Hol

First topic message reminder :

Hol znajduje się tuż przy głównym wyjściu z trybun (A). Stoją tu jakieś roślinki, widnieją wyniki zawodów, czasem ktoś przejdzie z jedzeniem, by zasiąść ponownie na trybunach.


Tym razem nie było tu prawie nikogo. Endymion mógł wziąć oddech. Ostatnio czuł, że potrzebuje więcej czasu spędzić samotnie, bez nikogo obok. Opowieść Alezji o smokach nieco wyprowadziła go z równowagi, czuł się też trochę słabo. Może rzeczywiście na trybunach było za gorąco? Dużo się działo, to na pewno, ale przecież nie panowały upały. Był marzec. To oznaczało, że zimno powinno przedzierać go na wylot. Nie tym razem... Czy ktoś może otworzyć okno? Oparł się o ścianę, szukając wzrokiem jakiejś ławki albo czegokolwiek, co pozwoliłoby mu choć na chwilę odpocząć. Serio? Nie ma tu ławek? Szlag...

Wpatrywałem się w cud odzyskania oczka jak w obrazek. Co wyłączyło mnie chwilowo z rozmowy z Rinem.
-Ach, wybacz, Rin- zwróciłem się do wyglądającego na przygnębionego chłopaka. Chociaż Rin akurat zawsze tak wyglądał. -Pytasz o zawody?- Wskazałem ręką na tablicę wyników -Niby walki się jeszcze nie zakończyły, ale... Jakoś mi się finał ze mną w roli uczestnika nie widzi.- Wskazałem na Samaela -Sam skutecznie mnie od tego powstrzymał... Dwa razy- zaśmiałem się dość głośno.
Nie miałem do białowłosego żalu, czy czegoś. A do tego złość i niechęć do Wróżek minęła mi już dawno.
-Gratki, Takaro. Niech Ci dobrze służy-
Zwróciłem się jeszcze do Takary, gratulując jej odzyskania oka.
Zastanawiałem się, jak długo jeszcze przyjdzie mi tu tkwić. Wszak wracałem tylko z wyżerki.

PERSPEKTYWA NEVERA
To było smutne, że nikt nie zareagował na mnie. Ta-nee jakby tak się ode mnie oddaliła, kiedy wszystkie te rzeczy zrobiłem. Czyżby...
Czyżby rzeczywiście siły zła na nią działały i teraz mieszały jej w umyśle?!?! Jeśli tak, to jego moc musiała być duża... to musiała być wszystko wina tego drania! Niepotrzebnie go puszczałem, mogłem go ukarać i przywrócić Ta-nee do stanu normalności! (nie mógłbyś być dalej od prawdy, 90% tej niezręczności to twoja wina, Never-kun. I on jej pomógł, nie zaszkodził, ale wyraźnie jesteś zbyt wolny, aby to załapać! - przyp. Grey)
Już miałem się pozbierać i pobiec za nim, gdy nagle... Coś usłyszałem! Coś bardzo przypominającego moje przedstawienie! Odwróciłem się w stamtą stronę! Przede mną pojawiła się... Najprawdziwsza bohaterka! Z pięknym ubiorem, gwiazdami wokoło, poświatą...
SUGOI!
Poczułem to, czego jeszcze nigdy nie było mi dane. Moje serce zaczęło bić mocniej. To było to, na co zawsze czekałem!
Spotkałem nareszcie bratnią duszę!
- Nie mogę pozostać dłużny... - użyłem swojej wszechpotężnej siły, aby ją także zamanifestować! Wokół mnie pojawiła się światłość, która sprawiła że symbole na moim płaszczu zaczęły się świecić, podobnie jak miecz (tutaj użyłam swoich Sztuczek ze światłem [PWM], bardziej odruchowo, kiedy słyszałam te słowa. I tym razem tego żałuję - przyp. Grey)... którego, co prawda, jeszcze nie dobyłem, ale już niedługo. - Dla prawa, dla sprawiedliwości, dla dobra wszystkich, dla światłości, dla obrony niewinnych! Oto ja, wielki bohater, Never Winter, gotowy jest do akcji!
Wykrzyknąłem z wielką pasją (ku uciesze publiki - przyp. Grey). Nie można było dłużej czekać! Trzeba było działać!
- Siły zła... siły zła skierowały się w tamtą stronę! Nadchodzi czas, aby dwoje strażników sprawiedliwości poszło i je pokonało! Naprzód, nie możemy mu pozwolić uciec!
Odpowiedziałem, wskazując jednocześnie w kierunku miejsca, w którym odchodził tamten drań (Gumiś - przyp. Grey) i wyruszając w tamtą stronę! Nie mogłem dopuścić, aby zło uciekło!

