Bagna

Affciu był najbardziej rozsądną i logicznie myślącą osobą w całym Fiore - jest to fakt oficjalnie potwierdzony przez co drugiego dermatologa - mniej więcej to przyśniło się blondaskowi wczorajszej nocy, toteż nie macie co się sprzeczać z oczywistymi prawdami! W jakim to ubiorze przybył więc nasz "potężny" wampierz na misję związaną z ochroną jakiś podejrzanych arystokratów? Stylowo. Jak zawsze. "Cool" młodzieżowa koszulka z napisami, leginsy mieszczące w sobie całą galaktykę oraz rzucające się w oczy czerwone obcasy, uzbrojony jak zawsze był w swój niezawodny oręż - różowiutką miotłę i żółtą parasolkę jakiej mógłby pozazdrościć sam Ted Mosby! Doprawdy ...drżyjcie z strachu! Na naszym pięknisiu nie było ani ociupinki błota, wszystko dzięki wspaniałej miotełce, na której niczym rasowa wiedźma Aff przyfrunął nie musząc dotykać brudnego podłoża. Po głowie Tamotsu chodziło właśnie mnóstwo zbędnych myśli, wśród nich były podejrzenia co do samych zleceniodawców, jednak owa myśl szybko została przytłumiona dużo ważniejszym pytaniem związanym z istnieniem jacuzzi w tej ich maciupkiej posiadłości. Nasz chłopaczynka, niczym rasowy dżentelmeny ukłonił się niewieście, planował nawet ucałować ja w dłoń, niestety jednak wszystko potoczyło się za szybko i nim się zorientował nasz wampir był już wewnątrz budynku. Zaproszenie do stołu, blondyn odebrał dość dosłownie(pomimo tego, że żadne słowa właściwe użyte nie zostały) i przybliżając się do kobiety, pozwalając by echo jego obcasów niosło się po pomieszczeniu usadził swe zgrabne pośladki na skrawku stołu i spojrzał śpiącej królewnie prosto w oczy.
- Otóż to ma luba, najlepsi z dostępnych, gotowi chronić Cię choćby i odsłoniętą klatą - znaczy... to głównie oni, ale ja też ...tak troszkę, wolę wsparcie mentalne - jestem doktorowanym psychologiem. Poczwórnym.
Rzucił radosnym głosikiem, pozbawionym jakiejkolwiek powagi dzieląc się z światem swymi wykrzywionymi w miodny uśmiech ustami.
- Ale tak serio Sis, możesz na nas liczyć.
Dodał po chwili niby nieco bardziej poważnie ukazując swym towarzyszą kciuka w górze, mówiącego "Spoko ziomeczki, ja zajmę się gadaniem, joł" - a przynajmniej tak sobie owy znak wampirek wyobrażał.

Obudziłem się pod koniec rejsu z dość dużym bólem głowy. Nienawidziłem długich podróży. A już szczególnie takich, gdzie wszystko co widzisz, to wszechotaczające cię morze i prosty jak strzała horyzont, na którym nie można było dostrzec nawet najmniejszego wzniesienia, oznaczającego jakikolwiek godny zainteresowania element.
O Neverbeen wiedziałem niewiele. Historia tego państwa nie była szczególnie interesująca, a książki, które przeczytałem traktowały co najwyżej o najciekawszych miejscach, w których można było się zabawić. A może były to tylko przewodniki, które przewinęły się w salonie w posiadłości mojej rodziny? Szczerze powiedziawszy, niewiele mnie to interesowało.

Do portu zostało już niedaleko. Spojrzałem na śpiącą Black i postanowiłem zostawić ją, póki nie dobijemy brzegu. Nie było powodu, by ją budzić. Zapewne byłaby w gorszym nastroju ode mnie.
Czas by rozprostować nogi i wyjść na pokład.
Przed nami zaczęła majaczyć wyspa. Z tej odległości było można dostrzec wysokie, jak góry wieżowce, co nie było często spotykane we Fiore, gdzie wszystko było budowane w bardziej rustykalnym stylu.
Wiatr przynosił gwar rozmów, które rozbrzmiewały w porcie. Westchnąłem... Znowu tłumy ludzi, gdzie każdy lewy kaleka może przypadkiem wyciągnąć ci wszystkie kosztowności z portfela. Będzie trzeba bardziej na siebie uważać.

