Promenada

First topic message reminder :

Promenada ciągnie się nieprzerwanie wzdłuż plaży, wybrzeża oraz nabrzeża portowego miasta. Ten brukowany trakt jest częstym miejscem spacerów zarówno mieszkańców jak i odwiedzającyh Hargeon.

---

 Odetchnąłem głęboko, idąc powoli nieco wyboistą promenadą. Moja walizka lekko stukotała, przeskakując kółeczkami z kamienia na kamień.
 Po pięciu dniach spędzonych na statku, podrużując z Neverbeen, byłem strasznie zadowolony z możliwości przejścia się po stałym lądzie. Prawdę mówiąc nie lubię podróżować drogą morską... ciężko znoszę bujanie, zwłaszcza gdy spadam w nocy (albo w dzień) z koi...
 Zastanawiałem się nad tym co mnie czeka tu w Fiore. Przede wszystkim ten kraj był dla mnie wielką niewiadomą... Znaczy, przed wyjazdem spędziłęm sporo czasu w bibliotece, przeglądając wszelkie przewodniki i tym podobne, w celu znalezienia informacji, ale znając życie nie widziałęm nawet czubka góry lodowej.
 Przystanąłem na chwilę pod drzewem. Było w miarę ciepło (na tyle, żebym zdjął swój płaszcz, który teraz przewieszony w pół niosłem w lewej ręce) a na niebie nie było śladu nawet jednej chmurki. Słoneczne refleksy tańczyły po powierzchni morza. Nie wiedziałem dokładnie, w którym punkcie miasta jestem ani gdzie się dalej udać.
Ruszyłem więc dalej, rozglądając się za kimś, kto mnie oświeci.

Dobra, na spokojnie. Wiem, jak utrzymać wodne kule przede mną. Nadal idzie mi to mozolnie, ale wiem jak to zrobić. Nadal przywiązywałem wagę do tego, jak to zrobić, ale skupienie poświęcałem kształtowi. Na spokojnie, nadal mamy trochę czasu...
Nie zważałem już na to, co dzieje się w moim otoczeniu, ponieważ ważne były dla mnie wyniki. Oddychając spokojnie, próbowałem nadać kształt wodnej kuli. Czasem za bardzo rozciągnąłem twór, czasem nic się nie działo, ale starałem się i były tego wyniki.
Rekin... Wizualizowałem sobie w głowie wygląd rekina i taki też kształt starałem się nadać wodzie unoszącej się przede mną. Skoro potrafiłem tworzyć idealne kopie mnie, tak z jakimiś rekinkami nie powinienem mieć aż tak dużych problemów. Przecież polegało to dokładnie na tym samym.

MG

No i było trzeba próbować dalej. Tak więc Pace podjął się mozolnych prób nadania kształtu kuli. I faktycznie z chwili na chwilę szło to coraz prościej, aż po prostu w pewnym momencie kula wody przestała być kulą, delfinem czy innym waleniem, a zaczęła być rekinem z prawdziwego zdarzenia. Co prawda odpowiednio mniejszym, ale jednak rekinem. Tak więc tą część zadania Pacek miał za sobą i pozostawało mu zająć się pozostałymi rzeczami, z długiej listy życzeń Gaeleana. Ale nikt nie mógł że treningi są proste prawda?

Tak jak mówiłem, nie można było się poddawać... Mimo, iż wykończony i spocony, byłem szczęśliwy, że widać było efekty mojej pracy... A teraz czas poćwiczyć jeszcze przez moment, aż będzie wychodziło bez większych problemów.
Także znowu zacząłem z kulek formować rekiny, aż udałoby mi się uformować ich kilka.
Próbowałem nawet utrzymać ich kilka na raz... Starałem się, by było ich co najmniej trzy. Wszak, jeśli dobrze pamiętam, tyle było ich w przedstawieniu Gaeleana.

