Trybuny

First topic message reminder :

Ogromne trybuny, na których zebrali się wszyscy widzowie kibicujący magom, biorącym udział w Pierwszych Igrzyskach Magicznych. I choć nie są to zawody gildyjne, powstały nieoficjalne sektory, w których to kibicuje się albo jednemu czarodziejowi, albo i wszystkim, którzy pochodzą z jednej gildii. Oczywiście, istnieją też loże dla zamożniejszych, umiejscowione wyżej, na specjalnych balkonach, acz jest ich niewiele i są w większości pozajmowane przez rodzinę królewską, dyplomatów i innych ważnych polityków. Tak czy inaczej, najniższy poziom trybun umiejscowiony jest zaledwie 10 metrów nad piaskami areny i odgrodzony poprzeczką, która uniemożliwia wypadnięcie przezeń. Same trybuny w swej strukturze nie różnią się zbytnio od innych. Od rzędy krzeseł umiejscowione niejako na 3 piętrach, poprzedzielane schodkami, które umożliwiają przemieszczanie się na wyższe i niższe rzędy, a z każdego miejsca jest tu doskonała widoczność, poprawiana dodatkowo przez lacrymy ukazujące zmagania oraz genialne rozchodzenie się dźwięku po całym Domus Flau.

Abigail ostatnio nie potrafiła znaleźć sobie żadnego twórczego zajęcia, zatem nudziła się potwornie. Nic więc dziwnego, że postanowiła sprawdzić co się dzieje na trybunach, gdzie obecnie przebywały całe tłumy podekscytowanych ludzi. Pod postacią białej kotki wskoczyła zgrabnie na dolną barierkę i tam usiadła obserwując co się dzieje na arenie. Wybrała ten sposób obserwacji, bowiem nie miała jeszcze żadnych większych znajomości "w ludziach", a za to posiadała spore braki w tym co się dzieje dookoła, więc nie chciała wypaść na ignorantkę zadającą wciąż te same pytania typu "a kto to jest? A po co oni walczą? A co z tego będą mieli?" etc. Nie...najpierw poobserwuje i posłucha innych, a dopiero później być może się ujawni. I właśnie z tego powodu przespacerowała się po barierce w stronę rozmawiających i tam znowu przysiadła obserwując wydarzenia na arenie jednocześnie przysłuchując się rozmowom...

- O kartkę może być równie trudno. No nic, przeżyję bez niego. - odpowiedziała średnio ucieszona faktem, że jednak z kapelusza nic nie będzie. Co prawda od początku spodziewała się, że raczej go nie dostanie ale zawsze jakaś tam nadzieja była. A tu gdzieś zniknęła, chociaż ten jeden, malutki płomyczek nadal sobie gdzieś płonął na boku i liczył na szczęście od losu. - A pozwiedzałam nieco Pergrande. - odpowiedziała na pytanie, podchodząc do najbliższej budki z goframi, zamawiając jednego z borówkami i dżemem, ale definitywnie bez bitej śmietany. Od pewnego czasu zaczęła mieć do niej obiekcje. - A co tam u ciebie? - ważna rzecz! Wszak nie widziała Śniega od roku. A w rok może się stać wiele. Od aż całego "niczego" aż po zostanie prezydentem i podbój kosmosu. Chociaż takich "wow" rzeczy się w zasadzie po nim nie spodziewała.

-Pergrande huh? Kawał drogi...-stwierdził Snow zamawiając sobie gofra z mieszanką owoców, lodami i rzecz jasna podwójną bitą śmietaną, co jak co, ale od jakiegoś roku to ostatnie to typowe "must have", następnie przyszła pora odpowiedzieć na pytanie Tasi. Cóż, Patowi ciężko było się przyznać, że się obijał, bo to w sumie wychodziło mu najlepiej, mimo to nie był to zbyt owocny rok w jego wykonaniu.
-Leczyłem się z alergii, znokautowałem niewinną pielęgniarkę, to chyba tyle...-Snow wzruszył obojętnie ramionami, po czym starał się szybko zmienić temat, bo ten był raczej średnich lotów.
-A kiedy u ciebie można się spodziewać następnej części imageu? Jakiś hak miast ręki, czy tam drewniana noga?-tak, Pat właśnie sobie żartował z Kamirosawy, ah te wysokolotne żarty...