Obudziłem Black w momencie, kiedy statek dobił do doków.
-Wstajemy Mała, jesteśmy na miejscu-
Dziewczyna przetarła oczy i chwilę później była już na nogach. I tak jak sądziłem, była w nie najlepszym humorze.
-Nie musiałeś ciągnąć mnie tak daleko-
Westchnąłem
-Jak inaczej miałbym być twoim strażnikiem, gdybyś siedziała na oko... jakieś miliony kilometrów ode mnie. Nie marudź, pozwiedzasz sobie trochę-
Czarnowłosa tylko prychnęła i bez dalszego ociągania, pierwsza wyszła z kajuty. Zauważyłem, że ostatnio coraz więcej prychała... Czy było to spowodowane tym, że od dłuższego czasu nie zrobiliśmy żadnych postępów w sprawie Zakonu? Czy może to, że u Gaeleana też nie szło mi najszybciej...

Przedzierając się przez tłumy, trzymałem Black za rękę. Nie byłoby za fajnie zgubić poszukiwaną przez dziwną, tajemniczą organizację demonicę.
Jedną ręką ciągnąc Czarnowłosą, drugą trzymałem się za portfel... Dopóki nie przyznam się rodzinie, co się ze mną stało, nici z kieszonkowych. A życie maga nie było zbyt tanie.
Do powozu dotarliśmy na szczęście szybko. O tyle dobrze, że mieliśmy osobny wóz.

Wysiedliśmy w okolicy tak nieciekawej, że gorzej mogło być tylko... no nie wiem, na sterowcu Grimoire Heart, gdzie podobno ich cerber sra wszędzie po kątach. Mgła, bagna i pierdolone komary, które po zmroku cięły tak zajadle, jakby od tygodnia nie miały innego posiłku.
Błoto przyklejało się do podeszw, jak gówno znalezione w trawie. Serio, zły humor, który wywołała podróż, wzrósł już chyba do poziomu maksymalnego.
Spojrzałem na Black.
-Wskakuj, wystarczy, że ja narzekam, nie chcę znosić i twoich foszków-
Uklęknąłem, by dziewczyna mogła wskoczyć mi na plecy, a gdy to zrobiła, poczułem w żebrach wręcz zatykający dech w piersiach ból. Widać, Czarnowłosa nici robiła sobie z moich szczerych chęci i niesienia szczęścia i radości uczuć. Cóż, sarkazm też nie był moją silną stroną, a palące uczucie po wciśnięciu zaostrzonych paznokci Black jeszcze długo mi dokuczało.

Na spotkanie wyszła nam blada kobieta, która wydawała się być... właściwie to nie wiedziałem nawet, czy była służką, panienką, a może panią domu...
Skinąłem tylko na przywitanie, na progu ściągnąłem obrażoną Black z pleców, rozprostowałem się i wszedłem do środka.

Usiadłem przy stole, obserwując pozostałych obecnych, a moja towarzyszka zajęła miejsce zaraz obok mnie.
-Pace i Black- mruknąłem tylko, nie będąc w humorze do większych kwestii, tym bardziej słysząc dość ekstrawagancką i nużącą wypowiedź swojego poprzednika... yyy... poprzedniczki...

Długo zastanawiał się, które spośród dwóch ogłoszeń wybrać. Do wyboru miał ochornę domu, albo nauczanie, lub egzaminowanie dzieciaków w jakiejś akademii. Wahał się do ostatniej chwili, opierając głowę o najmiętszą walizkę jaką znalazł pośród bagaży i wielkich skrzyń na statku do Neverbeen. Gdyby nie niskie głosy marynarzy rozładowujących skrzynie, pewnie byłby teraz w drodze powrotnej do Fiore. Ukradkiem udało mu się opuścić pokład, po czym ruszył początkowo w stronę Akademii, jednak ostatecznie się rozmyślił, wyrzucając kartkę w pierwszej ciemnej uliczce, jaką napotkał.
-Dobra...-zerknął na kartkę z misją ochrony domu na bagnach...
Jakiś czas później pojawił się we wskazanym na kartce miejscu. Przez próg przeszedł jako ostatni. Stojąc najbliżej wejścia do kadalni widział przed sobą jeszcze trójkę innych osób.
-Co do...?-pierwszy odezwał się poczwórny doktorowany psycholog, którego słowa przyprawiły bladego maga o zdziwienie w postaci uniesionej w górę prawej brwi.
W odpowiedzi na pytanie kobiety pokazując jedynie kartkę z ogłoszeniem i lokalizacją, wychodząc przed chłopaka i dziewczynkę, którą wcześniej niósł na plecach, siadając w odległości dwóch krzeseł od kobiety.
-Jestem Ill.

