Wschodni stok

First topic message reminder :

MG

To tutaj zebrały się osoby nie należące do żadnej gildii, ale posiadający magiczną moc. W sumie każdy z nich mógł mieć inny plan działania, ale łączył ich jeden cel. Dostać się jak najszybciej na szczyt góry, gdzie miała rozegrać się decydująca bitwa. Niestety za bardzo się nie znali, musieli więc przynajmniej trochę się poznać i złożyć drużynę, aby móc współpracować przynajmniej po części tak jak inne gildie. Teraz muszą połączyć swe siły

--

Wszyscy samotnicy chcą wziąć udział w eventcie muszą napisać w tym temacie do 13-stego. Możecie obmyślić plan działania i sojusze. nie ma kolejności pisania i możecie napisać kilka postów. Ogólnie pełna swoboda na razie.

Yoki był rozczarowany zagadką, chociaż nie zdążył jej zrobić rozwiązania innych były dobre.Tak więc najlepszą drogą i chyba jedyną, która pasowałby do zagadki.To była droga nr siedem, lecz trzeba było przyjrzeć się dokładnie ale czemu tu się przyglądać?Przecież nie było widać żadnych pułapek a staruszek, który najwyraźniej za to odpowiada mówił że nic im się nie stanie. Yoki postanowił zaryzykować i przejść jako pierwszy drogą nr siedem, jeśli zauważy coś podejrzanego natychmiast cofa się do tyłu.Gdyby droga za nim zaczęła się zapadać biegnie z całych sił w kierunku najbliższego stałego miejsca, w rasie gdyby się nic nie stało i Yoki przeszedł spokojnie przez lodową drogę zastanawia się co dalej rozglądając się przy tym we wszystkie strony.W razie gdyby zauważył coś dziwnego udaje się w tym kierunku by dokładnie to sprawdzić.

Wydawało się, że wszystko co mówiła trzyma się kupy, od lewej do prawej od góry do dołu. Idąc za tą wskazówką także Terjeiowi wydawało się, że to korytarz nr siedem był tym właściwym. No, ale skoro jednak nie to co tu innego wykombinować ? Zastanawiając się nad tym chłopak jeszcze raz rozejrzał się po lodowej sali. " Księga!" - przemknęło mu przez myśl. W końcu to, że się zamknęła nie znaczy wcale, że nie można jej otworzyć, znaczy chyba. W każdym razie Terjei miał zamiar to własnoręcznie sprawdzić. Podszedł do księgi i spróbował ją otworzyć.
No, ale jeśli nicy z próby ponownego wykorzystania książki znów zaczyna się zastanawiać nad słowami ze wskazówki.
- Od lewej do prawej, od góry do dołu. - zaczął mamrotać pod nosem. - No tak tylko, że wcale nie jest powiedziane, że w tej kolejności cyfry są już osłonięte, może tak właśnie trzeba je dodać. - mówił coraz głośniej, nawet tego nie zauważając.
- W takim razie druga wnęka by do tego pasowała. Idąc swoim własnym tropem podszedł do owego korytarza numer dwa. Zatrzymał się przed malowidłem. Popatrzył na nie. Następnie ostrożnie wychylił się, aby zobaczyć co jest w tym korytarzu, albo raczej przekonać się czy cokolwiek zobaczy. Ale nie wszedł tam, znów wrócił do malowidła. Znów zaczął mamrotać pod nosem.
- Ale może najpierw trzeba zapełnić całą kratkę zanim się przejdzie? - po tym retorycznym pytaniu zaczął dokładniej oglądać obszar wokół malowidła i drugiego korytarza. Może znajdzie coś co pozwoliłoby uzupełnić tabelkę. Jeśli nic nie znajdzie to ma jeszcze jeden pomysł, ale nad nim popracuje jeśli ten okaże się fiaskiem.