Wtoczyłem się na trybuny, wycierając jeszcze włosy ręcznikiem i rozsiadłem się na jedym z wolnych siedzeń. Niedaleko zobaczyłem Takarę. Pamiętałem ją z niecodziennej walki u Abdula i jeśli dobrze pamiętam, to jest mi winna wizytę w kawiarni.
O tak, mieliśmy iść jeśli przeżyjemy walkę z wielkim byczkiem. No, a skoro oboje tu jesteśmy, to oznacza, że żadne z nas nie zginęło.
Pokiwałem do dziewczyny, nie do końca chcą się wtrącać w jej rozmowę. Może znajdzie się inna okazja na pogaduchy.

I kolejny dzień za pasem... aż za szybko dla Tory. Planował szybko wykorzystać swoje atuty w walce i zakończyć ją jak najszybciej, ale nie przypuszczał, że jego przeciwnik się podda. Cóż, nie mógł narzekać. Na razie wygrywał... już trzeci dzień z rzędu. Szło ciekawie i prosto. Choć jednocześnie nie było to aż tak proste. Walka z Takarą wczoraj była wymagająca i dopiero ostatnie sekundy wskazały zwycięzcę. Wyścig kurczaków pierwszego dnia był dla Tory emocjonujący z każdą kolejną sekundą. Gdy miał już pewność, co do swojego kurczaka, wystrzelił go czym prędzej, jednocześnie kończąc wtedy jako pierwszy. Tylko ten trzeci dzień pozostawił jakiś taki niedosyt. Mimo wszystko nie powinien narzekać. Przynajmniej czwartego dnia będzie w pełni sił. Chociaż wciąż pozostał jeszcze piąty i szósty, w których ostatecznie uformuje się finałowa ósemka zawodników. Na razie był na dobrej drodze do finału. Teraz tylko musi się jej trzymać przez najbliższe trzy dni. I to jak najmocniej, dając z siebie wszystko. Teraz jednak, chciał wykorzystać dodatkowy czas by porozmawiać z kimś, z kim planował załatwić to wszystko dopiero po igrzyskach. Skoro jednak ma możliwość, to czemu nie. Skierował więc swe kroki w stronę trybun, gdzie znajdowała się masa wróżek i ich fanów, a także, gdzie powinna znajdować się Alezja, obecna mistrzyni Fairy Tail. Gdy więc ja dostrzegł podszedł do niej dość szybko i zagadał:

-Hej. Można? - rzucił powoli podchodząc do Alv. Gadał z nią już wcześniej na temat jego powrotu do gildii, więc nie powinno być problemu. -Wiem, że mieliśmy to wszystko załatwić już po igrzyskach, ale jak pewnie widziałaś, mam teraz trochę czasu. Nie miałabyś nic przeciwko, gdybym teraz zechciał dołą... wrócić do Fairy Tail? - spytał po dość powolnym wywodzie, na samym końcu wypuszczając z ust trochę powietrza. Ta rozmowa go lekko stresowała, choć nie aż tak, jak rozmowa z Eą... ta to dopiero była straszna.