Nie ważne jakie mieli za sobą historie, byli tu gotowi na wyzwanie. Całe trzy i pół sztuki magów (demony-loli liczą się za pół) zebrało się teraz przed panią Badic gotowych bronić zleceniodawców jak i siebie nawzajem. Czy wybór przybycia tutaj okaże się słuszny, wrócą o pełnych portfelach, czy przy szczęściu w odrobinie pecha skończą w szpitalu z połamanymi żebrami? Dowiemy się w trakcie, a teraz przejdźmy do normalnej narracji i analizy dotychczasowych działań.
Gdy cała gromadka wlazła do domu rozpoczęło się tzw. "pierwsze wrażenie". Jedna z zleceniodawców, przypominam tutaj cały ród był fundatorem wynagrodzeń, uważnie przyglądała się oceniając szanse na przeżycie. Nie miała czasu oddelegowywać ich, gdyż każda noc bez ochrony to jak modlenie się o piasek z nieba na lodowcu. Po prostu nadzieja na niemożliwe. Strój Affa... No nie mogła się do niego przyczepić gdyż wampirek posiadał swoją genialną, przecudowną, fabularną umiejętność wyglądania we wszystkim dobrze. Inna historia, że jego zachowanie i sam fakt szpilek na bagnie coraz bardziej psuł kobiecie nadzieję. Ciemnowłosa wysłuchała wszystkich, a na kartkę Illa potaknęła głową. - Dobrze. Sprawa wygląda następująco. Moroie to wampiry podobne do ludzi, no z kilkoma różnicami, żyjemy jak przeciętni ludzie, nasza tężyzna fizyczna nie wyróżnia się znacząco. Jednak w świecie wampirów, który skutecznie w Neverbeen jest schowany i oddzielony istnieje inne rodzaje wampirów. Dhampiry to mieszanka Moroiów i ludzi, w późniejszych latach Dhampirek z Moroiami, Dhampir z Dhampirem nie mogą mieć dzieci. Są od nas silniejsi, wytrzymalsi, a także nie przeszkadza im słońce dlatego od najmłodszych lat wychowywani są na obrońców rasy, która zarazem podtrzymuje ich. Ostatnim, najbardziej problematycznym rodzajem wampirów są strzygi, nieśmiertelne potwory z straszną siłą i szybkością pozbawione moralności. Ci sobie upodobali polować na Moroiów. Jest kilka sposobów na zabicie ich... Spalenie, ścięcie głowy, wbicie specjalnego kołka w serce i no słońce. Nawet najdrobniejszy promyk je zabija. Nie będziemy mieli strażników kilka dni, dopóki trwają egzaminy w św. Vladimirze dlatego zostaliśmy zmuszeni wynająć kogoś spoza Neverbeen, by nie wprowadzać zamieszania... I tak mamy trochę kłopotów z Alchemikami. Teraz znając całą sytuację czy nadal jesteście chętni? Ostatnia możliwość na odwrót... Niebawem będzie za późno, a Słońce przekroczy horyzont. Powiedziała całkowicie poważnie. Nie tylko jej życie od tego zależało. Miała rodzinę, musieli się bronić, dać radę.

