Północny stok

First topic message reminder :

MG

To tutaj swoją podróż miała rozpocząć gildia Fairy Tail i Lamia Scale. Mistrzowie gildii zebrali się już razem ze swoimi podopiecznymi. Magiczna moc, która pojawiła się zaskoczyła nawet mistrzów gildii. Jakoś nie dodało wam to otuchy. Moc, która otoczyła górę była naprawdę przerażająca. Wiedzieliście teraz, że słowa, odnośnie kryjącej się tutaj magii nie były głupim gadaniem. Potem zobaczyliście latającą wyspę, która skrywała w sobie ukrytą tajemnicę. Teraz powinniście się przygotować do wymarszu. Wasi mistrzowie mogli podzielić was na drużyny i przedstawić całą sprawę oraz oznajmić jaki jest plan działania. Poza tym zauważyliście nad wami sterowiec w kształcie kaczki, który szybował sobie nad waszym podejściem na szczyt góry.

--

Członkowie LS i FT są zobowiązani napisać tutaj post będący zapisem do eventu. Mają czas do 13-stego. Poza postem zapisującym możecie sobie pisać swobodnie do tego czasu. Możecie się poznać, zaprzyjaźnić i w ogóle. Nie ma kolejności i możecie pisać po kilka postów.

Stała i wgapiała się w wielką kaczkę, która latała nad ich głowami. Wiedziała, że coś jest z nią nie tak albo raczej z osobą, która siedzi za sterami. Po za tym chyba nie tylko ona dziwnie zareagowała na widok wielkiego sterowca w postaci ptaka. Po za tym chyba trochę bardziej entuzjastycznie niż sama Akane. Słyszała jakieś tam pomruki swojej mistrzyni stojąc właściwie trochę dalej za nią, ale okej. Może się nie przyczepi. Dotarło do niej wspominka o grupach. Może ktoś się zlituje nad dziewczątkiem i ją przygarnie do swojej grupy? Po za tym kiedy chciała dołączyć to węższej grupy czyli zobaczyć twarz mistrzów, swoje kilka słów wtrącił mistrz Lamia Scale. Akane powoli przedarła się obok nich jakby nigdy nic i zaczęła się zapoznawać z twarzami osób z towarzyszącej gildii. Spore to całe zamieszania o tego całego Arashi'ego, skoro razem ze sobą współpracują.
-Podział na grupy.. tak? - mruknęła, bo tylko tyle wyniosła z tej pięknej przemowy mistrzyni. Oby nie robiła testu sprawdzającego czy wszyscy jej dokładnie słuchali. Po za tym Akane to jest taki świeżak, więc musi robić dobre pierwsze wrażenie, może jej się nie uczepi. Dobrze by było, gdyby tak znali swoje magie i umiejętności. Oczywiście magię swoich towarzyszy jako tako kojarzy, tylko może się okazać, że w takiej LS czyjaś magia lepiej współgra przykładowo z takim kryształem.. chociaż to troszkę trudno o znalezienie do tego pary. Do tego gdy tak obserwowała to otoczenie to zauważyła wilka lub coś podobnego. Nie mogła się oprzeć by do niego podejść. Stanęła jakieś 4 metry na przeciw i przykucnęła, z błyskiem w niebieskim oczku. Po za tym nie daleko tegoż wilczka byli jej towarzysze z gildii. Może oni wiedzieli co to za samotne stworzonko.
-Pheam, Sam! Skąd się tu wzięła ta przybłęda? - skierowała pytanie do nich, na tyle głośno by usłyszeli i zapewne pozostała zgraja.

Wilczek spokojnie sobie siedział wpatrując w wielką jak jego apetyt kaczkę na niebie. Nie przejął się zbytnio nowo przybyłymi chociaż odnotował ich obecność nosem, a później i słuchem. Swoją drogą już od dłuższego czasu starał się wyodrębnić zapach każdego z uczestników. Nie... to nie był żaden fetysz, a jedynie korzystna informacja. W końcu w zgiełku bitwy będzie mógł rozpoznać kto jest kto, a przynajmniej częściowo. Nikogo, poza Sam, tu nie znał więc to byłoby logiczne. Dlatego też co jakiś czas zaczął sobie spacerować to w jedną to w drugą stronę, by przybliżyć się nieco do reszty, jednak nie tak blisko by to wskazywałoby na obwąchiwanie, ale też starał się nie oddalać od swojego poprzedniego miejsca, coby nie stracić opiekunki z oczu.
Swoją drogą zaczął się trochę nudzić, pobiegałby, upolował sobie coś, a tu nic... powaga... nie zdradzić się... i jeszcze jakiś koleś myśli o zjedzeniu Ciebie... tak ... bosko... lepiej być nie może.
A jednak! Kiedy znów przysiadł na swoim miejscu, ktoś... ktoś... nazwał go... PRZYBŁĘDĄ ! ON?! PRZYBŁĘDĄ !?
Więc koniec tego dobrego... czara goryczy się przelała, dlatego też wstał i ruszył w stronę dziewczyny... ale nie nic nie zrobił, minął ją i przydreptał do Sam ewidentnie wklejając się w jej nóżki... jak ktoś mógł go nazwać przybłędą... przybiło go to..... bardzo...

