Wyspa Ember

No to wiedział to co chciał wiedzieć. Skinął żołnierzowi łbem i odwrócił się, by znaleźć resztę. Nie było można od razu im tego powiedzieć? Odbyłoby się to wszystko bez tego całego cyrku z ucieczkami... Tracili tylko cenny czas, a jak widać sytuacja na wyspie może być nieciekawa. Co za tym idzie, im więcej czasu tracą w tym bardziej toną w bagnie. Dlatego trzeba się pośpieszyć, dowiedzieć o co chodzi i wykonać powierzone im zadanie. Następnie odpocząć! Tak, porządnie odpocząć. Swoją drogą wilczek ostatnio myślał o wypróbowaniu tak zwanych gorących kąpieli. Co było przyjemnego w gorącej wodzie i tych dziwnych miejscach? Woda to woda... przynajmniej tak się wydawało początkowo. No., ale odbiegamy od tematu, wilczek udał się na poszukiwania pozostałej dwójki towarzyszy. By jak najszybciej przekazać im informacje i udać się do zleceniodawcy.
Kiedy ich znajdzie, znów przyjmuje formę człowieka, na szybko tłumacząc im co gdzie i jak. Dopiero po chwili czuje znajomy metaliczny posmak w ustach, tak przypomniał sobie o krwi żołnierza. Otarł usta i splunął kilka razy coby pozbyć się tego posmaku. Następnie zerknął na wieżę obserwacyjną.
- ...czyli idziemy w dobrym kierunku... - mruknął z lekkim uśmiechem i wyszedł spokojnie zza drzew, nie przejmując się żołnierzem, a co mu tam. Jednak dalej był ostrożny, w końcu tamta dwójka mogła się pojawić w każdej chwili.

Hm...Zastanawiające kto na tej wyspie był jednak tymi 'złymi'. Teoretycznie zdawało się, że ludzie boją się przeciwstawić żołnierzom, tylko czemu? Odpowiedź typu 'bo mają broń' sama się nasuwała, ale dalej Marone nie rozumiała za bardzo o co tu chodziło...Nie mniej jednak kolejną zdobytą rozmowę, przekazała oczywiście towarzyszowi. Nie sądziła by to wiele wnosiło, ale zawsze lepiej wiedzieć tyle ile reszta, prawda? Poza tym Świerszcz aktualnie dzielnie próbował dostać się do żołnierze, więc...jasnowłosa miała nadzieję, że uda mu się nim zniknie, ale z drugiej strony...czy w ogóle coś tam usłyszy? Tylko jeśli będzie się komunikował przez coś, zapewne...
W każdym razie wysłuchała co o tym wszystkim myśli Ill - co nie było dziwne, zważywszy, iż sama pytała, a ciągle była nieprzekonana o tym, po czyjej stronie właściwie mają stanąć...Aczkolwiek po tym jak towarzysz uznał, iż wróżka powinna zadać Villenowi pytanie jak wróci to jej myśli głównie na tym spoczęły...huh...nie tak łatwo coś takiego wymyślić! Z owych rozmyślań jednak wyrwało ją ostatnie pytanie chłopaka, które dećko ją zaskoczyło.
- Hm? Znaczy...we dwójkę?
Właściwie nie wiedziała co odpowiedzieć, dlatego...pozostało pytanie. Wszak byli na misji w trójkę i mało o sobie wiedzieli, prawda? Więc równie dobrze mogło chodzić o nich jak o całą obecną grupkę...W pewnym momencie wrócił Villen! Dzięki temu, że wyglądał cało i zdrowo, blondynka mogła spokojnie odetchnąć, wiedząc, że nie został postrzelony albo co gorszego. Właściwie od razu chciała zadać jakieś pytanie, tak jak wcześniej poradzono, ale wilczek zaczął opowiadać o tym co się dowiedział.
- Huh...więc to jednak vice-gubernator...?
