Góry Ołowiane.

Jest to pasmo niewielkich gór znajdujących się na północ od Kornu. Ich najwyższy szczyt mierzy 1300 m.n.p.m więc jak łatwo się domyślić nie jest to raczej wymagający teren wspinaczkowy. Góry ołowiane swoją nazwę zawdzięczają dużym pokładom ołowiu, który do dnia dzisiejszego jest wydobywany na tym terenie w znajdujących się kilku szybach. Kiedyś wydobywano go, w dużo większej ilości, ale zastosowana metoda wydobycia była na tyle nieekonomiczna, że szybko skończyła się większość tej rudy. Nazwa gór jednak pozostała. Teraz jest to głównie miejsce, gdzie znajdują się drobne osady, pola, ale także siedziby bandytów, którzy nie mają swojego miejsca w mieście. Góry w dużym stopniu porośnięte są lasami, głównie iglastymi, ale co pewien czas spotkać można również lasy mieszane. Charakterystyczną cechą tych gór są też gołoborza czy rumowiska skalne w górach nie porośnięte żadną roślinnością. Temperatura tutaj jest zwykle kilka stopni niższa niż w Kornie.

--------------------------
~MG~


Zgodnie z treścią zgłoszenia dotarliście w okolice jaskini, może częściowo wykorzystaliście do tego transport, a może całą drogę przeszliście pieszo, nie było to teraz specjalnie istotne. Podróż w nocy była po tym terenie prawie niemożliwa bez noktowizora więc prawdopodobnie jedynym logicznym wyjściem dla was było to, że pojawiliście się blisko zmierzchu. Na szczęście nie padało, było też zaskakująco ciepło. Jaskinia była ukryta między zaroślami i krzakami, ale udało wam się ją znaleźć. Wejście do jaskini było wielkości może 2x2 metry zablokowane drewnianymi, ale wzmacnianymi metalem przy zawiasach drzwiami. Przed wejściem stało dwóch mężczyzn, których wygląd przynosił na myśl pół krwi trolla. Co prawda oboje prawie na pewno byli ludźmi to mierzyli około 2.5 metra, ważyli prawdopodobnie koło 150-200 kg, mieli widoczną nadwagę. Ubrani byli w same spodnie, a ich zwisające w dół, brzydkie, owłosione męskie piersi. Nie mieli kilku zębów za to w ręce każdy z nich dzierżył maczugę, które ponabijane były gwoździami. Prawdopodobnie stanowili pierwszą ochronę do bazy złodziei. Na razie nie zostaliście zauważeni.

Jeszcze w kawiarni dziewczyna wyciągnęła dłoń w kierunku chłopaka.
- Yukitora Yugata - przedstawiła się z dumnym, buńczucznym uśmieszkiem. Kiedyś była dość kojarzona i nie mogła powiedzieć, aby jej się to nie podobało. Może był czas zacząć ponownie wyrabiać sobie imię? Zdziwiło ją, że wiedźma stwierdzili, że nie podają swojego imienia, ale nie miała z tym problemu. Z pewnością wymyślą jakieś przezwisko na poczekaniu. Ostatecznie mieli do wykonania zadanie i potem ich drogi się rozejdą.
Yugata nie potrzebowała zabierać ze sobą niczego specjalnego - wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy miała na sobie. Maszerując, postanowiła zagadnąć swoich towarzyszy:
- To jaki mamy plan? Rozwiązujemy to siłowo, czy jednak próbujemy jakiegoś podstępu?
Razem z nimi skryła się w krzakach nieopodal wejścia do oznaczonej na mapie jaskini i zniżyła głos.
Gdyby była sama, prawdopodobnie wybrałaby pierwszą opcję, ale nie wiedziała, jakimi zdolnościami władali jej nowi znajomi. Być może próbowałaby się przekraść - ostatecznie nie było wiadomo, czy informacje dane im przez Goryla były właściwe, ani nawet prawdziwe i z pewnością błędem było rzucanie się w nierozpoznaną jeszcze sytuację. A jeśli chodziło o podstęp - nie wiedziałaby nawet, jak zacząć. Nie znała tych pajaców, nie wiedziała, czym się zajmowali, jak działali, i tak dalej. Nie potrafiłaby stwierdzić, co zadziała. Czy wystarczyło podejść i stwierdzić, że chciałoby się coś kupić? Z pewnością nie. Może któreś z pozostałych miało lepsze pomysły.
Tak czy inaczej, niezależnie od tego, czego by nie wybrali, po pierwsze musieli w jakiś sposób pokonać, ominąć lub oszukać strażników. Dopiero mając pełen ogląd na wnętrze kryjówki, mogliby dopracować plan i dostosować taktykę.

