Hol

First topic message reminder :

Hol znajduje się tuż przy głównym wyjściu z trybun (A). Stoją tu jakieś roślinki, widnieją wyniki zawodów, czasem ktoś przejdzie z jedzeniem, by zasiąść ponownie na trybunach.


Tym razem nie było tu prawie nikogo. Endymion mógł wziąć oddech. Ostatnio czuł, że potrzebuje więcej czasu spędzić samotnie, bez nikogo obok. Opowieść Alezji o smokach nieco wyprowadziła go z równowagi, czuł się też trochę słabo. Może rzeczywiście na trybunach było za gorąco? Dużo się działo, to na pewno, ale przecież nie panowały upały. Był marzec. To oznaczało, że zimno powinno przedzierać go na wylot. Nie tym razem... Czy ktoś może otworzyć okno? Oparł się o ścianę, szukając wzrokiem jakiejś ławki albo czegokolwiek, co pozwoliłoby mu choć na chwilę odpocząć. Serio? Nie ma tu ławek? Szlag...

PERSPEKTYWA GREY
Kiwnęłam głową, na razie zostawiając Never-kuna. Patrząc na jego stan... wyglądało na to, że po 15 minutach powinien dojść do swojego starego hałaśliwego stanu. Dlatego mogłam podlecieć spokojnie do Samael-sana, aby z nim porozmawiać o sprawach mnie interesujących. Jednak wcześniej:
- Dziękuję za zajęcie się Never-kunem jeszcze raz. Jak wiesz, bardzo często pakuje się w takie taprapaty, a ja nie zawsze mam szansę go powstrzymać... Więc jestem wdzięczna, nawet jeśli jutro będziemy z sobą rywalizować.
Miałam lepsze zdanie o Samael-sanie... wciąż mu jeszcze do końca nie ufałam, ale już traktowałam go z szacunkiem (czyli po prostu nie traktowałam go jak insekta, którego należy jak najszybciej zgnieść - przyp. Grey). W każdym wypadku, czas nareszcie było poruszyć sprawy, dla których postanowiłam porozmawiać z Samel-sanem.
- Rozumiem żę jesteś Sempai Never-kuna. To oznacza, że znasz go dłużej niż ja... Mam do ciebie kilka pytań, Samael-san - zaplątałam ramiona. - Od jakiego dokładniej okresu znasz Never-kuna? Czy przyjaźniłeś się z nim wcześniej? Co wiesz o jego rodzinie, czy znajdowali się w niej jacyś potężni magowie? Czy nie wydarzały się... hmmm, jakieś dziwne wydarzenia kiedy był w sierocińcu?
Zapytałam się... Wiedza na temat tych elementów mogła mi pomóc w przyszłym wzmocnieniu Never-kuna, co doprowadziłoby do odzyskania moich mocy. Musiałam więc jak najszybciej sprecyzować źródło mojego kochanego, więc było konieczne poznanie jego biografii od wszystkich ludzi, nie tylko od kierowniczki schroniska, która mogła zataić pewne informacje.

- Po pierwsze, powiem to raz jeszcze nie masz za co dziękować, a po drugie, wystarczy jak będzie do mnie mówiła po prostu Sam, jesteś w stanie to zrobić ? - powiedział do Grey mag błyskawic, gdy wysłuchał tego co do niego miała do powiedzenia. Pytania, które zadała Zielonowłosemu ta latająca istotka zainteresowały go samego, najwyraźniej o życiu w sierocińcu Never nie powiedział jej wiele. Tak więc Wróżek przez dłuższą chwilę nic nie odpowiadał, tylko rozmyślał nad tym co usłyszał, chcą tym samym odpowiedzieć towarzyszce Wintera zgodnie z prawdą i z tym co sam pamiętał. A przypomnienie sobie niektórych rzeczy o których został spytany Wróżek zajęło mu trochę czasu. Po tym czasie, gdy chciał odpowiedzieć, najpierw na parę sekund skierował głowę w kierunku młodszego kolegi, aby się upewnić czy już z nim lepiej.
- Znam go trochę, obydwoje wychowaliśmy się w tym samym sierocińcu, jednak bardziej to było tylko taka znajomość z widzenia, niewiele wtedy ze sobą rozmawialiśmy. Każdy z nas trzymał się z swoimi rówieśnikami więc zbyt wiele w tym czasie z nim nie miałem kontaktu. Z tego co pamiętam to został przyniesiony do nas jak miał coś koło 4 lat, dokładnie nie potrafię powiedzieć, to było dawno temu, wybacz. O tym czym w jego rodzinie byli czy są jacyś silni magowie tego nie wiem, Never niewiele mówił o swojej rodzinie... - powiedział Liściastowłosy do Grey, po czym na chwilę zamilkł. - Czekaj, czyli nie mówił ci o tym ? O tym co stało się pewnego dnia w sierocińcu ? - na koniec swojej wypowiedzi Sam zadał pytania unoszącej się przy nim latającej istotce.

