Zachodni stok

First topic message reminder :

MG

To tutaj swoją podróż miała rozpocząć gildia Dead Head Caucus. Waszego mistrza gildii tutaj nie było, nie mieliście pojęcia co mieliście zrobić. Tak więc to już od was zależy jak się zorganizujecie i co postanowicie zrobić. Najlepiej chyba zebrać się do kupy i wyruszyć do góry. Wasze morale bez mistrza mogły jednak dosyć szybko podupaść. Powodzenia

--

Członkowie DHC są zobowiązani napisać tutaj post będący zapisem do eventu. Mają czas do 13-stego. Poza postem zapisującym możecie sobie pisać swobodnie do tego czasu. Możecie się poznać, zaprzyjaźnić i w ogóle. Nie ma kolejności i możecie pisać po kilka postów.

Wyglądało na to, że pan 'mistrz' musiał urządzić pokaz swoich umiejętności. Te może zrobiły lekkie wrażenie na rudzielcu, jednak nijak nie poruszyły go w ogólnym rozrachunku. Jedynie mruknął coś pod nosem o bezsensownym psuciu rzeczy. W końcu ludzkie dobra to nie na przykład owoce, na drzewach ot tak nie rosną. Ziewnął, jakby znudzony, aby to zbliżyć się do Tima. Nie miał zamiaru zbytnio gadać. Przynajmniej nie w tej chwili. Zupełnie tak, jakby nawet nie usłyszał słów dziwacznego szermierza. Nie wnikał też zresztą w jakieś bzdety, jak treningi, dlatego też ignorując mistrzowską osobę, czy wszelkie pytania, które mógł zadać, wróżek spojrzał na członka najemniczej gildii.
- Hm, to on? Już trenujesz? Hmm... - dopowiedział jeszcze, rozglądając się za czymś, co raczej nie miała prawa bytu w górskim lesie. W końcu raczej nie widuje się tutaj drzew, czy krzewów typowych dla owocowych sadów lub pól. Dlatego też, jeśli tylko uwaga ciemnowłosego przeniosłaby się jakoś z jego wspaniałej osoby na rzekomego mistrza, wtedy karzełek pociągnąłby go za rękaw, czy tył ubrania, aby zadać dość istotne na ten moment pytanie: - Wolisz jabłka, czy gruszki? A może pomarańcze?
Jaki miało to cel? Musiał przyznać, że nieco zgłodniał, dlatego też miał zamiar zapewnić im swego rodzaju pożywienie. I to nie byle jakie. Całą jabłonkę, albo gruszę, albo drzewko z pomarańczami, które by mogło służyć za swego rodzaju posiłek. Mu raczej wystarczyło, a Timowi... kto wie? Oczywiście chodzi tutaj o zaklęcie Miti(B) do jak największej i jak najbardziej pożywnej owocowo formy.

Jakby nie mógł od razu tego tak wytłumaczyć, tylko musiał wpierw targnąć na nerwy. Cóż... Nie wypada mi się z nim sprzeczać, gdyż to on jest tym, który o posługiwaniu się mieczem wie więcej, a zatem nie ma sensu się z nim kłócić.
- Ehh... Rozumiem - wzdycham z lekką ulgą, opuszczając pokornie głowę. - Przepowiednie? - dopytuję nieco zdziwiony, spoglądając mu w oczy. - To zależy kto je przepowiada i kogo dotyczą. Jednak do tego typu spraw podchodzę z dystansem. We wszystkim można właściwie doszukiwać się działania jakichś wyższych sił. Nie zawsze jednak można je wytłumaczyć.
Regularnie kiwam głową, wysłuchując kolejnych tłumaczeń i kiedy się orientuję, że tylko nią macham, zaprzestaję tego i po prostu wpatruję się w swego mistrza, by na końcu lekko się uśmiechnąć z oceny jego mistrzostwa.
- Po prostu powiedz co mam robić - oznajmiam swoje posłuszeństwo, ale to nie oznacza wcale, że jestem gotów na wszystko.
Tyle, że pozostaje jeszcze kwestia Prince'a. Widocznie jego obecność niezbyt pasuje Silencowi. A znając nastawienie wróżka do świata i do ludzi, pozostaje mi mieć tylko nadzieję, że nie usłyszał tych słów i nie wywoła zaraz bezsensownej kłótni. Także wszystko należy czym prędzej wytłumaczyć.
- To jest... Eee... Wróżek książę! - odpowiadam szybko, a co za tym idzie bez zbytniego przekonania, z zakłopotanym uśmiechem. - On mi towarzyszy... Albo to ja jemu... Bez różnicy! Nie musisz się nim przejmować. Cokolwiek będzie robił, to biorę to na siebie. Może tylko jak nie będziesz zwracać za bardzo na niego uwagi, to będzie oburzony, ale tak ogółem to nie sprawia żadnych problemów. Przynajmniej nie powinien - mam nadzieję, że to wystarczy i Silence jakoś będzie tolerować obecność wróżka, oraz nie każe mi się stąd wynosić...

