Obóz Wojskowy

First topic message reminder :

Obóz wojskowy ustawiony na południe od Maple Coraggio w związku z zaistniałą sytuacją wyjątkową, gromadzący spore siły, składające się głównie wielu różnych najemników oraz magów, choć kilka namiotów zdaje się rozmiarami przypominać kilkupiętrowe budynki. Tak czy inaczej, zbierają się tu dość spore siły.


Podróż do Bosco trwała w sumie tydzień. Razem z piątką magów podróżowało... ze stu innych? Pociąg wlókł się powoli, również z powodu kilku różnych opóźnień, takich jak doczepianie wagonów, które ostatecznie dowiozły magów do obozu wojskowego. Tam razem z dwudziestką innych osób dostał czerwoną przepaskę na rękę z numerem 2, po czym zostali oddelegowani do namiotów z czerwonym obramowaniem drzwi. Prawdziwy podział na grupy uderzeniowe. Namioty były pięcioosobowe i piątka magów z Fiore znalazła się właśnie w jednym z nich, który najwyraźniej miał być dla nich domem na najbliższy czas. Resztę informacji mają podobno uzyskać potem od jednego z posłańców.

Sytuacja była... cóż. Taka jak zwykle. Zła. Ale czy w ogóle była to odmiana? Nie, to na pewno. Całą ty wyprawa była jedną, wielką złą sytuacją. Dlatego nowe niebezpieczeństwo Lily skwitowała jedynie kolejnym westchnieniem. Zgodnie z rozkazem wycofała się o kilka dodatkowych kroków, a na stwierdzenie giganta o honorze i śmierci przewróciła oczyma. Czyż to nie było oczywiste, że śmierć w obronie Lilith jest honorowa?
Szybko jednak sytuacja odwróciła się o 180 stopni zaczynając od przybycia młodego chłopaka. Początkowo jedyną myślą Lily było "kolejny martwy". Przygotowała się już na zaś do próby ataku na monstrum zaczynając od Utrzymania[PWM] swoich Sfer na polu walki. Szczęśliwie szybko okazało się to niepotrzebne, gdyż chłopak praktycznie zmiótł białe potwory z powierzchni ziemi przy pomocy swojej magii. Dziewczyna korzystając z chwili spróbowała wyczuć, czy kule, które wyczarował chłopak były tymi samymi, którymi władała ona sama. Jeśli tak, to czy ona kiedyś też osiągnie podobną temu potęgę? Walka zakończyła się prawie tak szybko, jak się zaczęła. Lily zbliżyła się o kilka kroków do nieznajomego, jednak nie powiedziała ani słowa. Może i była wdzięczna chłopakowi za ratunek, jednak okazywanie mu tego w jakikolwiek sposób zdecydowanie nie był czymś, do czego zniżyłaby się dziewczyna. Dlatego wszystko pozostawiła bez słowa.

Uśmiechając się pod nosem rudzielec w ciszy podążał za Kevanem. Tak jak przypuszczał, dziecięca postać wcale nie odzwierciedlała wieku chłopaka. Było wręcz przeciwnie - Kevan był równie stary co Escanor, a może nawet i starszy. A tamten to w ogóle z pięćset lat, lekko licząc. Gdy w końcu dotarli do kotliny w której znajdowali się pozostali członkowie jego "ekipy", Tsubaki zaklął brzydko, po czym rzucając krótkie - Taki mam zamiar -  ruszył pędem do reszty drużyny. Miecz wciąż dzierżył w prawej ręce, z końcówką skierowaną za siebie. Nie dość, że pozycja do biegu wygodniejsza, to jeszcze zaatakować w razie potrzeby można zmyślniej. Zniknięciem Kevana Tsubaki absolutnie się nie przejął - podczas walki z Rudimi gościu wielokrotnie korzystał z tej swojej mocy, więc logiczne było, że przeniósł się gdzieś pomiędzy walczących. Wciąż biegnąc, mag obserwował jak dzieciak jednym atakiem ratuje jego towarzyszy, pozbawiając tym samym białe istoty życia. 

