Aiuola Mondo

First topic message reminder :

MG

Miasto niedaleko stolicy Bosco. Dużo by się rozpisywać o jego infrastrukturze, więc z ważniejszych kwestii - jest to miasto które rozbudowywane było pierścieniowo. Kolejne "Warstwy" narastały dookoła starszych. Tak więc obrzeża miasta są całkiem nowe a w centrum znajduje się tzw. Stary rynek. Aktualnie w centrum rynku znajduje sie ogromna kamienna arena. Wysoka na 3 metry od ziemi kamienna bryła ma średnicę 20 metrów. Na życzenie zarządcy miasta otoczona została drewnianymi trybunami przekształcając się w coś na wzór stadionu. Dookoła jak zwykle tłoczą się różne stragany i straganiki. Tylko teraz ze względu na turniej, jest ich więcej. Zapisy znajdowały się niedaleko wejścia na arenę. Przy drewnianej budce siedział nieco grubszy mężczyzna w białym fraczku, który notował "Imiona" każdego uczestnika. Do turnieju zostało jeszcze kilka minut, mimo że zapisy miały trwać jeszcze trzy dni. Kolejka była długa, stało w niej jeszcze pewnie ze sto osób. Osoby te z nieskrywanym zainteresowaniem, przyglądały się innym uczestnikom. Część tych którzy dali radę się zapisać, krążyła już po straganach, a część siedziała na trybunach. Co uważniejsza osoba mogła dostrzec tutaj nawet takie sławy jak kapitan magicznej policji, Erre czy sama Persefona Wyrmbane. Tak więc jakąkolwiek formę miał mieć turniej, wybicie się na nim nie miało być prostą sprawą.

//Termin: 30.02 -> Żart, 02.03, ale nie będę wam pisał terminów. Zawsze macie 72h na post. Czasem może być więcej, ale nie będzie mniej. Zapisy zapisami, ale liczę tylko osoby, które napisały chociaż jeden post. Dopóki chociaż ten jeden post się nie pojawi, zakładam że się jeszcze nie pojawiliście na turnieju. Możecie założyć jak wam wygodnie że albo nadal stoicie w kolejce, albo już się zapisaliście. Na trybuny wstęp darmowy, nawet bez zapisu do turnieju.//

No i pięknie. Hocia się znalazła, a to znaczy, że nie musiał jej szukać.
-Przepraszam, już nieaktualne. - rzucił do dziewczyny, po czym podszedł do Hoci. Na jej pytanie pokręcił głową i lekko się uśmiechnął -Nie, szukałem ciebie i Daxa, więc pytałem ludzi. - wyjaśnił na spokojnie, po czym spojrzał uważnie na Hotaru i westchnął. -W co on się znowu wpakował... - mruknął bardziej do siebie, wcale nie przypominając sobie, wcale, jak na jednej misji wiele lat temu przypadkiem rozpieprzyli ścianę burdelu. WCALE. -Może mieć kłopoty/ - spytał spoglądając na Hotaru. Bo w sumie warto byłoby zareagować, a z jej słów nie wyglądało to za ciekawie. Tak czy inaczej, był gotowy ruszyć, ale do tego potrzebował... no Hoci. By powiedziała co i jak, i gdzie.

Niedługo po tym jak magowie zaczęli realizować plan oskrzydlenia potwora ten również zaczął działać. Uderzył na ich początkową pozycję tam gdzie stał chłopak, który rzucił pomysłem okrążenia. I choć próbował atak zablokować nie do końca mu to wyszło. Tak jak spodziewała się Cass nie bardzo można było blokować mieczem coś takiego jak ten pył. Naprawdę wyglądało to kiepsko, dla niej i dla pozostałych z resztą też. Chyba każdy z nich walczył głownie przy użyciu broni czyli nie bardzo mieli co z tym potworem zrobić. Ale może była jeszcze szansa? Skoro pył nie uderzył we wszystkie strony na raz to może jednak tam w środku siedział ktoś bądź coś co tym kierowało. Choć pewnie było to tylko jej pobożne życzenia to trzeba było to sprawdzić. Miecz w łapce został zamieniony przez cztery noże do rzucania, po dwa na każdą łapkę (PWM: Alternatywna przestrzeń). Nie czekając Cass rzuciła nimi w główną chmurę celując tak, żeby ostrza przeleciały przez chmurę w równych odległościach. Jeden w samym centrum, a pozostałe trzy dookoła. Może któryś z nich w coś trafi. Nie, miała nadzieję że któryś w coś trafi. Oczywiście Cass nie zapomniała o Phemie i rzucając nożykami zrobiła to tak, żeby towarzysza po drugiej stronie nie trafić jeśli jednak nic w środku stwora nie było. Jeśli coś trafiła mogła walczyć, kontynuować swój atak z dystansu. Jeśli jednak nie to... to było naprawdę kiepsko i pewnie tylko kwestią czasu było to, aż stwór ich wszystkich załatwi.

