Wioska

First topic message reminder :

Wioska o ambitnej nazwie "Wioska", leżąca nieopodal stolicy królestwa, na najwyższym płaskowyżu o ambintnej nazwie "Najwyższy płaskowyż". Jak wiadomo na ów płaskowyż(mający swoją drogą 1,2km wysokości) prowadziły po dwa wejścia na każdej z 4 ścian. Owe wejscie były schodami, każde mające około 3600 stopni. Na dodatek dość strome, kiepsko zabezpieczone i często się psują. Rocznie ginie na nich około 10.000 osób. W każdym razie owa wioska znajdowała się na płaskowyżu, na skraju lasu około 3km od miasta, które niczym masywna góra sterczało nieopodal. Do wioski najszybciej było dostać się od strony południowej. Aktualnie w wiosce mieszkało 35 osób, w 11 domkach.
~
MG

Niedawno jednak jeden z domków się opróżnił, w wiosce mieszkały tylko 34 osoby, a trójka nowych mieszkańców znajdowała się właśnie u stóp płaskowyżu, tuż przy schodach, patrząc w górę na niemal pionową ścianę. Schody wyglądały równie zachęcająco i bezpiecznie jak nocleg w ustach niedźwiedzia. Żyć, nie umierać. Podróż do Pergrande zajęła im niestety z lekkimi opóźnieniami wywołanymi głównie narzekającym na upał Affem i znów-niechcący-coś-psującej Takarze. W międzyczasie cała trójka zdążyła zapoznać się z podstawowymi zwrotami w Pegrande i poznać kilka słów. Dalej jednak daleko im było do choćby poziomu przedszkolaka i byli tylko nic nie wartymi Gaijinami. Każdy z nich miał worek a w nim prowiant, ciuchy na zmianę, drobne rzeczy własne(opisać). Oraz Takara oczywiście już w głowie, miała treść instrukcji od E, jak opanować całkiem nowy czar obronny. Jak przyjdzie pora, to pewnie pójdzie go trenować. Teraz jednak chyba należało się wspiąć, ku wiosce, ku przygodzie, takie tam. Nadmienić jeszcze należy, że słońce znajdowało się aktualnie za płaskowyżem dzięki czemu było w miarę chłodno i słońce już nie dokuczało. Dlatego Aff był w pełni formy, mimo godziny 17. Pozostała dwójka za to, była dość zmęczona. Niestety ani Takara ani Shinji nie przywykli do zmiany stref czasowych, a Affowi to po prostu nie przeszkadzało. W końcu dla niego czas i tak płynął zupełnie inaczej. Tak jak dla Takary od momentu poznania Affa minęło całkiem sporo czasu, tak dla Affa, było to prawie jak wczoraj!

Czas na odpis: 06.08 godzina 18:00

MG:

Tasia:
Co tu dużo mówić. Chłód, mróz, niesprzyjająca pora roku, wcześniejszy deszcz i kilka innych aspektów zdecydowanie nie zachęcały prostych ludzi, by wyjść na zewnątrz wieczorem. Ewentualnie nie wrócili jeszcze z miasta, bo kto wie, gdzie oni się podziali wcześniej. I tak sobie nasza Kamishirosawa wędrowała, gdy nagle usłyszała znajomy głos... głos swojego braciszka! A gdy go ujrzała, dostrzegła także i wampirka oraz trójkę dzieciaków, które wydawały jej się lekko speszone.

Shinji:
Dzieciaki wyglądały wciąż na lekko speszone obecnością Affa, jednak po chwili wyraźniej luźniej rozmawiały. I lekko się wystraszyły gwałtownego ocknięcia się Shinjiego, jednak po chwili spojrzały po sobie, uśmiechnęły się i odpowiedziały.
-Dobrze, ale za Teeswy i czasami ielspa. Zgoda? - odpowiedział mu chłopczyk z przodu lekko sepleniąc. Tylko... czego on u licha chciał w porozumieniu ze swoimi towarzyszami?
-I nauczysz nas swojego! - dodał po chwili "Me botha".

