Południowe Góry

First topic message reminder :

Stosunkowo niewielkie pasmo górskie, zlokalizowane na południu Fiore, na wschód od południowej rzeki. Mimo posiadania kilku wysokich szczytów, większość gór jest... przeciętnej wielkości. To, co zachęca ludzi do odwiedzania tej części kraju, jest masa rozległych dolin i kilku jaskiń, które są udostępnione do zwiedzania. Również, poza utartymi szlakami, za odpowiednim oświadczeniem, można chodzić dosłownie swoimi ścieżkami i pomagać odkryć ten wciąż, nie do końca zbadany obszar. Szacuje się, że ilość jaskiń w tym miejscu i długość ich korytarzy może być porównywalny z największymi miastami Fiore... ile jest w tym prawdy nie wiadomo.


Trójka magów znalazła się wreszcie w górach, gdzie znaleźli pracę. Zbliżał się już wieczór i słońce w wielu miejscach w dolinie dawało poprzecinane szczytami gór i koronami drzew już lekko czerwonawe światło. Oprócz nich, na niewielkiej polanie znajdował się młody mężczyzna o krótkich blond włosach, czytającym jakąś książkę. Poza ciepłą, brązową kurtką, spodniami, butami przypominającymi jakieś wojskowe, nie posiadał przy sobie nic... żadnego plecaka czy torby... tylko ubrania i książkę. Zdawał się być bardzo wciągnięty w czytaną przez niego treść.

Przednia zabawa? Nie do końca, a już na pewno nie jej skutki! Cóż... Czarny raczej miał nie jedną okazje, aby to przywyknąć do różnorodnych obrażeń, a w dodatku nie był byle jakim mazgajem, to też od paru stłuczeń, czy lekkich skaleczeń nie będzie beczał! Dlatego też tylko spróbował jakoś spokojnie podnieść się z ziemi, a i ostrożnie przeciągnąć się, licząc, że jakoś przywyknie do mroku, który panuje w podziemiach, czy coś... Gdyby jednak tak nie było, zostawała jeszcze jedna opcja, albo i kilka, jednak podstawowy plan opierał się o dość prosty zabieg, a dokładniej - sięgnięcie do swojego bagażu. Czego szukał? Otóż najbardziej opłacałoby się znaleźć jeden z kłębków włóczki, czy wstążkę, a następnie sięgnąć po swoją magiczną broszkę, przekształcając ją w ostrze. Stosunkowo prosty, a zarazem na tyle długi miecz, byle się jakoś dodatkowo nie poranić, a i udźwignąć owy przedmiot. Otóż następnie zamontowałby na końcu ostrza - dalej od rękojeści - kłębek włóczki, dla pewności przewiązując pod spodem czerwoną wstążkę, aby owa wełna się nie zsuwała, a potem... Przy pomocy zapalniczki spróbowałby podpalić owy przedmiot, aby wytworzyć swego rodzaju prowizoryczną pochodnię i rozejrzeć się po okolicy. Gdyby miał do czynienia z pojedynczym kanałem/tunelem/whatever to najprawdopodobniej ruszyłby dalej, zachowując większe pokłady ostrożności, a i próbując nie zgubić prowizorycznego oświetlenia, czy niczego nim nie uszkodzić. Jak nie? To już pewnie zależy od tego, co zaobserwuje...