PERSPEKTYWA GREY
Świetnie, w takim wypadku nareszcie mogłam porozmawiać z Samael-sanem na osobności, bez przeszkadzających nam osób...
Lecz ledow co o tym pomyślałam, to znów pojawiła się taka. Tym razem nie działała na tą "kuzynkę", a na samego Never-kuna! Bo...
BO TO BYŁA OSOBA IDENTYCZNEGO POKROJU! JAK TO SIĘ STAŁO!
Przygryzłam wargę. Z jego słów wynikało... że nie zaakceptował tego co nasz przeciwnik Rainbow D. zrobił, tylko jeszcze mu się jego urojenia pogorszyły. O nie!
- Samael-san, bardzo cię proszę!
Zwróciłam się do zielonowłosego z prośbą o pomoc, samej starając się jak najszybciej podlecieć i zatrzymać Never-kuna przelatując mu przed drogą, zanim szkody będą naprawdę duże... Zaczynałam żałować, że wcześniej mu tego wszystkiego nie wytłumaczyłam. Damn!

Egzystencja Pyzuni na główce mamusi była szczęśliwą egzystencją... radosnym bytem. Ot, czyż nie jest to szczęście być tak blisko ukochanej osoby? Nawet, jeżeli ta osoba jest znacznie większa od nas samych? Tak długo, póki ich uczucia są razem, jest ok. Sobie siedziała więc na główce mamusi, zajadając się od czasu do czasu jedzonkiem, które to kochająca mamusia przekazywała "piętro wyżej" do naszej drożdżowej latorośli. A ona z radosnym "puciuu~" i uśmiechem na buziaczce zajadała się.
-Puciuu~! - rzucił jeszcze wesoło Pyzunia w stronę mamusi, gdy już atmosfera zelżała. Wszak syn zawsze woli, jak mamusia ma dobry humor, nie jest zdenerwowana i tym podobne. I synuś się wtedy cieszy! Nawet, jeśli synuś należy do gatunku istot, który z reguły nie jest gatunkiem i jest nieożywionym żarciem. Ale to tam to szczegóły... nic nieznaczące szczegóły.

JAKIE, KURNA, SIŁY ZŁA?
Lepszego pytania chyba nie mogłaby obecnie zadać. Spojrzała na Samaela nie bardzo wiedząc, co ma powiedzieć. To na pewno nie było tak. Nie, z pewnością. Ona wcale nie kradnie cementu ze ścian... Szpital to był przypadek! - W każdym razie nieco wszyscy wyolbrzymiacie. Serio. A co do oka... Pożyjemy zobaczymy. Pal licho wygląd. Jeżeli wierzyć w to, co mówi to chyba będzie sprawniejsze szybciej niz później. - tak, na pewno. Przesadzają. Hiperbola i takie tam, czasami się tego używa. Chyba nie przywykła do jakichkolwiek słów uznania. No bo w końcu ciągle jej się obrywało. Ludzie z reguł dążą do czegoś odwrotnego. Wiec dlaczego? A oko... Kurczę, miała tak potężne zaklęcie leczące, ze wolała wierzyć, że przy najbliższej okazji naprawi jej je. Zerknęła na Rina. O rety... Co za ludzie. Westchnęła cicho po czym machnęła ręką. Mówi prawdę czy nie... Nie było po co drążyć. Packowi tylko kiwnęła głową, nie widząc sensu mówienia czegokolwiek więcej. Mógł to potraktować jako jakiś specyficzny rodzaj podziękowania.
I Się zaczęło. Automatycznie spojrzała w kierunku Visty, a później wzrok przerzuciła na Nevera by później z kolei strzelić facepalma. - Gorzej wam? Jakie kurna siły zła? Siły zła nie oddają oka. One akurat zabierają tez drugie i nerkę dodatkowo... - rzuciła w stronę dwójki superbohaterów. Jeszcze tej całej Tęczy problemów narobią, a mimo wszystko nie chciała, żeby takowe miał mimo wszystko. Wszakże jej pomógł, a tu się jakaś szopka dzieje. - Tak też z łaski swojej dajcie mu spokój, co? I jak inaczej... Znaczy ja go w ogóle nie miałam, więc nie tyle co "wygląda inaczej" co w ogóle "wygląda". - odpowiedziała Neverowi na wcześniejsze dopiero teraz zdając sobie sprawę ze swojego nieco opóźnionego zapłonu. Za dużo ludzi. Pewnie, lubiła tych człekokształtnych. Ale co raz częściej zaczynała mieć wrażenie, ze na dłuższą metę takie coś po prostu męczy.

