Wschodni stok

First topic message reminder :

MG

To tutaj zebrały się osoby nie należące do żadnej gildii, ale posiadający magiczną moc. W sumie każdy z nich mógł mieć inny plan działania, ale łączył ich jeden cel. Dostać się jak najszybciej na szczyt góry, gdzie miała rozegrać się decydująca bitwa. Niestety za bardzo się nie znali, musieli więc przynajmniej trochę się poznać i złożyć drużynę, aby móc współpracować przynajmniej po części tak jak inne gildie. Teraz muszą połączyć swe siły

--

Wszyscy samotnicy chcą wziąć udział w eventcie muszą napisać w tym temacie do 13-stego. Możecie obmyślić plan działania i sojusze. nie ma kolejności pisania i możecie napisać kilka postów. Ogólnie pełna swoboda na razie.

Asthor spadł do dziury z częścią ludzików. Zaczął więc szybko liczyć, raz, dwa, trzy ... trzy pary cycków z wcześniejszych czterech czyli nie było tak źle. Co było... Księga i kilka wnęk. Na słowa Colette o nie rozdzielaniu się Asthor szybko podszedł do Roko i Miry i je przytulił. Pewnie to samo zrobiłby z Colette, ale ta była już związana.
- Teraz tak łatwo to się nie rozdzielimy - oznajmił - Będąc tak blisko nie powinniśmy się zgubić.
Poza tym była książka, która była zapewne wskazówką do rozwiązania zagadki... W sumie nie chciało mu się czytać jej treści. Męczące to było.
- Może ktoś przeczytać na głos co jest tam napisane? - zapytał - Głupio, żebyśmy wszyscy podchodzili
Z tym nastawieniem czeka, aż ktoś mu przeczyta treść, a on w genialny sposób rozwiąże treść zagadki.

Mira wskoczyła do dziury z Elcią, wyskoczyła już bez. Cóż za niesprawiedliwość sprawiać że nie może po molestować ślicznej dziewczyny? Opatrzność boża jej dziś nie sprzyja, zamiast tego dostała jakiegoś napalonego idiotę który pewnie i tak jest impotentem. A grać w bierki rozgotowanym makaronem, Mira nie lubiła. Więc gdy ten ją przytulił, ta złapała go za jaja i mocno, bardzo mocno ścisnęła.
-Jeśli nie odsuniesz się na odległość na tyle dużą bym nie czuła twego smrodu, to gwarantuje ci że kastracja będzie najmilszą rzeczą jaka mogła by cię spotkać.- Oczywiście każde słowo wymawiała milusim głosikiem z wielkim uśmiechem na twarzy. jak prawdziwy aniołek!-Onee-san- Rzuciła jeszcze na koniec sarkastycznie, niesłodkim już głosikiem, patrząc na niego spode łba i szczerząc ząbki w nieco strasznym uśmiechu. Wnęki i księgę zauważyła, ale pchanie się do księgi nie leżało w gestii jej zainteresowań, do czasu. Bowiem do księgi podeszła blondyna a blondyna lepsza aniżeli blondyn! Tak więc Mircia radośnie podeszła do Colci i Meliora. Oczywiście pod koniec się "potknęła" i złapała dłonią... biust Colette.
-Oh przepraszam- Rzuciła "zawstydzona", zabierając dłoń. Jeszcze będzie okazja, by się cyckami blondyny pobawić.

MG

Zacznę najpierw od tych, którzy byli nieobecni.

Elizabeth
Nagle coś tobą szarpnęło, zarzuciło i bardzo jasno zaświeciło, a ty znalazłaś się u podnóży góry. Huh? Co się stało? Nie wiedziałaś, ale z pewnością nie chciałaś włazić jeszcze raz pod górę i spotykać tych denerwujących ludzi. Życzymy udanego wyjścia z eventu.

Terjei, Yoko
Wami też coś szarpnęło i mocno rozbłysło, po czym pociągnęło was do przodu i znaleźliście się w lodowej jaskini, razem z resztą. Obyło się bez fajerwerków, ale leżeliście, jeden na drugim plackiem na zimnej ziemi, nie wiedząc, co się stało. Nic też was szczególnie nie bolało, no, może poza Yoko, który czuł na sobie ciężar Terjeia. Pora się wziąć do roboty~

Całą reszta w jaskini
Najpierw usłyszeliście dość głośne puf, jakby coś ciężkiego spadło. Przypuszczam, że przestraszeni tym, co MG mógł wam zgotować, odwróciliście się w tamtym kierunku i dostrzegliście dwójkę zagubionych towarzyszy. No! Im was więcej, tym lepiej!