Gdy tak leżała w zaspie i rozmyślała o życiu i śmierci - dosłownie - , nad jej głową przepłynął w powietrzu kajak. Lekko rozmyty i prześwitujący. Niby-widmowe wiosła raz po raz uderzały powietrze. Uśmiechnęła się do siebie. Był świetny. Miło dostać podziękowanie, kiedy się go nie oczekiwało. Do tego kajak podobał jej się znacznie bardziej niż bukiety kwiatów nad głowami towarzyszek. Nie miała nic do tych dymnych bukietów. Po prostu sama idea takiego prezentu nigdy do niej nie trafiała (w jej domu nie uświadczy się bukietu za to ma ogromny ogród zimowy, bo skoro znajomi czują potrzebę dawania w prezencie roślinek, a do tego ona roślinki lubi, o ile w naturze lub doniczkach - to czemu nie). Natomiast kajak... Cóż, kajak, to caaaałkiem inna kategoria. Kajaki mają zastosowanie praktyczne i są przyczynkiem do dużo fajniejszych wspomnień niż bukiet truposzków. Dostanie w prezencie kajaku jest dużo milsze, niż bukietu. Nawet jeśli to kajak, który za parę chwil bezpowrotnie rozwieje się na wietrze. Gandalf, jak Eru kocham... pomyślała z wesołością. Po chwili podniosła się na łokciach i kiwnęła obleganemu właśnie Pheamowi głową w geście podziękowania...
Minęła chwilka od tego czasu, gdy Takano nakreśliła z grubsza sytuację. G...ggg... G-ggrupy?... z przerażeniem pomyślała Alv. Mm-mamy ś-się p-podziellić?... Twarz Inu była niewiele ciemniejsza od śniegu a oczy zrobiły re-size do rozmiaru pięciozłotówki. No nie. Nie ma szans, żeby zapytała się kogoś, czy może dołączyć. Pewnie oni nie będą chcieli a głupio im będzie odmówić. Albo odmówią i wtedy zrobi się jeszcze głupiej. Ale nie mogła iść sama. To znaczy, teoretycznie mogła, lubi samotność, ale nie będzie mogła w ten sposób nikomu pomóc, a przecież musi ich pilnować! No nic. Zaczeka na rozwój wypadków. Może za chwilę sama Takano ich podzieli? Albo ktoś zaproponuje grupę? Nie, nie, to ostatnie jest najmniej prawdopodobne. Nic, najwyżej wbije do najmniej licznej drużyny... czy coś... No na pewno nie będzie współpracować z Lamią! Co jeszcze! Na szczęście i Lamia miała do nich krytyczne podejście, sądząc po słowach jakie padły z ich strony. Moment... Właśnie...
- Takano, skoro Lamia stoi tam, to czym jest ten drób do góry?... - zapytała z tyknięciem głową w stronę wspomnianej osobliwości...

