Wschodni stok

First topic message reminder :

MG

To tutaj zebrały się osoby nie należące do żadnej gildii, ale posiadający magiczną moc. W sumie każdy z nich mógł mieć inny plan działania, ale łączył ich jeden cel. Dostać się jak najszybciej na szczyt góry, gdzie miała rozegrać się decydująca bitwa. Niestety za bardzo się nie znali, musieli więc przynajmniej trochę się poznać i złożyć drużynę, aby móc współpracować przynajmniej po części tak jak inne gildie. Teraz muszą połączyć swe siły

--

Wszyscy samotnicy chcą wziąć udział w eventcie muszą napisać w tym temacie do 13-stego. Możecie obmyślić plan działania i sojusze. nie ma kolejności pisania i możecie napisać kilka postów. Ogólnie pełna swoboda na razie.

MG

Nie ma to jak pisanie przed wyznaczonym czasem... Dobra, misiaczki (lub bałwanki, jak wolicie), macie przedłużony czas odpisu o dzień. Tyle ode mnie.

Są pewne granice. Których sie zdecydowanie nie przekracza, po prostu: nie wypada, nie wolno, nie można. A mimo to, pan Kagashimi to zrobił. Co bezsprzecznie sprawiło, że Elizabeth zaczęła wewnątrz kipieć ze złości. Tak, je malutkie ciało aż drżało, rączki zacisnęły sie w piąstki, a szare oczęta przysłoniła grzywka. O tyle całe to wszystko było dziwne, że na jej twarzy pojawił sie grymas, który niewielu nazwałoby uśmiechem..
- Dupku...
Kto by pomyślał, że to całkiem niewinne dziewcze odezwie sie w taki sposób? Kto by rzekł, że będzie potrafiła mieć taki odmienny wyraz twarzy? Kto by przypuszczał, że będzie zdolna przejść dzielący ich dystans tak zdecydowanym, szybkim krokiem i ostatecznie wycelować palcem centralnie w twarz młodzieńca? Jeśli nikt, to bardzo dobrze. Bo to wcale nie była Elizabeth, czy jak sie przedstawiła - Maria, tylko jej druga jaźń, która nie potrafiła "siedzieć cicho", szczególnie w wirze emocji.
- Nie jesteś gwiazdą układu heliocentrycznego i nie wszystko kręci się wokół ciebie.. Więc dobrze radze, zamknij sie, albo gorzko tego pożałujesz. Nie waż się tknąć mojego ciała. Odpuść sobie durne komentarze i zachowuj sie jak ktoś, kto ma jaja, a nie przedszkolak! Jesteś magiem, do cholery, miej godność maga!' Czy ty nie potrafisz zachować choć troche powagi, adekwatnej do sytuacji?! Zamiast się spróbować zgrać, tylko się dzielimy i kłócimy!' I to głównie twoja wina, tak, kuźwa, TWOJA. Więc z łaski swojej, panie wspaniały, przestań sie zachowywać jak pępek świata, bo w tym tempie wszelkie gildie z Grimorie Heart na czele zgniotą nas, jak mrówki.
Jej klatka piersiowa nadal lekko falowała, mimo że dziewczyna skończyła wrzeszczeć na Kagamiego. A niech tylko jej przerwie, czy ją dotknie, a bez wachania da mu w twarz (prawy liść, dokładniej, ale myślę, że to nie będzie konieczne). Albo i wybije szczękę, nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać po wściekłej kobiecie. A Izayoi miała mu ochote flaki wyrwać. Bo nikt, do jasnej cholery, nikt nie będzie obrażaj jej ciała bezkarnie. Wysłała mu słowne ostrzeżenie i niech mu to starczy. Albo kompletnie zignoruje pacyfistyczne zamiary El i skopie mu tak dupe, że olaboga. Jednym, zamaszystym ruchem zabrała rękę sprzed twarzy chłopaka i odsunęła się, nie spuszczając z niego wzroku. Na funclub z Roko na czele też zwarza. Choć jeśli dziewczyna mądra, nie będzie sie mieszać w nieswoje sprawy. Druga jaźń westchnęła głęboko, niechętnie oddając ciało pierwszej.
