Aiuola Mondo

First topic message reminder :

MG

Miasto niedaleko stolicy Bosco. Dużo by się rozpisywać o jego infrastrukturze, więc z ważniejszych kwestii - jest to miasto które rozbudowywane było pierścieniowo. Kolejne "Warstwy" narastały dookoła starszych. Tak więc obrzeża miasta są całkiem nowe a w centrum znajduje się tzw. Stary rynek. Aktualnie w centrum rynku znajduje sie ogromna kamienna arena. Wysoka na 3 metry od ziemi kamienna bryła ma średnicę 20 metrów. Na życzenie zarządcy miasta otoczona została drewnianymi trybunami przekształcając się w coś na wzór stadionu. Dookoła jak zwykle tłoczą się różne stragany i straganiki. Tylko teraz ze względu na turniej, jest ich więcej. Zapisy znajdowały się niedaleko wejścia na arenę. Przy drewnianej budce siedział nieco grubszy mężczyzna w białym fraczku, który notował "Imiona" każdego uczestnika. Do turnieju zostało jeszcze kilka minut, mimo że zapisy miały trwać jeszcze trzy dni. Kolejka była długa, stało w niej jeszcze pewnie ze sto osób. Osoby te z nieskrywanym zainteresowaniem, przyglądały się innym uczestnikom. Część tych którzy dali radę się zapisać, krążyła już po straganach, a część siedziała na trybunach. Co uważniejsza osoba mogła dostrzec tutaj nawet takie sławy jak kapitan magicznej policji, Erre czy sama Persefona Wyrmbane. Tak więc jakąkolwiek formę miał mieć turniej, wybicie się na nim nie miało być prostą sprawą.

//Termin: 30.02 -> Żart, 02.03, ale nie będę wam pisał terminów. Zawsze macie 72h na post. Czasem może być więcej, ale nie będzie mniej. Zapisy zapisami, ale liczę tylko osoby, które napisały chociaż jeden post. Dopóki chociaż ten jeden post się nie pojawi, zakładam że się jeszcze nie pojawiliście na turnieju. Możecie założyć jak wam wygodnie że albo nadal stoicie w kolejce, albo już się zapisaliście. Na trybuny wstęp darmowy, nawet bez zapisu do turnieju.//

Nic specjalnego się nie wydarzyło. Nastolatek jakoś nie przejmował się obecnością dziewczyny, a jego uwaga stopniowo oddalała się od jej osoby. Niezbyt obchodziła go cała ta szopka, którą to próbowała ona uskutecznić. Najchętniej by to jakoś ukrócił, jednak nie miał akurat obowiązku pomagać innej Kaczuszce. Może jeszcze mu się to jakoś podobało?
- A-ha... - skomentował jedynie jakże elokwentnie i rozbudowanie kwestię imienia nieznajomej, aby posłać później wymowne spojrzenie w kierunku szermierza, mające sugerować tyle, co nie drążenie tematu. Kwestie związkowe pozostawały poza sferą jego zainteresowań. A przynajmniej w sprawie randek w ciemno. Nie potrzebował kolejnego trupa na drodze, który to by się napatoczył na wszelkie nieszczęścia, które brązowowłosy ściągał dookoła. Dlatego też dowiedziawszy się tyle i pozostawiwszy 'nowożeńcze' gołąbki samymi sobie, mistrz najemników wrócił do obserwacji potyczki oraz oceny jej pod względem medycznym. Słabe punkty monstrum, a może dostrzeżenie jakiejś prawidłowości jego ataków. To się liczyło bardziej. Nie znaczyło to jednak, że ignorował dziewczynę. Ot nie poświęcał jej tyle uwagi i nie uważał konwersacji z nią za coś, co jakkolwiek zmieni jego egzystencje. Równie dobrze ta stawała się dla niego czymś, na miarę niczego. Aż wypadało westchnąć i oglądać dalej, pilnując czy nic Ejjiemu się nie stało lub... co gorsza sobie.

