Imię: Afuro II obecnie znany przez niektórych jako stwór z głębin, choć sam siebie tytułuje Przedwiecznym Lordem Wiedźmą, supcio no nie? Ale z jakiegoś powodu nikogo na ten tytuł nie wyrwał...
Nazwisko: Tamotsu, jednak czy ten niegdyś (nie)znane nazwisko ma obecnie jakąkolwiek wartość?
Wiek: Ponad 600
Wzrost/Waga: 173cm/52kg
Wygląd: Istota, którą ktoś mógłby przyrównać do jakiegoś slendermana czy innego dziwactwa, woskowa skóra, długie kończyny i niebezpiecznie wyglądające dłonie o równie długaśnych palcach zakończonych bardziej szponami aniżeli paznokciami. Brak cech dzięki którym można by spróbować zdeterminować płeć stworzenia oraz całkowity brak włosów. Już nie wspominając o tym "czymś" udającym twarz. Jednak istota ta nie zawsze tak wygląda, choć prawdopodonie jest to jej naturalny wygląd - w dzisiejszych czasach trudno być czegokolwiek pewnym. Częściej stworzenie to ujrzeć można jak udaje coś bardziej przypominającego człowieka, o długich białych, czy tam srebrzystych włosach, dużo normalniejszej ale wciąż nieco dzikiej twarzyce i ostrych nienaturalnych zębiskach - jednak nawet ta forma posiada nieco karytakularne długie kończyny, szponiaste łapy, woskową skórę i dość przerażającą aurę godną jakiegoś drapieżnika.
Magiczne Piętno: ...Serio? No spójrz na niego! Cały jest jednym wielkim piętnem. Szponiaste łapy, długaste kończyny, skóra która zarówno kolorem jak i w dotyku przypomina wosk oraz bezkształtna twarz, która jedynie udaje ludzką - czasem lepiej a czasem gorzej.
Charakter: Zmiana jest rzeczą naturalną - szczególnie jeśli czyjaś przeszłość była pełna radykalnych przemian. Czy w środku tej istoty pozostało cokolwiek z szukającego miłości i przygód młodzika, który opuścił rodziną wyspę? Raczej niewiele, może nieco głuptakowych żartów i zdolności do negowana faktu, iż świat nie kręci się wokół osoby zwanej Afuro. No dobrze, a co zaś z światowej klasy łowcy wampirów? Czy choćby cząstka jego brawury kryje się gdzieś głęboko w sercu stworka? Ha! Dałeś się nabrać! Ta brawura nigdy nie istniała! I tak... szponiasty potworek dalej wolał by unikać jakichkolwiek niebezpieczeństw i najchętniej schował by się w ramionach jakiejś silniej jednostki, która traktowała by to niczym księżniczkę, którą bez wątpienia jest! No dobrze - Co natomiast z Afciem Lordem Wampirów, pozbawionym uczuć krwiopijcą o ambicjach posiadania własnego państwa i oddanych sług? On zapewne miał największy wpływ na ukształtowanie żyjącej obecnie istoty zwanej Afuro, zbrodnie wampira po dziś dzień dręczą niewinną duszę zmienokształtnego - wiąże się to z częściowym odzyskaniem zdolności empatycznych oraz ogólnego odczuwania emocji takich jak jak żal, wstyd, radość z życia. Niemniej jednak cząstka wampira która odpowiadała za jego pragnienie do dominacji słabszych istot, nielogiczny lęk przed słońcem oraz umiłowanie do krwi dalej zdają się być spora częścią odrodzonej istoty, choć ta jednak stara się je tłumić co raz wychodzi lepiej a raz gorzej. To nowe stworzenie miało wiele stuleci aby ukrztałtować się jako nowa istota i choć początkowo nie marzyła o niczym innym jak o własnym imperium, tak teraz po latach odbywania "kary" za kilka niecnych występków stworzonko zdaje się dużo lepiej nadawać do życia w ludzkim społeczeństwie i po prostu cieszenia się odzyskaną wolnością. Nawet jeśli nieco zdziczał i może nie do końca kojarzyć o czymś takim jak sztuce to wciąż próbuje zgrywać nienagannego członka wyższej klasy co nieraz w połączeniu z dość beztroskim nastawieniem i głupim goniącym go wiecznie pechem daje komiczny efekt. Wśród dziwactw nowego Afuro znajdzie się fakt, że ciągle mówi o sobie innej osobie raz "my", innym razem "one" kiedy indziej zaś "on" czy "ona" oraz, iż ciągle myli kolory jakby zupełnie zapomniał jak wyglądały.