Colette, Yoki, Roko, Melior
Zaczęliście przyglądać się leżącej przed wami księdze. Na stronie po lewej napisany był jakiś wierszyk, a na prawej narysowano jakiś diagram lub tabelę z liczbami. Nie była ona kompletna. Natomiast wierszyk brzmiał tak:
Co to mogło znaczy? Pewnie musieliście się nieco bardziej rozejrzeć, by się dowiedzieć.

Melior
Jako jedyny postanowiłeś przyjrzeć się wnękom. Choć byłeś w pewnym oddaleniu, by dostrzec wszystkie szczegóły, zauważyłeś, że pomiędzy poszczególnymi wejściami lub wyjściami znajdują się jakieś rysunki. Natomiast było za ciemno, by dostrzec, co znajduje się w środku.


Uwagi od MG
Gdy już wpadniecie o do chodzi z zagadką, proszę podeślijcie mi rozwiązanie na PW, każdy z osobna. Przypuszczam, ze każdy mniej więcej na tyle painta ogarnia ^ ^ Odpis do środy 17:30

- Wszystko w porządku.
Odpowiedziała na pytanie Roko bo na szczęście nic Carter nie było. No, przynajmniej nie fizycznie bo jak zobaczyła ten kwadrat z liczbami...to wręcz odruchowo spojrzała na Meliora takim wzrokiem jakby to była jego wina, że istnieją liczby na świecie. Oczywiście wiedziała, że jest niewinny, ale cóż...Odruch to odruch. W kolejnej chwili jednak została złapana za pierś! Przez kogośkogo by sięnie spodziewała bo przez dziewczynę. Odruchowo się wzdrygnęłą z czerwonym kolorem na twarzy, ale bez problemu przyjęłą do wiadomości, że Mira się po prostu potknęła.
- Ekhm...Nie szkodzi.
Typowa odpowiedź na przypadek i przeprosiny. Po tym też Colette postanowiła 'pomóc' Asthorowi i przeczytać wierszyk na głos tak jak teoretycznie blondyn o to poprosił.
- Od lewej do prawej. Od góry do dołu. Krok za kroczkiem, aż przejdziesz ścieżkę lodową - wyrecytowała - Jest tu też jakiś rysunek kwadratów z liczbami, na który sam musisz zerknąć bo trudno go opisać.
Sama brązowowłosa również musiałą się za to wziąć. Jakoś nie uśmiechało jej się iście na ślepo, którymś korytarzem. Może jak rozwiążą magiczny kwadrat to im coś podpowie? Albo lepiej - wskaże drogę! Swoją drogą trochę myślenia już mieli. Góra najwyraźniej nie chce ich tak łątwo na szczyt przepuścić, a ci 'źli' się już prawdopodobnie panoszą! Trochę trudno było jej robić jakieś obliczenia w główce, więć postanowiła pomóc sobie kartami. W końcu może manipulować liczbami na kartach to i jest to tak przydatne pwm jak kartka papieru i ołówek (rozwiązanie poszło na pw).
Chwilę wcześniej stało się jednak coś lepszego...Wrócił Yoko! A już sądziła, że się nie zobaczą! Niestety była wciąż związana i miała karty w rękach, więc nie mogła pobiec i uściskać na powitanie.
- Luu! - zawołała radośnie - Wróciliście! Gdzie byliście? Gdzie reszta?
Nie było Marii! I tego w kapturze...Lepiej by nic ich nie zeżarło.