PERSPEKTYWA GREY
- Oczywiście, Sam... W takim wypadku możesz mi mówić Grey.
Kiwnęłam głową magowi błyskawic. Naprawdę wyglądał na porządnego człowieka... szkoda że był tylko śmiertelnikiem. Pomyślimy co z tym fantem zrobić później... Póki co czekałam cierpliwie na odpowiedź Sama, który chyba zbierał myśli. Kiedy nareszcie odpowiedział, nie mogłam ukryć zdziwienia... jednak, jak by nad tym dłużej pomyśleć, tak to wyglądało - Never-kun traktował zielonowłosego jak idola, kogoś na piedestale. A fani nie zawsze mają bezpośredni kontakt z gwiazdami. Szkoda. Wyglądało na to że nie będzie łatwo dobrać się do sekretów Never-kuna...
Za to kolejne słowa maga sprawiły, że podniosłam brwi.
- Coś się stało w sierocińcu? - zapytałam się zdziwiona. - Nie... Never-kun nic mi o tym nie wspominał. To było zdarzenie spowodowane przez niego?
A to ciekawe... Co prawda, mój kochany był zawsze hałaśliwym idiotą, ale ze słów zielonowłosego wynikało, że to było coś większego. Co mógł spowodować samozwańczy bohater z tak słabym źródłem?

Tak... Tora też miał swoje rzeczy do roboty. Dzięki Chain miał chociaż wskazówkę, gdzie szukać jednej, z potrzebnych mu osób. Nevera. Ale to, że znajdzie przy nim Sama, sprawiło, że miał wrażenie, że los się do niego uśmiechnął. Chociaż w otoczeniu Grey jakoś niezbyt go to zdziwiło. Z delikatnym uśmiechem spytał się Chain:
-Idziesz? - proponując jej, by ruszyła razem z nim do owego duetu, który najbardziej interesował wróżka. Podszedł więc (z Chain najlepiej, jeśli jednak ta nie chciałaby przeszkadzać, to poprosiłby ją o dwie minutki cierpliwości i niestety ruszył sam) do lewitującej wróżki, po drodze ewentualnie skinieniem głowy witając się z znanymi mu magami. Gdy w końcu dotarł do rozmawiającego duetu zaczął -Witam, przeszkadzam? - zaczął dość spokojnie, spoglądając zarówno na Grey jak i na Sama, witając się z nimi skinieniem głowy, choć do dawnego zielonowłosego wyciągnąłby rękę na przywitanie. Jeśli nie mieliby nic przeciwko zacząłby -Mam pewną propozycję dla waszej dwójki. - po czym czekałby na ich reakcję. W międzyczasie gdzieś tam dostrzegł oczywiście Daxa z jakimś jedzeniem na głowie, ale nie miał zamiaru zbierać tutaj połowy uczestników, tylko w tym jednym celu. Wolał powtórzyć coś pięć razy, niż zwracać na siebie aż zbytnią uwagę.

- Hm? - mruknęła tylko zaskoczona dziewczyna, nie do końca wiedząc, co aktualnie miało miejsce. Od kiedy to poszkodowany cywil, który ewidentnie ma opętane oko nie chce ratunku! Skandal! Słowa dziewczyny chociaż zrozumiałe, jakoś do niej nie docierały. Wyłapała jedynie ważniejsze wyrażenia, a zaraz potem jak Takara zamilkła, postanowiła ponownie się odezwać. - Czyli za wolno... Siły zła powoli przejmują kontrolę! - rzuciła tylko, odsuwając nieco od dziewczyny, a chwilę później ponownie rozbłysło światło. Tym razem stało się coś innego, bo dziewczę przywdziało skórzany strój motocyklisty, a obok niej stał przyzwany motor. Pojazd w środku korytarza wewnątrz budynku zawsze ok, acz zrobiło się przez to trochę ciaśniej. Oczywiście nie zabrakło też odpowiednich słów, a nim się Takara obejrzała, mogła dosłyszeć jeszcze prostą kwestię: - Tak powinnyśmy szybciej dotrzeć na miejsce!
Aż szkoda, że nikt nikomu się nie przedstawił, czy coś...

