Stary Staw

First topic message reminder :

Prawie na drugim końcu Magnolii istnieje jeden z najstarszych i zapomnianych przez czas. Już na wejściu w oddali widać tafle wody, a dookoła niej powbijane pieńki drzew. Od wejście prowadziła wydeptana dróżka wokół stawu. Świetliki oświetlały to miejsce zawsze w nocy.


I nastał wieczór, stara latarnia obok jeziorka oświetlała ledwo jeden pieniek, gdzie siedziała mała, żaba. Jednak nie zwykła, bo z lutnią i słomianym kapeluszem oraz błękitnym kimonem. Po cichu grała na nim jakąś japońską piosenkę nucąc przy tym. Chyba czekał na kogoś.

MG

No i poszły pierwsze akcje w czasie tej małej potyczki z potworem. Gdy tylko się rzucił Hoci udało się odepchnąć podłą gadzinę przed zostaniem się do sfery. Po prostu w nią uderzył głową zastanawiając się co się dzieje. Zaczął uderzać, ale nie miało to zbytnio efektu. Co tam u stojącego z tyłu Garo, który ładował swój atak czy cokolwiek to było? W jego łapce zaczęła pojawiać się mała kulka wielkości tej do tenisa. Co tam u potwora? Otóż gryzł, kopał wszystko byleby wejść, chyba sól odebrała mu na razie moce. No cóż, pozostało tylko czekać aż mu przeszkoda opadnie. W tym momencie jednak odwrócił się plecami do Hoci i żabiaka wracając do swojego posiłku, o którym chyba reszta zapomniała.
- Nie dobrze, kum -

Stan:
Hotaru: 110 MM strefa 1/3

No, przynajmniej coś się udało. Bestii nie udało dotrzeć ani do Hoci, ani do Garo. Mogła spokojnie odetchnąć teraz z ulgą. Niestety, tylko na moment. Cieszyła się póki mogła. Kiedy tylko demon postanowi zmienić cel, Hosia bierze w ręce łuk. Strzała powinna wylecieć ze strefy. Taką przynajmniej miała nadzieję. Starała się strzelić demonowi prosto w nogi. Jeżeli strzała nie przeleci przez strefę od razu ją anuluje. W razie potrzeby wykonuje unik.
- Garo, pośpiesz się - krzyknęła Hotaru.

MG

Jak to mawiają nadzieja matką głupich, ale do rzeczy. Otóż Hocia złapała łuk do ręki i próbowała wystrzelić z niego, problem w tym, że jej własne zaklęcie jej to uniemożliwiało. W tym czasie Garo spojrzał na nią i nie odezwał się tylko ładowaną wcześniej kulkę złapał w dłoń.
- Opuść to coś, kum - powiedział chyba nie chcąc próbować odbijać się od sfery jak demon. W tym czasie gdy tamci się bawili demon złapał nieprzytomną żabę i wepchnął jej język do gardła, a żabcia pomału zaczęła usychać... No cóż, chyba będzie trzeba coś innego wymyślić.

Stan:
Hotaru: 110 MM strefa 2/3

No, co miała zrobić? No nic nie mogła. Postara się od razu anulować spella. A jak się nie uda? No co zrobisz, jak nic nie zrobisz. Ma po prostu nadzieję, że wszystko wyjdzie, a właściwie nie wyjdzie. Po prostu stara się z całych swoich Hociowych chęci, anulować to. W końcu biedna żabia kobieta mogłaby umrzeć, gdyby jej spell nie wyszedł. Może nawet demon mógłby uciec! A tego to na pewno Hośka by nie chciała. No to chyba tyle.

MG

No i Hocia anulowała swoje zaklęcie, a żaba kobieta wyglądała już jak suszona śliwa, jednak wtedy do akcji wskoczył Garo, który posłał swoją magiczną kulkę, która przebiła demona dwukrotnie robiąc mu dziury w klacie, a żabia kobita zaczęła odzyskiwać normalny wygląd. Garo wziął głęboki oddech i spojrzał na zranionego demona, który teraz nie wyglądał na zbyt ochoczego do współpracy, wtedy też kulka go dobiła przebijając mu głowę. Potwór nie leżał nawet chwili, gdyż rozpłynął się jakby spalając się.
- Następnym razem może nie być tak łatwo... kum - powiedział starając się złapać oddech.