Dobra, skoro umiałem już zatrzymywać kule i zmieniać je w rekinki, czas nadać im jakiś ruch. Zacząłem jednak od tego, jak to było w wizji Gaeleana, by same kule wprawić w ruch krążący wokół mnie.
Stworzyłem więc trzy wodne kule, starając się utrzymać je wszystkie przede mną, po czym samą siłą woli, wplatając w to magiczne polecenia, kazać im krążyć wokół mnie. Nie ja miałem je kontrolować. One miały kontrolować się same, ja im tylko wydałem polecenie. Tylko jak wydać polecenie kulce wody? To już było trudniejsze.
Nie starałem się więc kontrolować jej przez cały czas a skupiłem się tylko na tym, by za pomocą magii zmusić je do krążenia wokół mnie. Jedno magiczne polecenie, nie całkowita kontrola przez cały czas.

MG

Jak to mówią, Snowball. I tak powoli Packowi wszystko zaczęło wychodzić dużo prościej. Nie tylko potrafił już zatrzymać rekinki ale nawet zrobić trzy! I tak teraz musiał zmusić kule do tego by te krążyły wokoło niego. No właśnie, tylko jak zaprogramować zaklęcie, by działało zgodnie z wolą Pace'a? Do tego jeszcze czarnowłosy musiał dojść. Aktualnie trzy kule które stworzył wykonały jeden obrót wokół niego a następnie upadały na ziemię, nie wykonując już kolejnych. Więc czegoś tutaj jeszcze brakowało.

Usiadłem po turecku na nagiej skale, mokrej od spadających na nią wodnych kul. Próbowałem dojść do tego, jak dać kulą wolną wolę do poruszania się i wykonywania moich poleceń.
Powróciłem myślami do tego, jak nauczyłem się tworzyć kopię samych siebie. Klony posiadały własny umysł i mimo tego, że wykonywały posłusznie moje polecenia, potrafiły działać samodzielnie.
Ale klony były wykonane na ludzkie podobieństwo. Na moje podobieństwo. Nie myślałem wtedy o tym, że mają być samodzielne. Po prostu być kopię mnie. Z góry założone było, że myślą same.
Zaświtała mi pewna myśl. Postarałem się stworzyć nie kule a już rekinki, które tak jak klony, miały z góry założone myślenie. Miały sobie krążyć wokół mnie i same zauważać niebezpieczeństwo.
Podobnie, jak przy tworzeniach klonów, zmieniłem po prostu tworzenie ich wyglądów na moje podobieństwo, na tworzenie rekinów. Kiedyś potrafiłem tworzyć trzy klony, ale po dziwnych anomaliach, nie wystarczyło mi... zdolności, energii... nie wiem, nie potrafiłem tworzyć już trzech klonów. Ale tym razem rekiny były mniejsze. Ten twór powinien być łatwiejszy do wytworzenia i nadania im własnych myśli.
Skupiłem się więc na tym, jak tworzyłem klony siebie i na podobieństwo tego zaklęcia, zacząłem tworzyć rekiny.
Kiedy w końcu zaczęło mi to wychodzić. Jeśli zaczęło mi to wychodzić, zwrócę się do Gaeleana.
-Mógłbyś stworzyć twór, który mnie zaatakuje? Chce przetestować to, co staram się zrobić-
I tak nadal starałem opanować owe zaklęcie. Skutek? Póki co nieznany. Ale jestem dobrej myśli...

MG

Kolejne pomysły, kolejne próby. Chyba dzięki wcześniejszym staraniom Packa, tym razem udało mu się osiągnąć zamierzony efekt. W ten sposób dzięki trzem kolejnym próbom, udało mu się wytworzyć lewitujące wokół niego trzy rekinki. Można powiedzieć że były to pierwsze koty za płoty, bo takie lewitujące rekinki to był dopiero początek. Gaelean przywołał przed Packiem, jego kopię, tyle że z wody. Dzierżyła ona wodny miecz, z którym ruszyła prosto na Packa.

Trening był trudny, ale niczego nie zdobywa się od tak. Siedziałem na ziemi i skupiałem się na tym, co zamierzałem osiągnąć. Z każdą próbą czułem, że wychodziło mi to coraz lepiej i lepiej. Wiedziałem, że nie jest to jeszcze perfekcyjne, ale początek już wyglądał świetnie.

