Sierociniec

First topic message reminder :

MG:

Trio magów stanęło przed budynkiem, w którym dwójka z nich spędziła część swojego życia, z którym wiązało się trochę ich wspomnień. Z placu dobiegały okrzyki bawiących się dzieci, przez okna widać było krzątające się pracownice. Zdawało się, że niezbyt wiele się tu zmieniło. Ludzie spoglądali na duet, i czasami nawet się z nimi witali. Wszak wiadomo. IMy i szacunek, i sława. I to wychowanków Hargeonu!

I piłka znowu w grze! I śmigają! I jak torpeda! Tyle, że już ostrożna torpeda. Zanim jednak przystąpili do gry, to Gonzales jeszcze dał okejkę Neverowi za jego mądrość, wystawiając kciuka do góry.
- A z wielką odpowiedzialnością, wielkie dzieci - odrzekł mu ze złośliwym uśmiechem, tak bardzo dla niego typowym, dopełniając tej sentencji, własną, niezbyt przemyślaną mądrością.
Dopiero potem zaczęła się prawdziwa gra! Chociaż tym razem już nieco uważniejsza, żeby nikogo już więcej nie uszkodzić i żeby też Gruby się nie popłakał. Nawet Gonzales był gotów go zmienić na bramce na moment.
- Pa Gruby jak się defensuje na poważnie! - powiedział mu tylko, machając wskazującym palcem prawej ręki, a potem no po prostu pilnował, by nikt się nie przebił przez jego obronę, ucząc tym samym Grubego jak się do piłki rzucać, jak ją wybijać, jak łapać i jak nią żonglować, kiedy nikogo nie ma w pobliżu. I przy tym cały czas się Gonzales cieszył. To dopiero luksks, żeby grać sobie po prostu w piłkę, a oni jeszcze za to będą płacić!

PERSPEKTYWA NEVERA
I NARESZCIE!
I WRESZCIE!
I TOTALNIE!
MOGŁEM WCIELIĆ SIĘ W BOHATERA!
YEEEEEEEEEEEY!
...
..
.
- Huh?
Jednak coś było nie tak. Bo im dłużej działa się zabawa, tym było dziwniej. Wieśniacy nie witali bohatera, a na niego prychali. Rekrutacja członków drużyny była ciężka. Zdobycie przedmiotów trudne. A kiedy nareszcie się udało, to drużyna została rozbita przez zwykły patrol złych gości! DLAAAAAAACZEGO? Słyszałem tylko o jakimś settingu... Midnight czy coś takiego. Czemu coś takiego mnie spotkało? (może dlatego, że nie tylko MG jest sadystą, Never-kun - przyp. Grey). Uhhh... Ale nie mogłem tracić nadziei! W końcu taka była rola superbohatera!
- Nie martwcie się towarzysze! To tylko jedne starcie! Ważne, żeby nigdy nie ulec i zawsze mieć nadzieję!
Rzekłem do swoich kompanów, zanim wyruszyliśmy na kolejne, niby beznadziejne starcie... Ale z ogniem w sercu.

PERSPEKTYWA GREY
- Naprawdę. "Mają dostać nauczkę, ale nie cierpieć." Niczego się nie nauczą, jak nie dostaną porządnej lekcji.
Spojrzałam na nią sceptycznie.
- Cóż, wy jesteście zleceniodawcami. Dam im taką nauczkę, że będą klękali zawsze, kiedy przechodzicie. Spokojnie jednak - postaram się aby nie cierpały... zbyt długo - od razu uspokoiłam kobietę. - Skoro Lila będzie wiedzieć więcej, to się do niej udam. Chyba że masz mi coś jeszcze przydatnego do przekazania.
Jeśli nic nie miała, to po prostu życzyłam szybkiego powrotu do zdrowia i udałam się na poszukiwanie drugiej opiekunki sierocińca

Samael:
Sumi spoglądała na niegdyś zielonowłosego chłopaka, który miał problem z wytworzeniem delikatnego wyładowania. A teraz? Osiwiał, startował w igrzyskach i po prostu nie sposób było nie być z niego dumnym.
-Chodźmy teraz. - zaproponowała i ruszyła powoli w stronę schodów. -Uczeń mojego ucznia... Poczułam się staro. - rzuciła rozmarzonym lekko tonem, acz pełnym szczęścia i radości. Mimo wszystko jednak powrót wychowanka cieszy nauczyciela.

