Różowa Polanka

First topic message reminder :



MG
Pracodawca zostawił was na skraju zachodniej części lasu. Pozostawił was samych sobie, dając dla każdego kompas i dziwne, połyskujące uprzęże, które miały pomóc w złapaniu jednorożca. W dotyku przypominały ona coś lekkiego i bardzo delikatnego, dlatego nie można było odgadnąć z czego są wykonane. Dostaliście tylko to i przestrogę, by nie wystraszyć stworzenia, bo według legendy może on stracić swoją moc.
Musieliście wybrać drogę, którą chcieliście się udać. Kompas mógł was oszukać, wyczuwaliście magię bijącą od tego miejsca. Wybierając prawą drogę czekała was sucha i spękana ziemia, drzewa wydawały się ponure i puste, a każdy cień między nimi przyprawiał was o gęsią skórkę. Natomiast lewa dróżka wydawała się trudna do pokonania. Obsypana była średniej wielkości kamieniami, oplecionymi przez zdradzieckie korzenie pobliskich drzew.
Wszędzie było cicho, jednak nie mogło to was zwieść, las potrafił być zdradziecki i oszukać każdego swoim spokojem.

Czas na odpis:  5 KWIETNIA do 12.00

MG
Jednorożec milczał, nawet ograniczył patrzenie na Willcia podejrzliwie i z wyraźną niechęcią. Teraz tylko rozglądał się po polance, szukając niezidentyfikowanego bliżej czegoś. Niby niewiele, jednak wydawał się już stracisz wszystkimi zainteresowanie. Widocznie nie miał już siły odpowiadać na kolejne dziwne pytania Reny.
David zareagował szybko. Nie miał zamiaru siedzieć już dłużej cicho, a sama panienka Raven, nie wiedząc o tym, go do tego zachęciła.
- Skoro Naczelny Pan Maruda już nic nie chce mówić, to chyba coś powinienem z tym zrobić. Skoro jesteście magami, to co tu robicie? Jakaś misja? Romantyczny spacer? Przeszliście taki kawał, wpadliście na Różową Zmorę tylko po to, żeby zobaczyć tego tutaj? – spytał wskazując na napuszonego Jednorożca. – Może mogę wam jakoś pomóc?
Spojrzał na nich całkiem poważnie. Leafiś tylko podbiegł do Reny i usiadł jej przy nogach, ocierając się o nie. A na spojrzenie Willcia, David uśmiechnął się do niego wesoło, puszczając mu oczko.

Stan postaci:
Rena: Rana na lewym policzku

Czas na odpis: 21 lipca do 15:30

Biedny Oliwiliusz... aż go zatkało! Zapewne była pora obiadku, więc nic dziwnego, że biedak nie miał sił odpowiadać już na pytania. Tak to jest jak nie nosi się ze sobą koszyczków piknikowych! Wielki błąd, który się nie może powtórzyć, gdy Raven ponownie zawita do jakiegoś lasku! Bo kto normalny chodzi bez koszyków do lasu? Czy ludzie nie myślą o misiach i jednorożcach?
- Misja misja - potwierdziła wesoło słowa Davida - Willcio jest za mały na romantyczne spacery, a ja nie tak dawno chodziłam sobie z kimś innym po plaży. Chociaż to było ciekawe spotkanie, ale czy takie? - wzruszyła ramionami, nie widząc w tym nic wielkiego - acz cieszyła się bo dzięki temu miała współlokatora! - Oh, miło z Twojej strony, że chcesz nam pomóc! Już sam fakt, że widzieliśmy jednorożca jest niesamowity! Po co my tutaj mieliśmy... hum... Poznaliśmy szczegóły misji? Mieliśmy znaleźć jednorożca i jak dla mnie znaleźliśmy. Piękny! - sama prawda - Ah, dał nam coś, ale nie mamy zamiaru tego użyć, więc proszę się nie martwić! Najwyżej powiemy, że nie znaleźliśmy, więc nie musicie się niczym przejmować.
Wciąż mieli przy sobie uprzęże od zleceniodawcy, ale jak rudowłosa powiedziała - nie chciała ich użyć. Najważniejsze, że zobaczyła jednorożca! Oczywiście jeśli David lub Owiliusz zechcą to im pokaże ów uprząż, ale jak nie to się nie kwapiła do tego. Chciała by konik czuł się bezpiecznie i ich nie stratował! Poza tym polubiła i jego i Davida, więc grzechem byłoby ich zawieść.

