Wzgórza Teutunów

First topic message reminder :

Nazwane w ten sposób od starej nacji zamieszkującej te tereny. Po Teutanach nie pozostało już nic w tym miejscu prócz groty omijanej przez mieszkańców tej dzielnicy szerokim łukiem. Zwykli ją nazywać nawet ścieżką umarłych gdyż podobno była nawiedzona i to właśnie tam znajdują się krypty Teutuńskich władców. Jest to północny masyw Clover, okalający miasto łukiem, nachodząc delikatnie na wschodnią część. Na niższych partiach znajdują się domki na wyższych winnice, na samym zaś szczycie jest właśnie osławiona ścieżka umarłych.
~~
MG

Pheam i Dax dotarli pociągiem do Clover a dalej spokojnym spacerem do małego jednorodzinnego domu. Białe ściany domku porastała zielona latorośl, czerwona dachówka ładnie komponowała się z całością a dębowe drzwi zapraszały podróżnych. Na oknie znajdowała się rabatka pelargonii a w małym ogródku widać było grządki z marchwią. Wyglądało to jak dom jakiejś staruszki, gdy jednak magowie zapukali, otwarła im młoda i ładna dziewczyna. Ubrana była w zwiewną błękitną sukienkę, miała długie do pasa blond loki, kilka kosmyków włosów zaś niesfornie opadało jej na czoło, które marszczyło się z zainteresowaniem, gdy dziewczyna przypatrywała się swoimi błękitnymi oczyma podróżnym.
-Wy musicie być tymi magami? Proszę, wejdźcie.-Powiedziała delikatnym głosem i otworzyła przed wami drzwi. Mogła mieć jakieś 165-166cm wzrostu, poprowadziła was ładnym korytarzem do salonu, w którym prócz regałów z książkami i czerwonym dywanem, była też beżowa sofa i fotel, stoliczek, komoda, Lacryma telewizyjna oraz ciastka. Tak ciastka na stole były chyba najważniejsze. Prócz tego na sofie spał też rudy, gruby kot. Dziewczyna usiadła obok kota, wskazując jednemu z magów miejsce koło siebie a drugiemu na fotelu.
-Moja sprawa jest dość.. ekhym... nietypowa, pozwólcie więc że zanudzę was krótką historią, zresztą streszczę to jak się da, raczej was nie zainteresuje.-Powiedziała cicho, zaciskając ręce na kolanach i prostując się jak struna.-Dawno temu, żył pewien kowal, Bernhold Darksworth, może o nich słyszeliście? Tak więc był to prekursor tego świetnego rodu. Miał on żonę Mishę, ale nie o niej ta historia. Prócz żony miał też... kochankę. Devorę Firegod. Przez całe swoje życie Bernhold wykuł wiele wspaniałych mieczy, ale dwa z nich zasługiwały na największy szacunek, można je uznać jego największymi dziełami. Jeden z tych mieczy Izanagi wykuty został jako prezent dla Devory, który później przechodził z matki na córkę, aż do mnie. Jeszcze tydzień temu byłam posiadaczką Izanagi, dopóki nie zostało mi to ostrze skradzione. Z początku próbowałam załatwić to po dobroci ale mój sąsiad nie chciał przyznać się do tego czynu. Mój sąsiad nazywa się-Tu westchnęła-Take Darksworth. I jest dalekim potomkiem Bernholda oraz, posiadaczem Izanami, bliźniaczki Izanagi. Od zawsze uważał jednak że Izanagi należy się rodowi Darksworthów a nie Firegodów. Dlatego nie mam wątpliwości że to on ukradł ten miecz i proszę was, byście go odzyskali.-Zwiesiła głowę i nieco się rozluźniła po czym nagle poderwała twarz do góry i spojrzała na was rozszerzonymi oczami.
-Gdzież moje maniery, jestem Edea Firegod, Potomkini Devory. Miło mi gościć was magowie w moim domu.- Skłoniła się lekko i delikatnie uśmiechnęła, jak by niepewna jak postępować z "Wielkimi magami".

MG

Fem zaczął powoli iść w stronę kobiety ale całkiem szybko odkrył że coś jest bardzo nie tak. Za każdym razem kiedy Fem robił krok do przodu, ona robiła krok do tyłu. To nie mogło nie być niepokojące, biorąc pod uwagę że byli w trakcie walki. A może po prostu skończyły jej się sztuczki? Nie, wtedy pewnie by uciekała. Poza tym w swoim obecnym stanie, Fem był bardziej niż prostym celem. W każdym razie przeciwnik na pewno nie był słaby, skoro Fem nadal go nie pokonał prawda? I tak zapewne by siebie gonili, krok po kroczku, ale nagle Fem się zachwiał co ocenił po chwianiu się Kuviry i drzew w okolicy a następnie zwymiotował. Nie widział czym, ale na pewno zwymiotował. A wymiotowanie nie było objawem zdrowia.

