Dzielnica w okolicach Oak

Czas na zabawę! - pomyślał Nord, kiedy zauważył, że wilki się zbliżają. Uśmiech mu się ciągle poszerzał. Dawno nie walczył, a tęsknił za tym, do tego teraz to nie zwykła bitka, tylko walka o przetrwanie i to nie tylko jego, ale też jego kuzynki. Nie mógł pozwolić jej skrzywdzić. Kiedy wilki się zbliżyły na odległość mniej więcej dwóch metrów, to wykonał zamach od lewej do prawej swoim mieczem, jeśli to nie zadziałało, a wilki się zbliżyły jeszcze bardziej, wykorzystuje to, że miecz jest już w ruchu i robi z nim obrót znowu starając się trafić w wilki. Jeśli te jednak ciągle na niego nacierają, znowu wykorzystuje pęd i wykonuje zamach pięścią, celując w nos najbliższego. Możliwe jednak, że nawet to nie zadziała, wtedy Wojownik Północy, stara się uniknąć ataków, zablokować je mieczem, albo zasłonić się ręką, co dzięki czarowi Dairine powinno mu zapewnić jakąś ochronę. Jednak, jest szansa, że jego ataki poskutkowały, wtedy stara się w miarę możliwości pomóc innym, odganiając i atakując wilki. Możliwe jest też, że nie będą potrzebować pomocy, wtedy dzielny Nord po prostu stara się zaatakować kobietę, ciągle jednak będąc gotowym na ataki ze strony wilków, które starałby się zablokować albo uniknąć.

/wybaczcie, takie szycie hehehe/


Zabawa więc rozpoczęła się, czy to na dobre czy to na złe. Chłopak płonący nienawiścią, jak i czarnym ogniem, wraz ze swoją wierną towarzyszką w rękach wystrzelił do przodu w kierunku kobiety. Cieniste stworzenia skoczyły ku niemu, lecz on tylko spojrzał się znacząco, zanim jego ostrze świsnęło w powietrzu. Celem jego ataku było oczywiście ciało najbliżej atakującego wilka, którego struktura raczej nie pozwalała na zatrzymanie uderzenia ciężkim orężem. Czy się udało czy też nie, ciemnowłosy natychmiast odskakiwał kawałek na bok, tak aby wykorzystać siłę obrotu i drugim uderzeniem dobić kolejne stworzenie, które miało czelnośc go atakować. Astarot nie dostał żadnego wsparcia ze strony ich supporta, jednak też nie oczekiwał wiele. Zdawał sobie sprawę, że musi walczyć własnymi siłami o własnych możliwościach. Jeżeli jakiś z wilków jeszcze się poruszał, chłopak wyciągał rękę przed siebie i starał się wykorzystać mroczną energię skoncentrowaną wokół ich głowy, tak aby zmiażdzyła ona czaszki tych potwornych kreatur. Co jak co, ale w tej walce to Czarny Mag miał przewagę nad przeciwnikiem. Teraz jednak należało by się rozejrzeć, co stało się z wiedźmą, tak nieumyślnie wcześniej zaatakowaną przez Aishę.

Stan postaci:
-Aisha: 95% MP
-Dairine: 105% MP

Czas na odpis: 3 dni od teraz, tj. 07.06.2013

Lululayne..
Szepty, ciche, mroźne i przypominające śmierć szepty... Tak chłodne, jak wiatr który właśnie rozwiał włosy fioletowej.
Czarna Kula unosiła się obok swojej Pani, jakby grzecznie czekała na polecenia. Zaś Aisha miała spuszczoną głowę, tylko po to, aby po chwili ją unieść i spojrzeć na cienistą.
Oczy Lulu były przepełnione gniewem, a zadarty wyraz twarzy i zaciśnięte piąstki. Nie wróżyły nic dobrego.
Odważyła się, o dziwo ale się odważyła. Podeszła do cienistej na jakieś 5 metrów, patrzyła na nią pewnie, tak samo z resztą trzymała rózgę i swoją postawę.
-Czemu to zrobiłaś ? Czemu to wszystko robisz? Kim Ty jesteś! Słowa wycedzone przez zęby. Nie patrzyła an resztę, widziała śmierć niewinnej osoby.
Dlaczego ona musiała zginąć?! To pytanie było priorytetem i retoryką. Bo przecież takie ścierwa, bo takie zdanie miała aktualnie o cienistej nie raczyły by nigdy powiedzieć czemu zabijają. Chociaż kto wie ?
Jeżeli nastąpi jakikolwiek atak, to oczywiście będzie walczyć. Jednak jak dojdzie do rozmowy, będzie brnęła aby dowiedzieć się prawdy... Lecz kto to wie.. Historia zawsze może potoczyć się inaczej, w końcu jest tak niepoczytalną czarodziejką.