Uśmiech momentalnie zniknął z twarzy Affa, to co usłyszał nieźle go zdziwiło... wampiry - przynajmniej tak określiła swą rodzinę smętna kobieta. Cóż, to by tłumaczyło tą grobową atmosferę, która otaczała całe to miejsce oraz udzieliła się jego prawie-niemową-kompaną. Niemniej cała ta nowo zyskana wiedza tworzyła wiele pytań w blond łepetynie naszego wspaniałego herosa. Ciało krwiopijcy nie wykrywało innych pijawek w okolicy, co mogło znaczyć tyle, iż tutejsza rodzinka nie miała nic wspólnego z wampirami z Os, prawdopodobnie byli całkiem innym gatunkiem, działającym na innych zasadach a jedynie dzieląc wspólne miano. Wszak wampiry były popularnym mitem w prawie każdej kulturze, ciekawe co było sekretem ich mocy? Może magia? Aff zanotował sobie w łepetynie, że będzie musiał na osobności porozmawiać sobie z mieszkańcami tego domostwa.
- ...Hah. Nieśmiertelne potwory? To nieco ponad me dyplomy.
Rzucił niby żartując przekładając z nogi na nogę dalej uparcie siedząc na wygodnym stole.
- Ale tak z ciekawości czemu polują akurat na was? Wasza krew jakoś wspaniale im smakuje? A może chodzi o jakieś inne zatargi?
Dodał po chwili, po raz pierwszy mówiąc coś z pełną, dość niepokojącą powagą. Doprawdy ciekawym aspektem były różnice w smaku krwi tych całych strzyg, moroie i dhampirów. Może warto było by to sprawdzić? Afuro oblizał usta na myśl o nowych smakach, spoglądając z niespotykanym apetytem na zleceniodawczynię. "Kukuku~ Kto by się spodziewam, że poznam dziś tak wielkie kuzynostwo, powiedz siostrzyczko - pozwolisz, iż rozejrzę się po posiadłości? Chętnie poznam resztę rodzinki." Odparł już nawiązując telepatyczne łącze z kobietą, nie chcąc by pewne fakty przeszły do jego nowych towarzyszy. Wysyłając wiadomość dyskretnie ukazując zleceniodawczyni swe kły.

Wsłuchałem się w wypowiedź pracodawczyni. A więc tak się miały sprawy. Westchnąłem głośno, lecz nie było to zamierzone. Myślałem, że jesteśmy najmowani do ochrony "na wszelki wypadek" a nie do jakiegoś pewnego, zaplanowanego ataku.
Przypominając sobie jednak drogę, jaką oboje z Black przeżyliśmy w drodze tutaj, postanowiłem zaryzykować.
-Black, jak daleko sięga twoja moc?- mruknąłem do dziewczyny, jednak nie specjalnie kryłem się z tym, że Czarnowłosa posiada jakąś moc. Wszak nie miałaby celu tutaj być, gdyby jej nie miała.
-Około kilometra, wystarczy, że jesteś w tej odległości i wszystko powinno być dobrze- odmruknęła podobnym tonem Black.
Wstałem z krzesła, by wygłosić swoje i Black stanowisko.
-Zostaniemy, aczkolwiek mam dwa warunki- Nie wiedziałem jaką naturą odznaczają się przedstawiciele gatunku naszej pracodawczyni, ale wolałem się upewnić.
-Po pierwsze. Black ukryje się razem z wami, nie może jej spaść włos z głowy... Po drugie, chyba zamierzacie nas jakoś wyposażyć na wypadek ataku strzyg, prawda? Mam na myśli materialne sprzęty jak i całą wiedzę, jaką na temat tych stworzeń posiadacie-
Nie zamierzałem ruszać na spotkanie armii wrogich strzyg nie będąc maksymalnie na taki wypadek przygotowany. A to co powiedziała dotychczas pracodawczyni, było tylko ochłapami, które można przeczytać w książce dla dz... no może nie do końca dla dzieci, ale dla młodzieży już jak najbardziej.
Zastanawiała mnie jeszcze jedna rzecz, bo w zasadzie trudno było to wywnioskować ze słów pani domu.
-To wy, Moroiowie, jesteście w końcu odporni na słońce, czy nie?-
Usiadłem z powrotem na krzesło, czekając na odpowiedź.


///Moc Black działa domyślnie wtedy, kiedy jest w tym samym temacie co Pacek. Jeśli jednak jest to dość rozległy temat, Pacek może używać jej mocy w obrębie kilometra od niej. Pytałem Dona///