Cóż skoro Cole spełniła prośbę Asthora, to Melior w sumie nie miał co robić. Podejść by przejrzeć się obrazkom w szczelinach nie mógł, więc postanowił rozwiązać zagadkę z książki. Dzięki swej magi miał matematyczne podejście do wielu rzeczy, ale nim wziął się za cokolwiek musiał chwilę zastanowić się nad zasadami tej gry. No jakby nie patrzeć, to raczej wpisywanie liczb na oślep nie byłoby najmądrzejszym pomysłem. Jednakże po krótkim czasie przypomniał sobie, że kiedyś słyszało jednej takiej grze i mniej więcej kojarzył jej zasady. Następnie w głowie z wolna zaczął sobie wszystko ustalać. No, ale pytanie czy wystarczyło pomyśleć, na wszelki wypadek postanowił rozejrzeć się za pisakiem i to zapisać, jeśli niczego takiego nie było, to zrezygnował z tej myśli. Gdy niby wszystkie sprawy zostały załatwione zamierzał zabrać siebie i towarzyszkę w stronę szczelin, jednakże wtedy do jaskini przybyły jeszcze dwie osoby. Okazało się, że to były te same osoby co jeszcze nie dawno gdzieś się zagubiły. Widać niektórzy ruszyli okrężną drogą, a przynajmniej Melior tak uważał. Tak, czy siak, pozwolił Colette ponownie się przywitać i zaczekał grzecznie aż, jej ciekawość zostanie zaspokojona, po czym postanowił w końcu przyjrzeć się rysunkom.
- Colcia chodźmy do szczelin, tam są jakieś obrazy. - Rzucił zaintrygowany z delikatnym uśmiechem.
Cóż jeśli dziewczyna pozwoli, to się tam udaje, jeżeli nie, to cóż trudno. W między czasie chłopak też spogląda na podłogę, no jakby nie patrzeć mogą być jakieś pułapki.

To było niezwykle dziwne, gdzie nasz Lucius jeszcze chwile temu się znajdował? Czy było to miejsce wytworzone przez magię starca? Chyba... na to wychodzi, no bo co to innego mogło by być, prawda? Tak czy inaczej chłopakowi niezbyt chciało się teraz o tym rozmyślać. Nie miał na to czasu... wszak mieli teraz górę do zdobycia, no nie? Dodatkowo... niezbyt dobrze się rozmyśla jeśli leży na tobie rosły mężczyzna... bez podtekstów proszę.
- Uhhh... coś na mnie spadło...? Odparł młodzik, starając się pozbierać z podłogi, zrzucając przy tym ciężar z swych pleców.
- Złaź.... Warknął jeszcze po chwili, starając się zrzucić cały ciężar w bok, o ile tamten nie stawiał oporu, udać się to powinno, bez większych problemów, a jeśli nie to czeka aż tamtej łaskawie zadek zdejmie. Choć liczę na łaskawość mg jeśli Terjei nie odpisze.
-Ahh... Colette, dobrze cię widzieć. więc jednak ostatecznie trafiłem do was, co to za miejsce? Nie mówicie... kolejna cholerna zagadka? Odparł nieco rozdrażniony czarnowłosy, nie miał czasu na durne gry! Miał ludzi do zabicia i plany do wykonania! Luu szybko otrzepał płaszcz z brudu i zaczął rozglądać się w około, jego oczy przykuła księga, w której kierunku zaraz się udał, machając Colci ręką, bo tę chyba wołał jej pantoflarz. Nie zwlekają dłużej chłop nasz na schwał podszedł do księgi, przyglądają się uważnie jej treści.- Sudoku...? "Od lewej do prawej. Od góry do dołu... a co to.. instrukcja obsługi dla ubogich? Hmm. Równie dobrze może być to zupełnie co innego, bądź ma to nas po prostu zmylić. Skoro tam są jakieś obrazy.... Rozmyślał na głos, tym samy skrobiąc jakieś notatki w swej własnej, pustej książce, starając się przerysować zagadkę i właściwie wypełnić, nie spieszać się jednak specjalnie. W końcu w pośpiechu orbi się nieraz naprawdę głupie błędy.
- Powinienem to teraz uzupełnić w książce? Dodał po dłuższej chwili, kierując ów pytanie do reszty grupy, w końcu książka była jedna a inni mogli mieć lepsze pomysły, nie?