Halo, on był a bardzo ważnej potrzebie, a tu ni z gruszki ni z pietruszki policjant go zatrzymał. No halo policja, proszę się ogarnąć. Dobrze, że był z Bosco, więc analogicznie wiedział co się do niego mówi. Używając PWM No one na tym gościu, zmienił postrzeganie koloru jego włosów, a dokładnie zmienił bodźce na kierunkując na czarny kolor. Jednocześnie przeczesał dłońmi włosy, by jakoś to było płynnie, a nie tak z tyłka zmienienie włosków. Teraz chwilka namysłu... Jak to było w jego książkach.. To pewnie wina podrzutki, skoro nikogo innego nie zatrzymują tylko jego. Trzeba było się tego pozbyć. Tylko, czy podawać prawdziwe dane osobowe... - Apollo Nimen, jestem z Bosco i przybyłem na turniej. Mam walkę o 18-tej. A teraz muszę chwilkę przeprosić, śpieszy mi się do toalety, a potem znaleźć towarzyszy, z którymi będę walczyć z potworem. Widział pan pierwszą walkę i ten brak zgrania? Wolałbym uniknąć bycia rzucanym o ziemie przez własnych sojuszników. Znów próbował wstać, jak nadal go powstrzyma. - Panie, pęcherz ciśnie! Nie chce publicznie żadnych aktów sikania, tym bardziej w portki! Jak pan nie pozwoli mi przejść i taka sytuacja powstanie będę mógł poskarżyć się na niszczenie reputacji? Chyba tak, ale nie wiem do końca, no i nie chcę próbować. Jak tylko ogarnę swoje rzeczy wrócę do pana i pooglądamy razem turniej, ok? To chyba była jedna z najgłupszych rzeczy jakie robił.
Jak nie uda mu się wyślizgnąć, spróbuje Nothing for you A na gościu i zwiać w stronę łazienek.

Shi wpatrywał się jeszcze przez chwilę w Torę. Westchnął. Trudno było się zebrać, i powiedzieć komuś, że jest się czyimś bratem. Postanowił odłożyć to do czasu, gdy będzie bardziej... żywy. Bo bycie martwym wcale nie pomaga w pielęgnowaniu znajomości. A powrócenie do życia najwyraźniej nie powinno już zbyt długo zaprzątać mu głowy.

- A więc mi pomożesz? Wspaniale! - uradował się Shiyume, uśmiechając się szczerze do Ayako - To może chwilkę zająć, ale postaram się sprężyć. Może chodź w jakieś bardziej ustronne miejsce... Chodźmy na przykład pod trybuny... Znajdź sobie jakiś patyk czy inne badziewie, trzeba będzie narysować trochę magicznych symboli... Krąg, dookoła niego symbole, już ci pokazuję, jakie... Potem musisz stanąć w środku i powtarzać taką jedną formułkę, aż do skutku... Może zapisz to sobie gdzieś, jeśli masz problemy z zapamiętaniem...

Shiyume zabrał się ochoczo do tłumaczenia przebiegu rytuału Ayako. Jako członkini jego rodziny, mieli tę samą krew w żyłach, co powinno wystarczyć jako Tunel. Zapłatę postanowił tym razem pominąć, najwyżej powrót do sprawności zajmie mu parę dni - nie spieszył się. Wyjaśnił więc Ayako wszystkie symbole i formułkę, ponownie dziękując za pomoc.

