Korytarze

First topic message reminder :

Rozległe korytarze wbudowane w Domus Flau. To przez nie przemieszczają się tłumy widzów zdążających z domu na trybuny lub w drugą stronę, zawodnicy udający się do szatni lub na arenę, a także wszyscy, którzy są odpowiedzialni za stan techniczny obiektu. W skrócie, cały labirynt korytarzy, którymi można dostać się dosłownie wszędzie... pod warunkiem, że nie zostanie się zatrzymanym przez ochronę.



I tak jakoś się zdarzyło, że to właśnie w korytarzu prowadzącym do toalet tuż przy wejściu miał się spotkać Ryudogon ze swoim informatorem. A dlaczego akurat tam? Cóż, po pierwsze było to miejsce znacznie oddalone od areny, gdzie mało kto przechodził, a po drugie... taki był rozkaz i już. Grunt, że cała grupa szczurów, do której przynależał niemalże drżała z tajemniczego podniecenia na kilka dni przed samymi igrzyskami. Jednak tak naprawdę... nikt nic nie wiedział.

MG

I tak Kiirobara pogrążony w czarnych myślach krążył po korytarzach zapomnienia, szukając wyjścia z obecnej sytuacji i zastanawiając się nad prostym pytaniem - "Jak długo jeszcze?". Na szczęście jego cierpieniom prędzej czy później miał nadejść kres. Musiał wytrzymajć. Jeszcze trochę. Już niedługo. Wkrótce. Godnym pożałowania było jednak to, że nikt nie przewidział iż policjant na służbie wymaga pościgów, strzelaniny, pączka, kawy i conajmniej czterech worków żwiru.

Jest tu naprawdę dziwnie... Może dla urozmaicenia sobie tego wspaniałego czasu, uznam, że jestem na pięknej łące, pełnej pięknych kwiatów, a nad nami unosi się tęcza.
-Patrz Qilinie, tęcza - mówię do rudej kulki futra wskazując na sufit.
- Rawr? - warczy mocno zaniepokojony. Ach... On wcale mnie nie rozumie.
Zresztą, chyba już wolę te korytarze, aniżeli takie bajkowe krajobrazy, słodkie, że aż można dostać cukrzycy. Jeszcze smoka w tej bajce brakuje... To gdzie mnie jeszcze tutaj nie było?

MG

Kiirobara krążył nie znalazłwszy nic ciekawego w tych ogromnych korytarzach. No ileż można tak chodzić? Jak widać dużo. Ale w zasadzie Kiirobara spędził już tu tyle czasu, że może całość powoli dobiegała końca? Może ktoś niedługo wygra? Może wszyscy pójdą do domu? Może, może, może... ale kto to mógł wiedzieć na pewno? Pozostało jedynie próbować dalej coś osiągnąć, dalej wywalczyć jeszcze jakieś profity. Może gdzieś jeszcze błąkał się zaginiony turysta? Na pewno jednak nie było go tam, gdzie aktualnie stał policjant.

Czy coś jeszcze może mnie tutaj spotkać? Czy coś jeszcze tutaj będzie? Czy nie zaczynam się powtarzać/? Czy nie powtarzam się z tym powtarzaniem? To trudne wszystko jest bardzo. Jestem tym wszystkim naprawdę zmęczony...
- Qilinie, jeżeli stąd już nigdy nie wyjdę to... Nie wiem... Pójdź gdzieś i wróć za jakiś czas z kawą. Byleby czarną, byleby mocną - oznajmiam kulce futra.
- Rawr! - warczy Qilin wzgardliwie, z kręcącą się w oku łezką, pociągając noskiem.
- Wiem, że mnie nie zostawisz... - mówię, drapiąc go pod bródką. - Jeżeli stąd wyjdziemy, już nigdy nie będziemy tacy sami, prawda? Czy mamy jeszcze dokąd wracać? Ach! Pieprzyć to! Ta dramaturgia wcale nam nie wychodzi! Nie nadajemy się do teatru...
- Rawr... - podsumowuje Qilin ponurym warknięciem.
Więc należy dalej penetrować korytarze, by nudnym obowiązkom stało się zadość...

MG

No i patrolowanie się skończyło. Tak, to był koniec. Kiirobara usłyszał dźwięk zwiastujący koniec finałów a co za tym idzie koniec jego służby. Doszło do tego momentu. Nie ważne kto wygrał, nie ważne jak, turniej się skończył, policjancji mogli iść do domów. Pozostało jedynie radować się i zbierać do wyjścia. Jeden przestępca zatrzymany to dobra statystyka, chociaż gdyby było ich więcej to może i Kiirobara nudził by się mniej? Nieważne, ważne że było już po wszystkim.

Kiirobara: 15k klejnotów i 15 PD
Evan, Keiko, Zenek: 1k i 1 PD