Plaża niestrzeożona

First topic message reminder :

Większość turystów wybiera się na plażę główną, bo tam są ratownicy, którzy w razie czego im pomogą, kiedy zaczną się topić w morzu. Są jednak tacy ludzie, którzy wolą unikać tłoku i szukają miejsca bardziej ustronnego, gdzie można w spokoju się zrelaksować i odpocząć. Idealnym miejscem do tego jest oto ta plaża niestrzeżona, która nie jest zapchana przez ludzi, gdzie można w spokoju zebrać  swoje myśli, wsłuchując się w szum fal. Od głównej plaży jest oddalona o dwa kilometry, czyli jakieś pół godziny drogi. Jest o wiele bardziej naturalna niż ta, która jest oblegana przez ludzkość. Oprócz złocistego piasku są tu skały, które w niewiadomy sposób się tutaj znalazły, wyrzucone przez morze gałęzie, glony. Miejsce idealne wręcz dla osobnika, który kocha naturalne piękno Matki Natury.

Lorie musiała ogarnąć swoje myśli, nieco się zastanowić nad tym wszystkim. Mimo szczerych chęci nadal nie znalazła brata, a czas mijał. Musiała w końcu z nim pogadać, ale nie wiedziała, gdzie go szukać, tak naprawdę. Znała jedynie jego imię i nazwisko, które mógł tak naprawdę zmienić. Ostatni raz widziała go pięć lat temu, uciekającego z wioski. Od tamtego czasu żywi do niego urazę za to, że zostawił ją tam samą. Dziewczyna westchnęła ciężko i spojrzała w lustro. Wyglądała okropnie, dużo nocy nie przespała. Lorka starała się jakoś poprawić włosy, które były w całkowitym nieładzie... niestety nie szło jej to za dobrze. No cóż, trudno się mówi. Świeżo upieczona Syrenka ubrała się w bluzkę na ramiączkach oraz spodenki, które zasłaniały jej gildyjny znak na udzie. Musiała się przyzwyczaić, że nie może już nosić ukochanych szortów... czemu nie wybrała jakiegoś innego miejsca...?
Wyszła z domu zabierając ze sobą torbą, a w niej koc, prowiant, książkę oraz krem pięćdziesiątkę po czym  skierowała się ku plaży, która jak zwykle była pełna ludzi. Jednakże nie tu chciała się skierować. Lorie zaczęła się przedzierać przez masę ludu, który uprawiał "smażing-plażing". Wyglądali jak sardynki w puszcze, człowiek na człowieku. Gdy w końcu udało się jej uwolnić od tego tłumu zaczęła iść znacznie szybciej. Po dwudziestu minutach marszu znalazła się tam, gdzie chciała. Na niestrzeżonej plaży, którą mało kto odwiedza. Rozłożyła się pod wielkim głazem, który dawał trochę cienia. Wysmarowała się kremikiem, nie chciała się przypadkiem opalić. Wzięła do rąk książkę i zaczęła czytać.

Nie wszystko do końca poszło z jej planem, a był dziecinnie prosty - pójść sobie. O, tyle. Oddalanie się jednak od dwójki mężczyzn, kiedy ci jednocześnie próbują dotrzymać jej kroku było z pewnością ciężkie i trzeba było przyznać - trochę niewykonalne. Chociaż zawsze mogła pobiec. No, a biegała naprawdę szybko. Mimo tak kuszącej opcji przystanęła w miejscu obserwując uważnie Grzegorza ręce zaplatając przed sobą po czym westchnęła cicho. No kłopoty, wiedziała. Znaczy nie tyle kłopoty, co właśnie jej jakieś randomy głowę na wieczór zawracają. - Zakładając, że się zgodzę... Co będę z tego miała? Widzicie, mam lepsze rzeczy do robienia na wieczór, a jeśli nie macie mi do zaoferowania niczego bardziej atrakcyjnego niż towarzystwo gwiazdki turnieju magicznego to wybaczcie, ale raczej spasuję. - tak, definitywnie wróciłaby do domu, położyła się na łóżku i zaczęłaby knuć jakieś cwane plany, jak zarobić szekle a się nie narobić. A szekle były jej całkiem potrzebne.

