Wyspa Ember

-Zadanie jest zadaniem... i musi zostać wykonane...-Ill patrzył to na "Johna", to na Samanthę. Już po pierwszych słowach dziewczyny wiedział, że nawet Villen nie odwiedzie jej od swojego zdania, a co gorsza, jeszcze stanie po jej stronie. Ech... Wróżki. Jak zawsze oazy miłości i pokoju. Od zalania dziejów Strażnicy Spokoju, Pokoju i Ładu na świecie. Jednak Raekwon nie był członkiem żadnej gildii, więc nie miał tego typu problemów i nie miał zamiaru ich mieć.
-Tutaj nie ma żadnych wątpliwości.-chłopak przekrzywił głowę w kierunku Sam. Chwilę później zwrócił się do Foche'a, a pomiędzy palcami jego lewej dłoni znalazło się kolejne cztery bomby.
-Odważny jesteś Kryniku, żeby wpakować się do siedziby wroga i próbować przekabacić jego pracowników. Niby co chcesz nam pokazać... slumsy, które mijaliśmy? Ludzi, którzy bali się wyjrzeć za okno widząc trójkę przechodzących ludzi?-Ill poniekąd domyślał się intencji Foche'a, ale...
-Zadanie jest zadaniem i musi zostać wykonane.-wszystkie osiem bomb z ogromną szybkością poleciało w stronę Krynika. Miał go na talerzu, a takiej okazji się nie wypuszcza. Spędził na tej wyspie zbyt dużo czasu, by teraz odpuścić i udać się z wrogiem na przechadzkę. Gdyby to Krynik, nie gubernator zlecił mu tą misję, być może skończyłoby się to zupełnie inaczej. Kiedy cała ósemka wybuchnie, Raekwon "przeładowuje", wyjmując kolejne osiem bomb ze swojej torby i układając je w taki sam sposób, jak zrobił to z poprzednimi, czyli miedzy palcami.

-8 bomb

Huh...Teraz to i Marone zaczęła się obawiać, że w ciemnym pokoju jest jakiś trup...Wcześniej myślała tylko, że mogą tam coś ukrywać, albo nikogo tam nie ma, ale...właściwie jeśli znajdują się tam zwłoki to można je podpisać pod ukrywanie czegoś...brrr! Aż musiała główką potrząsnąć by wyrzucić ten straszny obraz ze swego umysłu.
Tak czy inaczej, trochę jej ulżyło, gdy Villen również postanowił nie atakować Foche, i pójść wraz z nim oraz Samanthą. Tym bardziej zaskoczyło ją to co się stało chwilę później...albowiem najwyraźniej Ill wolał wykonać zleconą misję niż dowiedzieć się o co tu chodzi! Oh, misja zrozumiała, bo i jasnowłosa miała swe powody by zbierać klejnoty, ale fakt faktem w obecnym czasie przynależała do legalnej gildii, a w ogłoszeniu nie było nic o zabijaniu, więc...jeśli vice gubernator chciał zabójców to mógł się zwrócić do mrocznych gildii, a nie tak ogólnie dostępnie do każdego! To samo w sobie było wręcz nie do pomyślenia! Głównie przez to, wróżka chciała dowiedzieć się o co chodzi i nawet jeśli okazałoby się, że racja leży po stronie żołnierzy to by nie zabiła celu - ot, pewnie zaprowadziła pod sąd czy coś podobnego...Nie mniej w chwili obecnej, dalej nie wiedziała kto tutaj jest tą 'dobrą' stroną, więc wolała poznać wyjaśnienia Krynika...Nie mniej jak było wspomniane, jeden z towarzyszy miał inne zdanie co jasno pokazał! Chociaż...akurat Marone to raczej najmniej widziała - w końcu została odepchnięta, prawda? I to było akurat na plus bo kto wie co by się stało jakby ktoś z nich dostał tymi ładunkami? Wybuchy nie wyglądały wcale na takie co robią tylko siniaki...
Tym sposobem, nowo poznany powalił Rae na ziemię, a następnie zwrócił się do pozostałej dwójki i...na reakcję - wciąż nieco zaskoczonej dziewczyny - nie trzeba było długo czekać. Ba! Gdy tylko 'cel' skończył swą wypowiedź, Samantha ruszyła od razu za nim - rzucając jeszcze spojrzenie na Villena czy się nie rozmyślił...Dodatkowo w tym też momencie - gdy Krynik zszedł z Illa - wróżka użyła zaklęcia magicznej fasolki by wyczarować pięć grubych pnącz, które miały wyrosnąć po obu stronach chłopaka - trzy z prawej strony i dwa z lewej. Ich zadaniem było oplątać...czy też raczej przygwoździć Rae do podłoża, tak by ten nie wstał tak od razu. Pnącza grube i jako takie silne - a przynajmniej powinny utrzymać na trochę człowieka - więc i oni mieliby dłuższą chwilę na oddalenie się na miejmy nadzieję, bezpieczną odległość. Tak tak...od razy przy pnączach, oczywiście rusza za Foche, próbując jak najdłużej utrzymać swe 'roślinne liny' w jak najlepszym stanie.
- ...Dziękuję...i przepraszam za to co się stało...Widać ma inne poglądy od naszych...
Podziękowała za odepchnięcie jej, a przeprosiła oczywiście za Illa - skąd mogła wiedzieć, że tak się stanie? No cóż...fakt faktem długo się nie znali...W dodatku zaczęłaby mówić dopiero jakby znaleźli się już w mniej więcej bezpiecznej odległości - czyt. jak mężczyzna zwolni. Wtedy też zadałaby pytania swe poprzednie, w których jej przerwano - czyli czy Krynik wie czemu vice-gubernatora nazwali Foche i czy muszą być przebrani.