Władca Kasztanów i Władca Kasztanów:
Nie trzeba było wiele czasu, by Gonzo skończył uwalony trawą i ziemią. Ale za to co to za przyjemność! No po prostu widać, że piłkę to on ma chyba we krwi. Najgorętszy zawodnik na boisku chciałoby się rzec! A dzieciaki? Obecność tak utalentowanego gracza tylko ich motywowała, przez co coraz więcej dawali z siebie! Ba! Nawet gruby biegał! I nawet raz ładnie zablokował. Brzuchem, bo brzuchem, ale zablokował! Będą z niego gracze.
[+Umiejętność fabularna - Szwedzki Piłkarz - Gra w piłkę to dla Gonza bułka z masłem! Zna różne zwody, ładnie broni, pięknie podaje, strzela mocno i celnie! A jakby trochę się postarał to Fioryjska Reprezentacja Narodowa gwarantowana! No, a na pewno gra lepiej od swoich rówieśników!]

Never:
Kto ma ogień w sercu musi mieć twardy tyłek. Tak przynajmniej było w settingu, na jaki natrafił biedny Never. Zwykły patrol to jedno. Gorzej, jak potem natrafili na oddział wojskowy i musieli uciekać. A zuol? Chyba nawet zebrał trochę więcej takich oddziałów. I nic tylko śmiał się demonicznie. A trzeba przyznać, że chłopak miał do tego talent. Prawdziwie dobry zuol im się trafił. W sensie do odgrywania. Chyba. Bo czy 12 latek może być już tak zły do szpiku kości, że demoniczny śmiech powinien sobie wpisywać w CV?

Grey i Samael:
Kobieta westchnęła, ale chyba nie miała siły już dyskutować dłużej. Więc wróżka była wolna! I nawet lecąc spotkała Samaela i Sumi, którzy dyskutowali w najlepsze. Z tego co usłyszała od kobiety, również szli do kobiety. A wiedzieli, że ta znajdowała się na dworze, pilnując resztki dzieciaków, które poszły grać i się bawić w plenerze. Grunt, że chociaż oni mogli się pobawić tam bez stresów i zagrożeń. Chociaż tyle. Ale to zawsze coś.
Stan: 120 MM

I właśnie to był jeden z powodów, dla których Białowłosy chciał spotkać się ze swoją Mistrzynią, zwykła prosta i szczera rozmowa jaką mógł odbyć z tą kobietą. Robił to wielokrotnie, podczas bycia jej uczniem i według Sama rozmowa z nią także po tak długim czasie jest czymś przyjemny i dzięki której może dowiedzieć się czegoś nowego.
- Nie mów tak, przecież oboje dobrze wiemy, że jest wiele osób znacznie starszych od ciebie. Tak więc jeszcze sporo lat życia przed tobą, pewnie jeszcze w przyszłości będziesz miała niejednego ucznia z którego urośnie silny mag. Taki który w krótkim czasie sporo osiągnie i z którego będziesz dumna - powiedział mag błyskawic podczas wspólnego spaceru do swojej Mistrzyni.
- A tak między nami, wydaje mi się, że mój uczeń jest znacznie różni się ode mnie, gdy ty mnie szkoliłaś, a byłem w podobnym wieku. Coś mi mówi, że czeka mnie spore wyzwanie - dodał po chwili, po czym jego oczom ukazała się towarzyszka Nevera. W sumie Grey również miała swój udział w planie w jego głowie, który obecnie tworzył się, aby rozwiązać problem z tymi atakami na dzieciaków z tego sierocińca. Musiał jednak dowiedzieć się o niej więcej oraz o tym co jakie dokładnie więzi łączą tą dwójkę współpracującą ze sobą. Never też miał swój udział w nim, ale nieco mniejszy, także jego Mistrzyni i Gonzo  mieli w nim swój udział. Nie zamierza jednak z swoim planem dzielić się z innymi, zrobi to jak zdobędzie więcej informacji zarówno od dziewczyny do której zmierzali, od Grey jak i raz jeszcze go przemyśli lub więcej razy.