Eriu do tej pory stała i milczała. Jest towarzyska ale jakoś się nie złożyło, żeby zaczęła z kimś rozmowę. A tu trzeba się dzielić na grupy. Nie dobrze. We Fiore była od niedawna a w Gildii jeszcze krócej. No ale przecież nie będziemy tak stać, kiedy wielkimi krokami zbliża się niebezpieczeństwo. Ktoś musi pierwszy wyjść z propozycją. Więc stanęła przed Takano i odezwała się tak, by słyszeli ją wszyscy z "Klanu Wróżek" - jak lubiła o nich myśleć...
- Cześć! Mam na imię Eriu i od 3 dni należę do Fairy Tail. Nigdy jeszcze nie byłam na misji. Posługuję się magią tzw. Tańca Wróżki i mam na własny użytek 3 zaklęcia, w tym jedno lecznicze. Dwa pozostałe są dobre do obrony przed atakami głównie fizycznymi, i są raczej na dystans. Byłabym szczęśliwa, gdyby ktoś z Was zechciał mnie w swojej grupie.
Może i powiedziała za dużo rzeczy. Może nie powinno się mówić otwarcie jakie ma się zaklęcia i jaką magię. No ale przecież są z jednej gildii i bez sensu robić z tego tajemnicę. Przecież tu sami swoi. No, co prawda byli jeszcze ci nieprzyjemni ludzie z Lamia Scale ale oni i tak nie sprawiają wrażenia zainteresowanych współpracą a z drugiej strony ich przywódca nie wygląda na kogoś, kto sprzedałby inną dobrą gildię za zło...
Mimowolnie spojrzała na wilczka i się uśmiechnęła lekko. Zupełnie jak tata... pomyślała tajemniczo...

" Podział na grupy, co ? To w sumie logiczne. Powinno utworzyć się jakieś większe grupki, a nie samotnie ganiać po tej górze, bo nie wiadomo kto jeszcze się po niej włóczy. Jeśli trafić na jakiegoś złego silnego maga to dobrze mieć wsparcie w towarzyszach... Tylko, że czy ktokolwiek zechce mnie w swojej grupie ? W końcu jestem już jakiś czas w Fairy Tail, a nadal nie mam żadnych bliższych znajomych..." - tak właśnie Rifulka sobie główkowała, czyli słowa mistrzyni skrzydeł jej nie dodały, raczej przeciwnie. Ale z zadumy znów wyrwana została przez innych wróżów. Z jednej strony dziewczyna tarzająca się w śniegu, z innej znów chłopak od dymu, nazywany zadymiarzem nawiązywał wydawałoby się luźną rozmowę ze znajomymi. Więc może skoro są między nią "tacy" ludzie to nie ma potrzeby się zamartwiać. Może jednak znajdzie się jakaś osóbka, która zechciałaby rudowłosą w swojej grupce ? I wtem kiedy właśnie przemówiła dziewczyna, którą Abyss widziała po raz pierwszy. Chociaż lepiej może lepiej określić ją jako dziecko ? Bo ile ona mogła mieć lat, 14 ? No nieważne, w każdym razie to na niej skupiła się uwaga Riful.
- Właściwie... - zaczęła wysuwając się niepewnie do przodu kiedy tamta już skończyła. - Właściwie to jestem w podobnej sytuacji. Więc jeśli ci to pasuje to chętnie z tobą pójdę. - dokończyła już znacznie pewniejsza stając przy Eriu.
- Jestem Riful. - dodała wyciągając łapkę w kierunku nowo poznanej wróżki. W końcu przecież się nie znały, a według dobrego wychowania należy się przedstawić, przynajmniej ona sama czuła potrzebę że tak należy zrobić.
Tak czy inaczej teraz czuła się dość niepewnie, bo jeśli zostałaby odrzucona... Ale dlaczego myśli właśnie w ten sposób, trzeba mieć pozytywne nastawienie. Na pewno wszystko będzie okey. Trzeba też dodać, że w międzyczasie ktoś zadał pytanie o co chodzi z tym latającym dziwactwem, kto tam jest ? Wszyscy byli przecież tutaj, i oni znaczy Fairy Tail i Lamia Scale, więc odwróciła się w stronę swojej mistrzyni ciekawa czy pani Takano w ogóle będzie znała odpowiedź.

