Plaża Główna

First topic message reminder :

Wielka, piaszczysta i zazwyczaj dość sporo zaludniona - oto najsławniejsza plaża na świecie! No może to przesada, ale wilu 'tubylców' właśnie tak reklamuje to miejsce, tylko po to by przyciągnąć jak największą liczbe person z pełnymi kieszeniami.
Jak się można domyśleć, jest tutaj sporo miejsca, a gdzienigdzie nawet znajdują się leżaki, na których można się opalać - zwłaszcza jak się zapomniało ręcznika, a nie chce się leżeć na iście gorącym piachu. Codziennie można tu ujrzeć gromady dzieci budujących zamki, dzielnych dorosłych pilnujących swych pociech i innych ludzi, którzy wybrali się na wypoczynek do owego miejsca.
Samo morze nie pozostaje dłużne - naturalnie jest większe niż sama plaża, ale zaspokaja pragnienia młodych serferów, tak samo jak malutkich brządców, którym wystarczy tylko dotknąć tej zimnej wody.

/by Colette

Gdyby Jacq potrafiłaby czytać w myślach, dowiedziała by się szybko co Falco o niej pomyślał. Szybko by się z tym rozprawiła i wyjaśniłaby dlaczego właśnie przybyła na plażę. Nie sugerowała się nazwą, nawet jej do głowy nie przyszło, że siedziba byłaby umiejscowiona właśnie przy brzegu morza. Chociaż fakt pasuje idealnie, gdyby tak się kierować nazwami gildii niektóre pewnie by latały nad naszymi głowami lub nie miały by prawa istnieć w tym świecie, bo nie wiadomo gdzie powinny się znaleźć.
-Król Tryton? - powtórzyła słowa mężczyzny i domyśliła się, że chodzi właśnie o dziewczynę. Spojrzała na nią i od razu oceniła pozytywnie, nie tak jak jego. Dlatego postanowiła go na chwilę ignorować.
-Naprawdę? - zareagowała entuzjastycznie, splotła palce dłoni podnosząc je na wysokości klatki piersiowej. Do tego na jej twarzy zawitał radosny uśmiech i błysk w oku
-Byłabym naprawdę wdzięczna - dodała kolejna słowa i ukłoniła się przed dziewczyną. Jednak niektóre maniery z domu wciąż w niej drzemią, chociaż teraz i tak jest znacznie swobodniejsza i nie boi się okazywać nie których emocji, chwilami zbyt przesadnie.

Plaża. Piasek, woda, wiatr... I krew. Brązowo włosy mężczyzna zataczając się szedł przed siebie. Nie był pijany. Co to, to nie. Jego ubranie, wraz z czerwonym płaszczem z kapturem pokryte było krwią. Szedł powoli, każdy krok zdawał się sprawiać mu ból. Przeszedł metr. Upadł. Leżał na piasku przez dłuższą chwilę trzymając się za głowę. Wstał. Przeszedł kilkanaście metrów i znowu przystanął, aby odpocząć. Oparł dłonie o kolana, głowę pochylił w dół. Wypluł trochę śliny na ziemię, odchrząknął i przetarł twarz rękawem. Tylko jeszcze bardziej umazał się szkarłatem krwi. Rozejrzał się po plaży i dopiero teraz zdał sobie sprawę... że stoi tuż obok jakiejś czarnowłosej dziewczyny. Zanim zdążył coś zrobić, znowu upadł. [Ta dziewczyna to Asteria].