Pakt Śmierci

Spoiler:

Rytuał Wskrzeszenia Nekromanty

Rytuał Wskrzeszenia Nekromanty, znany tez jako Rytuał Fugent-Erte to jeden z ważniejszych sekretów Przewoźników. Opracowany został przez Shiyume, po otrzymaniu przez niego nieśmiertelności z rąk śmierci. Odprawienie go nie wymaga żadnych umiejętności magicznych. Pierwszym jego etapem jest odnalezienie fragmentu ciała lub wyposażenia Nekromanty. W przypadku braku możliwości odnalezienia takowego, odnaleźć należy przedmiot, z jakim był on w pewnym sensie mocno związany (albo osobę). Posłuży on jako tunel, łączący nowotworzone ciało z duszą Nekromanty. Wykonanie bez niego tego rytuału umożliwi wskrzeszenie Nekromanty tylko na krótki okres czasu, jako że w sztucznie stworzonym ciele nie będzie nic, coby je wiązało z duszą. Tunel nie zostaje "zużyty" podczas rytuału. Aby rozpocząć rytuał, wyrysować należy na ziemi krąg o promieniu 7 metrów. krąg ów od wewnątrz winien być wsparty na drugim kręgu, wykonanym z magicznych symboli - Śmierć, Ciało, Dusza, Powinność, powtarzanych łącznie 49-krotnie, w takiej właśnie kolejności. Od zewnątrz zaś krąg podstawowy okalać ma krąg utworzony z symboli Koniec, Początek, Obowiązek, Umowa, powtórzonych również tyle razy. Na środku okręgów umieścić trzeba obiekt będący tunelem, jak również Zapłatę. Zapłatą może być cokolwiek, jednakże im cenniejsza ona jest, tym szybciej i sprawniej zostanie wykonany rytuał, jak również tym mniej czasu zajmie Nekromancie powrót do pełni sprawności. W przypadku mało cennej Zapłaty powrót do pełnej sprawności może zająć nawet tydzień. Optymalną opcją jest użycie ludzkiej ofiary, wtedy nie trzeba czekać na powrót do pełnej sprawności dłużej, niżli kilka minut. Zapłata i Tunel otoczone winny być siedmioma świecami, każdą skroploną odrobiną krwi innej osoby - można pominąć ten element, jednak jego zawarcie skraca czas powrotu do sprawności o połowę. Gdy rytuał się rozpocznie, wykonujący powinni ustawić się w kole, wokół wszystkich kręgów. Jeśli uczestnik rytuału jest jednocześnie Tunelem, staje wewnątrz kręgów. Klasyczną liczbą jest tutaj siódemka, wtedy też rytuał zajmuje około 5 minut. Zmniejszenie tej liczby przedłuży rytuał, natomiast zwiększenie go przyspieszy. Jednej osobie zajmuje on nawet pół godziny, zależnie od jej umiejętności magicznych. Wykonujący dołączają kolejno do rytuału, w kolejności odwrotnej do ruchu wskazówek zegara. Pierwsza osoba wypowiada pierwsze słowo rytuału. Wtedy druga wraz z pierwszą wypowiadają drugie słowo - i tak dalej, aż rytualna pieśń dobiegnie końca, wówczas powtarzać ją należy do skutku, tym razem już od razu przez wszystkich wykonujących. Nekromanta przywrócony zostaje do życia stosunkowo szybko, jednak przez jakiś czas musi oszczędzać swoje nowe ciało, jest bowiem znacznie osłabiony.

Białowłosy dalej czekał na swoją walkę siedząc na trybunach, która wydawała się być coraz bliżej z każdą mijającą minutą. Jego dobry znajomy z gildii Tora oraz pozostali z jego grupy skończyli swój pojedynek, który przynajmniej z pozycji Wróżka nie należał do najprostszych jednak to im się powiodło. Ich przeciwnik był nietypowy i właśnie przez to co Sam zaobserwował podczas tego starcia stwierdził, że nie powinien być zaskoczony jeśli do walki z nim zostanie wystawione coś podobnego. Dlatego też najlepiej przygotować się na wszystko, tak przynajmniej uznał mag błyskawic chociaż sam zdawał sobie z tego sprawę, że coś takiego praktycznie jest niemożliwe. Zawsze znajdzie się coś, na co człowiek nie będzie przygotowany lub go zaskoczy, a coś takiego może znacznie zmniejszyć szanse w pojedynku. Dlatego osobnik z Fairy Tail postanowił spróbował chociaż częściowo się tak przygotować, zaskoczenie na polu walki będzie mniejsze przez co w teorii szanse na przeżycie w pierwszych chwilach wzrastają. Oprócz tego Białowłosy dalej rozgląda się po trybunach jak i próbuje wyłapać co obecnie robią inni z jego gildii, a w szczególności zwycięscy pierwszej walki.