Po tym jak Pace ruszył w kierunku trybun on został sam. Znaczy nie sam, bo ciągle wokół było kilka osób, a nawet pojawiały się nowe. Ale on sam nie za bardzo ich znał. A i jakoś specjalnie poznawać nie chciał. Co więc mu pozostało jeśli nie udać się do jednego z tych miejsc, o których pace wspominał? Tylko gdzie konkretnie? Tego już nie wiedział, aż go głowa od tego myślenia rozbolała. A mówią, że od nadmiaru głowa nie boli. Kłamią, po prostu wszyscy kłamią. Ale trudno, pomyśli się po drodze. Albo się nie wymyśli i będzie zastanawiać, aż padnie z głodu. Jakie ciężkie to życie Wakamiya'i...

z/t

Widząc ogromny ogar dziewczyny oraz jej umiejętność rozumienia słowa mówionego mimowolnie kompletnie zażenowana strzeliła pięknego, ślicznego facepalma. Co... za... tępa... dzida... Serio? Przeszło jej jeno przez myśl słysząc ponownie o siłach zła. Jakie kurna siły zła? - Nic mnie nie opętało. Czego nie rozumiesz? - zapytała kompletnie nie wiedząc, po jakiemu ona ma do niej mówić, żeby zrozumiała dość jasny przekaz. Przez moment nawet szło jej na rozkminy, czy E tez ma taki problem z Tasią jak Takara teraz z Vistą. No jeśli tak, to na prawdę - pokłony za cierpliwość. Obecnie Takara sama nie wiedziała, czy nie powinna jej po prostu przywalić licząc na to, że pięść obijająca jej czaszkę zadziała jak spadające jabłko na łeb pewnego fizyka. Zaś kiedy zobaczyła motor kompletnie pobladła. Nie. - Ja tym nie jadę. Zapomnij. Nie! - zawetowała stanowczo ruszając w drogę powrotną do Samaela i reszty. Byle jak najszybciej oddalić się od szalonej dziewczyny. To było jakieś wielkie nieporozumienie. Do cholery, właśnie odzyskała oko! Może jej je jeszcze wydłubią bo ktoś sobie ubzdurał, że jest oznaką opętania? No zajebiście. Serio. Jak nie szopka z randką to pseudo superbohaterka próbująca ją uratować od odzyskania sprawności. Idealnie. Co jeszcze...?

Już miał odpowiedzieć, a dokładnie opowiedzieć o tym wydarzeniu, ktore miało miejsce w sierocińcu, gdy pojawiał się Tora. Mag, który powrócił do Wróżek, z którym pił i z którym miał okazję walczyć ramię w ramię przeciwko innej drużynie. Z nim przywitał się poprzez porządny uścisk dłoni, gdy obecny lider w tych zawodach wysunął rękę w stronę Zielonowłosego. Powstrzymał się od odpowiedzi w stronę Grey, chociaż ten mag przez pewien czas należał do tej samej gildii co Never, to Sam nie wiedział czy może powiedzieć o tym wydarzeniu w szerszym gronie.
- Nie przeszkadzasz. W sumie to tak jak poprzednio niezłe dzisiaj walczyłeś. Chociaż wydaje mi się, że oszczedzałeś się na jutrzejszy finał - powiedział Liściastowłosy to swojego kolegi z tej samej gildii.

PERSPEKTYWA GREY
Widać było, że Sam chciał mi wszystko wyjaśnić, gdy nagle przybył tutaj nieoczekiwany przez nikogo gość, jednak mi nieobcy. Kilka razy braliśmy udział w misjach, znałam jego nauczyciela, a teraz podszedł do nas z jakiegoś powodu, oczywiście przerywając naszą rozmowę, jednak nie była ona jakaś wyjątkowo pilna - zawsze mogłam usłyszeć o tych wydarzeniach w sierocińcu później. Poza tym wyglądało na to, że...
- Witaj, Byakuton-kun. Gratuluję z okazji zdobycia pierwszego miejsca - przywitałam się z magiem kreacji. - Wygląda na to że ze wszystkich masz największą szansę na wygraną... Lecz teraz przyszedłeś do nas z propozycją, tak? Czy chodzi ci o zawiązanie sojuszu na finał? Na jakich warunkach miałoby to polegać?
Wydedukowałam. To było bardzo rozsądne z jego strony, wyelminowanie jak największej ilości przeciwników jak najmniejszym kosztem. Wtedy mógłby łatwo rozprawić się ze wszystkimi.... Sama myślałam, żeby coś takiego zaproponować Samowi, bo dałoby nam to większe szanse na przetrwanie.