Silence wysłuchał słów wszystkich będąc chyba po części zdziwiony, po części zniesmaczony.
- Przepowiednia kazała mi nauczyć Cię walki mieczem i wygląda na to, że nie mam wyjścia, zwykle się niestety sprawdzają - powiedział - Chociaż nie mam zielonego pojęcia w czym ma mi to pomóc. Mniejsza. Z tego co wiem jesteś z gildii najemniczej. Po treningu będę miał dla Ciebie też dobrze płatną misję. Może zarobisz z 100.000 klejnotów. Ale najpierw trzeba Cię do niej przygotować. Dobra - powiedział przerywając na chwilę - Czas na trening, jak powiedziałem jednak nie będzie on zwykły. Ciąć już raczej umiesz czas nauczyć Cię czegoś więcej. zaczniemy od bloków. Spróbuj blokować moje uderzenia. Pamiętaj, że możesz od nich zginąć jak przypadkiem trafię.

Po tych słowach Silence wyjął swój miecz, który posiadał ostrze. Niezbyt wiele Ci wytłumaczył, może nie był dobrym nauczycielem. Tak czy inaczej zamachnął się do cięcia równoległego do ziemi na wysokości twojego brzucha. Pewnie szybko ocenisz, że nie dawał z siebie wiele, abyś skapował na czym polega blokowanie bez ostrza. Problem był w tym, że niezbyt wiedziałeś jak to zrobić. Wiele Ci nie wytłumaczył, może liczył, że sam na to wpadniesz. Na razie kompletnie zignorował znajdującego się obok Prince'a.

Nie odpowiedział mu. Może rudzielec nie potrafił pojąć powagi tej sytuacji, jednak brak reakcji ze strony Tima zdawał się go zdenerwować. - ...baka... - prychnął pod nosem, odlatując w sobie znanym kierunku. Nie znaczyło to jednak, że nijak nie zadziałał na egzystującego tam sobie 'ucznia-szermierza'. Nim zniknął gdzieś między drzewami, szturchnął jeszcze łokciem ciemnowłosego, aby prychnąć po raz kolejny i ruszyć w kierunku jakiegoś zbiornika wodnego. Może znalazłby jakieś zwierzęta, z którymi dałoby się porozmawiać, a może zwyczajną polankę, gdzie mógłby odpocząć. Do tego wszystkiego posadziłby sobie tam drzewo. Miti(B) - Śliwę dokładniej, coby zebrać pestkową amunicję, którą obrzuciłby jakiegoś natrętnego ignoranta, czy nauczyciela Tima. Hmph...

