Południowe Góry

First topic message reminder :

Stosunkowo niewielkie pasmo górskie, zlokalizowane na południu Fiore, na wschód od południowej rzeki. Mimo posiadania kilku wysokich szczytów, większość gór jest... przeciętnej wielkości. To, co zachęca ludzi do odwiedzania tej części kraju, jest masa rozległych dolin i kilku jaskiń, które są udostępnione do zwiedzania. Również, poza utartymi szlakami, za odpowiednim oświadczeniem, można chodzić dosłownie swoimi ścieżkami i pomagać odkryć ten wciąż, nie do końca zbadany obszar. Szacuje się, że ilość jaskiń w tym miejscu i długość ich korytarzy może być porównywalny z największymi miastami Fiore... ile jest w tym prawdy nie wiadomo.


Trójka magów znalazła się wreszcie w górach, gdzie znaleźli pracę. Zbliżał się już wieczór i słońce w wielu miejscach w dolinie dawało poprzecinane szczytami gór i koronami drzew już lekko czerwonawe światło. Oprócz nich, na niewielkiej polanie znajdował się młody mężczyzna o krótkich blond włosach, czytającym jakąś książkę. Poza ciepłą, brązową kurtką, spodniami, butami przypominającymi jakieś wojskowe, nie posiadał przy sobie nic... żadnego plecaka czy torby... tylko ubrania i książkę. Zdawał się być bardzo wciągnięty w czytaną przez niego treść.

I dlatego Ill zszedł razem z Westem, a nie pchał się pierwszy na pewną śmierć, choć tamtemu chyba udało się jakoś przeżyć. Raekwona ciekawiło jak mu się to udało. Może typ umie jakoś latać, albo udało mu się jakoś amortyzować uderzenia odbijając się od ścian. Ciekawe. Nie przestając liczyć, blady mag spojrzał na Westa. Wystarczyło jedno spojrzenie i gość od razu zauważył dość ciekawą rzecz. Inny rodzaj skał wewnątrz góry był czymś, nad czym warto się głębiej zastanowić. Swoją drogą wyjaśnienie mogło być banalnie proste. Nikt nie wie, po czym dokładnie chodzi i na jakie skały może natrafić pod powierzchnią ziemi. Tak, ciekawość ciągnęła go lekko naprzód, jednak nie chciał oberwać jak tamten, który poszedł przodem. Miał ślady jego krwi na posadzce i jak na razie była tutaj tylko jedna droga, więc łatwo będzie go znaleźć mając choćby te dwie poszlaki. Stanął w przejściu, zagradzając niejako drogę.
-Co to może znaczyć?- chłopak zatrzymał się, po czym obrócił blady łeb w stronę archeologa. Następnie spojrzał w górę, świecąc latarką na sklepienie. Skoro na ścianach nic nie było, to może chociaż na górze jest coś ukryte i czeka na odkrycie.
-Poczekamy na resztę. Niech zejdą i wtedy ruszymy.-teraz Ill kontynuował liczenie w myślach. Musiał mieć punkt odniesienia co ile sekund będą musieli robić postój na ogarnięcie się po podmuchu światła. Po drugie, lepiej trzymać się razem, niż latać samemu w ciemnościach, albo będąc porozrzucanym w kilku małych grupkach. Następnie podszedł bliżej w stronę mężczyzny.
-Wypatrzyłeś coś jeszcze?-Ill był ciekaw, czy prócz skalnej rewelacji West dopatrzył się kolejnych ciekawostek, a i tak prócz liczenia nie miał nic do roboty, mógł posłuchać.

MG:

Kuro:
Dawny kotowaty wykorzystując chwilkę spokoju, jak się wydawało, postanowił pozwolić swojemu stanu dojść do siebie. Stojąc jednak w szczelinie, mając świadomość, że zaledwie krok dalej mógłby ładnie upaść na swoistą posadzkę tajemnego pomieszczenia, a do tego jeszcze ciągłe zawroty głowy, chcąc nie chcąc... usiadł. Usiadł i liczył, że jego stan się polepszy, choć na razie się to nie zapowiadało. Ciecz z uszu powoli wolniej ciekła, acz zdawało się, że bardziej po prostu twardniała. Zawroty głowy choć słabsze, wciąż były obecne. Tak samo jak szum, który cały czas słyszał jakby wewnątrz swej czaszki.

