Wyspa Ember

Vill spojrzał beznamiętnie na marynarzyka który lekko przybity wpadł do wody. Jakoś specjalnie nie przejął się tym faktem. Trzeba było do końca spełnić swój obowiązek. Wiosłował, cały czas rytmicznie, mrucząc coś niewyraźnie pod nosem. Nie zamierzał ginąć, ani tutaj... ani gdziekolwiek. Tym bardziej nie widziało mu się umierać na wodzie... Co jakiś czas zerkał na miejsce z którego mniej więcej mogły zostać wypuszczone pociski. Efekt naturalny? Wątpliwe. Technika...magia pozwalała robić naprawdę dziwne rzeczy, więc dlaczego nie wypuszczać pocisków na taką odległość. Dodatkowo ta zabójcza precyzja.
- Ano nie możemy ruszyć bezpośrednio w tamto miejsce, ale też nie możemy się od niego za bardzo oddalić. Wypadałoby to sprawdzić i to dość szybko... - - owiedział spokojnie, zerkając co jakiś czas na wyspę - Najlepiej byłoby znaleźć jakieś dogodne miejsce do wyjścia na ląd... nie zamierzam się wspinać czy coś takiego...
Chciałby być już na lądzie, dotknąć stopami twardej ziemi... tutaj czuł się nieswojo.

Huh...No i mieli...właściwie nawet parę opcji do wyboru. Problem polegał na tym, iż nie było pewności, która z nich jest najbezpieczniejsza...No i miejsce, z którego byli wcześniej atakowani odpadało od razu z listy 'a może tam?'. Tak...co jak co, ale lepiej nie ryzykować płynięcie wprost na wroga, prawda? Zostały, więc dwie inne opcje.
- Nazywam się Samantha.
Przedstawiła się równie miło, słysząc, iż nieznajomy podał swe imię. Jakby nie patrzeć to lepiej było wiedzieć jak się do siebie zwracać skoro prawdopodobnie wykonują razem misję...no, a przynajmniej lądują na tej samej wyspie, więc na jedno wychodzi.
- ...Prawda.
Zgodziła się krótko z Villenem, który dość ładnie uszczuplił opcję i skomentował co by było dobre, a co nie...Swoją drogą Marone również wolała się nie wspinać po jakiś klifach. Oh, nie to, że nie potrafiła bo i w dzieciństwie się po drzewach chodziło, ale cóż...Lepiej byłoby się tak nie zamęczać fizycznie przed...nie wiadomo przed czym, ale lepiej nie i już! Mają tutaj zadanie, więc powinni się oszczędzać, a nie już na początku utrudniać sobie życie! Im łatwiej tym lepiej.
- Chyba najlepiej będzie podpłynąć od strony lasu czy też tej ziemi...Do plaży musielibyśmy płynąć nieco naokoło, a kto wie czy byśmy się nie rzucili po drodze w oczy tym, którzy nas atakowali...
Odruchowo rzuciła okiem w kierunku przystani, obawiając się, że w każdej chwili znowu polecą w ich kierunku jakieś kule. Z tego też powodu mówiła dość normalnie...nie głośno. Oh, jakby oponenci chcieli to pewnie od razu ich by i tak zauważyli albo...widzą ich, ale nie atakują, huh...Nieważne - ważne by bezpiecznie dopłynąć do brzegu, a skoro męska część wiosłowała to Marone postanowiła mieć oko na ląd by w razie czego ponownie użyć zaklęcia 'dmuchnę, chuchnę i zdmuchnę twój domek'.

Sam oraz Villen wyrazili opinie na temat dalszych losów wolno posuwającej się załogi szalupy. Raekwon tym razem nie odezwał się ani słowem, dopóki blond dziewczę nie skończyło mówić. Ill przez krótką chwilę zwrócił większą uwagę na Villena i bijące od niego coś na kształt uczucia niepokoju. Czyżby odczuwał strach przed wodą, małą przestrzenią? Może, jednak Raekwona nie zbyt to obchodziło i dopóki głęboko ukrywane lęki nie stawały na drodze do rozwiązania zagadki, nie zamierzało. Pozostał w milczeniu, dopóki Samantha nie poruszyła problemu zaatakowania małej jednostki w razie opływania wyspy.
-Samantha. Ładne. Jednak gdyby mieli nas teraz zaatakować, kilka kul już leciałoby w naszą stronę. Według mnie sądzą, że wszyscy poszli na dno razem ze statkiem i nie spodziewają się intruzów.-mag zwrócił się do blondynki, jednocześnie odwracając się, by w przybliżeniu ocenić dystans dzielący trójkę marynarzy amatorów od brzegu wyspy.
-Ciekawe co takiego jest na tej wyspie, skoro aż tak bronią jej nawet przed bezbronnym statkiem...-chłopakowi przyszła do głowy ciekawa, acz w pewnym sensie oczywista przyczyna tak zaciekłej i zdecydowanej "obrony". Na kolejne słowa Samanthy Ill jedynie bąknął:
-Ustalone. Płyniemy w stronę lasu.-nie chciało mu się rozprawiać na temat innych wyjść. Droga była najkrótsza, a wiosłowanie na drugą stronę plaży mogło okazać się bardziej męczące.
-I raz... I dwa...-Ill po cichu wyznaczał sobie rytm wiosłowania. Nie za wolny, by nie tkwić na wodzie do zmroku, ani za szybki, by nie przeciążyć mięśni.

