Sala 666

First topic message reminder :

Prawdę mówią sala szpitalna nie wyróżniająca się niczym od innych. Cztery łóżka, cztery ściany pomalowane na biało. Sala z numerem 666 jest przeznaczona do przetrzymywania osób, które muszą zostać na obserwacji w szpitalu.

Nori czuła się całkiem dobrze po misji. Nie miała nawet mdłości po zjedzonej owsiance, którą nieumyślnie zjadła. Całe szczęście nie była chyba zatruta tym dziwnym wirusem, a jeżeli tak, to nie był on na tyle groźny dla niej, żeby miała jakiekolwiek objawy. Dziewczyna jednak wolała przyjść do szpitala by się upewnić, że wszystko jest dobrze i będzie żyć. Wytłumaczyła lekarzom, że wykonywała misję, na której poszukiwała przyczyny plagi choroby. Powiedziała również o styczności z podejrzaną owsianką, za co zebrało się jej bury, ale po kilku minutach negocjacji została przyjęta do szpitala na parę dni obserwacji, czy wszystko jest z nią dobrze. Dostała nawet wdzianko, które, niestety, odsłaniało jej znak gildii. Niektórym się nie spodobało, że mag z Grimorie Heart się znajduje w ich otoczeniu, ale jej lekarz prowadzący stwierdził, że nie zagraża otoczeniu i nie mają się o co martwić.
Dziewczyna cały czas zastanawiała się nad dziećmi ze stodoły. Była na siebie zła, że nie odkryła przyczyny plagi, a obiecała im, że się jej pozbędzie. Nori skuliła się, co zaniepokoiło nieco pielęgniarkę, która zmieniała jej kroplówkę z jakimiś witaminami czy innym cholerstwem. Mała miała wyrzuty sumienia o to wszystko. Czuła się beznadziejna, ponieważ zawiodła siebie i te martwe dzieci, które pewnie teraz patrzą na nią smutne z góry. Nori dawno nie miała tak beznadziejnego humoru. Była smutna do tego stopnia, że łzy zaczęły jej lecieć ciurkiem po policzkach, a ona sama starała się jednak nikogo nie uświadamiać o tym, że ma chwilę słabości.

Westchnął ciężko i złapał się za głowę. Miał teraz za dużo na głowie, by cokolwiek zrobić. Nie dość, że spieprzony egzamin to jeszcze teraz ten znajomy od Aizis. Dlatego też chłopak udał  się przed siebie powoli krocząc w stronę drzwi. Czemu wszystko musi dziać się tak szybko? Nie wiedział, ale nie przejmował się tym zbytnio. Wziął jedynie głębszy oddech i zaczął pomału się uspokajać. Ciężko mu było cokolwiek zrobić, ale teraz będzie musiał stawić czoła jeszcze jednemu wyzwaniu: Jerradowi.

[z/t]

Kłopoty... Same kłopoty, a źródłem wszelkich problemów Czarnego najwyraźniej był jeden ewenement - wróżki, którym najwyraźniej nikt nie umiał odpowiednio podciąć skrzydełek, by te nie panoszyły się za bardzo, roznosząc swą kłamliwą zarazę. Pokrętne istoty, które najlepiej byłoby złapać za te ich mityczne ogonki, a następnie... zabawić, jak z myszkami, czy też innymi zwierzaczkami. Do tego wszystkiego jeszcze pozostawała kwestia koralików, Bery, czy też niejakiego E. - Wujaszek E... nyah - mruknął tylko pod nosem Kuro, przechadzając się szpitalnym korytarzem w poszukiwaniu jakiegoś lekarza. Może był już wieczór, ale termin odwiedzin raczej nie minął. Jeszcze nie. Co tutaj robił? Wypadało przynajmniej skrócić listę problematycznych spraw, aby nie sięgała ona najwyższych szczytów Hakobe, a za najprostsze w tej chwili uważał jedno - koci rubin. Może nie tyle sprawa samego kryształu, co kobiety z nim powiązanego, ale... zostawił ją tutaj i to właśnie w tym miejscu powinna być. Dlatego też zawędrował, by sprawdzić, co u bliżej "nieznajomej" znajomej. Co jak ją zastanie, bądź co gorsza - nie byłoby jej?! Wtedy najpewniej znajdzie jakąś pielęgniarkę, aby spytać o ten fant: - Przepraszam, gdzie jest ta kobieta, która leżała tutaj w śpiączce? Co z nią?

Nic się nie zmieniło, a i dziewczyna zdawała się pozostawać bez zmian. Co za tym szło? Pozostawały dwie opcje, a pierwszą z nich było dość logiczne spytanie się jednego z lekarzy o stan zdrowia pacjentki. - Nic się nie zmieniło? I nyah... gdzie karta pacjentki? - dopytałby się tylko Kuro, a jeśli by nie uzyskał żadnych bardziej istotnych informacji, to spróbowałby innej sztuczki i naznaczył dziewczynę pwm Cat Friend, by móc skontaktować się z nią za pomocą Kotopatii. Jakieś zwykłe "Halo, halo", czy coś takiego, aby sprawdzić, czy może jakoś da radę połączyć się chociaż z dziewczyną mentalnie i mimo wszystko wydobyć jakieś informacje.