Nie pozwalaj sobie.
Elizabeth dotknęła ręką czoła, stając się ukryć twarz. Co za wstyd... Dlaczego musiała się akurat teraz ujawniać? I na co El jej rady, skoro i tak już ma pewnie w tym chłopaku wroga? Cóż, co się stało, nie odstanie, więc lepiej było udawać jak najbardziej normalną, bez rozdwojenia jaźni, ale za to wredną. Dziewczyna skupiła wzrok na dziadku. Mimo, że targały nią wyrzuty sumienia, nie miała najmniejszego zamiaru przepraszać go.
Phi. Takiego gnoja? Proszę cię, El, nie upadaj tak nisko..
Srebnowłosa postanowiła się skupić na staruszku, który niewątpliwie powinien być teraz w centrum jej uwagi. Jednakże, po natychmiastowym udzieleniu odpowiedzi starzec znikł, zanim Elcia zdążyła go zasypać kolejnymi pytaniami. A nadal ich trochę miała! Na jej twarzyce odmalował się zawiedziony wyraz twarzy. Szkoda. To był całkiem miły staruszek, który tylko pilnował, aby na górę nie wszedł nikt niepożądany.. Zaraz.. Pilnował.. góry? Na dziecięcej twarzy dziewczyny momentalnie zabłysł uśmiech, a ona sama klasnęła w dłonie. Oczywiście nie w tym samym celu co starzec, tylko ot tak, z radości.
- Duch opiekun! - wręcz wykrzyknęła radośnie, zupełnie nie zważając na to, że teraz z pewnością wezmą ją za wariatkę. W końcu, nieczęsto spotyka się tak niesamowite czary! - Proszę się nie martwić, będziemy szanować pańską górę! - Rzuciła w przestrzeń, lekko się kłaniając (no, chyba, że za nią stoi Asthor czy Hunter.. To z pewnością się nie schyli! // bardzo podejrzliwy dop.aut.). Nawet jeśli ten starzec nie był duchem opiekunem tej góry, to jej to nie obchodziło. Ważne, że ona w to wierzyła! Teraz pozostawało tylko rozwiązać zagadkę, którą ten niesamowity byt dla nich pozostawił. Eluś przycupła sobie z boku, wpatrując się w ten dziwny wzorek. Z conajmniej paru metrów odległości, aby jej taki np. Asthor tam nie wypchnął.. Szkoda, że nie znamy średnicy wgłębień.. I ich głębokości.. Metr? Dwa? Pięć? To by troche ułatwiło sprawę.
- Uważam, że powinniśmy się powstrzymać z tym wesołym wskakiwaniem tam. Rozważam 3 możliwosci na rozwiązanie tego. Raz: wrzucić po kostce, ułożonej, do każdego otworu. Do środkowego, jeśli to nie zadziała - więcej. Dwa: jak kolega Rudy rzekł - lepimy kule jak na bałwanka. I ostatecznie, trzy: wrzucamy tam tego idiote.. - Wskazała uprzejmie Asthora, jednoczenie wyrażając swój głos w ewentualnym głosowaniu. - Więcej pomysłów nie mam.. I jakoś nie widzi mi się tam wskakiwać..
Dziewczyna ostatnie zdanie wręcz wymamrotała pod nosem. A nuż jeszcze nóżki powyrywa?