Nie bardzo wiedział, co tu się działo, ale najwidoczniej przez przypadek pomógł dziewczynie, która była z nim w drużynie pod czas turnieju. Uśmiechnął się tylko lekko do niej, kiwnął jej głową i powrócił do Red. A więc z taką osobą przyjdzie mu walczyć. Wyglądała na kogoś, kto posługuje się bronią tak samo jak on. Czyli już dwie osoby walczące w zwarciu. No nieźle... Powrócił do oglądania tego, co się działo na arenie. Widział, jak Tora walczy przy pomocy jakiś mieczy... Ale najwidoczniej magowie znaleźli się w tarapatach. Nie szło im za dobrze. Darksworth westchnął i spojrzał na tron oraz Starca. Cóż takiego planował? Po co testował magów? Co chciał przez to osiągnąć? Czyżby rozważał jego propozycje. Usiadł przy Red i westchnął cicho.

Dziś od końca. Pamiętajmy o umiejkach i liczmy, że w razie czego Energetyczne Ciało (PWM) ocali maga wróżek.

Wracając jednak do początku. Tora syknął, gdy stwór zadał mu obrażenia. Niefajnie. Ciął szybko mackę stwora, a korzystając z faktu, bycia tuż przy jego cielsku spróbował wbić mu oba ostrza w tułów. A niech cierpi dziad. Zaraz po tym użyłby ponownie Miecza (D), a nawet dwóch by odzyskać swoje oręża i bronić się nimi przed mackami. Kroim! Taki był plan. Co się w sumie nie zmienił. Gorzej, gdyby się okazało, że czas im się kończył. Jeśli by się kończył to miał plan, ale nie chcę teraz tego przedłużać. Na razie po prostu planował ciąć i odrabywać jak najwięcej kawałków ciała stwora od niego samego, jednocześnie uważnie przyglądając się jego procesowi regeneracji. Ataki by unikał lub blokował. Jak wygodniej. I przy okazji ciął w te atakujące macki. Jeśli to były macki.

Gordwig postanowiła ubezpieczać Torashiro, w końcu co nie dwie głowy to niejedna! Mieli więcej szans w starciu z wielką kupą czegoś. Jeżeli zobaczy jakąkolwiek mackę zbliżającą się do niej użyję na niej ostrzy rangi C. Będzie uważnie się rozglądała i wyszukiwała wszelakich zagrożeń, a w razie potrzeby wykona unik. Różowowłosej zależało na tym, aby ani ona, ani jej towarzysze nie byli zranieni. To była dopiero pierwsza runda, nie mogła przecież dać ciała w walce z wielką, uczącą się kupą. Będzie uważała by nie zranić chłopaka i dać mu swobodny dostęp do poczynań jego mieczem.

MG

Gdy tylko Cassandra potwierdziła że jest tym kim jest, mężczyzna pstryknął palcami i zostały rozdane kolejne polecenia. Postrzelona dziewczyna została podniesiona i wyciagnięta gdzieś poza krąg ludzi, zaś do Cassandry podeszła jakaś kobieta i przykładając dłonie do rany, rozpoczęła leczenie. Przywołany gestem został jeszcze jakiś niski blondyn a między nim a mężczyzną który pytał o jej nazwisko, wywołał się szybki dialog, efektem którego, blondyn przemówił do Cass we wspólnej mowie.-Więc panienka z Dusthertów tak? Pytam dla potwierdzenia bo panowie to nie bardzo we wspólną mowę-Uśmiechnął się miło, raczej budził sympatie i w odróżnieniu od reszty otoczenia nie wydawał się specjalnie niebezpieczny.

Red złapała Fema za rękaw i pociągnęła delikatnie.-Nie denerwuj się tak. Wypuścił nas, więc teraz na pewno mnie nie skrzywdzi. Przestań się martwić i daj z siebie wszystko.-Powiedziała odwracajac głowę by ukryć rumieniec.-Mój rycerz nie może przegrać z byle demonem.-Powiedziała patrząc na ciało gołębia. Nawet taka tsundere musiała czasem podbudować Femowi morale. Może faktycznie trochę za bardzo się martwił i czas było nieco wyluzować?