Falco został olany przez nowo przybyłą, która nie załapała żartu i tak naprawdę mu to zwisało. Nie miał zamiaru towarzyszyć kobietą w wycieczce do siedziby syrenek, bo w sumie po co?
-Szerokiej drogi, czy coś--rzekł i nie miał zamiaru kontynuować tematu siostry, nie przy ludziach. Znów powinno paść pytanie no, bo i po co? Wziął ostatniego bucha i tym razem dym poleciał w twarz Jacqueline,a pet w swe należne miejsce, czyli do morza. Falco już miał się wynieść gdzieś z dala od kobiet, gdy jakiś facet zaliczył groundpalma przed Asterią. Fal rzecz jasna zauważył jego stan, wszak wzrok miał doskonały, jak na pełnoprawnego strzelca przystało. Hawk postanowił być dobroduszny i pomóc zbłąkanej owieczce, tym bardziej że stał zaraz obok Asterii, miał blisko, to nie godziło się zostawić potrzebującego w potrzebie przy damach prawda? Nasz palacz naczelny w towarzystwie zrobił krok w przód i przyklęknął przy poszkodowanym. Dobył swej broni w międzyczasie, gdy przyklękał, po czym przyłożył glocka*, którego trzymał w prawej ręce do głowy Huntera
-Pozwól, że ulżę w twym cierpieniu.- w jego głosie można było usłyszeć coś w rodzaju troski, czy zamartwiania się. W każdym bądź razie wydawało się, iż Falco jest szczery.
-Jakieś ostatnie życzenie?--uśmiechnął się delikatnie, ale widać było, iż jego uśmiech jest iście szczery, zaś jego palec drżał niebezpiecznie na spuście. Czyżby brały go nerwy? Nie sądzę, prędzej postawiłbym na to, iż Fal drżał z podekscytowania.

Tak...już chciała pożegnać się z Falco i powiedzieć mu aby czekał w jakimś charakterystycznym punkcie następnego ranka. Chciała mu pomóc w poszukiwaniach, choć nie bardzo wiedziała dlaczego aż tak bardzo chce to zrobić. Wydawał się taki...szczery, kiedy mówił, że szuka siostry. Zupełnie jakby nie widział jej wiele lat i nie był pewien co znajdzie.
Pokiwała głową widząc entuzjazm dziewczyny i sama uśmiechnęła się serdecznie. Asteria była zbyt sympatyczną osobą, aby komuś odmówić pomocy, więc szybko ułożyła sobie plan działania. Najpierw trzeba było pomóc dziewczynie. Poszukiwanie siostry Falco jest działaniem nieco bardziej wymagającym w czasie, a do siedziby wcale tak daleko nie było.
Już nawet wymyśliła miejsce spotkania z chłopakiem, kiedy to u jej stóp ktoś upadł. Czarna będąc w szoku nie wiedziała początkowo jak zareagować. Kiedy jednak Falco spytał o ostatnie życzenie, Asteria zignorowała wyrzuconego do morza peta i rzuciła się w stronę jego ręki, aby powstrzymać go.
- Nie rób tego! On potrzebuje pomocy! - wykrzyknęła starając się jak najdelikatniej odsunąć jego rękę, która trzymała palec na spuście od celu jakim był leżący mężczyzna.
- Co sie stało? Co ci jest? - zapytała z nadzieją, że ten będzie w stanie odpowiedzieć, po czym rozejrzała się po zebranych.

Pomyślałby kto, że Asteria poszła tylko pobiegać po plaży...

Jacq już nie mogła się doczekać kiedy zobaczy siedzibę gildii, na pewno musi być ładna. W końcu jest to gildia dla kobiet, więc na pewno o nią dbają i przyjemnie się spędza tam czas. Jeśli już zostanie przyjęta to gdzie mogłaby mieć znak gildii? Dłoń, przedramię, a może udo? Potem nad tym pomyśli. Była naprawdę podekscytowana i uśmiech nie schodził z jej twarzy nawet na sekundę. Wtedy pomyślała, że wypadałoby się przedstawić
-Przepraszam.. nawet się nie przedstawiłam - niestety zdania już nie mogła dokończyć po nagle ktoś padł przy nogach Syrenki. Kiedy? Skąd się tutaj wziął? Nawet nie zauważyła, że ktoś zmierza w tym kierunku. Była zbyt skupiona na dziewczynie i nie zwracała uwagi na otoczenie. Musiała szybko zareagować, widać, że potrzebował pomocy i to jak najszybciej. Na szczęście Syrenka powstrzymała mężczyznę od skrócenia mu cierpień, żeby robić coś takiego. Jacq nigdy nie pozwoliłaby na taki czyn. Przykucnęła przy nim i położyła dłoń na policzku. Potrzebne pytania zadała już Syrenka.
-O-on - oderwała dłoń, nie była pewna było ciemno. Przybliżyła rękę do twarzy i powąchała - To krew - ten zapach można rozpoznać. Nie wiedziała czy to była jego krew, czy kogoś innego. Było ciemno i nie mogła dostrzec czy ma rany z powodu odzianego płaszcza. Obróciła go by leżał na plecach i pochyliła się by sprawdzić czy w ogóle oddycha i ma krążenie. Oczywiście jeśli wcześniej nie odpowiedziałby na pytanie Syrenki. W innym wypadku, będzie musiała wykonać czynności reanimacyjne. W każdym z przypadków i tak postanawia użyć zapobiegawczo zaklęcia Naosu, trzymając dłonie tuż nad jego klatką piersiową.