Czasami człowiek zastanawia się co robi w danym miejscu, czy właśnie tutaj przynależy, czy tu jest jego miejsce w świecie. Spędzając czas z tymi dziwnymi ludźmi zadaje sobie pytanie co ja tutaj kurwa robię.. Oczywiście pomagam uratować świat przed jakimś psycholem, przed chwilą mówił nam o tym sam Ragna Kezuma. Oczywiście przed niesłychanie inspirującą przemową Kezumy, jakiś typ zaczął się wydurniać. Gośiu przynajmniej według mnie zbyt entuzjastycznie przyjął do wiadomości, że na nieboskłonie widnieje wielka kaczka. Nie wiem czy ten osobnik ma jakieś psychiczne problemy, ale skutecznie przyciąga uwagę wszystkich zebranych. Po dłuższym przyjrzeniu się jego osobie można śmiało ocenić go na mniej więcej 18 lat. W takim razie to 18 letnie dziecko, które o zgrozo należy do tej samej gildii co ja. Wyczuwam, że trzeba będzie go niańczyć. Jako, że jesteśmy z tej samej gildii to nic nie przeszkadza by nawiązać znajomość w końcu trzeba będzie się z kimś szlajać po tej górze prawda? Podchodzę więc do tego głośnego typa i staram się go zagadać..
- Fajna kaczucha nie? Czyżbyś był tym legendarnym amatorem drobiu, który jest znany w całym Fiore? Podobno polujesz na największe i najsmaczniejsze kaczki i innego rodzaju ptactwo, by przyrządzić je i samemu się napchać nie dając nikomu nawet gryza? Wracając do rzeczy to ogarnij kuper bo jak mistrz powiedział trzeba się jakoś zorganizować, powinniśmy podzielić się jakoś na grupy co sądzisz? Wydajesz się niepospolitą jednostką, więc co powiesz na połączenie sił? Ktoś Cię musi pilnować a poza tym może uda nam się upolować tą wielką kaczkę, tylko masz się ze mną podzielić! Obiecujesz nie zjeść wszystkiego sam?
Nie wiem czy to to zimno czy ten mroźny wiatr wywiał mi resztki mózgu, ale w ten sposób zagadałem do towarzysza z gildii, miejmy tylko nadzieję nie uzna mnie za debila lub co najgorsze nie zje mnie byłaby wielka szkoda...

Rabarbarek, jak na niego przystało, walnął iście epickie i motywujące przemówienie. Podniosłość i powaga tego doniosłego wydarzenia sprawiły że nawet taki kretyn jak Vito... nie, chwila. On olał to przemówienie po całości, nawet nie zauważając że Rabarbarek zabrał głos. Zbyt zajęty był nad rozmyślaniem czy potrawka z wilka będzie lepsza od gulaszu, czy może jednak najbardziej opłacalną metodą będzie ugotowanie zupy z wilka? Zawsze pozostawał mu wilk nadziewany ziemniakami. Chociaż jedyny ziemniak w okolicy był w najlepszym razie paskudnie niedobry, acz Vito nie był pewien czy by po tym jakiego choróbska nie złapał czy coś. Wszak takie ziemniaki to nie wiadomo jakie choroby przenoszą. A może on tej bulwy nie mył? Nioby jest obróbka wstępna no ale... nie, Vito dalej sądził że nadziewanie wilka, ziemniakiem, to kiepski i nie najlepszy pomysł. Dlatego też w pełni zajebistości zrezygnował z tego pomysłu na rzecz nader epickiego podrapania się po plecach. Akcja tak niewyobrażalnie wspaniała że okoliczny fanclub Vita, którego wcale nie było, na pewno dostał orgazmu. Tak czy siak pomijając wyimaginowane fankluby i wilka z ziemniakiem to nie działo się prawie nic ciekawego. No ale gdyby już ziemniaka uwzględnić to wydarzyło się coś nader godnego uwagi, otóż ziemniak przemówił! Tak wiem, mnie to też dziwi. Może w bigosie z rana były jakieś halucynki? Tak czy siak na razie postanowił rozmawiać z łysą pałą, tym bardziej że łysa pała mówił całkiem do rzeczy. Uznać jego kunszt w jedzeniu drobiu ha! Swoją drogą ciekawe kim był ten cały drób... pobił gościa kiedyś? Łysol jednak nie poprzestał tylko na komplementowaniu osoby Dona, prócz tego chciał być z nim w drużynie! No i chciał kaczki.... JEGO KACZKI! A-ale on nie mógł się podzielić kaczuszkę, prywatna była no. Jak ona ma się najeść tylko kawałkiem takiej kaczuszki? No jak!? UMRZE Z GŁODU. JEGO BRZUSZEK TEŻ MIAŁ UCZUCIA. Ale w sumie sporawa kaczuszka a samemu mogłoby być ciężko ją złapać. Dlatego postanowił negocjować warunki.
- Ja cię witać. Ja być Don, ty być łysa pała- Mówił jednocześnie pokazując. Cóż naturalnie uznał że łysol jest głupi, musi być głupi, nie miał włosów! - Ja być z twoja w drużyna. Ale ja ci nie dać kaczka. Dać ci coś lepsze- To mówiąc, przyjął władczą postawę z palcem wskazującym osobę łysola-Ty dostać bananka. Ty tym wykarmić cała wioska.- Zakończył wypowiedź, będąc dumnym ze swej przebiegłości i niespotykanego wręcz daru do negocjacji. No i jeszcze to dyplomatyczne podejście do rozmówcy! Normalnie nie mógł się nie zgodzić.