Pheam: Brak wzroku i słuchu. Ból klatki piersiowej i pleców. Ból lewego przedramienia, krwawi. Klon. Sonar 2/3 posty. Rabbia 50 pkt.
Red: 100MM

Kuvira: Galea Sef, Val Valara 6/??? postów. ???MM

Zwymiotował. Kurdełe, nie było dobrze. Właściwie to było tragicznie. Im dłużej przeciągał ta walkę, tym gorzej było. Najwidoczniej jej zaklęcia właśnie tak działały... Nie mógł jej na to pozwolić. Szybko ocenił odległość, chociaż było to dość ciężkie przy pomocy Sonaru... Nie był nawet pewien, czy w obecnym stanie da radę wstać i walczyć... Ale musiał spróbować. Użył Teletrasporto aby teleportować się jak najbliżej kobiet, jeśli da radę, teleportuje się na jej prawą stronę i tnie szeroko, celują w jej nogą, po czym używa Sabbie Mobili, aby utrudnić jej próbuje ucieczki. Jeśli kobieta spróbuje go zaatakować, Darksworth spróbuje zablokować atak przy pomocy miecza. Jeśli zostanie zraniona i piaski zostaną odpalone, wtedy spróbuje uderzyć ją przy pomocy Veleno. Jeśli kobieta wyciągnie asa z rękawa i Darksworth będzie w sytuacji podbramkowej, aktywuje SR i spróbuje przyjąć atak na tarczę, lub odbić zaklęcie przy pomocy mocy tarczy, po czym kontraaatakuje przy pomocy Onikiri, tnąc na odlew.

MG

Nagła teleportacja Fema nieco zaskoczyła Kuvirę, ale bez problemu zdołała ominąć cięcie które wyprowadził, jednocześnie odwracajac się do niego przodem. Wtedy też Fem użył dwóch swoich zaklęć, nie tylko zmieniajac ziemię w błoto ale również posyłając w kobietę Veleno, to rzecz jasna trafiło. Ta od razu wyczuła że coś jest nie tak i ślizgając się, zamiast atakować, wycofała się do tyłu. Wtedy też minął czas trwania Sonaru, a Fem na powrót znalazł się w kompletnych ciemnościach. Pytanie brzmiało co teraz?

Pheam: Brak wzroku i słuchu. Ból klatki piersiowej i pleców. Ból lewego przedramienia, krwawi. Klon. Sonar 2/3 posty. Rabbia 103 pkt.
Red: 100MM

Kuvira: Galea Sef, Val Valara 7/??? postów. ???MM. Problemy z oddychaniem, spore zawroty głowy, spory ból serca

Cholera jasna, przez to wszystko zapomniał o Sonarze. Od razu go aktywował. Nie mógł walczyć bez zmysłów. W tym czasie trzyma miecz w pogotowiu, aby w razie czego zablokować nadchodzący atak. Jeśli znowu zacznie wyczuwać co się dzieje w okolicy, biegnie w kierunku kobiet. Jeśli ta nie będzie uciekać, tylko próbować walczyć, Darksworth aktywuje SR po czym tnie horyzontalnie, celują w klatkę piersiową, następnie uderza przeciwnika w twarz przy pomocy tarczy i wykonuje pchnięcie w serce kobiety. Jeśli ta będzie próbowała go atakować, spróbuje przyjąć atak na tarczę, po czym pchnąć ukrywająć się za nią, celując w klatkę piersiową przeciwnika. Jeśli spróbuje uderzyć go zaklęciem, spróbuje odbić je przy pomocy SR. Jeśli kobieta spróbuje uciekać, Darksworth pobiegnie w jej stronę i spróbuje ciąć ją po nogach, a następnie wykona pchnięcie w jej korpus. Jeśli ta będzię uciekać szybciej, niż da radę ją dogonić, Darksworth spróbuje wystrzelić w jej stronę Veleno.