Raekwon:
-Zależy. Może to być najpewniej naturalne złoże jakiejś rudy, choć nigdy takiej nie widziałem. - skomentował mężczyzna, chwytając do dłoni, jeden z kamieni, leżących na ziemi, pozwalając Raekwonowi rzucić okiem na sufit... który niczym nie różnił się od ścian... choć po dłuższym przyjrzeniu się, mag mógł dostrzec, że znaczna większość tego tunelu, poza klasyczną szarością posiada... delikatne, brązowawe, ledwo widoczne zabarwienie, o czym najpewniej wspominał wcześniej West.
-Mhm, brzmi jak plan... lepszy od twojego poprzednika. - zgodził się z propozycją czarodzieja, jego towarzysz-grotołaz, cały czas uważnie przyglądając się kamieniowi, ostatecznie odpowiadając na kolejne pytanie Raekwona -Nie kojarzę tej rudy... może ma jakieś właściwości, które sprawiły, że ta szczelina powstała, jak na przykład łatwiejsze wietrzenie, choć to by znaczyło, że musiała być jakby drążona od wewnątrz... Poza tym, wydaje się być naprawdę twardym materiałem, choć w dłoniach tego nie sprawdzę. - skomentował swoje "znalezisko" mierząc je wzrokiem.

Informacje od MG:

Kuro: 120 MM, stan tylko odrobinę lepszy, od podanego we wcześniejszym poście.

No! Dawny kotowaty wrócił jakoś do formy, a przynajmniej takiej względnej! Co za tym idzie? Może nie odzyskał pełnej sprawności, a jego stan tylko nieznacznie się poprawił, jednak mógł już jakoś funkcjonować, chyba... Nie zamierzał się jakoś forsować, a w dalszym ciągu przesiedziałby sobie w względnie bezpiecznej odległości od krawędzi, ale - spróbowałby ponownie zmontować mieczykową pochodnię. Mimo wszystko światło by się przydało, aby określić chociaż podstawowe parametry pomieszczenia. Gdyby jednak to się nie udało, wtedy sięgnąłby po inne źródło światła, a dokładniej pistolet na race i korzystając z niego wystrzelił jedno źródełko światła w celach badawczych! Ostrożnie, bez gwałtownych ruchów! Do tego wszystkiego, jakby miał spaść, wtedy aktywowałby Aerę licząc na sprawność i uniknięcie niechybnego zderzenia z podłożem, acz... Głównie skupia się na obserwacji i gromadzeniu danych o pomieszczeniu.

Raekwon chcąc wyglądać na nieco mądrzejszego w temacie skał podrapał się po brodzie. Opis Westa wydawał się logiczny i całkiem przekonujący. Chłopak wziął jeden z odłamków do ręki, by samemu mu się przyjrzeć.
-Zobaczymy, może Sam i Jones coś wynajdą.-powinni już zacząć schodzić, więc lada moment będą tutaj razem z nimi i po zerknięciu na pomieszczenie w którym obecnie przebywali ruszą na poszukiwania drugiego ziomka i przyczyny tych ciągłych rozbłysków.
Po chwili Raekwon ponownie gapił się na swój kawałek skały. Geolog z niego był żaden, ale teraz poza czekaniem na pozostałą dwójkę nie było nic do roboty. Chwilę się popatrzył, poobkręcał kamień w bladych łapach, powąchał, potrząsnął, a na sam koniec cisnął o ścianę i otrzepał dłonie. Kamień jak kamień, ale może faktycznie ma jakieś specjalne właściwości, oprócz tych grototwórczych. Zobaczymy.

MG:

Kuro:
Dawny kotowaty postanowił odczekać, aż jego stan się unormuje. Tak jednak się nie stało. Szum trwał i trwał, zawroty głowy, a także i problemy z równowagą, mimo tego, że wcześniej delikatnie osłabły, teraz zdawały się już nie ustępować. Mimo to... spróbował on wytworzyć kolejną prowizoryczną pochodnię... co tym razem, było jednak trudniejsze, a ilość dostępnych materiałów była niestety ograniczona, gdyż część już wcześniej wypalił. Obecnie, chcąc nie chcąc, jego pochodnia musiała mu starczyć na zaledwie dwie, góra trzy minuty. Co gorsza, nawet jak jakoś zbliżył się do krawędzi, ta prowizorka nie była wystarczająca, by pokazać mu coś więcej poza samą szczeliną. Tylko idealnie gładką ścianę pokrytą jakimiś dziwnymi żłobieniami. Niestety, z tej strony nie za wiele widział, a wciąż miał zawroty głowy. Dlatego też wystrzelił racę. Ta na moment rozbłysła jasnym światłem pokazując dawnemu kotowatemu, że pomieszczenie to było chyba idealnym prostopadłościanem, którego ściany zdobienie były dziwnymi płaskorzeźbami, a sufit utrzymywany był przez cztery kolumny. Niestety, chwilowy rozbłysk racy uniemożliwił dłuższe badanie tego miejsca, acz jej światło wciąż było jaśniejsze od pochodni, która i tak ledwo żyła.

