Południowe Góry

First topic message reminder :

Stosunkowo niewielkie pasmo górskie, zlokalizowane na południu Fiore, na wschód od południowej rzeki. Mimo posiadania kilku wysokich szczytów, większość gór jest... przeciętnej wielkości. To, co zachęca ludzi do odwiedzania tej części kraju, jest masa rozległych dolin i kilku jaskiń, które są udostępnione do zwiedzania. Również, poza utartymi szlakami, za odpowiednim oświadczeniem, można chodzić dosłownie swoimi ścieżkami i pomagać odkryć ten wciąż, nie do końca zbadany obszar. Szacuje się, że ilość jaskiń w tym miejscu i długość ich korytarzy może być porównywalny z największymi miastami Fiore... ile jest w tym prawdy nie wiadomo.


Trójka magów znalazła się wreszcie w górach, gdzie znaleźli pracę. Zbliżał się już wieczór i słońce w wielu miejscach w dolinie dawało poprzecinane szczytami gór i koronami drzew już lekko czerwonawe światło. Oprócz nich, na niewielkiej polanie znajdował się młody mężczyzna o krótkich blond włosach, czytającym jakąś książkę. Poza ciepłą, brązową kurtką, spodniami, butami przypominającymi jakieś wojskowe, nie posiadał przy sobie nic... żadnego plecaka czy torby... tylko ubrania i książkę. Zdawał się być bardzo wciągnięty w czytaną przez niego treść.

-Huehuehue. Później go wystraszę.-Raekwon rzekł w myślach, obserwując swojego przewodnika z uśmiechem na bladej twarzy. Od teraz czekał tylko na iskrę, która spowoduje wybuch. Z łapami w kieszeniach Ill szedł bez słowa aż do samego obozu, a gdy już doń dotarł, lekko się.zdziwił. Spodziewał się zorganizowanej grupy conajmniej kilkunastu namiotów i robotników pracujących od rana do nocy, a nie trzech typów śpiących.w dodatku w jednym namiocie.
-Musicie mieć tutaj niezłą zabawę.-chłopak spojrzał na namiot oraz po kolei na każdego z archeologów. Postanowił nie czekać, aż jaśnie pan przewodnik go zaanonsuje. Podszedł do ogniska, po chwili pytając:
-Znajdzie się miejsce dla maga? Podobno macie tutaj jakiś problem.

Przysłuchiwanie się jedną sprawą, jednak zawsze pozostawała jeszcze obserwacja. Właśnie też dlatego Kuro wolałby pierw też dostrzec swój potencjalny cel, a potem... Potem podjęłoby się odpowiednie działania. Tak samo, jakby usłyszał o jakimś magicznym zjawisku, czy innych niesłychanych wydarzeniach, bo ostatecznie nie miał powodu, by pchać się w jakieś pomniejsze sprawy i sprawunki, a tak... Chociaż by wiedział. Może by coś zyskał. Oczywiście informacje. Zwłaszcza o tym, gdzie się udać... Właśnie dlatego też powoli, ostrożnie, coraz bliżej celu i... zbieramy informacje, bo co innego można zrobić, póki się takowych nie ma?

W końcu Ill dotarł do obozowiska, gdzie napotkał pozostałą dwójkę pracodawców. Może nie tego się spodziewał, ale w gruncie rzeczy... namiot był tak wielki, że pewnie jeszcze z dwie osoby by się tam zmieściły. Poza tym, nikt z trójki osób nie wyglądał na archeologa. Bardziej przypominali jakichś taterników-grotołazów. A nasz dawny kotowaty, zakradł się bliżej, przez co mógł podsłuchiwać. A widząc, że już się grupka zebrała zaczęło się gadanie.
-Tylko jeden? Miałem nadzieję, że będzie więcej magów, chętnych nam pomóc - rzucił z przekąsem brązowowłosy, po czym się przedstawił -Jestem Thomas West - po czym wystawił rękę, by móc się przywitać z jedynym magiem, jakiego widzieli.
-Mów mi Sam... Sammy... jak wolisz - dodał czarnowłosy po chwili, również wystawiając rękę w kierunku czarodzieja, po czym skinął głową na wyrwę w górskiej ścianie. -To właśnie owa... jaskinia, albo grota, zależy czy przechodzi na wylot czy nie. W sumie, zaraz mamy jakiś posiłek i jeśli nie byłoby to problemem, to po nim moglibyśmy przejść do badania. Załatwilibyśmy to szybko, bez ociągania się. Co ty na to? - zaproponował, a dawny kotowaty dowiedział się, że ta wyrwa w ścianie, jest tym, do czego wystawili pracodawcy ogłoszenie.