Villen spokojnie chciał ruszyć na ich celem. Dlaczego? W sumie mu to zwisało, czy miał go zabić czy też ruszy mu pomóc. Decyzję pozostawił Sam, a ta chciała mu pomóc. Dlatego też gdy ich "towarzysz", bo teraz już sam nie wiedział co miał o nim myśleć, zaatakował. Miał przez chwile ochotę go rozszarpać. Jednak ich cel był na tyle szybki, że uchronił Sam przed większymi obrażeniami, ale i powstrzymał chwilowo Rae. Czym oczywiście zyskał w oczach wilka. Jednak nie przesadzajmy, nie zamierzał mu zaufać od tak. Kiedy to znów padł wybór, czy to iść z nim dalej, czy też go zabić wybierze oczywiście to co Samantha. Obezwładnienie bombermana zostawia Sam, jeżeli by to zrobił sam, to pewno by go zabił...

Uh...Jeszcze jej się nie przydarzyła misja z rozłamem grupy jako dodatkiem, ale...czy tutaj też musiał kiedyś nastąpić ten pierwszy raz? Całe szczęście, że Villen postanowił ponownie stanąć po jej stronie - dzięki temu nie było aż tak źle w jej mniemaniu. Niestety...Ill wie jakie przebranie miała Marone, więc i po słowach Krynika, przebranie okazało się raczej zbędne.
- Ah...obawiam się, że teraz, skoro zostawiliśmy tam naszego byłego towarzysza, który widział nasze przebrania to...może to niewiele dać.
Skomentowania nieco zmartwiona i...miała zamiar wrócić do swego wyglądu, ale tylko jeśli 'John' faktycznie potwierdzi jej słowa bo może będzie jeszcze potrzebne? Tak czy inaczej informacje na temat tego co znajduje się w pokoju zamkniętym były...brrrr! Oh, wiedziała, że jest tam gubernator, ale wolała nie dopuszczać do siebie myśli, iż jest martwy! A teraz trzeba było spojrzeć prawdzie w oczy...Tym bardziej kolejne słowa słuchała uważnie i w spokoju - chociaż okazywało się, że vice nie jest zbyt dobrym osobnikiem pomimo tego co pokazywał wcześniej. W chwili jednak, gdy Foche przeszedł do wyjaśnień o misje - a szczególnie fragment, gdzie jakimś dziwnym sposobem vice-gubernator dowiedział się o planach 'rebelii' - jasnowłosa szybko znalazła odpowiedź...Dobrą? Kto wie, ale lepiej było go poinformować o tym.
- Quen zdradził nam, że ma u was swojego agenta...agenta, który jest poważany w waszej części wyspy i nie wzbudzi podejrzeń. To on miał nas zaprowadzić do waszego obozu...Niestety nie zdradził zbyt wiele na jego temat.
Ostatnie zdanie wypowiedziała dość przepraszającym tonem bo niestety taka była prawda...Czemu nie znali nazwiska?! Przecież skoro miał z nimi współpracować to chyba lepiej jakby podane dane? Obawiali się czegoś? Uh...no cóż - mimo wszystko wolała przynajmniej powiedzieć tyle ile było wiadome. Może dzięki temu rebelia stanie się uważniejsza? No i...jeśli nie wiedzieli wcześniej o szpiegu w swej grupce to chyba plus, że teraz będą mogli zacząć węszyć?
- Ah...ekhm...Statek, którym tutaj dotarliśmy został zatopiony nim się zbliżyliśmy do brzegu - odrzekła, wracając do zastanawia się nad tym czyja to sprawa...może żołnierze chcieli ich zatopić? Albo ta druga strona się pomyliła? Ważne, że przyszedł czas na pytania - Mam dwa pytania...Kto zajmuje port, przy którym miało nas nie być? - no, jak żołnierze to resztę będzie mogła sobie dopowiedzieć - No i drugie...nie wiesz, dlaczego żołnierze, nazwali vice-gubernatora Foche? - no co? Nie dziwne? Osobnik, za którym teraz szli tak się nazywał, więc...czemu? - I tak...pomożemy - akurat to wypowiedziała już pewniej bo Krynik wydawał się nieco godniejszy zaufania, więc...w obecnej chwili - pomimo tego, że dalej była uważna - postanowiła uwierzyć, że to on miał być zleceniodawcą - A! I...em...jak szliśmy z żołnierzami przez las, dwójka Twych ludzi próbowała nas odbić. Nie wiedzieliśmy jednak komu wierzyć, więc...oddaliliśmy się, ale...nic im się nie stało?
Oczywiście pytała o ludzi Krynika. Wszak przypomniała sobie co było w lesie, a że teoretycznie mieli wybraną swą stronę 'wojny' to...dobrze było się dowiedzieć czy tamci nie zostali specjalnie ranni lub co gorsza...nie przypłacili tego życiem. Huh...chyba trzeba będzie ich przeprosić.