Rae:
Po kilku minutach trójka przyjaciół i mag zebrali się wreszcie na dole, gdzie szybko przeanalizowali skałę. Żaden z nich jej nie znał, więc czarodziej po kilkukrotnym obróceniu jej w dłoniach ostatecznie cisnął kamieniem w ścianę o tej samej barwie. Wszak nic ciekawego w niej nie było. Nie pachniała jakoś, innych cech charakterystycznych też nie miała... ale przy zderzeniu z drugim takim samym materiałem nastąpił niewielki rozbłysk światła, podobny do tego, który wypełnił grotę, acz ten był zdecydowanie niewielki. Ledwie iskierka, no trochę większa. Rozmiarów płomyka na zapałce. Ale coś innego było ciekawsze... kamień odbił się z potężną siłą trafiając maga w bark i zadając ból. Również Raekwon prawie się nie przewrócił po tym zdarzeniu.
-Zdaje się, że lepiej nie uderzać ich o siebie, gdyż generują wtedy jakiś rodzaj siły. - podsumował sam, po czym Jones podszedł bliżej Illa złapał go za trafiony bark i nagle... mag poczuł kolejny przypływ bólu, który po chwili minął.
-Miałeś wybity bark. Nastawiłem go. Miejmy nadzieję, że ten drugi nie zrobił sobie czegoś gorszego. - skomentował zapalony czytelnik, po czym West powoli ruszył nierównomiernym korytarzem oświetlając sobie drogę latarką. Na razie, nic się nie działo.

Informacje od MG:

Kuro - niby nic już nie boli, acz wciąż czujesz szum w uszach i masz problemy z równowagą, które nie chcą zmaleć. Z uszu już nic nie cieknie, acz czujesz, że to co ciekło, stwardniało; -1 biała raca

Wstępne oględziny były już za Czarnym, jednak stan nie zdawał się poprawiać. Może i szarżowanie dalej byłoby ciekawym doświadczeniem, jednak uprzednio Kuro wolał zastosować dość znaną już technikę, acz nieco słabszą i działającą głównie na ból, zmęczenie i otępienie - Cat Nap (D). Skoro i tak póki co nie zamierzał się nigdzie ruszyć, to zostało liczyć, iż owe medyczne coś zniweluje dyskomfort niektórych doświadczeń! Przy okazji, przed użyciem techniki, jakby miał niewielki kamyk w pobliżu, spróbowałby jednej rzeczy, a dokładniej ocenienia głębokości poprzez upuszczenie przedmiotu. Jeśli będzie spadał długo, odpowiedź prosta, a jak w ogóle nie usłyszałby uderzenia, to wniosek jeszcze bardziej... logiczny?

Poza zabawą z ziemią i skałami podczas tworzenia bomb tak bardzo potrzebnych w jego zawodzie, Raekwon geologiem nie był. Mimo to udało mu się odnaleźć dwie najważniejsze w tej chwili informacje. Po cichu na to właśnie liczył. Pierwsza, już wiedział skąd biorą się te błyski. Może skala nie taka, ale było już pewne pochodzenie tych błysków. Druga, dotknięcie, lub potarcie dwóch takich skał, bądź dwóch skał z tym dziwnym brązowym osadem wywołuje wybuch energii, który jest w stanie zabić człowieka jednym silnym rzutem. Sam Ill doświadczył pierdolnięcia, jakie ta skała jest w stanie wywołać. Chwilę po odbiciu się skał o siebie i Raekwon już miał rozjebany bark. Na szczęście z pomocą przyszedł mu jeden z podróżników, który w trymiga nastawił bark bladego maga.
-Dzięki.-Ill skłonił blady łeb w stronę Jones'a i zaczął swój "naukowy wywód":
-Chyba mamy rozwiązanie. Błyski pochodzą od otarcia się o siebie dwóch skał z tym brązowym osadem. Jednak widzieliście, że błysk na tak wielką skałę musiałyby wywołać co najmniej dwie ocierające się o siebie góry...-Ill podparł brodę o dwa palce, jakby jeszcze się nad czymś zastanawiał.
-Musimy tylko znaleźć miejsce, w którym dwie tak wielkie skały się ścierają i możemy spadać, bo nie sądzę, żeby dwójka magów wygrała z górą. Skoro tutaj błysk powala nas na kolana to co może być przy epicentrum... Co myślicie?-skierował do podróżników swoje pytanie. Oni płacili, oni wymagają.

