Plac Mędrców

First topic message reminder :

Plac znajdujący się w najdalszej części portu, rzadko odwiedzany przez handlarzy i marynarzy. Zbudowano go na planie koła, na środku znajduje się wielka fontanna, w tej chwili nie działająca, z pomnikiem w kształcie statku, który upamiętnia jakiegoś tam wielkiego odkrywcę. Kiedyś sprzedawano tutaj różnego rodzaju ryby i owoce morza, ale od kiedy postawiono nowszy, większy plac, zaczęli tutaj urzędować prorocy i kapłani z różnych zakątków świata. W tej chwili jest to miejsce, gdzie zbierają się różne indywidua aby posłuchać zapowiedzi o apokalipsie, lub popatrzeć jak kapłani przekrzykują się kogo Bóg jest lepszy i ważniejszy. Po za tym w starych magazynach rybnych zamieszkali wyrzutki społeczeństwa różnej maści. Słowem - pełno tutaj szaleńców.

Plac jak zwykle o tej porze był raczej pusty. Przy głównej fontannie siedziało kilku żebraków, którzy nie wydawali się być zadowoleni z dzisiejszego dochodu, bo złorzeczyli głośno i sprośnie. Po jednej stronie zebrała się grupka gapiów, którzy słuchali słów jakiegoś proroka, ubranego w niebieskie szaty i kawałek starego wiadra, który zapowiadał im koniec świata i atak metalowych zombi ninja. Po drugiej stronie placu widać było około pięciu ludzi, zebranych obok starca w szarej todze, który trzymając laskę, tłumaczył im głośno, że rośliny mają uczucia i nie można ich jeść, zaś ludzie mogą żywić się tylko energią słoneczną. W koło całego placu było wiele budynków, ale którego szukał Ryu? Trzeba będzie znowu popytać ludzi.

Patrzył na to jak kapłan blokuje jego kosę i był tym nieco zaskoczony. No bo kurde, przecież machnął porządnie. Niezadowolony poszedł za kapłanem i machał dalej wbijając kosę w co popadnie, byle tylko to durne stworzenie przestało się ruszać. Do diabła, ile można opierać się uderzeniom kosy? Cholerny człowieczek, miał czelność przeżyć i wymagać od Starucha dodatkowych działań. Nieco go to zdenerwowało.-No umrzyj że w końcu bo cię zabiję.-Zagroził mu bardzo ambitnie i rezolutnie Staruch, w zasadzie nie przejmując się zupełnie niczym poza czystą chęcią anihilacji przeciwnika.

Sytuacja robiła się coraz bardziej niekomfortowa i... Beznadziejna? Chwilowa radość z udanego unieruchomienia wariatki na miotle prawie natychmiast uleciała, gdy ta przywołała ogromnego kota. Dodatkowo wyglądało na to, że Ryu również został zaatakowany, więc chyba nie mogła liczyć na jego pomoc. A bardzo by ją w tej chwili doceniła. Jednak wyglądało na to, że choć na chwilę udało jej się zdezorientować chowańca czarownicy, więc natychmiast korzysta z okazji i od razu wyciąga rapier (prawą ręką), gotowa do obrony. Naturalnie wyłącza Mr. Smith, widząc że zaklęcie spełniło już swoje zadanie, po czym używa Bunch Of Crap [D], by wyczarować długi na 25cm nóż. Następnie rzuca nim w stronę głowy kota, starając się wycelować tak blisko oczu jak to możliwe i nie czekając aż przedmiot doleci, zaczyna uciekać najszybciej jak potrafi w stronę budynków okalających plac. Ponieważ kot jest ogromny i do tego znajduje się stosunkowo blisko dziewczyny, ma nadzieję że jeśli nie trafi go w oko, to przynajmniej uszkodzi mu coś, co utrudni mu pościg. Najlepiej gdyby był to nos, bo wtedy czułby głównie zapach własnej krwi, już pomijając jak bardzo musiałoby to boleć.
Jeżeli uda jej się dotrzeć do budynków to natychmiast stara się otworzyć najbliżej znajdujące się otwarte drzwi. Bądź co bądź nie będzie miała czasu na dobijanie się do środka, więc jeśli pierwsze okażą się zamknięte, to nie będzie marnowała ani sekundy i pobiegnie do następnych. Gdyby jednak kot zdążył dogonić ją zanim Eileen uda się znaleźć schronienie, to dziewczyna będzie zmuszona zacząć obronę rapierem. Tak jak w przypadku rzuconego wcześniej noża, będzie starała się trafić w oczy lub nos, ale jeśli bestia od razu skoczy na iluzjonistkę, to ta najzwyczajniej w świecie zasłoni się ostrzem swojej broni tak, że zwierzę nabiłoby się na nie w chwili spadania na ofiarę.