Informacje od MG:

Z racji, iż Aff zrezygnował, mam propozycję, by jakoś to przyspieszyć. Co powiecie na to, by limit czasu zamknąć w obrębie dwóch dni? Ot, szybciej pójdzie, bo zapowiada się dłuuuuższa zabawa

|Cisza. Kurczę, nie lubiła takich sytuacji. Nie no, jasne, nie miała nic przeciw temu, by czasami mieć spokój i cieszyć się faktem, że nikt jej nie zawraca głowy. Ale teraz jednak wolałaby cywilizację. Jakiekolwiek nowe znajomości byłyby mile widziane. A tu nic. - Szlag by to... - podsumowała z dezaprobatą obecny stan rzeczy, w swoim, nieśpiesznym tempie pokonując kolejne metry. I w końcu coś się zaczęło dziać. Gdzieś tam dojrzała braciszka. Pseudo braciszka, ale braciszka. No i innych ludzi. Co prawda dzieci, ale dzieci to tez ludzie! Przez chwilę była dość ucieszona i zadowolona ze swoich poszukiwań, jednak później stwierdziła, że w zasadzie wiele to ona nie zyskała. Westchnęła tylko na tą myśl, po czym spokojnie podeszła do grupki. - Dzień dobry... - próbowała wygrzebać w pamięci pergrandzki odpowiednik. - Takara. - przedstawiła się, wyciągając do przodu dłoń. Bo maniery i te sprawy, no i jeżeli dzieciaki sa dużo niższe od niej, to sobie kuca by yć mniej więcej na ich poziomie. - Nowi przyjaciele? - rzuciła do Shinjego licząc na to, że jej coś więcej opowie o tym, co się działo jak na moment zniknęła.

- Teeswy? Ielspa? Co do kurde jest? - Zapytał robiąc minę "O co wam chodzi?" Może chciały za to jakieś cukierki? Trudno było długowłosemu domyślić się o czym mówiły dzieciaki. Zrozumiał jak niewiele jeszcze umie. Zaraz jednak wyciągnął łapkę do Me botha z kciukiem uniesionym ku górze.
- Nie ma sprawy, nasz język jest łatwiutki. - rzucił dość pewnie, widać był przekonany o swoich umiejętnościach przekazywania wiedzy chociaż właściwie jeszcze nigdy niczego nikogo nie nauczył. Ale co tam, czuł że będzie miał do tego talent. Chociaż dalej nie wiedział o czym wspomniał na początku przywódca grupy. Nie udało mu się jednak tego dokładniej dowiedzieć bowiem pojawiła się jego druga "siostrzyczka".
- O~! Takara! Gdzieś ty się włóczyła? - ucieszył się na jej widok. Ona na pewno łatwiej nawiąże kontakt z jego nowymi znajomymi, w przeciwieństwie do Affa, który dzieciaki przestraszył. - Nudziłem się w domu i wyszedłem na spacer. I poznałem ich. To jest Mile, Kelio a to chyba brat Kelio, Kito. - wskazał po kolei na dzieciaki. - Będą uczyć mnie języka. - wytłumaczył wesoło. Humor jednak mu dopisywał.
- Dzieciaki, to jest moja druga siostra, Takara. - powinności stało się za dość, wszyscy już się znali. Więc... właśnie, właściwie co dalej?

MG:

I tak nastąpiło zjednoczenie rodzinne i spotkanie z trójką dzieciaków, do których Takara musiała przykucnąć, by być ich wzrostu. Po kilku krótkich przywitaniach (przy których dzieci i tak były speszone obecnością trójki "dorosłych") główny rozmówca Mejiro zaczął tłumaczyć, przy okazji dużo gestykulując.
-Teeswa! - rozpoczął starając się wyraźnie wypowiedzieć to słowo, po czym zrobił duuuuże kółko rączkami, jak tylko mógł prawie się nie przewracając, po czym dodał -Są różne teeswa! Są dobre! Acz mama i tata nie pozwalają na dużo. - starał się powiedzieć w miarę prosto, jednocześnie cicho się śmiejąc, razem z resztą. Zdaje się, że także i dziecko bawiło mówienie aż tak prymitywną wersją języka, byle tylko ich rozmówcy zrozumieli. -My ielspa zanim przyszedłeś. Czasem z nami, dobzie? - dodał po chwili, licząc, że mężczyzna zrozumie. A biedna Tasia dostała ignore'a na twarz.