Dziwna dziewczyna nie chciała się przedstawić chociaż "Wiedźma" było już czymś. Ksywką pewnego sortu, czy czymś takim. Druga z dziewczyn nazywała się Yugata, co mu zupełnie nic nie mówiło, ale chociaż była na tyle miła, że się przedstawiła. Dobrze, to pokazywało że chociaż z białowłosą, będzie mógł się względnie dogadać. Wyruszyli dość szybko, zresztą, Aki i tak nie miał nic co mógłby ze sobą zabrać. Kociołek co prawda zostawił pod opieką właścicielki kawiarni, ale torbę z kamieniami miał na ramieniu. Po drodze rzecz jasna schował też szalik i rękawiczki a bluzę przewiesił sobie dookoła pasa, będąc jedynie w krótkim rękawku. Teraz poza miastem gdy obok była pół-jaszczurka i wiedźma która wyglądała jak coś co uciekło z wierszyka straszącego dzieci, nie wyglądał tak źle ze swoim okiem. Które teraz natarczywie przyglądało się wiedźmie z jego prawego ramienia, czasami łypiąc też na Yugatę. Koniec końców, dotarli do celu podróży i nie podobało się to Yamiemu.-Skoro pytasz, to preferujesz pierwszą opcję-Szepnął. Gdyby dziewczyna wolała podstęp - podała by im jakąś propozycję lub chociaż wspomniała o umiejętnościach umożliwiających takowe działania-Również nie jestem typem infiltratora. Ty?-Spojrzał na wiedźmę. Z torby wyjął kamień-Nie jestem zbyt silny, na dodatek moje umiejętności... cóż, raczej wolałbym walczyć z finałowym "bossem", niż z jego podwładnymi. Moje pokłady energii i SR nie pozwalają na zbyt długie potyczki-Zważył kamień w dłoni. Specjalnie wybrał największy jaki wymacał w torbie-Generalnie w walce jeśli użycie moich zdolności nie będzie absolutnie konieczne, jestem gotów użyć trochę many do improwizacji-W końcu magia pozwalała się teraz dowolnie kształtować. A on miał dużo kamieni. I dużo pomysłów jak ich użyć.

Ładne miejsce. Wchodzenie do jaskini nie było zbyt wyczekiwane przez Affy - zdecydowanie mieli oni dość podziemi, no ale w końcu zgodził się pomóc gorylowi więc w sumie mogły jeszcze trochę pobawić. Poza tym Akiś i Yugaś mogli okazać się być zabawni, kto wie może zostaną nowym rodzeństwem? Tych nigdy nie za mało. Gadanie o strategii nudziło wiedźmę, toteż słuchała ich ledwie jednym uchem, zwracając większą uwagę dopiero gdy jajcarz zwrócił się bezpośrednio do niej.
- Eh...?
Rzuciło dość bezsensownie po czym udając zamyślenie uśmiechnęło się dziwnie i zakręciło wokół własnej osi, wydając ciche dźwięki takie jak "wzium" "abrakadabra" "puru puru" "magical transformation~". Zapewne w Affowej głowie dodatkowo latały gwiazdki, serduszka a muzyka budowała niesamowite napięcie. Nie było to jednak najważniejsze, bo zachwyt lub strach mógł wywoływać fakt, iż jego dziwaczne ciałko zaczęło przemieniać się na ich oczach, coraz bardziej przypominając Yugatę - nawet ciuszki zmieniły się tak jakby je z niej ukradł.
- Ta~da!
Rzuciła nowa, lepsza bo Affowa Yugata z dumna miną, kończąc przedstawienie nie tłumacząc niczego.