Pytanie czy nie, wiedzieli gdzie się chociaż kierować. Ciekawe tylko czemu nie-żołnierze chcieli ich odbić...obawiali się? Ugh...że też w tym ogłoszeniu misji było tak mało informacji! Nawet nie wiedzieli po co tutaj są...
- He?! Czekaj - ożywiła się, gdy Vill postanowił wyjść i złapała go za rękę chcąc zatrzymać...lub wciągnąć z powrotem - ...Jak wyjdziemy ot tak to pewnie od razu nas otoczą żołnierze. Wiem, że z tego co mówiłeś to i tak wiemy, gdzie iść, ale...Znaczy, że powinniśmy ponownie dać im się odeskortować?
Niestety w obecnej chwili zaufanie do żołnierzy wciąż nie było wielkie, a wróżka była ostrożna więc wyszło jak wyszło. Jednakże! Była ich trójka, a ona niepewna, więc jeśli Rae będzie takiego samego zdania co Villen to po prostu i Samantha nie będzie oponować i wyjdzie wraz z nimi...Wszak obawiała się, że do tej pory to jej decyzje były głównie złe, więc...tym bardziej wolała posłuchać reszty...Wtem też przypomniała sobie o zadaniu pytania - trochę późno, ale lepiej późno niż wcale.
- A...Villen-kun...może to dziwnie zabrzmi, ale...Jakiego koloru była klamka przedwczorajszych drzwi wejściowych?
Nawet dla niej brzmiało to dziwnie! Nie mniej jednak miała powód by o to pytać, więc cóż...Dla zwykłego osobnika pewnie pytanie łatwe, nawet jak się odpowiedzi nie zna, ale tutaj akurat było to nieco podchwytliwe.

Oparty o drzewo mag z zamkniętymi oczyma wsłuchiwał się w wiatr kołyszący pobliskimi drzewami. Regenerował siły po ucieczce przez dżunglę i w ciszy rozmyślał nad sytuacją. Większość zdawała się składać w mniej, lub bardziej logiczną całość. Teraz wystarczyło aby zebrać i dołączyć do ogólnej puli informacje zebrane od Villena, którego jeszcze z nimi nie było.
-No, we dwójkę. Villen tylko by nam przeszkadzał.-chłopak w czapce odrzekł na pytanie Samanthy. Nie umówiłby się na randkę z innym facetem. Nigdy. Co najwyżej na wypad do jakiegoś baru i uchlanie parszywych mord przy powtórkach z Wielkich Igrzysk Magicznych, który skończyłby się bójką z pierwszymi napotkanymi ludźmi z dziwnym wzrokiem i ucieczką przed funkcjonariuszami Policji Magicznej. Następnie powrócił do wypoczynku i cichej, nieprzerwanej medytacji. Nie przerwanej do chwili, kiedy z zarośli wyłonił się znajomy kształt.
-Dosyć dobrze opanował przemianę. Bezszelestne poruszanie się po takim terenie to nie lada wyczyn.-wybuchowe kulki przemieszczały się w dłoniach maga. Kiedy współtowarzysz zaczął opowiadać pozostałej dwójce o swoich poczynaniach w dżungli, Raekwon w bezruchu i ciszy wysłuchał jego, prawdę mówiąc dość ciekawej, opowieści. Zdziwiła go duża pewność siebie Villena. Nie wiedział kompletnie nic o żołnierzu z lornetką oraz tajemniczej osobie na wieży, a mimo to pchał się na przód, jakby chciał zostać wykrytym. To zachowanie sprawiło, że Ill chciał już wykonać swój ruch, jednak postanowił poczekać do odpowiedzi na pytanie Sam. To będzie decydujący czynnik. Kiedy dziewczyna zadała swoje pytanie, Ill tylko obrócił głowę w stronę dwójki, spoglądając otwartym jednym okiem na Villena. A ładunki wciąż wędrowały po dłoniach maga, jakby prosząc o detonację.