Kuro:
Kotowaty użył zaklęcia i poza upewnieniem się, że na pewno go już nic nie boli odkrył... że jego stan się nie zmienił. Wszak tak proste zaklęcie niwelowało tylko i wyłącznie ból. Mimo to, postanowił zrzucić niewielki kamyk na dół, choć przez szum nie miał pewności, czy upadł on po jednej, dwóch, czy może nawet aż trzech sekundach. Jednak, porównując to do źródła światła, jakim była raca, obstawiał, że obecnie znajduje się od 4 do 10 metrów nad "podłogą" pomieszczenia.

Raekwon:
-Bardzo możliwe, acz nie mamy takiej pewności. Jeśli ich siła byłaby w stanie zniszczyć górę, to czy już by tego nie zrobiło? - skomentował Sam idąc spokojnym krokiem, po czym dodał -Jak znajdziemy źródło tego miejsca, uważnie się mu przyjrzymy, a w razie jakiegoś zagrożenia dla osób, które mogłoby to generować, powiadomimy o tym władze. - skomentował, spokojnie idąc dalej. Po kilkunastu minutach dostrzegliście wszyscy w oddali niewielkie, migotliwe, białe światło, pochodzące jakby zza jakiejś szczeliny.



Kuro - nic już nie boli, acz wciąż czujesz szum w uszach i masz problemy z równowagą, które nie chcą zmaleć. Z uszu już nic nie cieknie, acz czujesz, że to co ciekło, stwardniało; -1 biała raca; 113 MM; 1 ostrzeżenie (nieodjęcie racy)

- Nyah... - westchnął tylko ciężko, a może nawet ciut przeciągle Kuro, najwyraźniej mając dość owego, dość upierdliwego doświadczenia, jakim były stępione zmysły. Zdecydowanie nie ułatwiało mu to zadania, ani tym bardziej obserwacji, dlatego... Chcąc, a raczej nie chcąc Czarny powtórzyłby badanie, szukając większego kamyczka, czy też raczej mniejszego głazu. Większy przedmiot, bardziej donośny dźwięk, nieprawdaż? Dlatego też spróbowałby skupić się na owym badaniu! Gdyby jednak nie znalazł dość sporego kamyczka, najwyżej zrzuciłby też butelkę spirytusu. No cóż... pić go nie będzie, a z kim nawet i by nie miał~!

Ill mógłby zostać geologiem. Jego teza się przyjęła, a naukowcy zaczęli już obmyślać plan działania po dojściu do epicentrum. Chociaż droga w głąb gór przebiegała całkiem przyjemnie. Żadnych niespodziewanych wybuchów, czy rozbłysków światła zwalających z nóg. Ill mógł chwilowo odetchnąć z ulgą. Aż do chwili napotkania światła w szczelinie.
-Nie... to nie może być aż tak blisko.-Raekwon z niedowierzaniem przyglądał się tajemniczemu zjawisku. Światło nie eksplodowało, nie było podmuchu, ale już sam fakt pojawienia się podobnego światła do tego kilka chwil wcześniej nie wróżyło nic dobrego. Chłopak dla bezpieczeństwa trójki naukowców pierwszy zajrzał w szczelinę, informując ich o znalezisku:
-No, panowie, mamy jakieś światło.-rzekł blady mag i pomału zaczął się przemieszczać w stronę światłą, jeżeli szczelina jest odpowiednio szeroka i jeżeli nie ma żadnych dziur, spadów, czy szczelin, przez które mag mógłby wylądować gdzieś na dole.
-Dawajcie za mną. Po kolei. Zobaczymy, czy mamy do czynienia ze źródłem tych tajemniczych eksplozji.-gdy Ill bezpiecznie przeszedł na drugą stronę rozejrzał się po pomieszczeniu. Światło powinno oświetlać to pomieszczenie, a jeżeli nie, Ill używa PWM Flare, by je rozświetlić i zobaczyć, co kryje.