Aj, nie dość, że się znajdzie jakąś żywą duszę, to się okazuje, że nie bardzo idzie rozmowa. Znaczy idzie, ale nie pomiędzy nią, a nimi. Zignorowana, splotła ręce przed sobą, tyłkiem lądując na ziemi niezbyt interesując się błotem i kałużami. No bo who cares? Mag ziemi? Niezbyt. Uśmiechnęła się jednak do dzieciaków, chociaż sama nie była zbytnio szczęśliwa. No ale nikt inny o tym wiedzieć nie musiał. Z kontekstu próbowała zrozumieć, o czym mówią. Było to ważne. Raz, żeby zrozumieć ludzi, a dwa, żeby poznać język. A później można gnębić E czyli robić to, co Tasie lubią robić najbardziej. No, prawie. Kiedy skończyli, zaryzykowała wtrąceniem się. - Gdzie są inni mieszkańcy? - próbowała wydukać po tutejszemu. Warto wiedzieć, czy siedzą w domach, czy ich po prostu nie ma i hulaj dusza piekła ni masz.

Tak jest, chodziło im o jakąś zabawę. Co innego mogły chcieć dzieciaki? Za to bardziej Shinjiego zainteresowało to drugie tajemnicze pojęcie.
- Hah, już mi się podobają te teeswa chociaż nadal nie wiem co to. - stwierdził szybko uśmiechając się do dzieciaków. W końcu mówiły, że są dobre, a skoro rodzice ich zakazywali musiało to być coś ciekawego, ekscytującego. Chociaż z drugiej strony to w końcu były dzieciaki i może trochę to koloryzowały. Trzeba było się przekonać i samemu ocenić, co nie?
- Pokażecie mi? Chodzi mi o to całe teeswa? - Bo jak się zobaczy to będzie już wiadomo.
Za to dopiero kiedy Takara się odezwała Mejiro wrócił do rzeczywistości. Normalnie po poznaniu dzieciaków niemal zapomniał o misji, tak mu się beztrosko z nimi rozmawiało.
- Właśnie właśnie~ Gdzie są wszyscy? - zapytał starając się używać miejscowego języka, a jak nie dało rady to wspierając się gestykulacją. Ona do tej pory nie zawodziła, chociaż przez nadmierne machanie rękoma długowłosy czuł, że trochę pajacuje. Ale co tam. Swoją drogą zaczął też się zastanawiać gdzie Taśkę wcięło do tej pory, ale o to zapyta się później...

MG:

Dzieciaki spojrzały na Takarę jakoś nieufnie, po czym dziewczynka odpowiedziała:
-W-w domu. - odpowiedziała jakoś dziwnie się jąkając, zupełnie jakby Kamishirosawa zupełnie nie budziła zaufania przyszłości pergrandzkiego narodu.
-Co się stało? - spytał Kito wskazując na główkę "siostrzyczki", która usiadła sobie akurat w kałuży... no cóż... Tymczasem Aff, dostrzegł chyba coś niezwykle interesującego trochę dalej, więc krótko rzucił, że musi coś załatwić i tyle żeście go widzieli. Po chwili największy gaduła z tej grupki zaczął tłumaczyć z żywym zainteresowaniem i wypiekami na twarzy, gestykulując jeszcze bardziej od Shinjiego.
-Teeswa. Lóżne są! Duże, ale pojedyncze, małe, ale wiele! Dobre. - przy ostatnim słowie pomasował się po brzuszku, po czym dodał -To zgoda Sinji?

