Góry niedaleko Clover

First topic message reminder :

//Wzgórza, które znajdują się blisko Clover wraz z odległością zmieniają się w wyższe elementy krajobrazu czyli Góry. Nie są to jednak olbrzymie wzniesienia jak w górach Hakobe, ale geograficznie rzecz ujmując są górami. Klimat jest tutaj dość przyjemny, a stoki porośnięte są barwna roślinnością Fioryjską. Teren ten bogaty jest w piękną florę i faunę.

~MG~

Zlecenie dotyczące magicznych zwierząt doprowadziło was do niewielkiego miasteczka, które znajdowało się w jednej z dolin górskich nieopodal Clover. Samo miasteczko było dość niewielkie. Może 5-6 budynków, ale za to wszystkie obiekty same w sobie były gigantyczne zbudowane w stylu barokowych pałaców. Jeśli miałbym to porównać z jakimś współczesnym zespołem budynków rzuciłbym wam Wersal. Tak czy inaczej główny obiekt tutaj stanowił biały pałac, który był jednocześnie siedzibą waszego pracodawcy. Po przybyciu tutaj pojawił się kamerdyner, który wprowadził was do salonu i poczęstował herbatą i ciasteczkami. Dopiero po jakimś czasie pojawił się ubrany w zwykły strój mężczyzna z brodą. Znaliście go. Był to jeden z najbogatszych Fioryjczyków Varmillion De la Crux. Znany na cały świat właściciel kopalni lacrym oraz pasjonata zwierząt. Plotki głosiły, że wręcz uwielbiał je kolekcjonować.
- Witajcie na moim terenie - oznajmił wam - zapewne chcielibyście się dowiedzieć, co nieco o magicznych zwierzętach oraz może jakieś złapać? Tutaj wam się to uda. Moja kolekcja jest gigantyczna. Oczywiście nie dam wam każdego zwierzaka, niektóre są zbyt rzadkie. Inne jednak mają teraz okres godowy i z chęcią oddałbym wam w opiekę niektóre, aby nie było ich za dużo. Musze dbać o populację mojego ogrodu, aby zachować poprawny ekosystem. Każde zwierzę oswoić można w inny sposób, ale większość rzadkich stworzeń jest raczej mało ufna w stronę ludzi. Trzeba mieć zdolności treserskie. Powiedzcie mi jakie zwierzęta was interesują. Łatwe do złapania, gdzie tych umiejętności nie potrzebujecie? Takie zwierzęta generalnie stoją przy was i są miłymi kompanami walki, ale raczej wam nie pomogą. Średnie do złapania zwierzęta wymagają już jakiś tam umiejętności [lv.1 tresera]. Mają one, albo siłę przeciętnego człowieka, albo zdolności magiczne na poziomie PWM, D. Trudne do oswojenia [lv.2 tresera] mają siłę niedźwiedzia, albo zdolności magiczne na poziomie rangi D,C. Zwierzęta bardzo trudne do złapania [lv.3]. Mają siłę przeciętnego startującego z przygodą maga. Tio od was zależy jakie zwierzę chcielibyście oswoić. Możecie ruszyć razem lub oddzielnie. Wasz wybór. Dodatkowo mam miksturki magiczne, które na czas misji mogą zwiększyć wam zdolności magiczne, znajdują się one na szafce razem z cenami.

Na półce znajdowały się określone rodzaje specyfików.
0->1 20.000 klejnotów
0->2 50.000 klejnotów
0->3 100.000 klejnotów
1->2 30.000 klejnotów
1->3 80.000 klejnotów
2->3 50.000 klejnotów

Teraz pracodawca czekał, abyście zdecydowali jaki poziom trudności zadania preferujecie oraz czy ruszacie razem czy osobno. Po tym wyborze dostaniecie zapewne listę zwierząt, które możecie oswoić.

