Targowisko

First topic message reminder :

Targ jak targ. Można tu znaleźć wiele potrzebnych rzeczy codziennego użytku, ale i takich, które się nikomu nigdy nie przydadzą. Często kręcą się tutaj stare babcie z koszyczkami szukając czegoś, co ich wnusio mógłby na obiadek zjeść.

Lindsey miała swoją małą "rocznicę", jeżeli tak to można nazwać. Odkąd wstała chodziła nieco przybita, ale jest znacznie lepiej niż rok temu. Minęło trzynaście lat, od czasu ucieczki z domu. Zostawiła wtedy matkę, ratując się od ojczyma. Nie wie, co z mamą. Pewnie nie żyje, albo także zwiała. Cieszyłaby się z tej drugiej opcji i prawdę mówiąc nie dopuszcza do siebie myśli, że jej rodzicielka nie żyje. Birdbrain spojrzała na Pollygarde, która leciała obok niej. Jakby nie uciekła wtedy, pewnie teraz nie byłaby magiem i nie miła tej wspaniałej papugi. Uśmiechnęła się blado. Miała ochotę wypić porządną ilość rumu, tak, żeby zatopić wszelkie smutki, ale obiecała sobie, że w tym roku będzie inaczej i nie da Ace'owi powodów do zmartwień. Chciała mu pokazać, że jest silna, że da radę. Ale wspomnienia bywają czasem silniejsze niż ona sama, a to ją wkurzało i to bardzo.
Spojrzała na swojego towarzysza. Są nierozłączni od trzynastu lat. Początki były trudne, do dziś pamięta, jak wkradła się na statek i Ace ją przyłapał na podkradaniu jedzenia. Wtedy wytargał ją za włosy (dosłownie!) i zaprowadził do ojca. Ach te czasy! Potem uciekli i zostali piratami. Brakuje jej tamtych czasów, kiedy byli pogromem mórz. Teraz nie mają kasy ani na nową załogę, ani na statek.

Problem z posiadaniem sługi był taki, że dochodziło do drobnych nieporozumień. Nawet teraz, chociaż chciała się podzielić zawartością koszyczka, ten po prostu zniknął cały z jej dłoni, zaś nie spodziewająca się tego dziewczyna patrzyła zdziwiona na Josepha. Nie nie, nie miał nieść koszyczka. Koszyczek mogła w sumie nieść sama. Dać go do noszenia też w sumie mogła, ale teraz chodziło o coś kompletnie innego. Tak, definitywnie będzie musiała jednak precyzować bardziej, o co jej chodzi. A to jednak było nieco upierdliwe. Westchnęła ciężko, po czym wstała z murku. - A-ale nie chodziło o noszenie go... - stwierdziła spokojnie, chcąc szybko naprawić swój drobny błąd. - Chodzi o to, że... Jest ich po prostu dużo. Nie zjem ich wszystkich sama więc pomyślałam, ze się po prostu nimi z tobą podzielę... - wyjaśniła pokrótce, wyciągając rączki po koszyczek. I tak nie planowała jeszcze wracać. Nigdzie jej się nie śpieszyło. Zwłaszcza, ze wcale późno nie było, a sam dom też właściwie nie był daleko. - Jadłeś kiedyś truskawki? - zapytała nagle, z czystej ciekawości ciągle obserwując Jo. Chociaż w sumie jak można ich nie jeść?

I znów błąd? Kurcze. Interpretacja złożonych retorycznych poleceń Karuny była bardzo ciężka. Dziewczyna potrafiła powiedzieć jedno, czuć drugie, myśleć trzecie ale ostatecznie i tak oczekiwać czwartego. Ale spokojnie, kiedyś Jo opanuje tę ciężką sztukę. Na razie jednak posłusznie oddał Karunie koszyczek, nie chcąc wystawiać cierpliwości dziewczyny na próbę. Zresztą, nie śmiałby. Na dodatek chciała podzielić się z nim truskawkami... ale dlaczego? Przecież był tylko niewolnikiem, po co miałaby mu dawać truskawki? Znaczy wiadomo, Karuna była istnym aniołem, dobrem zesłanym przez Boga. Ale to nie zmienia faktu, że jedyną ich relacją była ta pan-sługa. A on jedyne co dzisiaj zrobił, to wszystko zepsuł. A może... chciała sprawdzić czy nie są zatrute? Tak więc wziął jedną i zjadł. Była bardzo dobra. Lepsza niż cokolwiek co w życiu jadł, nie dał jednak nic po sobie poznać. W sumie głupio zrobił, mniej boli, gdy nie zna się smaku.-No właśnie nie. Dlatego nie jestem pewien, czy te nie są zatrute...-Powiedział smutno, nagle zdając sobie sprawę że test Karuny był bez sensu. Ale zaraz, chwila!-Ale jak zaraz poczuje się źle, to będziemy wiedzieć.-Dokładnie tak. Dokładnie tak.