Coś było nie tak. Nie bardzo rozumiała jąkania się dziewczynki. Może już tak miała? Nie mniej miała wrażenie, że raczej nie przyjdzie jej sie dogadać z dzieciakami. Spojrzała na nią z drobnym zaciekawieniem, jednak zaraz później spuiściła nieco głowę przypominając sobie o pewnej rzeczy Jednooki pirat, agrrr.... stwierdziła w myślach, bez większego entuzjazmu. I chociaż to mógł być powód, Kamishirosawa całym serduszkiem wierzyła, że młodzież pergrandzka nie ocenią po wyglądzie. A na pewno nie ocenią po wyglądzie Tasi. To nigdy nie jest bezpieczne rozwiązanie. Kiwnęła tylko głową na znak, że przyjęła, po czym zaczęła słuchać wymiany zdań pomiędzy Shinjim a drugim dzieciakiem. Może podłapie trochę języka. Może nie. W sumie i tak nie miała nic lepszego do roboty teraz, a sama raczej nie ma po co zaczynać rozmowy. Nawet Aff gdzieś poszedł. Miała nadzieję, że nie odejdzie daleko. Inaczej nie zawaha się go obić na poważnie. A obijanie na poważnie zawsze boli bardziej, niż dla przykładu. Chyba że jest i dla przykładu i na poważnie, ale to nie u Tasi. Wstała z ziemi otrzepując tyły. - Jak się nazywacie? - zaryzykowała, mając nadzieję, że jednak może jakąś nić porozumienia zawiążą.

He? Co? Zaraz zaraz... Teeswa to nie są żadne czary, ani magiczne sztuczki? Patrząc na dzieciaka masującego się po brzuchu Mejiro przez myśl przebiegła taka jedna niepocieszająca prawda.
- Teeswa to słodycze? - Mały chyba mówił o ciastach i cukierkach, albo czymś w tym stylu. A on głupi się podekscytował myśląc, że to będzie coś niezwykłego. Aż miał ochotę paść na kolana i uderzyć pięściami w ziemię. Zamiast tego westchnął przeciągle. Był zwyczajnie zawiedziony jak diabli. Myślał, że zobaczy jak wygląda magia tutaj w tym królestwie, a tu nic z tych rzeczy. No nic, trudno się mówi.
Na szczęście zaraz z powrotem się ożywił.
- Strasznie seplenisz. Nie Sinji tylko Shinji. Szzziindżżi~ Łapiesz? Shinji. Dalej, powtórz. - pokazał na małego dłonią, aby powtórzył. Potem kolejno na dziewczynę i tego drugiego chłopaka. On ich nauczy jak poprawnie wymawia się jego imię, tak jest. - No, teraz zgoda. Umowa stoi. - zgodził się po krótkim instruktażu.

A potem jak grom z jasnego nieba uderzył go głos Takary...
- Coo? - spojrzał na nią zrezygnowany. Zmrużył oczy po czym znów odwrócił się do dzieciaków. - Widzicie co ja z nimi mam? Jedna szwenda się nie mogąc usiedzieć w miejscu - tu wskazał kierunek w który udał się Aff - A druga nawet mnie nie słucha. Przed chwilą was przedstawiłem, a ta teraz co? Pyta jak się nazywacie. Albo mnie w ogóle nie słucha, albo z niej gapa. Jak myślicie dzieciaki? - zapytał sugerując oczami, że postawiłby raczej na tą drugą opcję. Potem spojrzał na siostrę. Oj wstydź się Takaś, wstydź się.

MG:

Grupka spojrzała na Shinjiego, jakby nie do końca rozumiejąc słowa "słodycze", w końcu "rodzeństwo" nawet nie znało zbyt dobrze języka. Tak czy inaczej, Mejiro zaczął uczyć dzieciaki jak wymawiać swoje imię. Po kilku minutach chyba przypadkiem komuś wyszło i dlatego, a także z powodu swoistej rezygnacji, mag przestał próbować, po czym zaczął się kolejny wywód... ale zbyt skomplikowany, by ot tak, mógł go powiedzieć. Tak czy inaczej chyba coś wyszło, bo dzieciaki zaczęły chichotać. Tasi w międzyczasie zaczęło być zimno w tyłek. Może siadanie w kałuży to nie był najlepszy pomysł? Kto tam Kamishirosawy wie. I pewnie zaraz zaczęłyby się kolejne kwestie, gdyby nagle nie usłyszano odgłosów otwieranych drzwi i dwóch kobiet w połowie ich lat trzydziestych, które lekko się zdziwiły widząc nieznajomych. Jedna przywołała chłopaków, a druga podeszła, biorąc pod rękę dziewczynkę, z którymi wymieniła kilka słów. Z miłym uśmiechem brązowowłosa kobieta spojrzała na duet i rzuciła:
-Nowi?

Informacje od MG:

Takaś: Zaczynasz czuć zimno w miejscu, gdzie plecy tracą swą nazwę.