Czy Ejji właśnie dał kosza swojej narzeczonej? Ta wydawała się tym całkiem zaskoczona i po chwili zaśmiała się lekko.-Turniej co...-Spojrzała na gołębia.-Ciekawy jest ten wasz Torashiro.-Chociaż myśli nie rozwinęła, patrząc jedynie na plecy maga, którego zaklęć nikt specjalnie nie pamiętał.-W każdym razie, patrząc jakie macie problemy już w pierwszej rundzie, śmiem wątpić że wielu z was dojdzie do trzeciej rundy, a co dopiero podoła wyzwaniu tam przygotowanemu. Ale będzie zabawnie, oj tak. Niestety jeśli ty tam dotrzesz to jesteś zaklepany.-Wzruszyła smutno ramionami.-Więc niestety nie spotkamy się na arenie, ale nie martw się Ejji...-Powiedziała zbliżając się.-Jesteś mój, będziesz mój i nic tego nie zmieni...-Zachichotała i zniknęła, nagle. Jak gdyby nigdy jej tam nie było. Ale Will też ją widział, więc nie mogła być przywidzeniem.

Will tymczasem oglądał i analizował pojedynek na dole. I jedno zauważył od razu, wybór broni, którego dokonał Tora, był bardzo kiepski. Gdyby potrafił korzystać z mieczy, a jego ciosy były szybsze, może byłoby z tego coś więcej. Rzecz w tym że w rękach Torashiro miecze były bardzo słabą bronią. Był niczym dziecko. I to dziecko próbowało pokonać teraz tego stwora. Chaotycznymi, pozbawionymi logiki cięciami. I za każdym razem gdy Tora pchał i ciął, jego szybkość delikatnie spadała, po prostu się męczył. Ale to nie tylko to. Szybkość potwora rosła. Dostosowywał swoją prędkość do prędkości Tory. Uczył się nie tylko szybszego machania mackami, ale też unikania miecza. Uczył się szermierki, obserując kiepską szermierkę Tory. Tak, ten stwór był prawdziwie przerażąjacy. Unikanie jakoś Torze szło, cięcia również. Ale w pewnym momencie gdy próbował blokować atak mieczem, macka podzieliła się. Jeden fragment przesunął się nad ostrzem, drugi pod ostrzem i oba wbiły sie w Torę. Na szczęście świetny refleks i zmysł, pozwoliły Torze uniknąć śmierci. Niestety mimo swoich i Hotaru starań, zostali dosłownie otoczeni przez ciało stwora. To co wcześniej było tylko mackami, zaczęło łączyć się. Stwór w ten sposób przemieścił własne cielsko. Co do procesu regeneracji - im więcej stwór jadł, tym większy się stawał. Nawet energia Tory pozwalała mu się powiększać. Wbijanie weń mieczy skończyło się więc pożarciem ich, regeneracją i urośnięciem. Mało tego, stwór mógł pożerać własne odcięte części ciala i rownież używać ich jako materiał budulcowy. Jednym słowem - przejebane. Tymbardziej że Dax, chociaż tego Tora z Hotaru nie widzieli, został zaatakowany. Wielka macka wysunęła się, zmieniając w coś co przypominało dwupalczastom dłoń i złapało Daxa w pasie. Stwór nie posiadał wiele siły i atak ten nie bolał aż tak. Rzecz w tym że jego ubranie zaczęło się rozpuszczać, a "Dłoń" rozciągać, w celu owinięcia dookoła jego torsu. Mało tego mimo że siła "zduszania" czy "Uderzania" nie była wielka, tak stworzenie ciągnęło Daxa w swoją stronę, całkiem skutecznie, tak że w zasadzie Dax musiał dłońmi zapierać się już o cielsko gołębia, co też bardzo piekło. Hotaru z Torą, stali z drugiego boku Gołębia. Z jednej strony mieli jego cielsko, a z trzech pozostałych, nowo uformowaną część jego cielska, wysoką na jakieś 1,5m i grubą na pół. Rzecz jasna stworzenie przez to nieco zmalało, patrząc na samą główną część jego ciała.

