Obóz Wojskowy

First topic message reminder :

Obóz wojskowy ustawiony na południe od Maple Coraggio w związku z zaistniałą sytuacją wyjątkową, gromadzący spore siły, składające się głównie wielu różnych najemników oraz magów, choć kilka namiotów zdaje się rozmiarami przypominać kilkupiętrowe budynki. Tak czy inaczej, zbierają się tu dość spore siły.


Podróż do Bosco trwała w sumie tydzień. Razem z piątką magów podróżowało... ze stu innych? Pociąg wlókł się powoli, również z powodu kilku różnych opóźnień, takich jak doczepianie wagonów, które ostatecznie dowiozły magów do obozu wojskowego. Tam razem z dwudziestką innych osób dostał czerwoną przepaskę na rękę z numerem 2, po czym zostali oddelegowani do namiotów z czerwonym obramowaniem drzwi. Prawdziwy podział na grupy uderzeniowe. Namioty były pięcioosobowe i piątka magów z Fiore znalazła się właśnie w jednym z nich, który najwyraźniej miał być dla nich domem na najbliższy czas. Resztę informacji mają podobno uzyskać potem od jednego z posłańców.

Nietrudno opisać jak czuła się Lily po zakończeniu dnia. Przede wszystkim była to ulga z powodu tego, że wszystko potoczyło się w miarę dobrze. Dla niej. Oczywiście o grupie martwych magów dziewczyna nie myślała, jednak to było normą. A poza tym... Duma! W końcu to ona zabiła bestię! A do pokonania drugiej znacznie się przyczyniła! Pomimo początkowych lęków nie była wcale bezużyteczna, wręcz przeciwnie. Najwidoczniej nikt tego nie zauważał, ale Lilith była na tyle zmęczona, że zadowolenie z siebie w zupełności wystarczyło jej do spełnienia.
Potem już jedynie trafiła do przydzielonego pomieszczenia, do swojej grupy. Nietrudno było zauważyć, że wszyscy byli w jednym kawałku. Choć to nie do końca zadowalało dziewczynę. Nadal miała to samo zdanie co wcześniej - w grupie uszczuplonej o niebieskowłosą "wróżkę" wszystko byłoby lepiej. Ta jednak niestety wydawała się nie doznać żadnych krzywd, co Lily skomentowała tylko krótkim westchnięciem. Nie zaczynała ani rozmów, ani relacji z walki. Niezbyt zależało jej na kontaktach z grupą więc po prostu zajęła dla siebie najwygodniej wyglądające łóżko polowe i położyła się na nim ciesząc się błogim spokojem i starając się wypocząć przed nadchodzącym dniem.


Chyba opcja z późniejszą decyzją kto zostaje, a kto nie, jest najlepsza. Aczkolwiek ja najprawdopodobniej zostanę na tę dłuższą i się modlę żeby mi się opłacało xd

No, zapowiadała się kupa zabawy - albowiem dla prawdziwej wojowniczki jak Andree nie ma nic lepszego od dreszczyku emocji w czasie walki o przetrwanie. Cóż, na dzisiaj jednak już chyba starczyło tych wszystkich wrażeń, wszyscy zdawali się być zmęczeni pierwszym dniem zmagań a błękitnowłosa nie była w tym wyjątkiem. Kocie cechy z jej wyglądu zdawały się wreszcie zniknąć, jedyne co pozostało to futrzaste uszy, przynajmniej Blancheflour nie będzie musiała już przejmować się sierścią, nawet sobie nie wyobrażacie jak dziwne to uczucie. W przydzielonym pomieszczeniu nowa wróżka zdawała się nie przejmować resztą grupy, z całą pewnością nie nadawali się na drużynę, co to w ogóle za pomysł by akurat ich połączyć!? Cóż nieważne, nie ma co się przejmować sprawami nad którymi nie ma się wpływu. By nieco zająć swe myśli Andree zaczęła robić pompki - dodatkowe ćwiczenie przed snem zawsze pozwalały jej się nieco odprężyć, potem mogła oddać się snom.