Raekwon:*
Magowi odpowiedziała głucha cisza. Słabe światło latarki było w stanie pokazać tylko kilkanaście najbliższych metrów dość stromej i śliskiej od wody, ściekającej z sufitu i ścian, zjeżdżalni. Po chwili jednak, wszystko było gotowe do zejścia w dół, zaczęły się kłopoty.
-Niestety, nie mamy niczego do komunikacji na odległość. - zaczął od ostatniej kwestii West, po czym dodał -Zejdę zaraz za tobą. Nie znamy dokładnej długości tej trasy, a jeśli lina nie wystarczy, to na dole przygotuję kolejny stopień do schodzenia. W razie czego... - zwrócił się do Sama i Jones'a -Gwałtowne szarpanie za linę oznacza kłopoty. Dwa, w lekkim odstępie czasu, znaczy, że macie schodzić. Jeśli nic nie będzie, czekacie aż do jutra, jasne? - prosto przedstawił kilka informacji swoim kompanom, po czym ze swojego plecaka wyjął niewielką latareczkę, zbyt słabą, by dobrze oświetlić cały tunel, ale idealnie przeznaczoną do niewielkiego schowka na pasie mężczyzny, by w razie czego mógł łatwo do niej sięgnąć. Jednak mag nie mógł od razu ruszyć za swoim ślizgającym się kolegą po fachu, gdyż Sammy go powstrzymał.
-Lepiej daj mi na chwilę linę. - powiedział, praktycznie zabierając Ci ją z rąk, po czym obwiązał cię trochę powyżej pasa i zawiązał jakiś supeł na końcu, tłumacząc -W ten sposób, jakbyś nagle się o coś poślizgnął lub puścił linę, przy gwałtownym zarwaniu ściśnie się i nie spadniesz. Przy powolnym schodzeniu, jeżeli pozwolisz linie delikatnie sunąć po twej dłoni, łagodnie opuści cię na sam dół. - po jego wyjaśnieniu dostrzegłeś, że twój towarzysz, przy schodzeniu w dół, miał już takowy bajer przygotowany, najwidoczniej mając już kilkakrotnie do czynienia z czymś takim.
-To co, ruszamy? - rzucił ochoczo, pozwalając chłopakowi zacząć pierwszemu.

Kuro:
Nasz poobijany, dawny kociak wstał, choć nie było to najmilsze wstawanie jakie miał w życiu. Minęło kilka chwil, ale on wciąż nic nie widział... tylko szum i odległe głosy ludzi, z którymi tu przyszedł. Wobec takich rewelacji, postanowił wykombinować sobie prowizoryczną pochodnię, której utworzenie było trochę problematyczne, z tego względu, że jego broszka raczej tępych narzędzi nie tworzyła, jednak przy odpowiedniej delikatności udało mu się utworzyć byle jaką, ale zawsze jakąś pochodnie i ją zapalić. Znajdował się obecnie w przestrzeni, przypominającej pęknięcie w skale, jednak dość głębokie. Miał tu dostatecznie dużo miejsca, by poleżeć, ale samemu. Stać w dwie osoby również byłoby trudno. Po chwili, widząc tylko jedną drogę ruszyłby do przodu, choć zdecydowanie dodatkowy ekwipunek mu nie pomagał, przez co zmuszony był kilkakrotnie uważać, by nim nie uderzyć w skałę, ryzykując zsunięcie się materiału bądź nawet zgaszenie ognia. Oddalając się coraz dalej od grupy szum się nasilał i nasilał. Aż nagle, po dłuższej wędrówce... dostrzegł w oddali jasne, białe, migoczące światło. Ale... coś było nie tak... czułeś dziwne ciepło i jednocześnie wilgoć w okolicach pleców.


*uznałem późniejszy post za prawidłowy
Kuro - poobijany, może nawet gdzieś krwawisz od jakiegoś kamienia, ale nie wiesz tego

-Kurwa typ chyba nie żyje...-taka myśl przebiegła magowi w pierwszej chwili po głowie. Taka cisza nie wróży nic dobrego, a Raekwon nie chciał paść ofiarą tajemniczej zjeżdżalni. Wolał łazić po stricte poziomych drogach, albo chociaż takich, na których końcu nie czeka na niego typ w czerni z kosą przy pasie. Nie musiał się przejmować znakami, albowiem to West będzie sygnalizował pozostałym podróżnikom co i jak. Nie gapił się jednak w niebo, poszukując chmur w kształcie kaczek, czy innego gówna. Starał się zapamiętać znaki Westa. Dwa szybkie pociągnięcia to mogą schodzić, jak coś się zjebie, jedno, jak nie będzie żadnego pociągnięcia, to też nic. Dobra. Raekwon ruszył przodem, po czym został pociągnięty z powrotem do tyłu. Względy bezpieczeństwa zawsze spoko. Dobra. Zatem Ill postawił na powolne schodzenie, by lina sama go opuściła i oszczędziła nieprzyjemności na dole.
-Ok.-rzekł zachrypniętym głosem blady mag i teraz już bez żadnych przeszkód ruszył ku zejściu, pozwalając linie sunąć się po jego dłoni.
-Widzimy się na dole.-rzekł znikając za rogiem.