- Łał... - krótki komentarz odnośnie przepowiedni. Ta swoją drogą, ale 100.000 to całkiem pokaźna sumka. Nie, żebym kierował się tylko pazernością i własnym zyskiem, lecz wypadałoby się postarać. Zresztą, jakie to niby ma znaczenie... Tylko na co by można było wydać taką sumkę? Na wakacje? Nowe miecze? Czy może na chatkę na morskim klifie?
Z rozmyślań wyrywa mnie szturchnięcie wróżka i jego lekkie oburzenie. Mówiłem o tym, że ignorowanie go może wzbudzić w nim oburzenie, ale właśnie chyba sam go zignorowałem. Ehh... Za dużo spraw na głowie. No trudno już... Tak wyszło... Nic już na to nie poradzę...
Wracając jednak do samej nauki, to marszcząc brwi spoglądam na rękojeść, a potem na Silenca. Blokować samą rękojeścią? Tak po prostu? A może siłą woli? Bez przesady... Może i jest to możliwe, ale jednak nie jest to chyba właściwy moment, by wpływać na rzeczywistość potęgą myśli. Coś jednak wypadałoby zrobić, żeby nie stać jak kołek i się po prostu nie dać trafić.
Wpierw wciągnąłbym powietrze, spłaszczając brzuch i też wygiąłbym się, żeby ostrze najzwyczajniej nie trafiło, jakby miało trafić.
Co zaś do blokowania rękojeścią... Cóż... Ponoć cała moc leży nie w sile ramion, nie w ostrzu, tylko w nadgarstkach i odpowiednim zamachu, więc jakby machnąć odpowiedni mocno, to może udałoby się wprowadzić powietrze w takie drgania, że udałoby się zablokować ten miecz? Mało prawdopodobne, ale spróbować nie zaszkodzi. Nigdy wcześniej czegoś takiego nie robiłem, więc... Na wszelki wypadek przydałoby się jeszcze do tyłu odskoczyć, na wypadek gdyby się nie udało zablokować, to może uda się uniknąć.

~MG~

Wróżek znalazł sobie polankę, na której bez problemu posadził drzewko po tym jak został niestety dość mocno zignorowany przez wszystkich. No tutaj teraz toczyły się jednak poważniejsze rozmowy i treningi o technikach, o których chłopak mógłby w tym momencie tylko pomarzyć. Eiji jednak zamierzał rozwinąć swój talent i z pewnością miał do tego predyspozycje, a do tego odpowiedniego nauczyciela, który był faktycznie mistrzem w walce orężem.

Cięcie mieczem nadchodziło, a Eiji średnio wiedział w jaki sposób się zachować. Blokowanie samą rękojeścią faktycznie byłoby idiotycznym pomysłem i średnio rozwinęłoby twoje umiejętności. Próba wprawienia nadgarstków w ruch była nieco lepszym pomysłem. Same nadgarstki w walce trenwałeś już naprawdę długo więc miały one ponadprzeciętne umiejętności. Ile to efektów przyniosło? No niewiele, bo miecz Silence'a przeciął powietrze i to co próbowałeś wytworzyć przed sobą i gdyby nie twój unik mógłbyś zostać ranny.
- Hmm wprawiasz w ruch nadgarstki - zauważył Silence, był spostrzegawczy, albo spodziewał się tego - Jednak niezbyt efektywnie Ci to wychodzi i popełniasz błąd. Twoja fala czy jak to określić, nie wiem, przypomina watę cukrową. Duże, nieokreślone, puszyste coś, co na pewno nie przypomina ostrza miecza. Za łatwo się przez to przedrzeć. Nieco amotorszczyzna. Postaraj się tym razem bardziej.
Po tych słowach wykonał pchnięcie w stronę twojego serca. Raczej od niechcenia, nie z zamiarem zabicia, ale jednak. Szkoda, że nie dawał Ci rady w jaki sposób się poprawić tylko krytykował co robiłeś źle. Jednak to zawsze była jakaś wskazówka do opanowania jego technik.