Zielonowłosy wziął kolejny łyk piwa, którego zostało w butelce około jedna czwarta, gdy wpadła w tą stojącą grupkę osoba, przez którą stężenie uważających się za bohaterów na metr kwadratowych podwoiło się. Never chciał zostać bohaterem, pamiętał swoja jakie usłyszał od niego, gdy ich obydwu domem był sierociniec. Tak więc nie miał nic przeciwko temu, aby realizował to co chciał osiągnąć, jednak pojawienie się kolejnej osoby także kierującej się pragnieniem walki ze złem mogło przynieść coś nieprzyjemnego. Coś takiego mówiło mu przeczucie, które co prawda czasami nie doradzało mu dobrze, jednak w większości przypadków było przydatnym głosem. I co się szybko okazało, pojawienie się kolejnej osoby spowodowało, że Winter samemu postanowił dokończyć zajmowanie się złem, za którego przedstawiciela uważam Rainbowa. Tego, który za sprawą swoich zdolności sprawił, że jego koleżanka z odzyskała oko i nie przypomina już kobietę pirata. Najwyraźniej Never nadal niezbyt dobrze rozumiał co tu się stało, tak więc trzeba było zatrzymać go, zanim zrobi coś głupiego. Tym bardziej, że został o to poproszony przez towarzyszkę jego znajomego, która wydawała się być rozsądniejszą połówką tego duetu. Rozmowa z tą Grey o którą poprosiła wcześniej latająca istotka, spowodowała u Sama zainteresowanie nią samą. Postanowił LIściastowłosy działać od razu, im szybciej zacznie coś robić, tym większa szansa na zatrzymanie możliwości pojawienia się czegoś, co raczej nie będzie pożądane w tym miejscu. Słowa Takary, które i również mag błyskawic usłyszał, miały szanse na zatrzymanie Wintera, tak więc Wróżek szybko przemieścił się w stronę znajomego i złapał go po raz drugi za górną część ubioru w celu siłowego zatrzymania go. Oczywiście zrobił to tą samą ręką co poprzednio, drugą miał zajętą w dalszym ciągu przez trzymane od samego początku w niej piwo.
- Poczekaj, to nie tak jak myślisz, wyjaśnię ci to zaraz. Chodź może gdzieś indziej, gdzie opowiesz mi o swoich przygodach, które miałeś gdy ja wyruszyłem w podróż. Porozmawiały tam też o innych rzeczach - powiedział Samael do Nevera, gdy ten wykazał zainteresowanie tym, dlaczego nie może iść dalej do przodu i zwalczać w tej chwili zło.

- ...nie, nie, nie! - odparła na prędko dziewczyna, kiwając palcem przed Neverem, o ile ten nie pognał hen daleko. Dziewczyna podeszła tylko do sprzeczającej się, czy też broniącej innych dziewczyny. Sytuacje zdawały się być o tyle dziwne, że sama różowowłosa nie wiedziała, co począć. Sprawy jednak powoli się wyjaśniły, a dziewczyna szybko zwróciła uwagę na oko brązowowłosej. Stanęła z nią twarzą w twarz, co oczywiście wymagało stanięcia na palcach, a następnie nachalnie zaczęła wpatrywać się w jej nowe oko. Przyglądała się z bliska, przeskakując z nogi na nogę, aż w końcu musiała zadać jedno pytanie. Musiała upewnić się w jednej kwestii. - Widziałaś kiedyś 'Naznaczoną'? - rzuciła zamyślona Vista, przyjmując dość poważny wyraz twarzy, jakby zobaczyła coś strasznego. Coś od czego zależało życie i śmierć danej osoby, a zarazem co mogło stanowić odpowiedź na wszelkie wyjaśnienia. Oczywiście też dalej trzymała ramiona Takary, ale to tylko dlatego, aby ta nie dostała żadnych, niepożądanych ataków złych mocy.