-Oh? Tylko tyle wydukał Lucius, w chwili gdy księga się zamknęła. W sumie... spodziewał się czego w tym stylu. Dlatego też zbytnio się tym nie przejął a jedynie zaczął rozglądać za resztą grupy. Sprawdzając co też ci poczynają. ...Nic ciekawego. Colette wybrała jedną z dróg i albo wpadła w jakąś zasadzkę, albo wybrała właściwie... Choć równie dobrze wszystkie drogi mogły prowadzić do wyjścia a to był zwykły troling. W każdym razie brunetka została odłączona od grupy, a poszczególne jednostki wybrały inne ścieżki. Tylko mała różowowłosa próbowała za pomocą swej magi przedostać się przez blokadę. Luu z zainteresowaniem przyglądał się tej sytuacji i o ile Mirze uda się dostać do Col, on sam również spróbuje. Szybkim krokiem czarnowłosy zdecydował się ruszyć ku drodze numer siedem, po czym wpisał na losowej pustej stronie swej książki hasło "duch", aktywując przy tym jedno z swych zaklęć, dające mu zdolność przenikania przez obiekty, po czym nie czekając dłużej wpierw, wyciąga rękę i sprawdza czy zaklęcie działa, co by nie walnąć łbem w ścianę. O ile wszystko działa, podchodzi do dziewczyny, a jeśli coś go w magiczny sposób zablokuje, wtedy rusza wgłąb tunelu ósmego, powtarzając tą czynność, na ścianie, za którą teoretycznie powinna być wnyka siódma(Próbuje to w miejscu w którym przeszkody już nie powinno być). Jeśli znowu wszystko pójdzie na marne, wtedy sobie odpuszcza i rusza dalej, wgłąb wybranej rzez siebie "autostrady".

MG

Colette
Było, jak było. Colette została odseparowana od reszty i nawet Mirze oraz Yoko nie udało się przedostać przez lodową barierę. Zbadała scianę, ale nie znalazła nawet najdrobniejszej szczelinki. Nie pozostawało jej nic innego, jak powoli posuwać sie naprzód, przy ścianie. Ale ani nic jej się na głowe nie zwaliło, ani nie pędziło w jej stronę. Ot ścieżka, która z pewnością nie była zbyt obodzona. Do czasu. W pewnym momencie podłoze stało sie coraz bardziej śliskie i nieprzyjemne, aż w końcu doszła do miejsca, które nie napawało optymizmem. Przed nią była tylko scieżka, a pod nią - przepaść. Dojście na jej drugi koniec z pewnością zabierze trochę czasu. Dookoła tylko zimna pustka, a gdy rozejrzeć się na boki, widać było dwie kolejne scieżki. Jednak nie dało sie do nich doskoczyć, dolecieć czy teleportować. Były po rpsotu zbyt daleko. Poza tym skakanie z lodu na lód mogło skończyć się bardzo źle.
Gdyby przyjrzeć się ścieżce, można było dostrzec cienkie linie wzdłuż i w poprzek ścieżki.

Melior
Ścieżka numer szęść nie różniła się niczym od tej, którą poszła Colette. Oczywiscie nie wiedział o tym. Jedynym dostrzegalnym podobieństwem było to, że tuż za nim przejscie się zamknęło taką samą, lodową ścianą.

Mira
Ściana cię nie przepuściła i pokrzyżowała twoje plany. Colette miałą szczęście, nie ma co. Pozostawało tyko odłozenie planów na później i powędrowanie ścieżką numer jeden, która zamknęła lodową barierą. Wyjścia już nie było, a ty wiedziałaś, że nie da rady sie wrócić oraz opuścić tego miejsca, jak tylko isć do przodu.

Yoki
Yoki postanowił byc niezwykle brawurowy i chyba przedostać się do Colci, ale jedyne, co udało mu się osiagnać, to wpaśc na scianę i odbyć się od niej, ladując na ziemi z wielkim guzem na czole i piekielnie bolącym nosem. Był nieco zamroczony, ale nie byo to nic poważnego. Choć, może następnym razem nie bedzie próbować sforsować ścian, których nie da się przejsć.
Przeczytaj następnym razem posty innych, by nie popełnić takich błędów.