MG

Mężczyzna spojrzał na Daxa pewnym siebie spojrzeniem. Wiedział że był panem sytuacji i Dax nic nie może zrobić.-Monte-Greccio. Niezły masz tupet używać naszego nazwiska.-Zauważył mężczyzna, uśmiechając się i machając przy tym widelcem.-Myślałem że twoja... sytuacja życiowa...-Ciągnął krojąc danie.-Dała ci do zrozumienia że nie jesteś specjalnie mile widziany. Że... nie chcemy cię, w naszej famigli.-Powiedział pakując lasagne do buzi a następnie ocierając usta serwetką.-Zawołaj kucharza.-Powiedział do jednego z ochroniarzy.-Mimo to wróciłeś do Bosco i używasz nazwiska Monte-Greccio. Zupełnie jakbyś PLUŁ MI W TWARZ.-Wrzasnął uderzając pięścią w stół.-Gdybyś przegrał ten pojedynek to przysięgam na Sukue błagałbyś mnie bym pozwolił ci umrzeć. Na twoje własne szczęście, wygrałeś. Nie zbrukałeś tego, czego bezprawnie używasz. Nazwiska famigli.-Nieco roztrzęsiony kucharz stanął przed "Wujkiem". Wujaszek zapytał o coś po Bocańsku, a kucharz płaczliwie odpowiedział, jednocześnie skinąwszy głową. Wujaszek uśmiechnął się przyjaźnie i zaczął mówić grzebiąc w połach marynarki a kucharz słuchając go uspokoił się nieco i również uśmiechnął. Wtedy też wujaszek wyciągnął rewolwer i strzelił kucharzowi prosto w twarz, tak że i Daxa ochlapało. Sam wujaszek otarł twarz serwetką a trupa wywlekł ochroniarz.-Więc, po coś tu przyjechał.-Zapytał mężczyzna w nie najlepszym humorze

Ejji użył skoku w tył by uniknąć ataku przeciwnika. Jednocześnie też zamierzał wykorzystać ten moment do kontrataku i tak posłał w pył fajerwerk, który wybuchnął gdy Ejji już wylądował. Jak się okazało atak był całkiem efektywny. Pył zawiesił się jakby w powietrzu i... wisiał. Czasami gdzieś się poruszył, gdzieś drgnął. Był to idealny moment dla Cassandry która rzuciła swoimi nożami. To jednak nie specjalnie wiele dało i przeleciały one po prostu przez cielsko potwora. Zresztą z każdą chwilą potwór znów był coraz żywotniejszy i ruchliwszy i pewnie wkrótce znów kogoś zaatakuje...

Samaelowi udało się dostrzec w tłumie zarówno Hotaru jak i Tore, tylko czy będzie chciał przeszkadzać im w randce? Tymczasem Nemyu miał problem z policjantem, który nie kupował kompletnie jego bajek i nalegał by Nemyu pokazał mu wszystko co przy sobie ma. Dlatego zdesperowany chłopak użył swojego zaklęcia pozbawiając policjanta zmysłów i uciekając z miejsca zdarzenia. Sam policjant przewrócił się i na razie nie bardzo ogarniał, ale co teraz z chłopakiem, który zaatakował funkcjonariusza policji? I to kompletnie bez powodu? Przecież nic nie zrobił, prawda...?

