Czarcie wzgórza

Średniej wielkości masyw skalny, na który składa się wiele pomniejszych wzgórek i trzy większe. Znajduje się on na południowo-wschodnim krańcu wyspy. Wzgórze północne, najmniejsze nazywane jest Chupacabrą, przez dwa "Kły" z piaskowca, rosnące na zboczu góry niczym dwa klify. Góra w centralnej części masywu i zarazem największa, nazywana jest Babą Jagą, przez "Garb" jaki stanowi wielkiego półkole na tylnej ściance góry. Ostatnia góra nazywana jest śmiercią... to może dlatego, iż to, totalnie płaska góra, którą podobno stworzył dawno temu mag ziemi. Wiele osób, umarło próbując na nią wejść. W góry prowadzą dwie drogi, od strony lasu, za którym jest wioska no i po plaży.
~~

MG

Zadymiona kafejka, mieściła wiele demonów, jak nazywano mieszkańców Galuny, ale nie tylko, można było tu dostrzec też mieszkańców stałego lądu. Ta istna mieszanka kulturowa, sprawiała, że dla nowej osoby Galuna była dziwnym no i nieco ekscytującym miejscem, zwłaszcza to miejsce, oberża u zielonego Dżona. Słynęła nie tylko z egzotycznych drinków i tancerek ale też kuchni, która potrafiła dogodzić każdemu, zwłaszcza serwowane tu owoce morza, przyprawiały o dreszcze. Niemniej jednak, dwójka ludzi, nie przybyła tu w celach turystycznych, przyprowadzeni przez niskiego, niebieskiego demona na tył karczmy, od razu zostali rzuceni w wir wydarzeń. Na tyłach bowiem, jeden z nich od razu poznał Ducha. Odzianą na szaro postać, w masce sowy. Podeszła ona tylko do nich i wręczyła im kopertę, od razu znikając. W środku była karteczka, z dwoma tylko słowami "Czarcie wzgórza". Wytyczne misji, ta dwójka dostała już wcześniej. Znaleźć i przejąć Green heart. Reszta się nie liczyła, w tym nawet bezpieczeństwo tubylców, było dla rządu bez znaczenia. Czymkolwiek było zielone serce, dla rady było ważniejsze od życia tych ludzi. Nie czekając ni chwili dłużej, niebieski demon wypchnął ich z karczmy, tylnymi drzwiami. Nie chciał mieć do czynienia, z psami rządu, a może dano mu w łapę, by jak najszybciej odprawił gości? By ci nie zasiedzieli się i nie zmiękli? Rada musiała mieć swoje powody, tak, jak miała i swoje środki. Dwójka magów miała wykonać swoje zadanie, tylko to się liczyło. Przed nimi już tylko krótka przebieżka przez las, a zaraz za tym Góry czarcie. Dobrze że słońce było dość wysoko na niebie, była może... szesnasta? Więc do zmroku jeszcze trochę, ale komu w drogę, temu czas.