"Nie rób tego on potrzebuje pomocy!" Krzyk Asterii odbił się echem w jego głowie. Nie mógł powiedzieć że cała ta sytuacja go nie bawiła, bo ubaw miał po pachy. Mimo wszystko pozwolił odsunąć swoja rękę od łba Huntera, o taki mały akt niełaski ze strony Falco, wszak chciał ulżyć nieszczęśnikowi w cierpieniach!
-Przecież chciałem mu pomóc. -wstał, zakręcił młynka swą bronią i schował ją do kabury, oh to za niepoprawny cowboy z niego, mógł sobie darować te szpanerskie zagrania prawda? Dziewczyny i tak były zainteresowane kaleką. W rym wszystkim Hawka zastanawiało parę drobnostek. Dlaczego chłopak miast udać się do miasta, człapał po plaży niczym ten zombie, ważniejszym pytaniem było jednak dlaczego znajdował się w takim stanie? Kobiety nie zadawały sobie takich kuriozalnych pytań, oh ta bezinteresowność je kiedyś zgubi, przynajmniej takie zdanie na ten temat miał Fal.
-Zbyt duża ufność bywa zdradliwa.-stwierdził wycofując się kilka kroków w tył, nie suścił jednak przybysza z oczu...

Hunter nie bardzo wiedział co się dzieje. Wiedział jednak jedno. W koło niego znajdowali się magowie. Chciał wstać i coś z tym zrobić, ale czuł się tak słabo... Nagle zrobiło mu się nie dobrze, ale jakoś udało mu się powstrzymać odruch wymiotny. Uniósł się na kolana i poczuł, że ktoś przykłada mu coś zimnego do głowy. Sposępniał i przysiągł sobie w duchu, że zabiję tą osobę. Czuł moc magiczną, która od niego biła. Dwie kobiety do niego podbiegły i go dotknęły... I jednocześnie poczuły, że ucieka z nich moc magiczna... powoli, ale zawsze. Hunter dał się odwrócić na plecy, wracając tym samym na ziemię. Patrzył nie przytomnym wzrokiem po zgromadzonych.
-Magowie....-wysyczał lekko słyszalnie. Jacq chciał użyć swojego czaru, ale po dłuższej chwili zdała sobie sprawę z tego, że nie może. Broń Asterii też nagle się pojawiła, zupełnie jak gdyby jej PWM przestało działać. Hunter troszkę oprzytomniał i oparł się łokciem o ziemię. Lekko się podniósł.
-Gdzie... gdzie ja jestem?-wyjąkał. Z tej odległości widać było to już na pewno. To nie była jego krew. On nie był ranny. No może oprócz tego, że cholernie bolała go głowa.