~MG~

Tak więc rozpoczęliście misje od wymyślenia planu, co wydawało się dość logiczne jako dobry start zadania. Aff w tym czasie chyba niewiele przejmując się czymś takim jak myślenie postanowił zabawić się i przemienił w Yugatę, która wyglądała dosłownie jak jej bliźniaczka. Pewnie dawni czytelnicy "Fiore News" przypominając sobie o zdjęciach Yugaty na łamach magazynu chcieliby zobaczyć obie dziewczyny jednocześnie w niejednoznacznych pozycjach. Dziennikarz Asthor na pewno znalazłby jakieś zawstydzające zdjęcia. Wracając jednak do głównego tematu czyli misji - Obmyśliliście plan, ale zewnętrznie nic się nie zmieniło. Nadal przed wejściem do bazy stało dwóch osiłków, którzy byli waszą pierwszą przeszkodą.

Pokiwała głową. Akiyami dobrze kombinował. Może jednak uda im się przeżyć. Ale Yugata straciła w to trochę wiary, gdy usłyszała, co miał do powiedzenia. Mina nieco jej zrzedła.
- Och - zdołała tylko wykrztusić. Sama jeszcze nie do końca ogarniała całą tą spontaniczność magii i rzucanie zaklęć ot tak. Ale liczyła na to, że nie będzie musiała robić wszystkiego sama.
- Ja całkiem nieźle jestem przystosowana do walki w zwarciu, ale... Nie należę do najcichszych osób - wyjaśniła. - A raczej powinno nam zależeć na tym, aby ci wewnątrz nie zorientowali się, że na zewnątrz coś się dzieje. Proponuję zwabić ich bliżej nas a dalej od wejścia i zaatakować z zaskoczenia. Możemy się rozproszyć, żeby ich otoczyć.
Co prawda rozpraszanie się miało swoje zagrożenia - jeśli chodziliby po tych krzakach nieumiejętnie, mogliby zaalarmować stojących na straży i z zasadzki nici. Z tego też względu musieli zaatakować obydwu jednocześnie.
Białowłosa wytrzeszczyła oczy na Wiedźmę, gdy zmienili się... W nią.
- Okeeej... - rzekła przeciągle, nie będąc pewną, co powinna czuć. Pochyliła się w kierunku drugiej Yugaty i spojrzała jej głęboko w oczy. - Wygląda przydatnie. Ale sprawiasz, że czuję się niekomfortowo.
Dziewczyna zarżała lekko. To było na swój sposób przerażające.
- Ale jak już zdejmiemy tę dwójkę, możesz się zmienić w któregoś z nich, wejść do środka i opowiedzieć nam, ilu ich tam jest, jak wygląda wnętrze i tak dalej...
Yukitora pokiwała w zamyśleniu głową, patrząc na drugą siebie. Może nie będzie tak najgorzej.