Czas na odpis do 28.12.2016 godz. 18:00

Tak więc czeka go walka z niedźwiedziem... Ale cóż, nikt nie powiedział, że oswojenie go będzie łatwe. Gdy tylko Dax usłyszał gdzie on się znajduje pomyślał o tym przez chwile, że trochę nie po drodze mu by iść z tą dziewczyną, lepiej jak pójdzie z tamtym gościem.
- Chyba najlepiej jak pójdziecie razem - powiedział lodowy mag do dwójki, która też się podjęła tego zadania. Dax musiał wyruszyć na północ, w końcu to on idzie bić się z niedźwiedziem, a nie oni. Najwyżej jakby chcieli to pójdą z nim, ale na razie jego zadaniem jest iść na północ, co by niedźwiedzia oswoić. Dlatego też Daxu wyrusza od kopa bez innych pytań.

Melody słuchała uważnie pracodawcy. W końcu niezbyt miło by było gdyby po wydaniu aż 50 tysięcy klejnotów nie udało się jej oswoić wróżkę. Z niedźwiedziem np nie dałaby sobie rady, ale patrząc na Daxa stwierdziła, że on da rade. Później był pan kot, albinoską bardzo lubiła koty i w sumie zazdrościła troche Pejsowi. Szczególnie, że pojedynek na zagadki nie wydawał się taki trudny... Jednak gdy zleceniodawca wspomniał o polubieniu charakteru nastrój dziewczyny szybko spadł. Znała siebie dobrze i wiedziała, że jej osobowość jest trudna, wręcz niemożliwa do polubienia. Jednak Mel nie podda sie, bedzie myślec aż coś wymyśli! Więc chłopak, z którym miała iść na misje, ma nie po drodze ze mna dlatego też nie będzie nalegać, by z nim iść. Popatrzyła sie zatem na tego drugiego, wziął łatwiejsze zadanie, ale to nie znaczy, że jest gorszy. Do tego mało ludzi znam, znajomość kogoś nowego raczej wpłynie pozytywnie na dziewczynę. No chyba, że Pace okaże sie dużym problemem, ale w to wątpiła. Może nawet pomoże jej oswoić wróżkę... - Tak, bedzie lepiej jak pójdziemy razem, jezeli oczywiscie on nie ma nic przeciwko temu. Życzę powodzenia z niedźwiedziem. Jeżeli chłopak sie zgodzi, pójdzie z chłopakiem. Jezeli nie to nie. Im szybciej zrobi misje tym lepiej.

Słuchając pracodawcy, nadal podrzucałem sobie jednym ze sztyletów, które to miałem wyładować w Gołębia...
Pojedynek na zagadki? Jasne, czemu by nie... Miałem jednak nadzieję, że to długo nie potrwa, bo Black czeka, a i ja musiałem się w końcu udać do Gealeana, skoro udało mi się kupić już Sacred Relict.
Wyglądało na to, że zwierzak dziewczyny był w okolicach mojego Pana Kota, więc czekałem tylko na to, aż Białowłosa zada pytanie. Westchnąłem zanim zdążyła zapytać, żeby nie wyglądało to tak, jakbym nie chciał z nią iść...
-Jasne, nie ma problemu, jestem Pace-
Przedstawiłem się i gestem zaprosiłem do przejścia przez drzwi jako pierwszej i ruszyłem do miejsca wskazanego na mapie czyli do Lasu na wschód.
-Więc... jesteś magiem?-
Zapytałem, żebyśmy nie musieli iść w niezręcznej ciszy

~MG~

Tak więc rozdzieliliście, a pracodawca was nie zatrzymywał. Dax udał się samotnie na walkę z niedźwiedziem niczym jakiś mistrz sztuk walki udający się na trening, natomiast Pace razem z Melody udali się do lasu, gdzie według pracodawcy żyć miały ciekawe istoty, które nawet w Fiore mogły budzić zainteresowanie.