W sumie... jak się tak naparzają to mogą se umrzeć. I pewnie Yamamoto by sobie skombinował popcorn i z chęcią popatrzył jak magowie umierają, gdy nagle jego szczurzy towarzysz wziął i przeleciał se pewien dystans. Ojej. Takie sarkastyczne ojej. Ale on... nie może tak szybko umrzeć. Tu jest jakiś nowy mag. A ten debil już się zaraził. Przegryw. Skazany na przejebanie. Nie no, niech jeszcze nie zdycha. Bo tak to ten nowy mag przeżyje. Niech się wyrżną nawzajem. Tak, wtedy jeden będzie słaby, a Kamishirosawa łaskawie go dobije. Brzmi jak piękny plan. Uśmiechnął się chytrze i spokojnie zaczął kuśtykać w stronę Ryu. Poklepał go po ramieniu.
-Czuję się tak przez całe życie. - mruknął uśmiechając się podejrzanie i używając Serum na tym deklu. -Wisisz mi trzech martwych magów. - mruknął tylko dając swoją cenę za te... "usługi", po czym wrócił do oglądania pojedynek dwóch głupich bab oraz jednego skretyniałego Szczura co lubił sobie polatać. Sam Moto natomiast w razie czego gotów był do odskoku lub użycia Powstrzymania (C). Tak w razie czego. Na razie jeszcze nie szalejmy zanadto. O... duży kotek. Ciekawe jak wielki miałby kłaczek...

MG:

Minerva vs. Eileen:

Minerva miała nie lada kłopot, ponieważ nie widziała swojego wroga. Taki sam problem miał Beel, jednak ruszył do przodu, cały czas niuchając. I pewnie na tym skończyłby się ten post, gdyby nie fakt, że Eileen postanowiła dezaktywować swoją iluzje i zaatakować kota. Problem w tym, że skoro trzymała w prawej dłoni rapier, a chciała rzucić nożem, musiała to zrobić lewą ręką, ta zaś była praktycznie unieruchomiona przez bełt... Dlatego kiedy poruszyła ręką, aby rzucić nożem, aż zawyła z bólu i zachwiała się, zaś z rany polała się krew. I ta chwila wystarczył Belowi, aby ogarnąć cała sytuacje. Szybko dobiegł do przeciwnika, powalił go na ziemię, praktycznie przygniatając swoją masą, po czym wgryzł się kłami w krtań przeciwnika, pozostawiając w gardle ogromną dziurę. Eileen leżała na ziemie, przygnieciona przez wielkiego kota i praktycznie umierała. W tym czasie jej zaklęcie przestało działać i Minerva mogła ogarnąć cała sytuacje na własne oczy.

Staruch:
Śmierć najwidoczniej nie miała zamiaru dać za wygraną, szła za swoją ofiarą i próbowała trafić ją kosą. Kapłan jednak, albo miał szczęście, albo niesamowity refleks, bo przed pierwszymi dwoma ciosami udało mu się uchronić. W końcu jednak natrafił na coś za swoimi plecami, zatrzymał się na chwilę i to wystarczyło Staruchowi, aby wbić mu kosę w klatkę piersiową. Siknęła krew, zaś kapłan zaczął się dusić.
-O panie, wspomóż swojego biednego sługę i uratuj go przed niewiernymi.-wymamrotał kapłan, powoli godząc się ze swym losem. Dziwne było jednak to, że nikt się losem kapłana nie przejmował...