Tora uśmiechnął się pod nosem, słysząc słowa Grey. Jak zwykle dobrze dedukowała. Zresztą, Sam też. Lekko się zakłopotał, słysząc tego typu komentarze, jakoś... dziwnie się czuł, jak mu dużo osób gratulowało. To było dla niego zawsze jakoś tak... krępujące.
-Dzięki. - odparł dwójce na ich gratulacje bądź komplementy z lekko przepraszająco-zakłopotanym uśmiechem, po czym spojrzał na wróżkę, wciąż się lekko szczerząc -Dokładnie, tak, jak przypuszczałem. Masz rację Grey-san. Sam, ty również. - rzucił spokojnie, po czym spojrzał na Sama i lewitującą dziewczynkę, po czym powiedział -Proponuję czteroosobowy sojusz. Nasze... w sumie to nasz kwartet... - tu wskazał palcem na Nevera, po czym kontynuował -Oraz Yugata, Dax bądź Tim. - na tym zakończył przedstawianie kandydatów, choć postanowił jeszcze wyjaśnić dlaczego akurat ktoś z tego trio -Zarówno Dax, jak i Yugata należą bądź należeli do Fairy Tail i byliby godni naszego zaufania i nie strzelenia nam w plecy. Z Timem walczyłem dzisiaj i uważam, że również się nada. A do finału dojdzie tylko jedno z tej trójki. - pokrótce przedstawił swój punkt widzenia, po czym kontynuował -Ogólnie proponowałbym, by sojusz bardziej działał jak pakt o nieagresji, a w przypadku potyczki, skupienie się na wyeliminowaniu najpierw celi niesprzymierzonych, a potem rozejście się, bądź poszukiwanie następnych celi niezwiązanych z nami sojuszem. Po wyeliminowaniu pozostałej czwórki... battle royale rozpoczęłoby się na nowo. Chyba, że ustalilibyśmy dla przykładu chociażby i system pucharowy. Jest mi to obojętne. Bardziej wolałbym, byśmy stanowili top 4 igrzysk, dalsze wyniki... niech zadecyduje los i nasze zdolności. Taka jest moja propozycja. Co o tym myślisz Sam, Grey-san? - rzucił, po czym spojrzał uważnie na swoich rozmówców. Znając życie, Never wolałby walczyć i sam przeciwko całemu złu tego świata, ale w sumie... czy bohaterowie nie należeli do jakichś lig bohaterów? Myślę, że tego typu wypowiedź byłaby aż nadto skłonna do przekonania Nevera do dołączenia do tej grupki. Jednakże... bardziej Torę obchodziło to, jak Sam zareaguje. Liczył, że jego przyjaciel z gildii się zgodzi. Wszak chyba każdy chciał wygrać, a takowy sojusz umożliwiał im znaczne zbliżenie się do wygranej. Chyba same profity, prawda?

Zielonowłosy uważnie wysłuchał tego wszystkiego co ma do powiedzenia przybyły przed chwilą Wróżek. I sam po krótkiej chwili namysłu mag błyskawic że to co zaproponował Tora jest warte uwagi.
- Na ciekawy pomysł wpadłeś to trzeba ci przyznać. Jestem za nim, tylko zanim nadejdzie kolejny dzień, warto poruszyć jeszcze jedną kwestię. Może jak będziemy wiedzieli kto weźmie udział w finale to zbierzmy się raz jeszcze wszyscy z tego sojuszu. Po to aby ustalić, kto z kim w razie potyczki będzie walczył i z kim ma się największe szansę na pokonanie oraz na pierwszą czwórkę - powiedział po chwili Sam do swojego kolegi z tej samej gildii co on. Przypatrywał się również Grey jak i wyczekiwał z zaciekawieniem jej odpowiedzi na ten pomysł. Mag błyskawic już od pewnego czasu rozmowy z Neverem jak i wróżka stwierdził jedno. Że zapewne to ona jest przysłowiowym mózgiem w tym dwuosobowych zespole.