Wyszedł z lasu, nie bał się wykrycia... w sumie cicho na to liczył. Jednak pytanie Sam go zaskoczyło... spojrzał na nią tak jakoś dziwnie. Tak, zamiast myśleć od razu o odpowiedzi, zaczął rozmyślać o co może jej chodzić. Warknął cicho do siebie, dochodząc do wniosku, że to bez sensu, więc kapituluje. Teraz zaczął myśleć o drzwiach... drzwiach... a później o klamce. Dopiero później o kolorze...
- To nie była aby zwykła ściana? - rzucił już maszerując na spotkanie przeznaczeniu! Kiedy tamta piątka wybiegła im na spotkanie, zwolnił lekko kroku, dopiero po chwili przystanął, ale jakoś nie zamierzał podnosić rąk.
- Jesteście pewni, że chcecie nas zatrzymać? Dobrze wiem, gdzie mamy się udać, wiem że czeka na nas vice-gubernator. Wybaczcie stwierdzenie, ale poruszanie się w takiej dużej grupie tylko nas spowalnia i przez to będziemy rzucać się w oczy... Dlatego jeśli możecie opuścić te zabawki i przepuścić nas... byłbym wdzięczny. - Uśmiechnął się jakoś sztywno, dopiero teraz zwrócił uwagę na naszego nerwowego przyjaciela, odwrócił się do niego i rozłożył ręce, a jego uśmiech był coraz bardziej dziki - Strzelaj! Skoro uważasz, że sam możesz rozwiązać problem tej wyspy bez naszej pomocy to śmiało! Jeśli nie jesteś w stanie tego zrobić... zejdź mi z drogi i nie przeszkadzaj! - Koniec zdania niemal wywarczał, odwrócił się ponownie i zaczął pewnie iść przed siebie. Nie przejmując się więcej żołnierzami. Jeśli jednak któryś nie zechce się usunąć, to odsunie go grzecznie na bok. Nie zamierza więcej tracić czasu.

Chcąc nie chcąc odpowiedź dla Illa musiała zaczekać po tym jak wszystko stało się...dość szybko. Co prawda - i na szczęście - Villen odpowiedział na pytanie poprawie, co naturalnie Marone skomentowała krótkim...
- Zgadza się.
...i z ulgą, ale i Świerszcz przekazał jej, że nie ma się co już ukrywać bo niestety, powstrzymanie 'wilka' niewiele dało i ich zauważono. Tak więc niestety, ruszyła za towarzyszem bo i tak nie było sensu za bardzo uciekać, prawda? Skoro już teoretycznie wiedzieli, gdzie mają iść, i że mundurowi nie chcą ich zabić to tym bardziej...nie było powodu by tracić siły na ponowną ucieczkę. Jeszcze się bardziej pogrążą i co wtedy? Już wystarczająco czasu stracili...
W każdym razie, już po chwili zostali otoczeni i wymierzono w nich z broni palnej. Trzeba przyznać, że po tym co się działo wcześniej to nawet nie bardzo dziwiło wróżkę. Oh...nie podobało jej się to i obawiała się, że w każdej chwili mogą ich zastrzelić, ale...w pewnym sensie mogła ich zrozumieć...Nie zmieniało to fakty, iż wina leżała po ich stronie! Mogli im więcej powiedzieć, a nie...Sami rzucili na siebie podejrzenia!
- Ekhm... - zaczęła niepewnie jasnowłosa, gdy poddenerwowany żołnierz był uspokajany... - Tak jak wspomniano...Wiemy, gdzie iść, więc już się nie wymkniemy...i nie chcieliśmy robić problemów...Nie powiedziano nam o co chodzi, więc nie wiedzieliśmy czy to vice-gubernator nas sprowadził...