- Oczywiście, że pasuje! Bardzo miło mi panią poznać, pani Riful! - z szerokim uśmiechem odparła Eriu, dygnąwszy podając dłoń rudowłosej. Bardzo ją ucieszyło, że ma towarzyszkę w misji. Powiało trochę mocniej i Koniczynka poprawiła swój szary płaszcz z półkoła, z kapturem. Wełna i len zawsze idealne. Do tego, mimo iż było widać, że peleryna jest bardzo ciepłodajna, nie kontrastuje z bardzo lekkim strojem. Już samo obuwie wygląda ni jak buty, a ni jak skórzane dziwnie wiązane skarpetki. Rozejrzała się i zauważyła, że wraz z Riful chyba stanowią jedną z dwóch grup FT oraz to, że chyba wkrótce ruszają.
- Hmm... Ma może pani ochotę na jabłka? - zapytała ni stąd ni z owąd i od razu przystąpiła do realizacji myśli. Jej chód zamienił się w delikatne podskoki a z nich niemal niezauważalnie przeszła do tańca. Wokół zgromadzonych (w tym Lamia Scale) "wyrosło" kilka owocujących jabłoni (PWM Úill i rith an Gheimhridh). Muzyka nieinwazyjnie towarzysząca "zaklęciu" ucichła wraz z końcem motylego tańca.
- Proszę się częstować. Zerwane jabłka to prawdziwe jabłka i można je sobie wziąć na drogę. Te zielone są trochę kwaśne, z kolei te czerwone są słodkie. Jabłonie i niezerwane owoce znikną po naszym odejściu. - powiedziała głównie do Abysswitch Riful ale było wiadomo, że dotyczy to też całej reszty towarzystwa.
- A właśnie. Pani Riful, czy takie zdarzenia jak to z panem Milkovichem często zdarzają się we Fiore? - spytała, patrząc na maga grawitacji i chrupiąc jabłko.
Choć mogło to wyglądać na "popisówę", Eriu stanowczo o to nie chodziło. Miała ochotę na jabłko a częstowanie innych to dla niej przyjemność...

Alv rozejrzała się po obecnych i dopiero teraz coś do niej dotarło. Nie zgadzała jej się matematyka. Oh nie... Żeby w taki dzień zaspać?!... i ruszyła pędem w stronę z której przyszła, do gildii...
- Jeśli nie wrócę do czasu wymarszu, idźcie beze mnie!... - usłyszeli z oddali...


//Perdon, że taki krótki ale wycofuję postać Alezji z eventu. Eriu wystarczy :) ...

Wiatr powiał trochę mocniej, toteż odruchowa zakrył twarz rękawem. Było naprawdę zimno. Jego policzki oraz nos zaczynały robić się czerwone, jednak nie z powodowane było to mrozem. Zaczerwienił się, bo został nazwany romantykiem. A jego policzki zostały "wytargane", przez jego nową znajomą. Spojrzał na blondynkę, po czym roześmiał się głośno. Tak normalnie, serdecznie, radośnie.
-Jestem pewny, że dla Ciebie kwiatów na pewno by wystarczyło, Sa...Samantho.-uśmiechnął się jeszcze szerzej. Nie wiedział, czy była ona od niego młodsza czy starsza, a z wyglądu... nie mógł tego ocenić.
-Nie musisz mi go odkupywać. To tylko jeden papierosom. Mam ich jeszcze mnóstwo. Jestem magiem dymu, muszę je mieć przy sobie...-odpowiedział, i jak by usprawiedliwił się jednocześnie. Odchylił lekko płaszcz i pokazał wewnętrzne kieszenie, pełne paczek.
-Widzisz? Nie przejmuj się tym.-rzucił jeszcze i z powrotem owinął się szczelnie płaszczem, bo naglę zrobiło mu się chłodno. Na ostatnie pytanie nie odpowiedział, odwrócił tylko wzrok i zaczął bawić się zapalniczką. Po chwili jednak, usłyszał znajomy kobiecy głos.Akane?-pomyślał, zanim jeszcze na nią spojrzał.
-Ah! Akane. Nie wiedziałem, że też tu jesteś...-ucieszył się na jej widok, po czym spojrzał na wilka, który przytulał się do nogi Sam.-Ja.. nie wiem, ale zdaje mi się, że jest to jakiś znajomy Samanthy. Bo przyszedł wraz z nią, z tego co pamiętam.-rzucił jeszcze, po czym wyjął z kieszeni kolejnego papierosa, otworzył zapalniczkę, i zbliżył końcówkę używki do chwiejącego się ognia. Po chwili ta rozżarzyła się nikłym czerwonym światłem. Fem od razu poczuł się lepiej.
-Akane, Samantho, jesteście już w jakiejś drużynie?-zagadnął chłopak.