Terjei
Terjei postanowił zajać sie księgą, lecz niestety ta zamknęła sie na amen. Nie dało sie otworzyć zamka, przynajmniej nie takimi metodami jak szarpanie się z zamkiem. Potrzba było klucza, którego nie była tu widać. Hmm... Kiedy podszedł do drugiego tunelu i wychylił się, nic sie nie stało. Mógł przez to spokojnie porozgladać sie i poprzyglądać obrazkowi. Jednak nie było widać nic, czym można było go uzupełnić. Może jakimś ostrym przedmiotem by sie dało, ale troszkę czasu to zajmie.

Yoko
Tak, trzeba było przyznać, że MG był strasznym trollem. Ale na to się nie poradzi. Niestety nie dało się przejść przez lodową scanę, wiec Yoko postanowił wejść do ósmego tunelu. Wszedł, wejscie się zablokowało, ale on miał plan. I ten plan wykonał. Zaklecie pozwoliło mu przejść przez ścianę... lub raczej pozwoliło mu zapaśc się pod ziemię, gdy tylko postawił krok przez scianę. Coś go zabolało... I nie chodzi tu o plecy, które wygięły sie w dziwną stronę. Za ścianą było... pusto. nawet jeśli powinna byc tam kolejna ścieżka, nie byo jej tam, a klejnoty Yoko dokładnie to potwierdzały.


Uwagi od MG
Przepraszam za błędy, ale klawiatura na laptopie czasem się przycina...

Póki co szczęście chyba sprzyjało pannie Carter - nie za dużo oblodzenia, nic nie spadło na głowę, a ze ściany nie wyskoczył Yeti. Co jak co, ale to dobre znaki! Przynajmniej w chwili owego spacerku. Oczywiście miała świadomość, że magowie, którzy zostali po drugiej stronie ściany mogli mieć zaklęcia przechodzenia przez ścianę - jak Mel mobiusa - ale albo nie działały, albo ich nie użyli. Cóż, trudno...brązowowłosa postara się trzymać tęsknotę na uwięzi!
W każdym razie spacerowała tak sobie ostrożnie - bo jednak yeti zdawały się coraz bardziej prawdopodobne - aż w końcu natrafiła na totalne zwężenie drogi, pod którą znajdowała się przepaść! W tym momencie Colette pożegnała swoje szczęście...Ale nie! Nie podda się! Co prawda nie ruszy pędem by mieć drogę za sobą bo się jeszcze poślizgnie i będzie koniec...Przy okazji zauważyła również dwie inne ścieżki znajdujące się po bokach. Pierwsze skojarzenie? Ci co pójdą drogą szóstą i ósmą, być może również znajdą się przed tym co Carter. Swoją drogą ciekawe jak daleko są...Może powinna poczekać i zobazyć czy ów osóbki nie mogą jakoś do niej się przetransportować? Z drugiej strony jeśli się myli to tylko czas straci...a więc do roboty!
W pierwszej kolejności sprawdziła jedną nogą czy aby ścieżka nad przepaścią jest w miarę solidna i nie runie po pierwszym kroku - jakby co mogła wycofać prędko stopę. Jeśli jednak jest w miarę solidnie to należało przystąpić do akcji.
Cóż takiego zrobiła 'czarodziejka' kart? Pad na kolana, ręce do przodu i jak piesek - czyli na czworaka - postanowiła powoli oraz ostrożnie poruszać się po ścieżce, znajdującej się nad przepaścią. Taki 'chód' wydawał się dećko bezpieczniejszy niż na dwóch nogach. W końcu była bliżej ziemi, a nie spiesząc się miała większe szanse na zapobiegnięciu ślizgania się - głównie ześlizgnięcia się bo to byłoby najgorsze. Jakoś nie ciekawiło jej co takiego jest na dole lub ile będzie spadać...Jakby się tak zastanowić może mogłaby sobie pomóc zaklęciem, ale jeśli są tutaj mocniejsze wiatry - przy których w razie czego przystaje i przeczekuje, przytulona wręcz do 'ziemi' - to zaklęcie nad, którym myślała byłoby złym pomysłem.
Na czworaka mogła też się przyjrzeć podejrzanym liniom znajdującym się na dróżce...Co jeszcze bardziej kazało jej się mieć na baczności bo jeszcze się okaże, że, któreś linie będą spadać, więc należy pozostać ostrożnym w tym jak się 'kroki' stawia.

