Ruiny miasta Ilion

First topic message reminder :

MG

Miejsce spotkania z przewodnikiem ustaliła już wcześniej, więc była pewna, że coś musiało się stać. Przygryzła wargę, stojąc tuż na skraju kotliny. Ruiny miasta, tak dobrze widoczne z tego miejsca, wciąż wydawały się odległe, a przewodnika nie było już od trzech godzin. Zaczynała się niepokoić. Wiedziała, że alchemicy nie pozwolą nikomu bezkarnie wchodzić na ich teren, lecz skoro przewodnikowi udawało się to już tyle razu, więc dlaczego teraz nie? Dlaczego właśnie jej musiało się to przytrafić?
- Ach, przeklęty dahr! - przeklęła i ruszyła po stromym zboczu ścieżką, która prowadziła do zrujnowanego miasta. Nie pozostawało jej nic innego. Musiała na własną rękę dowiedzieć się o tym, co planują alchemicy zanim... zanim będzie za późno.

Karczma pod "Ospałym bobrem" była jedną z tych, do których przychodziło się tylko w interesach. Nie dlatego, że można było liczyć na dyskrecję lub też serwowano dobre trunki, które mogły zmiękczyć nawet najbardziej zatwardziałego kupca. Dyskrecji nie było wcale, karczmarz słynął ze sprzedaży informacji, a większość trunków smakowała jak siki kota. Najważniejsze było to, że przychodziło do niej niewielu ludzi, najczęściej stałych klientów, a karczmarza dało się przekupić byle wódką, by nie wściubiał nosa w nie swoje sprawy. Sama karczma była obskurna i biada każdemu, który zechciał spędzić w niej noc - często kończył golusieńki jak go Pan Bóg stworzył. Stoły, krzesła, nawet ściany i podłoga były zrobione z ciemnego drewna, pokrytego równie ciemną, łuszczącą się już ze starości farbą, na której wciąż były plamy po niezliczonych bójkach z przeszłości.
Arte, zleceniodawca, siedział pod ścianą przy dwóch złączonych stołach. Miała się tu zjawić wesoła grupka magów, więc trzeba było zadbać o miejsce i spokój. W całym pomieszczeniu był tylko on i karczmarz przekupiony kilkoma butelkami bimbru. On sam wyglądał jak ta karczma - staro i nieprzyjaźnie. Ubrany w podniszczony płaszcz podróżny i równie zdezelowane buty, roztaczał wokół siebie aurę niedostępności. Szara cera, podkrążone oczy i zaniedbana broda tylko bardziej wzmacniały uczucie beznadziejności bijące od mężczyzny. Kiedyś, nim stracił ukochaną, był pewnie pełen sił i życia, ale teraz, skurczony, w odrzucającej karczmie, wydawał się pozbawiony tego życia. Jedynie stalowoszare oczy, pełne determinacji stanowiły dowód, że jeszcze się nie poddał, że wciąż żył nadzieją na odnalezienie dziewczyny. Odchylił głowę w tył i czekał.
- Ciekawe, co to za ludzie... - mruknął do siebie. Przez ostatnie siedemnaście lat zgłaszali się do nie albo same szumowiny liczące na zysk, albo 'rycerze w lśniącej zbroi', którzy myśleli tylko o jednym lub bawili się w bohaterów, a tak naprawdę zupełnie nic nie wiedzieli o życiu i niebezpieczeństwach. Bo co takiego mogą zrobić alchemicy nam, potężnym magom? Parsknął do własnych myśli i przeciągnął się, wpatrując w wejście do karczmy, zapraszając gestem do siebie magów, którzy podjęli się zadania. Czekał, aż pojawią się wszyscy, dopiero wtedy zaczął.
- Nazywam się Arte. To ostatnia wyprawa do ruin Ilion, gdzie zaginęła Tsubame. Czytaliście dziennik? Jeżeli nie, macie tu kartkę z jej dziennika i przeczytajcie. Szukam jakiejkolwiek informacji na jej temat. Czy żyje, czy zginęła, nie obchodzi mnie. Chcę wiedzieć, co dokładnie jej się stało - mówił twardym, rzeczowym głosem, pełnym niezachwianej determinacji. - Czy macie jakieś pytania? Jeżeli nie, zaprowadzę was do kotliny, dalej pójdziecie sami - zakończył, czekając na wasze pytania lub ich brak.


Notatki od MG
Czas odpisu 48h od mojego posta, kolejność dowolna

To wszystko część planu, to zawsze jest część planu, przynajmniej według Boźka to będzie kolejna część planu. Tylko pytanie było co ten tam krzyczał. Po x799 pamięta, że... w sumnie mniej ważne czego się nauczył po x799, bo o tym nikt nie mówi. Gdy tylko usłyszał tupnięcia już mu się to nie podobało, tym bardziej, że brzmiało to tak jakby coś ciężkiego tutaj szło. Zaraz po tym pomyślał, że drzwi mogą być kolejną pułapką, w końcu Seymour już się w jedną dał złapać... Może jednak powinien się wrócić, no cóż... W teorii nie bardzo chce, ale musi... Dlatego też się odwróci i stawi czoła temu co przyjdzie mu zobaczyć. Jakby jednak nic nie było to powie Seymourowi, że szukał dalej jakiegos wyłącznika czy coś.