Lekarze zdawali się być ciut przygłupi, ale właściwie - czego spodziewał się po ludziach? Ba! Jeszcze służbie zdrowia i to z miasteczka wróżek. Przynajmniej liczenie na siebie przyniosło ciut większe efekty, a i po chwili kotowaty mógł usiąść sobie wygodnie na łóżku dziewczyny, opierając o poręcze mebla i... porozmawiać. - Ciebie też miło wi... słyszeć - przesłał tylko Czarny, spoglądając na nieprzytomną dziewczynę, która mimo wszystko pokazywała w ten sposób jakiekolwiek oznaki życia. Spokojna rozmowa, a i jakiś brak pośpiechu... przynajmniej w teorii. - Nyah... Pewnie nie powiesz mi, co się stało i kto... Kto był tam z tobą, prawda? Zresztą wypadałoby się chyba obudzić, nye? - proste i łatwe zdania, acz może i ciut sporo tych, dlatego czas pewnie mijał w dalszym ciągu... Dalej. A Kuro? Kuro może jakiekolwiek odpowiedzi uzyska, czy coś, nyah...

- Gdyby to było przeze mnie, to czy bym o to pytał, nyah? - proste stwierdzenie, ale najwyraźniej czasem trzeba było postawić na prostotę, by wszyscy zainteresowani zrozumieli, bo mimo wszystko Czarny raczej w żaden sposób nie dysponował potencjalnymi zaklęciami, które powodowałyby stałe śpiączki, czy coś w ten deseń. - Prędzej stawiałbym twojego szefuńcia, czy też samą świątynie, bo mimo wszystko, nie oni cię tutaj taszczyli, byś się nie wykrwawiła, ale co ja tam wiem - powiedział, a może raczej rzucił w myślach, jakby od niechcenia na pogróżki dziewczyny. Zresztą, groziła mu w tak uroczy sposób, że aż szkoda było psuć jej marzenia pewnym faktem, który już do pewnej sprawy doprowadził. - P.S. Już mnie raczej nie poznają, ale to tylko szczegół~

//Nie zwracajcie na mnie uwagi. Ja tu tylko zt-uje//

Nori posiedziała jeszcze jakiś czas w szpitalu zastanawiając się nad tym wszystkim, co się stało. Misja, Pheam, obietnica, którą złożyła Tasi. Strasznie dużo tego wszystkiego. Musiała załatwić parę spraw, spotkać się z kimś. Miała dość misji jak na razie. Crocus zdecydowanie jej wystarcza. Najpierw jednak będzie musiała jechać do Clover złożyć Abdulowi wizytę. Na samą myśl robi się jej niedobrze, no ale bywa. Westchnęła ciężko i wyszła najpierw z sali, a potem ze szpitala. Pora na rozluźnienie się i zapomnieniu choć po części o tym, co się stało w Crocus.

zt

Głośne reakcje? Zdawało się to mieć wpływ na Czarnego, jednak niekoniecznie był on dobry. Może i złapał się za głowę, ale ostatecznie cała ta sytuacja, wszystkie te słowa - bawiły go? Ba! Nawet dało się usłyszeć odgłosy rozbawienia w jego myślach, co ewidentnie mogła dosłyszeć też i dziewczyna. - Baka, baka... - dodał tylko ciut rozbawione tą szopką, a to wszystko z jednego powodu. - Złościsz się na tyle uroczo, że aż mi szkoda, że to nie moja wina. Nyaaaah~ żebym tylko umiał wprowadzać ludzi w takie śpiączki. - dopowiedziałby tylko, pozwalając jej kontynuować - już - ciut spokojniejszy wywód, a ten... Ten wywołał tylko kolejny uśmiech na twarzy ex-kota, co pewnie także dało się wyczuć. Tak. Zdecydowanie było odczuwalne. - Wcale. Ani trochę. A nawet nie dźgnął cię bez powodu sztyletem, czy czymś. W końcu przyjaciele traktują się jak śmieci, nye? No, ale ja się nie znam, nye? - dopowiedział tylko wstając z miejsca, by się rozprostować. W końcu siedzenie cały czas ostatecznie bywa nudne, nieprawdaż? - Wiesz... Normalnie pewnie bym zabił, czy zjadł, ale... Nie chcę by Biały Bóg mną gardził. Chciałabyś, by twój Skarb cię znienawidził? Dlatego też... Przyniosłem cię do tego szpitala w Magnolii i... - urawł, przysuwając głowę ku twarz, a dokładniej bliżej ucha śpiącej dziewczyny. - ...znajdę sposób, by cię obudzić, czy mi pomożesz, czy też nie. A póki co śpij sobie i czekaj niczym jakaś księżniczka na ratunek. Szkoda, że brak wolnego księcia... - wyszeptałby tylko, próbując zarazem przekazać te same słowa za pomocą myśli, po czym ostatecznie wyprostowałby się, odwracając od dziewczyny. - A co do mordki... Nikt jej nie obił, ale raczej jej nie poznasz, no cóż... Zresztą, nyah... Ktoś musi się zająć magnolskimi, skrzydlatymi chochlikami, więc... Au revoir? - dodałby tylko, po czym najpewniej opuścił pokój, jak i szpital, chyba że... dziewczyna miałaby coś jeszcze do dodania. Coś interesującego, albo... zdradzającego pewne fakty.


zt?