Musiał przyznać, że takiego obrotu spraw się nie spodziewał. Drużyna go opuściła, zostawiła i zwiała z Johnem, zamiast pomóc mu go unicestwić. Gdyby działali jednomyślnie ten człowiek już byłby martwy, a oni wracaliby właśnie do domu. Oni jednak woleli się "chwilę zastanowić" i w efekcie zdradzić. Wokół chłopaka zaczął się zbierać niewielki tłum. Pnącza ustąpiły, zaś Ill po protu się podniósł, otrzepał ciuchy z kurzu i pozbył się nowego wyglądu. Włosy, blizny, wszystko wróciło do normy. Mag poczuł się wreszcie normalnie. Ze swoją czapą na głowie i torbą na plecach zaczął przechodzić pomiędzy ludźmi. Nie chciał zwracać na siebie jeszcze większej uwagi, niż do tej pory. Zaczął bez celu włóczyć się po uliczkach. Mógł wrócić do rezydencji, ale najpierw postanowił zasięgnąć języka u mieszkańców tej wyspy. Skoro tu mieszkają, powinni wiedzieć co nieco o Quenie, jak i o Kryniku.
-Zobaczmy, co mi powiedzą.-rzekł sam do siebie, przechodząc próg napotkanej speluny. Pierwsze co zrobił po wejściu, to usiadł przy barze i zagadał do barmana, by wypytać go o obecną sytuację na wyspie:
-Co się stało, że niegdyś najpopularniejszy kurort na południe od Hosenki jest teraz niedostępny?-być może powinni spytać o to od samego początku. Żołnierze powinni coś wiedzieć. W oczekiwaniu na informacje Raekwon popijał zamówione piwo, starając się poukładać wszystko w jedną całość. Na poinformowanie Quena o zdradzie pozostałej dwójki oraz zbratanie się z wrogiem jeszcze przyjdzie czas. Na ewentualną interwencję wojska również. Teraz był czas na piwko i odpoczynek.