W końcu Czarny mógł się poszczycić jakimiś informacjami, które mogły przydać się jakoś bardziej, niż niezbyt wyraźnie podszeptywania. Ba! Nawet poznał przybliżoną lokalizację jaskini, w której to właśnie zachodziły niepokojące, czy raczej intrygujące zjawiska, mogące zwiastować tylko dobrze, jeśli nie lepiej. No cóż... Jakby nie spojrzeć, wątpił, że dostanie więcej informacji, które pozwolą mu się dostosować do warunków, czy misji, więc nie pozostało nic innego. - Więc to tam? - rzuciłby tylko kotowaty, zapewne wychodząc do grupki zebranych osób. Jeśli by się nie pokazał to raczej nici z wynagrodzenia, nieprawdaż? - Rozejrzę się - dodałby tylko mając zamiar udać się w kierunku groty, jaskini, czy też po prostu wejścia do niej, aby się mu przyjrzeć. A nuż, widelec ex-Exceed dosłyszy, czy też dojrzy coś we wnętrzu jaskini, bez potrzeby wchodzenia do niej, a przynajmniej... Dowie się już teraz z czym mniej więcej będzie miał do czynienia, nie?

Blady mag przywitał się z obydwoma archeologami.
-Było jeszcze dwoje, ale spękali i uciekli. Co poradzisz?-odrzekł, po czym dodał:
-Ill Spine.
i potrząsnął dłonie obydwu mężczyzn. Sam nigdy nie słyszał o tych dwóch, więc nie było problemem, żeby przedstawić się ksywką. Potem przysiadł przy ogniu. Zawsze lepszym było ogrzać się przy ogniu, niż stać jak Jones z nosem w książce. Kiedy pojawił się drugi członek magicznej załogi Ill patrzył na ogień, dopiero po chwili uniósł blady łeb. Nie przypominał sobie typa. Na pewno nie był to ani dziwak z początku misji, ani też jego narzeczona.
-Czekaj. Pójdziemy wszyscy.-burknął pod nosem, czekając na reakcje pozostałych. Nie był bardzo głodny, więc podłożył swoją torbę pod głowę i położył głowę.
- Dajcie znać kiedy ruszamy.

Nagle wśród całego przygotowania się do posiłku pojawiła się jeszcze jedna osoba. Prawie nic nie mówiąc, Kuro już chciał wejść i zaglądnąć do jaskini, gdy nagle słowa Rae i dłoń Westa go zatrzymały. -Nie wiem kim jesteś, ale jeśli jesteś magiem, który chce przyjąć nasze zlecenie to masz wejść z nami, nie sam. Poza tym wchodzenie bez sprzętu do jaskini jest niebezpieczne. - po chwili puścił bark dawnego Exceeda i spytał się -Jak się nazywasz? - w międzyczasie, gdzieś w tle Sammy zaczynał grzać coś nad ogniem.

Po jednym ostrzeżeniu. Termin minął... z 4 dni temu? Od tego postu liczę kolejne trzy dni terminu...

- To nie istotne... - powiedziałby w kierunku zleceniodawcy w sprawie imienia, acz zaczynając nieco od końca. Dlaczego niby miał je podawać? I w sumie ważniejsze pytanie! Czy ono w dalszym ciągu miało jakiś sens? Czy aktualnie nie mógł być kim tylko chce? Kimś innym? Nowym? - Niech będzie - westchnąłby tylko, przystając gdzieś z brzegu i przyglądając się zebranym tutaj, jakby chciał się dowiedzieć czegoś o nich z samej obserwacji. - Coś wiadomo? - dopytałby się tylko w kwestii informacji względem zjawisk z jaskini, groty, czy innego czego tam diabli nie mieli. Nie szkodziło w końcu popytać, skoro i tak musiał czekać na jakąkolwiek reakcje otoczenia, nyah...

Mag mógłby przeleżeć przy ognisku i ciepłym mięsiwie całą noc, jednak trzech archeologów zapewne nie da mu zbyt długo poleżeć. To myśląc, Ill rzucił tylko szybkie i ciche -Zbieramy się. pod nosem, po czym zaczął podnosić się z miejsca. Nie było potrzeby dłużej czekać, noc za pasem, a trzeba jeszcze do miasta wrócić, nim zorientują się, że Ill zostawił trochę za dużo przydatnych rzeczy w hotelowym pokoju. Wstał, otrzepał ubranie z kurzu i rzekł:
-Skoro mamy wejść wszyscy, to nie ma na co czekać. Ognia.-po czym czekał na reakcję reszty.

