Północny stok -> LS

First topic message reminder :

MG
Po przegranej walce niestety wyrzuciło was za barierę. Nie zmienia to jednak faktu, że żyliście. Mogliście próbować dostać się na szczyt inną drogą. Przejąć sterowiec Mr.P i polecieć, zacząć się wspinać po półce skalnej lub poszukać innej drogi. Dużo możliwości. Dlatego poczekam, aż się zorganizujecie, nieco ochłoniecie po przegranej i znajdziecie sobie inną drogę. Lub wrócicie do domku pić herbatkę. A i zapomniałbym. Herbatka, którą dała Ragnie Samantha rozbiła się przy wyrzucaniu z barierki. Tak więc tyle z herbatki na uspokojenie. Myślcie jakby tu się dostać na szczyt.

~MG~

Igles wygrał walkę 2vs1 oraz oblężenie przejmując twierdzę, którą zamierzał uczynić swoim nowym domem skąd mógłby rozprzestrzenić swój terror na resztę świata. Yong uciekł zniknął za horyzontem razem z Malcolmem bez zamiaru prób ponownej konfrontacji z tobą. Zapewne jednak nie będzie zaskoczeniem dla Ciebie, że o takich poczynaniach powiadomiona zostanie Policja Magiczna, która zacznie Cię mieć na celowniku. Oboje zapamiętali twoją twarz, a rysopis przekazali odpowiednim władzą, które powinny wydać za Tobą list gończy. Ty jednak nie wiedziałeś jeszcze o tym oraz miałeś dość sporo czasu, aby urządzić sobie swój domek. Czy ktokolwiek będzie próbował go potem odbić? tego nie wiedziałeś, ale spodziewałeś się, że Yong, a tym bardziej Malcolm nie będę należeli do wystarczająco odważnych i upartych ludzi, aby próbować. Nie wiadomo jednak jak zareagują władze, które dowiedzą się o śmierci Raylin. W sumie ja też nie wiedziałem, to zależało od zarządcy tej grupy.

Wróćmy jednak do obecnych wydarzeń. Igles musiał dokończyć to co zaczął czyli ściąć głowę dziewczynie pozbawiając ją głowy. Już miał to zrobić, gdy nagle włączył się SECOND OVERDRIVE MAGII. Nie no żartuję. Poważnie podszedł do niej chwycił za włosy i odciął jej głowę. Nie bardzo co miało mu w tym przeszkodzić. Bezwładna reszta ciała dziewczyny upadła na ziemię. Igles razem ze swoim trofeum udał się do akademii, aby dokładnie je splądrować.

Raylin - Martwa. W encyklopedii jest dział, co można zrobić z martwymi postaciami.
Igles - Misja zwiększyła nieco swój poziom trudności no i walka pvp więc 45PD. Poza tym dla Ciebie nowy budynek który możesz sobie urządzić jak chcesz. Jeśli taka twoja wola masz pozwolenie na stworzenie sobie osobnego tematu z twoją małą stolicą, gdzie opiszesz dokładnie, co tam fajnego zrobiłeś. Po przeszukaniu akademii znalazłeś.
* 8 drewnianych mieczy.
* 8 kijów bo
* 4 stalowe włócznie kiepskiej jakości.
* Sporo książek, które możesz wymienić na 10PD po poście na przynajmniej jedną stronę a4 odnośnie tego co przeczytałeś i czego się nauczyłeś.
*  2.000 klejnotów.
* Reszta raczej bezwartościowa - jakieś ciuchy, ubranie, stojaki do treningów.
Poza tym twój rysopis i historia, co się stało przekazana została magicznej policji.
Co do zabitego gracza -> dopytaj się osoby, która stworzyła twój SR czy bez osiągnięcia 5 lv SR będzie Ci się już stackował. Jak dla mnie owszem, ale dopytaj. Wtedy masz pierwszego stacka.

z/t

~MG~

Średniej wielkości budynek starannie wykonany z drewna w konstrukcji zrębowej, ze stromym dachem pokrytym gontem z pokojami w poddaszu oraz podmurówką w przyziemiu, w której zapewne znajdowała się piwnica (budynek w stylu zakopiańskim) - to właśnie w tym budynku miała rozpocząć się wasza misja, na którą w różny sposób zostaliście zapisani. Było delikatnie przed osiemnastą, gdy dotarliście na miejsce. Śnieg widoczny był tylko w oddalonych, wyższych partiach gór, na które zapewne nie musieliście się wybierać. Niebo było bezchmurne i nie zapowiadało się na żadne opady atmosferyczne. Jedynie nieco niższe niż na kontynencie ciśnienie atmosferyczne mogło początkowo budzić delikatny dyskomfort w waszej klatce piersiowej, ale szybko do tego przywykliście, nie była to przecież duża różnica. Pogoda była wręcz idealna do tego, aby wykonać misję, nie mogliście narzekać na trudne warunki atmosferyczne.

Obecnie znajdowaliście się przed wyżej opisanym budynkiem, na którym pisało "Schronisko Górskie" dość jednoznacznie określając jego przeznaczanie. To właśnie w tym budynku mieliście spotkać się z waszym pracodawcą, który zaprosił was do podjęcia misji oraz należał do dziwnej organizacji o nazwie "Raven Wings" [pisząc misję nie wiedziałem jeszcze jak nazwać organizację, ale ta brzmi lepiej]. Była to dość nowa najemnicza organizacja, która za wykonywanie misji pod ich sztandarem przyznawała odpowiednie rangi oraz nagrody powiązane z uczestnictwem. Godzina spotkania była dość późna biorąc pod uwagę fakt, że misje zaczynało się zwykle z samego rana, aby wykonać je w dzień. Widocznie był jakiś element, który musiał zostać wykonany po zapadnięciu zmroku i nie mógł mieć miejsca w dzień. Ot takie logiczne wnioski.

Po wejściu do budynku ukazała się wam sala jadalna wystrojona w drewniane stoły, krzesła i meble w dość surowym stylu bez żadnych kwiatów czy obrusów. Jedyne zdobienia tutaj stanowiły dziwne rzeźby jakiś pomniejszych demonów i krasnali. Nie budziły one jednak grozy był to po prostu styl regionalny. Centralnym miejscem tego pomieszczenia była duża lada za którą czyścił szklanki dość gruby, dwumetrowy człowiek z brodą i łysiną na głowie, zapewne właściciel tego przybytku. Uśmiechnięty pod wąsem wyglądał naprawdę przyjaźnie. Na wasz widok delikatnie przytaknął głową w geście powitania. Poza nim wewnątrz schroniska znajdowało się jeszcze kilkoro ludzi. Trójka mężczyzn grająca w karty w różnym wzroście i wieku, jakaś większa rodzina, która spożywała obiad. Grupka wojowników z mieczami pijący piwo, a także pojedyncze osoby mężczyzna z łukiem obok stołu w czarnych szatach, rosły mężczyzna w lekkim pancerzu z toporem, a także szczupły facet w czerni, który wyglądał na płatnego mordercę. Ot takie skojarzenie. Niestety nie wiedzieliście, kto był waszym pracodawcą i kto mógł dać wam więcej wskazówek odnośnie misji. Trzeba było go jakoś znaleźć w tym gronie ludzi. Tym właśnie celem rozpoczęło się wasze pierwsze zadanie.

Czas na odpis 31.05.17 godz. 23:59 jeśli nie wyrobicie się dajcie znać. Jeśli odpiszecie wcześniej ja też postaram się odpisać wcześniej. Powodzenia.

- Przepraszam, w którym kierunku do gór Hakobe?
Spytał niejednokrotnie Kei, próbując ustalić w jakim kierunku się udać. Był można to powiedzieć "nowym" w tym świecie, toteż dotarcie w miejsce, o którym wcześniej słyszał tylko opowieści było raczej trudne. Z czasem jednak znalazł się ktoś na tyle miły, że wskazał chłopakowi kierunek. Mimo tej wiedzy, maluszkowi trochę zajęło dotarcie tam. Gdy znalazł się na miejscu, z ogromną radością otworzył drzwi i wszedł do środka. Wróć, nie tak szybko. Otwarcie drzwi zajęło mu chwilę chociażby ze względu, że klamka "ciężko chodziła" a drzwi same w sobie były też dość ciężkie. Kiedy już jednak wszedł do środka odetchnął z ulgą i się rozejrzał. Pojawił się jednak następny, DROBNY problem. Który to szefu? Żaden nie kwapi się do wykrzyknięcia "Moshi moshi szanowny magu, zapraszam!". Może ja zrobię coś z ten deseń? Zastanowił się Kei drapiąc się po podbródku. Szybko jednak wybił sobie ten pomysł z głowy gdy zobaczył grupę mężczyzn z mieczami oraz agenta 47. Po chwili wpadł jednak na inny pomysł. Wyciągnął z torby kartkę ze zleceniem, którą nadal miał przy sobie i stojąc przy drzwiach przeczytał ją pod nosem. Miał nadzieję, że zwróci na siebie uwagę na tyle, że zleceniodawca sam go zaprosi do stolika. Gdyby się to nie stało, podejdzie on do kontuaru. Zapewne koniecznym będzie aby właściciel przybytku wyjrzał za chłopcem w dół, toteż Kei podskoczy kilka razy mówiąc do niego.
- Po-pro-szę cie-płe mle-ko.
Po czym spróbuje się wdrapać na jedno z krzeseł przy barze o ile takie będzie. Kartkę cały czas będzie trzymał w ręce aby wszem i wobec oznajmić, że jest on magiem i przyszedł tu w poszukiwaniu pracy! Tak, niech wiedzą kto tu jest magiem i z kim mają nie zadzierać. Nie straszne mi miecze i łuki, jestem magiem, mówcie mi Kei-sama! Pomyślał i z uśmiechem pod nosem czekał na swoje "piwerko".

Dotarcie na miejsce spotkania ze zleceniodawcą nie było dla Bakugou zbyt trudne. W miarę szybko przybył pod drzwi budynku, chwycił klamkę i agresywnie otworzył drzwi wchodząc jak do siebie. Jego oczy od razu zauważyły wiele osób wyglądających na gości, których raczej trzeba unikać. Mimo to nie wywarło to na nim wielkiego wrażenia i pewnym siebie krokiem z aroganckim uśmiechem i mina w stylu możecie mi naskoczyć, udał się w kierunku lady, przy której siedział już niebiesko-włosy karzełek. Nie owijając w bawełnę i nie marnując więcej czasu, dosłownie wyłożył karty na stół w postaci karteczki ze zleceniem zwrócił się w kierunku barmana Gdzie znajdę osobę odpowiedzialną za to zadanie. Przy okazji udało mu się podejrzeć papier, który znajdował się w dłoni Kei'a oraz jej zawartość. Najpierw mocno się zdziwił później na jego twarzy można było zobaczyć złość. Widząc posturę osoby, z którą wydawało mu się że będzie musiał współpracować w jego głowie zaczęły pojawiać się myśli typu "chyba sobie żartujecie, mam nadzieje że to jakaś pomyłka, obyś szybko odpuścił sobie tą misje". Podczas swoich przemyśleń, ciągle mierzył wzrokiem dzieciaczka a jego oczy jakby mówiły "GIŃ".

~MG~

Po przybyciu do karczmy, każdy z was na swój sposób starał się zwrócić uwagę zebranych osób, aby zlokalizować pracodawcę, tego na którego wezwanie przybyliście w te śnieżne regiony. Kei wykrzyczał zlecenie, ale nikt nie kwapił się do przyjścia więc podszedł do baru, gdzie zamówił ciepłe mleko. Barman wbrew pozorom nie zrobił wielkich oczu widząc karzełka, być może był już przyzwyczajony do obecności magów, którzy zatrzymywali się w schronisku przed wyruszeniem w niebezpieczne partie górskie. Człowiek ten wziął karton mleka, nalał do kufla, a następnie stworzył w swojej dłoni niewielki płomień nad którym podgrzał mleko podając po chwili chłopczykowi jego zamówienie.

Potem dopiero wszedł ten mniej miły z dzieciaków Bakugou, który chociaż znajdował się w towarzystwie starszych to nie zamierzał okazywać należytego im szacunku. Co prawda za takie zachowanie mógł dostać po buzi, ale goście na szczęście go zignorowali pozwalając dojść do lady, gdzie rzucił barmanowi pytanie dotyczące obecności ich zleceniodawcy.
- Michał z Raven Wings przybędzie lada chwila, w zasadzie już powinien być, ale dość często się spóźnia... o chyba właśnie wszedł

W tym właśnie momencie drzwi do schroniska otworzyły się powoli, a z nich wyszedł przeciętnej wysokości o szczupłej budowie, około 30 letni facet z krisem u pasa spodni.  Odziany był w czarny płaszcz bez żadnych zbędnych zdobień. Widząc gest barmana, który zapraszał go do siebie mężczyzna podszedł i przysiadł się do was.
- Witajcie, nazywam się Michał. Po prostu. Jestem członkiem najemników Raven Wings i waszym pracodawcą. Zadanie jest dość proste, a ja jestem tutaj, aby wam je szybko przedstawić. Niby sam mógłbym to zrobić, ale moim obowiązkiem jest wprowadzenie was w szczegóły. Wiec słuchajcie. Jest sobie roślina  o tej dziwnej nazwie, którą macie w zgłoszeniu, a której błagam nie każcie mi sobie przypominać. Rośnie ona mneij więcej w 1/3 wysokości tego stoku w jaskiniach zamieszkałych przez yeti. Na szczęście yeti w nocy żerują i nie powinniście ich spotkać w tamtym miejscu. Na samym stoku z zagrożeń możecie spotkać jeszcze jakiegoś niedźwiedzia, ale na szczęście droga nie jest na tyle niebezpieczna o tej porze, abyście musieli martwic się o jakieś problemy z eweuntualnym spadnięciem. Co jeszcze mogę powiedzieć. Wynajmę na górze pokój i będę tutaj czekał na wasz powrót. Macie tutaj mapę prowadzącą was do celu - tutaj podał wam mapę - Jakieś pytania jeszcze? Cos wyjaśnić czy ruszacie.

Nie opowiadał wasz pracodawca zbyt wiele, ale chyba większość informacji przekazał, wystarczająco by bezpiecznie zabrać się do misji, chociaż jeśli chcieliście o coś pytać najlepiej było zrobić to właśnie teraz.

Kei nie zwrócił z początku zbytniej uwagi na Bakugou. Miał go w sumie gdzieś bowiem bardziej zajęty był tym jak barman przyrządza ciepłe mleko. Niby jest magiem ognia a nie wpadł jeszcze na pomysł, żeby za pomocą czarów ogrzać lekko mleko. Niesamowity! Widać to prawda, że im ktoś starszy tym mądrzejszy! Pomyślał, patrząc z podziwem na mężczyznę. Inaczej było jednak gdy Baka-chan zjawił się na miejscu. (Będzie przezwisko na fabule hihi~~). Spojrzał na niego przez chwilę. Raptem parę sekund jednak wystarczyło, aby Kei zdałsobie sprawę, że lepiej się od niego trzymać z dala. Jego wzrok wyrażał więcej niż tysiąc słów. W stosunku do agenta 47, to właśnie nastolatek wytwarzał o wiele większą niechęć do innych i rządzę krwi oraz chęć morderstw. Szybko zatem chłopak odwrócił wzrok z powrotem zagłębiając spojrzenie w kufel z ciepłym mlekiem. Bez żartów, że będę z tym potworem musiał iść na misję! Nie wiedziałem, że stwory też mogą zostać magami. Myślałem, że to cecha szczególna ludzi! Pomyślał mając nadzieję i szczerze się modląc, aby nieznajomy nie potrafił przypadkiem czytać w myślach. Oj byłoby źle. Wkrótce jednak pojawił się na całe szczęście Michał Wrona/Szpak, który był organizatorem tej zbiórki. Raven Wings? Ciekawe co to za grupka. Zastanowił się przez moment po czym wrócił do oczekiwania a następnie wysłuchiwania szefa.
- Innych kwiatków tam nie będzie czy będą? Bo jeżeli tak to dobrze byłoby wiedzieć jak wygląda ten konkretny, którego imienia nie wolno wymawiać.
Po tych słowach w tle jakiś gówniak w okularach i z blizną na czole krzyknął "Eathylius Magnefisus" a cała sala zwróciła się ku niemu. Jakiś przerośnięty facet z brodą natychmiast go zbeształ.
Nie no, to akurat wyżej to żart. Ale pytanie Keia jak najbardziej poważnie miało miejsce.
- I jak z nagrodą? Ile do podziału? Z góry zastrzegam sobie wypłatę na pół jeżeli idzie nas dwóch, nie ważne od dokonanych działań. I żeby nie rządził się bo jest starszy!
Dodał po chwili warunki po czym spojrzał na mapę starając się zapamiętać jak najwięcej. Gdy uzyskał informację, wstał i ruszył w kierunku wyjścia niosąc mapę lub ewentualnie idąc z towarzyszem, który to ją "ukradł". Na odchodne rzucił do karczmarza.
- Mleko proszę zapisać do rachunku Raven Wings rzecz jasna.

Bakugou miał już pewność co do swoich obaw dotyczących smakosza mleka, ku jego niezadowoleniu potwierdziły się i od teraz był skazany na osobę Kei'a przynajmniej przez najbliższy czas. Nie potrafił ukryć swojego niezadowolenia z faktu spóźnienia swojego zleceniodawcy, mimo iż wstrzymał się od zbędnego komentarza to jego twarz mówiła wszystko. Wysłuchał co miał do powiedzenia i nie reagował w żaden sposób do momentu aż jego tymczasowy partner się nie odezwał. Tym razem zamiast wyrazić swoje niezadowolenie po prostu zaczął się śmiać po czym powiedział na głos dość głośnie :"ej mały, aby martwić się o nagrodę trzeba pierw wrócić z misji następnie spojrzał na niego spod siebie i z szyderczym uśmiechem i dodał: "nie musisz się martwić, już ja zadbam o twoją gaże. Przyjrzał się mapie dość dokładnie po czym pozwolił iść przodem dziecince, której imienia nawet nie znał. Nie przeszkadzał mu fakt iż niesie on mapę, najwyraźniej uznał że jemu już się nie przyda, więc niech ją sobie bierze jak potrzebuje. Bakugou szedł około 5m za Kei'em, nie zależało mu na tworzeniu nowych znajomości, a idąc za nim mógł uniknąć zagrożenia w końcu pierw spotkałyby osobę idącą przodem. Głównym powodem jednak było unikanie kontaktu z niebiesko-włosy m.

~MG~

- Fakt zapomniałem wam ją opisać - oznajmił wasz pracodawca - Ogólnie w jaskiniach nie będzie zbyt wielu roślin, a ta ma to do siebie, że świeci się delikatnie fioletowym światłem. Rośnie głównie na ścianach. Dostaniecie po 15.000 klejnotów oraz odpowiednie punkty w naszej organizacji najemnej potem wam to wytłumaczę. .

Po ostatniej odpowiedzi wyruszyliście w stronę gór. Na wzmiankę o płaceniu rachunku członek Raven Wings nic nie wspomniał wiec nie wiedzieliście w jaki sposób się do tego odniósł. Pierwszy szedł Kei, za nim Bakugou, w ciszy, bo po co było nawiązywać nowe znajomości z jakimś dzieciakiem w jego mniemaniu. Prawdopodobnie w tej chwili traktował go jako swoją żywą tarczę, której najważniejszym celem było oberwanie zamiast niego. Jako, że niespecjalnie kłóciło się to z celami przejścia misji przez Keia nikt nie zwracał na to szczególnej uwagi.

Obserwując mapę mogliście zauważyć, że podróż we właściwą partię gór zajmie wam około 4-5h. Dobrze, że nie było zimy, gdyż wtedy podróż okazałaby się z pewnością znacznie bardziej wymagająca. Tak bardziej przypominała turystyczny spacerek. Przynajmniej do czasu, gdy drogi nie zastąpił wam wielki niedźwiedź. Ten z tych największych w sumie większy od Grizzly. Jakby żywił się danonkami ukradniętymi z wycieczek szkolnych w góry. Dobrze jednak wiemy, że były to tylko bajki. Brunatne futro i wszystkie zęby i pazury, którymi gatunek misiowatych się szczycił. W miejscu gdzie go spotkaliście droga miała około 5 metrów szerokości z lewej strony mieliście ścianę skalną, a z drugiej przepaść. W sumie nie całkowicie pionowa, ale i tak trochę przekoziołkowalibyście, gdyby któryś z was tam wpadł. A to na pewno wydłuży czas misji. Jeśli ktoś myśli, że misiek miał ochotę przepuścić was bez walki to byliście w błędzie. Szczerzył zęby, chyba czuł zapach mleka od idącego z przodu dzieciaka.

Czas na odpis do 4.06.17 godz 8:00 ale jak odpiszecie wcześniej też spróbuję.

Kei do końca wysłuchał słów zleceniodawcy po czym ruszył. Już od początku było jasne, że misja ta będzie raczej działać na schemacie dwóch oddzielnych, w których wspólny jest cel. Nieznajomy nie wyglądał raczej na takiego, który się odezwie. W sumie to może i dobrze? Na komentarz Bakugou spojrzał tylko na niego przez moment po czym pokręcił głową, wziął mapę i wyruszył. Czemu akurat on? Nie mógł mi się trafić ktoś ciekawszy i milszy? Nie lubię takich ludzi, niech sobie idzie! Myślał co jakiś czas podczas spaceru. Nie miał aktualnie żadnych innych, ciekawych myśli w głowie toteż kręciły się one wokół niezbyt lubianego towarzysza. Kei modlił się tylko o jedno. Bylebyśmy się nigdy znów nie spotkali.

Podczas podróży Kei zastosował swoją pasywną umiejętność magiczną, a konkretnie odporność na temperaturę. Starał się ją jak najbardziej wystabilizować na tyle, aby nie odczuwać ani chłodu, ani przegrzania. Kilka stopni w tę czy w tę i już może być lepiej. Gdy na ich drodze stanął jednak miś, chłopak się zatrzymał i zrobił kilka kroków w tył. Powolnym ruchem odłożył mapę do kieszeni plecaka i zdezaktywował swoją zdolność aby nie tracić skupienia na podtrzymanie jej. W tej chwili były inne, ważniejsze sprawy. Oczywiście jednak jak to dziecko, Kei nie do końca rozumiał ogrom sytuacji. Mieszająca się z fascynacją obawa, nie pozwalały mu ocenić jej dostatecznie dobrze. Mimo to odczuwał, że woli nie tulić misia tak jak pieski.
- Bo ten. Jesteś starszy to się tym zajmij! Ja będę Cię wspierał! Do boju!
Powiedział do towarzysza po czym palcem wskazał na misia. Gdyby zwierze przypadkiem ruszyło na chłopaka, zrobi on jeszcze kilka kroków w tył a w najgorszym wypadku wykona Ognisty podmuch aby odgonić zwierzę. W aktualnej chwili... Cóż. Powiedzmy, że nie był w stanie zranić ani człowieka, ani zwierzęcia. Nadal nie rozumiał tego, że czasem trzeba uciec się do przemocy. Wolał od tego stronić, stanowczo. Czy zatem Bakugou miał okazać się jego super bohaterem?

Gdy było już wszystko wiadomo co i jak z wyglądem poszukiwanej rośliny, chłopak wyruszał zaraz za swoim towarzyszem trzymając się jakieś 5m za nim, tak jak sobie wcześniej założył. Gdy na ich wspólnej jak do tej pory drodze pojawił się kuzyn misia yogi, zwrócił swoją uwagę na działania Kei'a. Był ciekaw co potrafi i jaką siła dysponuje. Liczył na pokaz mocy w wykonaniu dziecinki, w końcu bycie magiem w tak młodym wieku zobowiązuje i raczej nikt słaby nim by nie został. Na widok cofającego się niebiesko-włos-ego, na jego twarz znów zawitała pani złość. Z każdym krokiem który przybliżał Kei'a do Bakugou można było zauważyć rosnącą wściekłość w oczach tego drugiego. Moment w którym młody strachajło zwrócił się z prośbą o przejście do działania swojego starszego partnera, był również momentem kiedy to stracił on cierpliwość i postanowił wziąć sprawy w swoje ręce i to dosłownie. Złapał Kei'a i niosąc go ruszył w kierunku niedźwiedzia, gdy znalazł się w odległości 10m od niego za pomocą zaklęcia Explosion Jump przeskoczył nad misiem w bezpiecznej odległości nad nim. Będąc jeszcze w trakcie lotu wystawił swoją lewą rękę w kierunku skalnej ściany. W chwili gdy znajdował się nad i za grizzly użył zaklęcia Explosion C2/C1 (w zależności które mniej mm zabierze a efekt pozostanie) tworząc wybuch dzięki któremu spowodował część ściany zacznie się rozpadać i albo zabije przeszkodę stojąca na jego drodze albo zablokuje drogę tak by misiek nie mógł za nimi podążać. Do samego końca nie pozwolił aby dziecko wydostało się z jego chwytu. Gdy sytuacja wyglądało na bezpieczną spojrzał złowrogo na trzymanego w dłoniach Kei'a. Wystawił ręce przed siebie tak by jego towarzysz dyndał na przepaścią po ich prawej stronie po czym powiedział dość głośno i wściekle: "Jeszcze jeden taki numer i sam cie zabije, następnym razem po prostu zostawię cię po drugiej stronie. Dopóki możesz się na coś przydać, nie pozwolę byś mi wykitował, a takie akcje jak ta sprzed chwili pokazują jakim jesteś bezużytecznym zasrańcem. Nie mam zamiaru cię niańczyć, nie mam na to czasu miejsce numer na mnie czeka !!! Po wypowiedzeniu tych słów odwrócił się o 180 stopni i po prostu puścił chłopaka dość gwałtownie i znienacka bez uprzedzenia. Nie zwrócił nawet uwagi czy wszystko z nim w porządku, po prostu ruszył dalej w kierunku jaskiń w których znajdowały się kwiaty o bardzo trudnej nazwie.

~MG~

//dobre Bakugou, bardzo dobre. Dawno nie widziałem tak dobrego, przemyślanego i sprytnego ataku wykorzystującego otoczenie i twoje umiejętności. Rzadko się to zdarza, nie powiem, ale pozytywnie czuję się zaskoczony i zainteresowany w tej chwili twoja siłą. Mam nadzieję, że to nie był tylko przypadek.

Mały chłopiec, który zobaczył na swojej drodze dzikie zwierzę z agresywnymi zamiarami obrócone w jego stronę zaczął się wycofywać. Nie chciał walczyć ze zwierzęciem, wolał pozostawić to znacznie bardziej agresywnemu Bakugou, który cóż... w środkach nie przebierał. Chwycił on chłopaka i wystrzelił do góry swoją eksplozją. Na szczęście Kei nie był zbyt ciężki i zasięg skoku nie zmniejszył się znacznie. Przelecieli oni nad miśkiem, który zaskoczony zatrzymał się, a uderzając w półkę skalną spowodował jej błyskawiczne zawalenie się. Z umiejętnością niszczyciela Bakugou wystarczył jeden strzał zaklęciem rangi C, aby dokonać zamierzonego celu. Kamienie zaczęły opadać na dół, turlać się, niektóre naprawdę wielkie. Niedźwiedź, który stał teraz na ścieżce może i był wielki, ale nie miał dużych szans ze skalną lawiną, nie miał też czasu uciec. Kamienie porwały go na dół powodując zapewne naturalną śmierć, chociaż tego nie mogliście potwierdzić zostając na górskiej ścieżce. Potem kilka niemiłych słów od Bakugou, odwrót na pięcie i wyruszenie w dalszą drogę po pokonaniu pierwszej przeszkody. Można jednak było domyślać się, że to tylko pierwsza jaką tutaj spotkacie.

Ten fakt szybko został potwierdzony, gdyż po dosłownie kilku krokach zobaczyliście urwany most na ścieżce. Miał jakieś 15 metrów, a teraz wisiał po drugiej stronie. Był drewniany i prawdopodobnie w jakiś sposób zerwała się linka. Przed wami znajdowała się przepaść na jakieś 100 metrów głębokości w dół. No zbyt wiele, aby zejść na dół, a potem znowu się wdrapać, trzeba było wykombinować coś innego. Tym razem nie było też po boku żadnej półki skalnej, ale myślę, że i tak nie będzie to duża przeszkoda, a raczej coś prostego przy waszych zdolnościach.

Kei dał się ponieść w wir działań i bezdyskusyjnie pozwolił Bakugou na działanie. Był jednak wielce zadziwiony kiedy jego towarzysz od tak uniósł się w powietrze dzięki wybuchowi a następnie zrzucił na misia lawinę kamieni. Wooo, super! Pomyślał a jego oczy zapaliły się jak 90 watowe firmy OSRAM. Stanowczo nie spodziewał się takiego rozwoju spraw. Ekscytacja szybko jednak zniknęła gdy chłopiec wisiał nad przepaścią uzależniony od łaskawości(?) towarzysza. Sądząc po jego charakterze mógł on puścić chłopca w dowolnym momencie i pozwolić mu spaść, przynajmniej tak wynikało z jego charakteru.
- Dobra, dobra!
Odpowiedział natychmiast aby załagodzić sytuację. Co prawda mógłby dmuchnąć na tego misiaczka i go spalić albo poczęstować kilkoma kulkami ognistymi ale nie mając pewności czy przypadkiem nie spudłuje i nie umieści ich w gorszej sytuacji, wolał nie podejmować takich decyzji.
- Po prostu mogłem nie trafić no i jeszcze bym utrudnił sprawę.
Dodał gdy leżał już na ziemi. Gdy wstał, pomasował się po tyłeczku żeby ułagodzić ból.
- Ale Ty...
Zaczął idąc za Bakugou.
-... to było niesamowite, wow! Super jesteś! Jak to zrobiłeś? Potrafisz latać? Jak? To był wybuch, dobrze widziałem? Mógłbyś mnie tego nauczyć! Bylibyśmy świetnym duetem, musiałbyś tylko być milszy to byśmy mogli nawet zostać przyjaciółmi, poważnie!
Kontynuował idąc cały czas za nim. Oczywiście w każdej chwili był gotów się zatrzymać, ewentualnie zrobić krok do tyłu aby nie oberwać. Ale nie od jakiegoś misia, tylko od misiomordercy (czyt. Bakugou).
- Mam podobną magię, razem normalnie rozgromilibyśmy każdego! Mówię Ci! Byłoby super!
Mówił stale idąc za towarzyszem z oczami wielkości pięciozłotówki. Szybko jednak pojawił się problem w postaci przepaści.
- To co towarzyszu, tu też dasz radę nas przenieść? Jesteś niesamowity, na pewno dasz radę, jestem pewny! Chciałbym być jak Ty, jesteś niesamowity! Lepszy od tej Arisu co ją w lesie spotkałem. Myślałem, że jest bohaterką, a ona była... nudna. Ale Ty jesteś kurde jak prawdziwy bohater! Chociaż charakterem bliżej Ci do antagonisty, to serduszkiem jesteś protagonistą, NA BANK!
Po chwili podlizywania się spytał w końcu.
- To jak się dostaniemy na drugą stronę?
Chyba da radę nas tam przerzucić, no nie? Powinien dać radę, tak jak ostatnio! On serio jest super! Tylko czemu taki niemiły?

Droga od pierwszej do drugiej napotkanej przez siebie była dla Bakugou niezwykle ciężka, jednak nie fizycznie a psychicznie. Wszystko przez pewnego jego mościa, który całą ścieżkę tylko gadał i gadał niby z nim choć tak na prawdę był to monolog w jego wykonaniu, w końcu ani razu mu nie odpowiedział na żadne z jego pytań. Łatwo można było zauważyć ze walczy sam ze sobą, zrobić mu krzywdę teraz czy poczekać aż sam sobie zrobi i go dobić. W pewnym momencie miał już dość i już chciał przejść do działania ale na szczęście dla młodego Kei'a ich oczom ukazała się przepaść i zarwany most. Po wysłuchaniu prośby swojego towarzysza w jego oczach można było zauważyć pewien błysk a na ustach arogancki uśmieszek. Co wtedy chodziło po głowie młodego Bakugou wie on sam, choć nie wyglądało to na coś miłego dla osoby do której było kierowane spojrzenie i uśmiech. Zwrócił się wtedy słowami do swojego partnera" No pewnie że dam, ale najpierw nauczę cię spa...latać po wypowiedzeniu tych słów chwycił niebieskowłosego i za pomocą zaklęcia Explosion Flight przedostał się na drugą stronę przepaści. najciekawsze miało jednak miejsce podczas lotu gdzie Bakugou wielokrotnie udawał że puszcza Kei'a poluźniając celowo uchwyt. Nie omieszkał oczywiście dodać czegoś od siebie użył do tego zwrotu "Lekcja pierwsza, nauka własna latania. Gdy już byli po drugiej stronie znów zwrócił się kierunku kuli u nogi(Kei'a) Naprawdę mam cię dość, weź się garść albo cię zabiję !!! Myślisz że za każdym razem będę ci dupę ratować, trochę się rozczarujesz kiedy najbardziej będziesz potrzebować pomocy !!! Po czym ruszył dalej w kierunku jaskiń, w których rzekomo znajdowała się poszukiwana roślina.

~MG~

Tak jak wasz Mg przypuszczał druga przeszkoda nie stanowiła żadnego wyzwania przy zdolnościach maga wybuchów, który już wcześniej pokazywał, że latać to on umie. Całkowicie mniejszą wiedzę o lataniu miał Kei, który dostał wcześniej słowotoku na temat Bakugou. Ten jednak nie był zbyt łasy na pochlebstwa i prawdopodobnie tylko wkurzyło chłopaka, który nieco wystraszył maga ognia. Tak czy inaczej kolejna przeszkoda została pokonana i teraz można było pójść na przód. Podróż do jaskini trwała całkiem długo, ale w końcu znaleźliście do niej wejście Nic specjalnego od dziura w półce skalnej, która znajdowała się koło was. Wejście było dość niewielkie więc mieliście swojego rodzaju pewność, że nie spotkacie w środku żadnych większych zwierząt. Problemem, który dość szybko zauważyliście była jednak ciemność, która panowała w jej wnętrzu. Niby było trochę światła, ale im głębiej byście weszli tym byłoby go mniej, aż w końcu wasze oczy nic by nie zobaczyły. Przynajmniej do momentu dojścia do wcześniej wspomnianych świecących kwiatków. Lepiej jednak było dla was, aby znaleźć jakieś źródło światła i nie potykać się co chwilę o skalne narośla. Jeśli chodzi o wymiary i wygląd jaskini wewnątrz to głębokości nie znaliście, był tylko korytarz, szerokość korytarza byłą dość niewielka i wynosiła może 1.5 metra, a wysokość niecałe 2 metry. Trzeba było iść gęsiego, ale to wam chyba nie przeszkadzało.

Czas na odpis do 7.06.2017 godz. 22:00

Kei był zadowolony, że jego idol nauczy go latać. Na jego twarzy pojawił się szeroki uśmiech a serduszko zaczęło szybciej bić. Jeszcze szybciej biło, kiedy już był w powietrzu i Bakugou prawie go puszczał! Nie, nie, nie! Krzyczał w myślach mając ciężko w pośladach. Upadek z takiej wysokości zapewne pozbawiłby go życia. W aktualnej chwili jego zaklęcia nie miał aż takiej mocy, żeby wytworzyć siłę tak mocną, aby ograniczyć prędkość upadku albo ją niemalże zrównać z zerem. W każdym razie szybko udało im się wylądować.
- Musisz popracować nad uchwytem, masz coś mało siły! Więcej na siłownie musisz chodzić no! Wstyd, żeby taki kozak jak Ty nie miał siły w łapie!
Powiedział po czym kilka razy kiwnął głową aby dodać "prawdziwości" do swojej wypowiedzi.

Gdy dotarli do jaskini i weszli w jej ciemne objęcia, Kei zauważył, że pora na niego.
- Patrz teraz!
Powiedział do Bakugou po czym wysunął prawą rękę przed siebie. Zacisnął w niej pięść na chwilę, wziął głęboki oddech, a gdy ją otwarł, ona już się świeciła. Potem blask ten zaczął rozchodzić się na resztę ciała a po chwili chłopak wybuchnął delikatnym płomieniem, który pokrywał całe jego ciało. Gdyby Bakugou chciał go dotknąć, poczuł lekkie ciepło jednak nie na tyle silne, aby go oparzyło. Ogień dawał światło w promieniu dziesięciu metrów. A wszystko dzięki zdolności pasywnej magii Ludzka pochodnia, która to pozwoliła oświetlić okolice.
- Pójdę pierwsze, ale jak coś nas zaatakuje to będziesz musiał walczyć bo mogę przypadkiem zgasnąć jeżeli to ja użyje czarów ofensywnych, dobrze?
Spytał patrząc na Bakugou, jednocześnie płonąc bardziej niż Endreavor i Todoroki razem wzięci. Szczena mu na bank opadła! Może i potrafi latać ale takiego światła to on pewnie nie wytworzy, hihi! Kto tu teraz jest kulą u nogi? Pomyślał będąc zadowolonym ze swoich możliwości. Może nie latał tak jak mag wybuchów, który mógł dowolnie tworzyć energię tak silną, że nawet latał, ale jego magia była raczej bezużyteczna do tworzenia światła, które na dłużej oświetli okolice. Może i wybuch na raptem chwilę oświetliłby większą okolicę ale pewnie potem wszystko by się zawaliło. A to, że w myślach uważał się za lepszego jako latarkę wolał zostawić dla siebie. Jakby Bakugou to usłyszał to dopiero by było, huhu. Swoją drogą jak on w ogóle ma na imię? W pewnym momencie Kei się zatrzymał i chętny zdobycia większej wiedzy, odwrócił się w stronę Baku.
- Kei!
Przedstawił się w końcu dodając do tego kilka kiwnięć głową. Przez chwilę oczekiwał na ten sam gest ze strony towarzysza. Jeżeli ten nic nie powiedział, to maluszek pokazał mu język, odwrócił się na pięcie i ruszył dalej. W każdym razie szedł dalej poszukując kwiatów.