Obóz Riordany Levin

Jak to jest być Pyzą? Moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że nie dobrze. Gdybym miał powiedzieć, co cenię w jedzeniu najbardziej, powiedziałbym, że nadzienie. Nadzienie, które nadało daniu głębię smaku, gdy wydawało mi się nudne. I co ciekawe, to właśnie przypadkowe posiłki wpływają na naszą wagę. Chodzi o to, że kiedy przestrzega się pewnych diet, nawet pozornie znanych, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać. Ja miałem mięso, by tak rzec, ponieważ tym jest Puciuu. I dziękuję Daxowi. Dziękuję mu, Dax to mama, Dax to radość, Dax to miłość. Wielu ludzi pyta mnie o to samo, ale jak ty to robisz, skąd czerpiesz to nadzienie? A ja odpowiadam, że to proste, to umiłowanie jedzenia, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład jestem na misji, a jutro... kto wie, dlaczego by nie, oddam się pracy społecznej i będę ot, choćby jeść... znaczy... puciuu.

Corinne natomiast miała na tego typu rozważania bardzo dużo czasu, gdy musiała uważać, by dwie Pyzy egzystujące na jej głowie się nie pozjadały. A dokładniej, by Daxowe dziecię nie zjadło swojej Chibi Pyzy, bo jednak kanibalizm jest w niej silny. Mimo wszystko była na wykopkach. A podobno mamuś kiedyś też była na wykopkach.
-Puciuu~! - przywitała się z główki Corinne. I skoczyła na biednego piwniczaka by zrobić mu klasyczny, Pyzowy rzutohug (Dog Beating Attack (D)), bo miłość w niej była bardzo duża. I musiała się tym dzielić ze światem.
-Puciuu~! - w ślad za dużą Pyzą skoczyła Chibi Pyza.

Podroż u boku (?) Pyzy była dość abstrakcyjnym przeżyciem. Niełatwo było o ciszę, ale, na szczęście, Rinnie nie potrzebowała jej w większych dozach. Przyglądanie się dwóm drożdżom przysparzało dziewczynie solidną dawkę rozrywki i odstresowywało przed ostatecznym dotarciem do ruin. Szaliczek osłaniał jej usta, otulał szyję i rozkosznie ogrzewał barki. Oprócz niego, miała ze sobą swój Sacred Relict, exceedowy wisiorek i, a jakże, tasiołajowe skarpetki. Co do ubioru - na misję wystroiła się bez poważniejszych przygotowań. Solidne, czarne sztyblety z wytrwałą podeszwą na wszelkie trudności losu, długie, również czarne, nieco obcisłe spodnie, a do tego biały sweterek i w zasadzie tyle wystarczyło.
W drodze znalazła czas na to, aby przygotować sobie całą wizję czekającego na nią zadania. Nawet, jeżeli nie była ona zbyt rozbudowana. Oczywiście, docieramy na miejsce, spotykamy magicznych naukowców, wchodzimy do ruin, otwieramy księgę, używając smoczego języka, czytamy, co dla nas przygotowano, wychodzimy. Mamy całą wiedzę, po jaką chcieliśmy zasięgnąć, zgarniamy chwałę i nagrody, jest radość i robimy sobie wczasy na przeanalizowanie poznanych informacji.

...

Tylko, że chyba trochę nie.

Część przewidywań się zgadzała, o ile uznać nastoletniego stażystę, który po raz pierwszy w życiu wylągł z jakiejś podziemnej jamy, by zobaczyć światło dzienne, spotkać ludzi i pochwalić się nabywaną przez całe dotychczasowe życie wiedzą, za naukowca. Co do reszty planu - Bailey nie znała 'smoczego języka', albo przynajmniej nie miała o tym pojęcia. Owszem, hasło 'księga pisana przez smoki' pobudzało wyobraźnię i właśnie ze względu na nie wybrała to zadanie, jednak nie miała pojęcia, na co powinna być przygotowana, jak już z księgą się skonfrontuje. O ile do tego oczywiście dojdzie.
- Uwaga na głowę. - przestrzegła pospiesznie, widząc zamiaru obu Pyz, bo, oceniając muskulaturę chłopaka, taki zmasowany atak ciasta mógłby wyrządzić mu sporą krzywdę. A szkoda by było na 'dzień dobry' stracić 'opiekuna'. Nawet, jeżeli finalnie miałoby się okazać, że to bardziej nim trzeba się zajmować podczas misji, aby przetrwał ją w jednym kawałku.
- Jak Wam idzie z wykopaliskami? Prowadź, chcę to zobaczyć. - nie chciała powątpiewać w profesjonalizm personelu, zanim nie zobaczyła na własne oczy rezultatów ich starań. Być może Urya był w całym tym przedsięwzięciu jedynie encyklopedycznym źródłem wiedzy, albo... Wypadkiem przy pracy?