Dziewczyna zatrzymana świetnie. Niestety jej potencjał kooperacji był nadzwyczajnie niski więc Gumiś posłał Mejironowi pytające spojrzenie. Miał jakieś drobne? Cwany plan jak wybrnąć z tej sytuacji? I dlaczego jego sława nie działała, wtedy kiedy powinna to robić? Złym to zawsze pod górkę. Może by ją zastraszyć? To raczej nie przejdzie. Zmierzył Eris szybkim spojrzeniem.-Mogę usunąć bliznę-Wskazał palcem jej szyję. Tak, Gumiś dostrzegł ją, gdy dziewczyna go wyminęła. A następnie wzdychając cofnął się o krok i przygotował mentalnie na wpierdol.-Ewentualnie powiększyć... to czy tamto.-I wykonał niesprecyzowany gest dłońmi na wysokości klatki piersiowej Eris, jak by chcąc jej dać do zrozumienia że jest kurde płaska. Raz jeszcze spojrzał na Mejirona, może zaraz wyciągnie z kieszeni kluczyki do jakiejś Villi w Seven.

Mejirona trochę zabolały słowa dziewczyny. I to wcale nie tak, że miał o sobie jakieś super wysokie mniemanie. Nigdy nie uważał się za jakieś świetne towarzystwo, z którym aż chciałoby się spędzać czas i chwilowa popularność jakiejś doświadczył na plaży tego nie zmieniła. Ale to w jaki sposób to powiedziała... Aż mu się zrobiło smutno na serduszku. I nie bardzo wiedział co miałby na to odpowiedzieć. Jedynie podrapał się po włosach gotów dać dziewczynie święty spokój. Spojrzenie Hana mówiło jednak, że on wcale nie miał zamiaru zrezygnować. Mało tego, Mejiron miał wrażenie, że oczekuje od niego, że wymyśli coś co mogliby zaproponować dziewczynie.
- No co? - odpowiedział na jego spojrzenie rozkładając łapki w bezradnym geście. - Mogę co najwyżej zaproponować jakąś przejażdżkę po niebie, ale powiedziała, że nie jest zainteresowana. - odpowiedział wprost - nie miał nic do zaoferowania. Więc wychodziło, że nadal jest bezużyteczny. I to dość łagodne określenie, bo równie dobrze można było powiedzieć, że jest kulą u nogi Hana. Na szczęście on miał więcej możliwości. Jak na przykład pozbycie się blizny, swoją drogą Mejiron jej nie zauważył. To była całkiem niezła opcja. Na pewno lepsza niż drugi pomysł Gumisia. Bo na tą drugą propozycję nieznajoma mogła równie dobrze dać mu zwyczajnie po pysku co zwyczajnie odwrócić się na pięcie i oddalić się nie mając ochoty więcej z nimi gadać. Nie żeby do tej pory jakąś ochotą do rozmowy się wykazała.
Za to gdyby Shinji mógł przeczytać myśli kolegi z gildii to pewnie by się uśmiał. On? Mieć jakąś ville? Zabawne. Ale skąd też mógł Han wiedzieć, że białowłosy ma kilkaset tysięcy długu na karku. Ale może na coś się przyda. Bo coś mu przyszło do głowy... Jakby dziewczyna miała zamiar jednak wybuchnąć złością i rzucić się na jego towarzysza to było coś co mógł zrobić. I wcale nie byłyby to próby uspokojenia furiatki.

