Korytarze

Rozległe korytarze wbudowane w Domus Flau. To przez nie przemieszczają się tłumy widzów zdążających z domu na trybuny lub w drugą stronę, zawodnicy udający się do szatni lub na arenę, a także wszyscy, którzy są odpowiedzialni za stan techniczny obiektu. W skrócie, cały labirynt korytarzy, którymi można dostać się dosłownie wszędzie... pod warunkiem, że nie zostanie się zatrzymanym przez ochronę.



I tak jakoś się zdarzyło, że to właśnie w korytarzu prowadzącym do toalet tuż przy wejściu miał się spotkać Ryudogon ze swoim informatorem. A dlaczego akurat tam? Cóż, po pierwsze było to miejsce znacznie oddalone od areny, gdzie mało kto przechodził, a po drugie... taki był rozkaz i już. Grunt, że cała grupa szczurów, do której przynależał niemalże drżała z tajemniczego podniecenia na kilka dni przed samymi igrzyskami. Jednak tak naprawdę... nikt nic nie wiedział.

Korzystając uprzednio z toalety chłopak zapinał na korytarzy rozporek swoich czerwonych szortów. Na sobie miał białą koszulkę, z wzorkiem jakiegoś tam zespołu czy innego syfu, którego nie znał, ale to już swoją drogą. Jedynie czekał, aż informator się tutaj zjawi, bo będzie od niego potrzebował informacji do wykonania rozkazu, w sumie to nie ma jeszcze pojęcia co ma zrobić. Ale pewnie będzie to rzeź niewiniątek, by można było potem bawić się dalej. Przeciągnął się leniwie, po czym spojrzał dookoła szukając typa. A gdy tylko będzie typ to:
- Więc jakie plany..? -

On też wyszedł z kibla. Tyle że damskiego, a na ewentualne spojrzenie Ryu, wzruszył jedynie ramionami, odpowiadając:
- No co? Lepszą srajtaśmę tam mieli. - wystarczy, że targał ze sobą ten szary, szorstki, nawet nie wiecie, jak to skórę podrażnia! Robi się takie czerwone i piecze cholernie. Nikt nie lubi jak go dupsko boli, człowiek chce kulturalnie postawić klocka i równie kulturalnie się podetrzeć. A że miał okazję skorzystać, to czemu nie. Tyle dobrze, że nie starał się... no dobra, podpieprzył kilka rolek i wsadził je do swojego skarbca. I o co te halo? Przeca kupią se nowy, stać ich. A Asma nie. Powiedzmy, że i tak się hamował przed podpieprzeniem kilku portfeli kibicom, których było tu w brud. Na samą myśl o tym jak mógł się obłowić, aż nim trząchało. Tyle kasy. Tyle kasy! Psia mać. Ale nie było wyboru, mieli zadanie. Wielkie zadanie. Może i Szczury się posypały, ale właśnie dziś mieli dać o sobie znać, więc trzeba było uważać i nie zwracać zbytniej uwagi. Choć ciężko o nie zwracanie uwagi, jak wygląda się niczym włóczęga.
Stanął se gdzieś niedaleko Ryudogona, po czym przywołał jeden ze sztyletów i zaczął dłubać nim w paznokciach dla zabicia nudy. Na ryło zaciągnął turbano-szalika, coby był mniej rozpoznawalny. Czekanie na informatora było nudne. Ale gdy wreszcie przyszedł, Asmodeusz nie odezwał się nawet słowem, skupiając pełną uwagę na wydłubywaniu brudu spod paznokci. Zielonoręki był odpowiedniejszą osobą do rozmów, przede wszystkim dlatego, że dłużej siedział w organizacji. A tak się przynajmniej wydawało naszemu bohaterowi.