Ależ to wspaniale zrobił! Tak oto Gonzales Gonzo Gick wykazał, że może grać na każdej możliwej pozycji, bo dobry piłkarz, to inspirujący piłkarz! Ze Szwecji rzecz jasna! A w tej grze liczy się głównie zespołowość, zgranie, jedność no i tak dalej. Zaś Gonzales zaczął odczuwać w sobie instynkt przywódczy, oraz swą własną wielkość. Doprawdy zacnie mu się grało z tymi dzieciakami i niezaprzeczalnie dumny był z ich postępów. Pochwalił Grubego za jego wyczyny i ogółem to wszystkich chwalił, którzy się czymś wyróżniali. Nawet jak ktoś Gonzalesowi strzelił bramkę, to chłopaczek wychwalał zdolności takiego spryciarza, po czym szybko nadrabiał straty, wyciągając swą drużynę z opresji.
Lecz jak wiadomo, piłka i bieganie bywają męczące i nawet taki Gonzales z czasem zaczął coraz wolniej śmigać i musiał złapać oddech.
- Dobra panowie towarzysze koledzy. Piętnastominutowa przerwa techniczna - oznajmił padając na plecy. - Czas na ćwiczenie umysłu, poprzez spoglądanie na chmury. Jak to mówią, w zdrowym duchu zdrowe ciało. Zatem przerwa jak najbardziej jest wskazana.
I tak by sobie Gonzales leżał, łapiąc oddech, pozwalając odetchnąć także innym.

PERSPEKTYWA NEVERA
...
..
.
I znów drużyna pokonana. I znów zachęcam ją do niepoddawania się. Musieliśmy pokonać tego drania legata, co się tak śmiał! To było... To było...
_ TO JEST JEDYNY SPOSÓB W JAKI MOŻEMY WYGRAĆ! ZJEDNOCZMY SIW SZYSCY I POKONAJMY TEGO LEGATA! NIE BÓJCIE SIĘ< ŚWIATŁOŚĆ NADZIEI JEST Z NAMI!


PERSPEKTYWA GREY
Nic już Konaku-san nie odpowiedziała przy wyjściu. To dobrze... To znacza, że fakt "nie skrzywdzenia dzieci" nie był jakoś specjalnie narzucony. Mimo to warto było uważać... Bo nie miałąm wątpliwości, że opiekuna coś przed nami ukrywała. Tylko co?
Wtedy trafiłam na Samael-sana oraz jego nauczycielkę, z tego co zrozumiałam. Kiwnęłam jej głową a powitanie.
- Dzień dobry. Jestem Grey Eminence, wróżka towarzysząca Never Winterowi. Pani musi być Sumi-san, mistrzyni Samael-sana. Miło mi poznać.
Przywitałam się. Miałam jednocześnie nadzieje, że powiedziała ona Samaelowi coś przydatnego...
- Też idziecie do Lile?
Zapytałam się kobiety.

Władca Kasztanów i Władca Kasztanów:
Prawdziwy władca wie, kiedy należy nakazać ludziom rozbić obóz i przygotować się do nadciągającej bitwy. I ten moment właśnie nastał. Ale żołnierze to też żołnierze. Niektórzy chcieli się zabawić. I jak większość zmęczona padła na ziemię by odpocząć, tak kilku chłopaków sobie stało w kółku i kapkowało. By nie wyjść z wprawy. A to też zawsze jakaś rozrywka. Bo co oni się będą? Mieli siłę? Mieli! To jeszcze się pomęczą. Bo lubią.