Zrezygnowany odłożył kamień do torby. Cóż, kamienie nie należały do najcichszej metody eliminacji przeciwnika. Ale ciche zwabienie ich tutaj, co? Gdy zobaczył przemianę Wiedźmy to... no cóż. Pierwsze co przyszło mu do głowy to "Czy on potrafi tak, bez ubrań?" w myślach przeprosił dziewczynę obok. Na szczęście nie potrafiła - chyba, miał taką nadzieję - czytać w myślach. Odchrząknął cicho.-Interesująca zdolność. W przedmiot też potrafisz?-To mogło być istotne-I czy potrafisz użyć tej zdolności na innych?-Kolejna ważna informacja-No i czy mógłbyś się zmienić, w dajmy na to, smoka?-Nawet jeśli nie dysponował zdolnościami fizycznymi tych gadów, to sam widok smoka mógłby zmusić przeciwników do ucieczki w popłochu. A właśnie, zdolności fizyczne.-Jesteś teraz tak silny jak ona-Wskazał Yugi-Przepraszam, Yugata-Nazywanie kogoś ona chyba było nie kulturalne-Czy tak jak byłaś wcześniej-Byłaś, byłeś, dziwne stworzenie, cholera wie jakiej końcówki używać. Wracając jednak do tematu sprowadzenia tutaj osiłków.-Bandyci w jaskiniach chyba kibli nie mają...-Mruknął cicho i przyjrzał się dwójce by następnie wyobrazić sobie takie silne uczucie, które towarzyszy człowiekowi podczas rozwolnienia. Taki delikatny acz natarczywy ból brzucha jasno wskazujący na to, że coś chce opuścić czarne wrota i chce to zrobić szybko. Chciał by się poczuli, jak by ich miała zaraz sraczka dorwać. Ale dorwie ich jedynie zatwardzenie, albowiem nie planował próbować stworzyć w nich faktycznie materiału do wydalenia, a jedynie wywołać u nich uczucie chęci wypróżnienia się. Cele były dwa, pomysł dość prosty do realizacji. Działało to podobnie do telepatii, jednak zamiast przekazać im myśli czy słowa, chciał im przekazać to konkretne uczucie. Zaszczepić je w nich. I był gotów na to poświęcić 10 many.

Bycie w centrum uwagi było super, toteż Super-Yugata cieszyła się chwilą, wkrótce jednak pojawiło się morze pytań jak i moralne dylematy po stronie osóbki której wygląd został skradziony? Wiedźma nie znał się na morałach no i ssał w empatię, toteż nie bardzo mógł pomóc dziewczynie z jej uczuciami, ale przynajmniej mógł spróbować odpowiedzieć na pytania Akisia.
- Wybacz, przedmioty i smoki odpadają, musi być to coś przypominającego humanodoida. Ale jeśli chcesz mogę obdarować cię ciałem twych marzeń, albo po prostu zrobić z ciebie kolejną Yugatę. Na zawsze. ...Albo i na minutę~. Polecam, co prawda nie jest to najlepsze ale też na pewno nie najgorsze ciałko jakie można by mieć.
Odpowiedziały Affy zerkając to na siebie a to na Yugatę, mając nadzieję, iż ta doceni ten wspaniały, oczywisty komplement z ich strony!
- Co do siły... to te mięśnie są kłamstwem.
Dodali prężąc muskułki Yugaty i przybierając pozy jakie można by ujrzeć na pokazie strongmanów bądź też u pewnego Adama.
- Możemy wyeliminować tych strażników i ruszyć do środka podając się za nich, warto by jednak jakoś ich wpierw odciągnąć od samego wejścia. Może rozdzielić? Wtedy Yugaś i Akiś skopią im tyłki, korzystając z wspaniałego boostu jaki da wam nasze przepełnione miłością dopingowanie.

~MG~

Tak więc nadal trwało planowanie, gdzie nowi towarzysze misji poznawali swoje umiejętności dowiadując się o swoich silnych oraz słabych stronach. W końcu ich znajomość była kluczowa w utworzeniu idealnego planu działania oraz pozwala wykluczyć późniejsze błędy, które można było przypłacić życiem. Umiejętność transformacji jednego z członków drużyny z pewnością była imponująca i to ona wzbudziła największe zainteresowanie członków misji.