Dwójka mężczyzn czekała chwilkę. Nawet lekko dłuższą, aż w stronę toalet przyszedł mężczyzna w zwykłej bluzie, z kilkudniowym zarostem i jakąś blizną po lewej stronie twarzy.
-Widzę, że wszyscy są. - rzucił tylko od niechcenia i gestem dłoni nakazał dwójce iść za nim. Czy poszli? Chyba go to nie obchodziło, jednak, jeśli chcieli cokolwiek zrobić musieli za nim podążyć. Może z raz go widzieli w Siedlisku, zanim nastąpił atak policji, ale kim był dokładnie? Nie wiedzieli. Grunt, że idąc tylko obok niego słyszeli, jak mówił szeptem. -O bezpieczeństwo igrzysk dbają lacrymy. Jeśli je zniszczymy nie generując uwagi, nieświadomi magowie mogą pójść na całość i pozabijać się nawzajem. Naturalnie... dostęp do nich jest chroniony. Do tego, nie wiemy gdzie dokładnie są zlokalizowane. Jeśli dacie się złapać, najpewniej czeka was śmierć lub kilka lat w więzieniu. Ale za to... wiele można zyskać. - mówił cicho, nie zatrzymując się nawet na moment.

[Pozwolę sobie odpisać jako pierwszy, bo nie wiem, czy potem będę miał czas, czy cuś.]

Asmodeusz bez słowa oderwał się od ściany i ruszył za mężczyzną z blizną na twarzy, w dalszym ciągu majstrując przy swoich paznokietkach. Najwyraźniej nie był usatysfakcjonowany rezultatami, które uzyskał przez ostatnie minuty dłubania. Przyjrzał się im przez chwile dokładnie, po czym mruknął coś niezrozumiałego pod nosem i rzucił sztyletem za siebie, który po chwili w magiczny sposób rozpłynął się w powietrzu.
A więc chodziło lacrymy. Pomysł ciekawy, gdyby magowie pozabijali się nawzajem, nie będąc świadomymi, że już nic ich nie chroni, najpewniej ucieszyłoby to wielu braci Szczurów. Ponadto sam Asmo nie musiałby sobie brudzić rąk. Zabijanie jest upierdliwe. Walka jest upierdliwa, szczególnie, że stadion był pełen magów i wszelkiej maści ochroniarzy: policji, pewnie jakichś tajniaków z rady. Walka z nimi wszystkimi, nawet skrytobójcza, byłaby raczej nie do wygrania. Zresztą, ich aktualny cel wydawał się równie nieosiągalny. Raczej te cały lacrymy mają silną ochronę i kij wie, gdzie się znajdowały.
- Tylko tyle? - burknął, nie mogąc wytrzymać. - Czekaliśmy tyle czasu, by dowiedzieć się, że mamy zniszczyć lacrymy, które nie wiadomo, gdzie są? Do tego tylko nas dwóch? Świetny plan. - Regendorf bardzo chciał się zemścić za to, co zrobili z jego domem i towarzyszami, ale jakoś średnio wierzył, że to wszystko wypali.
Spojrzał wymownie na Ryu, oczekując od niego, że go poprze, albo chociaż weźmie pod wątpliwość cały ten pomysł.

Trzeba było iść za tym gościem, chociaż najlepiej chyba byłoby iść na trybuny oglądać jak wszyscy biją się po twarzach. W sumie całkiem spoko opcja usiąść z zimnym kufelkiem piwa czy przemyconą ognistą wodą. Po chwili jednak słuchał gadania tego całego dziadygi, który raczej nie miał im nic super do powiedzenia, bo chuja wiedzą gdzie co jest i tak dalej, well...
- Tu się akurat zgodzę się z kolegą - powiedział wzdychając - Nie ma planów? Nic? No to jesteśmy rzuceni na głęboką wodę z przywiązanym kamieniem do szyi i workiem na łbie, nie uważasz? - rzucił do informatora.
- Jest tu jakaś kanciapa z planami albo pokój konserwatorów? Raczej muszą mieć tu jakieś specjalistę z planami, który raczej musi być w pogotowiu jakby coś się zjebało - dodał.

