Wyspa Ember

Co prawda żołnierze wyglądali na takich...nie zbyt przyjaznych, ale o dziwo nie zdenerwowali się, gdy ręce nie zostały podniesione - tutaj Marone opuściła już swoje rączki - ani też słysząc pytania. Aczkolwiek trochę szkoda, że nie podali imienia...bo co jej po samym nazwisku Foche? Niepotrzebne...Jej potrzebne było imię i nazwisko! No, chyba, że pozna osobiście vice-gubernatora to wtedy nie, ale póki co...Trzeba było przyjąć tyle ile powiedzieli, trudno.
W każdym razie, jeśli wierzyć żołnierzom to nie mieli pojęcia o tym co się stało parę chwil temu z okrętem. Najciekawsze jednak było to, iż faktycznie się ich spodziewali! Więc...to oni ich wynajęli? Czy może mieli takie informacje i tyle? Swoją drogą jak to vice-gubernator to jego wysłannicy wcale nie musieli im kazać podnosić rąk do góry jak jakimś najeźdźcom! Uh...Wniosek? No cóż...Może jednak lepiej by z nimi poszli? Nie atakowali ich - teoretycznie - niby ktoś się ich spodziewał i nie mierzyli do nich z broni...Poza tym na miejscu mieli możliwość dowiedzenia się o co tutaj chodzi, a to jakiś plus, prawda? Tyle, że...czy zleceniodawca nie miał czekać w porcie? Trochę to dziwne...
Tak czy inaczej zgodziła się z Rae, delikatnym kiwnięciem głowy - fakt faktem nie chciała bez potrzeby wywoływać wojny skoro nawet nie mieli pojęcia o sytuacji na wyspie. Z tego też powodu, grzecznie ruszyła za żołnierzem...co jakiś czas się rozglądając, nie mogąc wyrzucić martwiących ją myśli...Nie mniej jednak, wyglądało na to, że będą musieli jeszcze trochę poczekać na odpowiedzi...
- ...Dokąd idziemy?
...Co nie przeszkadzało zadawać kolejnych pytań! Poza tym nie lubiła iść w ciszy - a żołnierze nie zdawali się super rozmowni - więc taka rozmówka była na plus. Oczywiście wiedziała, że idą do vice-gubernatora, ale gdzie ów persona miała swą siedzibę?

Wilk skinął lekko głową słysząc wyjaśnienia wojskowego. Obecność reszty oddziału tłumaczyłoby obecność kogoś w lesie. To nie tak, że zaufał wojskowym. Po prostu przyjął to do wiadomości. Jak na razie postanowił ruszyć za "przewodnikiem". Niepokojące było to, że żołnierze nie wiedzieli nic o łodzi... skoro strzelano z portu, a oni pojawili się zaraz po "desancie"... coś tu śmierdziało, jednak teraz nie było nic lepszego do zrobienia, jak udania się za nimi. Ani na chwile nie spuszczając gardy oczywiście. To by było zbyt ryzykowne.

Huh...odpowiedź żołnierza, ewidentnie wskazywała na to, że nie idą do portu - no i droga raczej w inną stronę, więc...Marone coraz bardziej obawiała się, że to nie vice-gubernator ich wynajął. Wszak zleceniodawca miał czekać w porcie, prawda? A oni nie tylko zostali przywitanie przez 'armię', ale i szli nie tam, gdzie trzeba. W dodatku, gdy po jakimś czasie trafili na dwóch innych żołnierzy, jeden z ich pilnujących, rzucił by grupka magów nie robiła czegoś dziwnego. Niby czego? Jeśli są po tej samej stronie, to dlaczego powiedział coś takiego? Tak jakby im nie ufał i traktował jak jakiś więźniów. Swoją drogą takie zdania tylko prowokowały do tego by nie ufać i jednak zrobić coś czego by się ludzie w mundurach nie spodziewali...Oh, póki co jasnowłosa dalej nie mogła oddać głowy za swe obawy, więc akurat ona nie miała zamiar - jeszcze - sprzeciwiać się 'gospodarzom'. Aczkolwiek...domniemane zaufanie, malało z sekundy na sekundę. Zbyt dużo niejasności i podejrzeń się mnożyło...
- Możemy wiedzieć o co chodzi? - zapytała, po 'rozkazie' żołnierza - Dlaczego sądzi pan, że moglibyśmy zrobić coś dziwnego? I...co przez to rozumieć? Poza tym...nie powinniśmy iść w stronę portu?
Ostatnie pytanie co prawda brzmiało już mniej pewnie, ale jednak zostało zadane. Zbyt wiele pytań się mnożyło, a tutaj więcej żołnierzy przed nimi, więc...co szkodziło zapytać? W dodatku mówiła normalnym tonem, więc widać nie przejmowała się tym czy pozostała trójka mundurowych usłyszy...Swoją drogą, zaczęła się odruchowo rozglądać, czując w końcu nieprzyjemną aurę, więc...jednak ktoś ich obserwował? Cóż...nie było to zbyt przyjemne uczucie i dziwnie zwiastowało jakieś niebezpieczeństwo, uh...nienawidziła takich niejasności! Chcąc nie chcąc, doceniła teraz zwyczajnych zleceniodawców, którzy zachowują się w miarę normalnie...a przynajmniej ma się przy nich pewność, że to oni misję zlecili, a tutaj? Wciąż nie mieli pojęcia o co chodzi!