Dzień poprzedni...
Inu obserwowała poczynania Wróżek. Szło im raz lepiej, raz gorzej, ale i tak była z nich dumna. Dopiero po dłuższej chwili dotarła do niej obecność pozagildyjnego przyjaciela:
- O, hej! Przepraszam, zamyśliłam się odcinając się mentalnie od świata... - delikatnie się uśmiechnęła do Bjorna. - A o samopoczucie pytasz Mistrza FT czy mnie "w stanie czystym"?... - choć wciąż się uśmiechała, w spojrzeniu przebiegło coś smutnego...
Kto się przywitał z nią, machnął ręką, kiwnął głową, lub w inny sposób przywitał się, również kiwnęła głową, pomachała. Jak ktoś wyglądał na dobitego, próbowała pocieszyć w stylu:
- Czułki do góry. Nie było tak źle...

Dzień obecny...
Alezja pojawiła się na trybunach jako jedna z pierwszych osób. Trochę miała wyrzuty sumienia za dzień poprzedni, bo miała wrażenie, że straciła jakąś bardzo dobrą okazję do czegoś. Jakąś niewykorzystaną szansę, za którą powinna być wdzięczna Losowi. Nie miała jednak pojęcia, co to miało być. Miała też Nadzieję, że i dzisiaj stary przyjaciel pojawi się na widowisku...
Tymczasem spotkała innego członka swojej psio-wróżkowej rodziny. Tak, rozmawiała z Torą już wcześniej na ten temat, ale w końcu mogła na luzie "uwolnić" swoje podejście...
- No nareszcie!... - padło z wydechem niewysłowionej ulgi...

Można mówić wiele rzeczy, ale takiej reakcji Tora się nie spodziewał. Początkowo był lekko zaskoczony, potem jednak się uśmiechnął.
-To tylko jakieś 8 miesięcy. - rzucił lekko rozbawiony, choć w zdecydowanie lepszym nastroju niż tu przyszedł. Wraca do domu... nareszcie. -Więc nie masz nic przeciwko? - rzucił raczej retorycznie, z uśmiechem, po czym dodał -Wiele się zmieniło, jak mnie nie było, nie? - rzucił z lekkim westchnięciem, wspominając wszak niedawny egzamin dla dawnych magów VP (yup, ma miejsce przed IMami). Po tych wypowiedziach zawiesił wzrok na arenie, obserwując zmagania pozostałych 18 zawodników. Zapowiadało się naprawdę interesująco. Aż ciekawe, co będzie konkurencja następnego dnia.

- Nie ładnie bić pielęgniarki. - stwierdziła, wcinając gofra. Czas z kolei jej powoli uciekał, a trzeba było się też przygotować do kolejnej konkurencji. Z tym zaś był problem. Ciężko było cokolwiek zrobić, siedząc ze Śnieżką na gofrach. Hak? Drewniana noga? Na myśl, że miałaby jeszcze coś tracić, robiło jej się słabo. O nie. Nóżki i rączki mają być na swoim miejscu. O, po prostu. Nigdzie indziej. Zaczęła kręcić głową - Nie nie nie... Nie. Po prostu no... Nie. Nie będzie. Oko wróci, ale ja już nic nie chcę tracić. tylko zawsze nie wychodzi. Ehh.. - stwierdziła posepnie, kończąc gofra. - Powoli uciekam, później jeszcze wpadnę. - pożegnała się, po czym ruszyła w swoją stronę. Tak. Turneij. Trzeba wygrać. Nie wygra, ale wygra. Numer 0. Będzie przed 1. Kurczę... Coś nie szło.

z/t

"Tylko" 8 miesięcy. Miesięcy w czasie których wydarzyło się zbyt wiele. Nie powiedziała nic, tylko lekko się uśmiechnęła. Na pytanie czy nie ma nic przeciwko pojawiło się zbyt wiele propozycji działania, łącznie z trzepnięciem chłopaka przez czerep. Ale z nich wszystkich najsilniejsze było ciepłe:
- Okaeri, Torashiro... - i choć tego nie było widać spod płaszcza, puchaty ogon merdał jak nakręcony. Na kolejne pytania również było zbyt wiele odpowiedzi. Więc po prostu, niczym bohater z kreskówki, wyjęła zza pleców pieczęć gildii...
- To gdzie chcesz Wróżkę?... - po czym dodała, wiedziona doświadczeniem ostatnich miesięcy - Z góry ostrzegam, że jak wymienisz niestosowne, to cię trzasnę...