No więc Asthor zdążył już zauważyć, że jeżeli ktokolwiek wejdzie do wnęki zostanie oddzielony od reszty drużyny przez lodową barierę. On nie zamierzał dać się podporządkować tej durnej zasadzie. Złapał więc za rękę Roko.
- Mogłabyś złapać jeszcze pozostałych ludzi - zapytał bo sam nie zamierzał chwytać za rękę facetów. - Lepiej się już nie rozdzielać... Wejdźmy jednocześnie w pierwszą wolną wnękę. [od 1-9 tą najmniejszą, jeszcze otwartą].
Niezależnie od tego co zrobi Roko, czy chwyci pozostałych zaczyna ciągnąć ją w pierwszą wolną wnękę. Wchodzi z nią jednocześnie, tak aby niemożliwym było ich rozdzielenie przez lodową ścianę, ramię przy ramieniu. Jednocześnie, obok siebie. Jeżeli są też inni starają się zrobić to jednocześnie większą grupą. Ale jemu głównie chodzi o to, aby przejść dalej z Roko. W sumie ma cycki..

W czasie kiedy Ter próbował wykombinować coś z tym obrazem kolejne osoby wchodziły do kolejnych korytarzy i uwaga tu niespodzianka, za każdym z nich zatrzaskiwała się lodowa ściana jak i za pierwszą dziewczyną. No więc pozostawało pytanie " co teraz?" Nie znalazł niczego czym mógłby uzupełnić brakujące cyfry w tabelce, więc pozostawały dwie możliwości, albo uda się korytarzem jak pozostali, tylko że wtedy nie wiadomo co się z nim stanie jeśli i za nim zamknie się ściana. Albo, mógł spróbować czymś wydrapać pożądane cyfry i wypełnić tabelę. Zdecydował się na drugie wyjście. Sięgnął do kieszeni po swoją ulubioną monetę i przekształcił ją tak, aby miała bardzo ostry koniec (Magnetic Conversion) i zaczął wydrapywać cyfry, aby ułożyły się w taki sposób. Tylko, że nie bardzo chciało mu się machać łapą więc zamiast tego wykorzystał swoje magnetyczne moce, aby kontrolować monetę i w ten sposób wydłubać znaki przypominające poszczególne liczby. Kiedy już w końcu to zrobił odsunął się od malowidła, rozejrzał dookoła oczekując że coś się stanie. Cokolwiek, byleby okazało się, że nie robił tego na marne.

Gdyby dziewczyna (Roko) próbowała pociągnąć go jak powiedział jej Ashtor Terjei odtrąca jej rękę. - Twój plan nic nie da. Przecież ta pierwsza dziewczyna szła blisko jasnowłosego, a jednak ich oddzieliło. I z łąski swojej nie właź akurat tutaj. - powiedział do pomysłodawcy, bo to właśnie bramka nr 2 przy której "bawił" się czarnowłosy miała najniższy numer. - Przynajmniej dopóki nie skończę... - dodał, choć spodziewał się, że nic to nie da/ Być może Asht będzie chciał mu nawet zrobić na złośc.