Zdecydowanie jakaś willa zdatna do spieniężenie byłaby bardzo w porządku. Tymczasem jednak nic z tych rzeczy jej nie zaproponowano. No, i w sumie same propozycje zarówno Shinjego jak i Grzesia nie zbyt do niej przemawiały. Z drugiej strony... chyba im zależy. Inaczej by raczej sobie na wieść o jakiejkolwiek zapłacie po prostu poszli. Nie była jednak w stanie przejść kompletnie obojętnie na komentarz względem jej walorów i zła zacisnęła zęby mrużąc niebezpiecznie oczy. Miała jednak o tyle instynktu samozachowawczego, by nie próbować nikogo szatkować za coś takiego. A mogła. Coś w środku mówiło jej nawet, że powinna. Ba, było to na swój sposób dość nieuprzejme, chociaż zapewne starał się, żeby takie nie było. No i kłopoty. Raczej by znowu miała psy na ogonie. Zerknęła jeszcze na Shinjego rzucającego swoją propozycją po czym z powrotem wróciła nim na Georga. No i co ona ma zrobić? Puściła ręce wolno wzdłuż ciała dalej trzymając w palcach krawędź torebki z popcornem. - Kogo właściwie szukacie...? - zapytała nawet nie odpowiadając, czy faktycznie im pomoże. No i nawet jeśli, to za co. Nie widziała potrzeby. Może szukają jakiejś Grażyny ze spożywczego? Bo jak tak i zna, to w sumie to za problem dać namiary? Gorzej jak ktoś, kogo w życiu na oczy nie widziała...

O dziwo dziewczyna zachowała się nad wyraz spokojnie na propozycję rzuconą przez Hana. Mejiron spodziewał się, że może po tym zwyczajnie ich oleje i pójdzie sobie w siną dal. Albo może strzeli Hana w gębę, że powie żeby się od niej odpieprzyć. Cokolwiek. Spodziewał się czegokolwiek, ale nie pytania kogo właściwie szukają. A to właśnie zrobiła. Nieco zaskoczony Shinji spojrzał na swojego towarzysza. Ten chyba też mentalnie przygotowywał się na coś niefajnego. Jednak skoro nic takiego się nie stało trzeba było pytać póki była okazja. Zanim dziewczyna się rozmyśli.
- Szukamy dziewczyny imieniem Alcaria. - białowłosy znów przekręcił nieświadomie imię poszukiwanej dziewczyny. - Jest jakoś w naszym wieku. - dodał. Właściwie niewiele więcej mógł sobie o dziewczynie, której szukają przypomnieć. Chociaż może i tak powiedział zbyt wiele. Zerknął katem oka na Hana, aby zobaczyć co myśli, a potem na powrót spoglądał na Eris. Okularów nie chciało mu się już trzymać w łapkach więc z powrotem ja założył. Acz nie oparł ich o nos, a przesunął na czoło.

No i nie dostał w pysk. Mało tego dziewczyna jednak postanowiła im pomóc, co można było uznać za jako tako pozytywny efekt ich starań. Co prawda nie zamierzał używać jej imienia ponieważ mogła je zmienić, ale o tym Shinji wiedzieć nie musiał. Dlatego jego pytanie postanowił uzupełnić-Aclaria. W zasadzie.-Wpierw poprawił kolegę z gildii, który chyba nigdy nie zapamięta imienia starszej stażem koleżanki.-Mniej więcej twojej sylwetki, jak mnie pamięć nie myli ruda. Lata z mieczem większym niż ona i strzela od czasu do czasu ognistymi kulami. Może być nieprzyjemna w obyciu, wredna, złośliwa i względnie niebezpieczna.-Dodałby że jeszcze płaska, ale lepiej nie. W sumie jak by się zastanowić, to ich rozmówczyni była całkiem do Aclarii podobna. Może wyglądała tylko na nieco spokojniejszą... starszą. Może jakaś krewniaczka?-Jak się właściwie nazywasz?-Zapytał Gumiś uzmysłowiwszy sobie że ich rozmówczyni się im nie przedstawiła.