-Więc po to te żaluzje...-rzekł sam do siebie, gdy padło słowo "wampiry". Ciekawostka z pewnością warta zapamiętania. Rozsiadł się wygodniej na krześle i trybiki zaczęły pracować. Z lekko zagmatwanego opisu rodu Moroiów Ill wyłapał najważniejsze rzeczy. Tuż po jej słowach odezwał się poczwórny doktorowany psycholog, a następnie opiekunka, chcąca najwidoczniej szybko pozbyć się uporczywego balastu. Trochę, jak u Ill'a w Bodrow, jednak z tą różnicą, że tamten dzieciak za nim nie polazł, tylko został w wiosce, lub któryś z tamtych go wziął. Mina Illa po słowach obydwu - "ekstrawagancko" wyglądającej osoby oraz wesołej parki przypominała tą, która gościła na twarzy wampirzycy. Raekwon już stracił nadzieję na osiągnięcie czegokolwiek. Brakowało tylko odgłosu klaśnięcia dłonią o czoło... przez całą salę Moroiów, która najprędzej obserwowała cały ten cyrk.
-Moroiowie nie są odporni na światło. Dlatego wszędzie są żaluzje...-zaczął, nie spuszczając wzroku z kobiety, niemal błagając, by odesłała ich do św. Vladimira.
-...głąbie...-dodał w głowie, co poprawiło mu nieco humor i wywołało krótko trwający uśmiech na bladej gębie.
-...Dhampiry są, z tym że Dhampirów nie ma. Nadzorują egzaminy w Akademii nieopodal.- Ill nie był pewien, czy opiekunka ogarnęła mini grę słów. Może, choć Ill, jak i prawdopodobnie wampirzyca, na wszelki wypadek już mieli ułożone kolejne zdanie, tym razem w stylu "Kali żreć, Kali srać, Moroi Słońce be". Oby tylko byli bardziej użyteczni podczas wbijania strzygom kołków w serca.
-Niemniej jednak muszę się zgodzić z... Pacem. Czy te strzygi... potrafią coś jeszcze? Wpływanie na ludzkie umysły? Kopiowanie wyglądu, magii? Czy strzyga może się podszyć pod kogoś z Waszych,
lub nas?-spytał, nakierowując kobietę na swój to myślenia.
-I jeszcze jedna sprawa. Jak Pani na imię i kto jeszcze znajduje się w domu...-szczegół, ale dla Raekwona cholernie isotony.

Kobieta spodziewała się pytań. To było logiczne, że chcieli poznać szczegóły, które mogły przesądzić o ich życiu albo śmierci, dlatego też odpowiadała bez zawahania. Zaczynając najpierw od pijawkowego wampira. Na jego pierwszy żart skrzywiła się nieznacznie, ale po chwili udzieliła według niej wystarczającej odpowiedzi. - Mamy smaczniejszą krew, która też ich wzmacnia. Starsze strzygi, z doświadczeniem i wieloma Moroiami na koncie jest kilkunasto, czy kilkudziesięcio razy silniejszy od nowo powstałych. Spojrzenie nieco speszyło kobiecine, a porozumienie się wręcz z deka wystraszyło. Przez chwile wyglądała jakby dostała laga, ale po chwili kontynuowała, gdy tylko zobaczyła Affciowe zęby i kiwnęła potakująco główką. Później przeszła do dziwnej pary. - Nie ma problemu, a o drugie nie musicie się martwić. Moroiowie przeżyją na słońcu, jednak ich drażni i za duży kontakt może skończyć się oparzeniami. Strzygi nie mają żadnych specjalnych umiejętności prócz aspektów fizycznych, ich regeneracja jest szybka, mięśnie szybkie i wytrzymałe. Nie ma bata, żeby zrobili jakieś magiczne sztuczki. Jestem Amelia Badic, a w tym domu znajduje się też mój mąż i dwója naszych dzieci. Popatrzyła poważnie po wszystkich jak zareagują na następne informacje. Czas ty-tyk-tyka.~
//gomen, że króciuchny//

Affciu zanotował sobie w główce nowo zdobyte informacje, najwyraźniej jeśli chodzi o umiejętności fizyczne strzygi były dość podobne do jego "gatunku", były podstawowe różnice - fakt, niemniej jednak rośnięcie w siłę wraz z upływem czasu, moce regeneracyjne, pozostało się dowiedzieć jak smakują. No ale czas uciekał i trzeba było działać dość szybko aby jakoś zorganizować całą tą obronę.
- Żyje tu tylko wasza czwórka? Supcio. Ciężko było by zapewnić obronę większej ilości osób. Sądzę, że powinnaś pochwalić się swymi trzema skarbami, łatwiej chronić kogoś kogo zdążyło się jakoś poznać. To stwierdzenie ludzkiej psychiki. Pamiętaj. Mam sześć doktoratów.
Rzucił nieco myląc się w własnych kłamstewkach, no ale ciężko stwierdzić co może sobie myśleć bezuczuciowy wampir ex-wiedźma. W niedługim czasie trzeba będzie obmyślić cały plan działania toteż blondasek zaczął się już zastanawiać nad następnym krokiem cały czasu utrzymując na twarzyce swój głupkowaty uśmiech.