Drugim istotnym elementem były komentarze dotyczące pojawienia się dwóch Yugat, co oczywiście nie mogło przejść obok niezauważone niczym przemijająca pora roku. Wymagało to odpowiedniego komentarza. Ja jedynie mogę dodać, że chociaż pokaz mięśni był naprawdę imponujący, chociaż do Adamowego oczywiście z pewnością dużo mu brakowało, to z pewnością Aki wolałby zobaczyć striptiz w tej formie. Może dziennikarz dawnego Fiore News już czekał z aparatem również wyczekując tych scen do swojej gazety? Tak czy inaczej skończyło się na innego rodzaju fan serwisie.

Jedyną osobą, która przeszła do działania był Akiyama, chcący wzbudzić wśród strażników poczucie chęci wypróżnienia się. Taka myśl, którą ciężko byłoby powstrzymać i poświęcił na to 10 many. Bardzo fajny pomysł chociaż jak wiadomo używanie spontanicznych zaklęć było w tym świecie możliwe, ale skutki często były nie do końca pewne. W pewnym momencie usłyszeliście głośne "prrrryk" i Ci z lepiej wykształconym zmysłem węchu mogli poczuć zgniłe jajka. Pewnie bliżej było lepiej czuć ten zapach, ale o dziwo żaden z nich nawet się nie skrzywił.
- Idę srać - powiedział jeden z nich po czym odszedł jakieś 10 metrów dalej za najbliższe drzewo na szczęście w innym kierunku niż ten wasz. W sumie nie widzieliście, co robił, bo zniknął z waszego pola widzenia, ale po dość głośnych dźwiękach, które przypominały gwałconego dzika mogliście zgadywać, że właśnie walczy z dość bolesnym zatwardzeniem. Może przez to uczucie wydali jelita i umrze? Tak właśnie to brzmiało.

Stan postaci:
Aki - 141MM [zaklęcia użyłeś w trakcie trwania kolejki. Wiem, że to nie jest 3% jak w opisie talentu, ale założyłem, że tyle właśnie w tej końcówce zregenerowałeś po obniżeniu z maksymalnej wartości.]

- Może jednak lepiej nie - rzuciła tylko Yugata na pomysł, aby zrobić z Akiyamy drugą ją i zmarszczyła lekko brwi.
- Hej! - wykrzyknęła jeszcze, wyraźnie poirytowana komentarzami tego... czegoś. Nie jest to najlepsze ciałko? Pewnie, że jest! I jej mięśnie wcale nie były kłamstwem! Chyba że mówił o sobie, czyli marnej podróbce. To może. Jej oczy zmieniły kolor na czerwony, a grymas sprawił, że jej długie kły stały się widoczne.
Nie było jednak czasu, aby się boczyć, bo należało działać. Białowłosa szybko więc ochłonęła, a jej tęczówki wróciły do błękitu.
- W takim razie biorę tego przy drzwiach - poinformowała towarzyszy i zaczęła przekradać się w jego kierunku, możliwie za krzakami albo innymi obiektami, uciekając przed jego spojrzeniem. Postanowiła również skorzystać z dobrodziejstw nowego świata, dzikiej, podatnej na kształtowanie magii i dlatego pomyślała, że może uda się jej wzmocnić swoją zdolność Noctis Visionibus i uśpić strażnika albo przynajmniej sprawić, żeby poczuł się bardzo, bardzo senny. Chciała go zaskoczyć i była w stanie poświęcić na ten manewr od 10 do 15 punktów many. 
Gdy tylko odpowiednio się zbliżyła, użyła Nocte Cometae i z pomocą tej zdolności (używając jej nieortodoksyjnie, czyli do wzmocnienia siły skoku - w końcu facet był wysoki) wyskoczyła na, miała nadzieję, przynajmniej zdezorientowanego strażnika (z boku najchętniej) i postanowiła wyprowadzić cios kolanem prosto w jego głowę, wzmocniony oczywiście Nocte Cometae. Jeśli nie stracił od razu przytomności, podcięła go szybkim ruchem, również wspomagając się swoim zaklęciem i natychmiast uderzyła pięścią w brodę, tchawicę lub mostek, w zależności od tego, co się nawinęło. Gdyby to też nie przyniosło skutku, po prostu go naparza, najlepiej po twarzy, żeby nie dać mu szans wezwać pomocy.