Chłopak uśmiechnął się szerzej, słysząc słowa wypowiedziane przez Alezję. Takie proste i krótkie, ale jednak dla Tory znaczyły naprawdę sporo. Już miał się rozbierać, a dokładniej ściągnąć na tyle koszulkę, by Alv mogła przybić mu znak na plecach. Mimo wszystko jednak trochę się powstrzymał i rzucił z uśmiechem:
-Tam gdzie ostatnio, na plecach, trochę powyżej ich środka, jakoś między łopatkami. Chyba jakoś tak to wychodziło. Najlepiej pomarańczowy. - powstrzymywał się niemalże od delikatnego poszerzenia uśmiechu, po czym obrócił się plecami do Alv i ściągnął z siebie koszulkę na tyle, by obecna mistrzyni FT mogła na spokojnie przybić pieczątkę Torze na plecach. Liczył, że ta nie przywali mu zbytnio, gdyby było to akurat niezbyt odpowiednie miejsce. Po rozwiązaniu VP nie miał już tam znaku, więc pozostało tylko czekać, aż proces będzie zakończony, by sam chłopak mógł ubrać ponownie T-shirt. -Dziękuję. - dodał po chwili odwracając się po całym procesie do Alv.

Wtem trzymana przez Alv pieczęć rozbłysła delikatnie kolorem, w jakim Tora życzył sobie znak. A i sam znak pojawił się dokładnie tam, gdzie chłopak sobie tego zażyczył. Chłopak czuł jak Symbol Wróżki pojawia się na jego plecach. "Materialnie" nie był to ból, czy pieczenie. Po prostu świadomość, że plecy mają dodatkowe ale nie przeszkadzające coś. Przyzwyczajać się nawet nie trzeba. Zaraz po tym włożyła rękę z pieczęcią pod płaszcz, ale wyciągnęła już bez niej. Widocznie schowała do kieszeni czy coś. Na podziękowanie, Alezja nie mogła się powstrzymać. Huknęła go w plecy otwartą dłonią, tam gdzie teraz ma kolorową "Wróżkę" i jednym tchem odparła:
- No, to osobnik zaczipowany, nie za ma co, odrobisz w polu...