Co się działo z Akim, kiedy opuścił sklepowe progi? Po jakże udanej, obfitej w zakupy wizycie u chińskiego sklepikarza, który miał wszystko po niskich promocyjnych cenach, ciemnowłosy postanowił nie marnować czasu i udać się do najbliższego miasta portowego. Niby nic, a jednak taka podróż może zmęczyć... Zwłaszcza, jeśli po niej ma nastąpić kolejna! Tylko, że ta już nie lądowa, a drogą morską... Nic strasznego dla człowieka, który odpowiednio się na to przygotuje. Co zrobił zielonooki? Otóż wziął sobie książkę na drogę... W sumie to czytał ją już wcześniej więc czas jaki poświęcił na transport w sumie starczył na dokończenie utworku. Eh... Wspaniała historia! Ale teraz nie o tym... Właściwie, to gdy znalazł się już niedaleko... Kafejki? To chyba miała być kafejka, ale wyglądała raczej na nadużywaną. W każdym bądź razie, dopiero teraz naszła go ponownie myśl... Czym właściwie jest Green Heart? Pewnie porozważał by różne możliwości, ale gdy tylko wszedł do przepełnionej restauracyjki, od razu do jego nozdrzy rzucił się niezbyt przyjemny zapach dymu. Aż się zakrztusił, wchodząc tam... Na szczęście długo czekać nie musiał i po chwili zajął jakieś wolne miejsce, próbując oszczędzać tlen zaczerpnięty na zewnątrz... Takie pomieszczenie jak na jego gust powinno być albo większe, albo lepiej wietrzone! Poczuł się nieco przytępiony nim... Długo nie miał zamiaru zabawić w tej knajpce. Na pewno tam nie spędzi więcej niż to konieczne! W sumie dym był tu najgorszy... Chyba... Jeśli przemilczało się fakt, że Aki pierwszy raz w życiu widział takie dziwne istoty... Jak tak na to spojrzeć to może początkowo przeraziły... Nie... Raczej zaskoczyły nastolatka. No cóż... Te demony ostatecznie aż takie straszne nie były, a i też nie wydawały się chętne do zaczepek czy coś. Co mu miały przeszkadzać? Poza tym wspaniale jest poznawać nowe rzeczy, nawet jak należą do tych niecodziennych... Ale o czym my tu?! W końcu magia to przecież dla każdego codzienność...
Wracając jednak do stolika... Aki siedział sobie w dżonowej oberży, gdy w pewnym momencie przysiadł się jakiś białowłosy mężczyzna. Czyżby współpracownik? - pomyślał ciemnowłosy, ale czekania jeszcze nie dobiegł koniec. Choć w sumie... Niedługo potem podszedł do nich jakiś szary człowieczek w masce sowy... I wiecie... Przekazał im kopertę i niemalże od razu zniknął. Zupełnie bez słowa! Wiele to z wnętrza "pakunku" się nie dowiedzieli. Czarcie wzgórza... - zadumał się zielonooki, uświadamiając sobie, że właściwie nie muszą już tutaj siedzieć. Zresztą długo nie trzeba było czekać na potwierdzenie, ponieważ chwilę później zostali wypchnięci z karczmy przez niebieskiego demona... Co za brak wychowania?! - pomyślał ciemnowłosy, ale zachował to dla siebie. Po co robić sobie wrogów z tubylców?
Jeśli pomyśleć tak dłużej, to chłopak cieszył się, że zaszedł sobie do gildii by zostawić swoje zimowe ciuszki. Tutaj raczej było ciepło i płaszcz, czy szalik okazałyby się zbyteczne. Co więc miał na sobie chłopak stojący już na zewnątrz. Otóż ubrał na tę eskapadę białą bluzkę, ciemnoniebieską koszulę z podwiniętym rękawem, jednakowej barwy co koszula apaszka na szyi, a do tego tak poniżej pasa to raczej ciemne rybaczki i granatowe trampki. Wygląd chyba wykańczała czarna torba na ramie, w której posiadał załadowane swoje dzisiejsze zakupy i jakiś prowiant i inne takie potrzebne rzeczy jak woda, czy zwykłe itemy codziennego użytku. Co tu o tym się rozpisywać..?
Wracając jednak do jakże szybkiego nurtu wydarzeń. Ta wartka akcja mogła przytłoczyć każdego, więc nic dziwnego, że początkowo zapanowała cisza. Dość krępująca... Chociaż... Może to nie było takie złe dla ciemnowłosego?
- Jestem Aki... Z Fairy Tail...- powiedział cicho, chcąc jednak już coś zrobić. Stanie w miejscu nic im nie da... - Powinniśmy chyba wyruszyć proszę pana... - dodał po chwili, stawiając pierwsze kroki w kierunku Czarcich wzgórz. Ruszył tak, by po chwili przystanąć i spojrzeć, czy mężczyzna idzie za nim. W tym też momencie przypomniał sobie o czymś! - Właśnie! - odezwał się ciut głośniej niż zazwyczaj. - Pan wie coś o tym Zielonym Sercu? Wypadałoby wiedzieć czego się szuka... - dokończył wypowiedź, po czym prawdopodobnie ruszył w dalszą drogę. Bo w końcu wymiana zdań nie wyklucza marszu przez las. Czy trzeba było biec? Chyba nie... Lepiej dowiedzieć się czegoś o sobie pierw, a nie potem tego żałować. Podsumowując całość, nastolatek zapewne wędruje teraz przez las, słuchając jasnowłosego. Jeśli ten spytałby o magie, to mówi mu o swojej. Jeśli będzie trzeba to pobiegnie, ale chyba nie solo nie? Poza tym uważa też na różnorodne robactwo w okolicy, jak i ogólnie uważa na otoczenie. Chyba nie chcemy jakiejś malarii czy cholery przeniesionej przez tropikalne zwierzęta, a poza tym kto wie, czy nie będą obserwowani lub zaatakowani.