Irytacja stopniowo narastała w karzełku, kiedy to ten konsumował kolejne śliwki, aby to rzucać pestkami w kierunku jeziora. Zupełnie tak, jakby chciał puszczać kaczki, czy czort wie, jak ludzie to w końcu zwali. Dlatego też najedzony Orchidaes, któremu amunicja powoli się kończyła, postanowił odpocząć. Zaczekać, aż w końcu chłopak zrozumie swój błąd i przyjdzie go przeprosić. Dlatego też postanowił sobie uciąć drzemkę w cieniu swojej śliwy, pozwalając sobie na to, by półsen chwilowo zawładnął jego rzeczywistością. Niby zewnętrzne bodźce do niego docierały, jakby to ktoś do niego przyszedł, ale sam rudzielec zwyczajnie leniuchował, mamrocząc pod nosem coś o durnym szermierzu i jeszcze bardziej nieudolnym ludzkim mistrzu machania stalowym patykiem. Chociaż... gorzej będzie, jak nikt nie przyjdzie... wtedy - miałby ostatecznie racje? Może...

Cholercia... Chyba się udało! To znaczy... Nie udało się, ale jak na pierwszy raz coś takiego, to chyba całkiem nieźle? Nie sądziłem do tej pory, że coś takie w ogóle byłoby możliwe! Znaczy się byłoby za sprawą magii, ale tak normalnie, to chyba coś nadzwyczajnego! Zatem pozostaje tylko to kontynuować i jak to Silence mówi, bardziej się postarać. Ale jednak coś się udało!
I tym razem na wszelki wypadek należałoby uniknąć tego ciosu. Od razu cofam lewą nogę za prawą, ustawiając się bokiem do Silenca'a, a na wszelki wypadek przydałoby się jeszcze odchylić, żeby na pewno nie trafił, a potem pozostałoby jeszcze dla praktyki spróbować zbić jego miecz kolejnym SuperMegaUltraNiesamowitym Ponadprzestrzennym uderzeniem miecza bez ostrza, wyprowadzonym z pełną mocą, premedytacją, prosto w konkretny punkt na boku miecza Silenc'a, tak żeby wytrącić mu go z ręki! No dobra... Dobrze byłoby przynajmniej zmienić jego tor. Nie mam pojęcia czy się uda za drugim razem, ale za którymś na pewno.
A pytania? Tych nie ma sensu zadawać podczas walki, a dopiero jak już będzie po wszystkim. Póki co należy słuchać, wykonywać polecenia i się nie dać trafić!

//W sumie mogłem przed treningiem to pisać, ale nic się nie stało, teraz też można to ustalić :D Jakbyś widział swój 4ty poziom szermierza, skoro 3ci poziom to już tytuł mistrza ; - 3 W mojej ocenie możesz sobie pozwolić na całkiem sporo, szczególnie, że to już specjalizacja w umiejce. Tak więc brałbym pod uwagę już rzeczy nadprzyrodzone.

~ MG ~

Unik wykonany został prawidłowo, tak jak nakazują zasady walki więc ostrze miecza przecięło powietrze przed tobą. Spróbowałeś zbić uderzenie, ale ponownie zbyt wiele się nie stało. Nie strąciłeś miecza, ale pod koniec uderzenia Silence chwycił za powietrze które wytworzyłeś i zmiażdżył je jakby gołą ręką, zatrzymał twoje ruchy nadgarstka przerywając twoją falę, nie spowodowało to u niego najmniejszych obrażeń.
- Znowu popełniasz ten sam błąd - Uderzasz watą cukrową, a nie mieczem - oznajmił Silence - Nie chodzi o to, że masz stworzyć olbrzymią watę cukrową i trafić w konkretny punkt, to nie przyniesie efektu. Jeśli tworzysz falę swoimi nadgarstkami, które jak wiesz są sekretem do szermierki to przestań robić to chaotycznie i tworzyć dziesiątki słabych fal, które nawzajem siebie wykluczają. Trochę techniki chłopcze
Po tych słowach cofnął miecz odskakując do tyłu i posyłając w ciebie fale powietrza powstałą z jego ostrza. Zrobioną jednak dość niechlujnie. Nie dało się jej specjalnie zauważyć, ale mogłeś się domyślić, że tam była, znałeś jego umiejętności i wiedziałeś, że nie spudłowałby ot tak.