-Trzech. - poprawił Asma mężczyzna idąc przed siebie. -Jakbyśmy przyszli w czterdziestu... choć nawet nas tylu nie ma, to od razu by nas złapali. Równie dobrze, moglibyśmy pójść na komisariat. - stwierdził z przekąsem, po czym skomentował wypowiedź Ryu -Zapewne gdzieś się tu to znajduje. Dla bezpieczeństwa, trzymane są o tym informacje w tajemnicy. Dlatego trzeba albo znaleźć ich kanciapę, albo bezpośrednio lacrymy. Najpewniej dostęp do nich jest monitorowany i są pilnie strzeżone. Nie musicie w to wchodzić. Tylko wtedy po co w ogóle szef wam zaufał, to nie wiem. - skomentował z przekąsem. W oddali słychać już było gwarę trybun areny. Najwidoczniej trio się zbliżało powoli tam, gdzie najwięcej ludzi było. Nawet na korytarzu zaczęło znajdywać się trochę ludzi, którzy na moment zeszli z trybun, czy to do toalet, czy to do jakichś sklepików rozstawionych przy wejściach na miejsca dla widowni.

- Jasne, trzech, a to przepraszam. Teraz to mi ulżyło. - zripostował sarkastycznie pana informatora prąc dalej przed siebie. O tyle dobrze, że Ryudogon był po jego stronie. Jedyny, który myśli trzeźwo. Niebiosa wychwalać, że Asmo się zabrał właśnie z nim, a jakimś innym niedorozwojem.
- Miałem wrażenie, że to ja jestem tym głupim, ale jak cię słucham, to mam wątpliwości. Człowieku, jesteśmy na pieprzonym stadionie! Tu są tysiące ludzi! Co za filozofia wmieszać w to kilka głów więcej? Ja rozumiem, że jesteśmy w rozsypce, brakuje nam ludzi, sprzętu, wszystkiego, ale... kurwa mać. Ok, już, pełen spokój. Po prostu chyba nie zdajesz sobie sprawy na co się porywamy. Bo mnie jakoś ciężko sobie uzmysłowić, że nasza trójka poradzi sobie z ochroną, która ma pilnować bezpieczeństwa kilkudziesięciu magów na arenie i kilku tysięcy ludzi na trybunach. Nazwij mnie tchórzem, tfu. Wszedłem w to, bo wierze w przekonania szefa, jednak iść na samobójczą misję, która nie ma nawet cienia szansy na powodzenie - na to się nie piszę. Chyba że ty jesteś jakimś zajebiście silnym gościem. Wtedy to inna rozmowa. - no co? Bał się. Oczywiście, że się bał! Co w tym dziwnego? Regendorf był złodziejem, a nie gościem od zadań specjalnych, wręcz niemożliwych. Wiedział na co stać jego magię i wiedział również, że w aktualnym stanie wiele z nią nie zdziała.
- Żebym wiedział wcześniej, to bym się zaopatrzył w jakiś sprzęt... cholera jasna. Dobra, wchodzę w to, ale wcześniej chce załatwić broń. Jak najwięcej. Inaczej spieprzam stąd. - chęć zemsty była silniejsza, lecz miał warunek bez którego ani rusz. Brama babilonu nie miała najmniejszego sensu, jeśli nie miał co przez nią wystrzelić. Miecz, włócznie, sztylety, cokolwiek. Nie musi być najlepszej jakości, ważne, by robiło obrażenia.

Czuł się trochę tak jakby brał udział w Mission Impossible, bo brzmiało to tak, że ochrona i wszystko inne zostało zapięte na ostatni guzik. Chłopak podrapał się po brodzie zastanawiając się nad tym.
- A gdyby tak stworzyć dywersję, gdy ktoś będzie zdobywał plany, a potem wmieszać się w tłum? - starał się ukryć to, że jest trochę zdenerwowany przed tym zadaniem, bo właściwie to można od razu kazać wyleźć Szczurą z misją rozpieprzyć wszystko. Chociaż czy policja i ochrona będą się spodziewać zniszczenia lakrym? Kto tam wie.
- Co do ochrony to jeśli są monitorowane to trzeba byłoby przyciąć trochę kable przy kamerach, ale wtedy ktoś się szybko kapnie, o co chodzi jak obraz z kamer na lakrymy zniknie - westchnął - A gdyby przebrać się za monterów? Trochę brzmi jak plan z jakiejś kreskówki, ale raczej nie będą podejrzewać swoich, co nie? Raczej ekipa konserwująca w tej kanciapie pewnie ma jakieś stroje albo wejściówki -