No tak - wiedziała, że powinna sobie pójść. Tak byłoby najlepiej. Pójść i już na nich nie trafić. Tymczasem jej pytanie trafiło się z odpowiedzią, które jej się kompletnie nie podobało. Zwłaszcza wtedy, kiedy przyjaciel gwiazdki turnieju poprawił imię poszukiwanej niewiasty. No tak, Aclaria. Znała tylko jedną Aclarię: siebie. Nie była w stanie nawet ukryć zaskoczenia. Ale czemu tu się dziwić? Arata pewnie wysłał za nią swoje pieski, a oto efekt. - Co za kretyński imię... - odpowiedziała dość szybko z nutą pogardy. To nie tak, że miała coś do swojego imienia, ale właściwie wolałaby go nie słyszeć. Na dalszy opis sama nie wiedziała, jak się zachować. No tak tak, niby nie widziała... Niby opis jakiegoś randoma, ale ej - on chyba właśnie ją obrażał. I znowu dla zachowania pozorów musiała się wstrzymać. I dalej - jak się nazywała? Pewnie, że Aclaria! Ale przecież im nie powie przecie. - E-eris... - odpowiedziała krótko. No i co teraz? Ma im pomóc... szukać samej siebie? Niby to zawsze mogła być inna Aclaria, ale cały dalszy opis brzmiał jak charakterystyka jej samej. No, powiedzmy... - Nie widziałam. Nie wiem, ktoś podobny do twojego opisu był widziany w południowej dzielnicy. Myślę, że tam jak popytacie ludzi, to czego się dowiecie... - tak, na pewno. I będą z dala od niej. Bo ona miała zamiar właśnie udać się w kierunku jak najdalszym od Akane. I tak też oto po przekazaniu tych super ważnych informacji ruszyła dalej.

Prawie jej się udało. Prawie Gumiś zostawił by dziewczynę i ruszył z Shinjim w stronę przez nią wskazaną. No właśnie, prawie. Ta pewna siebie i spokojna jeszcze nie tak dawno dziewczyna, właśnie się zająknęła. Na dość prostym przecież pytaniu o imię. Mogła co prawda, na przykład się go wstydzić, ale Gumiś nie wierzył w przypadki. Dziewczyna podobna do Aclarii w miejscu w którym się jej spodziewali. Z blizną, jak po na przykład - usunięciu znaku gildii oraz mająca problem z wymówieniem własnego imienia. Przypadek? Gumiś zatrzymał "Eris" kładąc dłoń na jej ramieniu.-Nie spodziewałem się że na mój widok skoczysz mi w ramiona, ale cóż to za chłodne powitanie Aclario?-Zapytał, choć wątpił by ta go pamiętała. Zwłaszcza że przedstawił się jak George a często to się nie widywali.-Spokojnie, nie wiem dlaczego zniknęłaś, ale nie chcemy kłopotów-Spojrzał kątem oka na Shinjiego. Mógł tu potrzebować pomocy. Nic nie słyszał o problemach Aclarii z GH. Więc cokolwiek się działo, mogło się zrobić nieprzyjemnie. No i rzecz jasna wciąż istniała szansa że się pomylił. Zobaczymy więc, czy dziewczyna utrzyma pokerową twarz, czy maska zupełnie odpadnie.

Mejiron uśmiechnął się przepraszająco znów drapiąc się po głowie kiedy Han go poprawił. Chyba nigdy nie zapamięta tego imienia prawidłowo. Już zapisał sobie w głowie Alcarię i tak pewnie pozostanie. A dziewczyna? Stwierdziła, że to głupie imię. Co prawda wydawała się przez chwilę zaskoczona kiedy je usłyszała, a później zdradzając swoje się zająknęła, ale Shinji nie zwrócił na to większej uwagi. Nie było też mowy, żeby wpadł na to, że owa dziewczyna jest tą poszukiwaną Aclarią. Nie znał jej, ani z wyglądu ani charakteru. Po prostu nie mógł. Nawet mimo to, że kilka rzuconych przez Gumisia przymiotników do niej pasowało. Miał grzecznie podziękować i ruszyć we wskazane przez nią miejsce, ale Han go kapkę zaskoczył.
- Serio? - mruknął jedynie pod nosem. Skoro ją rozpoznałeś mogłeś dać znak jakoś wcześniej - miał ochotę dodać. Odpuścił sobie widząc spojrzenie towarzysza. Cholera jedna wiedziała co teraz mogło się zdarzyć. Nie wiedział dlaczego dziewczyna opuściła gildie. I mogła wcale się nie ucieszyć, że dwóch gości z jej byłej gildii ją szuka. Tak, z pewnością się jej to nie podobało i dlatego chciała czym prędzej umknąć. Co więc stanie się teraz kiedy ją zatrzymali? Shinji nie wiedział, ale starał się być gotowy. Chociaż ciężko być gotowym kiedy nie wie się na co. Po prostu starał się uważać, aby być w stanie zareagować na czas jeśli coś zacznie się dziać.