MG

Fem odpalił Sonar, by dostrzec że kobieta się oddala, na co nie chciał jej pozwolić. Na jego nieszczęście nogi mu zwiotczały i przewrócił się, próbując ją dogonić. Z trudem wstał opierając się na mieczu i znów zwymiotował. Nagle wrócił mu też słuch i wzrok, Kuvira była już jednak za daleko by próbować ją gonić. Zwłaszcza że teraz już widział, że wymiotował krwią. Na dodatek jego skóra była miejscami dziwnie fioletowa, a wzrok mu się rozmazywał. Musiał więc zrobić coś ze swoim parszywym stanem zdrowia, bo jeszcze tutaj wykituje. Ewentualnie mógł próbować w tym stanie gonić Kuvirę, tylko czy było to na pewno, najlepsze rozwiązanie?

Cholera jasna. Uciekła. A on był w opłakanym stanie... cokolwiek mu zrobiła, było to brzemienne w skutkach. Nie powinien dawać jej tyle czasu na działanie. Cholera. Nie mógł jej w takim stanie gonić. Jeszcze by umarł. Nie jest tego warta. Ona też była w kiepskim stanie po oberwaniu Veleno, więc pewnie nie prędko wróci. Wysłał klona, aby sprowadził Albe, sam zaś położył się z powrotem na ziemię. Co ona mogła mu zrobić? Może to jakaś trucizna? Cholerni truciciele... to już drugi w ciągu krótkiego czasu. Dobrze, że miał Sonar, bo inaczej musiałby walczyć bez zmysłów. To dopiero była by masakra. Miał nadzieję, że nie umrze w taki sposób... To było dopiero niefortunne...

MG

Klon został wysłany a Fem zalegał na ziemi gnijąc powoli. I wtedy stało się coś. Coś pykło, coś błysło a trucizna zaczęła z Fema schodzić. Nie tylko tyle że schodzić, Fema zaczęła wypełniać niespotykana wcześniej energia. Czuł się świetnie, zajebiście, niemożliwie fantastycznie. Fem nigdy nie czuł się tak dobrze jak teraz. Energia go wręcz rozpierała. Czuł się jak nowo narodzony, zdolny góry przenosić. Problem jednak pojawił się zaraz po euforii. Energii i sił było coraz więcej i więcej i więcej... Fem czuł jak przybywa mu sił, czuł jak go wypełnia i czuł też że jest pewien "Limit" tego jak bardzo może się wypełnić. Rzecz w tym że energia nie chciała przestać płynąć. Po chwili zacżął dostrzegać przez skórę wszelkie żyły w swoim ciele, pulsujące delikatnym czerwonym światłem. Zaczął wpadać w panikę. Energia wypełniało go po krańce włosów, małe wyładowania przeskakiwały po skórze, niszcząc ją tam, gdzie jej dotknęły. I Fem wiedział że było to działanie Sylkthu. Jakoś tak podświadomie czuł, że była to jego sprawka. I było naprawdę bardzo kiepsko. I wtedy wszystko pierdolnęło, a Fem stracił przytomność.

Gdy się ocknął, leżał w jaskini. Nie widział ile minęło, ale Alba od razu dostrzegła że ten się obudził i położyła mu dłoń na ramieniu.-Nie.-Powiedziała, nie wyjaśniając w pełni co ma na myśli. Fem natomiast od razu zauważył pewne różnice. Nie bolagło go już gardło, natomiast teraz bolało go całe ciało i czuł się jakiś osłabiony. Szybkie spojrzenie na własne ciało, od razu powiedziałoby mu że jest cały w bandarzach. Leżał w łóżku które wcześniej zajmowała kobieta. Red i reszty nie było w zasięgu wzroku a piec już nie pracował i nie grzał.-Wrócą.-Powiedziała jedynie Alba, chcąc jakoś uspokoić Fema.

Pheam: Stare pasywki Sylkthu zniknęły. Nowe właściwości Sylkthu:
Na Fema nie działa magia lecząca, nie da się magicznie wyleczyć jego ran. Na dodatek jego regeneracja jest upośledzona. Jego rany goją się dłużej, w szpitalach przebywa dłużej. Działa jak -1 poziom do umiejętności Regeneracja. Na dodatek wyższe poziomy rozwijają się bardzo słabo. Gdyby miał umiejętnosciami osiągnąć poziom powyżej 0, umiejki te działają znacznie słabiej. Tak że nawet z Regeneracją na poziomie 4, ledwo dorównywałby innym na poziomie 2. Jednakże, Fem rozprzestrzenia część efektów na innych. Każda osoba której zada ranę rangi przynajmniej B, zaczyna posiadać upośledzoną odporność działającą jak -2 poziomy do tej umiejętności. Na dodatek wykupienie konkretnych poziomów tej umiejętności jest droższe o 20% a osiągnięcie poziomu 4 niemożliwe. Wyleczenie tego statusu u innych osób za pomocą magii jest niemożliwe.