Melior po nieco dziwacznych zakupach udał się na komisariat, gdzie po krótkiej pracy papierkowej przydzielono mu jedno ze zleceń. Niestety nie znając warunków na wyspie, do której miał się udać postanowił załadować do sakwy trochę ciuchów na każdą pogodę. Cóż wiedział, że dostałby ochrzan, jakby poszedł w chłodne miejsce lekko ubrany, więc uznał, że trzeba się odpowiednio zabezpieczyć. Zapakował także zapasową laskę z mieczem, ot tak na wszelki wypadek. Nie zapomniał również o płynie na komary, no bo jeśli jednak trafi w cieplejsze miejsce to się przyda. Gdy dostał się na statek spędził raczej większość czasu na pokładzie siedząc w cieniu i obserwując przebywających tam ludzi oraz zajadając się kokosankami i herbatnikami w czekoladzie. Mimo że tym razem Colcia mu nie towarzyszyła, to za chował pewien umiar zostawiając trochę miejsca w żołądku, w końcu nie wiedział czy nie będą chcieli go nakarmić przed dostarczeniem jakiś szczegółów. W między czasie jako, że robiło się coraz cieplej wrzucił płaszcz policyjny do sakwy i został tylko w cienkiej koszuli, spodniach i z czapką oficera na głowie. Naturalnie takie rzeczy jak buty i skarpetki też ciągle miał. Dotarłszy do knajpy został skierowany do jakiegoś innego chłopaka przebywającego na tyłach lokalu. Niedługo później pojawiła się inna postać wręczając kopertę z wskazówką. Niestety nie zaproszono ich na obiad i wyproszono jak najszybciej, więc siwowłosy musiał się pożegnać z wizją smacznego posiłku przed zadaniem. Tak nawiasem, to na "tej" Galunie był pierwszy raz, więc wizerunki tutejszych mieszkańców całkiem go fascynowały, mimo iż już trochę o nich słyszał. Naturalnie gdy mieli wyruszać w las to wyjął sprej na komary i nieco się wypsikał. Naturalnie celem tego specyfiku było odstraszanie, a nie przyciąganie owadów, więc los nie powinien być złośliwy. Gdy tak się szykowali rozważał czy jego nowy towarzysz ma zły humor lub jest niemową, że tak milczy. Dumał nad tym drobną chwilkę, szukając też innych rozwiązań tego poważnego problemu, a gdy zdecydował się przemówić, kolega do wyprzedził.
- Oficer magicznej policji, Melior. Miło poznać. - Odparł uprzejmie z lekkim uśmiechem. - Co prawda spodziewałem się innego partnera, lecz tak też będzie w porządku. - Rzucił wesoło. - Prosiłbym bez ber pan, raczej oficjalność jest tu zbędna. - Dodał łagodnie.
Słysząc pytanie uśmiechnął się nieco tajemniczo.
- Nie mam pewności, ale jest duże prawdopodobieństwo, że jest człowiekiem, dzieckiem i być może dziewczynką. - Odrzekł dość lekko bez większego namysłu.
Naturalnie podążał dość równym krokiem z kolegą. Spytał też o magię oraz podał nazwę swojej. Cały czas także wypatrywał pułapek i nasłuchiwał dziwnych dźwięków. W razie konieczności starał się odskoczyć.