Never:
Na śmierć! Jak Król Theoden przykazał. ŚMIERĆ! Chór: ŚMIERĆ! Ostatni zryw, by pokonać złego lorda ciemności! Walka była ciężka. Trup leżał gęsto. Wielu z towarzyszy bohatera padło bohaterską śmiercią. Jeśli drużyna wyjdzie jednak zwycięsko, pamięć o nich będzie trwać wiecznie w legendach, pieśniach i baśniach. Koniec końców zostało ich trzech. 5 padło, uniemożliwiając bestiom, orkom, smokom na dostanie się do sali tronowej władcy mroczności. Teraz było ich 3. Wielka trójka! Przeciwko całej elitarnej gwardii imperialnej.

Grey i Samael:
Trio udało się schodami na dół. Kobieta uśmiechnęła się do Grey i przywitała się z nią miło. Następnie jednak odpowiedziała Samowi:
-Im trudniejsza ziemia, tym wspanialszy wyda owoc. - rzuciła poetycko. W końcu jednak wyszli na zewnątrz i podeszli do Lili. Ta widząc trio wstała i ukłoniła się grzecznie -Lily, Sam z Grey chcieliby zadać ci kilka pytań. - poinformowała koleżankę z pracy Sumi.
Stan: 120 MM

Białowłosy w dalszym ciągu rozmawiał ze swoją Mistrzynią, a do ich dwójki dołączyła Grey, która postanowiła tak samo jak oni udać się do najmłodszej opiekunki w tym sierocińcu.  Potwierdził towarzyszce swojemu znajomemu z dzieciństwa, że również się do niej udają po czym zwrócił się do Sumi, chcą dać jej odpowiedź na  jej słowa.
- Może coś w tym być, pytanie tylko, czy uda mi się dotrwać do momentu, kiedy te owoce będą widoczne - powiedział krótko do kobiety, gdy udawali się do jej koleżanki z pracy. Próba zmiany Gonzalesa będzie ciekawym wyznaniem, może i nie będzie przy nim przez cały czas przez misję na które wyrusza jak i podróże z nimi związane. Może nawet na niektóre będzie zamierzał, ze sobą tego Wróżka, może pokazanie jak działa podczas nich mag błyskawic będzie miało jakiś efekt, kto wie.
- Chciałbym dowiedzieć się coś więcej na temat twoich wycieczek z dzieciakami. Czy podczas nich widziałaś coś niepokojącego ? - powiedział Sam, tym samym zaczynając tym samym wypytywać kobietę, co mogło pomóc mu w rozwiązaniu problemu jaki ma miejsce w miejscu w którym się wychował. Był również ciekaw tego co Grey ma do powiedzenia, ona może też chcieć zadać tej osobie jakieś pytania.

Skoro nikt nie chciał nic od Gonzalesa, to i Gonzales także nie chciał też nic od nikogo. Po prostu delektował się tą chwilą ciszy i spokoju, wdychając w swe nozdrza czyste powietrze w celach oczywiście regeneracyjnych. Myślał wtedy o wszelkich przeepickich przygodach jakie do tej pory przeżył oraz jakie jeszcze go czekają i tak sobie stwierdził, że miał naprawdę super-fajne życie. Uśmiechnął się od ucha do ucha, popatrzył na rękę, jakby sprawdzał godzinę i powstał. Chwila przerwy minęła, czas zacząć działać! Powstał, wyciągnął rękę nad głowę i wystrzelił w powietrze epickimi Flashworksami D, które miały w epicki sposób oznajmić koniec przerwy.
- Dobra towarzysze koledzy! Kolejna runda! Zmiana składów i jedziemy dalej! Chyba, że ktoś ma jakąś inną propozycję działania! - oznajmił przywódczo, po czym wyjął z kieszeni epickie, ciemne okulary, przetarł je i schował je z powrotem, jak to miał w zwyczaju.