Cóż i za Meliorem zamknęły się "drzwiczki", cóż chłopak postanowił się tym nie przejmować zamiast tego ruszył szybko, acz ostrożnie przed siebie. Naturalnie uważał by się nie poślizgnąć. Był też czujny, by w razie jakiejś pułapki odskoczyć. Ciekawiło go czy szybko spotka się z pozostałymi, no jakoś nie uśmiechała mu się długa samotna wędrówka, więc miał nadzieję, że chociaż Colette spotka na końcu tego tunelu. Nawet jeśli jemu samemu przyjdzie przechodzić test nie zamierzał się wycofać.

No więc Yoki uderzył się w ścianę, tak więc postanowił się wrócić.Gdy to zrobi ma zamiar udać się którąś z wolnych ścieżek, jedynym co pomagało by określić która to ścieżka był jeden wymóg musiała być taka by Yoki mógł bezpiecznie przejść.Jeśli mężczyzna znajdzie takową ścieżkę powoli, ostrożnie wchodzi na nią.Cały czas trzyma się ściany, tak by przez zamroczenia nie wylądować znowu na ścianie czy czymś podobnym.Jeśli napotka jakąś przeszkodę typu dziura ma zamiar ją dokładnie obejrzeć i ocenić sytuację,wyciąga swoją katanę by w razie czego móc się obronić lub wykonać jakąkolwiek inną czynność.

Roko nie zdążyła jednak nikogo złapać. Asthor pociągnął ją ze sobą. Dziewczyna nawet nie próbowała się opierać. Jeżeli uda im się przekroczyć próg tunelu razem będzie bardzo wdzięczna, ponieważ nie uśmiechało jej się podróżowanie w takim miejscu samotnie. Starała się iść idealnie równo z Asthorem, tak jak on. Ramię przy ramieniu, noga przy nodze. Ciekawiło ja co stanie się dalej. Co mogą kryć tunele oraz czym kierował się białowłosy chcąc akurat ja przy swoim boku. Przez pryzmat wydarzeń, które miały miejsce nieco wcześniej, mogło o tym przeważyć to, że Roko była dziewczyną i miała cycki. Tym czasem byli już przy wejściu. Dziewczyna stawiała kroki w tym samym momencie co jej towarzysz i poruszała się tak szybko jak on. Byle tylko nie musieć iść samej, byle tylko nie musieć iść samej, myślała gorączkowo.

Auć.... tak, widać świat obrócił się przeciw naszemu Luciusowi i postanowił mu trochu podokuczać. Jakim cudem, nie udało mu się przejść do tunelu siódmego? Czyżby... to była ponownie sprawka tego dziadka? Jeśli tak to naprawdę serio traktuje te testy. Jednak masz Luu nie miał więcej czasu! Musiał działać! Dlatego starając się nie ukazywać bólu wydostał nogę "za ściany" i ruszył w głąb tunelu.

Szedł, szedł i.. szedł o ile jego trasa będzie taka sama jak u Colci czy Meliora, to gdy dotrze do "ścieżki nad przepaścią" postanawia ją przejść, jednak bez pośpiechu. W pozycji kucającej z rękami cały czas trzymającymi podłogi. W razie jakiegoś niebezpieczeństwa, zachwiania się czy cokolwiek, próbuje złapać się podłogi najmocniej jak potrafi i szybko położyć się na brzuchu, by dalej iść już na.. czworaka. Poniżające fakt... ale lepiej mieć na uwadze własne bezpieczeństwo prawda?

MG

Mistrz Gry w końcu postanowił się zmobilizować i zrobić wam odpis. A sztuka to nie lada, bo wymyślacie coraz dziwniejsze rzeczy. W każdym razie trzeba było powiedzieć jedno - bardzo wolno opuszczaliście tą jaskinię, jakby w cale nie zależało wam na czasie. No, może wam nie zależy. W końcu pewnie bardzo chcecie dołączyć do kolekcji trupów na szczycie góry... Ale zacznijmy od końca (tak, MG znów bawi się w trolla).