Wróżek się nudził.

Westchnął, odganiając od siebie ponure myśli. Nie mógł się jednak oprzeć przeświadczeniu, że ludziom i tak nie wolno było ufać. Być może w normalnych warunkach nawet by się nad tym ponownie nie zastanawiał, jednak nuda bywała no... nudna i mało kreatywna. Nie mając niczego więc do roboty, mógł sobie wypocząć, czy też zdrzemnąć się w pobliżu do natury. Co innego w końcu miał robić? Zwłaszcza, że pewien ktoś nie przyszedł i najpewniej nigdy nie przyjdzie, eh...

//W sumie skoro opis 4 poziomu ma zależeć ode mnie, to rzuciłbym taką propozycją:
"Szermierz 4 - Oprócz samej nieprawdopodobnej techniki walki mieczami i zdolnościami blokowania, oraz wyprowadzania ciosów, zadane cięcia są tak precyzyjne i niszczycielskie, że nawet najdrobniejsze zadrapania wywołują u trafionego bardzo obfite krwawienie, które powoduje spore osłabienie z powodu niedoboru krwi. Oczywiście im rana głębsza, tym krwawienie jest bardziej obfite, przez co wykrwawienie postaci następuje szybciej. Z technicznej strony działałoby to tak, że każde cięcie, zależnie od rangi rany jaką zada, efektuje tej samej rangi ogólnym debuffem, a wykrwawianie prowadzi do szybszego zmęczenia, utraty przytomności, lub nawet do samej śmierci."

Choć może i mam ogromne zdolności w walce mieczem, to nigdy nie pozwalałem sobie na tego typu rzeczy. Zazwyczaj stawiałem na bezpośrednie starcie, które daje o wiele więcej satysfakcji, lecz bywa czasem nieskuteczne, lub problematyczne. Jednakże nie ma chyba lepszego uczucia, kiedy krew ofiary spływa po ostrzach, a ona sama dogorywa ostatnich chwil swego życia. Zapewnia to swego rodzaju spokój dla duszy i odetchnienie. Poczucie choćby na moment bycia lepszym.
Drugi raz ta sama uwaga oznacza, że chyba nic się nie poprawiło. Trzeba zatem jeszcze bardziej się postarać! Biorę głęboki wdech i szybki wydech. Zaciskam zęby, w pełni skupiając się na ruchach Silence'a. Skoro jemu to wychodzi, to od niego powinienem się tego uczyć. Sposobu w jaki on to robi, a potem należałoby go w tym naśladować, by w podobny sposób co on atakuje, go zablokować. Niezauważalnego cięcia jednak nie pójdzie tak łatwo uniknąć, aczkolwiek mógłbym się dostosować odpowiednio do jego ruchu, bądź też na wyczucie odskoczyć w bok, by w razie czego nie trafił. Jednakże postanawiam skupić się tym razem na bloku. Rzekomo ból najlepszy nauczyciel, a presja popycha do czynów wybitnych. Zatem tym razem musi się udać! Więc pełne skupienie, czysty umysł, a następnie ruch! Sprecyzowany, kontrujący, jak najmniejszy, jak najszybszy, jak najbardziej dokładny... Zaledwie drgnięcie, ale z pełną mocą.

