Sztorm

First topic message reminder :

Magowie zebrani byli na sporej arenie, która mogłaby pomieścić dość sporych rozmiarów wieś, wypełnionej piachem. Dookoła same trybuny, tylko... nie było sędziego? Przynajmniej tak się wydawało, do czasu gdy rozległ się głos.
-No, no wy szczury lądowe! Gotowi na zabawę dla prawdziwych mężczyzn?! - zawył niski, męski głos, i nagle cały piach zaczął opadać, a magowie zaczęli spadać, gdy nagle wylądowali na... drewnianych deskach? Tak, tak, magowie znajdowali się teraz w jakimś okręgu, na pokładzie prowizorycznego okrętu, a całą arenę wypełniła woda. -Witajcie w Sztormie! Wygra osoba, która jako ostatnia utrzyma się na statku! Ale uważajcie, woda jest przebiegła! A to, że ktoś wypadł za burtę, nie znaczy, że już odpadł! YO-HOHO I DO BOJU WY LENIWE ŚCIERWA! - zawył głos sędziego, rozległ się gong i morze nagle... zaczęło się bujać? Fale powoli uderzały w statek pełen 10 magów.

Termin: 3 maja, godzina 24.00
Mega poglądowa mapka plus minus bez zachowania skali, niebieskie - woda, brązowe- statek, takie tyci tyci czarne to magowie, to białe to poza areną

Cóż, nie było można się poddać tak od razu. Szybkim ruchem wycelowałem w najbliższą osobę i puściłem jej trzy serie po dwa pociski (Wodne Pociski). Jedna Seria w twarz, druga i trzecia w ręce, jeśli się jeszcze trzyma. Jeśli puści się po pierwszej serii w twarz, wtedy kolejnymi celuję w kolejną osobę.
Kiedy wypuszczę wodne pociski, wykorzystuję wszystkie siły, jakie mi pozostały w rękach do podciągnięcia się na pokład statku i jak najszybsze oddalenie się od przeciwników. Zostaję na pokładzie, jednak staram się poszukać takiego miejsca, gdzie będę mógł się przytrzymać, by nie zmyła mnie fala. Słup masztu, ster, cokolwiek. Byle można było się trzymać i równocześnie być z dala od reszty przeciwników.

Dwadzieścia Cztery

Wydawałoby się, że nie wzbicie się w powietrze w tej chwii byłoby najgłupszym pomysłem. Bo tak by należało. Żeby nie wypaść. I zapewne to by był tok myślenia osoby, która chce wygrać. A jej to wisiało. Tak jak wcześniej. Widząc zbliżającą się do niej taflę wody (chociaż w sumie to ona się do niej zbliżała), zapikowała w dół z łapami wyciągniętymi do przodu by się przebić. Gdyby była w człowieczej formie i bez maski, zapewne dałoby się na niej dostrzec uśmiech. Let's the show begin!

Charybda! To właśnie w tą bestię ma zamiar się zamienić, tak jak jej mitologiczny odpowiednik chcąc zatopić okręt. Stara się swym ogonem przewrócić statek, jednak jeśli to nie będzie wykonalne, stara się go przepołowić napierając wodą na drewniane ściany chcąc je przebić, jednocześnie pomagając im ogonem bijąc nim o niego - o boki jak i o sam pokład jeśli to będzie możliwe). Kiedy już uda się jej go uszkodzić, pozwala sobie stworzyć wir wodny pod okrętem pozwalając wodzie pod nim się kręcić i kręcić tworząc lej, w który to miała nadzieję statek wpadnie. Dalej stara się niszczyć statek ogonem, jednak starając samej sobie nie uszkodzić go uderzając o okręt.

Jeżeli czas w którym może być w wodzie zacznie dobiegać końca, stara się wzlecieć ponownie Mantykorą w górę i dotknąć jakiejś deski. Chyba że statek będzie jeszcze stał to wtedy ponownie na niego wraca. Nie mniej ostatnia osoba na deskach to ostatnia osoba na deskach. Jeżeli będzie mieć jeszcze czas - zostaje i kontynuuje dzieło zniszczenia.

Działo się sporo, a Bliźnięta, które znalazły się poza okrętem odmieniłyby się do własnej formy, ażeby to odzyskać możliwość lewitacji i dostać się ponownie do statku! Ba! Znaleźć się najbliżej blondyna jak tylko się dało i wlecieć pod pokład dziurą, czy luką na armaty/okienkiem! Gdyby takowego brakło, to najwyżej przemierzyłyby całą drogę przez drzwiczki na pokładzie, aby ostatecznie znaleźć się w okolicy policjanta, coby spróbować mu dopomóc i bronić go od nieszczęść!