- Na Plaży w Akane - odpowiedziała mu nieco...sucho? Tak. Jak na Asterie to był to dosyć suchy ton. Nie zwróciła uwagi na to, że jej miecz ukazał się oczom zebranych. Nie. Ona zawsze go widziała. Ona tylko wiedziała, że jest on schowany. Teraz tak właściwie nie dbała o to. Czuła, że coś jest nie tak. Zupełnie jakby miała za chwilę zasłabnąć. Może powinna napić się kawy? To z pewnością jego wina. W końcu przecież, dopiero teraz to czuje.
Po tym jak odpowiedziała na jego pytanie spojrzała na resztę zebranych. Trzeba było zrobić tutaj porządek i widocznie znowu wypada na nią. Wszak była tutaj chyba jedyną osobą która mieszkała w kurorcie...
- No dobra, bo nam sie tutaj niezły bajzel zrobił. Kim jesteście i po co tu jesteście? - zaczęła zadając pierwsze dwa pytania. Od przedstawienia się tak właściwie każdy powinien zacząć. Dzisiaj jednak Asterii jakoś to umknęło i nawet wiedziała co było powodem. Te pety...grrr... Oczywiście głos miała zupełnie inny niż wcześniej, kiedy rozmawiała z samym Falco. Zdecydowany, chłodny, ale wciąż czuło się od niej jej prawdziwe i sympatyczne ja. Asteria, cokolwiek by nie robiła i jakkolwiek się nie starała zawsze pozostanie sobą...ehhh...
Nie spodziewała się, że Falco oraz Jacq odpowiedzą na jej drugie pytanie, gdyś już znała ich powód przebywania tutaj. Ten pierwszy szukał siostry, a ta druga poszukiwała siedziby głównej jej gildii. Ją wystarczy zaprowadzić w odpowiednie miejsce, jemu pomoc zajmie troche więcej czasu. O ile w ogóle będzie ona możliwa, bo przecież jego siostra może być w zupełnie innym kraju. Nie wiedziała na jakim etapie znajdują się jego poszukiwania, gdyż im przerwano.
Przede wszystkim swoje pytania Asteria kierowała do nowego przybysza. Tego który leżał, był zakrwawiony i teraz na dodatek ujawnił jej miecz. Nie ładnie...
Zacznie sama, na zachęte...
- Mam na imię Asteria i jestem magiem Mermaid Crest. - podwinęła lewy rękaw, aby pokazać tatuaż który się znajdował na jej ramieniu. Kto zobaczy ten będzie widział, wszak późna pora była.
- Mieszkam niedaleko i chętnie wam wszystkim pomogę, ale muszę wiedzieć, kim jesteście...
To nie tak, że Asteria oczekiwała czegoś w zamian. Zwykle była bezinteresowna. Lubiła pomagać innym bo miała nadzieję, że inni też będą postępować w ten sposób. Choć nie raz już żałowała niektórych sytuacji w których decydowała się komuś pomóc, to nie żałowała ich. Taka już była przecież prawda? A przynajmniej była taka dopóki ktoś nie zalazł jej za skórę...

-Co to za pomoc, skoro nawet nie wiesz czego sobie życzy? - odpowiedziała mężczyźnie. Była poważna, mimo wszystko nie lubi takiego zachowania u nikogo. Zrozumie jeśli ktoś faktycznie chce ze sobą skończyć by i tak już nic go nie uratuje oraz samodzielnie podejmie taką decyzję. Nawet nie wiedział czy padł ze zwykłego przemęczenia po walce, która tylko on przeżył.
Ucieszyła się, że jednak tajemniczy przybysz był przytomny. Jednak co dziwniejsze jej zaklęcie. Na początku tego nie zauważyła, ale po chwili zdała sobie sprawę, że zaklęcie nawet się na sekundę nie aktywowało. Poczuła bardziej jakby magia z niej upływała. Co się właśnie działo? Wcześniej nic takiego nie odczuwała, czyżby to było związane z jego przybyciem? Pozwoliła mu się podnieść i już nie widziała potrzeby by mu w czymś pomóc. To nie on ucierpiał, a ktoś inny. Tylko kto? W takim miejscu. Niedaleko stąd odbywała się jakaś walka? Mogliby cokolwiek usłyszeć? Asteria odpowiedziała szybko na jego pytanie dotyczące lokalizacji. Tylko teraz wydawała się trochę inne. Czarnowłosa spojrzała na Asterie, mówiła inaczej niż wcześniej. W sumie co się dziwić tyle nieznajomych jednej nocy i faktycznie można zacząć się czuć nieswojo. Nie wiadomo kim tak naprawdę jest ten Falco, może chciał za chwilę przyłożyć spluwę do głowy Syrenki? Kto to może wiedzieć.
-Jestem Jacqueline Congreve. Przybyłam tutaj bo chcę dołączyć do Mermaid Crest, to wszystko. Chyba nie muszę ci wszystkiego opowiadać? - skoro ona tak, to Jacq również. Nie wygląda, ale jej również nie brakuje czasem ciętego języka. Nawet jeśli cały czas utrzymywała zaniepokojony wyraz twarzy. Wróciła do tajemniczego przybysza, spojrzała na niego i usiadła na piasku.
-Powiedz, co ci się stało? - nie chciała od razu rzucać falą pytań, jeszcze by się wkurzył, a tego nie chciała. Dlatego też wolała dojść do wszystkiego powoli.