Mogło się wydawać, iż problematyczne sytuacje były już za Kuro i teraz wszystko miało iść, jak po maśle, czy coś tam... Nie! Ex-Exceed dopiero miał zacząć przygodę z podziemnymi tunelami, w których czychało... coś. Nie miał nawet pojęcia, czy spodziewać się groźnego przeciwnika, pradawnego reliktu, bądź jakiś nadnaturalnych zjawisk, będącym pozostałościami niewyjaśnionych nigdy wcześniej czynników! Mogło to być wszystko! Dlatego też w chwili, gdy dostrzegł jasne światło, przymrużył nieco oczy, aby to może dostrzec coś w oddali! Jego źródło? Do tego wszystkiego te dziwne odczucia! Jakoś tak mimowolnie sprawdziłby, czy aby na pewno nic za nim nie było, pamiętając, że nie miał zbytnio pola do popisu, jeśli chodziło o uniki, jednak spróbowałby czegokolwiek! Choćby jakiegoś stanięcia bokiem przy ścianie, bądź kucnięcia, jak nie padnięcia na ziemię w przypadku zagrożenia lub też przesłonięcia pochodnio-mieczem. Co innego jakby nikogo nie było... Wtedy spróbowałby wolną łapką sprawdzić, czy wszystko w porządku i nie krwawi gdzieś z pleców, a jeśli tak to wędrując dalej poszukałby dogodnego i bezpiecznego miejsca na krótszy postój. Tak. Gdyby nie mógł sprawdzić łapką, to sprawdzi to za pomocą przyzwanych kocich ogonków dzięki pwm Extra Cat.

Raekwon:
Mag powoli opuszczał się na linie za Westem. Były fragmenty, gdzie nawet mogli stanąć na własnych nogach i po przejściu przez zakręt ponownie ścieżka gwałtownie opadała w bok. Aż strach pomyśleć jak długo zjeżdżał tędy tamten chłopak. Co gorsza... w pewnym momencie lina się skończyła, a to z kolei wymusiło na duecie zrobienie chwilowego postoju, aż West zamontuje kolejną linę. Już mieli ruszać dalej, gdy nagle... mocne, jasne światło wypełniło cały tunel, oślepiając dwójkę mężczyzn. Gdyby nie węzeł na pasie maga, zapewne dołączyłby do poprzednika spadając. West z kolei cudem trzymał się mocno liny, nie zdążywszy wcześniej się nią obwiązać. Światło rozbłyskało tak kilka razy, a przez cały tunel przeszedł donośmy szum. Po chwili całość ustała, choć oczy czarodzieja nie przywykły ponownie do ciemności.
-W-właśnie o tym pisaliśmy. - usłyszał głos mężczyzny, z którym schodził na linach.

Kuro:
Dawnego Exceeda nic nie śledziło, tylko światło zdawało się pulsować, w miarę jak się do niego zbliżał. W pewnym momencie niemalże go oślepiło, by po sekundzie zgasnąć. Idąc powoli w tym kierunku cichy szum się nasilał, aż nagle... uderzyła w niego fala powietrza przewracając. Chłopak padł na jakiś wystający kamień czy fragment podłoża, który mocno wbił mu się w plecy. Jednak to nie wszystko. Szum jaki po chwili odsłuchał dało się przyrównać do wycia tornada za oknem. Odruchowo zasłonił sobie uszy przed tak głośnym dźwiękiem, gdy nagle światło ponownie rozbłysło, jakby zalewając cały korytarz w jakim się znajdował. Kilkakrotne rozbłyski dla tak wrażliwych oczu przyprawiły kotowatego o dodatkowy ból oczu, tak, że gdy wszystko ucichło i przyblakło, leżał jeszcze na ziemi niezdolny do jakiegokolwiek ruchu. Czuł chłodną wodę pod plecami i ciepłą ciecz na nich. Kamień boleśnie wbił się pod lewą łopatką, a doliczając do tego obrażenia z nieplanowanego zjazdu, nie wyglądał teraz porządnie.

Informacje od MG:

Kuro - poobijany, duży ból pod lewą łopatką. Oczy pieką od zbyt dużego światła, w uszach słyszysz stłumiony szum, czujesz ciepłą ciecz na plecach.