Co zaś z samym Jeromem? Ten spróbowałby się jakoś ogarnąć, próbując osłaniać głowę, czy też okolice ciała, które zostały poranione wcześniejszego dnia, a na dodatek po odzyskaniu względnego rezonu w sytuacji przenieść się w stronę schodków, czy też dalej, aniżeli sam środek statku! To też spróbowałyby zrobić Gemini, gdyby to ogłuszony blondyn jeszcze się nie pozbierał! Na dodatek, gdyby statek nagle coś przepołowiło, to policjant, bądź duszki które przemienią się w niego, spróbują wbić sztylecik w ściankę/podłoże, ażeby to zyskać stabilniejszy uchwyt względem okrętu! To samo się tyczy jakiś przechyłów, czy potencjalnego nagłego przemieszczenia! Byle utrzymać się na statku, czy coś mimo nieszczęść!

Hmm... No cóż. Tego Tsu na pewno nie przewidział. Znaczy nie no. Wiadome było, że jakaś fala pewnie w statek walnie. W końcu znajdują się na morzu, czy coś. Albo innym miejscu gdzie fale są wielkości budynków. A jeszcze chwilę temu byli na stadionie...
Wracając do rzeczywistości, Tsu pierwsze co robi to próbuje wleźć z powrotem na na statek. Bo to jest, kurde, podstawa. Szczególnie, że zaraz na 99% jakaś kolejna fala w statek uderzy. A to fajne na pewno nie będzie. 
Gdy się już Tsubaki na statek dostanie, o ile jakaś kolejna fala w statek nie napierdziela (i wespnie się pierwszy) stara się utrudnić Yugacie wlezienie na pokład. W jakikolwiek sposób. Albo ją kopnie, albo miecz jej w coś wbije... No jak to zrobi to już zależy od sytuacji na statku. I możliwości. 
Gdy to się uda, Tsubaki stara się złapać właściwie czegokolwiek, szykując się na kolejną falę. Bo ta na 100% nadejdzie. Prędzej czy później.
Ale co, jeżeli powrót na pokład będzie... Niemożliwy? No, wtedy Tsu się będzie starał trzymać. Ino mocno.

Zdenerwowany tymi falami Dax od razu mocniej zacisnął ręce na barierce, cios w szczękę zdecydowanie go pobudził do tego, by wysilił swoje muskuły jakiekolwiek, by one nie były, by podciągnąć się. Nie może tego do jasnej cholery przegrać przez pieprzone fale! Niczym mężny wróżek, którym kiedyś był od razu zaczął się podciągać niczym prawdziwy He-man (klik). A przynajmniej tak mu się teraz zdawało. Od razu podwinął nogi, by zaprzeć się ponownie na barierce, by się wtaszczyć na ten pieprzony pokład. Pod nosem cały czas sobie nucił morskie opowieści, by dodać sobie otuchy w tym wyzwaniu. Oczywiście wersje hard.
Gdyby nadeszła kolejna fala to Dax chwyta się mocniej tym razem i po uderzeniu próbuje ponownie, bo tak szybko kolejna nie nadejdzie chyba, by go zmieść ponownie.
- Już mnie to wkurwia - rzucił pod nosem.