MG

Droga przez las zajęła wam nieco czasu, o dziwo obyło się bez nieprzyjemnych niespodzianek. Nie zaatakowały was głodne gepardy, ani nie chcieli zjeść głodni tubylcy. Gdy dotarliście do podnóża wzgórz, słońce stało jeszcze dość wysoko, chowało się jednak za czubkiem najwyższej z gór, rzucając cień na las z którego dopiero wyszliście. Nie ma to jak miła i spokojna podróż bez niespodzianek, teraz zaś doszliście do rozwidlenia dróg. Jeden ze szlaków prowadził pod pobliskie wzgórze, drugie okrążał je i kierował się ku babie jadze a ostatni z nich szedł prosto jak w morde strzelił między dwoma wzgórzami, małym wąwozem, prowadząc uj wie, właściwie gdzie. Tak więc na razie zbytnich problemów nie było, chyba musieliście po prostu się odnaleźć w tym górzystym labiryncie.

Droga przez gęsty tropikalny busz, czyt. las, minęła dość przyjemnie. Piękne, niespotykane na co dzień na stałym lądzie drzewa, świeże powietrze i żadnych niebezpieczeństw, póki co! Żyć nie umierać! Nawet można nazwać tę wędrówkę dość... Odprężającą? W każdym bądź razie niemęczącą. Wiele też nie rozmawiali, ale to chyba nie takie istotne... Chyba to i lepiej... Jeszcze ciemnowłosy musiałby się jakoś rozgadać czy coś... Ostatecznie wędrowali tak, a zielonooki myślał, na czym mogła polegać dokładniej magia matematyki. Ciekawe jak wygląda to w praktyce? - pomyślał sobie nastolatek i niedługo potem uświadomił sobie, że znaleźli się przy rozdrożu. I gdzie teraz pójść? Ścieżka 1 wyglądała na bezpieczną, ale czy zaprowadzi ich gdzieś dalej? Ścieżka numer 2... Hmmm... W sumie prowadzi do jednej z gór... Opcja numer 3. Prowadził przez wąwóz... W sumie nie wiadomo nawet gdzie prowadził... Ostatnia opcja niemalże została automatycznie skreślona przez Akiego. Teraz tylko pytanie... 1 czy 2? Zupełnie jak labirynt... Pewnie wybiorą jedno, a tam kolejne 3 ścieżki i tak w nieskończoność! Wróćmy jednak do dwóch pierwszych opcji! Po co wywodzić się bardziej na temat przypuszczeń? Więc... Chyba jednak logiczniejszym posunięciem będzie udanie się pierw na wzgórze... Czyli opcja numero uno! Tylko, że sam nie pójdzie...
- Jak pan... - przerwał na początku, przypominając sobie, iż ten nie chciał by tytułować go per pan. - Jak sądzisz? Którędy powinniśmy pójść? - zapytał spoglądając w jego stronę. Wydawał się być kimś inteligentnym, więc pewnie podejmie odpowiednią decyzje. Jeszcze taka magia... Mówi się, że matematycy w końcu sami w sobie są op! Matematyka królowa nauk i takie tam habla habla... - Myślę, że powinniśmy najpierw rozeznać się w terenie ze wzgórza... - to powiedziawszy wskazał jakby na pierwszą ścieżkę, jednak kto wie jaką ostatecznie wybiorą. Suma summarum zaufa pewnie starszej osobie z większym doświadczeniem i pójdzie za nim. Bo w końcu po co rozbijać drużynę już na początku. Ponadto będzie starał się zachować wszelakie środki ostrożności...