Villen zaczął rozmyślać o każdej z możliwości przedstawionych przez ich jak się okazało zleceniodawcę. Jednak on widział tu jeszcze jedną alternatywę i właśnie jej chciał się trzymać.
- Ja pójdę do vice Gubernatora... zatrzymam go, a Ty pójdziesz z nim. - Powiedział spokojnie do Sam i nie dając jej dojść do słowa zaczął znów - ..i nie. Nie pójdziesz ze mną, sam dotrę tam szybciej, a naszemu przewodnikowi może przydać się Twoja pomoc. Jeżeli nikt nie pójdzie do ratusza, wróg może się przygotować na wasze przybycie, a wtedy ofiar będzie więcej, niż być powinno. Dlatego ograniczmy się do koniecznego minimum... no już... idziesz. - Po tym popchnął lekko dziewczynę za Foche. Następnie sam się szybko obrócił i zaczął biec... dopiero po chwili przemienił się w wilka i ruszył drogą wskazaną przez zleceniodawce, coby nie wpaść na ludzi z tyłu. Nie mógł dać czasu Sam, by go zatrzymywała.. Kierował się w stronę ratusza, by odnaleźć fałszywego Foche' jak najszybciej. Czas grał tu dużą rolę, więc nie mógł sobie pozwolić na jego stratę.

Pojawił się kolejny powód, który uświadczył, że dobrze zrobili idąc za Krynikiem - powrót do swego wyglądu! Niby to nic takiego zważywszy na to co ma nadejść, ale jednak dobrze być w swej skórze, prawda? Swoją drogą zastanawiała się nad tymi magicznymi przedmiotami, huh...Ciekawe czy faktycznie zostałaby starszą panią już na zawsze czy, gdzieś udałoby się znaleźć rozwiązanie poza wyspą? No nic...akurat tym w tej chwili nie musiała sobie główki zaprzątać.
Kolejne wypowiedzi Foche - wywnioskowane po informacji o agencie - tłumaczyły zatopienie ich statku, a potem przejęcie całej ich trójki by zwrócić ich przeciw zleceniodawcy. Oh...Marone wciąż pozostawała czujna! Aczkolwiek jakoś przychylała się bardziej ku wersji obecnego mężczyzny, który jakby nie patrzeć...nie zabił nawet Illa, chociaż miał okazję, więc...to jest na plus i pokazuje, że nie jest tutaj od zabijania. Najgorszy jednak był brak odpowiedzi w sprawie dwójki co próbowała ich odbić...brak odpowiedzi równa się...coś strasznego!
- Oni...uh...przykro mi...
Rzekła cicho i naprawdę było jej bardzo przykro. Chcąc nie chcąc to była ich wina...ale wtedy nie wiedzieli, która strona ich wynajęła...nie chciała by ktoś tam zginął! A tutaj się okazuje, że prawdopodobnie były to aż dwie osoby i to przez nich...przez nią! Przez jej pnącza i ucieczkę...Poczucie winy gwarantowane do końca życia...A mimo to, Krynik najwyraźniej chciał z nimi współpracować. Nie obwiniał ich? Czy może odłożył to na potem? Może po prostu wyspa ważniejsza?
Wtem dostali dwa wyjścia co do tego, co powinni teraz zrobić - chociaż musieli być aż tutaj poprowadzeni by się dowiedzieć, że jednym z wyjść jest powrót...nie ma to jak bieganie tam i z powrotem. Nim jednak jasnowłosa na coś się zdecydowała, o dziwo Villen podjął już decyzję. Co ona mogła zrobić? Próbowała mu przerwać i coś powiedzieć, ale nie dał jej dojść do głosu, więc wydała z siebie tylko początki zdań jak 'ale'...'nie'...'czekaj' itp. Nic dziwnego, że pod koniec mogła tylko westchnąć, wiedząc, że wilk nie da sobie nawet nic powiedzieć...
- ...Uważaj na siebie!
Tylko tyle mogła rzucić, gdy ten ją delikatnie pchnął, a sam pobiegł we wskazanym przez zleceniodawcę kierunku. Ona oczywiście od razu ruszyła biegiem za Krynikiem by go nie zgubić. A po drodze...Foche i Foche...huh...rodzina...bracia? Chyba nie najlepiej układały się ich stosunku rodzinne skoro jeden nie chce słuchać drugiego, uh...Mimowolnie zaczęła się zastanawiać co tam u jej brata, ale...póki co jakoś postanowiła nie męczyć 'Johna' większymi pytaniami o jego rodzinę.