Więc wszystko ustalone, wiosłowali w stronę lasu. Wilczkowi to nawet odpowiadało. Chociaż, nie miałby nic przeciwko jeśli uderzyli by od razu na port. Czemu? Im szybciej tym lepiej, a on zaczynał się już trochę nudzić tym monotonnym wiosłowaniem, ani w tym wiele akcji ani nic. Oczywiście to nie znaczy, że liczy na liczne udogodnienia ze strony mistrza gry, który nagle może podarować wilczkowi jakąś poczwarę morską, czy też nagle pozbawić go łodzi. To nie wchodziło w grę. Po prostu chciał się znaleźć jak najszybciej na lądzie, bo to oznacza działanie. Do tego powoli robił się głodny, a głodny wilk to zły wilk i takie tam. Zerknął jeszcze ukradkiem po "towarzyszach w niedoli" i wiosłował dalej...

W końcu stanęli na stałym lądzie. Widocznie, bogowie mórz mieli dziś wolne, lub też wyjątkowo dobry humor i pozwolili, by śmiertelnicy pożyli trochę dłużej. A może to po prostu z góry zaplanowane podejście? Może właśnie na tej wyspie, trójka magów spotka swoje przeznaczenie?
Jednak to zagadnienie rozwiąże czas. Teraz to trzeba by zapoznać się z otoczeniem. Ślady przebadał jednak nie zdołał przypisać ich do niczego. Jednak to nie było aż tak ważne, ważniejszym faktem było te dziwne uczucie, jakby ktoś Cie obserwował. Wilczek potrząsnął lekko głową i żeby nie dać po sobie niczego poznać, postanowił wciągnąć część łodzi na ląd, by od tak im nie zwiała. Później zwrócił się w stronę lasu drapiąc się po karku. Przeszedł obok Sam, kierując się w stronę portu.
- Czujesz to?... jakby ktoś nas obserwował... - mruknął cicho, ledwie poruszając ustami. Wzrokiem błądził z jednej strony na drugą, starając się uchwycić najmniejszy detal czy też ruch. Wytężył też słuch, by móc w każdej chwili przejść do uniku... czy też ataku.

Kiedy łódka dobiła do brzegu, Ill wygramolił się z niej jako drugi. Pomógł drugiemu magowi wyciągnąć łajbę na brzeg, aby takie rzeczy jak przypływ nie pochłonęły ich szansę na powrót na stały ląd. Teraz należała mu się chwilą przerwy i oddechu. Wiosłowanie przez falującą wodę z elementami ognistych kul i tonących łodzi było lekkim przeciążeniem dla maga w czapce. Ill po wyciągnięciu łódki na brzeg postanowił wgramolić się do niej z powrotem i usiąść, regenerując utracone siły. Wolał nie siadać na mokrym, skalistym podłożu. Oddech powoli wracał do normalnego stanu, a zmęczenie ustępowało. Następnie Raekwon podszedł do tajemniczych śladów znajdujących się na całym fragmencie plaży, pozostawionych przez tajemnicze urządzenie nieznanego pochodzenia. Mag z czapce postanowił podążyć wzrokiem za tajemniczymi śladami, chcąc określić kierunek, z którego przybyły, a także dokąd wróciły. Rozglądając się, chłopak doszedł do wniosku, że to jednak nie jest sprawka sił naturalnych i cokolwiek jest na tych kołach, stanowi zagrożenie dla niego, Samanthy i Villena. Niemniej jednak należało ruszyć się w głąb wyspy.
-Idziemy za śladami, czy do portu?- Ill nie zamierzał tracić czasu na bezczynny postój.

