Stary Staw

First topic message reminder :

Prawie na drugim końcu Magnolii istnieje jeden z najstarszych i zapomnianych przez czas. Już na wejściu w oddali widać tafle wody, a dookoła niej powbijane pieńki drzew. Od wejście prowadziła wydeptana dróżka wokół stawu. Świetliki oświetlały to miejsce zawsze w nocy.


I nastał wieczór, stara latarnia obok jeziorka oświetlała ledwo jeden pieniek, gdzie siedziała mała, żaba. Jednak nie zwykła, bo z lutnią i słomianym kapeluszem oraz błękitnym kimonem. Po cichu grała na nim jakąś japońską piosenkę nucąc przy tym. Chyba czekał na kogoś.

W odpowiedzi na jej pytanie, skinął jedynie krótko głową. Głaszcząc ją lekko, odezwał się:
- Nie wiesz co przyniesie jutro. Ja jednak wiem co muszę zrobić. Wiem też, że nie będziesz w stanie patrzeć się na mnie dłużej w ten sam sposób co dawniej. Jestem jednak na to gotowy. - powie cicho.

Szermierz miał już ruszać dalej, kiedy usłyszał jak Abri biegnie za nim. Zatrzymał się więc, lekko zdziwiony. O co mogło chodzić? Drgnął lekko, gdy sięgnęła po jego rękę, jednak pozwolił jej zawiązać na niej wstążkę. Już miał podnieść dłoń wyżej, żeby dokładniej się jej przyjrzeć, ale wtedy białowłosa wciśnie mu do niej kolejną rzecz. Rysunek. Rysunek, który sporządził dla niej tak dawno temu...Mag schowa go ostrożnie za pazuchę, a następnie spojrzy na Białą. Gdzieś wewnątrz niego rozbrzmiewał pełen goryczy śmiech, jednak nie zamierzał tego po sobie pokazać. Nie musiał pytać, żeby zrozumieć co dziewczyna ma na myśli. Nawet teraz nie chciała żeby stał się dla niej obcym człowiekiem. Ezra wiedział, że miał bardzo duży wpływ na to, jak potoczyło się jej życie, jednak uważał także, że przecenia go ona.

Mimo wszystko... Było to pożegnanie. Nie zamierzał go psuć niepotrzebnymi słowami. Dlatego ponownie skinie głową, a następnie pocałuje lekko Abri w czoło.
- Uważaj na siebie. Żegnaj.
Mistrz GH wystrzeli przed siebie, szybko nabierając prędkości i znikając zmiennokształtnej z oczu.

z/t

Patrzyła za nim dopóki nie zniknął jej z oczu, a kiedy to się stało opadła z powrotem na ziemię i odetchnęła z ulgą. Ze wszystkich dotychczasowych ich spotkań, właśnie to było najtrudniejsze. Nigdy do tej pory nie musiała tak bardzo myśleć nad słowami, zanim je wypowie. Właściwie, to do tej pory w ogóle nie myślała nad tym, co zamierzała powiedzieć. Po prostu to robiła, nie raz wpędzając się tym samym w kłopoty.
A jednak uważała, że dobrze się spisała.
I siedziała tak przez dłuższą chwilę, myśląc o tym spotkaniu. Na szczęście Ezra pojawiając się tutaj nie miał wobec niej wrogich zamiarów. Sama białowłosa nie była pewna, czy potrafiła by do niego strzelić, gdyby było inaczej. Nawet jeśli na początku chciała to zrobić...
Odetchnęła z ulgą po raz kolejny.
Nawet jeśli teraz się uspokoiła, dobrze wiedziała, ze musi to zrobić. We wszystkim co jej powiedział, było coś co ją zaniepokoiło. Nie miała wątpliwości co do tego, ze to spotkanie było rzeczywiście ich ostatnim. Widziała go jednak, widziała jak wyglądał, czy to również ją zaniepokoiło?
Było coś co musiała zrobić i było też coś co chciała. A to, co od jakiegoś czasu zajmowało jej myśli było miejsce, do którego chciała wrócić. Nie wiedziała tylko, czy będzie to zwykła wycieczka. Nie miała pewności co też ją spotka na końcu drogi i czego się dowie, ale to zrobić musiała.
Musiała ruszyć do lasu, w którym to wszystko się zaczęło...
Wstała więc i ruszyła w swoją stronę.
[zt]