-Nieistotna też będzie twoja wypłata. - odwarknął dawnemu Exceedowi West, po czym, widząc, że ten darował sobie wbicie do jaskini, dosiadł się do reszty swoich znajomych. Szybko uwinęli się z jedzeniem i po chwili już piątka stała przed wejściem do niezbadanych wcześniej formacji krasowych. Jones, wyjątkowo zamiast książki, trzymał w dłoni latarkę i ostrożnie zbliżył się do wejścia, oświetlając pierwsze kilka metrów kamiennego korytarza, który po chwili skręcał w prawo.
-No to jeden przed nami, drugi gdzieś w środku. - poinformował o ustawieniu grupy Sammy, po czym czekał, aż któryś z magów ruszy pierwszy.

Informacje od MG:

Bardzo was przepraszam za spóźnienie. Nie zauważyłem, że Rae odpisał. Będzie wam to wynagrodzone.

Czy miał zamiar jakoś to skomentować? Nie. Najzwyczajniej w świecie planował przemilczeć pewne kwestie, a jeśli potrzebowali jego imienia, to mogli sobie wymyślić. Głupi ludzie? Możliwe, ale i zabawni. - Nyah... - westchnąłby tylko w chwili, gdy wyruszali. Zwykłe utrapienie i zabawa w jakieś przedszkole? Zdecydowanie nie było to zbytnio w smak Czarnemu, ale nie miał najwyraźniej wyboru. Dlatego też, jako że obojętne mu było właściwie kto i jak idzie pierwszy, to gdy tylko jaskinia została oświetlona, ten postanowiłby do niej wejść. Skoro to tutaj, to czemu się wstrzymywać? Oczywiście próbowałby się posiłkować swoją zręcznością, czy wyostrzonymi zmysłami, ażeby to nie zrobić sobie niczego... groźnego? Albo też i głupiego.

Nareszcie przyszedł moment, w którym miniekspedycja ruszy w głąb niezbadanych jaskiń. Jeszcze kilka chwil na zbiórkę archeologów i mogą wchodzić. Ill bardzo lubił jaskinie. Mógłby biegać po wnętrzach gór całymi godzinami, a w przypadku zgubienia się, szybko odnajdywał drogę, toteż na jego bladej gębie pojawił się uśmiech. Widać było, że żaden z archeologów nie kwapił się zbytnio do wejścia, choć Jones zamienił książkę na latarkę. To już coś. Każda podróż zaczyna się od pierwszego kroku. Raekwon pewnym krokiem wysunął się na przód stawki:
-Dajcie mi jakąś latarkę... i coś, co da nam światło, jak latarka się wyczerpie. Pójdę pierwszy. Bądźcie ostrożni i nasłuchujcie. Istoty znacznie groźniejsze niż smoki mogą drzemać w tych górach.- Ill nie był pewien, co znajduje się za rogiem, więc wolał przypomnieć reszcie o podstawowych warunkach bezpieczeństwa, nie żeby nie wiedzieli, oczywiście. Słuchacz był z niego kiepski, wolał raczej obserwować, niż nadstawiać uszu. Nie pozostało więc nic innego, jak zgarnąć latarkę i ruszać w głębokie ostępy tego świata, co Raekwon miał zamiar uczynić.

MG:

I grupka wreszcie ruszyła, choć nie do końca w miłym nastroju, co było spowodowane niechęcią Kuro do przedstawienia się, jednak nic nie rzekli. Przekazali tylko latarkę Raekwonowi, samemu wyjmując z plecaka dwie kolejne. Niestety... dawny kotowaty ruszył przodem, zaraz za zakrętem poślizgując się i... ruszając w dół przedziwną zjeżdżalnią, a gdy się zatrzymał po jakichś dwóch minutach (niezbyt miłej i bolesnej) podróży, nic nie widział, było ciemno i jedynie gdzieś z góry słyszał odległe echa reszty osób, choć nic dokładniejszego nie mógł usłyszeć... poza przedziwnym szumem, który zdawał się szeptać. Tymczasem, gdy dawny Exceed się potykał, wydał z siebie krzyk zdziwienia, który to poinformował resztę o jakiejś niespodziance. Dlatego też ostrożnie zaglądając za róg, nie wpadli od razu na równię pochyłą i mogli się przygotować jakoś do zejścia na dół. West wyjął mały młotek i swoisty gwóźdź z dużą dziurą, przez którą przeprowadził linę. Zaczynał również wbijać je w ścianę, a Sam tymczasem ruszył na zewnątrz jaskini, by po chwili stamtąd dało się usłyszeć podobne odgłosy uderzeń. Chyba mocowali linę na tyle mocno, by ta się nie zerwała od tak. Jones tymczasem świecił w dół "zjazdu", próbując dostrzec gdzieś na jego dalekim końcu Kuro... choć przez liczne zakręty tak nie było..