Najwyraźniej nic nie śledziło Kuro, chyba że pech. Ten zdawał się być nieodłącznym towarzyszem kotowatego od chwili przekroczenia groty, aż do teraz? Kto wie czy nawet nie dłużej! Dlatego mimo bólu, mimo szumu i przyćmienia zdolności widzenia, Czarny spróbowałby jakoś ostrożnie wstać i przysiąść w miarę stabilnie przy ścianie, uważając na otoczenie i asekuracyjnie zatykając uszy. Oczywiście uprzednio przyglądając się fakturze ściany, aby i tą się nie poranić! Po co to wszystko? Miał zamiar zastosować zaklęcie - Bounce Back (C) - ażeby to wylizać się z tego, a może raczej zasklepić rany i upewnić się, że dalsza podróż będzie mogła się odbyć bez zbytnich utrudnień! Dlatego też po prostu... czekał? Odpoczywał, a dla osób postronnych pewnie mógłby sobie nawet uciąć drzemkę, ot co! Dlatego też właśnie spróbowałby się nawet nie ruszać, póki nie byłoby to konieczne, aby uniknąć większych obrażeń.

Blady mag mógł wreszcie na własne oczy ujrzeć zjawisko ,o którym była mowa w ogłoszeniu. Silna fala światła oraz szum dochodzący z wnętrza góry były rzeczywiście niespotykane, jednak Ill po takiej dawce wrażeń musiał na chwilę przystopować, aby jego oczy ponownie mogły przyzwyczaić się do panującego tutaj mroku. Nie chciał na ślepo iść na przód, ani natrafić na niespodziankę ukrytą gdzieś w ciemnościach. Kiedy wzrok chłopaka wrócił do stanu sprzed kilku chwil, Raekwon spojrzał za siebie, próbując uświadomić sobie kilka rzeczy.
-Co to było i co za tym stoi...-wpierw w bladym łbie maga pojawiły się takie oto pytania. Pytania, na które musiał natychmiast dostać odpowiedź.
-Mam kilka pytań-zaczął Ill, powoli opuszczając się na linie.
-Pierwsze, czy ktokolwiek przed nami schodził wgłąb tej góry...-chwila przerwy na złapanie oddechu.
-...a jeśli tak, czy są jakieś notatki na ten temat.- słowa wypowiedziane przed wejściem na temat tajemniczych stworzeń, być może trochę na wyrost, teraz zaczęły nabierać poważniejszego znaczenia. Kto wie, może w przypływie ekscytacji spowodowanej zejściem w górskie ostępy Raekwon przypadkowo przewidział finał tej misji.
[i]-Kurwa, co siedzi we wnętrzu tej góry...[/b]-chłopak zaczął ponownie opuszczać się w normalnym tempie nie wiedząc, co czeka go na dole. To było nawet ekscytujące.

MG:

Raekwon:
Mag podekscytowany niezwykłym zjawiskiem aż napalił się na dalsze badania, pytając się jednocześnie, czy cokolwiek było wiadome o tej jaskini.
-Niestety nie. - zaczął mężczyzna kończąc wiązać supeł na swoim pasie, po czym dwukrotnie pociągnął linę, po której wcześniej się opuszczali, a następnie kontynuował -A przynajmniej nic pewnego. Notatki współczesne o niej nie wspominają, z kolei te dawniejsze nie posiadają aż tak dokładnej lokalizacji pojedynczych jaskiń. Te góry są w końcu jednymi z najmniej zbadanych na świecie. - podsumował całą sprawę, po czym zaczął się opuszczać w dół.

Kuro:
Dawny koteł postanowił zregenerować się trochę, jednak rany nie były na tyle niewielkie, by zasklepiły się od razu. Mimo wszystko widział, że źródło światło cały czas pulsowało, a szum był głośniejszy, aniżeli przed swoim "wybuchem".

Informacje od MG:

Kuro: 120 MM, rany wciąż bolą, acz są mniejsze, choć wciąż jeszcze irytują. Nie mniej, nie przeszkadzają tak jak wcześniej.

Ill pokręcił lekko głową na boki słysząc odpowiedź Westa. Szkoda, że nie zapytał o nie wcześniej. Może dałoby się wyłuskać coś ze starych papierzysk.
-A co było w tych starych notatkach?-Ill spytał, opuszczając się w dół. Spojrzał za siebie z zamiarem oceny odległości do końca zjazdu. Jeżeli tamten ziomek jechał na dupie całą tą drogę, to rzeczywiście opcja z liną wydawała się zbawienna.
W myślach mag starał się ocenić ile jeszcze zostało im do końca zejścia. Postanowił ułatwić sobie to zadanie wykorzystując PWM Flare. Mag sięgnął dłonią do wnętrza torby i wyjął maleńką bombkę, którą upuścił w otchłań.