Gdy w końcu dotarł do pozostałych przy życiu ludzi, rudzielec szybko rozejrzał się za towarzyszami z namiotu, po czym gdy stwierdził, że raczej nic im nie jest, dużo spokojniej podszedł do Kevana, który notabene nie wyglądał najlepiej. Czyżby to konsekwencja nadużywania mocy? 
- Jeszcze raz dziękuję za pomoc. Pozdrowię od Ciebie Escanora gdy tylko się z nim zobaczę, chociaż wątpię żeby ten stary pierdziel się z tego powodu ucieszył. - zaśmiał się mag, po czym zwrócił się do dowódcy. - Może i nie mnie decydować o takich rzeczach, ale sądzę, że powinniśmy rozbić tu tymczasowy obóz i przynajmniej opatrzyć rannych. Ci ludzie wiele już nie wytrzymają, a wątpię żeby to była ostatnia walka tego dnia. - mówił w Boscano, patrząc mężczyźnie prosto w oczy - Kevan, wszystko okej? Nie wyglądasz najlepiej. - dodał we Fioreńsku, chowając miecz do pochwy. Chłopak sam zajął się całym zagrożeniem, więc miecz na ten moment nie będzie potrzebny.

Zdawało się, że lekka, energetyczna poświata to była energia, która powoli uchodziła z chłopaka, sprawiając, że ten stawał się już powoli przezroczysty. Już w trakcie walki wielu spoglądało na niego, próbując przeanalizować jego moc. Niestety, Prince go nie kojarzył, acz jego moc była stricte pochodząca od wróżek. Co więcej, z królewskiego rodu. Był tego świadom. I to z uderzającą pewnością mógł to stwierdzić. Zaś Lilith odkryła, że kule, które wytworzył nieznajomy były czymś, co przekraczała czyste kule z energii. Chłopak spojrzał na Prince'a, unosząc się nieznacznie w powietrze.
-Jestem Kevan! Również wróżek! - przedstawił się z uśmiechem, jednocześnie lekko kłaniając się w powietrzu, po czym spojrzał na Tsubakiego. -Twoje rady nie będą konieczne. W tamtej jaskini znajduje się to, co sprowadziło tu te bestie. Musicie zamknąć bramę Avalonu. - powiedział dość poważnie, po czym wyjaśnił -Nie utrzymam długo tej postaci i wkrótce ona zniknie. Zanim to jednak nastąpi, przekażę wam wszystkim jakiś prezent z resztek mojej mocy. - następnie, dało się czuć, jak energia magiczna wezbrała, powodując wiatr, niemalże wydobywający się z ciała już dość przezroczystego chłopaczka -Zabiliśmy 12 czerwonych i 2 szare bestie. Dodaj to do waszej wypłaty. - poinformował dowódcę, choć wszyscy z Fiore go rozumieli. Dowódca jednak kiwnął głową. -Nie musicie odpoczywać. Zadbam o to. - wszyscy nagle poczuli, jak ich ból i zmęczenie znika. Co więcej, zaczynali czuć się silniej. -Ruszajcie! Zamknijcie bramy Avalonu! - poinformował chłopak, po którym pozostawała już tylko sylwetka. -Żegnajcie. Obyśmy spotkali się w lepszych okolicznościach. - powiedział, po czym wszelki ślad po nim... zniknął. I tylko uczucie większej potęgi u magów było tym, co po nim zostało.