PERSPEKTYWA GREY
Przysłuchiwałam się temu co miał do powiedzenia Byakuton-kun... Właściwie jego pomysł mniej więcej pokrywał się z moim. Chociaż mieliśmy pewne różnice w podejściu. Mimo to...
- Czemu nie, możemy zawiązać taki pakt. Na pewno zwiększy to nasze szanse na zwycięstwo w finałach bądź przynajmniej dostania wysokich miejsc - odpowiedziałam, lecz od razu dodałam. - Rozumiem że z naszą tutaj trójką jest w porządku i zgodzimy się na ten układ. A co do reszty... Z Dax-sanem walczyliśmy razem przeciwko dwójce wiedźm, wydaje mi się że on jest godny zaufania... mimo że czasami jego działania są dla mnie zagadką. Co do reszty... Z Yugatą-san nie znam się, ale nie wydaje mi się żeby była dobrym dodatkiem do naszego zespołu (przede wszystkim ma problemy z odpisami - przyp. Grey), a co do Tim-sana... Chyba znasz go lepiej, więc pozostawiam osąd w twoich rękach, czy warto mu ufać. Oczywiście, zawsze jest opcja żeby to była tylko nasza trójka, która i tak będzie stanowić wyjątkową silną ekipę bojową - zaproponowałam. - No i kwestia tego "paktu o nieagresji"... osobiście wydaje mi się, że zamiast po prostu się nie atakować, powinniśmy podróżować w jednej drużynie i atakować grupą. Dzięki temu będziemy mogli szybko wyelminiować przeciwników przy mniejszym koszcie, aniżeli byśmy musieli się z nimi zmierzyć sami. A potem możemy go bez problemu rozwiązać i wrócić do walk... Prosiłabym jednak żeby w czasie trwania naszego paktu nie występowały jakieś "ciosy w plecy". Przynajmniej do czasu rozwiązania powinniśmy ze sobą współpracować, a potem możemy to załatwić albo battle royale albo pojedynkami... Ewentualnie zagrać w papier nożyce kamień, jeśli już wam by się nie chciało walczyć - rzuciłam żartobliwie, lecz potem dodałam poważniej. - Oczywiście sądzę, że nie będzie tak prosto. Widząc nasz sojusz reszta zawodników pewnie też zwiąże szybki układ przeciwko nam, lecz my mamy tą przewagę że wcześniej sobie wszystko możemy zaplanować. No i to ma jedyną okazję powodzenia, jeśli finały będą polegały na walce. W przypadku gdy to będzie jakaś egzotyczna konkurencja, nasze planowanie może wziąć w łeb.
Wyraziłam swoją opinie. Co nie znaczy, że się nie zgadzałam, jeśli to będzie sama forma paktu o nieagresji, to mi w zupełności wystarczało. Ale w takich przypadkach stworzenie drużyny było znacznie lepsze, jako że mogliśmy się uzupełniać siebie wzajemnie. Atakując 3 bądź 4 na osobę, nasze szanse rosły kwadratowo. Gdyby to był pakt o nieagresji, to nie różniłoby się w praktyce to od pojedynków... I wciąż istniałaby szansa, że cały nasz układ zostałby wyeliminowany. A ja zawsze starałam się zwiększyć szansę zwycięstwa. Tyle mogłam przynajmniej zrobić dla Never-kuna w ostatniej rundzie.

- Ale... Ale jest bezpieczny! W dwunastej odsłonie Zwinnych i Gibkich rozbili się nim tylko dwa razy! - zarzekała się Vista, jednak już puściła brązowowłosą. Sprawy miały się o tyle nietypowo, że dziewczyna chciała jej tylko pomóc, a ta pomoc odtrącała. Normalnie smutno jej się robiło w chwilach, w których to ludzie sami z siebie nie chcieli skorzystać z pomocy, a na dodatek zarzekali się, że jej nie potrzebują. Nie wiedząc, co takiego zrobić - dziewczyna wczepiła się tylko w wyższą prawie-koleżankę, wczepiając w nią twarz i pociągając noskiem, jakby zaraz miała się rozpłakać, a przynajmniej jakby poważnie posmutniała. Mimo wszystko słowa dziewczyny chyba powoli do niej docierały, bo dopowiedziała jeszcze tylko ciche, acz wciąż wtulona: - P-Przyrzekasz na potęgę m-miłości i przyjaźni?! S-Słowo harcerki?