-Sam to zauważyłeś. Ochrona zajmująca się ochroną kilkudziesięciu magów i tysięcy widzów. Myślisz, że ilu z nich tak naprawdę pilnuje lacrym? Już twój kolega chociaż zaczyna myśleć. - skomentował mężczyzna wypowiedź Asma, wsłuchując się w plany drugiego ze Szczurów i dość szybko je komentując -Dywersja brzmi w miarę sensownie, ale na trybunach będzie zbyt wielu ludzi i za tamtą część najpewniej inni będą odpowiedzialni. Prędzej proponowałbym znaleźć pokój kontrolny i go przejąć, gdy będziemy niszczyć lacrymy. Nie musimy robić tego dzisiaj. Do czwartego dnia igrzysk w końcu wszyscy walczą. - zaproponował mężczyzna, po czym na moment przystanął, jakieś dwadzieścia metrów od wejścia na trybuny -Przebranie się za monterów lub chociaż jakichś konserwatorów może zadziałać. Możliwe jednak, że po ostatnim Turnieju Magicznym wszyscy tacy są gdzieś zapisani i tylko oni są wpuszczani. Nie mam jednak pewności. Proponuję pierwsze dwa dni spędzić na poznawaniu terenu i gromadzeniu informacji. Pod wieczór każdego dnia zbieralibyśmy się tam, gdzie dzisiaj i wymieniali informacjami. Pod koniec drugiego dnia ustalimy co robimy. Co wy na to? - zaproponował mężczyzna, spoglądając na dwójkę jego "współpracowników" i uważnie oczekując jego reakcji.

Tutaj w sumie decyzja należy do was w jakiej formie chcecie to zrobić. Czy jako fabuła na zasadzie, wy piszecie, gdzie szukacie, ja piszę co znaleźliście, czy jednak wolicie poświęcić dwa dni na napisanie jakiegoś wspaniałego, dłuższego posta, w którym to opiszecie na raz swoje akcje przez dwa dni. Jaką opcję wybierzecie, to wskażcie w swoim poście. Możecie również się nie zgodzić lub porobić coś po swojemu. Decyzja należy do Was.

- Dlatego myślałem nad podpieprzeniem jakiś legitek czy innych kart umożliwiających wejście - stwierdził Ryudogon zakładając ręce na ramiona. Po chwili zastanowił się nad następnym planem poszukiwania jakichkolwiek informacji dotyczących czegokolwiek tutaj. Jemu właściwie to odpowiadało, bo to będzie dla niego najlepsza opcja w szukaniu info (Z pomocą MG).
- Dobra, to możemy zaczynać tak myślę, spróbuje znaleźć kanciapę czy coś innego. Mi pasuje to ze spotkaniem się wieczorami - powiedział Ryudogon, po czym poczekał na odpowiedź Asma czy się zgadza, a jak tak to wtedy odłączy się w jakiś naturalny sposób, by nie było, że się znają i takie tam, że kombinują.
Na korytarzach mężczyzna będzie się próbował rozglądać za czymkolwiek co mogłoby pasować na drzwi do takiej kanciapy albo ludzi, którzy wyglądają jak goście od bawienia się tymi lakrymami. W końcu od czegoś trzeba zacząć, nie?

Domus Flau wewnątrz wyglądało okazale. Co jakiś czas były jakieś drzwi do toalet, części restauracyjnej, czy też zwyczajnie relaksacyjnej. Miejsce, które najwyraźniej miało funkcjonować, także i bez odbywających się igrzysk w przyszłości. Mimo wszystko, było kilka nieoznakowanych drzwi, większość zamknięta, jednak czasami mógł otworzyć i rzucić okiem. Były tam także i schody, choć najpewniej prowadziły głównie albo pod trybuny, albo do poziomu z elektryką. Ale były to wąskie korytarze, bez oznakowania. A z racji igrzysk, zbyt wiele osób chodziło by można było je teraz dokładnie zbadać. Zwłaszcza, że słychać było, jak ludzie tam też się przemieszczali.