Mówiła przepraszającym tonem, chcąc się jakoś wytłumaczyć. W końcu to nie zbyt dobre mieć wrogie stosunki z ludźmi, którzy teoretycznie chyba powinni być po tej samej stronie co oni? A może nie? Uh...
W przeciwieństwie do wróżki, Vill był bardziej bojowo nastawiony - można rzecz, iż pokazał swój dziki charakter...oby tylko nikogo nie sprowokował! Tak jak jakoś pierwsza część wypowiedzi nie była...no najlepsza nie była, ale tłumaczyła co nieco, i w porównaniu do tego co potem zrobił wilk to można rzec, iż to wcześniejsze było nadzwyczaj miłe...Ugh, czy aby rozpostarcie ramion i takie słowa to nie jest prowokacja? A jak ktoś faktycznie strzeli?! Najchętniej to ona by mu dała po głowie...Nic dziwnego, iż Marone nie miała zamiaru się oddalać, więc i szła/znajdowała się za Villem, co by może w razie czego go odepchnąć, albo pociągnąć na ziemię! Właściwie skoro uspokajano mundurowego i powiedziano, że ma ich grupce włos z głowy nie spaść to teoretycznie nie powinno być powodów do zmartwień, ale cóż...Trzeba dmuchać na zimne! Kto wie co może strzelić do głowy poddenerwowanej personie?
Naturalnie zauważyła jak wcześniej podsłuchiwane osóbki zniknęły...tak jak i inni dokoła, ale jakby nie patrzeć, wyglądało to jak obława, gdzie może dojść do strzelaniny - każdy rozsądny obywatel powinien się w takiej chwili oddalić.

Ill wpatrywał się w likantropa do chwili, kiedy Sam z ulgą w głosie potwierdziła jego odpowiedź. Ładunki wylądowały z powrotem w kieszeniach. Atmosfera ponownie stała się przyjemna, a Spinebreaker mógł oprzeć się wygodniej o swoje drzewo. Jednak nie było mu dane wylegiwać się zbyt długo, gdyż Villen popędził na przód, ujawniając swoją pozycję, jak i pozycję jego towarzyszy. Nie było to rozsądne posuniecie, biorąc pod uwagę fakt bycia poszukiwanym. Po chwili cała trójka została otoczona przez szóstkę żołnierzy z wycelowanymi w ich stronę karabinami. Jednemu maruderowi udało się zajść trójkę magów od tyłu. Robiło wrażenie, jednak żołnierz z tyłu pierwsze co natrafił, była twarz Raekwona. Zwykle opanowana, jednak w tym konkretnym momencie wzrok chłopaka przewiercał mundurowego, zaś na twarzy zawitał zawadiacki uśmieszek. Przekaz tej miny był jeden.
"No dawaj. Pokaz co potrafisz, przyjacielu..."
W dłoni maga momentalnie pojawiły się trzy ładunki, trzymane między palcami. Głowa chłopaka zaczęła wykonywać lekkie ruchy w prawo i w lewo, dodając nieco do przekazu.
"Próbuj, ale wtedy zginiesz."
Dopiero słowa kolejnego z żołnierzy ostudziły napiętą atmosferę, a Villen oraz Sam zaczęli na zmianę podjudzać i przepraszać-usprawiedliwiać ten mały wybryk.
-Już w porządku.-wyraz twarzy Raekwona ponownie zmienił się na ten zwykły, lekko znudzony.
-Opuśćcie pukawki i prowadźcie do szefa.-ładunki wróciły do kieszeni, zaś Ill ponaglającym tonem w stronę mundurowych. Mieli misję do wykonania i to było teraz najważniejsze. W ciszy przyszłego marszu chłopak liczył, ze nie spotkają dwójki z wcześniej, choć szanse były prawie zerowe.

