Opuszczony świat - Tereny zniszczonej wieży i starej rzeki

First topic message reminder :

MG

#Team 1
Gołomp obudził się krztusząc pyłem który naleciał mu do dzioba. A potem podniósł się na rękach. Rękach. On miał obie ręce. Cud, ludzie, cud! I jeszcze Bucefarlixa widział. Czy to zaświaty? A skoro o Bucefarlixie mowa, to uczepiona jego nogi, stała Irina, która podniosła się właśnie z ziemi i miała jeszcze lekki problem z zachowaniem równowagi. Nieopodal z ziemi wstać również planował Adam, lecz leżała na nim Melody i nieco mu to uniemożliwiała. Jednak gdyby się rozejrzeli, dostrzegli by że niebo nad ich głowami, przysłaniają grube czarne chmury, przepuszczając niewiele światła. A to co ich otaczało, to wyjałowiony krajobraz, pełen skał. W zasadzie chyba znajdowali się w jakiejś dziurze. Ściany miały jakieś 4 metry wysokości. Ja jednej z nich, w podłowie wysokości, rosło karłowate drzewko, w które zaplątała się Minerva, z Vilacą i Belem.

#Team 2
Tora wstał zrzucając leżącego na sobie Hansa. Ten z cichym jęknięciem stoczył się z Tory. Obok nich, z ziemi podnosiła się również Cassandra, czyli w zasadzie, dziewczyna którą pierwszy raz widzieli na oczy. Otaczający ich krajobraz nie był zbyt ciekawy. Czarne wręcz niebo, jakieś takie suche powietrze, no i jeszcze na dodatek otaczały ich góry. A chyba najgorsza, to była ta cisza. Nawet wiatr tu specjalnie nie wiał.

#Team 3
Samael podniósł się pierwszy, i zdążył nawet rozejrzeć. Nad głową widział tylko mrok, a wokół siebie poniszczone, czarne drzewa. Wyglądało to bardzo smutno. Martwy las. Martwy las, pełen połamanych, zniszczonych drzew. A pod jednym z nich własnie obudziły się Chain wraz z Hotaru. Przynajmniej te dwie widział, przynajmniej one były bezpieczne.

#TeamFem
Ta śpiąca królewna również powoli otworzyła oczy. Głowa bolała go... bardzo go bolała. Odkrył też że ruchy ma dość ograniczone, chyba był skrępowany. Na dodatek gdy otworzył oczy, oślepiło go światło. Lacryma, zawieszona tuż nad jego twarzą. Nie mógł się powstrzymać i jęknął. Nie obyło się to bez reakcji, bo gdzieś za sobą, Fem usłyszał poruszenie.-Fem.-Usłyszał pisk Red. Wiedział przynajmniej że żyje i też gdzieś tu jest.-Milcz smarkulo bo nie mogę się skupić.-Warknął jakiś staruszek, również znajdujący się gdzieś za Femem, a potem rozległo się miarowe skrobanie pióra i ciche podciągnięcia nosem Red.

// Każdy ma EQ(Poza Femem), Każdy w 100% zdrów//
//Hotaru - Twój pasyw z przekazywanie many przekazuje teraz 40MM, zamiast 20//

Chłopak nie był w stanie na dobrą sprawę dużo zrobić w aktualnym momencie, poza obserwowaniem całej batalii. Sprawy się trochę zmieniły, kiedy ptaszysko zostało poważnie zranione i zaczęło spadać. Białowłosy był pewien, że przebywanie w pobliżu miejsca jego upadku nie ciekawie skończyłoby się dla niego, dlatego postarałby się trochę oddalić od niego. Oczywiście, czołgając się bo niezbyt chciał marnować MM które mogą się jeszcze przydać do wykańczania stwora. Chociaż, wątpił żeby był w stanie wiele osiągnąć. Taki był jego plan na teraz. Oddalić się od mocno zranionego stwora i dokończyć leczenie.  W momencie w którym stwór będzie na ziemi, była nawet szansa by ktoś taki jak Winter coś mu zrobił. Wątpliwe by było to coś groźnego, ale zawsze coś.

Ostatnie starcie? Ostatnie zmagania? Co prawda, byłoby miło dowiedzieć się o większych zagrożeniach w zaistniałej sytuacji, jednak mieli za zadanie położyć kres ptasiej istocie. O tym mógł jedynie wiedzieć. Mając jednak swego rodzaju konieczność skupienia na medycznych procesach, sam niebieskowłosy mógłby zaledwie skinąć głową w kierunku tygrysa, dając mu tym samym swego rodzaju przyzwolenie na działanie. Ten miałby ruszyć czym prędzej do spadającego stworzenia przy pomocy swojego wzmocnionego ciała i zaklęcia Bolt rangi D, aby to rozpędzić się wystarczająco i po utwardzeniu swojej sierści do poziomu metalu wbić się w odsłonięty mózg stworzenia. Trochę jak takie rozpędzony zbitek metalowych ostrzy, czy to z pazurów, kłów, czy sierści. Wszystko po to, aby jakoś rozorać pozostałości głównego narządu myślowego stworzenia. Co więcej, jeśli wiedziałby potencjalnie o Byakutonie, czy Qilinie na grzbiecie ptaszyska, spróbowałby umożliwić im jakoś przejście na własny grzbiet. Przynajmniej temu pierwszemu, bo ten drugi raczej do chętnych by nie należał. Ewentualnie zgarnąłby ich później na medyczną terapię.