Wakamiya spojrzał na Samaela po tym jak Pace powiedział, że już dwa razy udało mu się go pokonać. A w jego spojrzeniu prawie można było zauważyć nutkę zainteresowania. Jednak jemu ten człowieczek nie wydawał się jakoś szczególnie silny czy wspaniały. Z resztą jak każdy.
- Jest taki dobry? Czy po prostu jakoś cię kontrował? - zapytał jednak odwracając się z powrotem do kolegi z gildii. W końcu Pace był całkiem doświadczonym magiem Lamii i niejedno potrafił.
Dziewczyna od oka machnęła tylko na niego ręką, chyba dała sobie z nim spokój. Przynajmniej tyle w tym wszystkim dobrego. I byłoby na tyle z jego strony, bo ignorował Mahou Shojou, która w jego mniemaniu była bardzo kłopotliwą osobą. A on nie chciał kłopotów. Wracając jednak, byłoby to wszystko gdyby czegoś sobie nie przypomniał.
- A tak w ogóle Pace, bo jesteś tu raczej lepiej obeznany... Gdzie mogę coś zjeść? Najlepiej dobrze i niedrogo? - zapytał. W końcu on był tu już kilka dni i chyba coś mógł mu polecić.

PERSPEKTYWA NEVERA
Hahahaha!
...
..
.
- Ech?
Znów poruszałem nogami, lecz nie mogłem iść do przodu. Rozejrzałem się, szukając ten istoty która mnie zatrzymała, lecz jej obok nie zauważyłem. Dopiero głos i odwrócenie głowy sprawiło, że znów poczułem znajome uczucie... Ta sama sytuacja, tylko trochę odwrotnie... Plus tamta bohaterka zaczęła mi machać palcem pod nosem. Czyżby... czyżby to było...
- I-IDENTIFY CRISIS!
Uderzyło to we mnie jak młot. Co to za superbohater który pozwala uciec złu? I co to za bohaterka która pomaga w powstrzymaniu sprawiedliwości? Rozumienie... rozumienie...  Uhhh... Uhhhh....
- Mokyuuuu~
To wszystko... wirowało... w mojej głowie...... Po czym.... zrobiło się ciemno.

PERSPEKTYWA GREY
- Ufff, dziękuję jak zwykle, Samael-san. Mogło by być gorąco.
Podziękowałam zielonowłosemu magowi, kłaniając się mu. Sam Never-kun był obecnie oszołomiony i w najbliższym czasie nie powinien sprawić większego problemu. Idetify crisis... chyba w niego mocno trafiło że nie może spełnić swojej roli. Ach, Never-kun... Spojrzałam na nową osóbkę, która się... przemieniła? Sigh... czemu wokół mojego kochanego pojawia się tak DUŻO kłopotliwych KOBIET?
... Tak naprawdę wiedziałam, tylko starałam się nie dopuszczać prawdy do siebie. "Szczęście" dla mężczyzny oznacza również otoczenie kobietami. Szkoda tylko, że ja sama byłam poza tą grupą. Ech...
- W każdym wypadku, Samael-san, możemy teraz porozmawiać?
Zapytałam się, jak gdyby tamtej sytuacji w ogóle nie było.

Zastanowiłem się nad odpowiedzią...
-Powiem tak. Raczej to ja nie miałem jak skontrować jego... Może gdybym dysponował jakąś wodną ścianą... No i wyobraź sobie... Mag Błyskawic kontra Mag Wody... Absurd-
Zaśmiałem się wesoło, nie bardzo przejmując się przegraną. Raz na wozie raz pod wozem - jak to mówią.
Rok temu szło całkiem dobrze, teraz troszeczkę gorzej...
-Cóż, pierwszą walkę wygrałem, konkurencje też nie poszły mi najgorzej, ale później... zwyczajnie miałem pecha-
Następnym razem pójdzie lepiej - pomyślałem sobie i uśmiechnąłem się, mając zamiar zaraz się stąd ulotnić.
Rin jednak jeszcze miał pytania.
-Właściwie dopiero wracam z knajpy. Jeśli chodzi ci coś na terenie Domus Flau, to na górze jest przestrzeń barowa, ale nic specjalnego tam nie ma. Jak zejdziesz do miasta, to możesz iść do Dianthusa, mają tam pyszne ciasto, ale niestety jest tam tłum, tym bardziej podczas Igrzysk. Chcesz zjeść coś konkretnego, szukaj knajpy Mandela. Dają najlepsze przepiórki z rożna. Kebaba też mają zacnego-
Pochwaliłem się Rinowi swoją wiedzą na temat kulinarnej strony tego miasta. Nic lepszego nie przychodziło mi do głowy.
-O! A jak masz ochotę na najlepsze piwo albo cydr, ruszaj do Karczmy pod Przekręconym Łbem. Nazwa upiorna, ale napitek najlepszy-
Wyszczerzyłem się, ciesząc się, że mogłem pomóc.