Historia: Daruje wam legendarne już historie o niezwykłym wdzięku, odwadze, męstwu i czarującemu uśmiechowi bohatera znanego w każdym cywilizowanym społeczeństwie. Wszak na pewno zachowały się jeszcze jakieś biografie tego wspaniałego Wiedźmy, który opuścił rodzinną wyspę na której mógł żyć niczym paniczyk, aby odnaleźć prawdziwą miłość i przygodę! W krótkim czasie piękno jego wybuchających dyń mroziło serce każdego złoczyńcy a zadziorny uśmieszek sprawiał, iż każdy w jego otoczeniu chorował na zarazę zwaną zauroczeniem.
Wdzierając się z miotłą w łapach do świata łowców wampirów, nastał jednak dzień w którym po zaciekłej, epickiej walce w potwornym gorylem i uratowaniu setek więzionych w zamku cywili udał się do lochów aby uratować starego, oddanego, kochanego pryjaciela-który-wcale-nie-był-złym-wampirzym-lordem. Tej pamiętnej nocy bohaterska złota wiedźma odeszła z tego świata - płakali wszyscy, dzieci, kobiety, rośli mężczyźni a nawet sam świat. Ponoć deszcz panował w okolicznych krajach przez cały miesiąc. Wiekopomna tragedia.
Jednak nie był to koniec Afuro, oj nie! Dzięki wampirzej pijawce powrócił do życia jak ten no.... wampir! Ceną za drugie, nowe życie była utrata magi - strata niezwykle bolesna, niemal tak bolesna jak utrata człowieczeństwa. Zatracając się coraz bardziej w nowych mocach i rozkoszując się w ludzkiej krwi, z czasem Afuro stał się Wampirzym Lordem, przejął władzę w pewnej świątyni, stworzył wampirze sługi i już się szykował do podboju świata, kiedy to nagle nastąpiła katastrofa która ni z tego, ni z owego zamknęła świeżo upieczonego Lorda w dziwacznym kokonie.
Ile czasu minęło nim kokon wreszcie wypuścił Affcia? Wiele. Setki? Tysiące? Nie sposób dla naszego półgłówka wiedzieć takie rzeczy. Niemniej znalazł się on wśród pechowców bądź tez szczęśliwców, którzy przebudzili się jako pierwsi. Jednak czy był to w dalszym ciągu Afuro? Jego skóra była nawet bledsza niż za czasów wampirzego życia, włosy również utraciły swój kolor, oczy niemal świeciły czerwienią a dłonie zdawały się być groźną bronią. Czyżby dalej był wampirem? Nie... Stał w pełnym słońcu i nic mu nie było, zdecydowanie jednak dalej wyglądał jak on, dodatkowo choć dużo słabsza - pewna sensacja na myśl o ludzkiej krwi w dalszym ciągu istniała i to ona popchneła świeżo obudzonego Affa do zbrodni jaką było morderstwo - a za nie przez pseduo-sąd pierwszych ludzi, dawny wampir został strącony do podziemi, których miał nigdy nie opuścić.
600 lat. Tyle czasu Afuro znajdował się w podziemiach wyspy, przez tak długi okres bez światła czy innej żywej duszy do porozmawiania. 600 lat wystarczy aby zniszczyć człowieka - ba mało tego, większość ludzi tyle by nawet nie dożyła! Jednak istota o której jest ta historia nie zawsze była człowiekiem, a wampirza pijawka znajdująca się w jego ciele w dalszym ciągu istniała, chociaż w obecnym stanie całkowicie scaliła się z ciałem dawnej wiedźmy tworząc nowy organizm, zapewniając wampirzą długowieczność i pewne zmiany psychologiczne, ale odbierając regenerację i inne posiadane wcześniej zdolności. Aff jednak nie mógł całkowicie ignorować czasu, pobyt w podziemiach przepełnionych kształtującą się ciągle dzika magią wpłyną na Wiedźmę raz jeszcze, odbierając jego twarzy wszelkich ludzkich cech, zmieniając jego kończyny w narzędzia dla drapieżnika żywiącego się tym co znajdował w podziemnych strumieniach i korytarzach. Z czasem istota z podziemi opanowała tkwiącą w jej ciele magię i łudem szczęścia wydostała się z przeklętych ciemności dzięki trzęsieniu ziemi które rozerwało wysepkę na dwie części. Wówczas Afuro stał się wolny, wreszcie mógł wrócić do ludzkiego społeczeństwa. Jedyny problem w tym, iż jego psychika została spaczona przez stulecia w izolacji, mamrotania do siebie aby nie zapomnieć mowy, oraz traumatyczne wspomnienia związane z przeszłymi życiami.