Każdy jakoś położył się i zasnął. I to dość szybko. Czerwoni nie musieli stać na warcie, zadanie to powierzono Białym, po części dlatego, że to właśnie czerwoni mieli ruszyć w góry otaczające owe miasto w poszukiwaniu źródła stworów lub ich bazy. Dlatego mogli zasnąć. I wszyscy spali snem silnym, snem potężnym. Wszak byli dziś już dość zmęczeni po wszystkich tych wydarzeniach. Wstali koło szóstej. Musieli jeszcze zjeść, a dzięki szatniom od zajęć fizycznych mogli jeszcze zażyć szybkiego prysznicu, zanim o ósmej nie stawili się przy zachodnim wyjściu z miasta. Tylko jedynki i dwójki. A przynajmniej ci, co z nich zostali. Tam mieli się zaś rozdzielić. Jedynki szły w stronę północną, zaś trasa dwójek wiodła na zachód, a następnie delikatnie na południe. Takie było ich zadanie. A zaczynało się... od wejścia do wąwozu. Kamienisto, trochę mokro od strumyka delikatnie drążącego skały po środku oraz wąsko. Maksymalnie z dwie osoby na raz. Ale za to było coś ciekawego. Szedł z nimi gigant. Ten sam, który pomógł grupie Andree dzień wcześniej. Miał iść z tyłu, by nie rzucać się od razu w oczy. Ale w sumie... jedynki już ruszyły, a dwójki dopiero miały zamiar. Mogli iść, pogadać, podyskutować, pokłócić się, pomordować wszystko. Dopóki nie padł jeszcze wyraźny rozkaz od jednego z oficerów.

Andree: 90 MM | |
Yugata: 123 MM | |
Prince: 78 MM | |
Lilith: 64 MM | |
Tsubaki: 114 MM | |
Dywizja: 105.000 beri na 18 osób

Termin: 12.01.2016 godz. 19.15

Radości z odpoczynku nie było końca, jednak ta objawiała się w snach rudzielca. Ten na spokojnie odzyskiwał siły, licząc na to, że w jakiś sposób jego regeneracja się opłaci, a on sam będzie zdatny do jakiegoś działania. Oczywiście nie powinien się wysilać, dopóki nie okazałoby się to konieczne, jednak nie mógł najwyraźniej zostawić ich na pastwę losu. Trudno - takie życie książęcej persony. Przeciągnął się tylko leniwie, spoglądając na całe zamieszanie, kiedy wszyscy mieli się zbierać. Strasznie nie chciało mu się ruszać, dlatego jedynie snuł się gdzieś na tyłach, obserwując giganta i mając zamiar w ostateczności użyć go jako żywej tarczy. Oczywiście też uważał, coby ten go nie zdeptał, a większość naziemnych przeszkód unikał po prostu unosząc się nieco nad nimi lub wymijając. Chyba, że podstawy magii wyłączały medytacje, to wędrował powoli, piorunując wzrokiem każdego, kto tylko się napatoczył i miał zamiar uprzykrzać mu życie. Jak chociażby tamten napastliwy mag wody... Głupek. Byle przed siebie z tą tak zwaną grupą.

Jak coś to od poprzedniego posta w sumie mam Medytacje z darmowej umiejętności z kalendarza.