Cóż na szczęście leśne szlaki turystyczne obyły się bez praktycznie żadnych niedogodności. Nawet nie dostrzegł żadnego owada w okolicy. Czyżby jego środek odstraszał je na kilkanaście metrów od siebie? No w takim wypadku wiedział, że będzie musiał zapamiętać markę, bo w końcu po co kupować gorsze specyfiki. Tak nawiasem mówiąc siwowłosy nie miał co narzekać na pozostałe warunki, w końcu zapach drzew wydawał się przyjemny, a widoki też należały do nie najgorszych. Gdy jednak ta część się skończyła i trafił na rozdroża naszedł czas, by się zastanowić nad dalszą drogą. Ta trudny wybór, gdyż decyzja nad obraniem szlaku prowadzącemu ku przyszłości nie jest proste. Może się nawet wiązać z niebezpieczeństwem. Melior z kolei wolał się mierzyć z przeszkodami, które nie są poza jego możliwościami. No ale czas skończyć te pseudo filozoficzne dumanie i przejść do konkretów. Oczywistym było że droga przed siebie może i jest najszybszą, ale nie daje szans na rozejrzenie się wokoło i może być miejscem na zasadzkę nawet z dużej odległości. Dlatego też chłopak postanowił skupić się na dwóch pozostałych opcjach. Analizuję każdą z tras używając Conteggio, to na wzgórzu, górze, czy wąwozie. Czemu to zmierza? Mianowicie chce sprawdzić, gdzie mogą znaleźć maga, bo w końcu jakiś jest ich celem, a dodatkowo chce wiedzieć gdzie mniej jest inteligentnych istnień, gdyż chciałby uniknąć ewentualnej walki. Sprawdza czy nie ma też bestii i potworów.No a teraz przejdźmy do opcji. Naturalnie jeśli wyczuje maga to stara się tam pokierować, no bo jeśli szybciej to skończą to chyba dobrze, nie? Gdyby się okazało, że będą musieli go szukać dalej, to wybiera się tam gdzie mniej ludzi nie licząc wąwozu gdyż go skreśla z listy. Niestety w razie gdyby tam gdzie było mniej humanoidów przebywały bestie, to woli wybrać się tam gdzie są inteligentne jednostki. Cóż jakby nie patrzeć pojedynek z monstrami może być gorszy, więc woli go uniknąć. Następnie wedle wcześniej podanych kryteriów udaje się w daną stronę i tłumaczy swój wybór koledze. Jeśli nieco się ochłodziło, to wyciąga jakiś dodatkowy ciuch z sakwy i go zakłada. W razie ataku stara się odskoczyć.

MG

Melior postanowił skorzystać z policzenia. Używając go odkrył milusią rzecz, w całym otoczeniu był tylko jeden mag i żadnego innego człowieka czy bestii. Ów mag znajdował się przy Babie Jadze, dlatego właśnie tam udała się ta niewielka drużyna. Temperatura zanadto nie malała więc i Melior ubierać się cieplej nie musiał. Co ciekawe droga znów upłynęła wam w spokoju, nie odnotowaliście obecności żadnego przeciwnika czy trudności. Po kilkudziesięciu minutach marszu dotarliście zaś do podnóża Baby Jagi. Pod samą jednak górą nie udało się na pierwszy rzut oka dostrzec nic ciekawego. Ani żadnego budynku czy przejścia, zupełnie żadnych śladów obecności kogokolwiek, ile ktoś jednak Melior użyłby Contegio, mag się tu znajdował, więc... abo było trzeba zwiedzać całą górę, albo znaleźć inny sposób na zlokalizowanie owego człowieka.

Cóż drogowskaz Meliora działał należycie. problemem jednak było to czy trafili na właściwego maga, a jeśli tak, to gdzie znajdowała się Green Heart. Położenie obecnie poszukiwanego, jakoś siwowłosemu wydawało się sprawą drugorzędną, no bo pewnym jak dla niego było to, że w końcu go znajdą. W razie czego mógł sobie też troszeczkę pomóc magią, gdyż nie bardzo chciało mu się przedłużać swych obowiązków, skoro można to zrobić łatwo i przyjemnie. Używając Conteggio sprawdza stoki w czterech kierunkach świata cóż mógł je łatwo określić dzięki temu, iż słońce już z wolna zachodziło, a to dawało mu jako taką orientację. Pozatym postanowił jeszcze zbadać wnętrze góry i szczyt. Cóż lepiej było przeprowadzić gruntowną ekspertyzę. Jeśli wykryje maga na zewnątrz, to wybiera się w danym kierunku. Gdyby jednak wewnątrz tego w zniesienia to szuka jaskini. Oczywiście przy każdym wyborze tłumaczy, iż to tam spodziewa się znaleźć cel. Naturalnie cięgle bacznie obserwuje otoczenie. W razie niespodzianek stara się odskoczyć przed niebezpieczeństwem.