Hah. Jak widać sprawa z kostką, nie była wcale aż tak straszna. wystarczyło odrobinę cierpliwości.- Klątwa...? Nie, raczej nie. Choć kto wie. Po prostu jestem rozchwytywanym człowiekiem.. przez, wielu, wielu ludzi... Lepiej by oni nie wiedzieli, że tu jestem. To niespodzianka. Co do poradników, możliwe. Dużo ich czytam. Odparł cichym tonem czarnowłosy, zerkając na Meliora który właśnie okrywał siebie i Colette szalem. Czyżby usłyszał ich szepty i chciał w jakiś sposób uniknąć niezręcznej sytuacji? Jeśli tak, to niezbyt mu się udało, a tylko ułatwił naszemu Luciusowi zadanie. Niestety, w tej sekundzie nie było czasu na takie cyrki. Luu chcaił już po prostu dostać się na szczyt. Nie miał czasu na jakieś zabawy, choć z drugiej strony ponoć nawet pomimo przerwy na grę, była to szybsza droga. Raczej dziadek miał rację, no bo... poco miałby kłamać. Jeśli łże to wcześniej czy później i tak zginie. Wystarczy jednak tego lania wody, gdyż, iż ponieważ... pojawiła się większa wersja ukończonej właśnie zagadki! I to jakaś popsuta bo bez kulek... Czarnooki przykucnął sobie, spoglądając uważnie na to wszystko. Inni już zaczęli główkować, pomysł z śniegiem nie był taki zły, ale.. z ludźmi wciskanymi do otworów, był co najmniej dziwny. Ciekawy byłby to widok, jak człeki łamią sobie kręgosłupy. I tak sobie nasz młodzian gapił się w zagadkę i myślał, jakoś nie chciało mu się babrać w śniegu, nie dla niego lepienie bałwana.

To było niesprawiedliwe że jej pytanie, emeryt zbył byle czym! I zapewne by go skrzywdziła, ba, nawet mocno gdyby nie odpowiedź na reszta pytań... które sprawiły że jakoś Mircia nie chciała sprawdzać jak silny był staruszek. Zamiast tego skupiła swój hejt. Na czym innym... a mianowicie na Elci! Znaczy nie hejciła jej jakoś przesadnie ale kiedy pojawiły się te dziury a tamta zaczęła wrzeszczeć na Asthora... to nie żeby Mirci zrobiło się żal, ba by pogratulowała białogłowej gdyby nie to że darła się jak pijak gdy wyleje wódkę, więc zrobiło się jednym słowem za głośno. Nie chcąc narażać swoich bębenków na zbyteczny ból, po prostu w czasie jej krzyków użyła zaklęcia Obiekt odległości by przenieść Elcię do najbliższej dziury. Oczywiście zaklęcie zadziała jedynie jak dziura jest w miarę płytka. Więc, jeśli tak faktycznie jest i Elcia zostanie tam umieszczona, to Mircia podbiega do owej dziury i przy pomocy PWM dołącza do tamtej dziewczyny. Pojawia się oczywiście z łapką - prawą, na jej piersi. Oczywiście to tylko przypadek!

MG

Niektórzy postanowili coś zaproponować, inni postanowili działać. Tak więc skupmy się na tych, co coś przedsięwzięli w tej turze i postanowili zaryzykować. Asthor odważnie wskoczył do środkowej dziury i... nic się nie stało, przynajmniej z początku. Następnie Mira w swej złośliwości prze teleportowała Elizabeth do jednej z mniejszych dziur, a po chwili sama do niej dołączyła, zupełnie... przypadkowo umieszczając dłoń na jej piersi. To jak zareaguje Eli, pozostawiam do jej dyspozycji.
Tymczasem wszyscy, którzy pozostali poza wgłębieniami nie zauważyli nic dziwnego. Ot, wskoczyli sobie i nic. Żadnych wybuchów, dziwnych dźwięków czy zmian w ich zachowaniu (może poza Mirą i Eli). Pozostawało wam albo wskoczyć za nimi, albo bawić się w śnieżne kule, co zajmie wam znacznie więcej czasu.
Wgłębienia były płytkie., gdzieś na dziesięć centymetrów, a ich średnica taka, by w największym spokojnie zmieściły się trzy osoby, a w mniejszych po dwie.

Asthor
Choć początkowo nie czułeś nic dziwnego, powolutku czułeś, jak coś się zmienia. Robiło ci się coraz zimniej w stopy i tak jakoś... niżej? Spojrzałeś w dół i zobaczyłeś jak pomalutku grunt się pod tobą zapada. czyżbyś miał skończyć jak te kulki, które były zbyt małe i przelatywało na drugą stronę?