~MG~

Kolejne uderzenie i kolejna próba bloku ze strony Eijiego, który próbował wprawiać w ruch nadgarstki w różny sposób, aby uzyskać pożądany efekt. Fala szła prosto na niego, dość szybko, ale nie na tyle, aby sprawny szermierz nie mógł jej powstrzymać. Problematyczne było tylko to, że nie posiadał swojego ostrza. Wprawił on ponownie w ruch swoje nadgarstki, aby zablokować cięcie, tym razem bardziej rozważnie jednym prostym ruchem. Efekt jednak był podobny, a manewr nie pozwolił zablokować uderzenia. Fala delikatnie przecięła policzek chłopaka powodując, że spłynęła z niego stróżka krwi.
- No teraz stworzyłeś jedną falę, ale nadal tak samo słabą jak poprzednie. Przynajmniej się nie namachałeś niwelując przy okazji inne. - powiedział Silence - Jeśli będziesz machał chaotycznie spowodujesz, ze fale nawzajem się wygaszą, jeśli machniesz raz fala nie będzie wystarczająco silna, aby zadziałać tak jak powinna. Ilość fal jest w porządku jeśli chodziło o wcześniejsze próby, ale nie możesz ruszać mieczem tak chaotycznie. Niech twoje ruchy będą przemyślane wcześniej, ale wykonane błyskawicznie szybko nadgarstkami. Łapiesz? Spróbujmy jeszcze raz. Jak Ci się nie uda połamię Ci te nadgarstki i spróbujemy jeszcze raz.
Po tych słowach wykonał pchnięcie posyłając w twoją stronę swoją falę na wysokość mniej więcej klatki piersiowej.

//Jak dla mnie opis wygląda w porządku jeszcze do ostatecznego akceptu rzuciłem Torze jako technicznemu. Sorki za brak odpisów x.x miałem za dużo w pracy, ale to był jedyny taki raz w tym treningu.

Tyle wspaniałych odniesień pozwalało mu na podjęcie dość prostej decyzji. Nie do końca wiadomym było, czy w ogóle istniał, czy nie. W końcu świat jakoś nawet go nie dostrzegał, toteż mógł znaleźć po drodze Niszczytrona trzy tysiące, aby zgarnąć ten potężny artefakt niszczący galaktyki, a następnie ruszyć sobie dalej i nic nie robić, czy też pójść stąd skoro i tak był pomijany przez czyjś brak kreatywności.

zt?

Znowu coś nie tak poszło. No ciut to skomplikowane, nie zaprzeczę. Nikt nie mówił, że będzie łatwo. Tyle, że z każdą próbą jest coraz lepiej. Tym razem już jednak powinno się to udać. Nie uśmiecha się robienie tego samego z połamanymi nadgarstkami, gdzie będzie to dość bolesne. Zatem jeszcze bardziej należałoby się skupić. Jeżeli uda się już raz, to będzie się udawało za każdym razem. To tylko kwestia przyzwyczajenia, ale najważniejsze jest to, żeby przełamać tę pierwszą barierę.
Nic nie odpowiadam, jedynie kiwając głową na znak, że rozumiem. Chyba... Przemyślane ruchy, wykonywane błyskawicznie. Nic bardziej prostszego. Tyle, że może tym razem zamiast jednej fali posłać ich kilka? Nawet z kartek papieru dałoby się zrobić taką ścianę, która zatrzymałaby armatni pocisk. Być może więc tak samo udałoby się zatrzymać niewidzialne cięcie Silence'a nie kilkoma, a wręcz kilkunastoma bardzo szybkimi cięciami. Tyle, że podobnie sprecyzowanymi, w konkretne miejsce, by zbić uderzenie.
Wymaga to z pewnością sporego skupienia, ale dookoła nie ma nic innego, na czym byłaby konieczność skupiania się. Niby cały czas trzeba mieć oczy dookoła głowy, ale nie wtedy gdy robi się trudne rzeczy, wymagających tak dużego skupienia. Jakby to była prawdziwa walka, to co innego. Tyle, że walki żądzą się innymi zasadami, a konkretniej brakiem zasad. W normalnych okolicznościach nie trzeba blokować cięć wroga samą rękojeścią. Tym razem jest taka potrzeba, żeby zachować zdrowie w nadgarstkach. Zamykam więc oczy, oddając się swemu zmysłowi walki. Wygłuszam wszelkie dźwięki dookoła, skupiając się jedynie na tych, które wywołuje Silence. Jesteśmy teraz tylko ja, on i nasze miecze, a cała reszta nie ma znaczenia. Żadne barwy, dźwięki, odczucia. Ignoruję nawet ból od rany, tworząc w swym umyśle cały obraz sytuacji. A ta jest całkiem prosta. Dzieli nas kilka metrów. Ja mam miecz, on ma miecz. On atakuję, ja się bronię...
Zatem kiedy Silence wyprowadza kolejne cięcie, ustawiam się bokiem, w najwygodniejszej dla mnie pozycji do walki i tak jakbym miał w ręku cały miecz, uderzam od dołu, półkolistym ruchem, jakbym zbijał prawdziwe cięcie. Jednakże z większym wysiłkiem i skupieniem. Nie zawracając sobie głowy niczym innym. Potem jeszcze wyprowadzam jeszcze pchnięcie. Siła samych nadgarstków może nie wystarczyć, więc wspomagam się jeszcze lekkim wykrokiem i z impetem idącego od karku, poprzez bark, całe ramię, aż do nadgarstka, wyprowadzam pchnięcie, jakby to nie rękojeść w mojej dłoni była broni, lecz ta znajdowałaby się wewnątrz mnie. Zaś to co poza moją dłonią jest moim ostrzem. I to ostrze ma mi posłużyć do walki. Zaś w tej sytuacji, zaledwie do zablokowania prostego ciosu.