Po odpowiedzi Pheama, odnoszącej się do bukietów kwiatów, Marone była już w stu procentach pewna, iż nowa ksywka jaką nadała chłopakowi - per romantyk - była w stu procentach trafiona. Ba, nawet ona się zaśmiała lekko słysząc to zdanie, no i to, że na szczęście ciemnowłosy szybko zrozumiał by zwracać się do niej zwyczajnie.
- Będę pamiętać o tych kwiatach, Pheam-kun.
Cóż to miało znaczyć? Że spodziewa się kiedyś ładnego i prawdziwego bukietu? A może znaczyło to tylko tyle, iż odpowiedź była naprawdę miła, i dlatego zostanie zapamiętana? Choć może to po prostu był zwykły komentarz i tyle? Kto wie...grunt, że delikatny i miły uśmiech pozostał.
Dodatkowo była zadowolona, że nie musi jednak odkupywać rozmówcy papierosa. Wszak tytoń to zło i nie należy na to marnować pieniędzy! Nawet jeśli jeden papieros kosztuje niewiele to wiadomo - kryształ do kryształa i w końcu się na pałac zbierze. Przynajmniej Samantha miała takie mniemanie o oszczędności, więc nie można jej odbierać tej nadziei.
- Skoro tak twierdzisz.
Zgodziła się z wolą ciemnowłosego na temat odkupywania zguby. Nie ładnie byłoby się kłócić, nieprawdaż? Poza tym jakby to faktycznie coś bardzo wartościowego - nawet emocjonalnie, a nie pod względem materialnym - wylądowała w śniegu z jej winy to napewno by szukała lub odkupiła! Aczkolwiek papierosa nie zaliczała do tej grupy. Całe szczęście, że Pheam miał zapasowe bo jednak używał ich - czy raczej ich dymu - do walki.
Chwilę potem dołączyła do nich Akane. Również i ją znała z gildii, ale już trochę gorzej było z magią koleżanki. Oh, kojarzyła z nazwy, ale nie miała przyjemności widzieć na czym polega magia Akane. Może niedługo się dowie? W każdym razie...Villen został nazwany przybłędą! Przez chwilę Marone obawiała się, że wilczek zaraz kogoś ugryzie...na szczęście minął Akane i przydreptał do niej. Nie trzeba chyba nadmieniać, iż nieco jasnowłosej ulżyło? Pewnie za gryzienie, mistrzyni nie spojrzałaby na zwierzaka zbyt przychylnie.
- W rzeczy samej, przyszedł ze mną, więc pewnie słowo 'przybłęda' mogło go nieco...um...urazić - potwierdziła z niepewnym uśmiechem, słowa Phema - Akane, Pheam-kun, to Villen.
Przedstawiła krótko swego zwierzęcego towarzysza, przy okazji przedstawiając mu sprytnie pozostałą dwójkę. Wszak nie była pewna czy wilczek chce się nie ujawniać przez całą misję, więc lepiej wprost nie przedstawiać. Niewiadomo co by towarzysze pomyśleli o kimś kto przedstawia swemu 'zwierzaczkowi' innych z widzenia.
- Hm? Ja w żadnej.
Odpowiedziała na pytanie o drużynę. Właściwie dalej sądziła, że bezpieczniej iść całą gildią niż się dzielić, ale skoro mają iść mniejszymi grupami to i to lepsze niż samej. Notabene zastanawiała się czy mistrzyni Takano wie coś na temat tej kaczki, bo jak słyszała jasnowłosa - pytanie to zostało zadane.