Yamamoto i Ryu:

Ryu najwidoczniej nie ogarniał, co się do niego mówi, jednak zdał sobie sobie sprawę, że źle się czuje. I z całkowicie losowego powodu, postanowił spytać Yamamoto o to, czy ma jakieś tabletki na lepsze samopoczucie. Bo to właśnie robi się w środku walki. Wysłał jednak swoje ogary, aby zajęły przeciwnika, jednak kiedy te rzuciły się na przeciwnika, nie wytrwały nawet kilku minut. Pierwszy dostał z kopa w twarz i widać było, że siła uderzenia rozwala mu czaszkę, drugi został odrzucony przez falę uderzeniową, zaś trzeci dostał pięścią w bok i to praktycznie złamało go w pół. Drugi z ogarów próbował jeszcze zaatakować, ale silny kop go załatwił, w dodatku rzucił cielskiem o Yamamoto, który akurat chciał podkuśtykać do Ryu i dać mu rutinoscorbin. Starzec jednak dał radę odskoczyć, więc nic poważnego mu się nie stało, jednak zatrzymało go to przed dotarciem do Ryu.
-Czy ty jesteś upośledzony?-zapytała Diana.-Przecież wyraźnie Ci powiedział, że przyszedł po Thrylith... Ale to nie jest osoba, której szukaliśmy. Widzę, że posługuje się mocą czerwonego, ale nie wyczuwam w nim Baudwina...
Tym czasem przeciwnik Ryu już biegł w jego stronę, z uniesioną pięścią do ciosu. Miał jednak jeszcze dwa metry do niego.

Spoiler:

Ech ci religijni upośledzeni kapłani. Zawsze to samo. Kiedyś było prościej, Bogiem był on. O wielki Staruchu przyjmij ten udziec w ramach wdzięczności za moje długie życie, bla, bla. Jak by to od niego zależała długość czyjegoś życia. Ludzie byli durni, zesraj się na tęczowo, to będzie Bogiem kupy. Tak to wyglądało z ludźmi. A ten naprawdę bardzo denerwował Starucha. Tym razem przestał machać kosą byle jak. Tym razem wykorzystał cały swój talent w machaniu kosą by zadać jedną, celną i co najważniejsze śmiertelną ranę.-No zdechnij wreszcie.-Powiedział już widocznie poirytowany stratą czasu. No i gdzie do cholery była Minerva kiedy była potrzebna?

Nie podobało mu się za cholerę jak ten Hercules za 2 klejnoty tutaj napierdalał jego pieski. Ryu od razu przyjął pozycję obroną starając się ewentualnie sparować następny atak na płaz miecza, najwyżej typ będzie wybijał mu w mieczu dziurę. Wtedy Ryu wypuści płonącą gwiazdę (C) z lewej łapy, by spróbować stworzyć między nimi dystans, a przynajmniej miał nadzieje, że jego przeciwnik nie lubił zbytnio ognia.
- Kurwa silny jest... - chyba czerwony pewnie był od siły jeśli mu się wydawało, ale nie będzie komentował, bo jeszcze kazanie od Diany dostanie. Tak czy siak, gdy tylko przeciwnik przejdzie przez spell/uniknie go wtedy Ryu machnie od razu mieczem od dołu ku górze po skosie, nie będzie oczywiście wyliczał dokładnie pod jakim dokładnie, bo nie Sebastian. Oczywiście ma nadzieje, że Yamamoto coś też zrobi, na razie Ryu spróbuje trzymać się na dystans i nie wchodzić zbytnio w bezpośrednią walkę.
- Dobra kurwiu, postawmy sprawę jasno, jeśli mnie nie puścisz to uwierz mi, że coś złego co kurwa wypuściłem znajdzie i ciebie - no cóż, może uda mu się przynajmniej typa ogarnąć, na razie Ryu jest trochę w chujowej pozycji co do walki z nim.

No tak, pomyślała Eileen czując jak życie praktycznie z niej wypływa. To tak się kończy moja przygoda? Przecież nawet się jeszcze nie zaczęła! To właśnie po to przybyłam do Fiore? Żeby umrzeć? I to jeszcze w najbardziej skandaliczny sposób jaki można sobie wyobrazić? Próbowała zebrać myśli, ale przychodziło jej to z trudem. Czuła coraz większe otępienie, całe ciało bolało ją okropnie, bo jednak dosyć mocno jej się dostało podczas walki. Mimo wszystko dziewczyna nie byłaby sobą gdyby się teraz poddała. Skupiła się tak mocno jak tylko umiała, jednocześnie modląc się do wszystkich znanych sobie religii o powodzenie swojego ostatniego pewnie już planu. Musiała jakoś naprawić błędy, które popełniła zaledwie kilka sekund temu.
Eileen używa Misty Poof [C] by pod postacią mgły przedostać się do wnętrza najbliższego domu. Ma nadzieję, że znajduje się na tyle blisko jakichś drzwi lub okna, by bez problemu zdążyć zanim zaklęcie się wyłączy. Bądź co bądź pod postacią mgły porusza tak szybko jak najszybciej umie biec, więc może ma jeszcze szansę na ratunek. Znikomą, ale zawsze coś. Następnie ponownie używa Bunch Of Crap [D], ale tym razem by zmaterializować opatrunek na krwawiącej tętnicy. Opatrunek mocno przyciśnięty do krwawiącej tętnicy, by możliwie jak najlepiej zatkać ranę i przedłużyć sobie życie. Jeżeli jej się uda to jedyne co jej już wtedy zostanie to prosić w duchu, by znalazł ją ktoś, kto nie chce jej śmierci. Ktoś kto zauważy w jakim jest stanie i w miarę możliwości pomoże jej przeżyć. Bo jeśli nic z jej planu się nie uda, to będzie po niej. Dosłownie.