Stan postaci:
Will: 89MM
Ejji: Adrenaline 2/3 posty, prawy nadgarstek porozcinany, niemal pozbawiony skóry. Boli i krew sobie po nim ścieka. 148MM
Cassandra: Adrenaline 2/3 posty, -4 sztylety
Pheam: Adrenaline 2/3 posty
Nemyu: 67MM

Dobra... To się akurat całkiem udało, choć nieco wątpiłem w zupełne powodzenie. Wygląda na to, że potworek ma jednak słabość, a konkretnie to wybuchy. Skoro tak drobny mu tyle zaszkodził, no to silniejszy powinien całkowicie rozwiać ten pyłek! Tylko skąd tu wziąć coś, co by go teraz wybuchło... Może po dwóch dniach nieustannej walki mógłbym go całkowicie wystrzelać... Ale tyle czasu chyba nie mam...
- Wątpię, żebyście mieli ze sobą jakieś materiały wybuchowe - oznajmiam, spoglądając krótko na towarzyszy. - No trudno...
Nie chciałem tak od razu ukazywać swoich mocniejszych stron. Jednak nie mam raczej co liczyć na to, że ktoś załatwi tego stwora za mnie... Im więcej jednak o mnie wiedzą i im więcej teraz pokażę, tym mniej niespodzianek będę miał zachowanych na później...
Chowam zatem trzymany dotychczas mieczyk i ruszam w kierunku pyłu. Trochę ryzykowne, ale jeśli to się nie sprawdzi, to nic innego z tego co mam tutaj nie zadziała. Będąc w odległości mniej więcej metra aktywuję swój Sacred Relict i natychmiast wysuwam obydwa ostrza w stronę pyłu. Liczę, że ich zdolność wypalania rzeczy podziała na ten pył i efektownie będzie się go pozbywać. Gorzej jeśli nie... Wtedy to trzeba będzie się jednak wycofać... Najzwyczajniej odbiegając w tył, jak najdalej od tego pyłu... Gdyby zaś za bardzo się zbliżał, to spróbowałbym odgonić się od niego mieczykami, poprzez wykonywanie szybkich obrotów. Że też takie a nie inne bydle się trafiło... Cholera...

Williamowi nie pozostało wiele do zdziałania. Mógł teraz jedynie czekać na wyniki aktualnego starcia i obserwować własne otoczenie, coby nic poważniejszego mu się nie stało. Nie musiał się też nigdzie spieszyć, bo martwi w końcu się nie martwią, a sam nie miał większych - naglących planów. Dlatego też obserwował walkę i pilnował, aby nic się nie stało, czy nic nie zaistniało, albo w pobliżu nie pojawiła się inna okazja jak sama walka na zarobek, czy zdobycie ciekawych informacji.

Eh czyli jednak tak jak się Daxowi wydawało, nie jest to jakieś specjalne spotkanie rodzinne gdzie powspominają dawna lata. Nawet jeśli Daxu ich nie pamięta to chyba fajnie byłoby poznać trochę więcej historii ze swojego życia. Gdy ten się wydzierał zastanawiało to Daxa o jasną cholerę tu chodzi z tą famiglą. Czyli jednak była racja i tutaj robią za jakiś mafiozów? Oni są kurwa poważni? Eh, w sumie dalej mu się przypomniało jak walczył z Greinem on też robił z siebie wielkiego pana mafioze. Hans jedynie zacisnął mocniej zęby, ale wtedy przyszedł kucharz. Dax się na niego popatrzy i na wuja jak wymieniają zdania. Gdy tylko wyciągnął rewolwer Daxowi po czole spłynął zimny pot. Ręce zaczęły drżeć, a serce bić mocniej. Czemu..? Dlaczego on go właśnie zabił..? Czyżby właśnie tak wyglądała jego rodzina? A mógł użyć swojego nazwiska i na to nie patrzeć. Wcześniej go to nie ruszało ale odkąd wrocił do Fairy Tail takie coś było dla niego szokujące. Pod stołem zacisnął rękę w pięść. Kusiło go w tym momencie tak bardzo by go zamrozić i zmienić w kostkę lodu, by następnie wyciągnąć przed bar i oddać w ręce policji, ale nie mógł tego zrobić. Coś go przed tym zatrzymywało, a tym bardziej, że byli otoczeni przez goryli w garniakach.
- Gdybym tylko nie cierpiał na amnezję to uwierz mi, że byś mnie tu nawet nie zobaczył - powiedział po czym wstał do stołu i udał się w kierunku wyjścia - Jedyne czego się dowiedział w Ishvanie to to, że zostałem wykupiony by następnie zostać oddanym demonowi. Po turnieju mnie tu nie zobaczysz - powiedział nie patrząc nawet na niego, a jakby jakiś goryl stanął mu na drodze to złapie za fraki, walnie prosto w ryja i powie by się od niego odpierdolili, po czym Daxu wyciągnie chusteczkę i wytrze z siebie resztki kucharza.