Falco najzwyczajniej w świecie wycofał się w tył, tym samym robiąc miejsce Jaq i Asterii. Dziwiła go wrodzona dobroduszność dziewczyn, ale o tym wspominałem już chyba wcześniej? Tak czy siak uważnie obserwował całą scenkę z odległości kilku kroków. Jego uwadze nie umknął fakt nieudanego casta i pojawienia się kijka, dalej zwanego mieczem, Ast.
-Wiedziałem, że powinienem go ubić gdy była okazja...-przemknęło przez głowę Falcona, ale z dalszych rozmyślań wyrwał go głos czarnowłosej syrenki. Chłopak nie miał najmniejszego zamiaru odpowiadać na pytania, na które już wcześniej odpowiedział. Był ciekaw jednak, jakich odpowiedzi udzielą pozostali. Jacqueline w zasadzie guzik go obchodziła, bardziej ciekaw był Huntera. Co wymyśli? Jak wytłumaczy się z krwi? Dziewczyny uwierzą w tą bajeczkę? Falco pewien był, iż jego niedoszła ofiara prawdy raczej nie powie. Podsumowując Hawk stał sobie z boku i uważnie, z nieskrytym zaciekawieniem obserwował rozwój wydarzeń.

Hunter zmrużył oczy. Akane? Plaża? No tak, był tam, faktycznie. Ale kim byli Ci ludzie. Zmarszczył brwi. Byli magami. Wiedział to. Czuł to. Znowu poczuł, że jego ból głowy się nasilił. To było już nie do wytrzymania. Zerwał się w miejsca, spojrzał na Asterie, następnie na Jacq. Czy one mu pomogły...? Widział, że przez chwilę czuł coś zimnego na głowię, potem poczuł, że ktoś użył magii... Ale ta jak zwykle nie pomogła. To co się z nim stało? Po prostu oprzytomniał, bo ból głosy zelżał. Co dalej, co dalej? Znajdował się dalej w pobliżu miejsca, gdzie nie powinno go być. Zostawił za dużo śladów. Otworzył usta, aby coś powiedzieć, ale zaraz je zamknął. Prawą ręką sięgnął do zwisających u pasa łańcuchów.
-Mi nic się nie stało. Po prostu trochę boli mnie głowa. Nawet bardzo. Trochę nawet za bardzo. Co ja tu robię....? Nie wasza sprawa. Tak samo to, kim jestem... Ty.-powiedział i wskazał na Jacq.-To ty próbowałaś na mnie użyć jakiegoś czaru, prawda? A... kto przyłożył mi broń do głowy?-zapytał.

Jacq przyglądała się nieznajomemu. Co mogła o nim myśleć? Na pewno, to że się w coś wmieszał. Bo raczej nie często się potyka ledwo idące osoby i to całe zakrwawione w środku nocy. Dlatego coś wcześniej musiało się wydarzyć. Nie chciała zadawać wielu pytań, już nawet widać efekty pierwszego "Nie wasza sprawa" Co za przyjemniaczek, dlatego już nie będzie zadawać więcej pytań. Jeszcze użyje tego łańcucha i pewnie by zabolało.
-Rozumiem - mruknęła cichutko pod nosem i nagle wskazał na nią palcem. Czy to coś złego, ale fakt! Chciała użyć zaklęcia, ale z jakiegoś powodu nawet się na sekundę nie aktywowało. Coś takiego jest w ogóle możliwe? Przecież nie było powodu, dla którego nie mogła by użyć magii wszystko z nią było w porządku, chociaż poczuła coś dziwnego na sobie, więc jak i co się tutaj dzieje? To jego sprawka? Przyczepił się również mężczyzny, jakby chciał wiedzieć kto przytknął mu broń do głowy. Ta odpowiedź była krótsza, więc zacznie od niej.
-To on, chciał skończyć twoje katusze - wskazała na niego otwierając dłoń w jego kierunku. Nie ładnie tak pokazywać palcem przecież -Tak, chciałam użyć zaklęcia leczącego. Myślałam, że jesteś ranny i chciałam ci pomóc. Myliłam się na szczęście, ale i tak nie byłam wstanie go użyć. Mogłabym ci nawet ulżyć, skoro boli cię głowa - odpowiedziała. Może przy okazji się dowie czy to za jego sprawką nie mogla użyć magii. Byłoby to proste wytłumaczenie, ale też nie chciała typowo zwalać na niego tę winę.