No i parę osób już wskoczyło go dziury, choć w trochę innym rozrachunku niż Melior rozważał, cóż ale to w sumie nie ważne. Nim jednak coś zrobił w tej kwestii postanowił się podroczyć nieco z Colette. Czy to miało jakiś głębszy sens? Zapewne nigdy się tego nie dowiemy, w końcu mało kto był wstanie go zrozumieć. No ale zamiast skupiać się na sprawach pobocznych przejdźmy do konkretów. Słysząc słowa towarzyszki uśmiechnął się nieznacznie bardzie.
- Hmm, masz rację, ale teraz w sumie i tak nigdzie nie idziemy, więc ani trochę nie powinno nam to przeszkadzać w obecnych czynnościach. - Rzucił wesoło napinając szyją szalik, gdyby dziewczyna dalej próbowała ich rozwiązać.
Następnie wyciągnąwszy nieco ręce przed siebie dumał nad pewnym dość istotnym wyborem.
- Dobra, to chodźmy to już w ten sposób załatwić! - Odparł energicznie. - Colcia weźmy drugą średnią. - Dodał z uroczym uśmiechem delikatnie ciągnąc towarzyszkę szalikiem i za rękę w daną stronę.
Gdy, a raczej jeśli się tam znaleźli, to postanowił zwołać resztę, jeżeli ci jeszcze nie przybyli. Jego uwagę zwrócił oczywiście ten co nie za bardzo się integrował. Niestety nie znał jego imienia, więc postanowił wykorzystać jego cechę szczególną , o ile taką można ją nazwać w tych warunkach.
- Hej kapturku, mógłbyś dołączyć do Asthota? Jest w największym otworze, więc tam powinno być więcej osób, chyba co najmniej trzy. - Rzucił wesoło do Huntera, po czym patrzył, czy inni w ogóle dołączą.

Ależ biedna Maria się zdenerwowała! Właściwie nie dziwoto po tym co Asthor opowiadał, ale czy przez to dziewczyna nie zaziębi sobie gardełka? I akurat dzisiaj Carter nie ma przy sobie nic co mogłoby pomóc na taką dolegliwość! Mimo tego Elcia miała trzy sposoby na rozwiązanie zagadki z dziurami - jedno już się spełniło bo Asthor sam wszedł do największej dziury, a lepienie kul śnieżnych trochę trwa...Prawdopodobnie, gdyby nie von Terks to Cole wpierw spróbowałaby części z kostką, ale niestety - a może stety? - została zaciągnięta do mniejszej dziury...i westchnęła. Wszak się nie uwolniła, więc jeśli coś się przez to stanie to siwowołosy dostanie po głowie.
Notabene Mira również postawiła na wskakiwanie do otworu i zabrała ze sobą Marię, więc...chyba jednak należało spróbować po prostu stać w owych otwarach, ale jeśli tak ma być to przypuszczalnie we wszystkich ktoś musi stać by coś się wydarzyło.
- Mamy cztery dziury. Trzy mniejsze i jedną dużą...W dużej musi być więcej osób niż w mniejszych, więc dobrze by było jakby jeszcze chociaż dwie osoby dołączyły do Asthora, a inne dwie do kolejnej dziury.
Skoro Eli i Mirze nic się nie stało to chyba reszcie też nic nie będzie? W wielkiej dziurze trzy osoby, w reszcie po dwie...Problem był taki, że ich było chyba dziesięciu, więc albo jedna osoba zostanie poza okręgami albo wciśnie się do dużego. Kto wie...No i zależne co się stanie, gdy wszyscy zajmą miejsca. Może ta jedna osoba będzie musiała im pomóc? Oby nie...Przy okazji ziemia pod Asthem może się zapadać dlatego, iż jakby był małą kulką to faktycznie przeleciałby przez otwór, więc lepiej aby dwie osoby szybko do niego doskoczyły i zajęły miejse.