Wielkolud ruszył szybko w stronę tajemniczej kobiety, od lewej strony, tym samym starając się zablokować jej jedną z dróg ucieczki. Ciągle jest gotowy do uniku i bloku, w razie ataku. Kiedy już dociera do miejsca do którego planował dotrzeć, staje w pozycji bojowej z wyciągniętym mieczem, gotowy do ataku w razie gdyby kobieta starała się uciec. Oczywiście jeśli kobieta go zaatakuje, postara się ją zablokować albo uniknąć, jednak ciągle próbując ją zatrzymać wszelkimi możliwymi sposobami.

Szło jej nieco opornie z tymi wilkami, przez co czuła się nieco gorsza- była nordycką kobietą, a nie mogła sobie poradzić z bandą zapyziałych wilków. Włączył się jej ZNP- Zespół Napięcia Przedmiesiączkowego... teraz tylko uciekać, bo była wkurzona na maksa. Dairine ruszyła ku tajemniczej nieznajomej i stanęła po prawej stronie kobiety blokując ją w ten sposób. Rzuciła na siebie zmniejszoną siłę, mając nadzieję, że kobieta będzie posługiwała się zaklęciami. Lorich była przygotowana na zblokowanie jej ataku tarczą.

Stan postaci:
-Aisha: 99% MP
-Dairine: 105% MP

//Czas na odpis: 3 dni, i tak wiem lekko się spóźniłem ze swoim, przepraszam za to wszystkich.

Astaroth pozostał w miejscu. Nie miał zamiaru pchać się tam gdzie już było wsytarczająco dużo osób. Z doświadczenia wiedział wszak, że kiedy walczy grupa przeciwko jednemu, pojedyńcze jednostki niezorganizowane, będą sobie jedynie przeszkadzać. Chłodnym wzrokiem przemieżał pole bitwy w poszukiwaniu przeciwnika. Póki co jednak jedyną przeciwniczką była nieznana czarodziejka, która w dziwny sposób zaczęla transformować. Dopiero wtedy zainteresowało to młodego Madare, który powolnym krokiem, z bronią w ręku zaczął kierować się w jej kierunku.
Kto to... Rzucił pobieżnie, zupełnie jakby ktoś znał odpowiedź na to pytanie.

Dairine zacisnęła palce na rękojeści swojego miecza. Może była i tankiem, ale nadawała się także do walki. Bądź co bądź jest nordycką kobietą, musi wiedzieć, jak się bronić i przy okazji komuś porządnie przypiee... no. Już chciała ją zaatakować, kiedy kobieta padła na ziemię i... nagle pojawiła się zleceniodawczyni. Na twarzy kobiety pojawiło się takie wtf i spojrzała zdziwiona na swojego kuzyna. I co oni mają niby z tym fantem zrobić? Lorich była nieco zszokowana. Westchnęła ciężko.
- Nie rozumiem... o co chodzi...- Spojrzała na kobietę- Dlaczego?

Wojownik północy podszedł do kobiety, która wygląda jakby zasnęła. Kiedy cień z niej zniknął, rozpoznał w niej zleceniodawczynię. To ta kobieta zleciła nam misję... Nie wiem co się dzieje, ale wydaję mi się, że powinniśmy ją przesłuchać. Najlepiej ją jakoś unieruchomić i porozmawiać, kiedy do siebie dojdzie. Mówiąc to, schował swój miecz, uklęknął przy kobiecie i podniósł jej ciało, co dzięki jego sile, oraz prawdopodobnie niewielkiej masie jej ciała nie powinno być problemem. Powoli niósł ją w stronę najbliższych drzew, gdzie położył ją w cieniu. Ja jej popilnuję, wy załatwcie coś, czym można ją związać, potem poczekamy aż się przebudzi i ją wypytamy o parę rzeczy