Sprawy przybrały... interesujący obrót. Aki pominął oczywiście kwestię tego że Yu bawiła się w naburmuszoną tęczę, czy dokładnych informacji na temat mocy Wiedźmy. Zapamiętał te rzeczy, ale aktualnie ich nie komentował. Bardziej zirytowało go że zaklęcie zadziałało nie do końca tak jak tego oczekiwał. Źle nie było, dobrze też nie. Nim zdążył jakoś ugryźć ten fakt, Yugata zadziałała. Instynktownie i błyskawicznie, kończąc naburmuszony akt. Wykazywała się większym doświadczeniem niż Aki i mu to imponowało, zdecydowanie z kimś takim mają szansę. Westchnął. Tylko co teraz?-Zmień się w jego kolegę i podejdź do niego, udawaj że też musisz się wysrać albo co-Burknął do wiedźmy. Typ wyglądał na idiotę. Zanim do niego dotrze że Aff nadchodzi ze złej strony, pewnie będzie za późno. A nawet jak nie, zaskoczenie plus czas na podciągnięcie spodni to rzeczy których opierał się Aki. W każdym razie niezależnie od współpracy wiedźmy, Yami planował zakraść się w kierunku osiłka od tyłu i ustawić jakieś 10 metrów za jego plecami - W miarę możliwości, nie chciał by zabrało to za dużo czasu i naraziło Yu lub wiedźmę na niebezpieczeństwo. Jak będzie trzeba zadziała wcześniej. Wyjmie kamień z torby i ustawiając się tak by nic nie stało na drodze między nim a osiłkiem, wyceluje kamieniem w osiłka, trzymając go między kciukiem a palcem wskazującym prawej dłoni.-Leć prosto, 100 kilometrów na godzinę, aż nie trafisz w pierwszą przeszkodę-Powiedział do kamienia, jednocześnie wizualizując sobie w głowie kamień poruszający się prosto przed siebie z dużą prędkością. Plan był prosty, nadać statycznemu obiektowi, energię do tego by poruszył się prosto przed siebie. Prawie jak przy wystrzale z pistoletu tylko że bez pistoletu i wystrzału. Aki przerwie pewnie zaklęcie jeśli okaże się że ma zeżreć więcej jak 50 many.

Najwidoczniej plany Affów nie podobały się Yugacie, czyżby bała się, że ktoś ją zastąpi? Dziwne. Zaraz po tym jak jej oczęta i ząbki się zmieniły, nr 2 zrobiła to samo dostosowując się do pierwowzoru. Niestety chwilę później zaczęła się praca - Akiś zaczął się rządzić.
- Huh. Nie najgorszy plan. ...Okey.
Przemówiła Yugata nr.2 powoli przeistaczając się na wzór mężczyzny, który znajdował się przy wejściu - tak jak powiedział mu Akiś. Nie czekając dłużej nowy ochroniarz ruszył w stronę miejsce gdzie wielkolud z problemami poszedł załatwiać swe sprawunki wypróżnieniowe.
- Ło żesz, że też tobie się chce kiedy mi się chce, weź no się posuń.
Odparł całkiem głośno aby robiący kupkę go usłyszał i zobaczył jak najszybciej, po czym zbliżając się zaczął opuszczać spodnie, co by nieco bardziej zaskoczyć ochroniarza i zyskać element zaskoczenia dla reszty.