Pierwszy krok miał już za sobą. Znalazł to czego szukał. Nie był to może pięciogwiazdkowy kurort, ale przynajmniej znalazł dach nad głową. Odgłosy dobiegające zza lady oraz z zewnątrz budynku mało co go obchodziły. Ma czas, więc poczeka na wyjście barmana z zaplecza. Usiadł przy stole najbliżej ściany z wejściem. Chciał obserwować lad, by gdy tylko ktoś się za nią pojawi, podejść, zamówić coś do zjedzenia, picia i zapytać o ogólną sytuację na wyspie. O Foche'a, o Quena, o nastawienie ludzi wobec obydwu, który lepszy, który gorszy. Pytań było dużo, ale czasu było jeszcze więcej. Teraz Ill postanowił pójść za głosem ludu. W oczekiwaniu na pojawienie się obsługi, Ill wyjął z torby jedną bombę i zaczął się nią bawić. Spoglądał na kulkę, kręcił wokół własnej osi. Obracał. Nudził się, a takie oględziny będą mogły zaprocentować w przyszłości.

A tam zaraz nieprzyjemna... Zwyczajnie chłopaki nie wiedzieli, na co stać młodego użytkownika magii eksplozji. Kiedy pierwszy z nich sięgnął po swój pistolet, Raekwon przestał kręcić ładunkiem wokół własnej osi. Kula zatrzymała się i zastygła w bezruchu. Jeżeli ten człowiek rzeczywiście chciał w taki sposób nakłonić Illa do rozmowy, powinien jeszcze raz przemyśleć swoje działania. Skoro widzieli wybuch, powinni wiedzieć, co może ich spotkać.
-Dobry i zły glina, co?-przeszło Raekwonowi przez myśl.
-Nie, panie władzo.-zaczął.
-Jestem podróżnikiem, szukającym dachu nad głową. Nie chcę spać na jakiejś ławce.-zakończył, nie spuszczając oczu z gościa od pistoletu. Jeżeli tamci nie chcą mieć kłopotów, powinni odpuścić i zostawić chłopaka w spokoju. Jeżeli wyjdą, nie robiąc problemu, Raekwon również nie zrobi niczego, co mógłby narazić ich na uszczerbki zdrowotne. Mag opuści lokal, kierując się w stronę pałacu Quena i zda mu raport oraz opowie o incydencie, jaki miał miejsce wcześniej. Ill miał za zadanie zabić tylko jedną osobę i nikogo więcej. Oni mogli mieć żony i dzieci, które potem chłopak mógłby mieć na sumieniu, za zabranie im mężów i ojców. Jeżeli jednak tamci nie odpuszczą, Ill nie będzie miał wyjścia i będzie musiał odpowiedzieć. Wtedy albo wywróci stół w taki sposób, by blat stanowił zaporę przed pociskami z broni palnej, lub zwyczajnie schowa się pod nim. W obydwu przypadkach, chwile po akcji wyciąga jeszcze trzy bomby, wypuszczając je wprost na żołdaków, lub pod ich stopy i natychmiastowo detonuje. Następnie wykorzystuje siłę odrzutu bomb, by wyłonić się zza osłony i pobiec w stronę lady i przeskoczyć na drugą stronę, uważając, żeby nie oberwać od pistoletów, jeżeli napastnicy jeszcze będą stać na nogach. Następnie ucieka w stronę zaplecza i tylnych drzwi, zostawiając za nimi bonus w postaci ładunku usprawnionego PWM Time Bomb ustawionego na 10 sekund od chwili zostawienie go za drzwiami baru. Jeżeli drzwi będą wymagać pomocy w otwarciu, Ill używa jednej bombki do ich wywarzenia. Następnie starając się odtworzyć całą drogę z domu Quena do baru, Spinebreaker biegnie w stronę pałacu, zostawiając jedną bombkę usprawnioną tą samą PWM-ką co pięćdziesiąt metrów (jeżeli droga będzie obejmować dużą ilość zakrętów, dystans pomiędzy bombkami wzrasta do stu metrów), aż nie przebiegnie odległości dwustu metrów od baru. Następnie kieruje się w stronę domostwa Quena dochodząc do wniosku, że wszystkie inne sprawy muszą poczekać. Kiedy dotrze pod dom gubernatora, składa raport Quenowi o tym, co zdarzyło się po opuszczeniu posesji oraz o zachowaniu pozostałych towarzyszy. Opisał również ostatni znany wygląd i ubiór Krynika. Niech teraz szuka go całe dostępne wojsko. Nie mógł uciec daleko i prawdopodobnie był jeszcze w granicach miasta. Racja, byli skołowani i nie wiedzieli, kto był rzeczywistym pracodawcą, ale nie można dawać się przekonać pierwszemu lepszemu osobnikowi i od tak przechodzić na jego stronę. Nie musiał martwić się strażą, gdyż wiedział, że zostanie wpuszczony do środka i będzie mógł w spokoju opowiedzieć całą historię. Co w takim wypadku zrobi Quen, to już nie jest jego sprawą.