Pyzy wesoło skakały sobie po głowie Uryi, choć może lepszym określeniem było to, że rozglądały się na boki, od czasu do czasu Chibi Pyza unikała bycia zjedzoną, aż do czasu jednego słowa.
-Ognisko? - powtórzyła Pyza z iskierkami w oczach.
-Puciuu~? - powtórzyła Chibi Pyza z iskierkami w mniejszych oczkach.
-Ognisko! - potwierdziła większa Pyza już z radością.
-Puciuu~! - zawtórowała mniejsza Pyza, także z radością.
Już miały skakać na miłą Panią, z dobrymi wieściami, gdy ta zaczęła ich oprowadzać. I się działo. I zwiedzanko, i oglądanko, i szamanko. Wszystko co najlepsze. Koniec końców to Pyzy pierwsze wybrały się za Zagertą do namiotu, szukając swojego miejsca do spania. Bo tak, drożdże też potrzebują czasu na sen.

MG

Po wejściu do namiotu zastaliście parę łóżek polowych, kuchnie kempingową, rozkładane stoliki i krzesełka, magiczny portal, kilka lamp nafotowych, dużą beczkę z wodą pitną, parę butelek z... chwila.
Na samym środku pomieszczenia był otwarty magiczny portal, wyglądający jak magiczny wir. Nie wyglądał jak typowy zestaw pod namiot i nim zdążyliście cokolwiek więcej z nim zrobić z wnętrza portalu wydobyła się dość długa, fioletowa ręka z pomalowanymi długimi paznokciami. Przez chwilę zachowywała jakby potrafiła rozglądnąć się po pomieszczeniu, po czym przetarła swoje palce między siebie, chwyciła krawędź portalu wyginając krzywo ramię i drastycznie powiększyła jego rozmiary. Spowodowało to bardzo gwałtowne wciągnięcie wszystkiego co znajdowało się w środku namiotu, wliczając w to namiot oraz was. Nie minęła chwila, a po chwili zostaliście przeniesieni na plac w Magnolii. Parę metrów nad ziemią. Z całym namiotem.
Po rozbiciu się i wydostaniu się z zburzonego namiotu oraz mebli, próbując zrozumieć co właściwie się stało, dostrzegliście niską postać, ubraną w bardzo kolorowe ubrania przypominające te u klanów. Zaczął on bardzo gwałtownie uciekać śmiejąc się do rozpuchu i zanim wam zniknął z pola widzenia zdążył się potknąć o własne nogi, co wybiło mu śmiech z głowy.
Wyglądało na to, że siłą rzeczy misja była nieaktualna, jednak o co chodziło z tym Klaunem?

Nim rozeszliście się w swoją stronę rozległ się jeszcze błysk tuż koło was i chcąc zobaczyć co było jego źródłem dostrzegliście jedynie dwie magiczne wstążki, które upadły tuż koło was. Wydawały się być ważne.

z/t dla wszystkich

Nagrody:

Corinne - 8 PD i Czerwona Wstążka - Osoba ją nosząca staję bardziej odważna, łatwiej przełamując strach. Dodatkowo krwawi nieco wolniej z otwartych ran i te szybciej krzepną. Artefakt Eventowy od Książki.

Pyza - 8PD i Pomarańczowa Wstążka - Osoba ją nosząca może skakać o 3 metry dalej i 1,5 metra wyżej niż normalnie potrafił. Artefakt Eventowy od Książki.