~MG~

Tak więc podzieliliście się. Chłopak i Coś postanowiło wspólnie zając się mężczyzną próbującym wysrać własne jelita podczas, gdy dziewczynie pozostawili drugiego osiłka, który zapewne ważył jakieś cztery razy więcej od niej. Dosłownie. W normalnym świecie pewnie nie zostałoby to uznane za dżentelmeńskie zachowanie, ale cóż, tutaj był świat magii więc oczywiście samo ciało nie świadczyło wcale o sile bojowej użytkownika. Tak czy inaczej jednej grupie poszło lepiej, a drugiej gorzej. Jak się okazało nie znając umiejętności przeciwników ciężko było wam dokładnie ocenić jak się nimi zająć.

Pierwsza swój atak wyprowadziła instynktownie Yugata. Niestety nie miała specjalnie możliwości zakradnięcia się do strażnika, chociaż wokół były drzewa to przed samym wejściem krzaków było wyraźnie mniej. Użycie zaklęcia usypiającego, gdzie potrzebny był kontakt byłoby raczej trudne, szczególnie, że przeciwnikowi średnio chciało się spać. Ruszyła więc błyskawicznie starając się go pokonać brutalną siłę, wykorzystując element zaskoczenia do maksimum. Kiedy tylko została zauważona wyskoczyła i kopnęła kolanem przeciwnika w brodę. Przeciwnik oczywiście był zdezorientowany i oberwał w brodę. Zrobił tylko krok do tyłu. Wtedy zauważyłaś, że w ostatniej chwili pokrył czymś swoją brodę i to właśnie w to uderzyłaś. Chwilę później całe jego ciało zmieniło swoją strukturę, ubrania, co prawda pozostały, ale skóra zaczęła przypominać mocno wyschniętą ziemię. To ona zapewne stanowiła ochronę jej przeciwnika. Kiedy ten jeszcze nie pokrył całego ciała dziwnym materiałem podcięła go jeszcze i zaczęła naparzać, ale poza tym, że go powaliła nie zrobiła mu żadnej szkody. Skurczybyk był baaaardzo twardy. Kiedy go naparzałaś, za którymś razem złapał twoją rękę, a ty poczułaś jak zaczyna boleśnie zaczyna zaciskać na niej swoją rękę. Mógł z tego wyprowadzić wiele różnych ataków, nie była więc to komfortowa sytuacja. Z drugiej strony nie wołał o pomoc.

Lepiej poszło drugiej grupie. Kiedy jedna osoba odwracała uwagę druga postanowiła go wyeliminować. Na szczęście nikt nie zauważył ani podstępu, ani tego, że w innym miejscu wcześniej zaczęła się bitwa, może były głuchy, może jego jęki tłumiły dźwięk. Tak czy inaczej atak z zaskoczenia się udał. Trafienie było w brzuch, w końcu ciężko było dokładnie wycelować takim zaklęciem, zużyło ono też zdecydowanie mniej many niż Aki planował wydać. Z brzucha trysnęła krew.
- O Kur** …. Pękłem... Za bardzo cisnąłem i kur** pękłem. Pomórz mi - powiedział nieświadomy idiota odwracając się w stronę Affa z opuszczonymi spodniami. Krwawiąc i w sumie stopniowo umierając i tracąc przytomność. Gdyby nie jego masa pewnie dawno już by leżał. Nie trzeba było być lekarzem, aby wiedzieć, że długo i efektywnie to już nie powalczy. Rana była dość poważna.

Stan postaci:
Yugata: 295many = 300 - 8 + 3 [niepełna wartość, bo nie minęła pełna kolejka od użycia zaklęcia], lewa ręka przeciwnika zaciśnięta na twoim prawym nadgarstku.
Aki - 132= 141 - 13 + 4

//powinnam chyba zregenerować 9 many?