Cassandra: Rana po pchnięciu nożem nad lewym biodrem. Boli
Hotaru: W czepku urodzony +0.1lvl do końca walki. 54MM
Torashiro: 100MM. Dwa miecze, bardzo wyszczerbione, rozpadną się w następnym poście. Rana nad lewym biodrem. Płytka ale szczypie. Równie płytka rana poniżej gardła i jedna nad pępkiem.
Pheam: -
Red: -
Hans: 95MM, nieco poparzone dłonie, delikatnie poparzony tors
Ejji(Eddie): -
Will: -
Samael: -
Ayako: -
Nemyu: -

Ayako patrzyła na istotę zwaną Shiyume, zastanawiając się, czy zapomniała również o umieraniu. Bo przecież umieranie jest takie normalne. I zazwyczaj jest to sytuacja tymczasowa. No przecież. Dziewczyna trochę była zagubiona, ostatecznie jednak uznała, że taki jest świat.
- Oh.. A ja jestem Ayako, ale to już wiesz. I tylko tyle wiem. - odpowiedziała nieco zmieszana, że tylko tyle wie, ale co ona biedna mogła na to poradzić? Przecież to nie jej wina była - A jak można stać się żywym? - spytała, może jej się na przyszłość przyda. A gdy usłyszała na początku o utalentowanych nekromantach, a potem o rodzinie, to uszka jej troszku oklapły. Smutno, ze nei była nikim utalentowanym, a tylko rodziną. No ale zdarza się.

Nemyu komentował to na żywo, po czym zapominał, więc jego głowa nieco zaczęła szwankować. Trochę przykre uczucie, gdy widzisz zrastającą się dziurę i nie wiesz jak to się zrobiło. Chociaż, chyba jednak lepiej nie wiedzieć. Apropo paczuszki, nie była to bomba tylko jakiś proszek. Znając życie jakieś narkotyki mu podrzucili... Meh, czemu to wszystko jest takie upierdliwe. Jednak znając wiele książek fantasy można było się domyśleć, że substancja ta przyda się mu w przyszłości, ale dostarczy sporo problemów. I tak jest problemem, i tak więc schowa tajemniczą rzecz za kamizelkę, by nikt tego nie widział i żeby się nie zgubiło. Wrócił więc do psucia swojego żołądka, czyli szamania chipsów i oglądania potyczki.

Niektóre kwestie musiały zostać bez wyjaśnienia. Nastolatek westchnął jedynie na myśl o tym, że mogliby spotkać jeszcze ów osobę na swojej drodze. W dodatku w ciągu najbliższych godzin, jeśli nie dni. Wszystko to zdawało się na tyle problematyczne, że William spojrzał nawet na członka swojej gildii. Przez krótką chwilę, zastanawiał się, o co mogło jej chodzić z 'naszym' Torashiro. Nie było tutaj mowy, aby William nie znał maga, który kilkukrotnie pojawił się na igrzyskach, czy innych tego typu wydarzeniach. Ba! Lokował się nawet wysoko na tej całej karteczce Chciwców. Nie w tym jednak rzecz. - Na pewno nie kojarzysz? - dopytał się cicho, nie mając jakoś ochoty wracając do poprzedniej tematyki. Przynajmniej tak długo, jak sam szermierz ich nie poruszy. Przez myśl przeszło mu jeszcze parę rzeczy, które tyczyły się jakiegoś powiązania dziewczyny z organizatorami, czy z samym staruszkiem, któremu to by się uważniej przyjrzał. Jakby to chciał się dopatrzeć w nim osoby, którą to uprzednio mógłby gdzieś dostrzec. Ech. Zwłaszcza, że walka na arenie zdawała się ciekawa z perspektywy potencjalnej przegranej, a on musiał tracić czas na rozeznanie. - Co o niej sądzisz? - dopytałby się jeszcze prosto, chcąc się upewnić, czy chłopak też wolałby uniknąć styczności z taką osóbką, czy może nawet... pozbyć się jej jeśli będzie nader natarczywa.