Ech, to upierdliwe. Ci policjanci - za grosz dobrej zabawy i zrozumienia. Endymion opróżnił kieszenie, w których były tylko dokumenty i pieniądze.
- Endymion Blackheart, panie władzo. Urodzony 4 czerwca roku x775, miejsce zamieszkania... eee... Fiore - No tak, spał zazwyczaj na kanapie w gildii, czasem nawet dorabiał się jakiegoś mieszkania, o którym zapominał po miesiącu. No nieźle, nie powinien tak szastać pieniędzmi. Pokazał dokumenty, trzymając się ciągle w rękach, by nie można mu było niczego zakwestionować, po czym znów schował je do kieszeni wraz ze wszystkimi innymi rzeczami, które musiał wysypać. - Staż w Fairy Tail - dwa lata i jakiś miesiąc.
No, to tyle. Chętnie pokazałby nawet znak gildii, ale rozbieranie się przy nowo poznanej damie uważał jednak za dość obcesowe. Uśmiechnął się jeszcze raz do Nanayi, po czym jego uwagę przykuła Takara.
- Państwo teraz wybaczą, ale widzę kogoś, kto mnie potrzebuje! - rzekł i ruszył prędko w stronę młodziutkiej gwiazdy Wróżek. Ta jednak zniknęła wkrótce z jego pola widzenia i zauważył ja dopiero, gdy rozmawiała sobie beztrosko ze Snowem. Masz ci los, przegapił szansę!
Na szczęście zaraz obok miała pojawić się kolejna. Nie wiedział, jakim cudem udało mu się odszukać wzrokiem Torę w tym tłumie. Chciał mu pogratulować zwycięstwa - nawet, jeśli pokonał jego kochaną, małą Tasię, to jednak na to zasłużył. Gdy już przedarł się na miejsce, zastał jeszcze jedną osobę, której akurat nie spodziewał się ujrzeć. 
- ALEZJA! - Wiedział doskonale, że jego mistrzyni niespecjalnie przepada za przytulaskami, ale cóż miał poradzić? Nie widzieli się tak długo, że chyba mógł sobie na to pozwolić. No i na całus w policzek również. Chyba dostanie zaraz po pysku... - I kochany Torashiro! Ach, miło cię widzieć, ale co ty tak z rozbieraniem, co? Nieładnie, nieładnie!
Teraz dopiero zauważył pieczątkę gildyjną w rękach Alezji. I zorientował się, co się stało!
- Hoho! Teraz widzę, co tu się święci! Witaj z powrotem, Tora! - uśmiechnął się szeroko. - Hmm... zazwyczaj z takich okazji daje się prezenty, nieprawdaż? No, to ja chyba też jakiś dla ciebie mam.
Odkleił się od Alezji i najpierw udawał, że grzebie w kieszeniach. Zbliżył się jednak szybko do Tory i wykonał to, co umiał najlepiej. 
Czy Torze podobało się całowanie na szybko? Trudno to ocenić, ale mógł poczuć, że (http://kostnica.eu/roll/556f0c1334320/) wzrasta mu poczucie zręczności, czy coś. Endymion był ciekaw, czy Alezja właśnie nie poczuła się ciutkę zniesmaczona, ale cóż... Każdy prezent jest dobry na sam początek ponownego pobytu, prawda~?

Wrócił na trybuny otaczające miejsce zmagań w których sam brał udział w następnym dniu. Trzeci dzień okazał się dla niego szczęśliwy, w swojej potyczce pokonał szybko swojego przeciwnika i zdobył więcej punktów niż w dwa poprzednie dni razem. Możliwe, że los się do niego uśmiechnął i od dnia dzisiejszego będzie tylko lepiej, chociaż oczywiście to mogło być tylko chwilowy przypływ szczęścia. Następne dni pokażą jak jest naprawdę, póki co Zielonowłosy wszedł sobie spokojnie do sektora swojej gildii, mając na sobie swój ulubiony płaszcz jaki pozbywając się z dłoni swoich rękawic.  Miał ręce miał zajętą natomiast przez pełne kufle piwa, które wygląda na naprawdę dobre, a  na otrzymanie którego czekał sporo czasu z powodu ogromnej kolejki. Wyglądało jednak na to, że to czekanie nie było czymś zmarnowanym, że warto było czekać za ten trunek. Pierwsze co rzuciło mu się w oczy przybywając w to miejsce, to niemała ilość osób, jakie znajdowały się tutaj. Była tutaj m.in. obecna mistrzyni Fairy Tail, jeden członek gildii jak i jeden, który kiedyś miał na sobie znak Wróżek. Widział co zrobiła Alezja, przywróciła mu na plecach ten znany w całym kraju znak, jak i dane było mu widzieć co zrobił Endymion, którego staż w szeregach był nieco krótszy niż Sama.
Gdyby nie znał go, nie słyszał o nim od innych jaki o jego zdolnościach, jego reakcja wyglądała był prawdopodobnie mniej więcej tak. Było jednak inaczej i z kuflem piwa z pianką na dwa palce, zbliżył się bliżej patrząc aby kogoś nie oblać lub wylać, co mu na szczęście się udało.
- Skoro powrócił do nas to trzeba to uczcić, weź w ramach prezentu - powiedział do Tory mag błyskawic, jednocześnie kierując w jego stronę kufel, który trzymał w swojej lewej ręce, natomiast z tego w prawej wziął szybkie dwa łyki.
- A w sumie to cześć Torashiro, cześć Endymion, cześć Mistrzu... Znaczy Alv... Znaczy... Cześć... - powiedział Liściastowłosy co całej trójki witając się tym samym z nimi. Mimo, że od wyborów na nowego mistrza minęło trochę czasu, jeszcze zdarzało mu się nie raz problemy z nazwaniem odpowiednio obecnie głównodowodzącej w ich gildii. Był również gotowy na zrobienie kroku w tył lub w bok, gdyby Endymion chciał zrobić mu coś podobnego jak w przypadku starego-nowego Wróżka.