Hotaru: 110 MM

Po wyeliminowaniu pierwszego demona, Gordwig wetchnęła. Podbiegła szybko do żaby i zaczęła ja lekko szturchać. Może się obudzi. Lekko martwiła się o nią, przecież to przez Hotaru była w takim a nie innym stanie.
- Wszystko w porządku, kum? - spytała Hotaru. No cóż, martwiła się. Nic dziwnego w końcu ta żabia kobieta była przed chwilą suszoną śliwką. Jeżeli z zranioną nic się złego nie dzieje, ocknie się, czy po prostu będzie wyglądała na w miarę żywą, patrzy na Garo - to gdzie teraz idziemy, kum?

Żabia kobieta otworzyła oczy i podniosła się z ledwością - Co się stało, kum... - Garo podszedł w tym samym momencie - Zasłabła pani, kum - powiedział Garo, a żabia kobieta jedynie przeprosiła za problem z tym, że ich zatrzymała, Garo jedynie spojrzał na Hocie kiwając głową żeby nic jej nie mówić o tym co się własnie zdarzyło. Zaraz po tym sie oddaliła, a Garo szedł za nią i kiwnął Hoci głową, że idą teraz tam, w sumie nie wiadomo co tam było, ale chyba można się przekonać.

Otworzyła oczy! To był dobry znak, aż wyszczerzyła ząbki. Dała Garo wszystko wytłumaczyć. Sama nie czuła się, że pomogła w tym przypadku, może nawet zapomniałaby użyć "kum". Nie mogła pozwolić sobie na stracenie przykrywki. Gdy Garo ruszył za żabą płcią żeńskiej, po chwili dołączyła do niego. Z początku przyśpieszyła kroku, gdy zrównała się z Garo dostosowała krok do niego.
- Dlaczego za nią idziemy, kum? - spytała szeptem.

MG

Garo spojrzał na dziewczynę, która się go spytała czemu za nią idą - Chyba oczywiste, kum, słaba będzie łatwym celem, kum - przynajmniej wydawało mu się, że tak powinien zrobić i wszystko będzie w porządku. I tak sobie szli krótsza chwile, a żaba zniknęła za drzwiami jakiegoś pierwszego lepszego domku. Garo dalej prowadził i gdzie ją poniósł? Otóż na mały festyn, gdzie grała muzyka a wszędzie było mnóstwo straganów - Zaraz zaczynają grać, kum -

Stan: 110 MM

Kiwnęła głową, rozumiała doskonale o co chodziło. Nie sądziła, by jedna żaba miała tyle pecha, aby wpakować się z jednego wyschnięcia w kolejne. Zresztą, skąd pewność, że w jej domu nie było demona? Ehh, no takie życie. Demonów było jeszcze dziewięć, a Hotaru mimo wszystko poczuła lekkie zmęczenie. Nie stało się tam nic złego, w sumie to Garo wykonał całą robotę. Jak zwykle jest beznadziejnym magiem.
- O, to genialnie, kum! - uśmiechnęła się Hoś, choć jej zadowolenie mogło brzmieć trochę sztucznie - myślisz, że tym razem też pójdzie w miarę ok, kum? Chodzi mi oto, czy nie zaatakuje przy takiej dużej liczbie ludzi, kum.

MG

- Nie mam pojęcia, kum - odpowiedziała podchodząc do najbliższego straganu z jakimiś kulkami smażonymi głęboko w oleju. Zapach dało się poczuć już z dalsza, był dość słodki i delikatnie zalatywało czymś jak sos chilli? W sumie zapach miało podobny - Dwie porcje, kum - powiedział pokazując palcami, a żaba w fartuchu od razu podała dwie porcyje w papierowych torebkach. Wyciągnął do dziewczyny rękę z paczką - Spróbuj, tutejszy specjał, kum - powiedział. Pachniało w sumie całkiem nieźle. Garo od razu podrzucił kulkę w górę i złapał na język wciągając jakby nigdy nic. Kawałek dalej dało się zauważyć mnóstwo ludzi pod sceną, stała tam żaba będąca ubrana w eleganckie kimono, raczej gościu. Z sceny dało się usłyszeć coś jednak:
- I ja jej wtedy mówię, kobieto, wystarczy mi że mam jedną teściową, kum, a ty mi mówisz, że jej bliźniaczka przyjeżdża w odwiedziny, kum - a wszyscy wybuchli śmiechem. Garo cicho się zaśmia - To gdzie chcesz iść? - spytał. Wszędzie można było zauważyć różne stragany z jedzeniem, pamiątkami oraz pierdołami, dość blisko była też scena pod którą stało mnóstwo ludzi. Kawałek dalej dało się zauważyć też jakieś gry takie jak uderz żurawia czy też rozbijanie puszek piłkami. Takie tam pierdoły.