//Zrobione sudoku wysłane na PW\\

Och tak kobiece piersi w łapce dobra rzecz, szkoda tylko że Mira nie wpadła na to by oznakować dziewczynę tak, jak to zrobiła z Asthorem i Roko... no cóż teraz nie było już na to czasu, bowiem Mira dostrzegła logiczną łamigłówkę matematyczną. Nie była jednak orłem z matematyki, więc trochę czasu jej to zajęło, po chwili jednak wiedziała jakie jest rozwiązanie, całość zaś wyliczyła w głowie, innej metody nie było. Jak zauważył zaś kolega jej piersiastej koleżanki na ścianach były jakieś symbole, Mira obejrzała każdy po kolei, jeśli zaś któryś z symboli jest identyczny z rozwiązanym sudoku, to tam właśnie kieruje się dziewczyna.

W jakiś tajemniczy sposób Ter został wyrzucony z tego niezwykłego miejsca przez które "płynął". Na szczęście spadając wylądował dość miękko na osobniku, z którym wcześniej nie specjalnie się dogadywał. No przynajmniej na coś się zdał. Oczywiście w żaden sposób nie opierał się temu, aby Lucius go zwalił. Przeciwnie sam dołożył starań, aby szybciej zabrać swoje cztery litery z niego, a podnosząc się niby przypadkiem jego dłoń oparła się na głowie tego drugiego dociskając ją do ziemi. No w każdym razie starał się, aby tak to wyszło.
- Uwierz mi, nie chciałem na tobie wylądować. - syknął w odpowiedzi już stojąc na nogach. Dopiero wtedy rozejrzał się dookoła. Znalazł się w jakiejś lodowej jaskini, a wokół znajdowali się "pozostali" to znaczy grupka, z którą jakiś czas temu się rozdzielili. Większość z nich wpatrywała się w jakąś księgę, to i czarnowłosy się nią zainteresował. Podszedł i spojrzał na jej otwarte strony. " Zagadka, już kiedyś coś takiego robiłem... - stwierdził w myślach. Wiedział na czym to polegało, uważał, że da radę też to rozwiązać, tylko po co ? Czy rozwiązanie tej łamigłówki ma jakiś związek z tymi "wnękami" dookoła ? No w każdym razie na pewno nie zaszkodzi tego zrobić. Tak więc przetworzył jedną z swoich małych kulek tak, aby pokazywała to co jest w księdze, a z drugiej kulki kształtował kolejne liczby dopasowując je do odpowiednich miejsc. Jednocześnie przy tym oddalił się od pozostałych. Nie po to, aby ukryć swoją zdolność manipulowania metalem. Chciał po prostu przyjrzeć się owym wnękom. I tak chodził od jednego do drugiego wgłębienia odrywając przy każdym z nich spojrzenie od rozwiązywanej zagadki, aby im się przyjrzeć (wnękom). W ten sposób po jakimś czasie zagadka została rozwiązana, a tajemnicze wgłębienia zbadane. Po wszystkim kule przybrały pierwotny wygląd i wróciły z powrotem do kieszeni. Pytanie tylko do czego jest im potrzebne rozwiązanie tej łamigłówki. Może pozostali będą wiedzieć ?
- Hej ludzie, wiecie do czego potrzebne jest nam to rozwiązanie ? Mamy wpisać je do księgi czy jak ? - zapytał więc odwracając się do grupki. (bo przyglądając się wnęką stał do nich plecami)
(jbc do manipulowania metalem użyto PWM - Magnetic Conversion)

// Rozwiązanie wysłane na PW//

No więc zacznę od tego, że Mira dosyć rzeczowo zagroziła niespodziewaną utratą płodności blondynowi. Zanim jednak ten ją wypuścił z objęcia ta po prostu uciekła przez dawkę bólu, który mu zafundowała i zaczęła obmacywać biust dziewczyny. Asthor też na pewno chciałby się tak potknąć. Choć on pewnie skończyłby jako karma dla zwierząt. Nie ulegało jednak wątpliwości, że Mira wykazywała większe zainteresowanie seksualne dziewczyną niż samym chłopakiem... Co by nie powiedzieć zabolało to trochę chłopaka. Przynajmniej przez 10s., bo potem najzwyczajniej o tym zapomniał. Za to Colette przeczytała mu tekst umieszczony w książce. Cóż nie miał wyjścia blondyn i musiał wstać sam ogarnąć tekst.
-Dzięki Ci wielkie - podziękował nawet za przeczytanie dziewczynie. - Może niech ktoś zapisze w tej książce rozwiązanie? Może wtedy coś się stanie?
Po tych słowac sam rozwiązał zagadkę. I postarał się ją zapamiętać, a ponieważ mózg miał pusty to powinno się to tam zmieścić. Obok cycków oczywiście. Sam nie miał długopisa by cokolwiek, gdziekolwiek zapisać. Potem podszedł tak jak reszta do obrazków. Jeżeli wydadzą się interesujące to zatrzyma się przy nich.