Co mógł powiedzieć i tym razem? Nic nowego, a kwestie, jakie poruszyła już ruda sprawiały, iż albo chciał strzelić tak zwanego facepalm'a, ale ostatecznie powstrzymał się, wzdychając względnie ciężko i licząc, że może jednak bezpośrednie podejście i wyjawianie sekretnych celów misji jakoś poskutkuje... Przynajmniej taką trzeba było mieć nadzieję, bo mimo wszystko... Czy to zadziała? O tym pewnie się jeszcze przekona potem, jak już rozmówca, bądź rozmówcy odpowiedzą... - Wybrać się na spacer - prychnął tylko mimowolnie po ostatnim pytaniu o chęć pomocy, jak i po geście ze strony mężczyzny, myśląc, czy to może w jakiś sposób nakieruje go, jak i koniowatego na wędrówkę do ich... zleceniodawcy.

MG
I w końcu David i Jednorożec dowiedzieli się o co tak naprawdę chodzi w odwiedzinkach Reny i Willcia. Rzadko kiedy mieli gości, a teraz przynajmniej wiedzieli, dlaczego wpadli na świeże ploteczki prosto z lasku. Wymienili podejrzliwe spojrzenia ze sobą i dopiero po chwili zwrócili całą swoją uwagę na magów. Oliwiliusz cofną się o dwa kroki.
- Misja powiadasz? – spytał cicho David, stając tak, jakby chciał ochronić Jednorożca przed ich spojrzeniami. – Dlaczego ktoś chciał odnaleźć Jednorożca? Słyszał on jakieś plotki, czy o co dokładnie chodziło, moja droga? – drążył dalej, patrząc na nią przenikliwie, magowie mogli dostrzec, że zrobił się potwornie nerwowy. – Czy mogłabyś mi pokazać owe coś? Byłbym z tego powodu niezmiernie wdzięczny. – dodał jeszcze, podchodząc do Reny z wyciągniętą dłonią.
Rena podała mu uprząż, David zbadał ją z nieodgadnionym wyrazem twarzy, po czym oddał ją właścicielce.
- Z czego jest wykonana? Dziwny jakiś materiał… - spytał, podchodząc znowu do Jednorożca. Potem skierował swój wzrok na Willcia, marszcząc brwi. – O jaki spacer ci chodzi? – nie potrafił ukryć, podejrzliwości w swoim głosie.

Stan postaci:
Rena: Rana na lewym policzku

Czas na odpis: 24 lipca do 23:30

- Informacje - skomentował tylko pytanie odnośnie głównej myśli przyświecającej ich misji. W końcu mieli złapać jednorożca, ponieważ ich zleceniodawca chciał dowiedzieć się czegoś o więcej o tym zwierzaku, prawda? Jakiś zoolog, czy coś i wszystko jasne, albo jeden z niezliczonych ludzi tworzących książki. Zresztą w dalszą część rozmowy nawet zbytnio nie ingerował, bo mimo wszystko ploteczki i inne takie raczej nie były jego specjalizacją. - W nieznane miejsca? Poznać nowe tereny, nowych... ludzi? - dopowiedziałby tylko potem na pytanie odnośnie spaceru, bo mimo wszystko mieli unikać jakiegoś atakowania jednorożca, czy uszkodzenia go i jego - magii? Dlatego też pewnie tylko westchnął, stojąc dalej w miejscu by jakoś nie straszyć koniowatego i... tyle? Najwyraźniej.