// Po konsultacji z MMG oraz technicznym uznane zostało, że taka wersja byłaby lepsza :

"Szermierz 4 - Oprócz samej nieprawdopodobnej techniki walki mieczami i zdolnościami blokowania, oraz wyprowadzania ciosów, zadane cięcia są tak precyzyjne i niszczycielskie, że nawet najdrobniejsze zadrapania wywołują u trafionego krwawienie, które powoduje spore osłabienie z powodu niedoboru krwi. Oczywiście im rana głębsza, tym krwawienie jest bardziej obfite, przez co wykrwawienie postaci następuje szybciej. Z technicznej strony działałoby to tak, że każde cięcie, zależnie od rangi rany jaką zada skutkuje znacznie poważniejszym krwawieniem".

Co o tym myślisz?

Finny właśnie się dowiedziałem po twoim poście, że liczyłeś też na fabułę i wydarzenia. Ja byłem tylko poinformowany, że chciałeś towarzyszyć Eijiemu bez żadnych konkretnych planów.

~MG~

Kolejne cięcie, które miało nadejść ze strony Silence'a, ale wydawało się, że powoli zaczął on łapać to co miał zrobić. Być może wskazówka dana mu przez mistrza trafiła do umysłu chłopaka, a być może sam w końcu na to wpadł. Metafora z kartkami papieru była niezwykle celnie trafiona, prawdopodobnie nawet ja jako MG miałbym ciężko lepiej to porównać. Wiedząc o co chodzi i skupiając się na tym do granic możliwości Eiji machnął mieczem i poczuł w końcu opór na rękojeści jakby trafił ostrzem w inne ostrze. Nie widział tego, ale chyba się udało bo cios nie nadszedł. Kiedy otworzył oczy i spojrzał na mistrza czekając na werdykt dojrzał twarz, która pokazywała tylko znudzenie.
- Dokładnie o to chodziło - oznajmił - Może tak być to chyba w twoim stylu. Dobra na dzisiaj starczy mojego czasu. Poćwicz trochę sam. Głównie swoje nadgarstki. Nie muszę Ci chyba mówić w jaki sposób ćwiczy się nadgarstki? W środku domku są dwa łóżka, jedno jest twoje. Jak wystarczy Ci treningu idź spać. Rano idziemy polować.
Po tych słowach Silence zniknął. Ot tak po prostu całkowicie zniknął nie wiadomo gdzie. Żadnego dymu, błysku, światła. Po prostu go nie było. Ty miałaś trenować [opisz to ładnie jak trenowałeś], a potem pójść spać [to też możesz opisać]. Reszta treningu miała być zapewne jutro.

W tym czasie Książę nie widząc zbytnio zainteresowania swoją osobą udał się w sobie tylko wiadomym kierunku.

Prince: +3PD