Dziwna aura tajemnicy roztaczała się po okolicy. Konszachty między żołnierzami, dziwne rozkazy skierowane w ich stronę, nadzwyczajna czujność mundurowych. Wszystko wyglądało niby normalnie, zwyczajne czynności mające na celu ochronę ważnej persony, może vice-gubernator jest ważniejszy, niż przewiduje to jego stanowisko, jednak Raekwon nie czuł się komfortowo. Spinebreaker rozglądał się raz na prawo, raz na lewo w poszukiwaniu źródła tej dziwnej, nieprzyjemnej aury. Wtem do głosu doszła Samantha, która z lekkim niepokojem zaczęła zadawać pytania. Chciał odpowiedzieć, jednak gdy otworzył usta, a z wnętrza wydobył się pierwszy dźwięk, chłopak zamilkł.
-Zobaczymy, co odpowiedzą...-wzrok powędrował na mundurowych rozmawiających na przedzie. Istniały trzy możliwości, że dziewczę dostanie po twarzy, co automatycznie uruchomiłoby machinę zniszczenia Raekwona oraz Villena i samego dziewczęcia; nie odpowiedzą nic, co ustawi zapalnik prowadzący do uruchomienia machiny zniszczenia, lub odpowiedzą to, co mag chce aktualnie usłyszeć. Pięć bomb po cichu znalazło się w dłoni Ill'a, która znalazła się w kieszeni. Przezorny zawsze ubezpieczony, a siła pięciu naładowanych magią do granic możliwości bomb powinna wystarczyć, by dać trójce magów chwilę na ucieczkę. Dochodzą jeszcze umiejętności pozostałej dwójki. Raekwon nie mrugał, wpatrując się w mundurowych. Czekał, przygotowany na każdą ewentualność, na jaką może teraz natrafić

Taaak... mamy być w porcie z którego nas atakowali. Jednocześnie idziemy przez las.. bo tak. Dodatkowo zewsząd była wyczuwalna nieprzyjemna obecność. Czyżby żołnierze też się jej obawiali? Po ich wyglądzie i ogólnym napięciu można było powiedzieć, że tak właśnie było. Jednak kto... lub co wywoływało ten stan. Właśnie tego chciałby się wilczek dowiedzieć, chociaż w obecnych warunkach lepiej nie wychylać się z szeregu. Atmosfera robiła się tak gęsta, że można by ją kroić nożem. Dlatego każde zachowanie wychodzące poza normę mogło sprowokować mundurowych. Oczywiście dalej nie ufał beretom. Jednak obecnie nie chciał robić sobie jeszcze z nich wrogów, to by źle wpłynęło na przebieg misji.. było ich więcej. Dlatego też był gotowy na atak przeciwnika, był gotów zgarnąć tą dwójkę i zwiać jak najdalej... tak, było ich tu stanowczo za dużo. Nie dość, że sam by został ranny mógłby narazić Sam, a tego nie chciał...
Skoro mógł wyczuć ICH obecność.. czy też nie... chciał spróbować też wyniuchać coś, co by odchodziło od normy, albo też wskazywało na obecność czegoś dziwnego. Pociągnął kilka razy nosem, rozglądając się powoli...