MG
Nie będę pisać co kto zrobił. Rozwiązania otrzymałam, niektórzy się porozglądali i dostrzegli co mieli zobaczyć. A co takiego zobaczyli:
Ścieżka pierwsza (Mira)
Ścieżka druga (Asthor)
Ścieżka trzecia
Ścieżka czwarta
Ścieżka piata (Yoki)
Ścieżka szósta (Melior)
Ścieżka siódma (Colette)
Ścieżka ósma (Yoko)
Ścieżka dziewiąta. (Terjei)

Yoko, który wpisał znaki do księgi nie spowodował, że zawalił się na was strop. Nie było słychać nic podejrzanego, otoczenie też się nie zmieniło. No, może prawie. Księga się zamknęła i zatrzasnęła na zamek. Ups. Co takiego zrobią nasi bohaterowie? Zobaczymy.


Uwagi od MG
Ścieżki prowadzą do linków z obrazkami.
Informuję, że od tego momentu odpisuję w sposób nieregularny, tj. niezależnie od tego, czy wszyscy gracze odpiszą, czy nie, ci, który napisali będą prowadzeni dalej, a zasada 48h od odpisu MG przestaje tak bardzo obowiązywać. Zresztą, zobaczycie sami niebawem.

Chcąc nie chcąc przyjrzała się obrazkom przy wnękach i wcale jej nie ucieszył ten widok. Nie dość, że rozwiązali te kwadraciki - chyba dobrze bo Yoko wpisał je do księgi, ale o dziwo nic się nie stało - to jeszcze były one na ścianach! O co chodziło? Mieli się liczyć i tak wchodzić czy co? Przecież jest ich o wiele więcej niż sumy cyferek z każdego kwadraciku.
- Hmmmm...
Zaczęła sobie analizować w główce...to co się dało analizować. Najchętniej wzięłby księgę bo mogła się jeszcze na coś przydać, ale czy wtedy nie zacznie ich gonić jakiś wielki głaz? Poza tym Melior już ją odciągnął od książki, więc nawet jakby chciała to znowu musiała by odbyć spacerek - a skoro jest przy wnękach to trzeba się skupić na 'malowidłach'. Na szczęście po paru chwilach coś Carter do główki wpadło. Pytanie czy to dobre rozwiązanie, ale cóż...póki co innego nie było.
- Od lewej do prawej. Od góry do dołu...Krok za kroczkiem, aż przejdziesz ścieżkę lodową... - powtórzyła - Jeśli ma to coś wspólnego z tymi kwadracikami to wydaje mi się, że powinniśmy iść ścieżką numer siedem. Tylko w tym kwadracie są cyfry jednocześnie od lewej do prawej i od góry do dołu - zawsze jakiś pomysł, prawda? - Zrozumiem jeśli będziecie mieć inne zdanie.
Dodała z miłym uśmiechem, ale sama...no nie sama bo wraz z Melem co się szalem przywiązał - postanowiła udać się przed droge numer siedem. Oczywiście zatrzymała się przed wejściem na chwilę, mając zamiar jednak iść ostrożnie. No, a jeśli jest tam tak ciemno, że nie da się iść to jednak poczeka na kogoś kto będzie miał pomysł jak rozświetlić korytarzyk.
Jeśli będzie jako tako widoczne to Colette ma zamiar zrobić pierwsze - nie szybkie - kroki ku wnęce numer siedem, mając nadzieję, że zaraz coś nie wystrzeli! Tak więc oczy miała szeroko otwarte, tak samo jak uszy!