Cholera jasna, dawno nie trafił na przeciwnika, który wykończyłby go do tego stopnia. Mógł tylko leżeć i czekać, aż przyjdzie Alba i modlić się o to, żeby do tego czasu nie umrzeć. Miał tylko nadzieję, że Red była bezpieczna... I w tej właśnie chwili zaczęło się coś dziać. Nie bardzo wiedział co, ale zaczęła wypełniać go energia. Czuł się... lepiej, o wiele lepiej. Był teraz... taki silny. Nie miał pojęcia o co chodziło, ale nie przejmował się tym nawet. Po co? W tej chwili był taki potężny, że z łatwością zabił by każdego rycerza zakonu. Nie musiał się już o to martwić. Mógł iść i robić co chciał. Nikt mu nie podskoczy! Tyle energii... taka potężna moc...
Ale... Zaraz. Coś było nie tak. On... się... rozpadał? Czyżby jego ciało nie potrafiło znieść tak wielkiej ilości energii? Zaczął krzyczeć, chociaż świetnie zdawał sobie sprawę z tego, że to Sylkth tak go urządziło... Ale wyglądało to dość nie ciekawie... I nagle stracił przytomność.

Obudził się i przez chwile nie był pewien, czy to co się stało, było snem, czy faktycznie mu się przytrafiło. Chociaż patrząc po bandażach, które okrywały prawie całe jego ciało, chyba to co przed chwilą czuł było prawdą. No i fajnie, znowu został przykuty do łóżka przez rany. Dobrze, że nie umarł. Chociaż dalej nie do końca wiedział, co o tym sądzić. Może jednak to było niebo?... Ale wtedy Alby nie powinno tutaj być. Zaraz. Gdzie był Red? Wrócą? Gdzie poszli? Po co? Dlaczego zabrali Red ze sobą? Zaczął się martwić, chociaż chyba powinien zaczął przejmować się sobą...
-Co się stało?-mruknął, patrząc w sufit jaskini.

MG

Alba odgarnęła włosy z czoła i wstała od łóżka Fema.-Sylkth-Powiedziała krótko, nie rozwijając za bardzo myśli.-Magia nie leczy.-Odkaszlnęła.-Od teraz uważaj.-Dodała nieco zmartwiona i widocznie zła. I to raczej nie na Fema. Bardziej na siebie. Irytowało ją to, że był ktoś kogo nie mogła uleczyć. Co z Red i całą resztą nie powiedziała, ale biorąc pod uwagę ilość słów wypowiadanych przez Albę i tak powiedziała całkiem sporo. Zresztą, mówiła że wrócą, prawda? Po co drążyć temat.

Sylkth. Cóż, wiedział na co się pisze, kiedy zgodził się stać się częścią tej broni. Ale czegoś takiego się nie spodziewał. Czyżby przechodził on swego rodzaju transformacje pod wpływem sytuacji i magii? W takim razie, to, że nie Alba nie mogła go wyleczyć magią, nie musiało być stałe... Ale trochę go to zmartwił. Brak możliwości leczenia było poważnym utrudnieniem. Jeśli zda się w walkę z wrogiem, będzie musiał naprawdę uważać i nie dać się poważne zranić, bo to będzie równało się ze śmiercią. Pozostało mu leżeć i modlić się o wyzdrowienie... Ale przecież nie wierzył w żadnego boga, więc nie mógł tego zrobić. Wierzył w umiejętności Alby. Miał jednak wrażenie, że ta zna się bardziej na magicznym leczeniu, niż na takim tradycyjnymi sposobami. Zastanawiał się, co stało się z jego przeciwnika. Wprawdzie uderzył ją przy pomocy Veleno tylko raz, ale może chociaż zemdlała czy coś? Myślał, czy będzie musiał jeszcze z nią walczyć... I czekał, aż wrócą ludzie z jaskini.