(Dobrze Misiaczku~ :*)
Wszystko zaczęło się jakoś dziwnie przeciągać. Można powiedzieć, że wilczek zaczął się nawet nudzić, co nie świadczyło zbyt dobrze. Dodatkowo nie podobała mu się postawa tych żołnierzy. Ogólnie brakowało mu trochę akcji... i najwidoczniej jego życzenie zostało dość szybko spełnione. Booom headshoot... No cóż, jednego miej. Na daną komendę raczej nie miał zamiaru odpowiadać nakazaną czynnością. Pochylił się lekko, chcąc wywęszyć coś nowego!~ Długo nie musiał czekać. Pojawiła się kolejna dwójka. Wyglądali na takich, którzy raczej nie znoszą sprzeciwu. Cofnął się lekko by mieć w zasięgu ręki Sam, gdyby nagle musiał odskakiwać, czy też zasłonić ją w formie wilkołaka. Jak na razie nie wiedział komu może ufać, obie strony wykazywały jakąś chęć posiadania ich trójki po swojej stronie. Jak naprawdę było to nie wiadomo.
- Jak sądzę nasze zdanie się tu mało liczy? - warknął patrząc na "napastników".
Chwilowo czekał na rozwój sytuacji, unik... atak... Definitywnie był bardziej przygotowany do gwałtownego uniku, gdzieś za drzewa. Łapiąc przy okazji Sam. Wolał się upewnić o sile tamtej dwójki, a w ogień krzyżowy wpaść nie chciał..

Pomimo tego, że wcześniej dostawali jakie takie odpowiedzi to tych konkretniejszych już się nie doczekali. Nie tylko, dlatego, że im przerwano, ale wyglądało na to, iż sami żołnierze nie są szczególnie chętni by odpowiadać na - jakby nie patrzeć - istotniejsze pytania...Tak czy inaczej przerwała im dwójka nowych osób, która zażyczyła sobie by oddać im magów. W sensie ich trójkę...huh...naturalnie pojawiły się pytania, które właściwie miejsce miały cały czas - po jakiej stronie oni powinni stanąć? Nikt jakoś specjalnie się nie kwapił by na szybko przekonać trójkę przybyszów z poza wyspy do swej grupki, a oni co? Skąd mieli wiedzieć kto ich wynajął? Tak to jest jak ogłoszenia są niedopracowane. Z drugiej strony...jeśli kierować się informacją o porcie, a żołnierze prowadzili ich w inną stronę to...może faktycznie powinni zawierzyć tym drugim? Pomimo tego, że zabili jednego z mundurowych, uh...Tak niedawno tutaj przybyli, a już tyle osób życie straciło! Co prawda konflikt na wyspie to tłumaczył, ale zestrzelenie okrętu już nie! Bo jeśli zrobili to ci, którzy ich wynajęli to niby czemu? Ugh, nienawidziła mieć mętliku w głowie! Jedno było pewne...miała dość tej niepewności! Jedyna pewna rzecz to port...
- ...Jak pojawi się okazja, biegniemy w stronę, gdzie mieliśmy się spotkać z sami wiecie kim...
Szepnęła na tyle cicho by tylko Villen i Rae ją usłyszeli - a przynajmniej miała taki zamiar. Co prawda jej wiara o dziwo kierowała się bardziej w stronę nie mundurowych, ale...co jeśli się myliła? Nie raz się myliła...Należało, więc dać sobie i towarzyszom okazję do ucieczki - oh, oh, stanęłaby do otwartej walki jakby wiedziała z kim! Nie będzie wybijać niepotrzebnie kogoś kto mógł ich wynająć! Wpierw pomyślała by uderzyć huraganem, ale mogłaby trafić w towarzyszy, więc...uh...żegnaj kolejna cząstko many...Co zrobiła? Miała zamiar użyć zaklęcia magicznej fasolki by przy wszystkich żołnierzach oraz dwójce nie-mundurowych, wyrosły grube i długie pnącza. Miało to być szybkie, a same 'roślinki' miały od razu pochwycić swe cele i unieść je ku górze - w prędkim tempie. To nawet jeśli nie zatrzymało by ich na dłużej to teoretycznie mogło ich zaskoczyć czy zdekoncentrować. W tym też momencie, jasnowłosa miała zamiar - wraz z Villem i Rae, w razie czego ciągnąc ich za sobą - pobiec w stronę, w którą teoretycznie powinien znajdować się port.
No co? Dzięki takiemu zaklęciu była szansa, że uda im się skryć między drzewami i nikt ich nie zestrzeli. Poza tym nie zrobiłaby krzywdy swoim domniemanym zleceniodawcom. Problem polegał na tym...czy sami dadzą sobie radę? No i pewnie im dalej Marone się oddali tym szybciej fasolki padną bo jakby nie patrzeć - dziewczę skupiło się bardziej na ucieczce, ale starała się utrzymać swe pnącza do czasu, aż teoretycznie będą bezpieczniejsi.