Cóż dziewczyna widocznie, którą Asthor zaproponował staruszkowi zaczęła szaleć na jego punkcie. Co prawda może nie w pozytywnym znaczeniu tego słowa, ale jednak. Tak więc rycerz po wysłuchaniu jej słów postanowił odpowiedzieć. Jednak zrobił to oczywiście dużo łagodniej i spokojniej. Nie rozumiał po co krzyczeć na biednego blondyna.
Uspokój się troszkę - powiedział machając ręką i pokazując, że jej krzyki nie specjalnie zrobiły na nim wrażenie i nawet nie pomyślał cokolwiek zmieniać - Jak sama widzisz nie byłaś na tyle atrakcyjna, aby zainteresować choćby tego staruszka. Tak więc i tak na razie nie wykorzystałbym do tych celów twojego ciałka. I nie wiem jak ty, ale ja tam specjalnie się Grimoire Heart nie boję. Widzę jednak, że ty owszem. Jeżeli boisz się mrocznych gildii powinnaś raczej zostać w domku niż liczyć na pomoc przypadkowych nieznajomych. I jak widzisz raczej nie musisz mnie wrzucać. I sama też wpadłaś. Dobrze, że w dziurę, a nie w ciążę.
Potem poczuł jak ziemia zaczyna się pod nim jedyne co skomentował to:
- Fajne.
Potem chwilę poudawał, że myśli i dodał.
- W sumie zdaje mi się jakbym zaraz miał przelecieć na drugą stronę dziury jak w tej układance... zastanawia mnie jednak co jest po drugiej stronie... Może to właśnie ta bezpieczna droga, o której mówił ten staruszek? Może właśnie nie powinniśmy dziur zapychać, a przelecieć na drugą stronę? Chociaż.... jeżeli ktos chce to zapraszam do mnie miłe panie

Roko słysząc wypowiedź o dołączeniu do Asthora, postanowiła właśnie do niego dołączyć. Nie znała innych osób i pewnie i tak mało kto by ją przyjął ze sobą. A z białowłosym mogła mieć pewność, że się dogadają. Wystąpiła krok do przodu i powiedziała:
- Ja pójdę z Asthorem - radośnie i w podskokach podeszła do chłopaka i wskoczyła do dziury obok niego.
Może poznają się bliżej? Roko miała dużą nadzieję nawiązać jakąkolwiek bliższą znajomość. Dziewczyna, która mówiła przed nią wspomniała też, że powinna tu dołączyć jeszcze jedna osoba, żeby były trzy.
- No dalej ludzie, potrzeba jeszcze jednej osoby - trochę uniosła głoś, żeby zwrócić na siebie uwagę. Nie oczekiwała wylewnych reakcji, ale miała nadzieję, że ktoś jednak się zgłosi. Chciała rozwiązać tą zagadkę byle jak najszybciej, a potem zacząć jakąś przygodę. No żeby coś się w końcu zaczęło dziać.

Yoki zobaczył,że w największej dziurze brakuje jeszcze jednej osoby.Równocześnie z tym jakaś dziewczyna powiedziała by ktoś do nich dołączył, więc co mu pozostało jak nie skoczyć do dziury razem z rycerzykiem i dziewczyn.Chłopak bez zastanowienie wskoczył do największej z dziur oczywiście tak by na nikogo nie wpaść,teraz musiał tylko czekać aż coś się wydarzy w między czasie mógł zapoznać się z towarzyszami z otworu.-Cześć wam nazywam się Yoki, liczę że od teraz będziemy współpracować i jakoś się dogadamy.W końcu od tego będą teraz zależeć nasze życia, chciałbym poznać wasze imiona.

MG

W tym tempie czekając na odpisy wszystkich będziemy czekać do gwiazdki. Graczy, którzy przez ten post niejako "ucierpią", przepraszam. Tyczy się to głównie Yoko.