MG

Colette zaproponowała swój pomysł, po czym udała się do wnęki siódmej. Przystanęła. Nic się nie stało. Było dostatecznie jasno, by iść i nie wpadać na ściany... Albo tylko tak jej się wydawało. Postawiła jeden, drugi, trzeci kroczek ostrożnie i też nic się nie stało. I już miała postawić kolejny, kiedy dało wyczuć się powiew potężnej magii i przejście się za nią zamknęło, odgradzając ją od reszty towarzyszy. No cóż... Była to lodowa ściana, gruba na dziesięć centymetrów. Można było próbować przebić się przez nią, ale z pewnością kosztem cennego czasu.
Melior tymczasem został brutalnie rozdzielony od Colci, stał przed lodową barierą borykając jej prawie czubkiem nosa. Szalik przygnieciony był lodową ścianą i nie było sposobu, by go wyciągnąć. Jeden szalik w tą czy wew tą, ważne, że jakaś noga nie utknęła w grubym lodzie.

Ech, Cole ruszyła i Melior grzecznie za nią podążał, a przynajmniej do czasu, aż wredna ściana nie zagrodziła mu drogi. No niestety szal utknął, więc musiał go zdjąć. Trochę ciasno było, ale po paru sekundach starań jakoś się udało. Przez chwilę rozważał co zrobić.
- Hmm, chyba musimy się rozdzielić. - Rzucił trochę rozczarowany.
Niby mógł użyć mobiusa i dołączyć do Colette, z drugiej strony, jeśli te tunele łącza się na końcu, to taka czynność nie miała sensu, dlatego też ruszył do szczeliny numer sześć. Wybrał najbliższą, aby w razie niebezpieczeństwa móc przenieść się do towarzyszki przez ścianę.

Okazało się, że...źle myślała! Tak to jest jak za myślenie bierze się ktośkto nie powinien. Co prawda Carter miała swój rozumek, ale widać nie pisane jej było błyszczeć w grupce. Trudno...Samiutkie dziewczę w lodowej jasknini - tak giną Ci odważni! Z drugiej strony przynajmniej w miejscu nie stała, ale tam leźć w nieznane w samotności? A jak będzie coś groźnego to kogo ma pchnąć na niebezpieczeństwo i wypchnąć się cichcem? Zero ofia..pomocy! Tak, tak. Dobrze chociaż, że nie wpadła panikę. Ma swoje latka i potrafi sobie sama radzić! Inna sprawa, że nie lubi, ale potrafi, a to najważniejsze. Oczywiście jak resztka szala została to ją obwiązała. Biedny Melior...musi kupić nowy szalik.
W pierwszej chwili oglądnęła sobie ścianę, która oddzieliła ją od reszty. Niby się na tym nie znała, ale 'ogrodzenie' wyglądało na solidne. Najchętniej to by krzyknęła tam reszcie, że nic jej nie jest, ale otoczenie...no cóż, lepiej nie ryzykować i nie krzyczeć w takich miejscach...A dopiero co Luu wrócił! Trzeba było mieć nadzieję, że na końcu ścieżki spotka się z resztą. Problem jeśli nie dojdzie do końca drogi...
Trzeba zauważyć, iż jeśli wierszyk nie dotyczył kwadratów to niby czego? Ma chodzić w jasknini od lewej do prawej? To nie proslbme, ale z górem i dołem to już nie byłoby tak łatwo. Tak więc wierszyk musi dotyczyć czegoś innego! A może to coś innego już było? Tak czy siak należało w końcu ruszyć naprzód. Im szybciej wyruszy tym szybciej wróci do reszty grupki - oby...Mimo braku wiary w wierszyk zaczęła iść po lewej stronie jaskini. No co? Nie wierzyła! Ale woli iść z boku niż środkiem. Naturalnie nie pędzi jak niewiadomo co do przodu. Wszak trzeba być o wiele bardziej ostrożnym jak się idzie samemu, więc starała się stawiać kroczki ostrożnie - czuwać trzeba!

Colette zaproponowała drogą, a Mira się z nią w sumie zgadzała, dlatego wraz z Meliorem ruszyła za dziewczyną. Pojawienie się lodowej ściany zaskoczyło nie tylko tę dwójkę ale i samą Mirę. Ale co to dla niej! Była magiem teleportacji, więc coś takiego nie powinno być dla niej większym problemem. Jeśli Mirze uda się teleportować jej PWM, za ścianę z lodu to oczywiście rusza za Colcią. W swoich własnych mrocznych celach... ale o tym Colette wiedzieć nie musi prawda? Jeśli jednak ta ściana była magiczna i z jakiegoś powodu nie przepuściła dziewczyny, to ta skierowała się do tunelu pierwszego.