Przyglądała się każdemu straganowi dosyć uważnie. Jej oczy błyszczały. Różne przysmaki, poczuła się głodna od nadmiaru wrażeń. Wzięła paczuszkę od Garo i zajrzała co się w niej znajdywało. Powąchała tutejszy przysmak, uśmiechnęła się. Nie mogła się doczekać, aż skosztuje go. Wyjęła jedzenie, wzięła pierwszego gryza, dopiero gdy wiedziała, że jej zasmakuje, zjada całość.
- Dziękuje Garo, kum - skinęła głową i spojrzała na to, co działo się na scenie. Interesowało ją to, co działo się tam. Rozejrzała się po wszystkich obecnych tutaj atrakcjach. Wzrok utkwił jej w różnych zabawach. Zawsze marzyła o tym by pobawić się nimi, chociaż przez jeden moment.
- Może pójdźmy pograć w rozbijanie puszek, kum? - zagadnęła Gordwig - zobaczymy, które z nas ma lepiej sprawne ręce, kum.
Rzuciła żabiemu towarzyszowi wyzwanie. Chciała zobaczyć jak się zachowa. Zresztą trochę zabawy podczas misji jej nie zaszkodzi. Dawno nie była na takiej zabawnym zleceniu.

MG

Smak kulek odpowiadał temu jak pachniały, ale również był bardzo syte. No i wtedy też Hocia wybrała zbijanie puszek. Garo się uśmiechnął i kiwnął głową, że przyjmuje wyzwanie. Dlatego też gdy podeszli gościu zza lady się uśmiechnął - Jesteście w stanie zbić wszystkie, kum? - spytał a Garo jedynie spojrzał na niego - Tak pewny jak to, że ją przebije, kum - zaśmiał się. Sprzedawca podał po 3 kulki, a puszki były ustawiony w takich piramidkach po 10. Garo zaczął żonglować piłkami czekając na swoją kolej - Zaczynaj, kum -

Czuła się odpowiedzialna za jej drobny zakładzik z Garo. To było coś wielkiego. W końcu nie każdy człowiek może założyć się z żabą, no nie? Podeszła spokojnym krokiem do stoiska. Nie chciała dać po sobie, ze mimo wszystko lekko się denerwuje. Przecież ten moment był dosyć dziwny, chociaż to co się tutaj działo z pewnością bardzo się jej podobało.
- Czyli w ogóle, kum? - zażartowała sobie Hoś z Garo. Nie brzmiało to naturalnie. Sama też niespecjalnie wierzyła we własne możliwości, ale zaraz wszystko się okaże, może uda się jej pobić żabiego towarzysza w przewracaniu puszek. Przecież to też jest jakieś osiągnięcie, no nie? Hotaru wzięła kulki i kiwnęła głową. Pierwszy jej rzut był skierowany w sam środek piramidy z puszek. Jeżeli jej się uda zbić puszki, podczas dwóch kolejnych rzutów będzie celowała w te dolne. A nóż się jej uda wszystkie zbić!

MG

No i zakład poleciał, a gra się toczyła to stawkę większą niż życie. Garo jedynie się uśmiechnął do przytyku Hoci. Co jednak z jej rzutami? Pierwsza kulka zabiła 4 puszki, które zleciały, zaś druga dobiła resztę jakimś zrządzeniem losu.
- Szczęście nowicjusza, kum - powiedział Garo biorąc zamach. Niestety jego rzuty nie były tak dobre jak koleżanki przed nim. Zbił jedną puszczke na szczycie, potem spadły 3 kolejne i ostatnią 3 znowu... Jego mina nie wyglądała zbyt dobrze. Zaś sprzedawca zaśmiał się i wręczył Hoci pluszową żabę ubraną w kimono z pluszową kataną.
- Zapraszam ponownie, kum - powiedział. Garo przechylił swoje żarcie i wciągnął wszystkie kulki od razu - Idę do toalety, zaraz wracam, kum - powiedział znikając zza drzwiami wszystkim dobrze znanej, niebieskiej latryny. No i co teraz? Pozostało czekać aż załatwi swoje sprawy. Co jednak u Hoci? Otóż jej oczom w tłumie migły czerwone oczy, które ciężko było raczej pomylić. Pytanie tylko czyje one były?