-A nie mówiłem?-Spinebreaker z uśmiechem na twarzy przyglądał się, jak spanikowany żołnierz jest okładany, wyklinany i posadzony o zdradę przez swoich. Teraz biedaka prawdopodobnie czekał Sąd Wojenny, poprzedzony krwawym linczem ze strony reszty oddziału. Do tej pory ostatni w kordonie trójki magów, Raekwon wysunął się na prowadzenie krocząc tuż za żołnierzem-przewodnikiem. Zagłębiając się w głąb wyspy, grupka dotarła do najzwyczajniejszych slumsów. Domy, które zawala się pod najmniejszym podmuchem wiatru, wszechobecny głód i brak higieny. Ludzie wychylający głowy zza okien, dzieci bawiące się razem ze zwierzętami. Jedno zdesperowane dziecko nawet odważyło się podejść do żołnierza, żebrząc o jakieś jedzenie. Po reakcji żołnierza dało się dostrzec, że wyższe sfery mają całą resztę kompletnie w dupie. Ill wcale by się nie zdziwił, gdyby ten "palący problem wyspy" polegał na całkowitej eksterminacji tych ludzi, gdyż zaczyna powoli brakować miejsca dla kolejnych kurortów wypoczynkowych i wojsko pomału traci nad nimi kontrolę. Do tego dochodziła jeszcze tajemnicza dwójka z wcześniej, która mogła przedstawiać lidera i vice-lidera tajemniczej organizacji chcącej przeszkodzić bogaczom w wypędzeniu tych ludzi. Jeżeli przewidywania Raekwona okazałby się trafne, trafili w sam środek politycznego konfliktu, który zakończy się dopiero wtedy, kiedy jedna ze stron zostanie całkowicie zmieciona. Jednak to tylko zwykłe domysły. Równie dobrze ich zadaniem trójki magów mogło być cokolwiek. Kiedy przeszli przez bramę, Spinebreaker dostrzegł zupełnie inny świat, w porównaniu do tego, który mijali kilkadziesiąt minut temu. Czyste, tętniące życiem miasto. Weseli ludzie, jarmark, wszystko jak w normalnym mieście. Wizja chłopaka zaczynała być coraz bardziej prawdopodobna, jednak dowiedzą się dopiero wtedy, kiedy spotkają się z największą, sądząc po domu, szychą w promieniu kilku kilometrów. Mundurowy zaanonsował przybycie magów i od progu przywitał ich miły uśmiech kamerdynera. Ill skinął lekko głową, przechodząc przez próg.
-No i dotarliśmy.-rzekł do dwójki towarzyszy za sobą. Teraz tylko poczekać na pojawienie się vice-gubernatora i jedziemy.

Okazało się, że jeden z żołnierzy naprawdę był nieco poddenerwowany...Przez to właśnie jego broń wystrzeliła i cudem nie trafiła ani w Villena, ani w Marone, która była tuż obok...a trzeba przyznać, że serce dziewczyny waliło w tym momencie bardzo głośno i szybko. Co się dziwić? Wszak niewiele brakowało by jej się dostało! Niestety nawet to nie zmieniało tego, iż oberwało się niewinnemu człowiekowi, który współpracował z poddenerwowanym...którego od razu zatrzymano...Ugh...zbrodnia straszna - prawda, ale czy oni nie widzieli, że mężczyzna był nie w pełni sił? Może to był nieszczęśliwy wypadek, a nie żadna zdrada? Mimo tych wątpliwości nie miała zamiaru się w tej chwili odezwać...Zwłaszcza, że jeden z mundurowych zdawał się kierować swą nienawiść na ich grupkę niż 'zdrajce'. Huh...więc ktoś jednak myślał podobnie...Z drugiej strony jasnowłosa wciąż była przekonana, że to nie ich wina.