PERSPEKTYWA NEVERA

...
(tutaj może omińmy moment, w którym Never-kun cokolwiek robi. W skrócie można powiedzieć, że ten setting jest bardzo brutalny i nieprzyjazny dla bohaterów. Mimo heroicznej walki prawie wszystkich wyrżnięto... A Never-kuna pojmano i poświęcono na ołtarzu złego boga. Gdyby mieli odpowiednią broń, to może by się udało. Niestety nasz bohater nie jest ani logistykiem ani partyzantem... Masz ci los! Za to wyobraźni dzieciaków i ich opisów nie powstydziłby się sam Hannibal Lector. Powróćmy więc do właściwej rozgrywki, czyli rozmów Grey z Lile, bo czas na kolejne losowanie "szczęśliwych" przygód Never-kuna - przyp. Grey)

PERSPEKTYWA GREY
Spojrzałam na mistrzynię Samael-sana nieco z ukosa, gdy rzuciła tym zdaniem, jednak skupiłam się póki co na zadaniu. Bo nareszcie dotarliśmy do Lile. Samael-san zadał już jedno pytanie, więc ja zaczekałam na odpowiedź kobiety po czym zadałam swoje.
- Poza tym, kto konkretniej bije dzieciaki oraz dlaczego wezwaliście do tego silnych magów. Co się za tym kryje... Bo wydaje mi się że to nie są zwyczajne bachory, nie? Czy wiadomo również co dolega Kohaku-san? Czy to jest również związane z tymi zdarzeniami?
Zapytałam się, zaplatając ramiona w oczekiwaniu na odpowiedź i unosząc się odrobinę. Jednocześnie rzuciłam okiem na zabawy Never-kuna. Który... był jakoś unieszczęśliwiony. Ciekawe czemu...

Władca Kasztanów i Władca Kasztanów:
Gonzo był prawdziwym idolem tych osieroconych dzieciaków. Jego powstanie zbudziło nie małą uwagę i wiele młodszych dzieciaków podbiegło do niego.
-Wooo! Jak to zrobiłeś? Pokaż jesce raz! Jesteś magiem? Miałeś pewnie epickie przygody! Opowiedz o nich! Plosimy! - krzyczały chórkiem, nie pozwalając chłopakowi za bardzo nacieszyć się drugą połową meczu.
Gonzo: 193MM

Never:
*wstawcie opis, że Never bardzo chciał, ale znów nie wyszło. Albo bycie superbohaterem, albo samo superbohaterowanie*

Grey i Samael:
Potężny huk skupił na sobie uwagę czwórki rozmówców. Sumi lekko się uśmiechnęła i rzuciła do wróżka:
-To on? - spytała raczej retorycznie, spoglądając na białowłosego czarodzieja. Niezależnie jednak od odpowiedzi Sama, nie przeszkadzała dalej w rozmowie i bardziej skupiła się na młodszym magu.
A Lily? Spoglądała sympatycznie na dwójkę nowych rozmówców. A ci zadali jej pytania. Spojrzała na Sama i westchnęła:
-Niestety, nie było to nic niepokojącego. Jacyś starsi chłopcy wyskoczyli, ale zobaczyli, że idzie z nimi ktoś starszy i stwierdzili, że nie będą zaczepiać ich przy opiekunce chyba. - rzuciła, widocznie będąc smutną, że nie może bardziej pomóc magowi. Spojrzała następnie na Grey i zamrugała kilkakrotnie oczami, jakby nie do końca rozumiała pytania. -Starsi chłopcy. Zapewne by się popisać przed znajomymi. Nie robią tego jednak, jak jest z nimi ktoś starszy, ale nie możemy wiecznie przy nich być. I się martwimy o nasze dzieci. I Kohaku-san z Sumi-san bardzo chciały znowu was zobaczyć. Dlatego o was poprosiły. I nie zauważyłam, by tamci chłopcy byli... magami. - mówiła, a następnie się zasmuciła, gdy wróżka spytała o Kohaku. Widać było, że Lili jest mocno z nią zżyta -Nie wiem co jest Kohaku-san. Lekarze mówią, że jej stan się poprawia, ale nie mówią za wiele... martwię się... - mówiła, wyraźnie zasmucona.
Never i Grey: 120 MM