MG

I do pomieszczenia wrócił jego kuzyn, Abdul i Red. Kobiety z nimi nie było. Red od razu podeszła do łóżka Fema. Rzecz jasna powoli i jakby wcale jej się nie spieszyło.-Widzę że wpakowałeś się w niezłe bagno.-Powiedział Take pocierając łepetynę ogromnym łapskiem. Abdul w tym czasie wyciągnął z kieszeni jakieś grzybki i zaczął je łamać.-Miecz został przekuty, pozostało jedynie nadać u ostateczny kształt i okiełznać.-Powiedział Abdul, wrzucając grzyby do miski.-A to musisz zrobić ty i niestety nie mamy czasu aż weźmiesz i wyzdrowiejesz.-Alba spojrzała gniewnie na Abdula, kiedy ten dolewał spirytusu do grzybów

Nie musiał czekać zbyt długo na powrót Red i reszty towarzystwa. Uśmiechnął się blado do czerwonowłosej. Widział, że się martwiła, ale z drugiej strony chyba bała się do niego zbliżać. Nie dziwił się jednak... w końcu oberwał sporą dawką trucizny. Równie dobrze mógł być teraz rakotwórczy czy coś. A przecież nie chciał jej zranić... Spojrzał na Take'a.
-Cóż, walka nie poszła do końca po mojej myśli.-mruknął tylko i zdał sobie sprawę, że nie ma już problemu z gardłem. Ucieszyła go ta informacja, ponieważ tamta zmiana która narzucił na niego Sylkth była dość denerwująca. Poczuł ogromną ochotę aby zapalić papierosa, jednak wiedział, że nie było takiej opcji. Zastanawiał się, dlaczego to akurat on musiał nadać formę mieczowi i w jakiś konkretnie sposób? Nie bardzo się na tym znał. Kucie zwykłe to co innego, ale magiczne? W tym temacie się nie orientował. Kiwnął tylko głową, na znak że zgadza. Chciał usiąść, ale nie bardzo wiedział czy jego stan mu na to pozwoli, więc leżał... i czekał na dalszą akcje.

MG

Abdul chwilę jeszcze mieszał aż w końcu podszedł do Fema z fioletową miksturą. Kolejna trucizna!?-nasmaruj czoło i oczy.-Powiedział. Sam nałożył na dłoń trochę papki i zaczął wcierać.-Ruszę z tobą, by ci trochę pomóc. W każdym razie udamy się do czegoś co można nazwać, duszą miecza. Okiełznanie go, nie będzie niestety tak proste. To bardzo... rozbrykany miecz.-No proszę, kto by pomyślał że Fem będzie wykonywał zadanie z Abdulem!? Teraz tylko pytanie, czy ufał mu na tyle by wetrzeć sobie w czoło i oczy dziwną substancję. Tym bardziej biorąc pod uwagę fakt w jakim stanie ostatnio się przez nie ciągle znajdował. No i Alba wydawała się średnio zadowolona.

Dusza miecza? Nie wiedział, że kuci(a)e magicznych przedmiotów jest tak... skomplikowane. W każdym razie nie wiedział powodu, aby nie użyć tej dziwnej papki. Chociaż przez głowę przeszło mu pytanie - Dlaczego akurat on? Przecież ten miecz miał być dla Genrou... Co to do cholery za broń, że była tak trudna do przekucia i tak ciężka do zdobycia? Zwykłe "odbierz moje zamówienie" przerodziło się w misję, w której prawie zginął. I bardzo możliwe, że ta podróż do duszy miecza też nie wyjdzie mu na dobre. Uśmiechnął się niepewnie i sięgnął po papkę, a następnie zaczął ją wcierać w oczy i czoło. Niestety, był tak zakochany w mieczach, że zagrożenie życia było niczym, jeśli miał spotkać ... Duszę miecza. Nigdy nie myślał o tym w ten sposób. A więc broń też mają... osobowość? Był strasznie ciekawy.

MG

Kiedy papka została wtarta, Fem poczuł jak ogarnia go bardzo przyjemne ciepło, a zaraz za ciepłem podążało znużenie. Tak też Fem zasnął, a gdy otworzył oczy znajdował się na brzegu wulkanu. Wulkan był wielki, rzeki lawy spływały aż do miejsca w którym stal a nawet jeszcze dalej. Ogromne ilości siarki i innych związków chemicznych tworzyły żółto-czarną chmurę nad ich głowami. W powietrzy latały też ogniste stwory, przypominające harpie. Abdul stał obok.-No dobra, to teraz trzeba znaleźć tego huncwota. Pewnie siedzi w centrum wulkanu...-Rzucił Abdul jak gdyby wędrówka tam miała być prosta. Z drugiej strony przecież spali, co mogło pójść nie tak?