Andree: 100 MM | | | +Paladyn lvl 1
Prince: 150 MM | | | Jednorazowego użytku zaklęcie: Pola Elizejskie (SS)
Lilith: 130 MM | Sfera Energii 0/1, Sfera Energii 0/1, Sfera Energii 0/1, Sfera Energii 0/1, Utrzymanie | | Darmowe zaklęcie do rangi A, + 20 MM, Utrzymanie utrzyma maksymalnie dwie sfery, podczas utrzymania dwóch nie może szybko się przemieszczać.
Yugata: 123 MM | | Zemdlała
Tsubaki: 130 MM | |
Dywizja: 805.000 beri na 11 osób (3 omdlałe i zostawione)

Termin: 13.05.2016 godz. 22.15

Pola Elizejskie (SS):

Przekrzywiając delikatnie głowę, Tsubaki z uwagą wysłuchiwał słów Wróżka. Znał już jego moc pozwalającą na przywrócenie many, jednak nie spodziewał się, że ten będzie w stanie przywrócić manę wszystkim. Ba, nawet jakoś ich wszystkich wzmocnił! 
- Spotkamy się, mam wrażenie że już niedługo - uśmiechnął się Tsub, po czym podszedł do wciąż żywych ludków z Fiore. Miał co do nich plany, jednak póki co ważniejsze było ich przeżycie. - Wiem, że dużo już przeszliście, ale w tej jaskini rozpęta się prawdziwe piekło. Jeżeli coś będzie wam zagrażało, spierdalajcie. Widzieliście sami, z czym walczymy. - mówił powoli, spokojnie, opierając jedną rękę na rękojeści miecza. Kevan zadbał o to, żeby ich zbiorniki magiczne były pełne, ba nawet uleczył ich rany, więc Tsub nie musiał się tym przejmować. Patrząc na ich twarze, powoli przenosił wzrok z jednej osoby na drugą, każdej patrząc głęboko w oczy. - Tutaj prawdopodobnie zakończy się nasza misja, jednak chciałbym, żebyście za mną podążyli. Nie chcę jeszcze wracać do Fiore, muszę sprawdzić pewne miejsce z mojej przeszłości. Odnaleźć kogoś. A w tym przyda mi się wasza pomoc. O decyzji nie musicie mówić teraz, przemyślcie to dokładnie. Porozmawiamy gdy to wszystko się skończy.

Kończąc swą jakże przejmującą przemowę, Tsubaki wrócił w miejsce, gdzie znajdował się kapitan. Był gotów do akcji, czuł, jak krew przyśpiesza w jego żyłach. ~Uspokój się, już. Powiedziałeś co miałeś powiedzieć, teraz tylko zamknąć drzwiczki i będzie z bańki. ~ pomyślał przymykając oczy, po czym skierował swe słowa do przywódcy - To jak, ruszamy? Im dłużej będziemy zwlekać tym więcej bestii przejdzie przez te całe bramy, a tego chyba nie chcemy. - powiedział w boscano, patrząc w stronę w której znajdowała się jaskinia.

Od razu przepraszam za brak odpisu, ale przez ostatnie (prawie)dwa tygodnie byłem dosyć paskudnie chory i... meh.