Kuro:
Stan kotowatego się nie zmienił, ale nie zabroniło mu to szukać w środku góry większego głazu... niestety takiego komfortu nie miał. Znalazł drugi kamyczek i po ponownym badaniu bardziej precyzyjnie określił czas na trochę poniżej dwóch sekund... z pewnym marginesem błędu wynikającym z jego obecnego stanu. Nagle, zauważył światła latarek za sobą...

Raekwon:
Grupka szła dalej naturalnym korytarzem skalnym, oświetlając sobie drogę latarkami. I choć źródło światła zdawało się być dość blisko, w rzeczywistości minęło kilka minut, zanim dotarli bliżej. Ale już od pewnego czasu towarzyszył im dziwny szum, który rósł z każdym kolejnym krokiem. I nagle... dostrzegli poprzedniego towarzysza, który delikatnie siedział nad krawędzią szczeliny. Po bliższym przyjrzeniu mu się, z uszu szła mu delikatna, czerwona, utwardzona już stróżka krwi...

Obaj:
Kuro poczuł, jak ktoś dotyka jego twarz, a tym kimś był... zapalony czytelnik z wcześniejszego trio przyjaciół.
-Możliwe, że masz uszkodzone bębenki... może coś poważniejszego. Masz zawroty głowy? Problemy z równowagą? Bo zgaduję, że słuch masz gorszy. - powiedział dość głośno, a w tym samym czasie West z Sammym zbliżyli się do szczeliny dokładnie oświetlając to, co się za nią znajdowało. I choć światło latarek było słabe, pokazało im, że znajdują się jakieś siedem metrów nad posadzką. Samo pomieszczenie z kolei miało szerokość jakichś... 30 metrów? Trudno było to określić z tego miejsca, na długość z kolei coś koło 100. Do tego minimum cztery filary, ale to wszystko... w końcu dwie latarki to nie tak wiele.

Informacje od MG:

Kuro: Stan bez zmian...

Kolejne badanie przyniosło już odrobinę dokładniejsze rezultaty, jednak Kuro nie miał wiele czasu, aby się nad tym zastanowić. Nie. W trakcie, gdy tak rozważał, co powinien zrobić, odczuł, jak ktoś go - dotyka? Początkowo nawet chciał zareagować ciut asekuracyjnie i chwycić za miecz oraz się nim zamachnąć, jednak ostatecznie świadomość, iż nikt inny raczej nie szedł za nim, uspokoiła nieco Czarnego, czy też raczej jego zamiary. - Nic... takiego - odwarknął, czy też może raczej syknął, a w jego ton mogły się wkraść pewne nutki, które wyrażały ewidentny dyskomfort. Co więcej - ex-Exceed nie miał raczej zamiaru dłużej siedzieć bezczynnie, zwłaszcza, widząc, iż pojawiło się źródło umożliwiające mu dokładniejsze oględziny. Dlatego też spróbowałby wstać, podpierając się ścianą, acz w jego aktualnym stanie zbyt efektywne by to nie było. - Może trochę - burknąłby tylko dalej, jednak nie mając i tak zamiaru zbytnio bawić się w jakieś wesołe przedszkole. Nikt tego nie potrzebował, a on niańki mieć nie musiał. - Dajcie... Sprawdzę dół - dopowiedziałby tylko, wyciągając rękę po latarkę, bo jednak źródło światła mogło się przydać, a kto jak kto... Kuro dostanie się szybciej na dół, aniżeli inni. W końcu skoro głębokość oszacowano by na 7 metrów, spokojnie dystans pokryłoby pwm - Wszystkie koty spadają na cztery łapy, wspomagane przez zręczność Czarnego. Oczywiście póki nie otrzymałby potencjalnej latarki, jak i nie unormował względnie swego położenia i swojej równowagi po zmianie usytuowania, nie miałby zamiaru skakać, ale... Jakby wszystko wróciło do względnej normy?