Dax:
Jeśli chodzi o specjalistę od robienia loda, znaczy lodu, maga lodu to udał się on w stronę gór, gdzie klimat był nieco surowszy niż w rezydencji. Śnieg oczywiście nie spadł, ale temperatura spadła o kilka stopni. Wiedziałeś z wcześniejszych informacji i mapy że takiego misia możesz spotkać gdzieś w jednej z jaskiń w okolicy, gdzie dość szybko się znalazłeś. Chociaż znajdowałeś się wyżej, nadal flora była tutaj dość bogata, coś jak nasz giewont wiosną. Jedynie gdzieniegdzie można było znaleźć jakieś drobne nasypy śniegu. Po dość długiej drodze, która mogła zając Ci jakaś godzinę dotarłeś w końcu do skarpy na szczycie, której znajdowała się jaskinia. Wyglądało na to, że najszybszym sposobem na dostanie się do niej była wspinaczka. Mogłeś oczywiście próbować przejść ją naokoło, ale nie wiedziałeś ile czasu zajmie Ci znalezienie mnie stromej ściany czy jej obejście. Ściana, która znajdowała się przed tobą miała kilka wyłomów, ale bez pomocy magii wydawało się, że dość ciężko będzie dostać się na górę. Miała wysokość około 20 metrów. Nie widziałeś co znajdowało się na szczycie.

Melody oraz Pace.
Niezwykle zręczna i giętka w różnych miejscach Melody oraz nasz bad boy Pace ruszyli natomiast w stronę lasu. Miejsce to miało raczej wysoki drzewostan. Był to rodzaj lasu mieszanego z przewagą sosen oraz brzóz czyli taki dość typowy. Przez las wiodła ścieżka, bliżej was znajdował się Pan Kot więc to zapewne na niego postanowiliście się udać najpierw. Podczas podróży do przodu stanęła przed wami dość szybko przeszkoda. Przeszkoda ta nazywała się 5 dzikich wilków. Nie lubiły widocznie obcych bo szczerzyły na was zęby i szykowały się do ataku. Na razie tego jednak nie robiły jakby czekały na to, co wy zrobicie. W ich oczach widzieliście wyraźne polecenie "odejdźcie". W pobliżu znajdowało się kilka krzaków, wy byliście na trakcie tak samo jak wilki przed wami, obok znajdowała się trawa. Dookoła było dość sporo wysokich drzew.

Stan:
Dax - 130MM, -30.000 klejnotów
Pace - 100MM, -2 sztylety wbite w oponentów.
Melody - 80MM, -50.000 klejnotów

Czas na odpis 11.01.2016 godz 20:00

Kurde, co pozostaje człowiekowi innego niż wspiąć się po ścianie? Poszukać takiego gdzie będzie się łatwiej wspinać, tym bardziej, że jak jebnie o glebę to może być przypał bo to jednak jest 20 metrów, ale z resztą raz się żyje, Daxu postanowił sobie w razie czego zrobić sobie ewentualną pomoc przy pomocy tworów (czy to jakieś haki czy też czekany), więc pierw spróbuje ale jeśli wywali się raz to wtedy nie będzie ryzykował po raz kolejny i już poszuka jakiegoś mniej stromego przejścia, a jakby zwierzok jakiś się napatoczył to każe mu wypierdalać.

(Zmieniam na 1, bo Tarka tez używa 1 osoby i bedzie mi tak łatwiej teraz pisac)
Więc idę z gościem od sztyletów, w sumie dobrze, że nie sama. Gdy chłopak się przedstawił uśmiechnęłam się delikatnie i przeszłam przez otwarte dla mnie drzwi. Podobało mi się takie traktowanie, ale czy przez to, że się na nie godzę będę uważana za słabą? To, że jest facetem nie znaczy odrazu, że jest ode mnie lepszy. Tuż po wyjściu przedstawiłam się spokojnym głosem, który nie odzwierciedlał moich dziwnych przemyśleń.
- Jestem Melody Lanely. Chłopak nie przyznał sie co do gildii, albinoska wręcz nie może. Mimo iż GH było dla niej dobre, wciąż to gildia nielegalna. Wolałam iść za nim, w razie czego jak pobłądzimy, zwalę na niego. Zaczął wątek o byciu magiem, niech mu bedzie. - Tak. Posługuję się specyficzna magią krwi, troche wymieszana z wampiryzmem. Mam takie bajery jak kły. Palcem odsłoniłam delikatnie policzek, tak by to nie wyglądało ochydnie, a jeden z moich białych kiełków został ukazany Pace'owi. - A Ty? To, że się przedstawię jak mag i tak niczego nie zmieni. Kiedyś na pewno by poznał moja magię, a imie i nazwisko to nic nie znaczy.
No więc jakoś później wpadliśmy na te wilki. Szkoda mi było marnować na nie mm, które już w sumie jest uszczuplone. Na te misje miałam wykupionego tresera dwójkę, więc raczej wiedziałam, że jak sie wycofamy to nas nie zaatakują. - Proponowałabym uniknąć walki, szkoda mi many. Jak chłopak sie zgodzi, tak też ruszę do tych krzaków mając nadzieje, że na około nas nie zaatakują. Oczywiscie wszystko powoli i bez zbyt szybkich ruchow.