Nie była zadowolona. Nie podobało jej się stanowisko jakie zajął nieznajomy. Nie ich sprawa? Może i prawda, ale jej sprawa, to była na pewno. Należała do Syren, których siedziba znajdowała się w kurorcie. Znaczy to również, że powinna pilnować, aby nikt nie zakłócił spokoju odwiedzających turystów. Wcale jej się nie podobał stan w jakim zjawił się nieznajomy ani fakt, że tak właściwie zlikwidował całą magię w najbliższej okolicy. Wiedziała, że jej katana jest widoczna dla innych. Na szczęście potrafiła się nią posługiwać bez obecności magii. To był jej plus. Tak czy inaczej wyjaśnienia się jej należały.
Na razie jednak Asteria postanowiła jeszcze chwilę pograć w tę gierkę. Nie zmienia to jednak faktu, że również postanowiła zmienić swoje stanowisko. W konia jej robić nie będą. Dobyła więc swej katany i skierowała jej ostrze w stronę Huntera. Powinien wiedzieć teraz, że mówi do niego i wcale nie ma ochoty na żarty. Bez przesady.
- Skoro to nie nasza sprawa, kim jesteś i skąd się tu wziąłeś, to czego od nas oczekujesz? - warknęła wcale już nie grając miłej. Wkurzyła się przecież, to naturalne. Nie chciał się przedstawić, kiedy o to poprosiła. Mogła to zrozumieć. Jednak kiedy chce uzyskać odpowiedź na pytanie "co tu do cholery robisz w takim stanie" to jednak Asteria oczekuje odpowiedzi innej niż zbywanie jej odpowiedziami "nie wiem" ani "Nie twój interes"
Co jak co, ale miła Syrena miała swoją cierpliwość i nie znosiła kiedy ktoś leciał w kulki. I to tak właściwie na jej terenie.

Falco sobie stał i obserwował w spokoju, nie umknął jego uwadze fakt iż Jaq wskazała na niego ręka, oj nieładnie tak donosić. Falcon już miał się odezwać, lecz wtedy Asteria wyskoczyła z swoim warknięciem. Nie żeby to nie rozbawiło Hawka, ale postanowił się nie śmiać. Jego zadowolenie z tego faktu oznajmiał jedynie zadziorny uśmieszek na jego twarzy. Zabawnie jest oglądać, jak miła do bólu osoba w końcu traci cierpliwość, oj już się wydawało, że to prawie niemożliwe.
-Tak, ja chciałem skrócić twe męki, to prawda.-stwierdził, zaraz po tym, jak się ogarnął, oj nie warto było ukrywać prawdy, Jaq zapewne zaraz by go wydała, a tak sytuacja była o wiele zabawniejsza. Co później robi Falco? To samo co wczesniej, czyli nic. Stoi i obserwuje, no może zapalił kolejnego papieroska, co by mu się lepiej stało, bo ciekaw był jak bardzo obecni tutaj ludzie będa w stanie go rozbawić. Jednak w ostateczności postanowił sobie iść w siną dal a co! [zt]

Hunter rzucił nienawistne spojrzenie w kierunku Falco, a potem spojrzał na Asterie i uśmiechnął się szeroko.
-Schowaj to cacko, ślicznotko, bo może Ci się stać krzywda. Jesteś magiem. A wiesz czym jest mag bez możliwości używania magii?-powiedział, marszcząc brwi i uśmiechając się szyderczo.-Niczym. Zwykłym śmieciem. Gdyby nie to, że posiadacie magie, pewnie teraz umieralibyście z głodu. Albo robilibyście jakieś inne, dziwne rzeczy. To co... chowasz tą dziwną broń, czy mam Ci pomóc ją schować... tylko, że w twoim ciele?-zakończył swoją wypowiedź, trzymając w lewej dłoni łańcuchy i robiąc krok do tyłu, aby trochę się oddalić od Asterii.-A ty... Też jesteś magiem. Ale chciałaś mi pomóc, więc jeśli nie chcesz zginąć, to możesz sobie teraz pójść. Gildia tych pierdolonych Syren jest w tamtą stronę. Tylko nie potknij się o trupy.-mruknął i pokazał nosem, w którą stronę powinna się kierować.