Tak samo jak w przypadku pozostałych osób w tej grupie, Białowłosy również słyszał huk, po którym od razu wiedział, kto wytworzył taki właśnie dźwięk. Do jego uszu dotarły również krótkie dwa słowa jego Mistrzyni, w której głosie było słychać, że podejrzewała kto może być odpowiedzialny za ten huk.
- Mówiłem, że stara się dać znać o swojej obecności wszędzie, gdzie tylko się pojawi, tak więc czasami na wszelki wypadek warto na niego spojrzeć - powiedział mag błyskawic do kobiety, po czym zaczął rozmyślać nad tym o usłyszał od jej młodszej koleżanki z pracy w tym miejscu. Gonzo najwyraźniej dobrze się bawił i miał chyba jeszcze sporo do pewnej granicy, podczas której przekroczenia jego "starszy brat" będzie musiał zainterweniować. Na wszelki wypadek spojrzał się przez chwilę w stronę miejsca z którego słychać było ten huk, jednak jak na razie nie zamierzał oprócz tego upewnienia się nic więcej robić jak na razie. Tak więc postanowił na razie skupić na myśleniu tego o usłyszał w ramach odpowiedzi na swoje pytanie jaki na pytanie Grey.
- Dzięki za te informacje, na pewno przydadzą się nam... W sumie mam już pewien pomysł, jak rozwiązać ten problem, trzeba zawołać Gonzalesa i Nevera... I ty Mistrzyni również masz swój udział w moi planie - po pewnym czasie milczenia powiedział do znajdujących się w tym gronie do przeważającej ilości przedstawicielek płci przeciwnej.

Tak oto wzbudził Gonzales zachwyt i jeszcze większe zainteresowanie swoją osobą. Właśnie to wykazywał, jaki to był on niezwykły. Uśmiechnął się dumnie, kiedy uświadomił sobie, iż stał się obiektem podziwu. Nie od razu odpowiedział na pytania, lecz wpierw włosy z karku odgarnął i pokazał na biały znak gildyjny.
- Jam jest Gonzales Gonzo Gick, Ognisty Podmuch Sławiennej i Potężnej Gildii Fairy Tail! Zaś epickich przygód to miałem mnóstwo... W setkach zliczyć można pokonane bestie! W tysiącach kilometry, które przebyłem! Krańce świata wszystkie dobrze mi są znane! - wykrzyczał, oczywiście ciut przy tym wyolbrzymiając swoje zasługi, ale tak to już miał w zwyczaju. Tyle, że morałem zarzucić musiał, jak na dobrego maga przystało. - Jeśli też chcecie takie przeżyć! Musicie pić dużo mleka i jeść mnóstwo ogórków! Zawsze razem, nigdy oddzielnie! Hehe... - nie udało mu się powstrzymać śmiechu, kiedy to tak sobie zażartował, a żart jak wiadomo niewinny był w jego wykonaniu. Jakie mogłyby być jego konsekwencje, z tego Gonzales śmiałby się później.
Gdyby zaś został zawołany i przyprowadzony do porządku, to zasalutowałby swoim towarzyszom w piłkę grającym i pomknąłby tam, gdzie to byłby potrzebny najbardziej.