Na prawdę Alfred nie mógł tak od razu? Machnąć kosą i już? Ale nie, teraz to Minerva musiała się bawić z jego celem, chociaż nie ukrywała, w pewnym sensie całkiem dobrze się bawiła. Bel widząc, że dorwał swoją ofiarę postanowił przełożyć cały ciężar ciała tak, by jeszcze bardziej docisnąć Eileen do ziemi przyprawiając ją tym o dodatkowy ból. Kotecek swoje ważył, a Minerva mogła na Vilacy szybko podbić do konającej. Nie miała jej właściwie nic do powiedzenia. Nie znała jej. Była tylko jej obecną zdobyczą. Jeśli nie zamieniła się w mgłę z powodu utraty krwi i bólu, wtedy wiedźma dokonuje przygotowań do mordu rytualnego ustawiając wokół leżącej Eileen kamyki, która do tej pory trzymała w kieszeni. Jak zawsze. Na zaś.

Gdyby zaś jednak adrenalina zdziałała cuda, nie zostałoby jej nic innego jak westchnąć, przedłużyć Czarciego Sługę B na Belu i jeśli dalej jej gdzieś ucieka to posłać za nią kota. Ot, żeby złapał trop za dziewczyną i wiedźmę do niej zaprowadził. Kamyki jeśli zaczęła rozkładać - zbiera szybko po czym rusza wraz z kotem ku Eileen. Mogłaby w sumie zacząć w nią strzelać zaklęciami wtedy, ale w sumie po co kopać leżącego? Szkoda many, i tak nie zdawało się, żeby długo pociągnęła. Bez szyi to tak ciężko.

No i dupa. Yamamoto chciał sobie popatrzeć, a tu go jakiś debil atakuje ciałem psa. Westchnął, szybko dobywając dmuchawki. Radość Pustki (PWM) oraz Wyniszczony Organizm (PWM) miały swoje plusy. Jak np. mniejsza ilość many u Kamishirosawy pozwalała mu działać lepiej, znacząco osłabiając chorobę. A dodatkowo jego regeneracja dodatkowo kontrowała choć trochę jego osłabione ciało. Pamiętajmy też o Powstrzymaniu (C) tak na zaś. Wyjął więc szybko także i igiełki do dmuchawki oraz flakonik z Trucizną (C), zamoczył końcówkę jednej z igiełek w niej, a następnie wycelował i... strzelił. Wprost w tego napastnika. A wyrównajmy trochę szansę w tym pojedynku. Trochę dupa, jak okaże się, że nie zdąży odebrać Ryu swojej choroby. Ale tak to liczył, że chociaż przeciwnik będzie miał większe problemy. No i a nuż się zarazi. Hehe. Tak, śmierć magów to dobra rzecz jest.

MG:

Staruch:
Kapłan się modlił, zaś Śmierć się wkurzyła i po prostu wbiła mu kosę w żebra. W ten sposób zabrała życie osobie, która zdenerwowała ją swoimi poglądami na temat boga. W każdym razie, koleś przestał się ruszać i Staruch mógł się rozejrzeć po okolicy. Ludzie byli przerażeni tym co się tu działo, bo wiem facet którego wcześniej widzieliście w barze zaczął walkę z jakimś dziwnym typem, zaś kot Minervy wyraźnie zabijał Eileen. Jedna osoba ze śmierciolisty mniej?
W każdym razie na placu zrobiło się jakoś pusto.