Tora, czując uderzenie w plecy wypuścił gwałtownie z ust powietrze, zaskoczony taką reakcją, acz mimo wszystko, było to pozytywne uczucie. Akurat zakładał ponownie koszulę, gdy usłyszał głos Endymiona. Akurat miał już na sobie t-shirt i odwracał twarz, gdy ten zrobił coś podobnego do Carlosa, z tym, że Carlos się powstrzymał te kilka centymetrów przed. Endy nie. Wykorzystując więc swój wspaniały buff do zręczności, którego wolałby mimo wszystko nie mieć, wyprowadził mocne uderzeni podbródkowe prosto w brodę maga pocałunków (Łamacz Kości i Sztuki Walki), byle tylko odrzucić mu głowę tym ciosem w tył.
-Ani... mi... się... waż... ponownie... to... robić... - rzucił wyraźnie podirytowany do maga, który najpewniej wylądował minimum na tyłku po tak gwałtownym ataku. Nawet pomarańczowo-złotawa aura otoczyła Torę gdy mówił te słowa (Aura (PWM)). Po chwili jednak się uspokoił i westchnął, wiedząc, że teraz nic już na to nie poradzi. Mimo wszystko musiał się jakoś uspokoić, w czym pomógł... liściastowłosy, oferując mu piwo. Mag energetycznej kreacji uśmiechnął się tylko biorąc "podarek" i mówiąc -Przesadzacie trochę. Mimo wszystko, dzięki. - rzekł z uśmiechem biorąc spory łyk, kątem oka gromiąc Endymiona, gdyby ten spróbował zrobić coś... cokolwiek, co u Tory wywołałoby chęć zniszczenia części trybun i maga pocałunków laserem. -Będę musiał ci się kiedyś odwdzięczyć. - rzekł do Sama, wznosząc delikatnie kufel do góry ku zielonowłosemu.

Chain weszła na trybuny, szukając kogoś znajomego. Widziała wcześniej Mistrzynię Alv i włóczącą się tu i ówdzie Takarę. Nie spodziewała się jednak tego, co tutaj zobaczy. Wkroczyła na trybuny akurat w momencie, kiedy Alv przybijała pieczątkę Fairy Tail do... pleców Torashiro. Łezki napłynęły dziewczynie do oczu i natychmiast ruszyła w kierunku grupki.
Pierwsze co zrobiła, to uderzyła chłopaka prosto w policzek. Sama nie wiedziała, dlaczego to zrobiła. Pod wpływem emocji nie każdy robi to, co ma na myśli. Pamiętała moment, kiedy chłopak opuścił gildię. Długo zastanawiała się, co się wtedy z nim działo.
Następnie rzuciła się na szyję i mocno przytuliła Torashiro.
-Bakatora, tak trudno było wrócić?-
Po chwili puściła chłopaka, otarła łzy i rozejrzała się dookoła.
Dopiero teraz uświadomiła sobie, że wokół jest więcej ludzi. Wycofała się troszeczkę, lekko skłoniła i zakłopotana wykrztusiła
-P-przepraszam. I dzień dobry wszystkim-
O tak, zakłopotanie dziewczyny wręcz wisiało nad nią.