Wizyta małego, choć potężnego czarodzieja najwidoczniej dobiegała końca. I to dobiegała końca w dość nienaturalny sposób. Lily od początku była zaciekawiona jego osobą, jaką magią się posługuje. I teraz, kiedy jego całe ciało powoli zanikało, ciekawość wzrosła jeszcze bardziej. Dziewczyna obserwowała go cały czas, delikatnie odczuwając... zazdrość? Nie, raczej zniecierpliwienie. Kiedy w końcu ona będzie tak silna? I jakim cudem taki kurdupel był aż tak potężny..?
Na odpowiedź nie musiała długo czekać, gdyż przedstawiając się powiedział dziewczynie wszystko, co chciała wiedzieć. Wróżek! Lilith prychnęła sama siebie ganiąc za to, że nie wpadła na to samodzielnie. Kiedy w końcu wyłowiła tę cenną informację zaczęła dokładnie się przyglądać chłopakowi. W końcu ile razy w życiu można zobaczyć wróżka? Właściwie nie można. Dlatego Lily wgapiała się w niego starając się zapamiętać każdy szczegół. W końcu spotkanie z wróżkiem jest w większości przypadków okazją niepowtarzalną... A przynajmniej tak wydawało się Lily, póki nie dotarł do niej kolejny fakt. Kevan przedstawiając się powiedział "Również wróżek!", co w mig obaliło teorię Lily o "okazji niepowtarzalnej". Jej spojrzenie szybko powędrowało do osoby, która poprosiła wróżka o przedstawienie się. Szybko połączyła fakty uświadamiając sobie, że nieudolny, zawadzający chłopaczek, który tak ją denerwował rzeczywiście również może być wróżkiem.  Dalsze rozważania zostawiła na potem, dalej słuchając tego, co wszyscy mieli do powiedzenia. Milczała, jednak cały czas przenosiła wzrok z Kevana na rudego chłopaka i na odwrót. Dopiero na wzmiankę o "prezencie z resztek mocy" jej spojrzenie spoczęło na jednej osobie. Rzeczywiście, Lily szybko poczuła się lepiej, potężniej. Nie była już zmęczona, a poparzona łydka przestała doskwierać. Wzdrygnęła się jednak na myśl czym jest pełnia mocy, jeśli to był dar z jej resztek. I czy denerwujący chłopak potrafi tyle samo? Nie, Lily odrzuciła tę możliwość. Gdyby tak było, "wróżek" choć przez chwilę byłby użyteczny. Więc może zaszła pomyłka? Najlepszym wyjściem, a zarazem najbardziej banalnym będzie pytanie. Dziewczyna postawiła jednak na dyskrecję i zdecydowała nie robić coś przy całej reszcie obozu. Lepszym wyjściem byłoby przeczekanie zamieszania, podejście i porozmawianie w ciszy. Czekała więc obserwując sytuację, a kiedy już Kevan zniknął, pozostawiając po sobie jedynie "prezenty", zdecydowała ruszyć. Zanim jednak to zrobiła, usłyszała głos Tsubakiego. Przez cały ten czas nawet nie zauważyła jego powrotu. Pomimo tego, że był jedyną osobą z grupy, którą Lily darzyła sympatią. Nie odezwała się jednak, a całe jego przemówienie skwitowała przewróceniem oczyma. Według jej opinii brzmiało to odrobinę kiczowato, a poza tym... Czy nie było lepszego momentu na mówienie o czymś takim? Aktualnie głównym celem Lilith było wylądowanie w ciepłym łóżku. W ciepłym łóżku poza granicami Bosco. Najlepiej w ciepłym łóżku we Fiore. A on prosi o pozostanie w tym kraiku by pomóc mu w sprawie, która nie dotyczy nikogo z tej grupy prócz jego samego. Tylko dlatego, że Lily zdążyła go polubić, nie odezwała się. Posłała mu jedynie spojrzenie mówiące "No Ty chyba sobie żartujesz..." i przekrzywiła delikatnie głowę. Potem została na miejscu zostawiając sobie rozmowę z chłopakiem na później. W międzyczasie nadal Utrzymywała[PWM] Sfery blisko siebie i była w każdej chwili gotowa do wymarszu.

Grupa poczuła się znacznie lepiej. Rudzielec zdążył wygłosić swoją przemowę, ale większość osób średnio miała ochotę jakoś to komentować. Tylko mężczyzna, który władał światłem zareagował jakoś na jego słowa.
-Jeszcze wcześnie. Zamknijmy Avalon, wtedy zobaczymy. - powiedział spokojnie, kładąc dłoń na jego barku.
-Dokładnie, ruszajmy. - powiedział dowódca, a większość grupy ruszyła. Jedynie Andree z Prinsem lekko się ociągali. Grupa wkrótce weszła w szczelinę w litej ścianie kotliny i znaleźli się w wąskim przejściu, acz z głębi jaskini emanowało światło, oświetlające to miejsce. Było cicho, co na swój sposób było i przerażające i pocieszające. W pewnym momencie, szara barwa ścian zaczęła być przecinana brązowawo-pomarańczowym materiałem.
-Nie znam tego minerału. - powiedziała kobieta, władająca kamieniami szlachetnymi, dotykając go dłonią -Zdaje się być... inny - skomentowała, ale grupa ruszyła dalej. Z każdym kolejnym krokiem, tajemniczego materiału było coraz więcej, aż w końcu cały korytarz był z niego zbudowany. W końcu, po jakichś trzech minutach grupa znalazła się w gigantycznym pomieszczeniu, wyrzeźbionym w owej, tajemniczej skale. Sklepienie, wysokie na 20 metrów podtrzymywały rzeźbione filary, ściany również pokryte były płaskorzeźbami, a przed nimi... prawie przy przeciwległej ścianie znajdował się... kamienny ołtarz, z chyba żelazną, prostą laską weń wbitą. Ruszając dalej w końcu to dostrzegli. Nie było przeciwległej ściany. Tylko otwarte, duże kamienne drzwi. Około 10 metrów szerokości miały łącznie oba ich skrzydła, również sięgały niemal samego sklepienia. A tuż za nimi... jakiś mroczny wir. I... to wszystko.