Yoko
Gdyby MG był wredny (tak, to o mnie) To nie pozwoliłby ci zrobić nawet najmniejszego kroku do przodu. Spadłbyś w dół, nawet nie wiedząc, dlaczego tak się stało. Ale MG da ci jeszcze jedną szansę na rozgryzienie, co się tu dzieje. W końcu wszystkie podpowiedzi zostały już dane.
Zacząłeś iść. A w sumie chciałeś zacząć, ale gdy tylko postawiłeś krok do przodu ścieżka pod tobą niebezpiecznie się zatrzęsła i zatrzeszczała. Ups. Chyba jednak lepiej tędy nie iść. W takim razie, jak? Przyglądając się ścieżce zobaczyłeś cieniutkie linie wzdłuż i w poprzek. Wyglądało to dość podobnie do...

Roko i Asthor
Los nie obszedł się łaskawie z Roko i Asthorem, i rozdzielił również ich. A przecież byli już na dobrej drodze... Niestety. Asthor poszedł ścieżką, natomiast Roko pozostało wybranie innej drogi.

Yoki
Szedłeś przy ścianie, ale nic cie ani nie zaatakowało, ani nie napotkałeś żadnych przeszkód. Ot, droga. Za tobą była już szczelnie zamknięta ścianą. Pozostawało tylko dotrzeć do celu. I oto przed tobą pojawiła się lodowa ścieżka zawieszona nad przepaścią! Po bokach były jeszcze dwie inne, a przed tobą, gdyby wytężyć wzrok, widać było drugi koniec. Podłoże było śliskie, jak to lód, ale widać na nim było cieniutkie linie.

Melior
Melior zabrał się za konfrontację z nieznajomym, jak na badacza (analityka/matematyka, niepotrzebne skreślić) przystało. Ale nic w tunelu się nie wydarzyło. Natomiast po jakimś czasie tunel się skończył, a przed nim była tylko lodowa ścieżka. Po bokach były jeszcze dwie inne, a przed tobą, gdyby wytężyć wzrok, widać było drugi koniec. Podłoże było śliskie, jak to lód, ale widać na nim było cieniutkie linie. (wybacz ctrl+v). Przepaść poniżej nie wróżyła najlepiej, ale w końcu jesteś naukowcem, prawda? Więc pomyśl logicznie o tym, co się wydarzyło do tej pory!

Terjei
MG chciałby się wypowiedzieć na temat robienia pewnych rzeczy bez potrzeby, ale woli to przemilczeć i stwierdzić, że przy wejściu drugim nic się nie zmieniło.

Colette
Niestety, już po pierwszym kroku Colette wiedziała, że ścieżka nie jest solidna. Coś nieprzyjemnie zatrzeszczało, kiedy tylko postawiła stopę. Za to, przyjrzała się uważniej liniom wyrysowanym na powierzchni ścieżki. Wzdłuż biegły tylko trzy, a w poprzek było ich znacznie więcej i pewnie biegły aż do końca. I tak przyglądając się im dostrzegła, że plansze (nazwijmy tak kwadraty utworzone przez linie, można na nich spokojnie stanąć) po lewej, są nieco inne od reszty. jakby bardziej matowe i mniej oblodzone. Hmm? Powiodła wzrokiem dalej, naliczając dziewięć takich kwadratów po lewej stronie ścieżki. O co chodzi?
Obrazek


Uwagi od MG
MG jest padnięty. Za szybko odpisujecie jak nie ma terminu xD

- To nie ma sensu. - stwierdził kiedy nic się nie stało bo jego wszystkich dotychczasowych działaniach. Jeszcze gorsze było to, że ścieżka, która według niego byłą prawidłowa poszedł ten głupawy blondynek. Że też nie mógł go chociaż raz posłuchać. A żeby tak jednak tym razem się pomylił i droga nr dwa okazała się jednak tą najgorszą z możliwych. No, ale skoro działania jakie podjął do tej pory nie mają sensu co powinien zrobić teraz, tak jak pozostali wejść do poszczególnych korytarzy ? Tak właśnie postanowił. Spojrzał jeszcze raz na dziewczynę, która cały czas włóczyła się za głupim blondynkiem. Już lepiej jakby ona tam trafiła. - pomyślał. Po tym nie pozostało mu nic innego jak pójść za przykładem pozostałych. Wybrał korytarz o najwyższym numerze, oczywiście jeden z tych wolnych.