Dawny, czy też nie - to się teraz nie liczyło. Aktualnie priorytetem dla Czarnego było to, aby jego rany zasklepiły się, a względna sprawność ruchowa wróciła do normy, a przynajmniej w takim stopniu, by nie ryzykować skręcenia karku z powodu świszczącego wiaterku. Czekając tak w niezmienionej pozycji, ex-Exceed spróbowałby zauważyć jakieś zmiany w źródle światła, a zarazem w odgłosach. Nasilają się? Modyfikują z czasem? Zmieniają? Dają znak przed takim - wybuchem?
Po zakończonym procesie leczenia, albo gdy już uzna, iż nie sprawia mu to zbytnio problemów, a krwi mu nie ubywa, kotowaty spróbowałby się jakoś podnieść i zebrać do dalszej wędrówki, acz tym razem... Ostrożniejszej. Czujniejszej. Gdyby zaś znalazł jakiś system ostrzegawczy przed owymi zjawiskami szkodzącymi Kuro, wtedy ten nie zawahałby się przypaść do ziemi, aby to przepuścić nagły podmuch wiatru, a przy okazji jeśli miałby sposobność to przytkałby sobie uszy, aby ich bardziej nie uszkadzać, czy coś! Tak samo oczywiście spróbowałby chronić wzrok - licząc na swoją zręczność i gibkość i to, że jednak owe wybuchy nie są w 100% przypadkowe. Oczywiście próbowałby też uniknąć losowych zdarzeń, acz to już pewnie nie byłoby tak samo efektywne.

MG:

Raekwon:
-Różne rzeczy... na przykład o labiryncie korytarzy, jednak żadne nie mówiły o błyskach i dźwiękach. Ani też jakichś innych... anomaliach. - odpowiedział czarodziejowi West, po czym kontynuowali opuszczanie się w dół. Po kilku miejscach, gdzie mogli ostrożnie sami przejść na własnych nogach i jeszcze jednym przystanku na zmianę liny, wreszcie dotarli na dół, gdzie po zaświeceniu latarką... dostrzegli plamę krwi wielkości dwóch złączonych dłoni. Następnie kilka kropelek krwi kierowało się w stronę kolejnej szczeliny, choć tym razem, nie było już mowy o zjeździe. I wtedy ponownie nastąpił swoisty wybuch światła, a szum był jeszcze bardziej słyszalny. Praktycznie zwalił dwójkę z nóg i zmusił do zasłonięcia czymś uszu. Po chwili... ponownie wszystko minęło.

Kuro:
Po zakończonym procesie leczniczym dawny kotowaty ruszył dalej. Światło modulowało się w naprawdę przedziwny sposób, zupełnie nie do przewidzenia. Ostrożnie zbliżając się do jego źródła, po kilku minutach dostrzegł kolejną szczelinę, tym razem jednak prowadząc go do kolejnego, tym razem znacznie większego pomieszczenia. Nie był jednak w stanie mu się dokładnie przyjrzeć, gdyż światło znów zgasło, by ponownie "wybuchnąć". Nieważne, jak bardzo Kuro starał się przed tym zasłonić, tym razem niemalże odleciał kilka metrów do tyłu, uderzając się w wystające ze ścian skalne krawędzie. Szum był tak głośny, że z uszu zaczęła kotowatemu ciec jakaś ciecz. I choć był to pojedynczy taki przypadek "eksplozji", efekt z takiej niewielkiej odległości, był znacznie mocniejszy niż poprzednio. Dawny Exceed wciąż nie mógł wstać po takim "zderzeniu"