PERSPEKTYWA NEVERA
Woah! Uoooow... Waaah... WAAAAAAAAAAH!
To... TO BYŁO TRUDNIEJSZE NIŻ PRZYPUSZCZAŁEM! NIC Z CZYM BY SOBIE NIE PORADZIŁ SUPERBOHATER, ALE NAWET JA NIE LUBIŁEM BYĆ PODMYWANY! FALA ZA FALĄ, BEZ PRZERWY SPRAWIA, ŻE KRĘCI MI SIĘ W GŁOWIE! I TA MNIE W DODATKU PORWAŁA! WAAAAAAAAAA...
BAM!
- AH! ITATATATA!
TO BOLAŁO! TAK SIĘ ZHAŃBIĆ! ŻEBY SUPERBOHATER NIE MÓGŁ SOBIE PORADZIĆ Z BYLE STATKIEM! CO ZA NIESZCZĘŚCIE!!! JEDNAK NIE MOGŁEM SIĘ PODDAĆ! Chwyciłem więc za swój miecz i podniosłem go do góry.
- Ale... to jest nic... z czym bym sobie- ara?
Zauważyłem, że moja ręka jest dziwnie pusta. Kiedy popatrzyłem... TO OKAZAŁO SIĘ, ŻE DURANDAL ZNIKNĄŁ! NIE! Nie mogłem na to pozwolić! Błyskawicznie rozejrzałem się wokół i zauważyłem, że jest obok mnie miecz! Ufff... ALE NIE! JEŚLI PRZYBĘDZIE ZNÓW TA FALA, TO ZMYJE MOJĄ NAJCENNIEJSZĄ RZECZ! NIE MOGŁEM NA TO POZWOLIĆ!
- Zaczekaj na mnie, mój Durandaluuuu!!!!!
Rzuciłem się na miecz, starając się go chwycić.
(cóż... Never-kun po prostu skoczył na swoją broń licząc, że ją złapie. Przy okazji, jako że jest ślisko na pokładzie, jest bardzo duże prawdopodobieństwo, że będzie się ślizgał na brzuchu - co pozwoli mu na uniknięcie ew. ataków, które na niego by nadeszły. Co prawda, stwarza to dodatkowe niebezpieczeństwo wypadnięcia - ale nawet mimo że jest idiotą, to powinien wyczuć i spróbować się czegoś chwycić, w ostateczności spróbować wbić miecz w pokład i zatrzymać się - przyp. Grey)

No i zaczynało się robić naprawdę ciekawie. Gumiś, który bardzo mocno się umocował, wciąż trwał na swoim miejscu, gdy reszta osób zaczynała kombinować. Pacek dość szybko wystrzelił wodne pociski, którymi trafił podciągającego się Tsu i Yugatę. Tsubakiemu niestety, przez te pociski, nie udało się podciągnąć, ale wciąż wisiał. Yugata natomiast pomknęła w dół, jednak zanim nad areną pojawił się licznik z jej imieniem, pojawił się licznik z Dwudziestką Czwórką, która to postanowiła wyczynić jeszcze większy sztorm. Po pierwsze, udało jej się wzmocnić nadciągającą falę, przez co uderzyła ona potężnie w plecy wiszącego Tsu i Packa, tym samym posyłając ich do wody, przy czym to ten pierwszy wpadł jako... pierwszy. Zaledwie o ułamek sekundy. A ponieważ fala uderzyła w okręt dość mocno, i to od nienaruszonej strony, przez dziurę w okręcie poczęły wylatywać beczki i... ludzie. Kyle z Finnem polecieli pod wpływem siły bezwładności. Kyle zdążył co prawda utrzymać się za krawędź podłogi, z kolei policjant miał o tyle szczęścia, że wbicie sztyletu w podłogę pozwoliło mu jeszcze zachować się pod pokładem. No i żadne z beczek ich nie trafiły. Oczywiście... sztylet nie utrzyma się długo. Już ledwo się trzymał. Tymczasem Daxowi udało się wrócić na okręt i zaprzeć się niczym Gumiś, przez co fala, głównie ukierunkowana na bok okrętu, nie zmiotła go, a ten poza zostaniem mokrym znów, nadal się na nim znajdował. Jak zaś wyglądała sytuacja u superbohatera? Ten rzucił się na miecz i go złapał... a potem uderzyła w okręt fala, przepychając go na drugą stronę okrętu, przez co mocno uderzył plecami o barierki, ale jeszcze się trzymał. Co zaś z Gemini? Nawet jak się odmieniły, sztorm uniemożliwiał im unikanie fal, które znacząco przekraczały je wzrostem, więc bez teleportacji raczej się nie obędzie. Curvus natomiast zdążył już trochę wyschnąć. Ale... okręt zaczął się kręcić.