Co w sumie miał robić ciemnowłosy? Póki co to zdawał się taki jakiś... Nieprzydatny... W sumie chyba znów nie miał zbytnio co robić. Trochę to dziwne, ale może nawet i lepiej. Przynajmniej wychodzi wszystko tak, jakby było zwyczajnym, przyjemnym spacerkiem w ciepłym miejscu. W tym czasie, co mężczyzna przyglądał się wszystkim stronom świata, Aki postanowił zrobić też jakieś coś! Może nieistotne w gruncie rzeczy, ale no coś... Postanowił popatrzeć się w niebo, chmury! Ładne piękne niebo. Może z chmur da się coś odczytać? A przynajmniej sprawdzi się pogodę w najbliższym okresie. Oczywiście czeka na to, co przyniosą obserwacje Meliora. Raczej jego umiejętność jest bardziej przydatna. Chociaż... Może Aki dostrzeże latający po niebie cel! Wtedy by poinformował policjanta. Poza tym zielonooki dalej zachowuje czujność, mimo tego, iż spogląda się w niebo. Ponadto stara się zapewnić w miarę odpowiednią ochronę wspólnikowi. Niech ma jakoś szansę na użycie swojej magii i odnalezienie celu. Jeśli coś znajdą, to udają się w tamtym kierunku razem.

MG

No to Melior był w kropce, no bo gdzie znajdował się przeciwnik? Aki w tym czasie w ogóle okazał się na chwilę obecną zbędnym balastem. Mimo tego Melior podszedł do misji na spokojnie i po prostu postanowił dowiedzieć się, gdzie też znajduje się tajemniczy mag. Dlatego zamierzał użyć Conttegio po raz enty, ale suprise. Widać sam fakt że Mel zebrał się i zamierzał użyć Energii magicznej sprawił, że ziemia pod wami rozstąpiła się, ukazując pod wami dziwny metalowy okrąg, zapewne wejście do środka. Problem leżał w tym że wejście było zamknięte. Metalowy właz był całkowicie płaski, miał 3m średnicy. Na samym środku znajdował się mniejszy okrąg o średnicy jednego metra. Wewnątrz tego mniejszego koła zaś znajdowały się dwie, magicznie wyświetlane cyfry. Ta na górze przedstawiała 2 a ta na dole 99. Pierścień dookoła mniejszego okręgu, świecił się w tej chwili na czerwono.

//Przez Meliora macie ciężej, ma źle wypełnione KP~//

//Czas na odpis 16.01 godzina 19:00

Cóż Melior z zaciekawieniem spojrzał na spory krąg. Wyświetlane liczby również wzbudziły w nim zainteresowanie, no jakby nie patrzeć w końcu stało się coś fascynującego. Zapewne gdyby kazano mu jeszcze czekać to sam poszukałby se sam jakiejś rozrywki. No, ale przejdźmy do rzeczy. Jakaś okrągła płyta z odznaczonym środkiem i powyżej ukazującymi się liczbami. Trzeba przyznać, że ta zagadka oparta na cyfrach wyglądała dla siwowłosego dość zabawnie. Pytanie tylko czy powinni wchodzić na ten właz czy nie, no bo w końcu mogła to być pułapka nie? Jednakże takie drobnostki nie wydawały się chłopakowi problemem i zamierzał rozwiązać je w możliwie najłatwiejszy sposób.
- Hmm, mógłbyś się na chwilę cofnąć? - Spytał przejmie z tajemniczym uśmiechem.
Zaraz po słowach poszukał jakiegoś kamienia co mógłby ważyć gdzieś koło kilograma, a następnie oddaliwszy się na co najmniej 10 metrów rzucił nim tak by ten wylądował w mniejszym okręgu. Jeśli się nie udało, to ponawiał próbę, aż do skutku. Następnie przygląda się wynikom, czyli temu co się stanie. zwraca też uwagę na liczmy. W razie potrzeby odskakuje do tyłu.