Odpoczynek w zrujnowanej szkole z pewnością nie należał do rzeczy, których się pragnie lub wyczekuje. Lecz w obecnej sytuacji, kiedy grupa szykowała się do wyruszenia, Lilith byłaby w stanie poświęcić dużo, by zostać jeszcze trochę. Jednak dobrze zdawała sobie sprawę z tego, że to niemożliwe. Pobudka o szóstej, która była dla dziewczyny godziną tak wczesną, że nadal zaliczaną do nocy, wprawił ją tylko w zły nastrój. Śniadanie starała się zjeść szybko, próbując nie zwracać uwagi na jego jakość i obiecując sobie wspaniałą, najdroższą kolację po powrocie do Fiore. Następnie pod prysznicem spędziła tyle czasu, ile tylko mogła by nie spóźnić się na wymarsz, a nawet trochę dłużej. Po tym wszystkim ruszyła do swojej grupy, nadal w złym nastroju. Czuła, że najpewniej to nie będzie łatwy dzień i dlatego już na początku miała nadzieje na jego szybki koniec. Próbowała nie myśleć o zadaniu postawionym przed nią i grupą - czy dadzą radę, czy nie. Ile osób zginie... A raczej czy ona sama wyjdzie z tego bez szwanku. Zamiast tego skupiała się na innych tematach. Pierwszym z nich było współczucie olbrzymowi. Poruszanie się wąskim wąwozem na pewno nie było łatwym zadaniem dla takiego kolosa. Podejmie je czy wybierze inną drogę? Potem zastanawiała się już jedynie kiedy oddział wyruszy. A kiedy to się stało, sama zajęła miejsce z tyłu, by być bezpieczną w razie napotkania ewentualnego zagrożenia przez idących na przedzie. Tu też znalazł się dzieciak z jej grupy, który szybko został przez dziewczynę nazwany tchórzem, piątym kołem u wozu i innymi podobnymi określeniami. Oczywiście jedynie w myślach samej czarodziejki. Tylko przez to, że on, jako osobnik płci przeciwnej, udał się w miejsce bezpieczniejsze. A raczej dlatego, że Lily od początku żywiła niechęć do większości grupy i we wszystkich ich poczynaniach doszukiwała się problemów.

Nasza najbardziej zgrana i przyjazna grupa w końcu ruszyła. Olbrzym, widząc wąwóz westchnął. I tak miał iść z tyłu, toteż pozwolił wszystkim ruszyć przodem, samemu mając zamiar dołączyć dopiero po chwili. Więc w sumie zostali sami ludzie... i wróżek. Kensei również został z olbrzymem, z którym zaczął gadać. A reszta? Cóż, wędrowała wąwozem przez jakieś pół godziny, może i czterdzieści minut, gdy wreszcie wyprowadził ich na szerszą polanę, którą ruszyli dalej. Oglądając się za siebie odkryli, że gigant po prostu wspiął się na jedno z wyniesień terenów tworzących ścianę wąwozu i to nim kierował się powoli za grupą. Dzieciaka nie widzieli, ale to nie problem. No i tak sobie deptali (bo Prins też), aż w końcu znaleźli się na ścieżce wiodącej w kierunku gór. I pewnie ruszyliby dalej, gdyby nie ryk, a po chwili szarawa głowa, na której zdawała się być obecna maska w szarym kolorze i kształcie słońca. Szary stwór, który gdzieś tu się przypałętał, zaryczał na widok magów i napiął całe swoje ciało, szykując się do skoku.

Andree: 90 MM | |
Yugata: 123 MM | |
Prince: 89 MM | |
Lilith: 64 MM | |
Tsubaki: 114 MM | |
Dywizja: 105.000 beri na 18 osób

Termin: 17.01.2016 godz. 12.45

Istniało wiele toksycznych rzeczy, które zatruwały książęce życie. Rudzielec miał własnie do czynienia z ich apogeum. Gdyby nie natłok przygłupich ludzi, to może monotonna wędrówka nie byłaby aż tak nudna. Gdyby nie nuda, to może byłby lepiej przygotowany na atak szarej bestii. W ten sposób mógł jedynie uniknąć ataków bestii i pozwolić reszcie znowu się wykazać. On był tutaj, aby co najwyżej skupić się na ich wspieraniu, a aktualnie miał zamiar uniknąć agresora przez jak najsprawniejsze wyminięcie, czy wsparcie się odpowiednimi zaklęciami jeśli byłoby to konieczne. W innej sytuacji - czekał na ruch monstra, aby wraz z drużyną zareagować, obierając najbardziej opłacalną strategię i kryjąc się za armią armatniego mięsa. W końcu nie musiał walczyć w pierwszej linii, aby wykazać swój potencjał oraz swoją przewagę nad nimi. Za dużo możliwości na formy uników, więc... Ave rude grzywy władców!