Poszło jej zdecydowanie gorzej niż sądziła. Zaklęła w myślach, gdy zobaczyła, że jej przeciwnik pokrył się czymś twardym. Jeśli jej ataki nie dały żadnego efektu, to nie było sensu ich kontynuować, przynajmniej nie w takiej formie. Wydawało się jednak, że leżący pod nią koleś nie traktował jej poważnie, bo nie krzyczał, wyglądał też na całkowicie spokojnego.
Yugata skrzywiła się. To był błąd i zamierzała mu to udowodnić.
Kluczowym było, aby przeprowadzić całą akcję szybko i bez zbędnego hałasu, dlatego dziewczyna nie zamierzała dać przeciwnikowi już ŻADNEJ szansy na reakcję. Korzystając z tego, że mógł poczuć się pewnie, ściskając boleśnie jej rękę, a także działających Nocte Cometae (jeśli faktycznie działa) i Lux In Cor Meum, uniosła wolną dłoń jak do ciosu - właśnie tak chciała, aby to wyglądało, w której, opuszczając ją, stworzyła niewielką czarną dziurę i wsadziła ją prosto w twarz - najlepiej okolice czoła i tym samym mózgu - leżącego pod nią strażnika (Nigrum Foramen). 
Liczyła na to, że element zaskoczenia zadziała na jej korzyść, że będzie dzięki zaklęciom i zdolnościom szybsza niż pokryty kamieniami wielkolud i że nawet nie będzie próbował się zasłonić, w końcu był taki duży i straszny, a ona taka malutka i swoim poprzednim zaklęciem nie zrobiła mu żadnej krzywdy. Poza tym wyszeptała jeszcze nazwę zaklęcia, licząc na to, że przyspieszy to znacząco tworzenie się czarnej dziury. 
Ale nie zamierzała ryzykować, że przeciwnik zdąży zablokować jej cios, więc nawet jeśli dziura nie osiągnie pełni swoich rozmiarów, Yukitora atakuje. Jeśli jeszcze przed jej stworzeniem wielkolud jakoś pokrzyżowałby plany dziewczyny, białowłosa nie decyduje się na użycie zaklęcia. Jeżeli jej ręka z kulą zostałaby zablokowana na wysokości szyi, twarzy, serca przeciwnika (gdyby oceniła, że ma szanse, to stara się z nim mocować przynajmniej tyle czasu, aby kula osiągnęła pełne wymiary), "wypuszcza" ją z ręki i pozwala, aby sama opadła. Jeśli zaś miałaby szansę trafić czarną dziurą w inne witalne organy, to korzysta z okazji.

Zdecydowanie ten sposób na wykorzystanie spontanicznej magii był tak efektowny jak się tego Aki spodziewał. Co prawda liczył na to że przeciwnik mimo wszystko sparuje jakoś jego atak i był gotów do dalszych działań i testów, ale i ten rezultat go zadowalał. Pozostałe pomysły przetestuje na reszcie. Na szczęście wcześniejszy test pokazał że ten sposób jest całkowicie odporny na pomyłki.-Hmm-Zastanowił się przykładając dłoń do podbródka i patrząc w stronę, w którą poszła Yugata. Jak jej teraz dać znać, że olbrzym który podejdzie jest Wiedźmą, a nie przeciwnikiem? Musiałby znaleźć sposób który nie rozproszy jej, ani nie powie przeciwnikowi że to podstęp... nie.-Chodź, zaczaimy się na pograniczu na razie-Miał na myśli drzewa. Chciał stanąć tak by widział drugą walkę, ale by oni nie widzieli jego. Ingerencja w walkę Yugaty mogła przynieść więcej problemów niż pożytku. Ich współpraca dopiero się zaczynała więc... wtrącić więc planował się jedynie wtedy, kiedy nie zaszkodzi Yugacie, a jednocześnie w momencie kiedy zobaczy że Yugata sobie nie radzi. Na razie planował zaufać dziewczynie i pozostawić drugiego dryblasa w jej rękach. Dlatego też gdyby Wiedźma miała inne plany planował zatrzymać ją gestem dłoni i pokręcić głową. Chyba że wiedźma będzie wyglądać jak by miała jakiś plan, to co on się będzie wpierdalać...