PERSPEKTYWA NEVERA
(Tym razem ciekawa sytuacja - ponieważ znów było losowanie i Never-kun trafił tym razem do dobrych... Lecz nie jako główny bohater, a jako towarzysz głównego bohatera. A właściwie bardziej rywal. Mieli pokonać głównego złego, który był Młocznym Imperatorem. Wszystko szło dobrze, zdobywali siłę i doświadczenie, zacieśniali więzi... a gdy dotarli do tego złego, okazało się że Never-kun od początku był po jego stronie! Oczywiście nastąpiła walka, po której został ciężko ranny, ale zdążył odnowić przymierze i przy okazji pokonać głównego złego, poświęcając jednak swe życie. Zawsze jednak będzie pamiętany przez...
Cóż, tym razem może nie było happy endu dla niego, ale znacznie lepiej skończył niż poprzednio. Hej, tym razem został bohaterem, nie? Dlatego czuje się lepiej.
Oczywiście, usłyszał wybuchy i nie chcąc pozostać gorszym, postanowił że jego drewniany miecz będzie się świecił. Dzięki czemu zyskał pewną dozę podziwu wśród reszty. Wszystko to oczywiście dzięki działaniu mojego tutejszego wcielenia - przyp. Grey)

PERSEPKTYWA GREY
-...
Odwróciłam wzrok, gdy wywołałam lekkie świecenie miecza. To naturalne że Never-kun po takim pokazie nie mógł nie zareagować. A zrobienie czegoś takiego na moment jest dziecinnie proste. W każdym wypadku wróciłam myślami do spraw związanych z misją. Odsunęłam na chwilę myśli związane z Kohaku-san, bo na razie nic nie mogłam z tym fantem zrobić.
- Więc masz plan. Zupełnie jak ja. Dobrze, w takim wypadku może przedstawimy swoje opcje i zdecydujemy się która najlepsza.... może pierwsze go przedstaw, a potem zadecydujemy, czy Never-kun i Gonzales-kun nadają się do tego i nie narobią hałasu.
(albo nie przedstawiaj w ogóle, bo jak wiadomo, spoilerowanie planów najczęściej wpływa negatywnie na jego późniejsze wykonanie - przyp. Grey)

Władca Kasztanów i Władca Kasztanów:
Gonzalesa nikt jednak nie przywołał. Stety bądź niestety. Miał jednak fanów, którzy słysząc o jego wyczynach. Odgłosy uwielbienia i inne takie.
-Naucz nas być magami! Opowiedz o tych bestiach! Prosimy! - przekrzykiwała się co młodsza gawiedź. Trochę starsi stali z tyłu i z zainteresowaniem oglądali Gonza. Chyba wszyscy nie mogli się doczekać, aż pokaż im jeszcze skrawek jego wspaniałych zdolności magicznych.
Gonzo: 193MM

Never:
Były wybuchy, teraz były epickie, drewniane miecze, czym Never zaimponował wielu młodszym chłopakom. Ci tylko wydawali z siebie odgłosy typu "łooooo" i pytania "jak ty to robisz?" oraz "nauczysz nas tego? Prosimyyy". Tak więc nasz superbohater zyskał własne kółko adoracji. I fanów. A to zawsze coś, co mogło mile połaskotać ego. A jak!

Grey i Samael:
Lila spoglądała na duet, który trochę gadał, ale obiektywnie patrząc... mało robił. Bo na razie gadał o planie, ale jeszcze żodyn nie chciał go przedstawić. Młodsza pracownica niezbyt wiedziała więc co robić, dopóki Sumi nie zadecydowała, będąc trochę zaskoczona tym, że ona też ma udział w planie. Choć było to raczej pozytywne zaskoczenie.
-Samael, Grey-san, to może udamy się do portu? Never z Gonzem zostaną pod opieką Lili, a wy zobaczycie z czym się borykamy przy odrobinie... pecha. Kilka naszych dzieciaków pomaga marynarzom. - zaproponowała. I jeśli duet się zgodził, to ruszyłaby z nimi w stronę wyjścia z sierocińca. Jeżeli natomiast uprą się, by rozmawiać o tym tu... to najwyraźniej trochę będzie trzeba poczekać...
Never i Grey: 120 MM