Lilith cały czas wlokła się na końcu grupy. Marsz może jeszcze nie zaczął jej się nudzić, ale nietrudno było domyślić się, że stanie się to w niedalekiej przyszłości. Choć dziewczyna zdawała sobie sprawę z tego, że lepszy spokojny, choć nudny marsz niż walka z grupą potworów, podczas której można zginąć. Obawiała się jedynie, że wkrótce i tego, i tego będzie miała aż w nadmiarze. Co krótką chwilę odwracała się do tyłu by zerknąć na giganta, który został z tyłu. Zdecydowanie wolała mieć go bliżej siebie, jedynie ze względów bezpieczeństwa. Ale ten zajmował się raczej zabawianiem bachora, a nie zmniejszaniem dystansu do grupy. I tu znów można wrócić do tematu "Kto do cholery zabrał dziecko?", jednak już dawno sprawa została rozwiązana, więc Lily skomentowała całość jedynie krótkim westchnięciem i wyrażeniem w myślach nadziei na to, że chłopaczek nie będzie przeszkadzać. Dwójka bachorów w grupie to zdecydowanie za dużo.
W końcu jednak cały spokój zniknął wraz z zauważenim bestii. Gdy tylko Lilith dowiedziała się o zagrożeniu, starała się uważać na potwora i w razie choćby nawet jedynie spojrzenia się monstrum w jej kierunku, ratować się szybkim przemieszczeniem się. Choć szczerze mówiąc, tego się dziewczyna nie spodziewała. Dlaczego potwór miałby atakować samą końcówkę pochodu, a nie jakąkolwiek inną jego część? Lily znów zerknęła w kierunku giganta. Bardzo możliwe, że walka będzie trwać jedynie dopóki ten nie dołączy do grupy, a wcześniej będą to tylko, zapewne nieudolne, próby stracenia jak najmniejszej ilości ludzi.

Andree tak sobie myślała, jakim słodkim stworzonkiem był taki waleczny olbrzymek, aż by się chciało parę takich adoptować! Nasza rozmarzona pani rycerz nie bardo przejmowała się całym tym marszem, ot było to dla niej naturalne jak oddychanie, działo się niemal samoczynnie, dopiero pojawienie się potwora ocuciło błękitnooka, która zaraz się podekscytowała - TAK! Znów pora na nieco akcji! Jasne nasuwało się pytanie takie jak czemu potwór był całkiem sam a nie w grupie jak zdarzało się to w większości przypadków, oraz kiedy wreszcie zostanie wydany rozkaz do ataku! Andree najchętniej od razu wybiegła by przed szereg by zmierzyć się z stworem jednak to było by wbrew jej militarnym korzenią, tak więc póki co czekała na zezwolenie do ataku obserwując ruchy stwora.

Chyba nikt się nie spodziewał, że stwór, pierwsze co wykona to skok w sam środek grupy, która się szybko rozbiła. Mimo wszystko, dwie osoby umarły pod ciężarem potwora, który zaraz po wylądowaniu wykonał szeroki zamach rękoma i obracając się i wyrzucając kolejną piątkę osób w tył. Dwie głucho uderzyły o kamienne ściany wyjścia z wąwozu, pozostała trójka szczęśliwie na ściółce leśnej. Jakby tego było mało, obrócił się dalej, tym razem w kierunku końca grupy posyłając ciemną falę uderzeniową, która... przepołowiła trójkę innych magów i dalej leciała na nasz duet na tyle. Andree natomiast stała z przodu, który w sumie najmniej dostał. Ot, nad nimi latali jeno ludzie wcześniej odrzuceni przez stwora. I chyba... można było atakować, skoro kilka osób już przygotowywało swoje zaklęcie, by zaatakować bestię.