Darksworth przyglądał się ruchom i stylowi walki potwora i zdał sobie sprawę, że nie ma zielonego pojęcia, jak z tym walczyć. Bo niby co, miał go pokroić na kawałki przy pomocy miecza? Kurz? Dobre sobie... Nie mógł też zadziałać na niego przy pomocy swojej magii, ponieważ demony z pyłu chyba nie mają płuc, ani oczu, więc nie wiele by mu to dało. Mógł spróbować unieruchomić przeciwnika przy pomocy Difficile, ale potrzebowałby do tego Nebbi, a to ograniczyłoby pole widzenia jego towarzyszy. Nie bardzo wiedział co robić, więc na razie uważnie obserwował wroga. Ten fajerwerk jakoś podziałał na pył, ale... co mu się stało? Nie oberwał, widocznie jednak go... nabuzowało. Trzymał Onikiri w prawej ręce i powoli zaczął iść w kierunku pyłu po łuku, starając się zajść go dokładnie od tyłu. Kiedy jego towarzysz zaatakuje, Darksworth spróbuje osaczyć przeciwnika przy pomocy cięć, aby ten nie uciekł od ataków Ejjiego. Jeśli zaś to coś zaatakuje Darksworth, wtedy ten stara się zbijać ataki przy pomocy Onikiri, lub blokować je klingą, oraz robić uniki. Postara się przytrzymać przeciwnika w miejscu, aby jego towarzyszę mogli spróbować coś zrobić.

Spojrzała na Torashiro surowym spojrzeniem i pokręciła głową. Sama nie do końca chciała puszczać tam Daxa. Był jednak dużym chłopcem. Radził sobie, gdy wpakuje się nawet w najgorszą sytuację.
- Tora, jego wuj chciał go widzieć. Powiedział, że znajdzie nas później. Na pewno myślisz, że to dobry pomysł, aby pójść do teraz szukać? Nie jestem pewna, gdzie on teraz może być.
Może i goryle nie byli zachęcający, jednak dziewczyna ufała chłopakowi. A choć ciekawość zżerała ją wewnętrznie od środka to wolała poczekać na towarzysza. Westchnęła głośno. Zacisnęła mocno pięści. Co jeżeli nie chciał jej narażać? Musiała czekać.
- Dalej chcesz go szukać?

To na nic. Rzucone sztylety przeleciały przez pyłowego potwora jak przez powietrze. Więc albo Cass nie trafiła w to coś co się tam w środku kryło, albo - co bardziej prawdopodobnie - w tym pyle nie było niczego co mogła zranić konwencjonalną bronią. Naprawdę wyglądało na to, że nic nie mogła zrobić przeciwko temu czemuś. Na szczęście jeden z chłopaków zrobił coś co na ich przeciwnika podziałało. Jakiś fajerwerek czy coś takiego, czyli wybuchy albo temperatura jakoś tam na niego działały. Ale to wcale dla niej nie zmieniało sytuacji. Ona nie miała niczego czym mogłaby go wybuchnąć albo spalić. Więc co? Mogła jedynie robić za supporta. Odwracać uwagę i takie tam. Więc kiedy zauważyła, że Ejji (któremu pokiwała przecząco głową kiedy zapytał o materiały wybuchowe) rusza do przodu i ona to zrobiła. W jednej łapce miecz, w drugiej sztylet tanto (PWM: Alternatywna przestrzeń) podobnie jak Pheam zaczęła zbliżać się do potwora. Jej po głowie chodziło o odwrócenie uwagi potwora niż zatrzymanie go w miejscu, wtedy fajerwerkowy koleżka będzie miał więcej swobody. Zbliżyła się do stwora starając się wstrzelić w tempo Pheama, aby jak znajdzie się już dość blisko zamachnąć się i ciąć potwora. Nie spodziewała się, że zrobi mu jakąś krzywdę, ale jak wspomniano chciała po prostu odwrócić jego uwagę. Jakby potwór obrał ją za cel to starała się unikać kontaktu z tym pyłem przez uchylanie się czy odskoki. Jakby nie dała rady to miała zamiar też zakręcić mieczykiem, może jeśli zrobi to dostatecznie szybko to pył się rozwieje i jej nie uszkodzi.