Minerva vs. Eileen:

Eileen pewnie udałoby się uciec do budynku pod postacią mgły, gdyby nie fakt, że do utrzymania tego zaklęcia potrzebowała dużego skupienia, co niestety w jej stanie nie było łatwe. Udało jej się zamienić w mgłę i przemieścić kilka centymetrów, ale niestety duszenie się i szybka utrata krwi dała jej się we znaki. Spróbowała jeszcze użyć swojego zaklęci, aby zmaterializować bandaż i przycisnąć go do tętnicy, jednak powoli traciła już świadomość i nie miała siły w ręku, aby opatrunek mocno przycisnąć do rany. W końcu z braku powietrza i utraty krwi, straciła przytomność. Ale i tak zostało jej mało życia... Minerva podleciała do niej i rozłożyła kamyki w koło. A raczej była w trakcie. Rozłożyła większą połowę, kiedy usłyszała hałas z ulicy prowadzącej do placu. Jakaś grupka magów ubranych na fioletowo-czarno z dużą prędkością zbliżała się w tym kierunku.

Ryu&Yama vs. "Herkules":

Ryu przywołał swój miecz, aby zablokować atak przeciwnika, jednak nie był to za dobry pomysł. Nie dość, że czuł się słabo i źle przez to trzymał miecz, to na dodatek atak był naprawdę silny. Uderzenie  wręcz wyrwało Ryu broń z dłoni i rzuciło nią o niego, boleśnie ranią mu twarz, ramiona zdrętwiały, zaś siła uderzenia znowu zmusiła go do cofnięcia. Udało mu się jednak odpalić swoje zaklęcie, co zmusiło wroga do zatrzymania i ominięcia tworu po boku. W tym czasie Yamamoto wyjął swoją dmuchawkę i zamoczył igły w truciźnie, po czym wystrzelił. I trafił, ale igła najwidoczniej miała trudności z wbiciem się w ciało przeciwnika. Zadała tylko powierzchowną ranę, odbija się i spadła na ziemię. Nie wiedział, czy trucizna zdążyła się rozejść czy nie. Po przeciwniku w każdym razie nie było nic widać. Ten zatrzymał się na chwilę i z politowaniem spojrzał na  Ryu:
-Nie spodziewałem się, że będziesz aż tak słaby.-rzucił, wyraźnie zawiedziony z tego faktu. Spodziewał się jakiejś epickiej walki, a tym czasem właściciel Niebieskiego nie potrafił nawet go zranić.-Haha, coś złego co wypuściłeś?-zaśmiał się krótko.-To "coś" mnie przysyła. Szkoda mi trochę na Ciebie  czasu, bo jesteś tak słaby, że nie stanowisz żadnego wyzwania dla mnie. Ale rozkaz od  Króla, to rozkaz od Króla. Muszę odebrać Ci niebieskiego.-mruknął i zacisnął pięści, gotowy do dalszej walki.

Stan postaci:

Jeny. Policja. Znowu. Minervie już zaczynali działać na nerwy, zwłaszcza po akcji w Crocus. No nie. No po prostu no nie. Odgłosy sprawiły tylko, ze ta zaczęła się śpieszyć. Walić dokładność. Ustawić kamyczki jak najszybciej i do roboty, bo ona nie ma czasu. Vilaca była tuż pod ręka. Ale trzeba było zająć się resztą. Syknęła, po czym włączyła Sacred Relict, raz jeszcze włączyła Czarciego Sługę B żeby zresetować CD i włączyć dodatkowe efekty na Belu po czym posłała go w stronę uliczki, skąd dobiega hałas. Niech ich zajmie, niech się na nich rzuci, zagryzie, a ona w tym czasie miała zamiar dokończyć kamyczki, wyciągnąć puginał i wbić do Eileen prosto w serduszko. Delikatnie pogmerać sztyletem po czym jeśli starczy czasu to go wyciągnąć. Jeśli nie, to nie. W każdym razie tyle. Szybko po tym wdrapie się na miotle po czym odleci, byle wyżej i dalej od placu. Kiedy też będzie w powietrzu (trochę dalej i wyżej niż punkt 0) dezaktywuje też buffa kotecka, co by ten w wypadku teleportacji po tych 10 metrach od Minervy nie przeteleportował się do niej jako duża, płonąca bestia. Po tym też, póki SR trwa, włączy Susurrio Caelum D co by zwiększyć natężenie słońca i w duchu licząc na to, ze odechce im się jej gonić. I ucieka. Jak. Najdalej. Stąd. Staruch sobie jakoś poradzi...~