Andree: 100 MM |
Prince: 150 MM |
Lilith: 130 MM | Sfera Energii 0/1, Sfera Energii 0/1, Utrzymanie | 
Yugata: 123 MM | | Zemdlała
Tsubaki: 130 MM | |
Dywizja: 805.000 beri na 11 osób (3 omdlałe i zostawione)

Termin: 25.05.2016 godz. 11.45

Przepraszam, że dopiero teraz odpisuję. Przez te ostatnie kilka, jak nie kilkanaście dni non stop jeżdżę i mam gości. Przepraszam.

Cała grupa, ku uldze Lily, wreszcie ruszyła dalej. Dziewczyna odczuła gdzieś z tyłu głowy, że już wszystko zbliża się do końca, a jedynym, co w tym momencie zaprzątało jej głowę była myśl "Tylko to przeżyj". I rzeczywiście to był jej główny cel na najbliższy czas. Wchodząc w szczelinę kontynuowała Utrzymywanie[PWM] Sfer.
Sam wygląd ścian nie zainteresował dziewczyny w najmniejszym stopniu, w przeciwieństwie do kobiety używającej kamieni szlachetnych. Skały to skały, cóż znaczy kolor, powierzchnia, czy inne szczegóły? Przynajmniej według dziewczyny. Za to wnętrze, wielka komnata wywarła już na niej spore wrażenie. Ogromna przestrzeń, filary, drzwi, no i oczywiście dziwny portal. Tego zdecydowanie nie widywało się na co dzień. Ciężko było jednak Lilith nie zwrócić uwagi na to, jak bardzo podejrzana była aktualnie ta sytuacja. Skoro miało być to miejsce, przez które demony dostają się do Bosco, dlaczego nie było tu ani jednego? Drugą rzeczą był kostur. Lily już widziała oczyma wyobraźni, jak po podniesieniu go przez magiczne "drzwi" zaczynają wylewać się chmary potworów. Jednak tym samym wydawał się jedyną możliwością na zamknięcie portalu. Wszystko wydawało się aż zbyt proste.
Dziewczyna postanowiła jednak wykorzystać to, że przez chwilę jeszcze grupa miała spokój i względne bezpieczeństwo. Rozejrzała się próbując odnaleźć w grupie rudego chłopaka, by od razu potem podejść do niego i delikatnie się schylić. Niekoniecznie chciała by ktoś inny ją usłyszał, a różnica wzrost mogła znaczyć sporo.
- Skoro też jesteś wróżkiem, czemu jesteś tak bezużyteczny w porównaniu do tamtego drugiego..? - zapytała półszeptem. Dopiero po paru sekundach uświadomiła sobie, że od razu nastawiła go do siebie jeszcze bardziej negatywnie, niż już nastawiony był, co niekoniecznie było mądre. - Znaczy... - westchnęła szukając odpowiednich słów. - Nie to chciałam powiedzieć... - dopowiedziała odwracając wzrok na bok, kiedy żadnych nie znalazła.