Prawdopodobnie używane umki:

No i co tu się odwalało to aż smutno. Musiał zużyć MM przed poważną walką, no super. Ale Apollo musiał zrobić taktyczny odwrót i w sumie wypieprzyć to co mu podrzucili. Bądź po prostu się tego pozbyć. Przez chwilę myślał, aż w końcu wymyślił. Wyjmie szybko i dosyć niepostrzeżenie tą dziwną paczuszkę, by na przykrywce pomocy policjantowi mu to podrzucić. TO JEST PLAN ŻYCIA. Dlatego weźmie się do jego wykonania wstając i schylając się po mężczyznę i do jakiejś kieszeni mu wcisnąć proszek, czy gdzieś, byle gdzie, tylko nie do ręki czy gęby, w odbyt też może być. Niech się tym zapcha. GoodguyNimen usiądzie policjanta i zacznie do niego mówić, co się stało i inne tego typu rzeczy, by stworzyć pozory. No, może mu się upiecze!

MG

Kiedy Dax próbował wstać od stołu, ciężka ręka spoczęła mu na ramieniu, pchając go z powrotem na krzesło. A nim spróbował się posadzić, inny drab wycelował w niego pistoletem.-Odejdziesz kiedy ci pozwolę.-Powiedział wuj, w postawie Daxa upatrując się kolejnej obrazy.-Teraz, kiedy otwarcie przyznałeś się do bycia Monte-Greccio, nie mogę cię tak po prostu puścić. Zrozum, każdy czyn twój i twoich znajomych, zaważy na mojej reputacji.-Pstryknął palcami.-Sprowadzić tego całego Torashiro i tą różową dziewuchę.-Powiedział a kilku gangsterów skierowało się do wyjścia.

Pheam i Cassandra pozostając jako wsparcie Ejjiego, ruszyli na przeciwnika od tyłu, gdy Ejji zaatakował od przodu. I faktycznie jego odpalone SR coś robiło! Nie tyle same cięcia, co aura które wytwarzało jego SR. Wyglądało to jakby pył który zbliżył się za bardzo do Ejjiego, spowalniał, a po dłuższej chwili opadał na ziemię. Rzecz w tym że stworzenie było na tyle inteligentne by trzymać się z tyłu. Tak też ruszyło na Cassandrę i Pheama, ci też zaczęli się cofać i tak Ejji musiał nadganiać. Posuwali się tak więc dość szybko, jednak w tym tempie, to trochę potrwa nim Ejji spali cały pył.

Niestety ale Nemyu z miejsca zdarzenia uciekł. A kiedy wrócił na miejsce, to tego już nie było i tak oto cały plan z podrzuceniem paczki przeciwnikowi, nie wypalił. Wciąż miał paczkę i zapewne wciąż był poszukiwany przez policję.
Co zaś u Willa? Zapewne ku jego wielkiemu rozczarowaniu, nic się nie działo. Tak zupełnie nic. Jedyną ciekawą sprawą było obserwowanie walki jego podopiecznego na arenie. Przynajmniej na razie.

Stan postaci:
Will: 89MM
Ejji: Prawy nadgarstek porozcinany, niemal pozbawiony skóry. Boli i krew sobie po nim ścieka. SR 1/3 posty 148MM
Cassandra: -4 sztylety
Nemyu: 67MM

Tora spojrzał zatroskany na Hotaru. Za bardzo się tym wszystkim przejmowała. Owszem, miała trochę racji i temu nie przeczył, jednak znał Daxa. Może nie genialnie i wiedział, że sobie poradzi, rozumiał, że chęć rozmowy z wujem i te sprawy. Ale goryle? Tak nie wygląda szczęśliwe spotkanie z rodziną po latach rozłąki. Zdecydowanie nie.
-Sama powiedziałaś, że jakieś goryle go wzięły. Dla mnie to nie wygląda na szczęśliwe odnalezienie wujka. - skomentował spokojnie, ale widząc, że różowowłosa się waha, powstrzymał się od westchnięcia uśmiechnął się lekko i poklepał ją po głowie. -To może poczekamy jeszcze chwilę i zaczniemy go szukać? Może zaraz się znajdzie. Ciastko jakieś? - zapytał, spoglądając na wróżkę.