Andree: 90 MM | |
Yugata: 123 MM | |
Prince: 89 MM | |
Lilith: 64 MM | |
Tsubaki: 114 MM | |
Dywizja: 105.000 beri na 13 osób

Termin: 22.01.2016 godz. 01.00

Zaistniała sytuacja nie zostawiała mu wyboru. Musiał dokonać odwrotu taktycznego, coby ratować swój książęcy odwłok. Dlatego też gotów na wszystko - wybił się w powietrze, korzystając ze swojej Lewitacji(C), coby wznieść się nad wąwóz i odnaleźć wzrokiem giganta. To właśnie w jego kierunku chciał umknąć wróżek, który miał nadzieje na zyskanie ogromnego schronu pod postacią masywnej istoty. Oczywiście podczas całej ucieczki polegał na swoich zdolnościach i liczył na to, że nie będzie musiał posiłkować się większą dawką magii, jednak jeśli okazałoby się to konieczne, zawsze mógł liczyć na podstawę swojej magii Mwali, czy wsparcie się asekuracyjnie zaklęciem Naddion(C), coby umknąć przed wszelkimi zagrożeniami brutalnego świata, przepełnionego demonicznymi mocami. No cóż - inni w tym czasie mogli przynajmniej bydle wykończyć! Co jednak, jeśli nie odnalazł giganta? Wtedy najzwyczajniej stara się odfrunąć tak, aby znaleźć się za jakąś przeszkodą, która uniemożliwi mu przyjęcie obrażeń od zaklęć i będzie robiła za tarczę, a jak tej nie ma... wtedy okrężną drogą próbuje przedostać się za resztę grupy. A nuż mają jakiś tanków.

Na twarzy Andree pojawił się jeszcze większy uśmieszek, oj tak dreszczyk nadchodzącej walki był cudowny! Kobieta starała się nie myśleć o poniesionych już ofiarach, byli na wojnie a na takich zawsze ginęli ludzie, to było nie od uniknięcia. Nie myśląc dużo więcej nasza rycerz przywdziała zbroję Najeźdźcy z Romerum(C), zbroja ta zapewniała całkiem niezłą mobilność, zarówno szybkość jak i gibkość, która jak Andree miała nadzieję - pozwoli jej wymanewrować potwora. Plan świeżej przedstawicielki Fairy Tail był niezwykle prosty, podobnie jak ostatnio chciała skupić uwagę bestii na sobie, irytować ją szybkimi ale i w miarę bezpiecznymi nacięciami halabardy a zaś ciosów stwora unikać dzięki elastycznym unikom, które pomagała zapewnić jej ubrana zbroja. Zdecydowanie istniało pewne ryzyko, jednak Blancheflour nie miała zamiaru oberwać czy też zabić bestię w pojedynkę - ot, zależało jej po prostu na daniu reszcie nieco czasu na przygotowanie zaklęć mających na celu załatwienie potwora raz na zawsze.