MG

Boźer trwał w nerwowym oczekiwaniu, nie wiedząc, co za szkaradztwo szło w jego stronę. Mógł uciekać dalej, ale co by to dało, skoro i tak bestia byłaby tuż za nim? Szybko się przekonał, że była to kolejna potężna chimera, tym razem z długimi kłami i nieprzyjemnie wyglądającym, jakby skorpionim, ogonem. Cokolwiek tu się działa, ktoś miał niezły arsenał takich zmutowanych stworzeń patrolujących okolicę. Bestia ryknęła, sprawiając, że nawet wydarzenia z x799 były przy tym niczym i mężczyźnie nieco zmiękły nogi, po czym rzuciła się na niego z zawrotną szybkością, prawdopodobnie zamierzając rozorać go pazurami. Nie było wiele czasu na reakcję.

Nie poszedł Mohamed to góry to góra przyszła do Mohameda. Szkoda tylko że to krwiożercza góra mięsa. Boźerowi zmiękły nogi i przełknął ślinę, ale nie mógł stać bezczynnie tym bardziej że to kurewsto leciało na niego więc postanowił użyć stepu (C) w tył do uniknięcia ataku besti, a następie Hitman style: flicker (C), by uderzyć bestie najszybciej jak może, a następnie użyć double punch (C), by zadać podwójne uderzenie, gdy bestia będzie przymroczona, nie może sobie pozwolić na to, by to skurwysyństwo robiło co chce. Następnie spróbuje uderzyć ją w podbródek, by nieco bardziej sprawić jej problemy z orientacją co się dzieje dookoła przy pomocy prawej ręki. Niestety potwór ma pewnie dużą masę i nie będzie to takie proste dlatego też spróbuje się nieco cofać jak bestia będzie machała łapami, by następnie wyprowadzić kontrę w prawej łapy prostym, by jej łapy będą kończyły jej uderzenia. Musi się w sumie dostać do tego kolesia, w końcu nie łatwo będzie mu się odnaleźć bez niego.

MG

Nie było co czekać na bestię, by ta rozorała bohatera na pól. Szybkie wycofanie się w tył sprawiło, że chimera runęła na ziemię, uszkadzając swoim impetem kamienną posadzkę i wywołując drgania podłoża. Gdyby Boźer tam stał, zostałaby z niego krwawa miazga. Anderson jednak nie zastanawiał się nad tym, co by było gdyby i przeszedł do ofensywy, ponownie skracając dystans między nim a bestią i korzystając z zaklęcia, które trafiło potwora w pysk. Chimera jęknęła, potrząsnęła pyskiem i wydawała się zdezorientowana, przez co mężczyzna przeszedł do kolejnego ciosu. przed Double Punch powstrzymał go jednak potężny, wściekły ryk tuż przy swoim uchu, wywołując potężny ból bębenków. Z przerażeniem też mógł zobaczyć, że potężna szczeka bestii jest za blisko jego ciała. Znów miał niewiele czasu na reakcję, inaczej skończy jako śniadanie.

Niestety Boźer nie należał do cyrkowców co by wkładać głowę do pyska bestii, a tym bardziej, że nie było tutaj publiki. Teraz musiał coś wymyślić, by nie zostać zjedzonym, a miał na to tylko chwilę, dlatego teraz chciał się uchylić od paszczy bestii robiąc odskok do tyłu mając nadzieje, że go nie sięgnie, a tym bardziej, że musiał też oszczędzać energią, chociaż w tym wypadku "Żydowanie" może go zgubić, dlatego w ostateczności użyje step (D), by mieć pewność że nie zostanie trafionym. By następnie się wrócić do bestii, by uderzyć ją w szczękę podbródkowym z prawej łapy.

MG

I co by zrobić, żeby się nie narobić, a do tego wyjść zwycięsko z potyczki z potężną chimera, która coraz bardziej miała chrapkę na Boźera. Mężczyzna jednak nie zamierzał stawać się przekąską i odskoczył w iście efektownym, bokserskim stylu. Nie spodziewał się jednak, że wraz z tym krokiem, pech będzie miał go w swoich objęciach i przez przypadek uruchomi jedną z pułapek, która pod naciskiem sprawiła, że z posadzki tuż pod chimera wyrosły ostre jak brzytwa kolce, mocno raniąc stworzenie. Oszalała z bólu chimera, ryknęła ponownie, tym razem na tyle potężnie, że stary korytarz zaczął się walić - włącznie z gruntem pod magiem. Niespodziewający się niczego Boźer runął w podziemny korytarz ukryty tuż pod posadzką...

Minęło pięć dni odkąd Boźer udał się do ruin Illion. Powrócił do Oak w niezbyt prezentującym się stanie, jednak nic poważnego mu nie było. Po drodze udało mu się ubić jeszcze kilka innych potworów, silniejszy o nowe doświadczenia, jednak bez większych wskazówek odnośnie Alchemików. Mimo wszystko zdawało się, że Władcy są bardziej szczęśliwi z tego, że w ogóle wrócił cały i zdrów.

Podsumowanie
+ 30 PD, 15k klejnotów.