Opcjonalnie zużycie bomb: -8 (-10 w zależności od drogi, jaka będzie do pokonania)

Tak...okazało się, że powinna więcej ćwiczyć, albo wytrenować zaklęcie na szybkie bieganie! Jeszcze popadnie w jakąś depresję z powodu tego, że za nikim nie mogła nadążyć...ugh...Niestety wiedziała, że mężczyźni jakoś szybciej nawet chodzą i w ogóle, ale to, że ledwo nadążała, tylko źle o niej świadczyło! Próbowała sobie wytłumaczyć, że za wilkiem i tak mało jaki człowiek pewnie by nadążył, ale cóż...dobrze chociaż, że nie zgubiła Krynika co było sporym osiągnięciem, zważywszy na to, że poruszał się naprawdę szybko. Przez to jednak, że uważała by przewodnika nie zgubić, nie miała nawet czasu rozglądać się po okolicy - nie to żeby była zainteresowana lasem, w którym już spędziła trochę czasu, ale dobrze było wiedzieć dokąd zmierzają. No, ale od krajobrazu ważniejszy był cel biegu!
W każdym razie - na szczęście - w końcu, gdzieś dotarli, a Marone mogła odetchnąć, łapiąc oddech...i dziękować, że to już koniec biegu...a po misji musi zacząć biegać codziennie...Tak czy inaczej, okazało się, że dalej byli w mieście - a nie w lesie jak wcześniej myślała. Oczywiście posłuchała gestu Foche, ale rozglądając się po okolicy, zauważyła trzech żołnierzy, zbliżających się do owego miejsca. Uh...czy Krynik też ich zauważył? Mimo wszystko znalazła się w środku budynku, gdzie została zaskoczona, widokiem dziesiątki, zwykłych osóbek i...jakby się tak zastanowić to wcześniej nie bardzo się zastanawiała nad tym kogo może zastać w miejscu, do którego wcześniej zmierzali, huh...O, jeden z nich miał wędkę! Nie żeby to było coś złego, ale wcześniej widzieli już grupkę z wędkami. Ciekawe czy do nich należał...
Nikt nie kwestionował jej osoby, ani rozkazu Foche i wyglądało na to, że wiedzą co robią. Dzięki temu jasnowłosa postanowiła prędko napomknąć Krynikowi o tym co widziała chwilę temu.
- ...Przed wejściem tutaj, zauważyłam trójkę mężczyzn w żołnierskich beretach, zbliżających się do tego osiedla.
Zagadnęła do 'Johna' co by nie byli zaskoczeni - a swoją drogą jak oni się tutaj kryli przed żołnierzami? Właściwie to mogłaby tych żołnierzy spróbować załatwić, którymś ze swych zaklęć, ale nie była pewna czy rebelia woli ich zignorować, przeczekać, czy mają inne plany? Poza tym aktualnie łapała oddech by nie być utrapieniem na 'wojnie'. Aczkolwiek jeśli faktycznie to ona będzie miała się zająć żołnierzami to to zrobi...mając już dwie opcje w głowie.

Skoro brama była otwarta i też nie było innej drogi, to Villen po prostu ruszył w stronę wejścia, jako wilk. Oczywiście od samego początku obserwował strażników i w razie potrzeby odmieniłby się. Dlaczego tak zrobił? Z jednej strony to nie miał wyjścia, z drugiej liczył na to, że "Foche" nie zmienił strony na tyle szybko, by teraz kazać go zabić. Raczej będzie udawał, że coś się stało i przybiegł do vice gubernatora by zdać raport i takie tam... jeżeli jednak wieść rozniosła się za szybko i wszyscy tutaj będą agresywni w stosunku do wilczka, to cóż. Kości zostały rzucone, a krew niech zaleje bruk naszych ulic prawda? Wszystko oczywiście zależy od nastawienia, osób które spotka. Natomiast jeśli uda mu się bez jakiś większych przeszkód dotrzeć do celu, czyli vice-gubernatora. No cóż, zajmie go jakoś rozmową, do odpowiedniego momentu, następnie rzuci się na niego i postara obezwładnić... genialne w swojej prostocie nie?