Cała sytuacja stała się dość... komiczna. Z jednej strony mamy żołnierzy, prowadzących magów w nieznane miejsce, z drugiej mamy tajemniczą dwójkę z zabójczą precyzją strzelniczą. Obie strony ich pożądają. Przez krótką chwilę Raekwon poczuł się jak celebryta, o którego wywiad starają się dwie poważne gazety. Co więcej, obydwie mają podobne środki, którymi chcą nakłonić go do współpracy właśnie z nimi. Krótko mówiąc, Ill był skołowany. Nie wiedział, czy ma posłać bomby w stronę dwójki napastników, czy pilnujących ich żołnierzy.
-Niech jeszcze przyleci trzeci z katapultami i powie, że to dla nich mamy pracować.-pomyślał. Nie lubił takich sytuacji i najchętniej wysadziłby ich wszystkich w powietrze. Uczynił tak, jak polecili mu mundurowi. Miał teraz chwilę, by pomyśleć. Ładunki znalazły się ponownie w dłoni chłopaka. Nie chciał jednak zużyć ich wszystkich. Prawdę mówiąc, nie chciał ich wcale używać, jednak w samoobronie był w stanie wyrzucić cały skład za jednym zamachem. Obejrzał się za siebie, słysząc Samanthę. Jej słowa wydawały się odpowiednie, jednak w obecnej sytuacji będzie nieco trudniej wydostać się spod opieki żołnierzy oraz karabinu jednego z tamtych. Była to jednak jedyna z możliwych opcji. Pozostało tylko wykiwać tamtych i wydostać się ze strefy ognia. Łatwizna. W chwili, kiedy Raekwon miał dać mini popis swoich umiejętności, znikąd wyrosły roślinne pnącza, oplatając wszystkich mundurowych.
-Teraz jest właściwy moment. Wiać.- jedyny problem stanowił teraz człowiek z karabinem. Ill przez ułamek sekundy chciał uciszyć choćby jego, jednak nie miał pewności, czy nie celuje w towarzysza. Ruszył w stronę portu jako ostatni i chowając bomby do kieszeni, zniknął w leśnej gęstwinie.