No, czas się wziąć do zabawy. Pojedynek zagadek? Już zacząłem wymyślać swoje, by zagiąć kotełka... Przez co mogłem wydawać się lekko nieobecny.
Zaraz jednak z zamyśleń wyrwała mnie nowo poznana dziewczyna. Odpowiedziała na zadane pytanie, ale widocznie zdążyłem popaść w swojego rodzaju zapomnienie.
-Fajnie brzmi... Kiedyś słyszałem, że wampiry mają kły nie tylko w buzi...-
Zanim pomyślałem, zdążyłem wypalić taką głupotę...
-Nieważne, wybacz, głupie pytanie-
Meh, za każdym razem jak poznają nową dziewczynę robię z siebie debila... Chociaż? Aelinor chyba jest zadowolona z bycia moją narzeczoną... Black też była smutna jak wychodziłem dzisiaj z domu... Może nie będzie aż tak źle...
-Woda... Moją magią jest Woda. A woda jak wiadomo, jest wszędzie... Jestem magiem... wszystkiego...-
I tak oto filozoficzną odpowiedź otrzymała Melody. Cóż, nie do końca była prawdą, ale trza sobie respekt budować..
No i wilki...
-Chodźmy, idziemy na około-
I tak też wycofaliśmy się i ruszyliśmy inną drogą...

~MG~

Dax:
Mag lodu stworzył sobie swoje czekany i rozpoczął wspinaczkę na półkę skalną, która mierzyła 20 metrów. Zmarznięta ziemia była dość twarda do wbijania ale jednocześnie bardziej stabilna jeśli hak już się wbił do niej. Tak czy inaczej dzielny wojownik szedł nieustannie w górę starając się zaoszczędzić jak najwięcej czasu i jak najszybciej stoczyć walkę ze swoim ustalonym wcześniej przeciwnikiem. Gdy był na wysokości jakiś 10 metrów czuł już znaczące zmęczenie, ale nadal trzymał się ściany i wydawało mu się, że powinien dać radę dostać się na samą gorę jeśli nic mu nie przeszkodzi. Mag jednak dobrze przewidział komplikacje i faktycznie pojawił się jakiś ptak wielkości mniej więcej połowy człowieka wyglądem przypominający tukana. Słowo "wypierdalaj" nie zadziałało o dziwo na ptaka, który to postanowił zacząć Cię dziobać. Ot tak bez powodu. Jeszcze nie zaczął, ale z jego kurwików w oczach wyczytałeś, że zaraz to zrobi ptaszysko.

Melody i Pace.
Ta dwójka postanowiła ominąć wrogo nastawione wilki idąc dookoła nich. Musieli przez to nadłożyć nieco drogi. Zwierzęta jednak nie chciały atakować tej dwójki za wszelką cenę, widocznie po prostu broniły swojego terytorium, może gdzieś w pobliżu były młode. Nie znaliście dokładnie powodu działania wilków, ale chyba najważniejsze było to, że po prostu udało wam się je obejść bez wdawania walki z Bogu winnymi zwierzętami. Zagłębiliście się głębiej w las, w sumie już prawie doszliście do wspomnianego miejsca, gdzie powinien znajdować się Pan Kot, gdy niespodziewanie usłyszeliście wystrzał broni palnej, a Pace poczuł delikatne draśnięcie na policzku i ciepło krwi, które wydostało się z rany. Wydawało się, że wystrzał nadszedł gdzieś z prawej, ale dokładnie nie mogliście zlokalizować miejsca. Wokół było pełno drzew, krzewów. Niestety nie znaliście też powodu tego ataku.

