i dużo wrogów. Tyle, ze wtedy po prostu by mu wpierdoliła i by było po temacie. A skoro nic się takiego nie działo to o, czekała cierpliwie aż ten skończy tworzyć.

- Kiepsko... - rzucił ponuro spoglądając na kolegę z gildii. Jak to zwykle u niego bywa nie wyglądał na szczęśliwego. Zaraz jednak kontynuował, bo narzekać mógł i cały dzień.
- Przyszedłem zobaczyć jak sobie radzisz, ale na trybunach napadł na mnie Matt. Poznałeś go już? - zapytał cały czas patrząc na Packa. Nawet poczekał, aż ten odpowie czy chociażby skinie, bądź pokręci głową. - A potem... Potem chyba straciłem przytomność. Tak mi się zdaje. - stwierdził jakby trochę zamyślony, bo sam nie był do końca pewny czy tak właśnie było.
- No i w końcu nawet nie zobaczyłem jak sobie radzisz. Czyli jak zwykle wszystko idzie nie po mojej myśli. - zakończyło się to przeciągłym westchnięciem. Jeszcze zerknął na nieznajomą dziewczynę i gościa, który stał przy niej. Ale ci stali nieruchomo, nic ciekawego się nie działo.
- A mniejsza... - machnął łapką. - Jak myślisz, uda mu się? - zapytał wskazując na maga Grimoire.

Wygląda na to, że na szczęście dla wszystkich tutaj nie doszło do czegoś, co by mogło zmienić oblicze tych Igrzysk Magicznych. Walki poza areną, a tym bardziej w których uczestniczą w tych zawodach, a na dodatek dzień przed finałem, pewnie obiło by się szerokim echem po całym kraju. Wyrzucenie z tych zawodów byłoby najmniejszym zmartwieniem, doszło pewnie by do wytykania palcami, a jeśli by doszło do rozlewu krwi, to byłoby jeszcze gorzej. Spore problemy z Policją Magiczną oraz Radą, tego chyba nikt nie chce, na pewno nie większość tutaj zebranych, a może nawet wszyscy. Tak więc Zielonowłosemu nie pozostało nic innego, jak puszczenie już uspokojonego kolegi, oraz przyglądaniu się temu, co inny zawodnik robił z Takarą. A robił coś, co miało podobno za zadanie sprawienie, aby jego koleżanka z gildii ponownie mogło widzieć na obydwoje oczu i nie nosić tej opaski. Tak przynajmniej zrozumiał z tego co dotarło do jego uszu jak i z tego co sam zobaczył. Nie pozostało mu więc nic innego, jak wyciągnięcie spod pachy otrzymanej bez pytania butelki wody wolną ręką. Jak i czekania na to co się stanie, czy ten z kim jeszcze nie miał okazji walczyć podczas zawodów napradę posiadał taką moc.