Wydało się, nie dobrze. Czyli co, powinna ich teraz zabić? Byłoby najprościej. Nie musiałaby dalej bawić się w zmianę tożsamości, wyglądu i inne takie. Ale jednak mieliby przewagę... Szybko zaczęła kalkulować rzeczy. Ej, a może sobie po prostu no... pójdą? Byłoby fenomenalnie, ale biorąc pod uwagę, że teraz nie specjalnie jej pozwalają, to później mogą nie pozwalać jeszcze bardziej. Czyli może jednak powinna to załatwić starym, dobrym sposobem? Jej twarz przyozdobił grymas drobnego niezadowolenia. - Widzisz, też ich nie chcę, dlatego jeżeli przyszliście porozmawiać o waszym "panie" i "władcy" Aracie, to sobie darujcie. Mam lepsze zajęcia. - rzuciła do Hana, próbując znowu go minąć i iść dalej. Co jak co, ale sama o jakiś zmianach u władzy nie wiedziała, a skoro są tutaj i jej szukają, to pewnie wysłał ich właśnie on. Brr... Nie dobrze robiło jej się na samą myśl o nim. Nie znosiła go, tak bardzo bardzo nie znosiła. W ogóle nie znosiła traktowania jej, członka z najdłuższym stażem, jak jakiegoś randoma, zwykłego miniona i wpajanie jakiś bzdur o rodzeństwie. Za kogo on ją miał? Im szybciej ich spławi, tym lepiej.

No i miał rację. Dlaczego na samym początku się nie domyślił?-Aracie?-Powtórzył zaskoczony i po chwili sposępniał, rozumiejąc mniej-więcej co się działo. Szedł za dziewczyną, gestem też wołając Shinjiego o ile sam nie wpadł by za nimi pójść.-Arata już nie jest mistrzem. Nanaya została mistrzynią.-Poinformował towarzyszkę z gildii. Bo mimo że nie miała już znaku to... no cóż. Chociaż jak teraz z nimi nie pójdzie to teoretycznie powinni ją zabić, ale tą decyzję zostawi już Shinjiemu. Jego to rybka.-Widzę że nie tylko mi Arata zalazł za skórę. Kiedyś możemy nawet razem na niego zapolować~ Może się dołączysz Shinji? Polowanie na byłego mistrza Grimoire Heart brzmi jak jedno z tych fantastycznych wyzwań o których można opowiadać wnukom-Zaproponował towarzyszowi, zwłaszcza że ten okazał się całkiem ok towarzyszem. Poza tym, że wszystkie loszki patrzyły na niego. Duma cierpiała.-W każdym razie pewnie wiesz po co tu jesteśmy. Wróć.-Zaproponował prosto z mostu, bo w sumie nigdy nie był dobry w tą całą dyplomację.