Pyza nie do końca wiedziała, co się dookoła niej dzieje, gdyż wciąż żyła w swoim małym radosnym świecie, pełnym miłości i czułości, skierowanych od niej do mamusi i od mamusi do niej. Niej, w sensie drożdżowej istotki. Bo Pyza była chłopcem. Który dawno swojej ukochanej mamusi nie widział. Więc teraz, po tak długiej rozłące, tęsknota zbierała swoje żniwa. A Pyzunia chłonęła całym swym ciałkiem miłość i ciepło najukochańszej dla niego osoby. I to od jej głowy. Można by się pokusić o stwierdzenie, że był jej oczkiem w głowie... albo oczkami na głowie! HO HO! Taki tam żarcik drożdżowo-rodzinny. No i tak. Pyza sobie z miłością chłonęła obecność mamusi, której tak dawno nie widziała. No i właśnie dlatego tak radośnie sobie egzystowała, choć jak na Pyzę... był wyjątkowo cicho.

- Chyba jej się pogorszyło! Zawołajcie lekarza! - zakrzyknęła tylko Vista, przykładając Takarze dłoń do czoła. Zupełnie tak, jakby sprawdzała jej temperaturę, a zaraz potem rozszerzyła ostrożnie powieki, żeby przyjrzeć się oku. Sprawa była krytyczna, a każda sekunda mogła zaważyć na zdrowiu i dobrze w duszyczce brązowowłosej! Dlatego też pani radna chwyciła dziewczynę i zaczęła biec przed siebie, co nijak miało się do jednostki medycznej. Gdyby ona wiedziała chociaż, gdzie znajduje się skrzydło medyczne. Dlatego też ruszyła, ciągnąc dziewczynę i dodając jeszcze dość proste: - Nie czas na wyjaśnienia! Twoje oko wygląda jak te głównej bohaterki, kiedy opętały ją demony! Trzeba szybko to sprawdzić i zacząć leczyć, albo wszystko się pogorszy! - rzuciła na prędko, przy okazji przewracając kosz na śmieci, który zderzył się z ratowaną dziewczyną, ale... gdzie miała biec dalej?!

Zrobiło się... Dziwnie. Jeden superbohater na holu był jeszcze ok. Bo czemu by nie? Dwóch to już stanowczo za dużo. Na pytanie Visty nie odpowiedziała. Nie była pewna, czy robi sobie z niej żarty czy co. Spojrzała na nią jak na kretyna nie rozumiejąc za bardzo, o co jej chodzi. Jaką znowu "Naznaczoną"? Czy ona wygląda na kogoś, kto ma czas marnować czas przed telewizorem? Tak jakby trzeba ratować świat. A nawet nie musiała być do tego jakąś bohaterką. Była Tasią. Tyle starczyło. Tymczasem została pociągnięta korytarzem wpadając przy okazji na jakiś kosz. Jeszcze lepiej. - Te, bohaterko od siedmiu boleści, zwolnij! - rzuciła do niej, starając się wyhamować i przy okazji ją zatrzymać. - Zacznijmy od jednej prostej rzeczy - nie umieram. A uwierz mi, byłam tyle razy na skraju życia, że potrafię rozróżnić, kiedy jest ze mną wszystko w porządku a kiedy nie. Słuchaj co zrobimy. Puścisz mnie, ja pójdę w swoją stronę i dasz mi spokój. To brzmi jak bardzo fajny plan. - stwierdziła podirytowana naiwnie wierząc, że serio da jej spokój... - ... a jeżeli mi się pogorszy to znajdę cię i zobaczymy, co dalej. Pasuje? - dodała na zaś, co by ta się specjalnie nie burzyła, że odrzuca jej pomoc czy coś. Serio, docenia. Tylko, że definitywnie nie była przez nic opętana. Była kompletnie przy zmysłach. I prawdopodobnie był to główny powód, dla którego jeszcze nie zastosowała wobec mahou shoujo siły. A argument siły w 99% przemawia do wszystkich i wszyscy rozumieją takowy tak samo. Po co się bawić w dyplomacje? Ale miała być spokojniejsza i cierpliwa. Miała to gdzieś z tyłu głowy. Tylko chyba KTOŚ nie przewidział, że to może być upierdliwe.