Za to Aisha co zrobiła ? Mianowicie strzała w stronę kobiety, opadła przy niej na kolana. Nadal nie do końca wierzyła własnym oczom. Myślała ze to przez strach, ale uniosła ciało zleceniodawczyni i przyjrzała się jej nieco bliżej. Na twarzy fioletowej malowało się nie zrozumienie, nie wiedziała, czemu, jak co i dlaczego. Popatrzyła po reszcie przełykając sporą gule. 
-To na prawdę ona.. Tylko czemu. 
Retoryczne pytanie, na które nie oczekiwała odpowiedzi. Kobietka lekko posmutniała i mimo drobnej postury i stety niestety, jako jedyna odważyła się chyba podejść najbliżej. Rózgę zahaczyła o specjalny pas na plecach dzięki któremu mogła swobodnie, lecz z naciskiem na słowo ,,z trudem'' stanąć przeciw Nevir'owi
- Zdecydowanie nie jestem za twoim pomysłem.  Zimne oczy fioletowej padły na rudego. Przez jej fioletowy łepek przechodziły myśli typu : Ona jest młoda, co on sobie myśli!? 
- Moja propozycja... Nie... Ja chce żebyśmy zanieśli ją do jej domu. Na pewno nie była by miło zaskoczona widokiem naszej czwórki. Która patrzyła by na nią z góry. Nie wiadomo nic. wiemy tyle że ona zabija ludzi - Bo praktycznie na to wychodzi. Więc nie zachowujmy się jak jakieś potwory, jesteśmy ludźmi. . Powiedziała spuszczając głowę.
Oczywiście Aisha jako jedna z bardziej pyskatych, a tym bardziej stanowczych czarodziejek. Postawi na swoje i będzie zdolna zaatakować. Jej dziwne przeczucie mówi jej ,, Że to nie wina zleceniodawczyni ''. 
Pewne jest jedno. Nie da przywiązać dziewczyny, a tym bardziej nigdzie nie pójdzie. 
Jeżeli Nevir odpuści, no to wyprawa z powrotem do wioski, prawda?

Dairine spojrzała na wszystkich po kolei. Zaraz, zaraz, panowie i panie! Nie ma się o co kłócić... chyba. Kobieta była także zdezorientowana tym, że ich zleceniodawczyni była morderczynią, ale trzeba było z nią coś teraz zrobić. Tylko co? Aisha twierdziła, że trzeba ją zabrać do domu, a Nevir, że raczej związać ją i poczekać, aż się obudzi. A co uważała ona... prawdę mówiąc to nic. Dai miała przeczucie, że jej głos nie ma tu jakiejkolwiek wagi. Była tylko supportem, a to oznaczało, że "najmniej" robiła. Postanowiła jednak się wypowiedzieć, lecz uprzedził ją krzyk kobiety. 
-Zamknij się, uszy bolą.- Powiedziała do kobiety i podeszła do niej. Wbiła miecz w ziemię i przymrużyła oczy.- Gadaj, co tu się wyrabia. Teraz.

Aisha zmroziła wzrokiem Nevir'a... Nie ma takiej opcji. Przeszło jej przez myśl, gdy rózga dziewczyny zaświeciła się lekko. Zmrużyła gniewnie oczy, a jej twarzyczka pokazywała tylko złość. 
Po chwili usłyszała głos support'a. Jej słodkiej Dairine, spojrzała na nią słodkimi oczkami. 
-Nie mów tak do zleceniodawczyni. Powiedziała w jej strone i sama spojrzała na przewieszoną przez ramię kobietę. Długie czarne włosy spięte w dwie zakręcone kitki. Uśmiechnęła się w jej stronę i podeszła do niej, w geście pomocy. 
-Nie bój się on Ci nic nie zrobi.  Powiedziała, a tak na prawdę miała ochote zjeść Nevira, a najlepiej wysłać go do innego wymiaru. 
-Nevir, zabierzmy ją do domu. Jęknęła proszącym głosem, ale nadal mierząc go zimnym spojrzeniem, trzymała krew na wodzy.

Ponad miesiąc cisza na tej misji, a brak info ze strony MG, więc...Jesteście wolni - misja przerwana z powodu braku aktywności.

Każdy prócz Tetsuo po 4PD
Tetsuo - 1PD