Cóż. Dziwiłem się, dlaczego jest nas tylko trójka. Black nie walczy, dlatego nie powinna być wliczana do naszego bitewnego potencjału...
Słuchając słów Amelii, coraz więcej rzeczy stawało się niezrozumiałe. Ale po chwili uśmiech zagościł również na mojej twarzy, kiedy przyszło mi spojrzeć na Illa z wyrazem "chyba powinieneś się leciutko utemperować".
-Skoro jesteście do tego stopnia odporni na światło, dlaczego na ten czas nie przenieśliście się do mniej odludnego miejsca, niż to? Środek miasta na te kilka dni byłby kilka razy bezpieczniejszy. Czy strzygi wyglądają jakoś inaczej, czy również potrafią kryć się pod ludzką maską?-
Strzygi o których słyszałem ja, przypominały raczej ohydne monstra. Po chwili przypomniałem sobie jeszcze o jednej rzeczy.
-Ultrafiolet? To chyba powinno zmieść je na miejscu. Chyba, że rani je tylko światło słoneczne. Przydałoby się kilka takich lamp...-
Słysząc jednak znowu naszego koronowanego, rehabilitowanego doktoranta, westchnąłem już tym razem z dużą dozą niedowierzania, jak takie ewenementy znajdują sposób na życie. Mam nadzieję, że chociaż walczy tak dobrze, jak źle się jego słucha.

Blady mag kiwnął głową dając znak, że zrozumiał. Oparł głowę na ramieniu słuchając po kolei Amelii oraz dwójki nowych osobliwych kolegów. Gówniara się nie odzywała, choć z drugiej strony ona jedna wydawała się chłopakowi bardziej przydatna, niż kolega doktor gubiący się w liczbie fałszywych tytułów i dzięki niej to zadanie nie będzie z góry ustaloną porażką. Z tego co zrozumiał dostaną nawet specjalną broń, która pomoże im przepędzić natarczywych, żądnych wampirzej krwi intruzów. Doskonale. Teraz należało się skupić na tym, w jaki sposób ochronić tą rodzinę przed strzygami... Miał dwie opcje do wyboru, obydwie równie dobre, jednak musiał się zdecydować na jedną. Nie ruszając się z wygodnego fotela zaczął rozglądać się po pokoju - policzył po cichu wszystkie okna, spojrzał na podłogę, na sufit i na drzwi.
-Niech zejdą.-odezwał się w stronę Amelii, po czym czekał, aż mąż i dzieciaki pojawią się w jadalnii.

Affcio pogubił się w swoim wywodzie, a kobieta zauważyła ten fakt. Nie miała jednak jak odmówić mu udziału w misji, jak umrze to i tak nici będzie z ich oszczędności. Poza tym zęby sugerowały bycie wampirem, ale nikt z Moroi'ów nie posiadał takich umiejętności. Sama kobiecina też się zainteresowała Afurem, dlatego nie skarciła go ni nic, z chęcią sobie z nim porozmawia. - Zaraz ich tu zawołam. Tyle z jej reakcji względem wampirka. - Musimy być odosobnieni ze względu na nasz nocny tryb życia, im mniej jest ludzi tym mniej może być potencjalnymi strzygami, bądź zauważyć naszą odmienność. To nie jest tak, że jesteśmy całkowicie odporni jak już mówiłam, ciągle nas drażni, jesteśmy na nim słabsi i dłuższe przebywanie powoduje urazy skóry. A nigdzie nam opuścić domu nie pozwolono z góry, do tego aktualnie nie mielibyśmy się gdzie podziać u innych rodów, które przeżywają swoje własne problemy. Są strasznie bladzi, jeszcze bardziej od nas, a ich oczy nie posiadają uczuć. Ogólnie nie posiadają pozytywnych uczuć, są okrutni i bezlitośni, nie odczuwają piękna. To było do Packa, powaga bijąca od Badic była bardzo mocno wyczuwalna. Gdy już nie miała nic do powiedzenia, podniosła się i zniknęła za drugimi drzwiami prowadzącymi wewnątrz domu z dosyć głośnym. -Chwilka.