Gdy w końcu większość gapiów, idących jak stado baranów na arenę przeszło przez korytarze, a na nich ponownie zagościła odrobinę wolniejsza przestrzeń, to Prince ponownie mógł ruszyć za ciemnowłosym chłopakiem, którego to ścigał, unosząc się te kilkadziesiąt centymetrów nad ziemią. Mimo wszystko poszukiwania nie były najłatwiejsze, jednak po dłuższej chwili Orchidaes dostrzegł podobnego osobnika gdzieś w tle, a i nie będąc do końca pewnym, czy to właśnie Tim - wróżek zakrzyknął tylko: - Czekaj... - wszystko to by potencjalnie dodać jeszcze zdyszanym od lotu tonem jedno pytanie, jeśli to chłopak by się zatrzymał, a dokładniej: - Coś się stało?

Idąc spokojnym krokiem, mijam kolejnych ludzi. Co jakiś czas jakiś na mnie wpadnie i nawet nie przeprosi. Ale nic nie mówię. Po prostu idę ze spuszczoną głową i z rękoma w kieszeniach. Wtedy słyszę znajomy głos, który sprawia, że się zatrzymuję. Odwracam się dostrzegając lewitującego rudzielca. Czemu za mną polazł? W sumie, nawet miło z jego strony, chociaż może to nie do mnie... Nie, jednak do mnie. Mimowolnie się uśmiecham, gdy chłopak podlatuje bliżej. I skąd u niego ta nagła troska o innych? Nie spodziewałem się czegoś takiego po nim. Możliwe, że nigdy go nie zrozumiem, ale chyba nawet nie muszę.
-Musiało się coś stać? Po prostu jestem trochę zmęczony… – odpowiadam. Co jest po części prawdą… Miałem ciężką walkę, którą przegrałem, a radość wróżków wcale nie pomagała w odprężeniu się. Pójście i zamknięcie się w pokoiku byłoby chyba najlepszym rozwiązaniem. – A co z tobą? Nie oglądasz już zmagań swojej ukochanej? – jestem okrutny… Może dlatego nikt mnie nie lubi? – Nieważne. Nie musisz zawracać sobie mną głowy... Ale skoro już tu jesteś, to możesz ze mną się kawałek przejść. Nawet lubię twoje towarzystwo – mówię idąc dalej. Powoli, żeby przypadkiem nie zgubić chłopaka. W dalszym ciągu kierując się w stronę wyjścia. Jednak teraz jest jakoś raźniej.
-Dziękuję… - mówię jeszcze cicho pod nosem, delikatnie pochylając głowę.

- Myślałem, że coś się stało skoro wyszedłeś od tak - powiedział, jakby od niechcenia rudzielec, by przy okazji zaczerpnąć jeden z większych wdechów w jego wykonaniu. Mimo wszystko wróżek przystanął na chwilę, aby to uspokoić się po jakże szaleńskim pościgu, a gdy kolejne ze słów ciemnowłosego dotarły do karzełka ten rzucił tylko ciut speszony: - U-Ukochaną? Mówiłem, że nic nas nie łączy... no, prawie nic.
Jednak wszelkie słowa, czy gesty w tejże sprawie wydawały się być zbyteczne, bo poza podirytowaniem, czy zażenowaniem które pojawiło się na twarzyczce wróżka. Ostatecznie Orchidaes ruszył za Timem, starając się dotrzymać mu kroku, a i wymijając przechodniów, jakby to oni mieli zatrzymać niewysoką istotkę. - Nie musisz dziękować - rzucił tylko, nagle odczuwając, jak coś łechta jego ego, by mimo wszystko zachować względną powagę, czy spróbować do niej wrócić, aby to dodać jeszcze dość proste i spokojne: - Wiesz... jesteś inny, jak reszta.