Info od MG:
Pace: 47 MM | Ból prawej nogi to wspomnienie, lekki ból lewego ramienia, lekki ból lewego barku, poza okrętem, mocno bolące plecy |
Kyle: 56 MM | Ból obu piszczeli jto wspomnienie, ból pleców to wspomnienie, lekki ból brzucha, wisisz na krawędzi podłogi, od strony dziury w kadłubie |
Rainbow D. (Goomoonryong): 60 MM | Zawroty głowy, zwymiotował i zbiera się na powtórkę, mokry, ból lewego boku już mija, osłabiony po kilku wymiotach, zaczynasz odczuwać zmęczenie |
Finn: 90 MM | Mokry, mocny ból całego ciała, lekko ogłuszony, leżysz, trzymasz się wbitego w pokład sztyletu | Choukyou 2/5
Yugata: 120 MM | Mokra, ból pleców to wspomnienie, lekki ból tyłka, lekki ból lewego ramienia, wisi za barierką, poza okrętem | Choukyou 2/5
Never: 20 MM | Mokry, lekkie zawroty głowy, lekko obolały prawy bok, już trochę mniej, obtarta lewa noga, bolące plecy, spory ból pleców | Choukichi 4/9
Dax: 77 MM | Mokry, podbródek lekko boli | Choukyou 2/5
Tsubaki: 60 MM | Delikatna rana na lewym ramieniu, mokry, obolały lewy bok, już trochę mniej, obtarte prawe ramię, ból pleców, poza okrętem, mocno bolące plecy | Choukyou 2/5
Dwadzieścia Cztery: 17 MM | Mokra, poza okrętem | Manticore 3/3, Choukyou 2/5, Charybdis 1/3
Chan: 100 MM | Mokra, poza okrętem |

Curvus: 100 MM | Mokry, poza okrętem, troszkę gorsze latanie |
Gemini: 70 MM | Mokry, poza okrętem, lekko bolą nogi |

Liczniki:

Termin: 22 V 2015 godz. 15.00

PERSPEKTYWA NEVERA
Yay! Złapałem swój miecz! Już się bałem, że mój Durandal jest stracony, ale jak można było się spodziewać po superbohaterze, uratowałem dzień! Teraz nic nie stanie mi na drodze, mwhaha-
WAAAAAAAAAAH! ZNÓW TA FALA! LEEEEEECĘ!!!!!
BAM!
- Auć!
Znów dostałem w plecy. Tak mocno, że odczułem dosłownie podwójny ból. Ale to wciąż nie było wystarczająco, aby mnie pokonać! Byłem na okręcie i nie spadłem!
Ale... co się działo!?! Nagle wszystko zaczęło się obracać! To... miałem złe przeczucia! Byłem przy barierce, wystarczyła odrobina i znalazłbym się za burtą! Nie mogłem na to pozwolić!
- UOOOOOOOOOOOW!
Chwyciłem mocno miecz, a następnie zacząłem wbijać go w pokład i przyciągać się! Byleby nie wypaść, byleby nie wypaść!
(Wbrew pozorom to nie jest takie głupie - z powodu tego że jestśliski pokład, podciąganie się powinno pójść prościej. A nawet ktoś taki jak Never powinien dać radę wbić miecz w deski. Co więcej, kieruje się do środka okrętu - więc nawet jeśli się kręci, to bezwładność będzie się stopniowo zmniejszać, im bliżej się jego znajdzie - przyp. Grey).

- Udało, się w końcu powrót na okręt - pomyślał Dax, gdy załapał się mocniej barierki. Wiedział, że niedługo może nadejść kolejna fala, która może go znowu zmieść z statku. Dlatego mocno zaparł się o barierkę oraz na wszelki wypadek był gotowy od razu pokryć się lodem, by uchronić się przed siłą uderzenia. Jeśli zajdzie taka potrzeba to Dax postawi ścianę z lodu, która będzie po skosie, tak, by go zakryć. Zaklęcia jakie użyje to twór (C), ale to tylko tak na wszelki wypadek, nigdy ne wiadomo, co może się teraz stać.

Sytuacja nabierała większego tempa, czy też po prostu zwiększała się ilość obrotów w stosunkowo krótkim okresie czasu, więc nie można było się cackać i należało zająć się tym... wszystkim! Dlatego też Finn spróbowałby sięgnąć po drugi sztylecik, coby zręcznie go chwycić i wbić w pokład statku, ażeby to przy pomocy dwóch sztyletów zacząć się wspinać jak najdalej tafli wody, bądź w kierunku najbliższego 'bezpiecznego' miejsca, które by chociaż z jakiejś strony osłaniała go przed upadkiem i w której mógłby śmiało się podeprzeć, a licząc na swoje zdolności skrytobójcy, utrzymałby się tam chociaż odrobinę dłużej, jak reszta oponentów na okręcie! Do tego wszystkiego - jeśli chłopak miałby okazje, to wyrzuciłby w kierunku Kyle'a sztylet (ninja) do rzucania znajdujący się przy jednym z pasków, gdyby ten do tego czasu nie wpadł do wody, a gdyby to sam Finn zaczął upadać do wody, to liczyłby na to, iż szabla, bądź jakiś ze sztyletów dopomogą go w tym i zatrzymają chociaż na chwilę by odzyskać rezon w sytuacji i móc wyruszyć w ponowną wspinaczkę przy użyciu sztyletów. Ponadto jakby znalazł odpowiednie miejsce, czy lukę w okręcie, spróbowałby wokół niej opleść pasek, coby znaleźć solidniejszy uchwyt za pomocą elementu swojego ubioru - jeśli nie narażałoby to jego bezpieczeństwa!