Nie spieszyło mu się do ryzykowania własnego życia. Dlatego też rudzielec zdawał się wlec nieco z tyłu. Mogło to nieco wyglądać dziwnie, jednak po pokazie zaserwowanym przez jednego wróżka, czy wydaniu jego pełnych personaliów rasowych - karzełek wolał unikać jakiś bardziej złożonych rozmów. Przyglądał się wyłącznie otoczeniu, aż jedna z tych głupich osób postanowiła się do niego odezwać. - Hn? Powiedziała królowa użyteczności. Skoro jesteś człowiekiem i do tego magiem, to czemu nie potrafisz takich rzeczy jak Ci wszyscy, którzy zaginęli kilka lat temu? - prychnął, a gdyby nie unosił się lekko nad ziemią to pewnie i by strzelił focha z przytupem, jednak jedyne co zrobił to oddalił się nieco bardziej na tyły, piorunując spojrzeniem dziewczynę. Ta mogłaby lepiej uważać, a nie zaraz jeszcze stanie się kolejnym herosem, który ma się za bóg wie, co - a nic nie potrafi. Ludzie z pewnością byli bardzo dziwni, dlatego rudzielec postanowił trzymać się ciut za nimi, pilnując ich pleców, czy własnego nosa. Skoro tacy są wspaniali niech radzą sobie sami...

Część osób plotkowała o swojej użyteczności, gdy znaczna większość skupiła się na portalu. Mężczyzna z magią światła i wieloma symbolami religijnymi zaczął coś mruczeć pod nosem przy kosturze, gdy dowódca podszedł z kobietą do ogromnych drzwi i spróbował jakoś je pchnąć, ale co było logiczne, nawet nie drgnęły. Tymczasem mruczący mężczyzna wyjął coś przypominającego różaniec i zbliżył się powoli w stronę portalu.
-Portal nadal spowity jest barierą. Dlatego mają problem z przebiciem się. - powiedział spokojnie, po czym spojrzał na laskę -Zdaje się, że to ona utrzymuje portal. - dodał po chwili.

Andree: 100 MM |
Prince: 150 MM |
Lilith: 130 MM | Sfera Energii 0/1, Sfera Energii 0/1, Utrzymanie | 
Yugata: 123 MM | | Zemdlała
Tsubaki: 130 MM | |
Dywizja: 805.000 beri na 11 osób (3 omdlałe i zostawione)

Termin: Do końca czerwca

Meh, zaliczenia, egzaminy, projekty, studia, sesja. Gardzę ;_;

Uwaga ludzi, którym jeszcze najwyraźniej zależało na wykonaniu tej misji skupiła się na kosturze, jakby kombinowali co z tym zrobić.
-Pomieszczenie to wygląda, jakby zostało przysypane. Chyba w oryginale było większe... - skomentowała kobieta, dotykając jakiegoś kamienia. -Dzięki tamtemu nieznajomemu mogę spróbować na siłę zamknąć wrota, ale nie wiem co dalej.
-Trzeba jakoś je zapieczętować oraz wzmocnić może ten kostur. - stwierdził mężczyzna z insygniami religijnymi. No cóż, jakoś trzeba było chyba się tym zająć.

Andree: 100 MM |
Prince: 150 MM |
Lilith: 130 MM | Sfera Energii 1/1, Sfera Energii 1/1 | 
Yugata: 123 MM | | Zemdlała
Tsubaki: 130 MM | |
Dywizja: 805.000 beri na 11 osób (3 omdlałe i zostawione)

Termin: 03.07.2016 godz. 22.00

I jakoś tak wyszło, że koniec końców tylko inni pracowali. Kobieta zaoferowała się na siłę zamknąć wrota, podczas gdy mag światła postanowił spróbować wzmocnić kostur. W razie czego obu miał pomagać dowódca. Reszta albo nie potrafiła, albo niezbyt chciała ingerować w te działania, więc w sumie to olali. Wrota powoli były zamykane. I chyba nawet zaczęło coś się dziać, bo ziemia lekko się zatrzęsła.