Kuro - poobijany, może nawet gdzieś krwawisz od jakiegoś kamienia, ale nic nie widzisz.

Okazało się, że archeolodzy mają zapasowe latarki. Dobrze. Gdy jedna przestanie działać, użyją zastępczej.
Blady mag nie spodziewał się jednak tak szybkiego postoju. Gdyby nie drugi przybyły ziomek, to Ill znajdowałby się na jego miejscu. Chłopak odetchnął z ulgą, że nie poobijał sobie dupska o kamienną zjeżdżalnię. Ill instynktownie zaczął świecić w ciemne jak noc odmęty zjazdu, próbując ocenić jego głębokość i kąt nachylenia względem aktualnej pozycji. Może udałoby się zejść bez użycia liny. On sam mógłby się o to pokusić, jednak nie chciał skończyć zaskoczony i z obitym dupskiem gdzieś na dnie spadu. Postanowił więc poczekać, aż dwójka archeologów rozstawi cały sprzęt, powbija haki i będzie gotowa do zejścia w ciemność.
-Ziomek, żyjesz?-zachrypnięty głos pomknął w ciemne ostępy. Kto wie, może typ jedynie się poobijał, a może skręcił kark podczas lądowania na dole, o ile wylądował na płaskiej powierzchni, a nie na przykład w wypełnionej kolcami pułapce.
Co jak co, ale Ill również dlatego lubił góry. Raz, można w spokoju trenować, a dwa, nutka niepewności połączonej ze skokiem adrenaliny, gdy nie wiesz, na co natrafisz za rogiem.
Kiedy mężczyźni byli gotowi do zejścia, Ill powstrzymał ich gestem dłoni, po czym z jego gardzieli ponownie wydostał się zachrypnięty głos:
-Zejdę pierwszy, zobaczę co z tamtym i czy jest bezpiecznie...... na tyle, żeby nie skończyć jak tamten...-dokańczając w myślach, zastanawiając się nad znakiem, który mógłby im dać z dołu, żeby zeszli, lub nie schodzili. Wpadł na pewien ciekawy pomysł, który postanowił przekazać reszcie. Wyjął jedną bombkę z torby, po czym położył ją na ziemi:
-Kiedy zejdę na dół i będzie bezpiecznie, ta kulka nie wybuchnie, jak wybuchnie, spierdalacie, jasne?- po czym w oczekiwaniu na ich odpowiedź zaczął szykować się do zejścia.

Okazało się, że archeolodzy mają zapasowe latarki. Dobrze. Gdy jedna przestanie działać, użyją zastępczej.
Blady mag nie spodziewał się jednak tak szybkiego postoju. Gdyby nie drugi przybyły ziomek, to Ill znajdowałby się na jego miejscu. Chłopak odetchnął z ulgą, że nie poobijał sobie dupska o kamienną zjeżdżalnię. Ill instynktownie zaczął świecić w ciemne jak noc odmęty zjazdu, próbując ocenić jego głębokość i kąt nachylenia względem aktualnej pozycji. Może udałoby się zejść bez użycia liny. On sam mógłby się o to pokusić, jednak nie chciał skończyć zaskoczony i z obitym dupskiem gdzieś na dnie spadu. Postanowił więc poczekać, aż dwójka archeologów rozstawi cały sprzęt, powbija haki i będzie gotowa do zejścia w ciemność.
-Ziomek, żyjesz?-zachrypnięty głos pomknął w ciemne ostępy. Kto wie, może typ jedynie się poobijał, a może skręcił kark podczas lądowania na dole, o ile wylądował na płaskiej powierzchni, a nie na przykład w wypełnionej kolcami pułapce.
Co jak co, ale Ill również dlatego lubił góry. Raz, można w spokoju trenować, a dwa, nutka niepewności połączonej ze skokiem adrenaliny, gdy nie wiesz, na co natrafisz za rogiem.
Kiedy mężczyźni byli gotowi do zejścia, Ill powstrzymał ich gestem dłoni, po czym z jego gardzieli ponownie wydostał się zachrypnięty głos:
-Zejdę pierwszy, zobaczę co z tamtym i czy jest bezpiecznie...... na tyle, żeby nie skończyć jak tamten...-dokańczając w myślach, zastanawiając się nad znakiem, który mógłby im dać z dołu, żeby zeszli, lub nie schodzili.
-Macie coś do komunikacji na odległość?-spytał po krótkiej chwili, chowając latarkę do torby i rozgrzewając dłonie, by lepiej trzymały się liny.