Do tego wszystkiego nie można było zapominać o wirujących dookoła Bliźniakach, które to znajdywały się gdzieś poza okrętem i dlatego też gdyby znalazły się stosunkowo blisko okrętu przemieniłyby się w Meliora, ażeby to przenieść się z powrotem na pokład, acz... ten górny! Wszystko to tylko po to, by przedostać się do najliczniejszej grupy osób na statku, bądź jeśli nie było dwóch osobników w pobliżu siebie, to podeszłyby do wyglądającego aktualnie najpewniej ludzika, którym to zapewne byłby Dax, ażeby chwycić chłopaka i przenieść się z nim do wody za pomocą mobiusa!

Ponadto Corvus sam nie pozostawałby bezczynny i mimo trudności z lataniem, czy też ogólnymi utrudnieniami zacząłby pikować w kierunku superbohatera, gdy tylko nadarzyłaby się ku temu okazja, ażeby to zepchnąć go ze statku solidnym zderzeniem i potencjalnie też samemu wpaść do wody z szczęśliwym herosem. Ostry dziób bestii, jak i potencjalne wsparcie czarnymi płomieniami (C) powinny skutecznie utrudnić jakieś działania obronne, a i pozostawić chłopaka zdanego wyłącznie na łaskę... losu. Oczywiście jakby Gemini, albo Corvus mieli jeszcze sposobność, to skierowaliby kolejny atak w kierunku Gumisia, który to jako ostatni pozostawał na górnym pokładzie, a który to miał problemy em... natury własnej, czy też biologicznej, co powinno samo poskutkować na oponenta prędzej, czy później.

Tego było już za wiele. Nie zostanie zdjęty tak szybko. Miałem wytrzymać na statku najdłużej jak mogę, a to nie jest mój limit. Posługując się wypustkami i kunai'ami, wspiąłem się do najwyższej komnaty w najwyższej wieży. No, a raczej na statek. Ale z tym, co było w tej chwili w wodzie, wyglądało to podobnie, do broniącego mojego celu, smoka. Więc hops na górę, nie ważne co dzieje się wokół. Kiedy, jeśli znajdę się na górze, ponownie szukam miejsca, gdzie dzieje się najmniej i gdzie najmniej jest ludzi i wbijając kunai'e najgłębiej w deski pokładu, próbuję się utrzymać. Ewentualnie lecące we mnie obiekty staram się w miarę możliwości rozłupać kataną.

No i Gumiś wciąż trwał, wciąż walczył, wciąż miał mdłości. W każdym razie dalej trwał tam gdzie był i próbował przetrwać to co szykował mu los. W sumie wiele więcej zrobić nie mógł. Nawet pomóc Yugacie nie mógł, bo sił nie miał. Jak ktoś podejdzie na jakieś 2m, to Asmodeo w klatkę piersiową, ale tylko raz, jednej osobie. Ciosów stara się unikać, a jak się nie da to blokuje przedramionami/przyjmuje na płaszcz. W razie kompletnie kompletnych problemów i ogólnego mordoru, salwuje się ucieczką w postaci wyskoczenia za burtę.