Stan:
Dax - 120MM, -30.000 klejnotów, lodowe haki 1/3
Pace - 100MM, -2 sztylety wbite w oponentów lekkie draśnięcie na lewym policzku.
Melody - 80MM, -50.000 klejnotów

Czas na odpis 15.01.2016 godz 20:00

Mam magie podobna do wampirów. To prawda. Znam mniej więcej te stworzenia, ale pierwszy raz słyszę takie głupoty. Popatrzyłam jeszcze raz na chłopaka i wyrobiłam sobie zdanie o nim. Ograniczyć znajomość do minimum, nic ciekawego mi nie zaoferuje poza tą misją. Nawet jego odpowiedź o magii odepchnęła mnie. Fajny tok myślenia, ale gdyby tak było to większość magów posiadała magie wszystkiego. Westchnęłam cicho i bez żadnych prób utrzymania rozmowy skupiłam się na drodzę. Nagle monotoniczność zakłócił dźwięk, jakby broni palnej? Tak, to na pewno to. Momentalnie stanęłam i zaczęłam obserwować uważnie terytorium. Mignęła mi twarz Pace'a, coś go drasnęło. Zetre mu krew z twarzy i posmakuje w ustach. - Kryj mnie, przy dobrych wiatrach namierzę wroga. Zagadki to zagadki, nie strzelanie komuś w policzki. Dlatego tutaj poszło coś nie tak, przynajmniej mi się tak wydawało. Otóż korzystając z PWM Strużkami Płynie Krew oczyściłam umysł pozostawiając tylko jedna rzecz- krew. Jej zapach, smak, rodzaje, ilości. Tylko to mój umysł chciał widzieć. Skoncentrowałam się na tym, na uczuciu mojej magii. Jeżeli namierzę przeciwnika przywołam Igiełki (B) by wypłoszyć go z ukrycia. Po prostu ot latające igły wśród drzew penetrujące okolice. Nię będę jednak narazie atakować, tylko w ostateczności, gdy przeciwnik okaże się naprawdę agresywny. Miałam nadzieje, że w razie czego mój towarzysz nie da mi zdechnąć.

Jakieś jebane ptaszysko się go doczepiło, no po prostu świetnie. Jakby jeden ptasi pojeb mu dzisiaj nie wystarczył. Spojrzał na ptaka i w sumie to by mu zajebał czy coś, ale boi się że spadnie w dół i może być z tego przypał. Dlatego też Daxy wpadł na pewien szatański plan i pomocy małego twory zrobi coś w rodzaju lodowej kromki chleba, co by tylko tak wyglądała i rzuci ją gdzieś za siebie, co by ptak może się tym zainteresował, pokaże mu dla pewności. Niech to mu kupi trochę czasu, najwyżej Dax użyje tworu (C), co by dla pewności zrobić sobie coś w rodzaju łusek na sobie grubości 1cm, co by ptaszysko mialo problemy z dziobaniem w razie czego.