Kiedy Gaelean spełnił moją prośbę i mój własny klon ruszył na mnie, ja nadal siedziałem nieporuszony na skałach. Wiedziałem, że jeśli moje zaklęcie nie wypali, mogę zostać raniony, ale działanie pod presją zdecydowanie wychodziło mi lepiej. Skoro rekiny stworzyłem na podobieństwo moich klonów, jednocześnie tak jak im, rekinom także nadałem "rozum" i dobrze wiedziały na czym polega ich zadanie. Przynajmniej miałem taką nadzieję. Nie chciałem jednak zostać obojętny na to wszystko i bezgranicznie oddać się obronie rekinom.
-Brońcie mnie. Zaatakujcie gdy się zbliży-
Gorzej jednak, gdyby rekiny nie wypaliły. Wtedy jednym cięciem katany rozpłatam klona i zacznę od początku tworzyć wodne stworzenia.

MG

Niestety to nie mogło być takie proste. Mimo że Pace potrafił już stworzyć wodne rekiny, a nawet zmusić je do konkretnego ruchu, to wciąż nie potrafił sprawić by robiły to, czego chciał. Przyjęta tym razem taktyka wcale a wcale go zaś do obranego celu nie przybliżyła i tak też musiał posiłkować się kataną. Czy też raczej chciał. Wodny klon w ostatniej chwili zatrzymał się i cofnął. Pierwsza próba skończyła się porażką. Klon odczekał chwilę a następnie znów zaatakował. Przed atakiem Pacek miał jednak chwilę na przeanalizowanie opcji jakie posiadał.

Odetchnąłem głęboko... Nic się nie stało, nie ma się czego denerwować...
Byłem zły. To prawda. Miałem ochotę w coś uderzyć, jednak cierpliwość też była częścią treningu... Na własnej skórze zresztą kilka razy poczułem, że ta cecha była dość ważna.
Nie miałem jednak czasu, by w jakiś sposób wyładować złość... Klon znowu atakował a ja musiałem stworzyć użyteczną obronę z tych właśnie rekinów...
Cholera jasna...
Przyszedł mi do głowy pomysł... Zamierzałem wykorzystać własną złość. Ponownie stworzyłem rekiny. Wytworzone za pomocą mojej magii i to ja miałem wyłączne prawo, żeby je kontrolować. Moje eternano krążyło w tych tworach i to moje eternano powołało je do życia.
Skupiłem się, by wyczuć rekiny krążące wokół mnie i by przejąć nad nimi kontrolę, po czym popchnąłem je w kierunku wodnego Packa z rozkazem ataku...

[colo=red]MG[/color]

Sukces. Kiedy Pacek w złości wskazał cel, rekinek oderwał się i uderzył w klona, rozwalając go. A Packowi wciąż pozostały dwa. Tak więc kolejny etap treningu został zaliczony i tak właściwie Packowi został już tylko ten ostatni. Ten w którym sprawia że rekinki atakują same z siebie, cel który podejdzie zbyt blisko do Pace'a. A to miała być pewni najtrudniejsza część treningu, chociaż Packowi zajęło to już naprawdę wiele czasu. Ale skoro był już tak daleko, to nie mógł się teraz tak po prostu poddać prawda?

Ku mojemu niedowierzaniu, klon rozbryznął się w strumień wody.
Udało się. W duchu cieszyłem się z kolejnego sukcesu, ale starałem się tego nie okazywać, gdyż nie był to koniec. Tym razem ja sterowałem rekinami. Tę część już opanowałem. Teraz musiałem je zmusić do samodzielnego poruszania się i atakowania przeciwników.
Przy kolejnym tworzeniu rekinów, wplotłem w zaklęcie polecenie atakowania osób, które znajdą się w zasięgu dwóch metrów ode mnie. Jednocześnie zakazałem atakowania osób, które znajdują się w tym pomieszczeniu w aktualnym momencie, czyli Black i... Gaeleana? Czy to zaklęcie byłoby w ogóle w stanie w jakiś sposób zagrozić smokowi? Chyba nie bardzo.
Po tym, jeśli byłem pewny, że zrobiłem wszystko jak należy, skinąłem smokowi.
-Jeszcze raz. Tym razem ktoś inny ode mnie, jeśli można-
Nie wiedziałem, czy jeśli przeciwnikiem będzie znowu mój klon, rekiny czasem nie pozostaną na niego bierne. Później przejdziemy do bardziej skomplikowanych poleceń.