Chłopak spojrzał na sama i lekko się uśmiechnął, mówiąc:
-Jest nas obecnie trójka, która na bank znajdzie się w finale. Część rzeczy możemy ustalić już. - zaproponował, po czym spojrzał na Grey, gdy nagle spostrzegł pewną nowinę na tablicy wyników... zakończyła się walka Yugaty. -Spokojnie Grey-san. Będzie dogrywka między Timem a Daxem. - zauważył, po czym spojrzał uważnie na lewitującą dziewczynkę uważnie analizując jej słowa. Wkrótce zdecydował się skomentować jej plan. -Jestem skłonny zgodzić się na to, by sobie pomagać. Jednakże z tego samego powodu, który sama zauważyłaś, jestem przeciwny chodzeniu w grupie razem. Po pierwsze, szybko zmusiłoby to resztę do zawarcia sojuszu. Nieświadomi tego, może i zawiązaliby sojusze dwu- lub trzyosobowe i walczyliby między sobą. My tymczasem chociażby z pozoru udawalibyśmy niezwiązanych ze sobą żadną umową magów. - pokrótce wyjaśnił swoje stanowisko w tej sprawie, po chwili dodając z uśmiechem -Oczywiście, zaufam wam wszystkim. Ja nie zaatakuję nikogo od tyłu i liczę na to samo. - po chwili trochę się zastanowił. Kwestia konkurencji o oryginalnych zasadach była kłopotliwa, dlategoż ją też wcześniej rozważył -Jeżeli zasady finału uniemożliwią nam zawarcie sojuszu, wtedy on nie istnieje. Proste. Jeżeli zaś zostaniemy jakoś rozdzieleni lub będziemy mieli batalię z przewagą liczebną, proponuję się wycofać i znaleźć resztę naszych. Ja to widzę w ten sposób. Chociaż na pozór udawajmy, że nie jesteśmy razem. - spokojnie powiedział, spoglądając na duet rozmówców, a następnie dodał -To co? Ustalamy już pokrótce jakiś plan? - nie, żeby Tora już nie miał jakiegoś w gotowości.

PERSPEKTYWA GREY
Więc Byakuton-kun taką rzecz proponował... Po prostu pakt o nieagresji, póki reszta by nie została wyeliminowana. Taki układ miał swoje słabe strony...
- To wszystko zależy jak będzie wyglądała ostatnia runda. Jednak gdyby układ miał polegać na tym że "nie walczymy ze sobą, póki reszta nie zostanie wyeliminowana", to nie miałby on sensu... Jedynie kolejność walk, bo i tak musielibyśmy potem ze sobą walczyć - zaplątałam ramiona, przez chwile myśląc. - Może zrobimy to tak: oficjalnie nie chodzimy w grupie, ale stanowimy sojusz. Jeśli ktoś z naszych jest zaangażowany w jakąś walkę, staramy się pomóc mu, eliminując przeciwnika jak najszybciej. Nie chodzimy w grupach, ale też zbytnio się nie oddalamy od siebie, aby jedna osoba "przypadkiem" mogła podejść aby "skorzystać z okazji". Ba, możemy nawet udawać przez pewien czas jakiś konflikt, aby nasz sojusz nie wyszedł na jaw - zaproponowałam. - Nie sądzę, żeby było zakazane takie układanie się, chociaż mam dziwne przeczucie że organizatorzy o tym również pomyśleli i będą próbowali temu przeciwdziałać w inny sposób... Na przykład rozrzucając nas po jakimś dużym terytorium i wtedy będziemy musieli siebie poszukać. Jednak w tym wypadku jeśli trafimy na siebie, to bez problemu możemy stworzyć grupę. Byleby inni tego nie widzieli - powiedziałam, spoglądając raz na Byakuton-kuna, raz na Sama. - Taka jest moja wstępna propozycja. Możemy ustalić szczegóły planu... Jeśli będziemy wiedzieli, jaka będzie konstrukcja ostatniej rundy. No i kto będzie naszym "ostatnim" członkiem, jeśli do tego dojdzie.
Powiedziałam, spoglądając na różne ekrany które zapowiadały starcie pomiędzy Dax-sanem a Tim-sanem.