Cóż, Torze nie chodziło tyle o samą kość co otaczające ją mięśnie, ale w sumie na swój sposób było to powiązane. Zagłębiać się w to jednak nie było zbytnio czasu, bo zaczęli spadać. Wziął Qilina na ręce i powiedział tylko:
-Spadamy stąd. - oczywiście cichutko. A następnie biegiem do wyrwy w Raijinowym skrzydle. Głupio byłoby umrzeć w dużym ptaku. Ciekawiło go jak stało się to, że on spadał. Czyżby jego alternatywna wersja zaszalała z jakimś zaklęciem? Gdy sam Byakuton próbował zaklęciem o sile S rozerwać mu skrzydła, miał wrażenie, że poza nakłuciem jak na kolczyk niezbyt wiele zrobił. A teraz? No nieźle. Tak czy inaczej biegłby z Qilinem, uważając, by nie dać się zmiażdżyć. I gdyby widział jak spadają, a także nie byłoby nikogo/niczego do pomocy to trudno... by wyskoczył, tak by nie spadać razem z Raijinem. Jeżeli Qilin potrafił latać to spoko, luzik-arbuzik. A jak nie to trochę gorzej. Tak czy inaczej, użyłby Animagusa (B) by zmienić się w orła i móc sam spokojnie wylądować. A gdyby Qilin nie łapał, to złapałby go w orle pazury i spróbowałby choć trochę zamortyzować upadek stworzonka. No bo czemu by nie. No i oddalić się trochę od Raijina. Szkoda, że w jego wnętrzu niezbyt zaszaleli. Smuteczek.

A gdyby coś mu bezpośrednio groziło, to może Energetyczne Ciało (PWM) by go ocaliło, gdyby uniki wszelkie zawiodły.

-"LECI!!!"-Ill chciał krzyknąć, niczym drwal ostrzegający swoich kumpli o spadającym drzewie, jednak nie było takiej potrzeby. Swoisty krzyk bólu Raijina z pewnością zagłuszyłby niewielkiego maga. Co więcej, blady mag był pewien, że wszyscy na dole nie spuszczali wzroku z walki oraz wielkiego ptaka i widzieli jak leciał w dół po oberwaniu potężną wybuchową bułą. Teraz na pewno reszta magów znajdująca się na dole będzie w stanie, pomimo zaklęć dalekodystansowych, pomóc. Blady mag miał teraz czas, by lepiej przyjrzeć się podarkowi od dziewczyny i jeszcze lepiej zrozumieć, co jeszcze oferował. Wisząc w powietrzu, Raekwon zamknął oko, którego nie objęło zaklęcie Rizze. Wiedział już, że tajemniczy prezencik był nie tylko zwykłym buziakiem, a dość sporym wzmocnieniem jego zaklęć. Chciał sprawdzić, czy może oko, o którym myślał, że zaszło krwią było jakimś wzmocnieniem jego wzroku. Może lepszy celownik, lub coś w rodzaju widzenia przez niewidzialność, system wczesnego ostrzegania przed piorunami... Raijin nie miał oka, miał uszkodzony dziób, głowę i leciał w dół, jednak wciąż mógł próbować walczyć.
Kiedy Raijin był mniej więcej w połowie drogi do ziemi, Ill również, choć wolniej, zaczął zlatywać w dół.
-Stary Tora będzie mógł poluzować pnącza... Pewnie nawet się z tego powodu ucieszy...-Ill uśmiechnął się pod nosem, przypominając sobie słowa Rizze na temat pośpiechu. Wylądował obok dziewczyny.
-Dobra robota.-uśmiechnął się w jej stronę. Kto wie, czy gdyby nie jej wzmocnienie, inni magowie mogliby w końcu zacząć działać. -Pomału kończymy.-dodał jeszcze, próbując poprawić jej nastrój. Już nie przegrywali.

MG

Ill większych problemów z wycofaniem się nie miał. Trochę gorzej sytuacja się miała dla Tory i Wintera. Ten drugi niestety oberwał falą uderzeniową gdy ptak uderzył w ziemię i się poobijał. A Orło Tora z Qilinem w pazurach, wpadł w turbulencje i również dość niefortunnie uderzył w ziemię obijając siebie i stworzonko. Koniec końców jednak, zwierzak Sory mimo elektryczności Raijina, zdołał uderzyć w jego mózg i rozorać go pazurami, w czym pomogły też randomsy, pieczętując zwycięstwo grupy. Wszyscy wrócili i dostali nagrody.

Torashiro: 21 PD

Spoiler:

Raekwon: 28 PD

Spoiler:

Kiirobara: 25 PD

Spoiler:

Sora: 28 PD

Spoiler:

Winter: 20 PD

Spoiler: