Północny stok -> LS

First topic message reminder :

MG
Po przegranej walce niestety wyrzuciło was za barierę. Nie zmienia to jednak faktu, że żyliście. Mogliście próbować dostać się na szczyt inną drogą. Przejąć sterowiec Mr.P i polecieć, zacząć się wspinać po półce skalnej lub poszukać innej drogi. Dużo możliwości. Dlatego poczekam, aż się zorganizujecie, nieco ochłoniecie po przegranej i znajdziecie sobie inną drogę. Lub wrócicie do domku pić herbatkę. A i zapomniałbym. Herbatka, którą dała Ragnie Samantha rozbiła się przy wyrzucaniu z barierki. Tak więc tyle z herbatki na uspokojenie. Myślcie jakby tu się dostać na szczyt.

Bakugou - odpowiedział bez życia i entuzjazmu chłopak, który wyglądał na mało zainteresowanego osobą Kei'a. Po chwili ciszy dodał: Nie wyobrażaj sobie za dużo, wykonujemy tylko razem zadanie nic mnie z tobą nie łączy i jak choć na chwile zgaśniesz to cie zabije !!!. Od momentu wejścia do jaskini trzymał się około 3-4 metrów za swoim towarzyszem, który dzięki swojej magii posłużył się Bakugou jako latarka. Nie wyglądał na osobę, która wzięła sobie do serca słowa o podziale obowiązków na atakującego i świecącego. Sam się trochę głowił i zastanawiał czy aby na pewno jest mu zwykła latarka potrzebna w drużynie. Mimo to nie podjął żadnych działań względem młodszego kolegi, po prostu szedł za nim.

~MG~

Światło zostało zdobyte w postaci Keia, który świecił niczym ludzka pochodnia i faktycznie mógł zacząć uchodzić jako najlepsza latarka w Fiore. Światło z małego chłopczyka doskonale oświetlało wąskie przejście i dzięki temu udało wam się uniknąć wielu siniaków, które na pewno byście nabili sobie idąc po ciemku w pełnym skalnych narośli korytarzy. Wnętrze korytarza była dość wilgotne co poczuliście swoimi nosami, ale nic na was nie padało, po pewnym czasie zobaczyliście mchy i trawy na skalnych ścianach. Nie dziwił was fakt, że w takich warunkach mogła powstać dość nietypowa roślinność w tym ziele, którego poszukiwaliście. Mikroklimat z pewnością był dość specyficzny, a wy dzięki światłu wytworzonemu przez Keia mogliście go w pełni podziwiać.

To jednak nie był koniec waszej wędrówki, gdyż w końcu korytarz rozszerzył się, a wy doszliście do małej sali, która kształtem przypominała koło o promieniu 5 metrów i wysokości około 4 metrów. Nie było tutaj skalnych narośli, ale nie zobaczyliście tez poszukiwanych przez was kwiatów. Zapewne znajdowały się one w dalszej części jaskini, gdyż po drugiej stronie sali znajdowała się dalsza część korytarza, ponownie dość wąskiego. Na ściankach sali znajdowały się jednak dziwne grzyby, których nigdy wcześniej nie widzieliście. Po chwili, gdy weszliście zaczęły wydobywać się z nich liczne pyłki, które zapełniły całą salę, a wy chcąc, nie chcąc wdychając je od raz u poczuliście, ze wasze ciała robią się słabsze, znacznie bardziej senne. Ruchy stały się wolniejsze, środek paraliżująco - nasenny w grzybach był wyjątkowo silny. Przypominam też, że byliście pod ziemią w jaskini więc uważajcie z atakami.

Czas na odpis do 9.06.2017 godz 7:00, ale jak odpiszecie wcześniej to też się postaram.

Kei uśmiechnął się szeroko gdy Bakugou przedstawił się imieniem.
- Jesteś nie miły, ale miło Cię poznać, towarzyszu!
Po tych słowach odwrócił się i ruszył przed siebie, wgłąb jaskini. Wykonując coraz to kolejne kroki, spoglądał raz w prawo, raz w lewo, aby jeszcze bardziej przyjrzeć się roślinności. Woo, nigdy czegoś takiego nie widziałem. Pomyślał niejednokrotnie, oglądając nowe okazy, które na pewno przydałoby się zebrać oraz umieścić w jakimś ewentualnym zielniku. Może Kei poprosi o to Hermi? Zapewne! Tymczasem jednak pojawił się pewien problem. Jakieś dziwne grzyby zaczęły wydzielać coś specyficzne pyłki, które szybko zaatakowały naszych bohaterów, osłabiając ich. Kei nie mając zbyt doświadczenia z takimi sytuacjami, nie wiedział to zrobić. Zaczął się denerwować i stresować a z jego oczu zaczęły płynąć łzy. W końcu to dziesięciolatek, który raptem parę dni temu opuścił rodzinny dom a jego opiekun go prawdopodobnie zostawił na pastwę losu, nie dając mu żadnych rad. Działanie w sytuacjach tak stresujących było dla niego dość trudne i niemalże niemożliwe. Do tej pory jedyną taką sytuacją było spotkanie misia. Wtedy jednak to Bakugou szybko się nim zajął, przez co Kei mógł odetchnąć. Tym razem było inaczej. Chłopak zaczął lekko wygasać, dając coraz to mniej światła. W końcu strach i stres sprawił, że jego skupienie było coraz słabsze a co za tym idzie światło, które mógł wydzielać było coraz bardziej ograniczone.
- C.. co zrobimy?
Spytał patrząc na Bakugou, jednocześnie płacząc. Nie obchodziło go co pomyśli o nim towarzysz ani co mu zrobi. Był po prostu przestraszony. Zbierz się, zrób coś no! Jak zemdlejecie oboje to zostaniecie tu na stałe! Nie chce umierać, mamo, tato..! Thomas, czemu mnie zostawiłeś?! Zastanawiał się w myślach, jednocześnie próbując znaleźć motywację i pomysł do dalszych działań a zarazem jakoś odruchowo prosząc o pomoc osoby, których tu de fakto nie było! Nie mając żadnego pomysłu, zdecydował się na zakrycie ust czymś, co mogłoby chociaż trochę przefiltrować powietrze, które wpadało tu jego układu oddechowego. Zdjął zatem turban z głowy i zakrył nim usta i nos, starając się oddychać przez niego. Nie miał jednak sto procent pewności, że to zadziała, zatem podszedł do jednego z grzybów i zamierzał go podpalić. Chwila, a jak wybuchnie jak gaz? Pomyślał przez chwilę. Zdecydował się na odwrót.
- Cofnijmy się! Przemyślmy to i zaraz wrócimy!
Krzyknął do Bakugou po czym biegiem ruszył z powrotem do części, w której nie było tych grzybów ani dziwnego pyłu. Zamierzał z daleka sprawdzić, czy pył ten nie jest jakoś szczególnie łatwopalny, coby nie wysadzili się w jaskini i nie zginęli tu. Jeżeli towarzysz go zostawił i pobiegł w przód, to Kei go zignorował. Nie zamierzał ryzykować życia z powodu jakiegoś głupiego kwiatu. Lepiej się upewnić niż umrzeć. W każdym razie jeżeli udało mu się wycofać, ruszył ponownie w skupisko grzybów. Gdy zauważył ich obecność oraz gaz, na początek posłał jedną, drobną ognistą kulę wgłąb jaskini. Miała ona polecieć kawałek i sprawdzić czy pył przypadkiem nie wybuchnie niczym gaz i nie rozwali wszystkiego. Jeżeli tak, to był na tyle oddalony, że pyłek wybuchem raczej go nie sięgnie a dodatkowo zniszczy grzyby, przynajmniej miał taką nadzieję. Jeżeli jednak nie był wybuchowy, to chłopak szedł wgłąb jaskini, podpalając grzyby tak, by nie wydzielały już więcej pyłku.

No chyba, że j*bać pyłek, cała do przodu, Kei dostaje bułe od Bakugou, mdleje a ten go niesie wgłąb. Wtedy to cóż. Wtedy to zignorujcie to wyższe.

Kolejny raz zachowanie Kei'a nie spodobało się Bakugou, ten widząc jak na kolejną przeszkodę reaguje maluch wściekł się na niego i jak to wcześniej bywało miał ochotę zrobić mu krzywdę i to większą niż o tą, którą zaplanował dla niego poprzednio. Gdy niebiesko-włosy próbował się wycofać, jego starszy kolega nie pozwolił mu na to i złapał go za ubranie dodając przy tym Nawet o tym nie myśl żarówko... pamiętaj też że jak mi tu zgaśniesz to sprawię że już nigdy nie zaświecisz po czym zaczął go ciągnąć za sobą nie puszczając nawet na chwile. Chodź mogłoby się wydawać że jego działanie jest bezsensowne w końcu pył go osłabiał i z każdą sekundą było coraz gorzej on nie miał zamiaru się zatrzymywać ani cofać to raczej nie w jego stylu. Niestety przejście od tak na drugą stronę nie przyniosło by raczej zamierzanego efektu, musiał więc coś zrobić i jednym co mu wpadło do głowy było wykorzystanie swojej PWM mianowicie mini-eksplozji. Tworzył małe wybuchy w okolicach ust i nos, zupełnie nie groźne dla niego i osób trzecich więc w walce mogłyby się wydawać bezużyteczne, jednak przeciwko zwykłemu pyłowi mogły zadziałać. Bakugou nie chodziło o wysadzenie pyłu a jedynie o oddaleniu go od swojej twarzy, tak by nie pochłaniać gazu. Bądź co bądź to w końcu eksplozja nie ważne że bardzo mała, oddalić trochę był od ust i nosa powinna dać radę. Gdyby to nie zadziałało użyłby zaklęcia Blast C1 tak by za pomocą już potężniejszej eksplozji osiągnąć ten sam efekt co w przypadku PWM. O możliwości podpalenia i wysadzenia gazu jakby zapomniał ale czy aby na pewno ? W końcu Kei dzięki swojej umiejętności ludzkiej pochodni płonął, a ponieważ nie doszło do wybuchu oznaczało to że pył nie był łatwopalny. Gdy tylko udało mu się przedostać przez zagazowane pomieszczenie i było w miarę bezpiecznie, postanowił sprawdzić stan zdrowia swojego towarzysza. Dość gwałtownie i bez żadnej troski przyłożył go do skalnej ściany, gdyby ten był przytomny zrobiłby mu kolejne kazanie w styluMam cię serio dość, jak się nie weźmiesz w garść zabije cie jak tylko wyjdziemy z tej cholernej jaskini. Gdyby był nie przytomny, uderzał by go dość mocno z otwartej ręki aż ten by się nie obudził, krzycząc dość głośno Wstawaj ty bezużyteczna kupo gówno Gdy tylko odzyskał przytomność kazał mu iść przodem świecąc bardziej niż poprzednio.

~MG~

Jak miało się okazać pył oraz same grzyby były łatwopalne, ale nie powodowały wybuchów. Po prostu łatwo się spalały, ale o tym nie przyszło wam się dowiedzieć w trakcie waszych działań na tej misji. Kei nie będąc pewny właściwości chemicznych pyłku zaczął się wycofywać, aby dokonać badań w bezpiecznej odległości. Mogło mu się to jednak nie udać, gdyż pyłek z każdym momentem was osłabiał i powrót mógł się okazać całkowicie niemożliwy. Jednak nie udało wam się tego sprawdzić, gdyż mag wybuchów nie pozwolił chłopcowi na ucieczkę, przytrzymał go, gdy jego światło zaczynało migotać, a następnie korzystając ze swojego PWM zaczął ograniczać działania pyłku. Faktycznie w mikroskali dawało to pożądany efekt, ale nieco brakowało chłopakowi kontroli użycia magii, aby dać radę wykonywać tą czynność idealnie. W efekcie skończyło się to tak, że co prawda udało mu się dostać na drugi, bezpieczny koniec korytarza targając również Keia, ale czuł się bardzo zmęczony, a sam mag ognia w zasadzie był nieprzytomny i w sumie na końcu drogi zgasł. Byliście jednak bezpieczni więcej o swoim stanie przeczytacie na dole w stanie postaci.

Pomimo ogólnego zmęczenia Bakugou zobaczył poszukiwane zioła na ścianach korytarza, który znajdował się za niebezpiecznymi grzybami. Świeciły one fluorenscynie, tak jak opisano wam to wcześniej i wyglądało to naprawdę pięknie, mogliście podziwiać, ale pewnie nie było to w stylu maga wybuchu, a Kei chwilowo był nieprzytomny. Ahh, jak wspomniałem Kei zgasł, ale kwiatki dawały nieco światło więc nie było problemu z widocznością. Żadnych przeszkód nie było widać. W teorii wystarczyło zerwać ziele, schować gdzieś, wrócić przez salę z grzybami i do schroniska. W teorii.

Stan postaci:
Kei - bardzo senny i zmęczony, mięśnie nieco zdrętwiałe, właśnie się obudziłeś, bo na chwilę zasnąłeś, ale efekt stopniowo mija.
Bakugou - senny i zmęczony, ale mija ten efekt stopniowo.

Czas na odpis do 09.09.2017 godz 23:00

Słabszy i słabszy a on jeszcze wymaga więcej światła? Niemożliwe! Kei po raz kolejny został uratowany przez Bakugou. Najpierw niedźwiedź. Może i Kei pokonałby go jakoś, może i by przeżył, nawet bez ran, kto wie jakby się to potoczyło. Przepaść? Być może znajdowała się jakaś inna droga i udałoby się ją pokonać. Ale ten pył? Zapewne droga powrotna okazałaby się śmiertelna. Jest niesamowity. Pomyślał o Bakugou Kei, po raz kolejny będąc ratowanym. Może i nie został obudzony w dość miły sposób, ale cieszył się, że przynajmniej się obudził.
- A jednak udało się.
Powiedział po cichu gdy wybudził się. Opierając się o ścianę patrzał na Bakugou nie wiedząc co do niego powiedzieć. Po chwili spojrzał w dół swój wzrok skupiając w dłoniach.
- Dziękuję. Za wszystko.
Powiedział po chwili po czym powoli spróbował wstać, ręką opierając się o skałę. Póki co nie było potrzeby aby świecić tak mocno jak wtedy bo światło dawało rośliny, ale Kei był świadom, że gdy zajdzie potrzeba aby zaświecić, nie będzie w stanie zrobić tego tak jak wcześniej. Kwiatów póki co nie tykał, stwierdził, że skoro jego towarzysz miał większy wpływ na doprowadzenie ich w te miejsce to on bardziej zasługuje na to, żeby je zerwać.

Bezużyteczny śmieć, bezużyteczny śmieć!!! - powtarzał sobie w głowie młody Bakugou, patrząc złowrogo na Kei'a, wyglądał jakby chciał go zabić i zaraz miał to zrobić. Powstrzymał się jednak od rękoczynów, odwrócił się w stronę poszukiwanej rośliny i dość głośno wypuścił powietrze z ust. Wyglądał już na spokojnego i opanowanego, jednak nawet jeden tekst współtowarzysza mógł to zmienić. Podszedł do celu swojej misji i na chwile zatrzymał się przy nim. Najwyraźniej zebrało mu się na moment zadumy i przemyślenia. Niestety w tym również momencie stracił panowanie nad sobą, dość szybkim i gwałtownych ruchem ręki zerwał kwiat, krzycząc dość głośno przy tym Znosiłem tego typka dla takiego gówna !! Zabije go, zabije go jak tylko wyjdziemy z zasranej jaskini !!!. Schował ziele do kieszeni, stanął tuż przed pomieszczeniem z pyłem i powiedział Dajesz żarówo, nie zepsuj tego.

~MG~

Gdy nie byliście pod działaniem pyłu wytworzonego przez grzyby stan senności i zmęczenia, który wcześniej spowodowały znikał dość szybko przywracając wam dawne siły. Bakugou w zasadzie czuł się już całkowicie okej, a Kei był tylko senny i zmęczony. W ramach podziękowania za misję ten drugi pozwolił magowi wybuchów czynić honory i zerwać kwiat, dla którego przebyli aż tak długą i niebezpieczną drogę. Bakugou zrobił to z trudem kontrolując się, aby nie wysadzić najpierw kwiatka, a potem samego chłopaka, z którym przyszło mu wykonywać zadanie. Włożył go do bezpiecznego miejsca jakim była jego kieszeń, gdzie miał przeczekać prawdopodobnie, aż do powrotu do schroniska, gdzie znajdował się pracodawca. Teraz staliście dalej w pomieszczeniu przed wami, a przed wami znajdowało się pomieszczenie z grzybami i unoszącym się cały czas niebezpiecznym pyłkiem. Był on dość gęsty, dlatego widzieliście go przy większym skupieniu nawet w tym półmroku. Nie ulegało jednak wątpliwościom, że innej drogi nie było i trzeba był ponownie wrócić przez ten obszar, jeśli pragnęliście zdać raport z misji.


Stan postaci:
Kei - senny i zmęczony, efekt stopniowo mija.
Bakugou - okej

Czas na odpis do 11.06.2017 godz 23:00

No cóż, niezaprzeczalnie Keiowi zrobiło się dość smutno z powodu słów "towarzysza", który niezaprzeczalnie był dość... prostacki? W swym zachowaniu. Może i Kei nie walczył jeszcze z innymi ludźmi ale gdy zajdzie taka potrzeba w obronie życia to pewne jest, że szybko stanie na wysokości wyzwania i da z siebie sto procent. Mając niepewność co do swojej przyszłości wstał i również zerwał kilka kwiatów po czym schował je do plecaka. Tak na wszelki wypadek. Następnie ruszył w kierunku pokoju z pyłem. Zaświecił się, jednak słabiej niż poprzednio. Teraz bardziej się skupił na wytworzeniu ognia wokół ciała. W tym celu wykorzystał Ognistą powłokę, która to przecież bezproblemowo wypali takie drobne, problematyczne pyłeczki i zapewni mu stuprocentową ochronę. Przez pomieszczenie oczywiście mimo wszystko starał się przejść najszybciej jak się da. Dodatkowo cały czas miał się na baczności aby przypadkiem towarzysz go nie zaatakował. Kei już nie miał zbyt dużej pewności co do tego czy przetrwa.

W końcu, nareszcie się na coś przydał przerośnięty świetlik - taka właśnie myśl wpadła do głowy Bakugou gdy ten zobaczył jak malec wreszcie bierze się do roboty. Mimo wszystko złość nie opuściła jego twarzy, czego nawet nie starał się ukrywać. Ruszył za niebiesko-włosym tym razem trzymając się dość blisko niego, tak aby wykorzystać przestrzeń bez pyłu, która tworzyła się dzieki magii Kei'a. Gdyby jednak okazało się to z mało użyłby swojej PWM i tworzył eksplozje w pobliżu nosa i ust, tak jak poprzednio, w końcu wtedy przyniosło to efekt więc czemu teraz nie miałoby go przynieść.

~MG~

Wiedzeni doświadczeniem ruszyliście do przodu przez pomieszczenie z pyłem. Ostatnio prawie tam pozasypialiście więc teraz wiedzieliście już jakich zaklęć i zdolności użyć, aby bez przeszkód dostać się na drugą stronę. Kei pomimo tego, że dalej oświetlał drogę obu magom to teraz użył swojego nieco silniejszego zaklęcia, aby wypalać pyłek, który stanął mu na drodze nie dopuszczając go do swoich nozdrzy. Potwierdziło się wcześniejsze przypuszczenie i pyłek nie był wybuchowy, ale łatwopalny, a cała podróż przez pomieszczenie przebiegła dla Keia bez większych problemów. Również Bakugou znajdując już wcześniej sposób na bezpieczne przebycie tej przeszkody zaczął tworzyć swoje miniwybuchy przy nosie, co w połączeniu z mniejszym ich stężeniem dzięki aurze jego towarzysza sprawiło, że oboje bezproblemowo doszli na drugą stronę korytarza dość szybko i łatwo wychodząc na zewnątrz jaskini, gdzie nie potrzebowaliście już dodatkowego światła. Zadanie poszło wam w miarę szybko i sprawnie, bez żadnych większych komplikacji i tak naprawdę pozostało już tylko udanie się do schroniska w celu zakończenia misji.

Wracając przypominam jednak, że spotkaliście po raz kolejny urwany most, dziwne byłoby, gdyby naprawili go w ciągu kilku godzin. Dalej przepaść miała około 15 metrów, którą w teorii wystarczyło przeskoczyć. A potem już bez przeszkód do schroniska.

Czas na odpis do 15,06,2017 godz. 15:00

Kei zarówno jak w jaskini jak i przez resztę drogi szedł pierwszy. Na dworze zapewne było już ciemno, więc podtrzymywał swoją moc, cały czas dając światło w okolicy tak, aby on i Bakugou nie mieli żadnych problemów. Gdy dotarli do mostu podszedł do towarzysza i spojrzał na niego. Miał nadzieję, że bez słów tym razem się zrozumieją i szybko przedostaną na drugą stronę. Nie miał innego wyboru jak mu zaufać. Co prawda mógł go puścić w locie, ale skoro innego przejścia nie było to co poradzić? Oczywiście wyłączył zaklęcie Ognistej powłoki aby nie zranić swojego "transportu". Przez cały czas miał się na baczności, a podczas pokonywania przepaści, trzymał się mocno Bakugou aby ten go nie puścił. Gdy wylądowali, ponownie ruszył przed siebie dając światło i idąc prosto w kierunku schroniska. Starał się skupiać zarówno na wytworzeniu światła jak i na obserwacji otoczenia, coby uniknąć nieprzyjemnych sytuacji takich jak atak przez zwierzęta bądź ludzi (konkretniej jeden osoby). Miał nadzieję, że szybko dotrą na miejsce i będzie mógł wszystko na spokojnie, bez strachu przemyśleć.

Jaskinia nie okazała się aż tak trudna do przejście jak przypuszczałby chłopak przed wejściem do niej. Chyba był trochę rozczarowany tym faktem, nie miał przecież komu przyłożyćz za wyjątkiem małej istotki idącej przed nim. "Więc jednak na coś się tam potrafisz przydać co ? Wystarczyło cię trochę nastraszyć i od razu widać efekty" - taka właśnie myśl przeszła przez głowę Bakugou gdy szedł za swoim towarzyszem, o którym nie miał najlepszego zdania. Gdy dotarli do przepaści, złapał malucha i podobnie jak w pierwszym przypadku za pomocą zaklęcia Explosion Flight przedostali się na drugą stronę. Tym razem odbyło się bez straszenia i luzowania uchwytu. Po wylądowaniu dalej szedł za niebiesko-włosą ludzką pochodnią. Jego mina dalej mówiła "zabije cię", jednak tym razem wydawał się spokojnie, w końcu nic nie mówił ani nie gestykulował w kierunku biednego karzełka.

~MG~

Chociaż na zewnątrz nie było jeszcze całkiem ciemno, a Kei nie musiał używać swoich pasywnych zdolności magii to dalej świecił nieco rozświetlając drogę. Była szarówka więc całkowicie bezużytecznym ruchem to nie było. Dzięki temu nie potykaliście się i droga była jakaś taka przyjemniejsza. Przy moście Bakugou okazał się całkiem miły i ponownie wykorzystał swoje zdolności, aby wznieść się z młodym chłopakiem do góry i przeskoczyć przeszkodę terenową w postaci zerwanego mostu. Zachował się o dziwo bardzo milo, gdyż jakby nie patrzeć misja była już wykonana i oczywiście mógł zostawić chłopaka po drugiej stronie, ale plus dla niego, że tak nie postąpił. Dalsza droga do schroniska przebiegła bez większych problemów.

W schronisku byliście pod wieczór, gdzie przed wejściem czekał na was pracodawca pozdrawiając was na ponowne spotkanie.
- I jak udało wam się? - zapytał wprost, a gdy pokazaliście mu zdobyte rośliny, skinął z zadowoleniem głową - Dobra robota, witajcie w Raven Wings. Czym dokładnie jesteśmy na pewno wkrótce się dowiecie. Chociaż jesteście młodzi widzę, ze można wam zaufać jako najemnikom więc z chęcią was powitam. Otwieramy się dopiero jutro więc na razie nie przyznamy wam naszej waluty, ale mam dla was coś specjalnego jako dodatkową nagrodę. Nie mamy żadnych symboli, nie jesteśmy gildią, ale z chęcią was powitamy. Jeśli dbacie o jakość i pewność waszych usług zapraszam na nasze misje.
Po tych słowach odszedł razem z tym co mieliście mu przynieść, z dziwną rośliną, którą po ciężkich próbach udało się wam zerwać. Oczywiście wcześniej wręczył wam nagrody czyli chyba najciekawsze rzeczy w dzisiejszym dniu.

Kei -> +25PD, +30.000 klejnotów, + Cukierek Jagodowy (przedmiot jednorazowego użytku. Po zjedzeniu daje na 3 posty bonus +0,5 lvl do umiejętności Wytrzymałość i odpornośc na magię (kumultatywny, max. +2 lvl))
Bakugou -> +27 PD, +30.000 klejnotów, + Cukierek Pomarańczowy (przedmiot jednorazowego użytku. Po zjedzeniu daje na 3 posty bonus +0,5 lvl do umiejętności Skrytobójca i Joker (kumultatywny, max. +2 lvl))

// Koniec misji. Piór nie mogłem wam przyznać, gdyż w teorii nie wiedziałem, że mój pomysł na Raven Wings przejdzie, no i taki headstart jest nieco niesprawiedliwy, ale zgodnie z obietnicą dostaliście dodatkowe nagrody, które mam nadzieję, że wam to zrekompensują. Misja mam nadzieję, że w miarę się podobała, mnie wasze odgrywanie postaci podobało się bardzo. Dla Bakugou nieco więcej PD, bo jednak nieco więcej uczynił na misji oraz naprawdę podoba mi się jak odgrywa postać, nawet jeśli jest kopią z Boku no Hero Academia, to jest dobrą kopią i fajnie się czyta te posty. I to straszenie, ze go zabije nawet na cb : D no mistrzostwo. Pozdrawiam i zapraszam na moje kolejne misje. Kolejną pod znakiem Raven Wings wrzucę nawet dzisiaj.

z/t

Kei dzięki Bogu dotarł na miejsce w całości dzięki czemu był nie lada szczęśliwy. Szybko oddał kwiatki i odebrał nagrodę. Wooo, ile monet. Pomyślał patrząc w sakiewkę z nagrodą. Nigdy chyba jeszcze tyle nie trzymał. A to dopiero początek, muahah! W każdym razie nabyte doświadczenie z pewnością zaowocuje w najbliższej przyszłości. Póki co jednak Kei odebrał pieniążki, spędził noc w schronisku po czym rano wyruszył w stronę Magnolii szukając następnego zajęcia. W końcu nie miał czym się zajmować. A może po drodze odwiedził jakiś bank i zainwestował? Kto wie. Na odchodne oczywiście pożegnał Bakugou mówiąc "Na razie!", po czym puff, odszedł.

Miło mi się grało i chętnie wpadnę jeszcze na misje do Ciebie :D
z/t