W każdym razie to właśnie owy mężczyzna, zdecydował się towarzyszyć magom w drodze. Wtem też mieli okazję poznać nieco część mieszkalną wyspy i...trzeba przyznać, że wróżka nie spodziewała się ujrzeć tak biednej części. Prawdę mówiąc wcześniej nie bardzo myślała o tym jak ludzie tutaj żyją - sądziła, że większość wysp akurat ma się 'dobrze'...Widok ten był przykry...głównie, dlatego, że jasnowłosa wiedziała jak to jest. No...może nie aż tak w stu procentach jak tutaj, ale też bogata nigdy nie była - a co tu mówić o czasie nim dołączyła do gildii...Huh? Ktoś za nimi splunął? To przez nich? Czy przez żołnierza? Może jednak źle robili? Tak tak - mieszanina i niepewność w główce, powróciły...Zwłaszcza po tym co zrobił mundurowy dziecku! To było nie do pomyślenia!
- Co pan robi?! - oburzyła się, momentalnie podchodząc do dziecka i chcąc pomóc mu wstać - Nic ci nie jest? Nie mam za wiele, ale... - wyciągnęła z kieszeni paczkę krakersów ze statku, podając ją dziecku - Przepraszam, że tylko tyle...
Naprawdę było jej przykro...dlaczego nie miała ze sobą kurczaka? Zupy? Albo chociażby paczki sporych ciastek lub czegoś pożywniejszego?! Może wtedy w jakimś stopniu udałoby się jej pocieszyć dzieciaka, a tak...tak, nie była pewna czy w ogóle biedne, poszkodowane dziecię zwróci na to uwagę - i nie mogłaby go winić!
Tak czy inaczej po przykrej wędrówce po owych okolicach - w których jasnowłosa przekonywała się coraz bardziej, że może i vice gubernatora nie obdarzyć sympatią - dotarli do bogatszej części...Co prawda nie było żadnych murów - więc wielki plus - ale...brama? To miał być symbol jakiś? Dlaczego się dogradzają zamiast pomóc reszcie? Przecież żyją ze sobą na tej samej wyspie! Oby się czegoś dowiedzieli jak najszybciej...Zwłaszcza, iż po chwili stanęli przed bogato wyglądającym budynkiem, który okazał się ich miejscem docelowym...Z tego też powodu, bez większych problemów, Samantha weszła do środka, gdy tylko kamerdyner ich zaprosił...rozglądając się dokoła...wciąż nie mogąc uwierzyć, że tak niedawno przechodzili przecież przez zupełnie inną część wyspy, gdzie nie było tak kolorowo...Swoją drogą było jeszcze jedno pytanie, które kołatało się w głowie dziewczyny...Skoro są u vice-gubernatora, to gdzie jest gubernator? Miała nadzieję, że za kilka minut o to zapyta.

Dobra, może się tego nie spodziewał... no, ale cóż. Stało się. Jeden z żołnierzy strzelił, drugi zginął. Najbardziej irytował go fakt, że każdy miał jakiś inny plan. Co wprowadziło niemałe zamieszanie, przy którym o mało nie stracił życia. No cóż, nie pokazał nic po sobie. Warknął pod nosem i odwrócił się by ruszyć za żołnierzem. Ogólnie, to nie zwracał uwagi na otoczenie... nie, inaczej, zwracał uwagę. Jednak go to za bardzo nie ruszało. Chciał w końcu znaleźć zleceniodawcę i zacząć robotę. Kiedy znaleźli się prawie u celu, Vill pozostawił gadanine innym. Nie zamierzał się udzielać, przynajmniej w obecnej chwili. Dlatego też szedł za resztą, wyglądając vce gubernatora... meh. Irytujące.

Szli tak trochę przez posiadłość, mogąc ją bez przeszkód oglądać, ale dla Marone i tak najważniejsze było dotarcie w końcu do zleceniodawcy. Aczkolwiek jej uwagę zwróciły pewne zamknięte drzwi z napisem 'infekcja'. Huh...czyżby ktoś tutaj był chory? Wirus? Zaraza? Chociaż drzwi nie wyglądały na specjalnie zabezpieczone...