No cóż, dziewczę nie wydawało się czuć do mnie jakiejkolwiek sympatii... No i trudno, może to nawet dobrze, bo kolejna dziewczyna, u której ja stoję w centrum zainteresowania, przerosłoby nawet mnie...
Ciekawe, czy rodzice byliby dumni? Zabierali mnie na bankiety tylko po to, by na siłę znaleźć mi żonę, a teraz mam na utrzymaniu demonicę i dziewczynę, która jeszcze niedawno była syreną...
No cóż, być może i było ciekawie, ale raczej by tego nie pochwalali... Tak jak o syrenie wiedzą i akceptują, tak Black raczej nie zaskarbiłaby sobie ich sympatii...
Powracając jednak to tutejszego toku rozumowania, Melody najwyraźniej mnie nie polubiła, chociaż przynajmniej starałem się być miły i zabawny. Westchnąłem.
Chciałem coś powiedzieć, kiedy wystrzał z broni i mały, nieprzyjemny ból na policzku spowodowany draśnięciem kuli... Z rany pociekła woda (SR Potomek Okeanosa, nieaktywna forma to woda zamiast krwi)
-Jasne, dorwij go- odpowiedziałem Melody i dałem jej działać, sam zaś użyłem Wodnych Klonów, by rozproszyć przeciwnika, po czym rozbiegłem się w trzech różnych kierunkach, mniej więcej po 5 metrów w prawo, lewo i do przodu... No i trza było zając to coś rozmową, może po prostu pomylił nas ze zwierzakiem. Rozkazałem klonowi na prawo powtarzać słowo w słowo swoje myśli...
-HEJ! NIE STRZELAJ, TU SĄ LUDZIE! JESZCZE KOGOŚ SKRZYWDZISZ!-
Być może był to jakiś zwykły dozorca, który po prostu pilnuje, by zwierzaki się ze sobą nie gryzły i pomyślał, że jesteśmy zwierzakami, które przyszły tutaj z innego rejonu... Cóż...
Sam zaś, jako prawdziwy Pace, schowałem się w krzakach i obserwowałem Melody i jej otoczenie. W razie jakiegokolwiek podejrzanego poruszenia, jestem w stanie szybko rzucić shurikenem w dane miejsce, gdzie takie podejrzane poruszenie zostało dojrzane...

~MG~

Dax
Nasz bohater nie miał widocznie szczęścia do ptaków, gdyż ten bardzo mocno mu przeszkadzał utrudniając wspinaczkę. Stworzył on swego rodzaju kromkę z chleba, aby oszukać ptaka, ale przyniosło to kiepski efekt. Być może zwierzę było mięsożerne, albo po prostu nie było głodne, a chciało powkurzać wróżka. Nie wiedziałeś, ale ten zabieg nie pomógł. Stworzenie oczywiście w pewien sposób powstrzymywało uderzenia ptaka, że nie bolały tak, a ptak mógł nieco zmrozić swój dziób, ale wstrząsy spowodowane dziobaniem i tak utrudniały Ci dalszą drogę. Przebyłeś może metr w gorę i zdawałeś sobie sprawę, że niemożliwym będzie przejście na sam szczyt z ptakiem na karku, a im wyżej się wespniesz tym upadek będzie bardziej bolesny

Melody i Pace
Cóż Pace użył swojej dywersji i stworzył dwa klony, sam natomiast ukrył się w krzakach. Melody próbowała wyczuć przeciwnika, ale... nie udało jej się to. Widocznie przeciwnik znajdował się w większej odległości niż 5 metrów. Chodzenie bez założenia obrony na ślepo zapewne byłoby najgłupszym możliwym pomysłem, ale na szczęście nie robiłaś tego. Pace zawołał jednym ze swych klonów w powietrze po czym klon oberwał pocisk w czaszkę z południa. Śmierć na miejscu. Dobrze, że to nie był sam bohater.

Stan:
Dax - 110MM, -30.000 klejnotów, lodowe haki 2/3
Pace - 67MM, -2 sztylety wbite w oponentów lekkie draśnięcie na lewym policzku, 1 klon
Melody - 80MM, -50.000 klejnotów