Trudno było uwierzyć, że da się żyć mówiąc tak mało jak jej towarzysz. Czy to przypadkiem nie wpływa na życie? Im mniej mówisz tym krócej żyjesz bo nie wdychasz tyle tlenu ile trzeba! Albo coś podobnego! Tak tak - brak mowy jest szkodliwy dla zdrowia! Wystarczy spojrzeć na taką Renę, która dzięki mówieniu dużo, była w doskonałej formie!
- Mówił, że chce dowiedzieć się czegoś o Jendorożcach i tak. Słyszał plotki, chciał przyjść sam, ale nie zrobił tego. Chyba bał się lasków, albo leśnej mafii - wzruszyła ramionami jakby to nie było nic wielkiego. Naturalnie bez problemu podała 'prezent' od zleceniodawcy - Niestety nie wiem z czego to. Nie bardzo się znam na takich rzeczach, a i nie zdradził konstrukcji tego czegoś. Oh, ale jak mówiłam nie ma się co martwić! Oliwiliusz na pewno ma lepsze rzeczy do roboty niż pokazywanie się innym, więc nie będziemy nalegać. Chociaż nie dziwota, że każdy chciałby zobaczyć cudnego jednorożca!
Niby nie wiedziała co na ten temat sądzi Will, ale sama nie miała zamiaru łapać jednorożca wbrew jego woli. Polubiła ich! Jednorożca za wygląd, a Davida za całokształ! Dlatego nie chciała by nagle się odwrócili i rozstali się w złych relacjach.

MG
Sam David zmarszczył brwi, zastanawiając się jakie informacje może chcieć człowiek o Jednorożcu. Koniowaty za to prychnął i wielce oburzony na wszelkie słowa Reny i Willcia zaczął ryć kopytami o ziemię. Całkowicie nie przejmował się faktem, że niszczył przy tym wszelkie kwiatki jakie stanęły na jego drodze.
- Skoro wasz pracodawca potrzebuje Oliwiliusza, a wy nie chcecie mu go oddać… To co powiecie na taki układ, że dostaniecie znaczący ślad istnienia Jednorożca, na który widok wasz szef bardzo się ucieszy? Wtedy będziecie mogli skończyć misję, a my będziemy tu sobie żyli spokojnie i szczęśliwi. – powiedział powoli i spokojnie David, patrząc co chwila swoim rozmówcom prosto w oczy. – Przystaniecie na taką propozycję?
David podrapał się po głowie patrząc wyczekująco na magów. Po chwili ziewnął przeciągle, zasłaniając dłonią usta. Oliwiliusz za to powoli przechadzał się skrajem polanki niedaleko reszty towarzystwa. Obserwował przy tym Willa z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Za to Leafiś dalej wesoło skakał przy nogach Reny, łasząc się o nie.

Stan postaci:
Rena: Rana na lewym policzku

Czas na odpis: 29 lipca do 23:30

Jakby nie spojrzeć - misja już trochę trwała, a wątpił w jakieś korzystniejsze pertraktacje z upartym osłem, czy jego przyjacielem. No cóż... Jak się nie ma, co się lubi, to się bierze, co dają, nie? A przynajmniej jakoś tak to brzmiało, acz... Czy zleceniodawca będzie szczęśliwy? Najwyraźniej musiało mu starczyć, ale mimo wszystko przydałoby się także coś - dla nich? Coś upamiętniającego ową chwilę, a zarazem najpewniej cennego, bo mimo wszystko jednorożce nie skaczą sobie po rynkach. - Przydałaby się jeszcze jakaś... pamiątka spotkania. - dopowiedziałby cicho Willcio, próbując ignorować spojrzenie rogacza, który krążył to tu, to tam, depcząc ziemię. - W końcu pewnie już nie spotkamy... - dodałby tylko potem, a i jakby nie spojrzeć, to pewnie można by posądzić Willcia o nagłą wylewność, czy coś. Tyle słów w tak krótkim czasie. No, więc chyba nawet brązowowłosemu się zdarza. A reszta... Reszta już chyba nie w jego rękach...

No i proszę, David już zrozumiał, że wcale nie chcieli im zrobić krzywdy czy zabrać jednorożca! Wszak jednorożec to żywe stworzonko - majestatyczne i do tego mówiące! Na pewno miał jeszcze więcej zalet, ale Raven musiałaby spędzić tutaj pewnie całą noc albo kilka dodatkowych dni by wszystkie wyliczyć! Czy tam wymyślić - wszystko jedno!
- Yaaaay! Oki doki~! To i tak sporo niż sądziłam bo zapewniam, że nawet bez tego powiedziałoby się, że nie widzieliśmy Owiliusza! Tak więc miło z Waszej strony, że chcecie nam pomóc w misji.
Zabrzmiała radośnie, naprawdę doceniając, że David chciał im pomóc. Wszak zapewniała wcześniej, że nie dostarczą jednorożca i mogą misje zawalić, ale ważniejsze są zwierzaczki od misji! Nic więc dziwnego, iż pozytywnie została zaskoczona, gdy mimo wszystko, nowy znajomy oznajmił, iż i tak im pomoże - czyż nie wspaniała persona?! No ba! Teraz jeszcze bardziej żałowała, że nie ma ze sobą koszyczka piknikowego! Ale za to wzięła Leafisia na rączki - skoro się przymilał to i ona chciała poprzytulać.