Ech, no i dupa. No to jeszcze raz. Tym razem w szyję wycelował. A potem znów. Ot, zrobi z niego poduszeczkę na igły. Korzystając ze swojej wiedzy Medyka, Sokolookiego wzroku oraz umiejętności we władaniu tak dziwną bronią (Broń egzotyczna), liczył, że trafi go w tkanki miękkie, tak by igiełka nasiąknięta trucizną wbiła się bardziej w ciało ich przeciwnika. Sam natomiast po tym podbiegłby do Ryu, chcąc przy pomocy Serum (PWM) odebrać mu zarazę. Choć w sumie mężczyzna niezbyt chciał atakować Kamishirosawę, więc w sumie gdyby igiełki nie zmieniły focusu tego ziomka, to wtedy ten spróbowałby go obejść i ewentualnie zbliżyć się do Ryu, by móc użyć tego fajnego PWM. Oczywiście, w razie czego był gotowy do uniku lub odskoku, bloku niby też, ale lepiej nie. Nie przy jego chorobie. Choć i tak już trochę lepiej (Radość Pustki (PWM)). A w razie czego miał jeszcze Powstrzymanie (C). Tak na zaś.

Czyli było wiadomo co go tutaj przysłało, widocznie Czarny musiał ich obserwować, jak na razie nie ma z nim szans w bezpośredniej walce... No cóż, zwróci się do koleżanki "Znasz jakieś słabości jego siły? Trochę bardziej się orientujesz raczej w mocach, które to daje, w waszej gierce w Est nie bardzo były dokładne opisy". Jednak mimo wszystko jego słowa zaczęły sprawiać, że Ryu się zaczynał pomału denerwować, a on nie lubił się denerwować. Miał nadzieje, że Motomoto uda się podejść do niego i da radę go wyleczyć z tego dziwnego stanu. Eh złamany nos raczej mu nie pomogę z oddychaniem, więc będzie ciężko tym bardziej.
- Rozkazy, heh? - po czym się zachichotał - Czekaj, czekaj... czyli jesteś pieskiem na posyłki -na razie prowokacja - No i co ci obiecał? Siłę? Że staniesz u jego boku, gdy będzie rządził światem? Podpowiem ci że tak to nie działa ziomeczku -No cóż, może Yamamoto dojdzie w czasie, gdy ten ziomeczek, będzie próbował coś powiedziec lub rzuci się na Ryu, ale oczywiście ten ładniejszy ma plan, odpali Krew Demona (C), by wtedy spróbować zblokować atak przeciwnika i znaleźć się na tyle blisko Yamamoto, by zdjął z niego tą chorobę ewentualnie. Oczywiście blok teraz będzie wyglądał inaczej, typ mocniej bije... więc w sumie Ryu spróbuje zablokować jego pięść ostrzem, może się uda i sobie typ sam utnie palce ewentualnie, byłoby bardzo spoko, gdyby to się stało, niech pokaże na co go stać, gdy ostrze będzie zwrócone w jego stronę.

I co tu dużo mówić. Straciła przytomność. Po stracie tak dużej ilości krwi w końcu musiało do tego dojść, prawda? Nie udało jej się nawet uciec do budynku, a co gorsza jedyne co zdołała osiągnąć to ucieczka kilka centymetrów od miejsca swojej porażki. Ostatnie co zobaczyła zanim kompletnie odpłynęła w ciemność, to błękitne niebo. A pomyśleć, że dzień zapowiadał się tak przyjemnie...

NO I GDZIE JEST TWÓJ BÓG TERAZ!? Staruch z tryumfalną miną stał nad ciałem kapłana. Nie ma zombie, nie ma zmartwychwstawania, jest tylko On. Śmierć. W każdym razie pokonał swego okrutnego przeciwnika i był po prostu wykończony. Zupełnie i kompletnie pozbawiony jakichkolwiek chęci do dalszej pracy. Nawet namawianie Eileen do samobójstwa zniknęło z dzisiejszego Menu. Wtem jednak Staruch dostrzegł jak Bel zabija jego cel.-He...-Ale, dlaczego Bel zabijał jego cel? W sumie nie było to wbrew przeznaczeniu, Eileen miała po prostu jakoś umrzeć... ale jak to będzie wyglądało w papierach jak się dowiedzą że odpowiedzialny za to jest minion miniona Starucha? Mężczyzna wzruszył ramionami i poszedł w kierunku Minerwy.-Hej, wracamy do domu-Poinformował ją głośno będąc w zasięgu jej słuchu i czekał aż dziewczyna zareaguje.