*Nie wszystkie szczegóły historii mogą być zgodne z prawdą*
Umiejętności Fabularne:Stalowy Żołądek: Bez oporów i problemów żołądkowych zje niemal wszystko co jest w jakimkolwiek stopniu zjadliwe. Robaczki, surowa ryba, ciągle żywy gryzoń... Oczywiście, gdyby mógł to pewnie jadł by dżem. Albo lody z waflami. ...No i może kapkę krwi.
Wskaźnik Piękności: Naturalna ewolucja Wskaźnika Biszowatości, pozwala ocenić urodę NPC w skali od 1 do 10.
Języki: Oprócz języka wykorzystywanego w Fiore, zna również język Pergrande ...ale kogo to dziś obchodzi?
Ofiara losu: Przez styl bycia istotki zwanej Affem, ludzie najczęściej nie biorą ich na poważnie, nie traktując jako realne zagrożenie. Łatwiej staje się obiektem żartów bądź też centrum uwagi z powodu jakiegoś wygłupu.
Aktorzenie: Ma talent do dawania kogoś kim nie jest. Do udawania ...kogokolwiek.
Ekwipunek:Magiczna Parasolka - Dawniej czarny, teraz przemalowany w całości na żółto nieco połyskliwy parasol.(100cm średnicy, 90cm długości) - Stylowy. Chroni przed słońcem, ogniodporny.
Latająca miotła - Różowa miotła. - Najnowszy model na rynku. Świntuch 3000. Działa całkiem długo(13 postów) a potem niestety potrzeba jej dnia przerwy(fabularnego).
Aspekt: Ciemność
Specjalny aspekt: Wygląd
Talent: Magikowalstwo
Ilość many: 100
Zaklęcia/Moce/etc.: - [Zdolność Rasowa]Pozostałość Wampirzej Pijawki - Przez te lata w kokonie, wampirza pijawka zatraciła większość zdolności - wszak świat starał się zmienić wszystko na magię, a ten pasożyt póki co jedynie ją Affciowi kradł! Nim kokon się otworzył, pijakwa na stałe zrosła się z ciałem dawnej wiedźmy, słabnąc ale pozwalając magii kwitnąć. Aff utracił większość swych mocy, regenerację, mgłę, ulepszone zmysły i siłę, szybkość czy wytrzymałość, telepatię. Co więc pozostało? Długowieczność, lekki ale już nie wymagany i nie doprowadzający do szału apetyt na krew, bezpodstawny lęk przed słońcem, lekko wyciszone emocje dodatkowo wypicie krwi aktywuj słabą regenerację. [150 PD]
- [MOC]Novice Doppelgänger - Podstawowa zdolność nowej Wiedźmy, pozwalająca na zmianę praktycznie wyglądu na ten bardziej przypominający dawnego, wampirzego Affa. Problem w tym, że kończyny dalej są długaśne, dłonie szponiaste a włosy zamiast blondu bądź różu prezentują biel a zębiska są jak wyrwane jakiemuś przedziwnemu drapieżnikowi. Dlaczego tak a nie inaczej? Otóż taka drobna przemiana nie wymaga wielkiego wysiłku czy też koncentracji. Ale za to po samej przemianie nie pobiera jakiejkolwiek energii i jest dość pernamentna. Ostatni szkopół tkwi w fakcie, iż w tej formie Doppel jest dość słaby w ludzką mimikę, przez co przy śmiechach, chichach, uśmiecha może wyglądać dość nienaturalnie, żeby nie powiedzieć przerażająco. Jedynie poważne obrażenia albo brak many może zmusić ciało do odmiany, dodatkowo z każdym kolejnym stopniem obrażeń fasada powoli opada.[20 PD]
- [MOC]True Doppelgänger - Wyższa forma przemiany, pozwalająca całkowicie udawać każdego jednego humanoida. Głos, ciuchy, budowa ciała - żaden problem. Zdolność ta pozwala również na tworzenie własnych "kompilacji" - ogon od jednej osoby, szpony od drugiej, włosy od trzeciej i bam! Original Content.[120 PD]
- [Zaklęcie]Piercing Shadowclaw - Szpony na obu dłoniach pokrywają się ciemną materią, która wyostrza paznokietki pozwalając im być niczym prawdziwa, całkiem niebezpieczna broń. W dowolnej chwili można również każdy z "cienistych szponów" wystrzelić niczym pocisk. Koszt 10 Many na post. Wystrzelony pazur odrasta 2 posty. [10 PD]
Secret Relict - Nieaktywna forma wygląda jak pozłacane kieszonkowe lusterko.
Indeks 