Huh...jakby nie patrzeć może nowy znajomy miał nieco racji? Może faktycznie ich nie atakowali bo sądzili, że wszyscy poszli na dno, więc nie zwrócili uwagi na szalupę? Hm...Mimo takiego wniosku i tak jakoś się martwiła, że powód mógł być inny. Oh, nie wiedziała jaki, ale...jednak opcja Illa byłaby o wiele lepsza, więc należało mieć nadzieję, iż tak właśnie było.
W końcu jednak dotarli do brzegu, gdzie panowie zajęli się łódeczką - fakt faktem, nie mieli pewności jak potem wrócić, więc opcja z szalupą byłaby bezpieczniejsza...przynajmniej nie musieli by się przejmować na zapas, prawda? Co zaś się tyczy zleceniodawcy w porcie...wstyd...Tak wstyd! Albowiem przez ten cały ostrzał wypadła z jej główki informacja o tym, gdzie owa osoba miała czekać! Ugh...Teraz oczywiście sobie przypomniała, ale jakby się tak zastanowić to prawdopodobnie i tak nie miałaby zamiaru zmienić ich miejsca 'wysiadki'. Tylko, że...miał czekać w porcie? Tam, gdzie ich zaatakowano? Więc może faktycznie byli po tej samej stronie i to była pomyłka? Straszna pomyłka...Cóż...nie dowiedzą się póki tego nie sprawdzą.
- Hm? C...co? - zapytała niepewnie, słysząc wypowiedź Villena. Nawet odruchowo, ale niespiesznie, obejrzała się w różne strony - Nie czuję...
Dodała jeszcze ciszej...z nadzieją, że może kogoś zauważą? Albo chociaż poczują...Trzeba przyznać, iż intuicja wilczka była na plus. Dzięki temu teoretycznie wiedzieli, że są obserwowani, ale...przez kogo? Czy to dobrze? Źle? Ten ktoś czeka na coś czy tylko przygląda się im z ciekawości?
- ...Teoretycznie zleceniodawca miał czekać w porcie, więc...może lepiej wpierw tam sprawdźmy? - rzuciła okiem na ślady i tam, gdzie miały prowadzić, ale ruszyła za Villem...rozglądając się dokoła - W razie czego tutaj wrócimy.
Sama nie była przekonana czy na pewno powinni udawać się do miejsca, z którego ich atakowano, ale z drugiej strony...przecież nie biegną, idą ostrożnie, więc jak zauważą coś niepokojącego to się zatrzymają lub wycofają, prawda?

Cała sytuacja wydawała się dość dziwna. Wszędzie ślady, nikogo w pobliżu, a z lasu nagle wyłazi dwójka wojskowych, która nie wie, czy ma traktować rójkę magów jak intruzów, dezerterów, czy eskortować ją w bezpieczne miejsce i doprowadzić do zleceniodawcy. Mag stanął jak wryty widząc dwójkę ludzi w czerwonych beretach. Ubiór ewidentnie wskazywał na wojsko, jednak istniało kilka departamentów, które charakteryzowały się właśnie różnymi kolorami beretów. Ill nie mógł przypomnieć sobie znaczenia poszczególnych kolorów, jednak ich wygląd i nastawienie nie wskazywało na złe zamiary. W dodatku trójka magów posiadała jeszcze swoje zdolności - manipulacja powietrzem, bomby i nieodkrytą magię Villena. Raekwon był zaciekawiony magią nowego znajomego. Oni we dwóch jeszcze nie pokazali swoich zdolności. Po ponownym obmyśleniu tych kilku czynników, Raekown doszedł do wniosku, ze nie mają się czego obawiać, jednak jeszcze nie podniósł rąk ku górze. Stał i patrzył. Dwaj żołdacy wspominali coś o vice-gubernatorze. Widocznie problem sięgał nieco głębiej, niż przypuszczał. Takie stanowisko oznacza poważną politykę, w której Ill się nie specjalizował. Prawdę powiedziawszy, nawet się nią zbytnio nie interesował. Jednak nie słyszał kompletnie nic o żadnym gubernatorze, a tym bardziej jego zastępcy. Klarowało się kilka niejasności, które zastanawiały maga. Postanowił jednak nie reagować. Czekał na reakcję pozostałej dwójki. Nie został mianowany liderem grupy, więc nie widział powodu, dla którego miałby rozkazać im robić to, co on. W razie zamieszania kilka z jego bombek w odpowiednim momencie pójdzie w ruch, dając magom chwilę na zniknięcie.