Roko spojrzała ze smutkiem na Asthora, który zniknął za magiczną ściana. Więc będzie musiała iść sama. No cóż, może tak będzie lepiej? Ruszyła w stronę drogi numer trzy. Miała wielką, na prawdę wielką nadzieje, że nie przytrafi jej się nic zbyt wielkiego i strasznego. Chciała pójść dalej bez żadnych przeszkód i problemów. Po prostu błądzić korytarzami i dojść do wyznaczonego końca.
Gdy przekroczyła próg tunelu spojrzała po raz ostatni na komnatę. Ciemnowłosy chłopak szedł w stronę tunelu numer dziewięć. Roko nie zapałała do niego sympatią. To było dziwne, ponieważ zazwyczaj lubiła wszystkich. Najwyraźniej on był wyjątkowo nieprzyjemny. Ściana na pewno się za nią zamknęła, a sama dziewczyna była w zimnym korytarzu. Była ciekawa jak daleko się ciągnie i jakie pułapki spotka po drodze.

O rzesz...ku włoski...Linie i kwadraciki od razu kojarzyły się Carter z 'magicznym kwadratem' co dobre nie było. Jedyna różnica była taka, iż ścieżka była dość podłużna i nie miała liczb. Czyżby wciąż należało to jakoś połączyć z tym co było? Panna Colette wolałaby nie żyć przeszłością...Niedobra jaskinia! Swoją drogą ciekawe jaki budowniczy rysował sobie kreski w jasknini...Pewnie matematyk! Ci to nie wiedzą kiedy odpuścić sobie cyferki.
Problem polegał na tym, iż brązowowłosa nie bardzo lubiła takie zagadki. Aczkolwiek jakiś tam pomysł zrodził się jej w główce jednak wpierw postanowiła spróbować nieco oszukać drogę. W końcu ścieżka chyba nie myśli, więc nie wie, że ktoś tu jest? Również dobrze nikt może po niej nie chodzić. Z tego też względu postanowiła spróbować zaklęcia! Oczywiście nie wiedziała jak to wyjdzie, więc wpierw aby nie marnować many, użyła PWM, wyczarowując sobie talię. Następnie posłała jedną lewitującą kartę wzdłóż ścieżki będącej nad przepaścią. Karta nie leciała zbyt nisko, ale też nie za wysoko - mniej więcej na wysokości głowy. Jeśli doleci dostatecznie daleko i nic się nie stanie to wtedy Colette używa na sobie karcianego więzienia i tak jak karta przed chwilą, tak i ona w karcie pognała by tą samą drogą na koniec ścieżki. To naturalnie ta lepsza i przyjemniejsza wersja.
Jeśli się bowiem zdarzy coś co przeszkodzi dziewczynie w zaklęciu - czyt. karte próbną zniesie wiatr, albo z jakiś powodów nie doleci do końca itp. - trzeba będzie wrócić do myślenia nad kwadracikami...Dziewięć matowych kwadratów, a liczba dziewięć była na jednym kwadraciku prowadzących do tej drogi. Postanowienie? Colette postanowiła wejść powoli i ostrożnie na pierwszy kwadracik z lewej - czyli ten bardziej matowy - następnie szła by tak przez dziewięć kwadracików (licząc je sobie pod nosem). Co jak stanie na dziewiątym? Zależne czy do tej pory nic się nie stało...
Jakby miała spaść to próbowała się łapać wszystkiego, a w razie czego używa zaklęcia więzienia karty by nie spaść w dół i się nie zabić.