Tak jak można było się spodziewać, Pace rozeznał się już w okolicy. Rozeznał i to całkiem nieźle. Wyczerpująco opowiedział Wakamiya'i gdzie się udać jakby chciał coś porządniejszego zjeść, gdzie jeśli ma ochotę na procentowe napoje, a gdzie gdyby akurat ktoś chciał słodyczy. Rin doceniał pomoc i nawet się uśmiechnął. Uśmiechnął i w dodatku był to uśmiech niemalże miły.
- Dzięki Pace. Powiedziałeś mi nawet więcej niżeli było potrzeba. - właściwie dostał tyle informacji, że nawet nie wiedział dokąd teraz pójść. I tutaj znów pojawiały się jego problemy. Już miał zamiar na głos myśleć o tym jak ciężko będzie wybrać tylko jeden z poleconych przez Pace'a lokali, ale powstrzymał się. Przecież ten nie pomógł mu po to, aby teraz słuchać narzekań. A Wakamiya nie był takim niewdzięcznikiem, aby to zrobić.
- Jeszcze raz dzięki Pace. Nie zatrzymuję cię dłużej. - dodał, bo odniósł wrażenie, ze jego kolega z gildii ma jakieś plany. Miał mu jeszcze na odchodne rzucić coś w stylu, żeby się nie martwił wynikami. Że następnym razem pójdzie lepiej. Ale nie uważał, żeby poszło lepiej, a co najwyżej jeszcze gorzej. Bo jeśli coś może pójść źle to tak właśnie będzie, taką filozofię wyznawał. A Pace chyba niekoniecznie chciał teraz tego słuchać.

-Nie ma sprawy Rin, zawsze do usług- Uśmiechnąłem się do czarnowłosego i pomachałem mu na pożegnanie
-Będę się zbierał. Zgubiłem coś na trybunach i muszę koniecznie to znaleźć-
A i faktycznie, niby nie było to nic ważnego, bo głupi, srebrny pierścień z niebieskim kamyczkiem, ale zawsze miało się z takimi rzeczami związane wspomnienia.
Chociaż nie wszystkie były dobre, ale ważne, że były.
O ile człowiek jest bogatszy w doświadczenia, jeśli na siłę nie pozbywa się złych wspomnień.
Pomachałem jeszcze Tasi i Samowi na pożegnanie i ruszyłem po schodach na górne trybuny.

[z/t]

Próba powstrzymania Nevera przed czymś, co było wielce prawdopodobne, że doprowadzi do wyrzucenia go z tych Igrzysk Magicznych powiodła się. Chłopak został zatrzymany przez maga błyskawic jak i o dziwo drugiego samozwańczego bohatera, a dokładnie bohaterkę, która doprowadziła do powstania tej niebezpiecznej sytuacji. Winter wydawał się być przynajmniej przez najbliższy czas niedysponowany do wykonania jakieś podobnej akcji, tak więc Zielonowłosy puścił go, aby ten na spokojnie spróbował przemyśleć co tutaj tak na prawdę miało miejsce. A Sam liczył na to, że jego kolega z dzieciństwa dojdzie do tego, że wszystko już jest dobrze i nie potrzeba żadnych heroicznych akcji. Podniósł już wolną rękę do góry, Pace do niego pomachał tak więc sam mag błyskawic to zrobił na pożegnanie, po czym opróżnił do końca butelkę z piwem. Puste już szkło wyrzucił do najbliższego widocznego przez Wróżka kosza, po czym oddali się jeszcze trochę od grupy znajdujących się tutaj magów. Robiąc to, pomachał rękę do towarzyszki Nevera, aby ta przemieściła się w okolice miejsca, gdzie stał obecnie Samael.  A zrobił to, ponieważ Grey, istota z którą od pewnego czasu podróżowała z Winterem chciała z nim porozmawiać, a co zainteresowało Liściastowłosego.
- Nie masz za co dziękować, nikt z nas dwojga nie chce, aby coś stało się Neverowi. Tak więc jestem do twojej dyspozycji Grey, o czym chciałaś rozmawiać ? - powiedział Zielonowłosy do przybyłej do niego istoty, jednocześnie co pewien czas rzucając okiem na znajomego, czy wszystko u niego w porządku i czy doszedł już do siebie. Będąc w takim miejscu miał możliwość spokojnej rozmowy z Grey, której ona chciała oraz możliwości obserwacji pozostałej grupy.