Mejiron na słowa Eris zrobił minę jakby niczego nie rozumiał. Arata? Może nawet i usłyszał to imię wcześniej, ale nikt mu nie powiedział kto to taki, a sam się nie dopytywał. Po prostu nie wiedział, że był poprzednim mistrzem Grimoire, przynajmniej póki Han tego nie powiedział. Tak więc no... nie zrobił nic poza tą miną świadczącą, że nie ogarnia. A, no i ruszył za pozostałą dwójką, żeby nie zostać w tyle. W końcu ją mieli odnaleźć. Tylko co teraz jak już ją znaleźli? Ano Gumiś powiedział, żeby do gildii wróciła. Tak, po co innego mieliby jej szukać. Znaczy mogły być inne powody. Na przykład Han się za swoją towarzyszką stęsknił i chciał się z nią spotkać, albo coś w tym stylu. Chociaż próba nakłonienia jej, aby wróciła była jednak bardziej sensowna. Chociaż raczej to była prośba? Bo przecież co zrobią jak się nie zgodzi? Nic. Chyba. Przynajmniej Mejiron nie myślał, żeby ją jakoś przymuszać. A już w ogóle zabić? Nie, zabijanie było dla niego niefajne, nie miał zamiaru Eris czy też Aclarii zabijać. Powalczyć to tak, chętnie by się z nią sparował. Nigdy wcześniej z ognistym magiem nie walczył. Ale co najwyżej w ramach rozrywki, a nie po to, żeby ją zabijać. I tego zdania nie zmieniał fakt, że mógł teraz przez dziewczynę zostać wydany. Wolałby, żeby nikt się nie dowiedział członkiem jakiej gildii jest. Ale no... Nie chciał zabijać dziewczyny tylko po to, aby ją uciszać. Nie chciał i nie miał zamiaru tego robić.
- Ja? - zdziwił się na propozycję. - Nie wiem czy nadaję się do polowania na ludzi. I nie znam typa. - tak, nie bardzo widział się w takiej roli. Poszukiwania dziewczyny to co innego. Ale polowanie? Polowanie zwykle kończy się ubiciem ofiary. A on nie lubił zabijania. Z drugiej strony wcale nie on musiał go zabijać. A ten cały Arata pewnie był mocny. Zmierzenie się z nim brzmiało całkiem pociągająco. Aż się uśmiechnął pod nosem. - A mocny on jest? Ten Arata? - zapytałby. Ale może to już jakoś później. Bo w końcu Han przeszedł do rzeczy. Zapytał Aclarie czy ta wróci do gildii. I Mejiron czekał na jej odpowiedź. Tak, o Aratę można było zapytać później. Teraz ważniejsza była dziewczyna i to co odpowie.

Roszada na stanowiskach? Kto by pomyślał... Co prawda nieco ją to zaskoczyło, ale czy fakt, ze Arata CHYBA nie pociąga już za sznurki nie czyni jej niejako bardziej bezpieczną? W sumie dalej jest raczej byłym członkiem... I raczej dalej jest do odstrzału... Zwłaszcza, że w sumie Nanayi chyba nie znała więc nie bardzo wiedziała, czego się spodziewać. Może jest nawet gorsza od Araty? Wszystko to sprawiało, że prośba, z jaką przyszli wyglądała jakoś tak mało zachęcająco. - Po co? Widzę, ze świetnie radzicie sobie i beze mnie. Nie jestem wam do niczego potrzebna. - wzruszyła ramionami. No, skoro pozbyli się Araty ze stołka i dalej sobie są, to po co miałaby wracać? Zwłaszcza, ze na tę chwilę nie specjalnie widziała w tym większy sens. Niby co będzie z tego miała? Znowu kogoś nad sobą, nic więcej i chociaż pomoc w ubiciu Araty wydawała się kusząca, to dalej nie mogła pozbyć się wrażenia, że kryje się za tym jakiś haczyk.