MG
David uśmiechnął się z zadowoleniem widząc aprobatę magów co do jego pomysłu. Skinął na Jednorożca, który niechętnie do niego podszedł. Z wyraźną wprawą wyrwał sporawą garść włosów z ogona Oliwiliusza, na co koniowaty prychnął pogardliwie i oddalił się w odległy kąt polanki obrażony na cały świat. Chłopak podszedł do Willcia i podał mu włosy Jednorożca. Mag DHC mógł poczuć ich delikatność i jakiś dziwny, bliżej niezidentyfikowany zapach, chociaż musiał przyznać, że mu się spodobał.
- To włosy z ogona Jednorożca, mają one wielką moc. Jednak nie powiem dokładnie jaką, niech się wasz pracodawca nad tym pogłowi. – zaczął spokojnie David, rozglądając się uważnie. – Skoro zaraz będziecie się zbierać to mam dla was prezenty. Mały, ty dostajesz pod swoją opiekę Różową Zmorę. Muszę cię tylko ostrzec, że gdy tylko wyjdziecie z lasu to on przestanie mówić, będzie zwykłym zwierzakiem… No prawie zwykłym, chyba te normalne nie mają takich zapędów. Rena, moja droga, ty z kolei możesz zaopiekować się naszym kochanym Leafisiem, widzę, że się do ciebie przywiązał. – na te słowa stworek zareagował piskiem, wtulając się jeszcze bardziej w Renę. -  Zaprowadzi on was najbezpieczniejszą możliwą ścieżką na skraj lasu skąd wyruszaliście.
Podrapał się po głowie i ziewnął przeciągle. Obdarzył dziwnym spojrzeniem Różową Zmorę i Leafisia, jednak ani Rena ani Willcio nie potrafili odczytać co ono tak naprawdę oznaczało.
- Miło, że do nas wpadliście, jeżeli będziecie kiedyś czegoś potrzebować to możecie się do mnie zgłosić. – dodał po chwili z uśmiechem, pocierając oczy. – Nie przejmujcie się Marudnym, on ma tak zawsze – szepnął im, patrząc na Jednorożca. – Do miłego zobaczenia~!
David pomachał na pożegnanie, gdy magowie odchodzili prowadzeni przez Leafisia. Mogli jednak usłyszeć kłótnię, którą zaczął toczyć chłopak z Jednorożcem.
Pracodawca średnio był zadowolony z braku obecności Jednorożca, jednak chętnie przyjął jego włosy, po czym zniknął.

Rena: Zostanie ci mała blizna na policzku, 15PD, Leafiś, do wyboru: proszek Jednorożca – osoba posypana tym proszkiem świeci cały dzień w kolorach tęczy, kamyk Jednorożca – pięć centymetrów, po ściśnięciu go w dłoni, świeci tęczowym światłem, włos Jednorożca – po przywiązaniu go do kogoś/czegoś będzie można wiedzieć czy z tą osobą dzieje się coś złego, odczuje się wtedy niezidentyfikowany ból w klatce piersiowej, który będzie pulsował przez minutę i smutek. Pięć dni przerwy od misji.

Will: 15PD, Pan Różowy, do wyboru: proszek Jednorożca – osoba posypana tym proszkiem świeci cały dzień w kolorach tęczy, kamyk Jednorożca – pięć centymetrów, po ściśnięciu go w dłoni, świeci tęczowym światłem, włos Jednorożca – po przywiązaniu go do kogoś/czegoś będzie można wiedzieć czy z tą osobą dzieje się coś złego, odczuje się wtedy niezidentyfikowany ból w klatce piersiowej, który będzie pulsował przez minutę i smutek. Pięć dni przerwy od misji.