Oho.. pojawili się mundurowi, no i od razu się rządzą... Ręce do góry? A on to co? Pies, że ma słuchać rozkazów od tych przebierańców? Owszem, podniósł ręce do góry, jednak to nie było zapewne to czego oczekiwali. Wilczek po postu przeciągnął się wydając z siebie ciche mimowolne warknięcie. Spojrzał na jednego, po czym skierował wzrok na drugiego. Dalej ktoś pozostawał w lesie, więc czyżby Ci dawaj mają wsparcie? Ogólnie nie przejął się tą aurą profesjonalizmu bijącą od postaci, miał swoją własną, bardziej dziką. Której ufał.
- Oh.. a kim wy jesteście? Dość cierpkie przywitanie. Najpierw zatapiacie naszą łódź, później traktujecie nas jak jakiś intruzów... nie tak się wita gości.. - uśmiechnął się krzywo - chyba, że to nie z wami mieliśmy się spotkać, a to trochę utrudniłoby mi podążanie zgodnie z waszymi rozkazami... do tego jak sądzę, nie jesteście tu sami prawda?
Jak na razie nie rusza się z miejsca, jest przygotowany nawet na nagły wybuch agresji... zawszę może odgryźć jednemu z nich aortę prawda~? A drugiego załatwić w formie wilkołaka... nawet pomimo ran, chociaż obecnie, woli zadowolić się rozmową.

Niestety Marone nie posiadała czegoś takiego jak zwierzęca intuicja - co innego kobieca, ale w tym wypadku niewiele by to dało... - więc niestety chociażby bardzo chciała, nie mogła wyczuć niczego szczególnego...Mimo tego wierzyła Villenowi na słowo, więc pojawiła się mała obawa, któż taki ich obserwuje...i czemu się nie pokaże? Czeka dokąd się udadzą? Co zrobią? Kim są? A może obawia się ich bardziej niż oni wyspy, o której nic nie wiedzą?
Rozmyślania zostały jednak przerwane przez dwóch żołnierzy, którzy wyszli z lasu! Trzeba przyznać, że armii 'na przywitanie' się nie spodziewała...O dziwo, nie uważała tego za coś dobrego. Niby mundury powinny wzbudzać zaufanie i teoretycznie nie celowali do nich z broni, ale zważywszy na opis misji oraz fakt, iż nie poznali póki co zleceniodawcy...rozsądek nakazywał uważać i mieć ograniczone zaufanie - w tym wypadku, póki co żadne. Swoją drogą...czy to byli ci, którzy ich obserwowali? Tych których wyczuł Wilk? Akurat na to pytanie, szybko dostała odpowiedź od samego współlokatora...
Huh...więc ktoś jeszcze w krzakach siedział, ale nie wiedzieli kto. Hm...W przeciwieństwie do męskiej części drużyny, jasnowłosa podniosła ręce do góry. Może odruchowo? Aczkolwiek nie podniosła ich aż tak wysoko, ot tylko na wysokość klatki piersiowej. No i...vice? Nie są tak ważni by ich przywitał sam gubernator? Właściwie to nie są, ale skoro nie są to nie powinno się ich w ogóle witać z bronią...Z drugiej strony sam fakt, iż w nich nie celowali był na plus...ugh, mętlik!
- ...Przepraszam, ale czy...vice-gubernator się nas spodziewał? - jakby nie patrzeć Villen zdradził o wiele więcej, ale i odpowiedź na takie pytanko by coś mogła tłumaczyć - Jeśli to nie problem...Możemy poznać imię i nazwisko vice-gubernatora?
Naturalnie jej pytania były łagodne, uprzejmne i nie zbyt pewne. Jakoś nie miała zamiaru nikogo denerwować...przynajmniej nie do czasu aż będą mieć pewność kto ich wynajął. Tak...najgorsza była ta niepewność! Aczkolwiek wydawało jej się, że to raczej ludność - albo może jakiś obalony rząd? - potrzebowali pomocy, właśnie przez nową władza i wojsko? Tylko co jeśli by się myliła? Właśnie...Dlatego jej pytania były spokojne i nie naciskające.

-Żołnierze trzeciego oddziału armii granicznej... Więc jednak są prawilni.-Raekwon rzekł sam do siebie w myślach. Choć jego podwładni raczej na takich nie wyglądali, cała reszta wydawała się być w porządku. Nie było większych powodów, by w tym konkretnym momencie sprzeciwiać się, czy negować w jakikolwiek sposób słowom żołdaków. Kiedy pierwszy z mundurowych pojawił się za trójką magów, Ill jedynie odprowadził go wzrokiem, po czym gdy drugi żołnierz wydał rozkaz wymarszu, Raekwon poprawił czapkę i z rękami schowanymi w kieszeniach pomalutku ruszył w stronę wskazaną przez przodującego żołnierza. Był pod wrażeniem, że w ogóle vice-gubernatorowi chciało się wysłać kogokolwiek do pomocy trójce magom.
-Może nic nam się nie stanie...-rzekł w stronę Samanthy i Villena. Nie miał pojęcia, czy jego prognozy okażą się prawdziwe, jednak w obecnej sytuacji mieli tylko jedno wyjście. W razie wyniknięcia nieprzewidzianych okoliczności pozostawała im przecież magia.