Jednak Riful została zaakceptowana przez młodszą koleżankę z gildii. Ulżyło jej, ucieszyło ją to, bo gdyby została odrzucona to co by pozostało ? Ale na szczęście tak się nie stało. Jednak coś się jej nie bardzo spodobało w stosunku Eiru co do jej osóbki. Dlaczego zwraca się do niej młodej dziewiętnastoletniej dziewczyny per pani ? Czegoś takiego nie mogła zaakceptować, nie czuła się aż tak staro, żeby zaledwie kilka lat młodsza dziewczyna zwracała się do niej jak jakiejś staruszki. Musiała zareagować.
- Słuchaj Eriu, nie żadna pani. Jesteśmy koleżankami z gildii, nie różnimy się wiekiem tak bardzo. Mówi mi po prostu Riful, albo Abyss jeśli tak wolisz, ale zwrotów typu per pani nie zaakceptuje. Okey ? - zapytała nie mogąc powstrzymać uśmiechu cisnącego się jej na usta. Sama nie bardzo wiedziała dlaczego zaczęła chichotać.
W każdym bądź razie jako, że naszła ją ochota na wciągnięcie jabłka czy dwóch nie odmówiła swojej towarzyszce.
- A pewnie. Owoców nigdy za dużo, są zdrowe i w ogóle, nie ? Wezmę sobie zielone - i jak powiedziała, tak też zrobiła, wyciągnęła łapkę po zielone jabłko. Przez chwile popatrzyła na nie niepewnie myśląc sobie " Czy aby nie rozbolą mnie zęby ? Pewnie jest pierońsko zimne. " ale odważyła się i wzięła porządnego gryza. O dziwo owoc wcale nie był zmarznięty. Szybko dokończyła je jeść energicznie przeżuwając kolejne kęsy.
Właśnie wtedy odwróciła wzrok od nowej znajomej okalając po raz kolejny spojrzeniem zebranych tu magów. Jej uwagę przykuli magowie Lamia Scale, którzy do tej pory trzymali się raczej z boku ludków z jej gildii. Do tej pory zastanawiała się dlaczego, przecież w końcu LS i FT nawiązały sojusz, powinny współpracować. Teraz znała już odpowiedź. Osóbki z Lamia Scale nazwać dziwakami to stanowczo za mało, tyle mogła stwierdzić przysłuchując się rozmowie łysego mnicha z jego koleżką. Jedynie ich mistrz wydawał się w miarę normalny.
Kiedy tak sobie nad tym myślała Eriu miała do niej pytanie.
- Nie, niezbyt często. Przynajmniej tak mi się wydaje. Ja sama pierwszy raz biorę udział w czymś takim.- odpowiedziała bez zastanawiania się, chyba odrobinę zbyt szybko bo kawałeczek jabłka wyleciał jej z buzi. Niczym ninja zerknęła na boki, aby sprawdzić czy nikt tego nie zauważył. Nikt prócz Eriu, bo jej stojącej tuż przy Abyss ten fakt chyba nie mógł umknąć uwadze. " Uff, chyba nikt nie widział... Każdy jest zajęty jakąś rozmową." - stwierdziła w myślach, chociaż prawdę mówiąc było to raczej życzenie niż stwierdzenie faktu.

Cóż parę osób patrzyło nieco krytycznie na Lamia Scale, bądź samego Ragne, skomentowano ich nie przychylnie, lub pomyślano tak tylko o nich. Cóż sam zainteresowany, tego nie zauważył, albo nie chciał dostrzec, nie był także telapatą i w sumie dobrze, gdyż inaczej utrudniłoby mu to te zadanie i mogło by skończyć się na nie miłych słowach. Wtedy zapewne zrzędziłby na to z jakimi ludźmi musi pracować, a póki co to była jedna z niewielu rzeczy, które nie zostały umieszczone na liście "uprzykrzaczy życia". Cóż przejdźmy jednak do kwestii związanej z powodem przybycia do tego miejsca. Białowłosy głęboko rozmyślał nad tą sytuacją, lecz niestety każdy najbardziej prawdopodobny scenariusz wydawał mu się niezmiernie uciążliwy. No, jakby nie patrzeć nieszczęścia chodzą parami, a skoro już kila dzisiaj było, to Ragna spodziewał się kolejnego zestawu. Po tej zadumie zebrało mu się na kilka westchnięć, jakie pośrednio spowodowane były tym, iż obecny czas i miejsce nie nadawały się do wylania czary goryczy, na którymś z podopiecznych. Naturalnie ten pokaz zrzędzenia i irytacji zostałby później zrekompensowany danej osobie, lecz teraz przejdźmy do właściwego tematu. Z oczywistych względów białowłosy chciał jak najbardziej obniżyć wskaźnik możliwego utrapienia podczas tego zadania i z tego też względu uznał, iż trzeba wymyślić jakiś sposób porozumiewania w razie dalszego oddalenia się grup od siebie. Tym razem stanąwszy równo pomiędzy obydwiema grupami postanowił przemówić.
- Hmm, Chciałbym wysunąć jeszcze pewną propozycję. - Rzucił spokojnym, acz poważnym tonem, w końcu chodziło o zmniejszenie o choć odrobinę boleści związanej z tą misją. - Raczej obie gildie dysponują magami z mocą raczej rzucającą się w oczy wizualnie. Dlatego też chciałbym zasugerować, by w razie spotkania większej ilości wroga jedna grupa poinformowała drugą, by przybyła za pomocą czegoś w rodzaju flary, np. kuli ognia, bądź błyskawicy wystrzelonej w powietrze itp. - Odparł, a jego tempo z każdym słowem stawało się z wolna coraz bardziej leniwe, jakby zmęczone.