Spoiler:

Pokręciłem głową... Nie byłem zadowolony z tego, co usłyszałem.
-Czyli jedyne po czym możemy poznać strzygi to to, że są blade i mają zimne spojrzenie. Ten opis odpowiada... milionom. No trudno, to nie wasza wina, że "natura" stworzyła ich tak a nie inaczej-
Z naciskiem wypowiedziałem słowo "natura", gdyż naprawdę nie sądziłem, by strzygi i wampiry były wytworem tego świata, tylko eksperymentów jakiegoś szalonego maga dawno dawno temu, jeszcze przed narodzinami tego wszystkiego, co dzisiaj znamy.
-Ultrafiolet- powtórzyłem, gdyż Amelia chyba nie dosłyszała tego co wcześniej powiedziałem.

Kiedy pracodawczyni wyszła, przyszło chyba rozmówić się z obecnymi tutaj magami, gdyż chcąc nie chcąc, musieliśmy współpracować.
-Nie sądzicie, że jest nas za mało, by obstawić cały dom? Dość spora posiadłość jak na trzy osoby. Ktoś będzie musiał znaleźć sobie punkt obserwacyjny, z którego dostrzeże wszystko dookoła. Chyba, że ktoś z was ma jakieś specjalne sensoryczne zmysły, wtedy możemy tu siedzieć i czekać-
Druga opcja wydawała mi się przyjemniejsza, ale to oznaczało, że trzeba było zawierzyć zupełnie obcej osobie swoje bezpieczeństwo i powodzenie misji.

Odprowadził wzrokiem wychodzącą wampirzycę, zatrzymując wzrok na ścianie, za którą zniknęła, po czym blady łeb opadł na blat stołu, spoczywając na wytatuowanych przedramionach chłopaka. Mruknął coś pod nosem w swoim stylu, ziewając chwilę potem i przecierając bluzą lekko zaspane oczy. Prawa powieka, zamknięta, czekała na lewą koleżankę, która jednak się nie dawała, wciąż pozostając otwartą i dając przekrwionemu od braku snu, acz rozbrykanemu oku Illa kolejny ogląd na pomieszczenie, w którym się znajdowali.
-Jedne wielkie drzwi, drugie mniejsze, dwie pary okien... Złe miejsce...-kiwnął głową w sumie tylko po to, by znaleźć poparcie u jedynej obecnej osoby, na której poparciu mu zależało. Na swoim. Podniósł się z nadzwyczaj wygodnego fotela i ruszył w stronę kolejnych drzwi. Wchodząc do kolejnego pomieszczenia dostrzegł piątkę drzwi.
-Na pewno nie tutaj...-chciał ruszyć dalej, jednak zatrzymał się wpół kroku, odwracając głowę w stronę opiekunki.
-Jest nas za mało...-zaczął zachrypniętym głosem, wracając do oglądania pokoju z drzwiami.-...dlatego nie będziemy obstawiać całego domu. Jeden pokój wystarczy.-podszedł do ściany, na którą spojrzał, popukał w kilku miejscach, chcąc sprawdzić grubość materiału oraz sam materiał, czy to kamień, czy drewno.
-Okna i drzwi to najsłabszy punkt...-zaczął mamrotać, głośno myśląc. Nie zwracał uwagi, czy ktoś go słucha, czy nie. Nie interesowało go to teraz. Podszedł do drzwi najbardziej na prawo,po czym otworzył je.
-Mam Cię...-jego wzrok jakby na moment ze zmęczonego i zamulonego stał się ostry i skupiony.
-Dwie osoby przy wejściu, dwie przy oknie. Rodzinka w środku. Każdy dostaje osobistego wampira do ochrony.-prosty plan, który zawierał w sobie czwórkę przybyłych magów, nawet n-krotnego doktora psychologii i mającą nie walczyć dziewczynkę.
-Mała coś umie?-zwrócił się w kierunku Opiekunki, wracając do pokoju, w którym jeszcze kilka chwil wcześniej zbijał soczyste bąki chowając głowę w ramionach opartych o stół.