Wszyscy pozostali wskoczyli na wolne miejsca. Kiedy do środka wskoczyła Roko i Yoki, Asthor przestał czuć dziwne uczucie zapadania się w ziemię. Melior i Colette byli razem, a Yoko i Terjei wskoczyli jako ostatni. Poza całą układanką pozostał Hunter, ale nie przeszkadzało to nikomu. Nawet staruszkowi, który przygotował tę zagadkę.
Jak za dotknięciem magicznej różdżki wszyscy znaleźli się... gdzieś.

Melior, Asthor, Colette, Yoki, Mira, Roko
Znaleźliście się w wielkiej lodowej jaskini, oświetlonej od góry delikatnym, błękitnym światłem. W góry delikatnie opadały płatki śniegu nadając temu miejscu magiczny charakter. Było cieplej, niż na powierzchni - nie wiało, a temperatura była stała. Dookoła widać było dziewięć różnych wnęk, a może korytarzy prowadzących Bóg jeden wie gdzie. Po środku jaskini na postumencie leżała otwarta księga. Co to za miejsce? I jak z niego wyjść? Musicie się tego dowiedzieć.

Elizabeth, Yoko, Terjei, Hunter
Zawiśliście w eterze. Dookoła unosiły się jasne kryształy, w których, gdyby się przyjrzeć odbijały się różne miejsca Fiore. Czy gdyby dotknąć któregoś z nich, można by się przenieść gdziekolwiek by się chciało?
Wokół panowała cisza, przerywana od czasu do czasu krystalicznym brzdękiem. To miejsce nie było normalne. Pozostawiało dziwne wrażenie nierealności i niebezpieczeństwa, jakby w nieprzeniknionej ciemności kryła się jakaś... A może to tylko wasze wyobrażenia? Poruszanie się było niemożliwe, lub raczej jedyną formą poruszania się było swobodne unoszenie się.
Tak, jakbyście znaleźli się pomiędzy światami.


Uwagi od MG
Jeśli ktoś z osób znajdujących się między światami pytała się Asthora, czy może opuścić event z jakichkolwiek powodów, niech zgłosi tą informację do mnie.
Jeżeli taka osoba chce wrócić do eventu, proszę do mnie napisać.

Czas do końca tego tygodnia.

A jednak coś się stało, gdy prawie każdy zajął jakieś miejsce! Właściwie Carter nie spodziewała się 'teleportacji' a raczej lawiny i czegośgorszego, ale...na razie nie było chyba, aż tak źle. Wielka lodowa jaskinia i padające płatki śniegu. W dodatku nie było tak zimno jak parę chwil temu...Gdzież to się znaleźli?! Notabene dziewięć wnęk sugerowało rozproszenie sięco według Colette wciąż było złym pomysłem.
Co było jednak najgorsze? Nie było wszystkich osóbek! Najbardziej jednak brakwało jej Eli i Yoko - czemu nie są razem?!
- Uh...Mam nadzieję, że Luu i Marii nic nie jest...
Mruknęła cichutko pod nosem co pewnie tylko siwowłosy słyszał, ale co poradzi na to, iż Carter tak polubiła te dwie persony? Zwłaszcza Luu, który tak bardzo chciał jej pomóc. Oby się szybko spotkali! Głównie, dlatego należało się skupić teraz na owej jaskini i pytaniu jak stąd wyjść. Pierwsze co przyszło dziewczynie do głowy to to, iż prawdopodonie, któryś korytarz prowadzi na zewnątrz lub do celu ich wędrówki.
- Lepiej żebyśmy się nie rozdzielali.
Podkreśliła by było wiadome, że to zdanie wciąż uważa za słuszne - skierowane do wszystkich obecnych, ale nie może ich ciągnąć za fraki, związać i ciągnąć za sobą. Aczkolwiek miała nadzieję, że nie będzie żadnych kłótni w tym temacie. Skoro nie należy się rozdzielać to co trzeba zrobić? Przeczytać znaki w księdze. W sensie istniała nadzieja, że coś tam jest napisane bo chyba nikt tego tu nie wyrzucił?
- Idziesz ze mną, albo nas rozwiązujesz.
Stwierdziła z anielskim uśmiechem, kierując się tym samym do Meliora, po czym ruszyła w kierunku książki, którą miała zamiar przeczytać. Nie dotykać - ostrożności trzeba trochę mieć - a tylko póki co zobaczyć czy na otwartych stronach widnieje coś co im pomoże.