MG

"Wpleść polecenie" było czymś na tyle trudnym, że Pace nie podołał temu zadaniu. Dostrzegł to bardzo szybko, kiedy klon Pheama prawie go "Zabił" by znów oddalić się na bezpieczną odległość. I znów klon czekał, na sygnał do ataku. Gaelean dawał podopiecznemu czas, na wymyślenie jakiegoś rozwiązania. Na pewno dało się coś zrobić, żeby zmusić rekinki do robienia tego, co chce. Może nawet wplatanie polecenia było tym czymś. Rzecz w tym, jak właściwie wpleść polecenie w zaklęcie? Może nie rozwiązanie, a sposób jego użycia, był problemem?

Wstałem zdenerwowany, a wodne rekiny rozbryzgły się na skale. Zacząłem chodzić w tę i z powrotem, próbując pozbierać myśli. Spojrzałem gniewnym wzrokiem na klon Pheama, wyczarowany przez Gaeleana. Wiedziałem, że to nie wina tego tworu, ani tym bardziej jego pierwowzoru, ale nie chciałem ukierunkowywać złości na kogokolwiek w pomieszczeniu. A powodem mojego złego samopoczucia byłem ja sam i moja... niedokładność? Mój brak kreatywności, pomysłów?
-Brak mi pomysłu Gaeleanie. Kiedy tworzę klony nie zastanawiam się, jak wplatać w nie polecenia. One robią instynktownie to samo co ja. Myślą jak ja... Próbuję zrobić to samo, ale... sam widzisz efekty...-
Kopnąłem kamień leżący nieopodal w kierunku wejścia do jaskini. Nie szło mi dobrze z wyładowywaniem gniewu... Siedzę tu już tyle czasu, tyle godzin spędzonych na pieprzonym tworzeniu zwierzątek...

MG

Gaelean patrzył na Pace'a z rozbawieniem a Black widocznie niezadowolona z niezadowolenia Packa. Ostatecznie jednak "Nauczyciel" postanowił pomóc zagubionemu uczniowi.-Nie starczy powiedzieć rybie by ugryzła. To zaklęcie, ono nie rozumie słów. Musisz pomyśleć co ma robić, w głowie, rozbić sobie to polecenie na serię obrazów i w każdy obraz wpleść własną moc magiczną. Połączyć te obrazy z własnymi rekinami. Dasz radę.-Powiedział Gaelean-Wszystko wymaga czasu.-A Pacek był okropnie niecierpliwą osobą.

Kiedy wysłuchałem rady smoka, uśmiechnąłem się do Gaeleana jak głupi do sera.
Natychmiast wróciłem na miejsce, gdzie jeszcze przed chwilą trenowałem zaklęcie i wznowiłem porzucone zadanie.
Zamknąłem oczy, by rzucić się w otchłań własnej wyobraźni.
Powróciłem myślami do momentu, kiedy Gaelean pokazał mi to, co mam osiągnąć. Na miejscu wodnego Packa, wyobraziłem sobie siebie samego, jak patrzę na to co się dzieje z jego perspektywy.
Zgodnie z radą Gaeleana, zacząłem każdy ich ruch rozbijać na obrazy. Moment kiedy krążą wokół mnie, kiedy podążają za moją ręką w kierunku celu który mają zaatakować. Wyobrażałem sobie każdy cal owych stworzeń, ich ruch, ich ostre zęby, ich destruktywną siłę.
W końcu zacząłem wyobrażać sobie to, jak mają działać, kiedy ja sam im nie rozkazuję.
Oczami wyobraźni widziałem czarną postać, przypominającą sylwetką człowieka. Wroga, który mnie atakuje. Wyobraziłem sobie jak rekiny, bez mojej ingerencji, atakują w najczulsze miejsca napastnika. Widziałem jak mnie bronią. Łączyłem te obrazy ze wspomnieniami, w których Gaelean pokazywał mi działanie zaklęcia i to co mam osiągnąć.
Kiedy już byłem pewien, że wszystkie elementy wyglądają, jak powinny, zacząłem czerpać cząstki eternano, łącząc obrazy w jedną, spójną wizję, jednocześnie zaczynając tkać zaklęcie.
Nie dawałem znaku Gaeleanowi. Wiedziałem, że kiedy zobaczy, że jestem gotowy, sam wyśle Pheama do ataku.