Rozpoczęła się strzelanina, która jak się okazało nie była za bardzo do uniknięcia...na szczęście zaklęcie Marone zrobiło swoje. Znaczy...nie podniosło ich co prawda do góry, ale za to związało i unieruchomiło przynajmniej na chwilę, więc mieli idealną okazję! Na szczęście Villen to wykorzystał, przy okazji ciągnąć jasnowłosą za sobą - i była za to wdzięczna. Rae także się nie lenił, więc w trójkę udało im się uciec do lasu...Niestety nawet w tej chwili na jej twarzy malowało się zmartwienie. Wszak jedna grupka z tych, którą opuścili mogła być ich sprzymierzeńcem. Uh...oby z tego wyszli cało...No i jak wyjdą cało to zapewne będą mieli do nich pretensje, ale to nie wina Samanthy, że nikt im się nie wytłumaczył!
Tak czy inaczej, po pewnym czasie usłyszeli strzały, więc zmartwienie dziewczyny tylko wrosło...Jej wzrok powędrował po chwili na niebo, gdzie zostały wystrzelone race...co nie wróżyło nic dobrego! A przynajmniej tak się wydawało...Należało, więc jak najszybciej ruszyć się z miejsca i próbować dojść do tego nieszczęsnego portu!
- Zastanawiam się, do której ze stron należą te race... - mruknęła zmartwiona pod nosem - ...Nie możemy tutaj jednak stać i czekać. Wiemy, że prowadzili nas nie w stronę portu, więc wiemy, gdzie nie iść... - bo to chyba prawda? - Pytanie czy kompas nam pomoże...
W tym też momencie postanowiła użyć swojego pwm 'Rzeczy' by wyczarować najzwyklejszy kompas. Nie powinien to być problem zważywszy na to, iż owa rzecz nie tylko jest niewielka, ale występuje w wielu księgach - jak np. Sindbad, Piotruś Pan (piraci) i ogólnie wiele wiele wiele ksiąg o piratach, i nie tylko. Jeśli się udało, mogliby się dowiedzieć, w którą stronę byli prowadzeni dokładniej - bo chyba wiedzą skąd uciekli? - i szli by w przeciwną. Problem jeśli jedna z wystrzelonych rac nadlatywała właśnie ze strony, w którą mieli iść...Czy kompas coś dał czy nie, Marone miała jeszcze dwa inne pomysły.
- ...Jeśli ktoś wejdzie na drzewo, będzie...powinien mógł dojrzeć morze, plażę...albo nawet port lub szalupę, którą tutaj przypłynęliśmy. Można by też... - spojrzała na Villena - Jak Twój węch, Villen-kun? Da się wyczuć...słoną wodę?
Zapytała nieco mniej pewnie bo wciąż nie bardzo wiedziała, na ile dobry jest jego węch. Oh, wiedziała, że ma o wiele lepszy instynkt, węch i ogólnie większość podobnych cech, ale czy z tego miejsca dałoby radę wyczuć słoną wodę? W każdym razie, jeśli coś z tych rzeczy się udało - kompas, drzewo, węch - to wróżka od razu rusza w odpowiednim kierunku...czyt. przeciwnym od tego co właśnie przyszli.

No i udało im się uciec bez ponoszenia większych strat. Przynajmniej po ich stronie. Ogólnie mętlik w głowie wilka robił się coraz większy. Kto był z kim... jak na razie może ufać tylko Sam... no i temu drugiemu, ale to tylko w ostateczności. Starał się przestudiować w głowie przebytą mniej więcej trasę, oraz chciał prowizorycznie określić ich obecne położenie, dodatkowo mógł dzięki temu intuicyjnie wskazać kierunek, w który powinni się udać by dojść do portu.
Używa do tego również swoich zmysłów, takich jak słuch i w szczególności węch. Jak uda mu się wyznaczyć rzekomy kierunek, powoli idzie w tamtą stronę, oczywiście mając na uwadze to, że powinni od teraz unikać żołnierzy i tych drugich.
- Race zapewne są od żandarmów ... - mruknął starając się nie rozpraszać.
Jeśli powyższy sposób nie wypali, może uda mu się dojść z powrotem do brzegu, a stamtąd do portu.

Udało się, choć Spinebreaker czuł lekki niedosyt. Chciał ściągnąć tego z karabinem snajperskim. Teraz zostali sami na pastwę dżungli. Do tego to oni byli teraz ja straconej pozycji. Musieli wydostać się z nieznanego lasu, nie znając dokładnego położenia. Na dodatek byli ścigani przez dwa obozy. Ill postanowił wdrapać się na drzewo, by pobieżnie ocenić punkt, w jakim się znajdują. Wzrokiem wyszukał stabilne, łatwe do wspinaczki drzewo i wdrapał się na jego szczyt. Następnie rozejrzał się dookoła w poszukiwaniu rozoranej przez wielkie koła plaży. Bez względuna powodzenie, lub nniepowodzenie poszukiwań, Raekwon schodzi z drzewa, dodając:
-Czyli mamy teraz na karku całą wyspę i kilka plutonów wojskowych. Do tego kumpli tych ze snajperką.
Jeżeli poszukiwania plaży z góry okażą się sukcesem, Raekwon informuje towarzyszy o kierunku, w jakim powinni się udać. Jeśli wypatrywanie nic nie da, chłopak idzie bez słowa za pozostałą dwójką, zdając się na umiejętności terenowe Samanthy i zmysły Villena.