Czas na odpis 18.01.2016 godz 22:00

No i chuj cały misterny plan szlak trafił. Chciałam popisać się moimi umiejętnościami, żeby się w końcu przydały. Jednak zasięgi mi się skończyły i już nie byłam taka op jakbym chciała być. Trochę głupio się poczułam, gdyż Pace poświęcił swojego klona... - Zasięgi za małe, przeciwnik w odległości większej niż pięć metrów. Idę po niego, jak zginę pomścij mnie. Co by tu robić... Mam tylko jedno zaklęcie zasięgowe, więc logiczne było, że użyję Igiełki (B). Pociski nadleciały z południa, dlatego też tam skieruje powstałe igły jako sposób na wypłoszenie oponenta. Twory z krwi będą krążyć w okół drzew i gałęzi, a ja zacznę iść powoli skoncentrowana, gotowa na uniki wspomagane Skrytobójcą [3]. Będą wyglądały one jako odchylenia ciała w boki, jeżeli jednak to nie będzie miało szansy sukcesywnego uniknięcia odchylę się jeszcze do tyłu bądź wykonam gwiazdę. Będzie to najbardziej optymalny unik, gdyż podczas tego manewru ciało posiada większą szybkość ruchu i do tego małe zmiany ruchu skutkują większą zmianą położenie poszczególnych części mojego organizmu. Jak najszybciej staram się zminimalizować przestrzeń dzieląca mnie z agresorem, gdyż ja silniejsza jestem w zwarciu, a broń obuchowa daje głownie przewagę na dystanse. Jeżeli Igiełki zlokalizują przeciwnika, celują w źrenice, ogólnie oczy co powinno skutkować oślepieniem. Tak bynajmniej mi się wydawało, jak nie uda się w oczy to polecimy na szyje. Ciągle jestem gotowa do uników.
Jeżeli uda mi się zbliżyć do wroga na tyle blisko by zaatakować wyjmuję sztylet i wykonuje szybkie pchniecie w udo. Jak wbije się w ciało, pociągnę z całej siły w dół i wyrwę go z ciała. Jeżeli jednak zagrozi mi coś w tym czasie, zrezygnuje z sztyletu i wykonam odskok.

///Asztor, złam mi jedno żebro na czas tej misji, pamiątka z sanktuarium///

No i dobrze, że użyłem klonów. Bo ten jeden poszedł się pierdolić.
Czas na zmianę taktyki. Typek jest jeden, nas jest dwóch... znaczy w sumie trzech teraz.
Otarłem krwiowodę z policzka i ruszyłem.
Pierwszy ruszył klon, ja ruszyłem zaraz za nim, jednak lekko pochylony, by ukryć się w krzakach i poszyciu. No, żeby przynajmniej być mniej widocznym.
Ruszyliśmy biegiem, oczywiście slalomem. By nie zostać trafionym drugi raz.
Oddaleni od Melody próbowaliśmy być jakieś 5 metrów. Biegliśmy w stronę, z której nadleciał pocisk, poszukując wzrokiem i słuchem ewentualnych przeciwników.
Kiedy już takiego dojrzałem, razem z klonem biegniemy na pałę, prosto na niego, starając się jednak unikać owych pocisków. Kiedy klon rozbryzgnie się w fali wody, ja wystrzelę prosto w niego wodne pociski, wyładowując na nim całą serię 6 pocisków. Celuję w żebra jak i w rękę trzymającą broń.
Jeśli klon rozbryzgnie się wcześniej, schowam się za drzewem i zachowam jak największą ciszę, przesuwać się będę razem z Melody, jednak ciut oddalony za nią. Jeśli dojrzymy przeciwnika i Melody będzie chciała z nim walczyć, wyładuję w niego serię Wodnych Pocisków

Dax zaczął się irytować i ta wspinaczka z resztą zaczęła być już męcząca jak cholera, dlatego też postanowił zrobić lodową półkę (twór c) pod sobą, co by móc na niej stanąć i chwile odpocząć (Upewni się że jest stabilna) wtedy też załatwi sprawy z ptaszyskiem, bo jak znowu do niego podleci jak będzie stał to mu po prostu wywali strzała, co by się jebaniec odpierdolił w końcu, bo ileż można dziobać biednego Daxeła? Na rany Chrystusa przecież to już jest mocno irytujące. Jakby jednak półka nie była stabilna to zrobi kolejną, a gdyby ptak próbował go dziabnać po raz kolejny to Dax wystrzeli w jego strone sopel (C), tak 3 razy by się odjebał.