Po co... to było zaskakująco dobre pytanie. Pytanie które sam sobie od dawna zadaje. Dlaczego wciąż jest w GH i zwyczajnie z gildii nie odejdzie? Dlaczego dalej tkwi w miejscu, z którym nie wiąże szczególnie ciepłych wspomnień, po tym zresztą jak zmieniło nieco własne priorytety? Podrapał się po głowie i postanowił wpierw odpowiedzieć Shinjiemu. Sprawa zwyczajnie była prosta, tym bardziej że odmowa z początku nieco go zawiodła.-Nie trzeba kogoś znać, by obić mu mordę Shinji. I tak, jest pieruńsko silny. Na tyle, że by go zabić potrzebowałbym waszej dwójki, a nawet to mogłoby być za mało.-W zasadzie - nie był tego pewien. Ale był pieprzonym mistrzem. Na dodatek widział go w zamku. I robił zaskakujące rzeczy. Nie, na pewno nie był słaby.-Pewnie nie jesteś.-Opowiedział w końcu Eris.-Nie masz dość uciekania? Byłaś członkiem tej gildii. Teraz po Aracie mamy nowego, niedoświadczonego mistrza. Mistrza który zapewne potrzebuje pomocy każdego z nas. Jeśli kedyś byłaś potrzebna GH, to właśnie teraz Aclario. Teraz kiedy nie stoi nad nami ta pizda Tsukiko czy ten śmieć Arata, a Nanaya. Młoda i wciąż niedoświadczona. Ze starej gwardii został kto? Ja. Ro. Jeszcze ten jak mu tam, Ezra. To nie specjalnie wiele.-Wskazał kciukiem na Shinjiego-I chociaż z rekrutowała jakimś cudem taką sławę, to uważam że przyda jej się i twoje doświadczenie Acl.-Uśmiechnął się.-Tym bardziej że jak my wszyscy, nienawidzisz Araty.-Bo nie tylko jej Arata zalazł za skórę. I Nanaya też go raczej nie lubiła.

- Noo... Właściwie masz rację. - stwierdził Mejiron na uwagę Hana. Tego, że Arata był mocny można było się domyślić. W końcu przewodził gildii Grimoire, musiał być. Słowa Gumisia tylko to potwierdzały i sprawiły, że białowłosy pomyślał sobie, że chyba za wcześnie wyraził się o tym pomyśle niechętnie. Co prawda nadal nie miał zamiaru kogoś zabijać od tak sobie, zwłaszcza że kompletnie człowieka nie znał, ale wizja sprawdzenia się na kimś pieruńsko mocnym była kusząca. W końcu po to też zgłosił się to Igrzysk, aby zmierzyć się z najlepszymi. Ale Igrzyska, a polowanie to były dwie różne rzeczy. Nie mniej po tym co usłyszał nie był już temu pomysłowi tak niechętne.
- Zobaczymy. - rzucił uśmiechając się. To tyle jak na razie jeśli chodzi o Aratę.

- Wydaje mi się, że przeciwnie. - rzucił w odpowiedzi na słowa Aclarii. Han zrobił to samo, tyle że nieco rozwięźlej. W dodatku samego Mejirona przy tym pochwalił określając go sławą. Biedaczyna nie bardzo wiedząc jak zareagować czy co powiedzieć po prostu podrapał się po głowie. Chociaż nieco wcześniej, kiedy Han wspomniał o Ro Shinji się skrzywił. Tego jegomościa zdążył już spotkać. I trzeba powiedzieć, że nie zapałał do niego sympatią. Acz trzeba przyznać, że skoro Han o nim wspominał to musiał w gildii coś znaczyć. Niestety. Ale mniejsza z nim, nie było co sobie psuć nastroju rozmyślając o nim.
- Jest tak jak mówi. Znaczy prócz tego z tym Aratą, bo ja go nawet nie znam. Ale przydałabyś się w gildii. Tak myślę. - dodał na końcu Mejiron. Jak zwykle szczerze. Tylko co na to dziewczyna? Jeśli mimo wszystko stwierdzi, że ma ich gdzieś i będzie chciała, żeby dać jej spokój to... to może wypadałoby poprosić, żeby nie rozpowiadała przynajmniej o jego przynależności do Grimoire? Chociaż wspominając to jak Han ją opisywał to może lepiej nie... Mogła to rozpowiedzieć z czystej złośliwości. Cholerka, to był kolejny powód, dla którego Shinji liczył na to, że jednak Aclaria przyjmie zaproszenie.