Andree: 100 MM |
Prince: 150 MM |
Lilith: 130 MM | Sfera Energii 1/1, Sfera Energii 1/1 | 
Yugata: 123 MM | | Zemdlała
Tsubaki: 130 MM | |
Dywizja: 805.000 beri na 11 osób (3 omdlałe i zostawione)

Termin: 08.07.2016 godz. 21.45

Wszystko wskazywało na to, że cała wyprawa dobiegała końca. Jedynym pytaniem było już tylko to, czy to zakończenie przebiegnie bez problemów. Jednak znając życie odpowiedź mogła być tylko jedna.
Lily początkowo planowała wspomóc w jakikolwiek sposób magów pracujących przy portalu lub kosturze, jednak to, że nie miała zielonego pojęcia jak się za to zabrać, skutecznie ją od tego odwiodło. Dlatego wolała skupić się na przygotowaniu do walki, która zapewne miała już niedługo nadejść. Użyła Przygotowania[D], a zaraz potem parę metrów od siebie wytworzyła dwie Sfery Energii[C]. Później pozostało jej już jedynie czekać na rozwój wydarzeń i liczyć na to, że wszystko potoczy się dobrze.

Wróżek sobie czekał. Czekając tak uważał, coby nic mu się nie stało. Nie jego rolą było fizyczne zamykanie drzwi, czy zabawa w ślusarza. Dlatego też po prostu pilnował, żeby jego cztery litery nie ucierpiały w żaden, większy sposób, a w swoich oczekiwaniach myślał i szykował działania, które podjąłby w razie zagrożenia. Ach ta magia wielozadaniowości i rozwojowości.

Lilith się szykowała, wróżek sobie latał. Więc niemalże luz blues. Gdy więc inni (ergo NPCe) zaczęły zamykać bramę i coś robić z kosturem, inni robili coś... swojego. Tak też Lilith była gotowa, a brama koniec końców zamknęła się z głośnym hukiem. Ale też jemu towarzyszyło coś dziwnego. Ryk, ale w przeciwieństwie do poprzednich, ten był głuchy, jakby dobiegał zza bramy, ale jednocześnie... z zewsząd. Tak czy inaczej była cisza... spokój, a potem... wstrząsy.
-Chyba zaraz się zawali. - skomentowała kobieta.
-To lepiej stąd uciekać. - dodał dowódca, po czym rozkazał -Ruszamy.

Andree: 100 MM |
Prince: 150 MM |
Lilith: 130 MM | Przygotowanie, Sfera Energii 0/1, Sfera Energii 0/1 | 
Yugata: 123 MM | | Zemdlała
Tsubaki: 130 MM | |
Dywizja: 805.000 beri na 11 osób (3 omdlałe i zostawione)

Termin: 15.07.2016 godz. 10.15

Tak się też złożyło, że opuścili jaskinię, a ona dopiero po kilku minutach się zawaliła. Mimo wszystko musieli ruszać. Udało im się bowiem usłyszeć wiele głosów bestii z oddali. Chyba ich działania lekko je podbudziły, ale i tak, i siak, ruszyli z powrotem do obozu. Taki otrzymali rozkaz. Potem potoczyło się już w miarę szybko. Okazało się, że gdy zamknęli owe wrota dużo bestii zwyczajnie uciekło z pola bitew, najwyraźniej kierując się w stronę, owej bramy. Tak czy inaczej każdy dostał dodatkowe 400.000 beri nagrody. Niech się cieszą. Tak czy inaczej, problem jeszcze nie był rozwiązany, ale przynajmniej sprawa najemników już się rozwiązała i mogli oni wracać do domu... w lekko pomniejszonym składzie. Niestety.

Andree: 100 MM | 475.000 beri +10 PD
Prince: 150 MM | 475.000 beri +15 PD
Lilith: 130 MM | 475.000 beri +15 PD
Yugata: 123 MM | +475.000 beri +5 PD
Tsubaki: 130 MM | +475.000 beri +10 PD
Wszyscy: 4 dni przerwy od misji, Yugata 2 dni w szpitalu

Kuniec