- Ej, poczekajcie! Chce ją o coś zapytać... - zawołała Cass widząc jak gdzieś odciągają jej niedoszłą zabójczynie. Chciała się dowiedzieć o czym ona mówiła, a nawet pójść i tamtych zatrzymać, ale nie wiadomo skąd pojawiła się jakaś kobieta i przykładając dłonie do jej rany zaczęła coś robić. Dziewczyna szybko połapała się, że to jakaś medyczna magia. Rana nadal bolała, ale już nie krwawiła, przynajmniej nie tak bardzo jak wcześniej. Poddała się zabiegowi, bo w końcu nie znała się na tym i nie wiedziała na ile to było poważne. A przez to zamachowczyni zniknęła jej z oczu. Jeszcze przez chwilę próbowała wyłowić ją z tłumu, ale się nie udało.
- Dzięki, ale możesz się pospieszyć? Chcę... - tym razem nie udało się jej nawet dokończyć zdania kiedy przemówił do niej jakiś blondas. Nie wyglądał groźnie w przeciwieństwie do reszty, przeciwnie sprawiał raczej sympatyczne wrażenie. I tu chyba coś nie pasowało. Cass jednak nie skupiała się na nim za bardzo.
- Mhm... - mruknęła niechętnie. Naprawdę nie podobała się jej ta cała sytuacja. - Jestem, i nie mam pojęcia co się tu dzieje. Kim wy jesteście? Skąd znacie moje nazwisko? O co tu chodzi? - zaczęła zasypywać nieznajomego pytaniami. Z tego wszystkiego na chwilę zapomniała o blondynie, na chwilę. - I o czym bredziła tamta kobieta? Chcę ją o coś zapytać...

Dziwna z niej była osóbka. Aż potrzebuję się podrapać po głowie, by rozważyć jej słowa. Następnie wzruszam ramionami, nie mając pojęcia co to wszystko może oznaczać. No niby spoko... Mam narzeczoną, która nawet nie wiem jak wygląda, coś mi tam gada, a potem sobie gdzieś nagle znika. Taaa... To całkowicie normalne. I cóż niby miałbym o takiej myśleć?
- Myślę, że tak charakterystycznego kaptura ciężko byłoby mi zapomnieć - odpowiadam Williamowi na pierwsze z jego pytań. Skąd niby miałbym ją kojarzyć. Nawet nie mam pojęcia kim mogłaby być! Zaś jej imię chyba pierwszy raz w życiu słyszę.
- Cóż... Zniknęła... A póki jest zniknięta, to nie stanowi problemu. Więc póki tych nie ma, to nie ma się czym przejmować - oznajmiam, jeszcze raz wzruszając ramionami, oraz rozglądam się dookoła za jakimiś ciekawymi postaciami. Na wszelki wypadek, wciąż ściskam rękojeści swych mieczyków. Cholera wie, jakież inne wariactwa mogłyby się jeszcze wydarzyć...

Nie miała zbyt dużo czasu, aby się zastanawiać. Musiała działać i to szybko, inaczej ten cały turniej może zostać wielkim niewypałem. Fairy Tail przegrało w pierwszej rundzie - jeden z wielu tytułów do Fiore New. Przerażało to ją lekko. Nigdy nie chciała by ktoś pokazywał ją palcami. Dlatego poważnie postanowiła wkroczyć do akcji, skoro potwór tak z nimi grał to postanowiła użyć ich wcześniejszego nie wypału. Gordwig używa tornada rangi A, na głównej kupie potwora. Niech już nie ma tych wszystkich macek, chłopacy musieli zacząć działać. Hoś nie była dobra w niszczeniu rzeczy, a chciała wyjść zwycięsko z tej rundy.