-Słyszycie?-chłopak w czarnej czapie nie był pewien, skąd dochodzi ten dziwny szum. Nie był również przekonany co do potencjalnych efektów, jakie może wywołać. Jednak w końcu natrafili na drugiego z magów, a Raekwon wiedział już, co stanie się z jego uszami, kiedy oberwie błyskiem. Nie chciał tracić słuchu, więc szybko musiał coś wymyślić, żeby maksymalnie zniwelować konsekwencje spowodowane błyskiem, czy/i wybuchem. Usiadł na najbliższym kamieniu, po czym zaczął myśleć.
-Najlepiej byłoby się wycofać i znaleźć coś na kształt nauszników robotniczych zmniejszających natężenie dźwięku. Do tego ta plama krwi z wcześniej... tamtego musiało nieźle odrzucić, a był dalej od centrum wybuchu, niż my teraz.- Ill nie mogąc wymyślić nic sensownego podniósł dupsko i ruszył za drugim magiem, jednak nie postąpił tak bezmyślnie jak on i nie pakował się wprost do paszczy lwa. Nie mógł przewidzieć, czy następny wybuch nastąpi za godzinę, czy za dziesięć sekund, choć w obecnym położeniu i tak stracą słuch, zarówno magowie, jak i naukowcy. Nie mieli zbyt dużego wyboru.
-Gdzie kurwa...-burknął za drugim magiem, po czym odwrócił się w stronę naukowców.
-Poczekajcie chwilę.-po czym wyjął z torby białą kulkę. Chłopak pogmerał drugą ręką w torbie, po czym w jego dłoni pojawiła się druga, taka sama.*
-Coś tutaj ciemno. Rozjaśnijmy tu trochę. Obserwujcie, może coś zauważycie.-po czym pokręcił obydwoma kulami w placach, nastawiając zapalnik przy użyciu PWM Time Bomb na okres 6 sekund**. Po chwili obydwie bomby zostały wyrzucone, by pod wpływem PWMki rozbłysnąć jasnym światłem dopiero po ustalonym czasie.

*Ranga D - C4:Flash Bomb
**Przelicz sobie to na czas w postach, ale powinno się zmieścić w dwóch

MG:

Cóż, największy problem dla dawnego Exceed'a był taki... że jego stan się nie zmieniał. Dlatego nie był w stanie zrobić czegokolwiek ze swoich planów... w przeciwieństwie do Raekwona, który postanowił wykorzystać swoje bomby, by oświetlić trochę pomieszczenie. Niestety, zasięg, który posiadały owe bomby nie były aż tak ogromne, by skutecznie to umożliwić, jednak, wraz z użyciem zaklęcia wewnątrz pomieszczenia, stało się coś niesłychanego. Na suficie pojawiła się jasna kula światła, którego barwa idealnie pokrywała się z tym, który wypełniał jaskinię. Jednak Kuro, który był to wcześniej dostrzegł, że tym razem, nie pulsował ten obiekt. Światło było klarowne i niezmienne, oświetlając śmiało pomieszczenie rozmiarów porządnego szkolnego boiska. Również szum ciągle słyszany... przestał w ogóle egzystować. Pomieszczenie zostało całkowicie oświetlone, wyraźnie ukazując masę płaskorzeźb, którymi było zdobione.
-Schodzimy. - rzucił West, który szybko zaczął przybijać odpowiednie haczyki w skałę, uważając, by przypadkiem nie uderzyć w złoże, które wcześniej uszkodziło chwilowo Illa. W ten oto sposób, po kilku minutach, grupka mogła spokojnie zejść na dół... tylko czemu stan Kuro się nie poprawiał?
-Mam obawy, że masz uszkodzone ucho wewnętrzne. Musisz szybko udać się do lekarza, bo inaczej może ci to zostać na dłużej. Nie mam możliwości pomocy ci w tym miejscu, na dodatek nie jestem magiem... - skomentował Jones, dając jakąś wstępną diagnozę, po czym dodając -Obym się mylił...

Informacje od MG:

Kuro: Bez zmian
Rae: 116 MM

Jako, że siły wyższe wymagają wypowiedzi, a i nie wypada zostawiać zbyt wiele pustego miejsca to i tutaj trzeba było coś zrobić. Dlatego też chcąc, czy też może raczej nie chcąc, Czarny musiałby powziąć jakieś działania i podejść do tej sprawy w jakikolwiek sposób, który to przyniósłby jakieś efekty, licząc na to, iż te nie będą negatywne, bądź ich negatywny aspekt zostanie zminimalizowany. Dlatego też zapewne postanowiłby odczekać z 5 postów, aby to podleczyć w bezruchu i spokoju swoje obrażenia za pomocą Bounce Back (C), które to powinno poradzić sobie z obrażeniami dorównującymi utracie kończyny. Uprzednio zaś jednak rzuciłby tylko: - Zostanę z tyłu