W każdym razie po chwili znaleźli się w gabinecie, najwyraźniej vice-gubernatora, który co prawda na pierwszy rzut oka wyglądał dość miło i dobrze się zachowywał, ale cóż...trochę trwało nim tutaj przybyli, prawda? Z drugiej strony może lepiej, że im tego nie wypominają...Jednakże i tak należało odpowiedzieć zgodnie z prawdą.
- Witam... - przywitała się, wiedząc, że 'dzień dobry' to raczej nie zbyt odpowiednie przywitanie było - Em...przykro mi to mówić, ale...Podróż sama w sobie zła nie była, jednak przywitanie w porcie, gdzie nas zaatakowano jest wliczane raczej do tych przykrych powitań... - nie miała zamiaru prowokować ani obrażać, więc jej ton był spokojny...wręcz nie bardzo pewny - Jestem Samantha, to Villen oraz Ill - przedstawiła się, oraz resztę po tym jak zrobił to zleceniodawca - Tym razem proszę mnie wybaczyć, ale gdy pytałam jednego z pańskich żołnierzy o pana nazwisko to powiedział, że nazywa się pan Foche - zauważyła, pamiętając doskonale jak chciała znać nazwisko vice-gubernatora - Nie, dziękuję - odpowiedziała miło, gdy mężczyzna zapytał czy chcieliby się odświeżyć. Oczywiście mówiła za siebie bo może towarzysze będą mieć inne zdanie? Po tym, tak jak wskazano, usiadła na jednym z krzeseł - To pan się nas spodziewał, tak? Więc ma pan do nas sprawę.
Specjalnie nie użyła słowa 'misja', ale cóż...Skoro był zleceniodawcą to wie czego chce, więc po co się rozwodzić? Dobrze byłoby poznać szczegóły misji, a potem zadawać kolejne pytania jeśli nie poznają od razu odpowiedzi...Tak tak, poza tym, że ciągle ją ciekawiło dlaczego vice-gubernator ich wezwał, a o gubernatorze nie słyszeli, to zastanawiała się kim byli ludzie, którzy chcieli ich zabrać od żołnierzy...bo i może jak starczy chwilki czasu to też zaczepi o drzwi, które mijali...Ale wszystko po kolei.

Koleś ma rozmach. Wielki dom, białe garnitury, służba, kilka plutonów wojska na każde skinienie... Jeżeli vice-gubernator ma takie luksusy, to jego zwierzchnik musi mieć kilka razy lepiej. W tym momencie Ill zaczął rozważać rozpoczęcie kariery politycznej. Za kilka lat i on będzie miał wyspę na własność oraz oddziały wojska zmuszone podcierać Illowi tyłek, jeśli taka będzie jego zachcianka. Być może zafascynowany całym tym przepychem, mag nie bardzo przejął się tajemniczymi drzwiami i jeszcze bardziej tajemniczym napisem. Infekcja, to infekcja. Pewnie za tymi drzwiami znajduje się ktoś, lub coś, co zostało zainfekowane przez jakiegoś nieznanego wirusa. Może to będzie celem ich misji? Odnaleźć antidotum na tajemniczą chorobę, albo całe Fiore zacznie chorować? Scenariusze ciekawe, jednak czas przejść do sedna. Kiedy Quen wskazał trójce magów siedzenia, Ill postanowił skorzystać z propozycji. Pokiwał jednak przecząco głową w drugiej sprawie, tj. pomoc służby. Nie było potrzeby angażować w to innych. Illowi wystarczyło tylko miękkie siedzenie. Siedząc w milczeniu obserwował Samanthę, która po kilku słowach wprowadzenia przeszła do sedna sprawy. Raekwon, bez wydania jakiegokolwiek dźwięku wpatrywał się tylko w vice-gubernatora, oczekując odpowiedzi. Był ciekaw, dla jakiego zadania musiał przejść przez bombardowanie, zabawę w kotka i myszkę po dżungli i chowanie się po krzakach przed rybakami.