O! To intrygujące... Nagle, z niewyjaśnionych przyczyn pojawił się pod nimi dziwny krąg, chyba z metalu... W sumie nie wiedział co z tym zrobić... Niby były tutaj jakieś cyfry, ale co mogły one znaczyć? Do czego służyć? Tego nie wiedział, jednak najwyraźniej białowłosy miał jakiś plan...
- Yhym... - odparł cicho, przesuwając się zgodnie z poleceniem starszego. Skoro ma plan, wypada mu zaufać. Ostatecznie przystanął mniej więcej na skraju większego kręgu. Tu powinno być chyba bezpiecznie. Co robił? Otóż poza rozważaniem sensu egzystencji i przyglądaniem się poczynaniom szarowłosego wiele mu nie zostało. Ciekawe... Czyżby próbował jakoś rozgryźć ten system? Może to nawet nie jest magiczne wejście... - pomyślał zielonooki. Czekając na rezultaty manewrów mężczyzny. Zastanawiało go, co tak naprawdę trzeba zrobić... W razie czego, jakby coś go zaniepokoiło, to odskakuje od dziwnego kręgu.

MG

Dwójka magów skupiła się chwilowo jedynie na badaniu tajemniczego włazu. Pan matematyk postanowił sprawdzić najlogiczniejszą z rzeczy, czyli jak zmienią się liczby gdy znajdzie się tam tylko kamień. I gdy owym kamieniem rzucił, samemu wraz z Akim schodząc. Liczby się zmieniły. Górna wynosiła 1 i dolna 1. Kamień jednak jak zauważył chłopak miał nieco mniej od kilograma, dało się to poczuć podnosząc go, miał może z 600 gram. Tak czy siak obręcz pozostawała ciągle czerwona. Więc chłopaki powinni dalej kombinować, by zrobić coś innego i jakoś otworzyć drzwi. No ewentualnie poszukać jakiego innego przejścia.

Eh... Czyżby to była zwykła waga? Nie zaszkodzi chyba spróbować... Tylko jak miałoby to działać?
- Może... Może spróbuje tam stanąć? - zasugerował, ale jakoś tak postanowił podejść tam. Początkowo przystaje w okręgu wraz z rzuconym kamieniem, a następnie jeśli nic się nie zadzieje to zrzuca kamyk z okręgu. Oczywiście przypatruje się też wynikom. Jakby jednak to w żaden sposób nie poskutkowało, to...
- To chyba na nic... Może pan też powinien spróbować? - mówi to schodząc, po czym obchodzi wszystko dookoła, starając się wszystkiemu jak najuważniej przyjrzeć. To było dziwne... Jeszcze może okazać się, że stracą tyle czasu, a znalezisko okaże się tylko wagą... Ale... Co powinni wtedy zrobić? Może powinni gdzieś się rozejrzeć? W końcu wkrótce może nastać mrok, a to na pewno im nie pomoże...

Cóż Meliorowi wynik nie do końca się zgadzał, więc trzeba się było zastanowić, czy ta waga w jakiś specyficzny sposób nie zaokrąglała danych. Lecz na to był tylko jeden sposób, a mianowicie wziąć inny obiekt do zbadania. Trzeba przyznać, że to nieco ułatwiało sprawę.
- Oki, nie mam nic przeciwko. - Rzucił luźno z lekkim uśmiechem.
Póki co stał kilka metrów od tego ustrojstwa, gdy koleżka postanowił na nie wejść. Przyglądał się dokładnie liczbom by załapać w jakiż to sposób się one zmienią. Następnie postanowił dać lekką zmianę.
- Jak możesz to wyrzuć teraz ten wcześniejszy kamień. - Odparł uprzejmie.
Ciekawiło siwowłosego czy liczby zmienią się tylko za kamień, czy może też jakieś nowe dane wejdą podczas już schylania.
- Może narazie tam zostań, chcę przeprowadzić parę eksperymentów. - Rzucił wesoło.