Stwór parzył... Co nie było dobre, a tym bardziej, że zaczął topić mu ubranie co było jeszcze gorsze. Dlatego też od razu użył Low temperature protection (C) i Frozen Domain (A), co by się wzmocnić i dać sobie więcej siły. Dlatego też próbował zaprzeć się nogę i potwora, a następnie spróbować rozerwać rękę, która go przyciągała do niego, a właściwie to chciał głównie rozerwać te dwa palce i ewentualnie jeden wyrwać, by następnie wbić jeden z nich w ciało stwora, a następnie oddalić się dwa kroki do cielska i stworzyć sobie coś w rodzaju lodowych rękawic (twór C) z ostrzami po bokach i w sumie na pięściach, można tak to chyba nazwać, by móc przynajmniej nie dotykać potwora i zadawać mu obrażenia, bo Dax będzie uderzał w jego cielsko z takimi rękawicami (Oczywiście przypominam że Dax ma na rękach czwartek, więc tworzy na nim lodowe rękawice), Dax będzie chciał zadać jak najwięcej obrażeń i jeśli stwór będzie próbował go zjeść to spróbuje się wtedy "wyciąć" rękawicami, a przynajmniej taki jest plan. Zbuffowany Dax będzie starał się zrobić jak najwięcej cięć i obrażeń co by stwór miał problemy z regeneracją, bo raczej jak zje lodowy twór to nie powinien urosnąć, chyba. Dodatkowo Dax użyje Snow Coffin (B), by objąć tyle potwora ile może z nadzieją, że uda się go zmiażdżyć, oczywiście jeśli nie może całego to skupi się na jego głowie i na tylu ile może.

- Oczywiście że można, i to w dość prosty sposób - stwierdził Shiyume, przypatrując się badawczo dziewczynie. To mogła być okazja, na którą czekał. Rok to w końcu bardzo dużo czasu. Wypadało go więc w jakiś sposób... skrócić. Przed laty opracował odpowiedni rytuał, brakowało mu jednak kogoś, kto by go odprawił. Dodatkowo w Ayako płynęła krew Byakutonów, tak samo, jak w nim samym. Był to symbol głębokiej, wrodzonej więzi... powinno starczyć. Być może jednak będzie martwy trochę krócej, niż początkowo zakładał.

- Mówiąc o wracaniu do życia, mogłabyś mi może trochę pomóc, pomóc rodzinie? - zapytał Nekromanta, po czym szybko kontynuował - Choć prędzej czy później sam wrócę do życia, proces ten można znacząco przyspieszyć. Wystarczy, że pomożesz mi odprawić pewien rytuał. Myślę, że zajmie to może godzinę, w każdym razie lepiej zrobić to w jakimś bardziej ustronnym miejscu. Co ty na to? Pomożesz mi, zlitujesz się nad biednym Mortem?

Spojrzał na Red, zaskoczony. Nie spodziewał się takiej reakcji z jej strony. Ale cóż... faktycznie poczuł się trochę lepiej. Może faktycznie tego akurat potrzebował. Dobrego słowa ze strony samej dziewczyny. Ostatnio strasznie zmartwiał się wszystkim co stało się w Sanyi. Bał się, że nie da rady obronić Red. Ale... ona dalej w niego wierzyła. I to było naprawdę kojące. Uśmiechnął się do niej szeroko.
-Dziękuje.-powiedział do dziewczyny. Problem polegał na tym, że dalej nie miał zielonego pojęcia jak walczyć z demonami. Patrzył na to, co działo się z drużyną Fairy Tail i miał mieszane uczucia.-Z cała tą trójka na arenie byłem kiedyś w jednej gildii. A ten demon... to chyba kiedyś był Janusz. Po prostu ciężko na to patrzeć. No i spodziewałem się, że lepiej sobie poradzą.-powiedział, chociaż bardziej do siebie, niż do Red.-Popełnili błąd, wywalając w niego tyle zaklęć.

Musieli zacząć działać. I to był fakt. Gdy Hermiona użyła tornada, a Dax po tym swojego zaklęcia do miażdżenia, Tora miał prosty plan. Promień Energii (A) o promieniu dostatecznym do objęcia reszty ciała stwora. Trza było go pozbyć. Dostał i to mu się nie podobało, ale teraz nie miało to aż takiego znaczenia. Jeżeli po ich kombinacji zostałoby jeszcze trochę stwora, użyłby ponownie tego zaklęcia by przeanihilować jego resztę. A co z resztą? Cóż, unikałby. I w razie potrzeby pociągnął Hocią/rzucił się na nią, coby uchronić ją przed ewentualnym innym dmgem. Jego mana zaczynała mu się kończyć, więc liczył, że pokonają główną część stwora. A nóż wtedy reszta padnie. A jak nie? To przegryw.

W razie czego Energetyczne ciało (PWM) może go ocali. Jak uniki to za mało. I umiejki.