Rozmowa się nie kleiła. Przynajmniej nie pomiędzy Takarą a dzieciakami. Dopiero po chwili zrozumiała, że chyba krąży duchem po innej stratosferze kiedy dowiedziała się, że przecież wie jak się nazywają. Uświadomiwszy to sobie, odruchowo strzeliła facepalma. Czo za Tasie..
- Gomene... - rzuciła, niczym jakąś ostatnią deskę ratunkową, nie wiedząc co powiedzieć co by bardziej się nie pogrążyć. Nie uważała. - Chyba się nie wyspałam - dorzuciła, mówiąc w zasadzie bardziej do siebie niż do kogokolwiek wokół siebie. Zimno zignorowało. Wydawało jej się czymś,. co faktycznie mogło występować w naturze, więc się tym jakoś szczególnie nie przejęła. Egzystowała sobie, aż w końcu usłyszała za sobą jakiś głos. Natychmiast się ożywiła, po czym odwróciła w stronę domków. Sama odpowiedziała uśmiechem. I to nie z grzeczności. Faktycznie się cieszyła. Może w końcu ktoś, kto nie spojrzy na nią krzywym okiem. - Dzień dobry! Tak, nowi. Jesteśmy z Icebergu. Jestem Takara, to jest mój brat Shinji. Przybiliśmy niedawno. Jest jeszcze z nami nasza siostra Afuro. - próbowała wydukać najprostrzymi zdaniami po pergrandzku. Przynajmniej tyle na początek.

Ciężko było powiedzieć Shinjiemu, że jego próba wyedukowania dzieciaków jak należy wypowiadać jego imię zakończyła się sukcesem. Widząc, że to chyba naprawdę nie ma sensu poddał się i pogodził z tym, że teraz często będzie słyszał je przekręcone. Co poradzić.
Co do Takary, to tylko uśmiechnął się, bo przecież nie był zły o to, że myślami była gdzie indziej. Bo jakoś tak od góry przyjął taki scenariusz niżeli to, że "siostrzyczka" ma go w nosie.
A potem w końcu pojawili się jacyś ludzie, znaczy nie licząc dzieciaków. Widząc nieznajomych kobiety, które wyszły z domów przywołały dzieciaki. I w sumie trudno się dziwić, Shinji na ich miejscu pewnie postąpiłby podobnie. Miał też już odpowiedzieć, ale zrobiła to Takara więc długowłosy tylko pochylił lekko głowę na "dzień dobry" i też się uśmiechnął, miło.

MG:

I tak oto duet magów z Fiore napotkał wreszcie jakichś dorosłych ludzi z Wioski i nawet udało im się nawiązać jakiś kontakt. Takara rozpoczęła od przedstawienia się i swojego "braciszka" oraz krótkiej historyjki, którą na szczęście miała na jednej z karteczek ze słówkami po Pergrandzku. Wszak przedstawienie się zawsze dobre. Tak było i tym razem. Jednak, o dziwo, kobieta delikatnie się uśmiechnęła i poprawiła Kamishirosawie wymowę.
-Jestem mamą Mile. Nazywam się Malu. Jestem tutaj lear. Mogę pomóc. - w prostych słowach się przedstawiła, choć pojawiła się nieznane dla dwójki słowo... kim u licha jest lear?

Lingwistką nie była, to też postanowiła wysłuchać, jak powinna brzmieć poprawna wymowa i ją zapamiętać. No i o ile całość mniej więcej zrozumiała, tak jednego słowa nie i tu był cały pies pogrzebany. Próbowała zrozumieć, jednak za nic nie mogła sobie przypomnieć, co ono oznaczało. A mogła wziąć słownik z Fiore, meh. No bo ono mogło znaczyć wszystko. Mogła powiedzieć, że jest rzeźnikiem. Albo ciotką stryjeczną swojego syna rzeźnika który pracuje pierdyliard kilometrów stąd w innym państwie. - Przepraszam, co to znaczy "lear"? - zapytała, z oczywistą niewiedzą jeżeli chodzi o język i prośbą o wytłumaczenie. Bo o takie rzeczy w zasadzie należałoby pytać.

Termin do odpisu: Niedziela północ. Po tym ruszam dalej z misją