Staruszek zapewniał, że nic się nie stanie jednak to nie prawda.Wiec gdy wszyscy wskoczyli do dziury sześciu z nas zostało przeniesionych w jakieś dziwne miejsce, w prawdzie wyglądało to na lodową jaskinię ale było cieplej niż w poprzedniej lokacji.W sumie miejsce wydawało się na swój sposób magiczne, ale czemu do cholery miała służyć księga usadowiona na środku pomieszczenia?Yoki chwilę pomyślał, ale uznał że to nie ma sensu gdyż nie zna obecnej sytuacji tak więc postanowił pójść w kierunku księgi.Naturalnie dla bezpieczeństwa ma zamiar otoczyć się magią odbicia by nic, prócz uderzenia któregoś z drużyny mu nie zaszkodziło.Tak więc młodzieniec ma zamiar podejść do księgi a następnie spróbować ją odczytać.

Roko rozejrzała się. Znajdowali się w pięknej, lodowej jaskini. Było jednak znacznie cieplej niż gdy jeszcze byli na górze, co skłoniło dziewczynę do pewnej refleksji na temat prawdziwego składu rzeczonego lodu. Gdy już skończyła podziwiać jaskinię spojrzała w stronę gdzie patrzyły już trzy inne osoby, dziewczyna i dwóch chłopaków. Wszyscy patrzyli na księgę leżącą na postumencie po środku. Różowowłosa nie wyczuwała od niej czegokolwiek. Żadnej magii, kompletnie niczego. A mimo to to właśnie ten pozornie niegroźny przedmiot przykuł uwagę wszystkich. Jednak nie czas teraz na to.
- Czy nikomu się nic nie stało? - zapytała, mając wielką nadzieje, że wszyscy okażą się cali. Nie uśmiechało jej się nijak opiekowanie się kimś rannym lub potłuczonym. Po rzuceniu tego zdania w przestrzeń podeszła bliżej w stronę księgi. Oczywiście była ostrożna. Jakoś nie miała zaufania do wielkich, tajemniczych i prawdopodobnie magicznych ksiąg leżących elegancko na piedestałach. A to ciekawe, pomyślała, żyję już miesiąc, nigdy nie widziałam czegoś takiego, a już tej książce nie ufam. Ciekawe, ciekawe...

Melior widząc, iż krajobraz troszkę się zmienił rzucił okiem po tutejszych widokach. Był wielce rad, że organizatorzy obecnej wycieczki pomyśleli o podniesieniu nieco temperatury, lecz mimo to jakoś nie bardzo miał ochotą rozwiązywać szalik, więc postanowił grzecznie podreptać za Colette. Co prawda książka średnio go interesowała, lecz postanowił na szybko przejrzeć widoczny tekst, podczas, gdy Colette to dokładniej studiowała. Niedługo później postanowił rzucić okiem w stronę wnęk w ścianach, nim jednak się im przyjrzał usłyszał słowa różowłosej.
- Hmm, czuję się nieźle. - Odparł uprzejmym tonem z delikatnym uśmiechem, spoglądając jednym okiem na dziewczynę.
Cóż bardziej odwrócić się nie mógł, gdyż przywiązany był do towarzyszki.
- Colcie, ty też, nie? - Spytał entuzjastycznie, zerkając na jasno bązowowłosą.
Uzyskawszy odpowiedź ponownie powrócił wzrokiem w stronę szczelin. Próbował dostrzec czy wszystkie są ślepą uliczką, czy może jakaś gdzieś dalej prowadzi. Mimo to nigdzie się nie ruszał, gdyż nie chciał przeszkadzać towarzyszce.