-O labiryntach i korytarzach mówią prawie wszystkie notatki archeologiczne...-blada gęba Ill'a przybrała lekko skwaszoną minę. Nie takiej odpowiedzi się spodziewał. Chciał konkretnych informacji, ale nawet coś takiego może w jakiś sposób pomóc. W końcu jednak dotarli na dno zjazdu i wreszcie mogli przystąpić do działania...
-Niech zatem rozpocznie się podróż w ciemnościach...-pomyślał Raekwon, po czym zaczął rozglądać się dookoła. W pierwszej chwili dostrzegł plamę pod swoimi stopami. Krew wydawała się być świeża, a wskazujące kierunek kropelki pomogły chłopakowi w ustaleniu kierunku obranego przez ich właściciela.
-Ten drugi jednak żyje.- Raekwon stwierdził niemal po chwili obserwując plamę krwi. Zaraz po tej obserwacji wpadł mu do głowy pomysł, który nie mógł czekać ani chwili dłużej. Blady mag przeniósł światło latarki na ściany, po czym rzekł, przesuwając latarkę pomału na prawo i na lewo:
-Może na ścianach będą jakieś wskazówki. Malunki, czy inne gówno. Nie znam się na tym za bardzo, więc "inne gówno" zastąp swoimi słowami- Raekwon skupił się głównie na szukaniu namalowanych znaków, bowiem nic nie jest tak trwałe jak znaki pozostawione przez praprzodków. Wtem nadeszła kolejna fala światła, równie destrukcyjna jak poprzednia. Ill od razu zasłonił uszy i zamknął oczy. Zaczął też po cichu liczyć sekundy, w celu wyliczenia odstępu pomiędzy poszczególnymi falami. Nie miał pomysłu, w jaki sposób "obejść" to dziwne zjawisko, więc na chwile obecną mógł zrobić jedynie to. Kiedy wszystko puściło i ponownie zrobiło się cicho i spokojnie, Raekwon nie przestając liczyć ponownie zaczął jeździć latarką po ścianach w poszukiwaniu czegoś ciekawego.

Z pewnością kolejne "I belive I can fly" w wykonaniu Czarnego nie skończyło się dla niego najlepiej, jednak teraz już wiedział jedną rzecz! Wiedział, gdzie znajduje się kolejny korytarz, a przynajmniej swego rodzaju sposób na uniknięcie kolejnych eksplozji. Dlatego też właśnie spróbowałby odczekać, aż skutki uboczne owej eksplozji dźwiękowo-świetlnej jakoś miną, a on będzie w stanie wstać, a co ważniejsze ruszać się! Wtedy, jeśli nic nie sygnalizowało wybuchu, spróbowałby się przedostać do owego korytarza, czy też szczeliny, aby się w niej schować przed kolejnym zjawiskiem tego typu. Gdyby zaś nie dał rady się poruszać... Najwyraźniej będzie musiał ponownie zastosować zaklęcie leczące, ot co~!

Raekwon:
Mag przy pomocy latarki starał się dostrzec jakieś ślady, jednak żadnych malunków, znaków czy innych tworów z zamierzchłych czasów. Zamiast tego zorientował się, że cały ten "korytarz" przypominał zwykłe, acz głębokie pęknięcie w ścianie.
-Te skały... - zaczął powoli West, przyglądając się i ścianom, i kamieniom leżącym na podłodze "pomieszczeniu", w którym to się znaleźli -Są inne od tych, z których te Góry są zbudowane... może dlatego jest tu ta grota. - wyjaśnił na szybko, chwilę przed "wybuchem". Całość trwała kilka sekund, tym razem w formie pojedynczego "sygnału", po którym wszystko ustało i można było działać dalej. West zasygnalizował reszcie, żeby schodzili, a mag, wiedziony ciekawością ruszył powoli jedyną drogą z tego pomieszczenia... za śladami drugiego, rannego maga. Śladów na ścianach wciąż brak...

Kuro:
Dawny Exceed nie mógł określić, jak długo leżał tam otumaniony i ogłuszony. Jak wstał, miał problem zachować równowagę, a w uszach miał sam szum... ponadto wciąż coś z nich ciekło. Mimo to, udało mu się jakoś zbliżyć do szczeliny, za którą dostrzegł coś niezwykłego. Była to bowiem ogromna, prostopadłościenna sala, w której jedyne źródło światła stanowiła kula białego światła, którą widział już od pewnego czasu. Stojąc w szczelinie dostrzegł tylko, że znajduje się kilka metrów nad podłogą sali, zanim kula zgasła, zostawiając Kuro w kompletnych ciemnościach...


Kuro: problemy z równowagą, szum w uszach, coś z nich wycieka, 120MM

Czarny musiał borykać się z niemałymi problemami, jednak jakiś postęp nastąpił! Jakimś cudem kotowaty znalazł się tam, gdzie chciał i teraz... Mógł odpocząć? Ex-Exceed tylko by sobie przysiadł, ażeby to odpocząć solidnie i spróbować jakoś wrócić do względnie normalnej sprawności, a przynajmniej odzyskać względnie pojmowaną równowagę. Do tego wszystkiego najpewniej przyjrzałby się... pustce? Ciemności? Pełni? Najpewniej rozważając powtórne zmontowanie swojej pochodni, czy czegoś na jej kształt, acz to... Jak względnie unormuje się jego stan. Ot co! Zwłaszcza, że miał chyba... Chwilę spokoju?