Całe pozorne bezpieczeństwo, które zapewniali wszyscy żołnierze naokoło pękło jak bańka mydlana. Czegóż innego Lily mogła się spodziewać? Że ludzie z tego oddziału będą stanowić dla bestii jakąś przeszkodę? Dziewczyna zdecydowanie za późno uświadomiła sobie, że to było tak głupie, jak wierzenia małych dzieci w potwory czające się pod łóżkami. Kilka "żołnierzy" już zostało zmasakrowanych przez bestię, a jeśli Lilith nie chciała do nich dołączyć, musiała szybko się czymś ratować.
Jedynym racjonalnym wyjściem było próbowanie uniknięcia śmiercionośnej fali wysłanej przez monstrum. Wcześniej przygotowana do ewentualnego ruchu spróbowała najpierw odbiec parę kroków na bok, a następnie dopiero skoczyć na ziemię przed siebie. To, w którą stronę ruszyłaby dziewczyna zależałoby od tego, po której stronie szybciej by dotarła do względnego bezpieczeństwa. Jeśli atak byłby skierowany tak, że zahaczyłby dziewczynę po jej prawej stronie, oczywiste, że wcześniej starałaby się przemieścić w lewo. Jednak w wypadku, w którym Lily nie umiałaby określić, która strona będzie bezpieczniejsza, nie zdążyłaby tego zrobić lub uznała, że nie wystarczy jej czasu, wybrałaby stronę prawą. Później zostało jej już jedynie modlić się o to, by okazała się dostatecznie szybka i wyszła z tego cało.
Jeśli rzeczywiście tak by się stało, Lilith wstałaby z ziemi i odbiegła kilka metrów dalej od bestii licząc na znalezienie jakiejkolwiek zasłony w postaci głazu, wielkiego kamienia czy czegokolwiek innego, a następnie użyła Przygotowania[D](Kumulacja Energii I) i spróbowała ocenić odległość między nią, a potworem.
Jednak w wypadku, gdyby dziewczyna nie zdołała uniknąć ataku, również próbowałaby się jakkolwiek od niego oddalić i w zależności od jej stanu albo próbować się ukryć, albo przygotować się do walki.

Z góry przepraszam za opóźnienie, ale studia, zaliczanie projektów i inne zabrały mi czas i nie mogłem odpisać ostatnio. Jeszcze raz przepraszam.


Zacznijmy od Prinsa, który jak prawdziwy król zaczął uciekać, zostawiając prosty lud na pastwę losu. Giganta wypatrzył dość daleko, który szedł spokojnie, acz widok kogoś latającego sprawił, że lekko przyśpieszył. Ale byli jeszcze daleko.

Tymczasem Andree zaszarżowała i to akurat w momencie, gdy w bestię trafiło kilka kul ognia i błyskawic puszczonych z jej prawej, (a od strony tyłów z lewej), przez co duża bestia tam spojrzała. A wtedy cięcie wykonane przez Andree zraniło bestię w prawą nogę. Ta szybko starała się obrócić i odrzucić natarczywą czarodziejkę, ta jednak była szybsza i zwinniejsza, przez co takowy atak się nie powiódł.

A Lilith? Dawna syrenka szybko uciekła w lewo, a następnie padła na ziemię, unikając natarcia. Szkoda, że jedna osoba nie zdążyła. Tak czy inaczej dziewczyna znalazła jakiś głaz, choć patrząc po tym, że ciemna fala wbiła się dość mocno w skały wąwozu, raczej nie była to przeszkoda dla stwora. Od bestii dzieliło ją jakieś 7 metrów, ale ona teraz skupiła się na kobiecie, która chciała wcześniej dowodzić tęże piątką osób, a która to dość zgrabnie unikała bestii, gdy jakaś osoba na prawo od Lilith ładowała jakąś świetlistą kulę.

Andree: 80 MM | Najeźdźca z Romerum 1/3 |
Yugata: 123 MM | |
Prince: 84 MM | |
Lilith: 59 MM | Przygotowanie |
Tsubaki: 114 MM | |
Dywizja: 105.000 beri na 12 osób

Termin: 03.02.2016 godz. 14.30

Ewakuacja opłaciła się, a rudzielec w niedługim czasie miał możliwość rozeznania się w terenie. Wróżek szybko omiótł spojrzeniem pole bitwy, aby stwierdzić, że nic nie stoi mu na przeszkodzie, aby spędzić czas w bezpiecznym, odosobnionym miejscu. Dlatego też postanowił dopomóc pospólstwo, aktywując Dringwar(D) na stopie/nodze giganta, coby go unieruchomić, a przynajmniej utrudnić mu manewrowanie. Wszystko po to, aby ostatecznie skupić się na swojej defensywie,  aby nie oberwać niechcianymi czynnikami zewnętrznymi jak kule ognia, czy energetyczne piły mechaniczne, czy coś.