Zjecha. To było odpowiednie określenie, przez które znalazł się w takim, a nie innym położeniu. Jak do tego doszło? Cóż... warto wspomnieć, iż doszło bo przez umysł Kyle'a przeleciała myśl o jego najpiękniejszej w świecie Zoe, co doprowadziło do zrozumiałego "rozkojarzenia". Właśnie z tego powodu wisiał teraz na skraju przepaści zwanej dziurą.
Blondyn starał się ze wszystkich możliwych sił wspiąć się z powrotem na podpokład statku, mocno zapierając się ręką próbował odepchnąć się nogami tak by mógł założyć je z powrotem do środka. Fakt utraty prawej dłoni zapewne nie ułatwiało mu tego, jednakże starał się z całych sił by mu się to powiodło.
Jeżeli wejście na pokład statku stanowiłoby większe wyzwanie niż pierwotnie wydawałoby się Kyle'owi, bądź pojawiła się kolejna fala lub też inny czynnik, który by drastycznie obniżył jego szansę na dotarcie na pokład, wówczas próbuje on użyć zaklęcia Wuld (C) i wykorzystać przyspieszenie jakie ono oferuje by wręcz nieco wbiec po ścianie statku do środka, a przynajmniej się od niej odpowiednio wybić.
Jeżeli ze strony Finna będzie mu dane zaznać znaki agresji i ofensywy w jego osobę wówczas użyje krzyku Fus Ro Dah (B) prosto w maga gwiezdnych duchów, licząc iż siła zaklęcia będzie wystarczająca by wyrzuciła z drugiej strony statku, robiąc tam kolejną wyrwę, bądź przynajmniej potężnie zraniła go, biorąc pod uwagę, że z poprzedniej konkurencji ostały się na nim rany. Przy okazji liczył, że struktura statku zostanie jeszcze bardziej zachwiana od zniszczeń jakich dokonał.
Jak znalazłby się już na podpokładzie, a problem z Finnem zostałby choć częściowo zażegnany, wtedy ewakuuje się na górny pokład, bo dolny raczej z długo by nie wytrzymał. Będąc już na górze, określa sytuację z uczestnikami, ile zostało, ilu wypadło, po czym stara się znaleźć najodpowiedniejsze miejsce na schron, bądź jakiekolwiek stabilne miejsce, z którego szansa wypadnięcia ze statku byłaby niska. Jeżeli może, stara się odpowiednio przygotować na jakiekolwiek nieprzyjemności szukając możliwości stabilizacji równowagi oraz obrony ataków, które mogłyby udać się w jego stronę.

Pisnęł, kiedy ją zmyło ze statku, ale zdołała chwycić się umieszczonych na jego boku wypustek. Ścisnęła je z całej siły i przytuliwszy się do ściany zaczęła ostrożnie wspinać się na pokład. W razie problemów używa Regina Gravitatem |B|, żeby wspomóc się grawitacją.
Po dotarciu na pokład miałaby uniknąć wszelkich ewentualnych ataków i rzucić się w kierunku czegoś, czego mogłaby się chwycić i trzymać, jakby zależało od tego jej życie.

~ Kogoś tu chyba coś boli ~ pomyślał Tsu, dość bezwładnie spadając do wody. Może i był zręczny, ale akrobacje w powietrzu (z obolałym ciałem) były dla niego aktualnie zbyt wymagające. Ale potrenuje, nauczy się... Kiedyś. Teraz na głowie są inne problemy. 
Pierwszym i jak na razie najważniejszym jest to, że jest w wodzie. o oznacza, że zaraz może przegrać, bo cholera wie kiedy następna fala a w statek uderzy i zmyje resztę, przez co jako że Tsu spadł przed nimi dostanie mniej punktów. A to nie dobrze. Trzeba się odbudować po remisie w walce. Tak więc, gdy już się Tsu z pod wody wynurzył i dostrzegł, że statek ma wypustki coby się po nich móc wspiąć, najszybciej jak tylko może stara się do nich podpłynąć. Tylko że... Statek się obraca. I jest sztorm. A wypustki wyglądają, jakby na spokojnym morzu trudno byłoby się po nich wspiąć, a co dopiero teraz... Trudno. Trzeba spróbować. Dlatego też, Tsu łapie się najbliższej i stara się wleźć coraz to wyżej. A przynajmniej wydostać się ponad poziom wody i tam się przyczepić, uważając na to coby go jakaś fala nie zmyła. Ale, oczywiście jak będzie okazja to wspina się na samą górę. W końcu jest zręczny (skrytobójca), więc powinien sobie dać radę. A co dalej? Więc, jak już wlezie na górę i znajdzie się na pokładzie... Rzuca się biegiem w stronę "siatek" co to się z masztem łączą. I na nie też się rzuca. I "obwiązuje" je łapami. W sensie szczeliny. Znaczy, w szczeliny wsadza łapska. I wtula się w tą siatkę. Z nogami robi to samo. Czemu wcześniej o tym nie pomyślał? 
A miecz? Miecz... Okazało się, że był przy nim. A nawet był w pochwie specjalnie dla niego przeznaczonej.