Po długich poszukiwaniach miejsca "pikniku", lekko już znużony blondasek wreszcie dotarł do celu! Jeszcze by mu serce pękło, gdyby nie dotarł! Wyszło by wtedy na to, iż oszukał mistrzynię Fairy tail! Zawieść biedną niewiastę... tego to Affcio nie mógł by sobie wybaczyć! Gorsze było by już tylko urażenie babuni bądź siostry, albo odrzucenie rodzimej wiary! Zapytacie pewnie czegoż taka neutralna i nie wtrącająca się w świat magi tego wymiaru, istotka tutaj szuka? Cóż, sprawa ta jest dość prosta. Gdy usłyszał o wszystkim... o tym, ze pewną gildię odwiedził człowiek z innego świata i zapowiedział nadejście Arashiego, nie mógł tak po prostu czekać bezczynie i patrzeć jak to ten w miarę spokojny wymiar opanowany zostaje przez tą podłą osobę, wystarczy już, że taka sama istota panuje w jego rodzimym wymiarze! Dlatego też udał się do mistrzyni Fairy Tail i opowiedział jej wszystko, o tym iż pochodzi z tego samego miejsca, co osoba która ich niedawno ostrzegła, oraz, że chce pomóc! Na miejscu zbiórki chłopak stał na uboczu, zerkając na obie gildie z niejaką melancholią, scena ta przypominała mu chwile które spędził z Ilumination, z jego własnymi towarzyszami. Teraz jednak nie miał jak do nich wrócić, stracił ich... Może dlatego na razie unikał podobnych ugrupowań, bał się, że ich polubi a potem znowu straci...? Kto wie, co za myśli błąkają się w główce tego troszku nieogarniętego kapłana. Jak nigdy Affuro nie miał na sobie żadnych z swych szat, czy też stroju z pracy, potrzebował czegoś co nie krępowało by jego ruchów, dlatego też ubrany był.... normalnie, co w jego przypadku było nienormalne! Oczywiście, miał również przy sobie swą wierną, potężną... miotłę! Lękajcie się wrogowie Fairy tail!


/Nie dosć że brak czasu, to jeszcze raz straciłem posta.... ah, to szczęście. \

Dziewczyna ze spokojem parzyła się na tak dużą ilość osób, miała nadzieję iż jest tutaj ktoś z gildii.No tak w końcu każdy chce poczuć tę przerażająco silną energię magiczna, bo bądźmy szczerzy, na pewno jakiś idiota będzie chciał ją zatrzymać dla siebie, a nie oddawać mistrzowi gildii cz komu innemu.Minako w końcu nawet zwróciła uwagę na wielką kaczkę, ale uznała, iż może to być nowa machina wojenna, więc za bardzo się tym za specjalnie nie przejęła. Po pewnym czasie usłyszała rozmowę jakieś Dona, który najwidoczniej robił z innego maga idiotę, no ale cóż. Uznała, że nie ma nic lepszego do roboty więc podeszła do dwójki magów.
-Ta miało być ciekawie, a teraz słabszych pewno bronić będę musiała.-będąc już przy grupce powiedziała spokojnie.
-Czego zachowujesz się jak idiota. Rozum ci zabrało? Widzę, że energia magiczna działa na niektórych w inny sposób.-powiedziała, a do łysego człowieczka tylko dodała:
-Nie martw się, idioci tak mają.-ciężko było jej pokazać uśmiech, ale jakoś to zrobiła. Sztuczny był, ale lepsze to niż nic.
- Ech miałam tu znaleźć kogoś do drużyny, a zamiast tego znajduje ludzi z którymi się kłócę. Nie no moje życie jest najlepsze.