Raczej nie spodziewała się, żeby truskawki kupione na targu były jakkolwiek zatrute. Kto w ogóle sprawdza takie rzeczy? Przez myśl by jej nie przeszło, że mogłoby być z nimi coś nie tak. W końcu to tylko truskawki. Z resztą... komu by zależało, by truć zwykłych, porządnych obywateli? Z drugiej... Zawiesiła na moment zamyślony wzrok na Jo. Jeżeli kiedyś by się jednak trafiło, to zawsze warto by było mieć kogoś, kto umie takie rzeczy poznać. Prawdopodobnie kompletnie skrajny przypadek, nawet biorąc pod uwagę dość niebezpieczną profesję, to kto wie? A koniec końców miał ją chronić. No i specjalnie na tym nie ubożała. - W takim razie można to szybko naprawić. Jest znikoma szansa, że jest coś z nimi nie tak. - więc raczej nic mu nie będzie. I jej samej też nie, dlatego też wyciągnęła jedną truskawkę całkiem szybko ją zjadając, po czym zaś znowu uniosła koszyczek nieco w górę, tym bardziej nie widząc przeszkód, by podzielić się łupem ze swym sługą.

Eee... tak. Brzuch go nie bolał, wysypki nie miał, gorączki też nie i definitywnie nie chciało mu się wymiotować. Tak więc truskawki zdały swój test i nadawały się do tego by robić to co robiły. Czyli smakować, bo smakowały. A Karuna chciała chyba by na przyszłość zapamiętał dobrze ich smak. Spojrzał na koszyczek niepewnie, nie wiedząc czy powinien. W końcu uznał że jego nowa właścicielka jest dość ekscentryczna i spokojnie wziął truskawkę. To wcale nie dlatego że tak naprawdę były bardzo smaczne.-Co panienka jeszcze dziś planuje?-Zapytał swoją panią, siadając na ziemi nieopodal i bacznie jej się przyglądając.

Co planowała? Kurczę, to było bardzo dobre pytanie. Właściwie wyszła głównie z myślą, by zdobyć truskawki i nie specjalnie sądziła, ze będzie szła gdzieś jeszcze. Z drugiej strony skoro już wyszła z domu, to bez sensu byłoby już wracać. I tak nie miałaby specjalnie co tam robić. - Jeszcze nie wiem. - odpowiedziała krótko, powoli zdając sobie sprawę z faktu, ze właściwie w takiej Hosence to Karuna nie specjalnie ma co robić. Niby takie mocno turystyczne miasto, ale to właściwie tyle. No i co gorsza gdzie by się nie poszło, to trzeba płacić. Zdecydowanie niefajna sprawa, takie tracenie pieniążków. Ciężkie pytanie, oj ciężkie. Tak ciężkie, że aż zjadła drugą truskawkę i tak zamyślona siedziała dłuższą chwile. - Dalej nie wiem. W sumie w Hosence nie ma specjalnie wiele do roboty, mimo wszystko. Nie ma też żadnej naglącej sprawy, którą należałoby się zająć... Jak ludzie w innych miejscach spędzają czas wolny? - zapytała nieco zaciekawiona, licząc na to, że może Jo taką wiedzą dysponuje. Sama specjalnie nie wiedziała. Wcześniej po prostu bawiła się z rodzeństwem, a przynajmniej jednym z braci. Oboje jednak dawno wyjechali do Artail i co najwyżej zostały dwie siostry, które raczej ją omijały szerokim łukiem. A później to już było tylko siedzenie na statku, nie rzucanie się w oczy, grabienie wiosek i abordaże. Czyli nic, czym by się chciała zajmować obecnie.

Jo dał czas Karunie na zastanowienie się i pożywienie Truskawkami. I kiedy tak była zajęta swoimi myślami, przywołał swym zaklęciem wiewiórkę. Ta spojrzała wyłupiastymi oczami na Jo, nieco zaskoczona swoim pojawieniem się w tym miejscu a następnie wdrapała się po jego ramieniu, a następnie przycupnęła mu na głowie, obserwując otoczenie, w tym truskawki trzymane przez Karunę. W końcu jednak jego pani zadała pytanie. Dość zaskakujące bo Jo się na rozrywkach nie znał, wzruszył więc jedynie ramionami.-Bogaci Panowie zza Fiore, zazwyczaj gdy się bawili to spraszali wielu bogaczy na ucztę, a następnie grupowo oddawali się uciechom cielesnym-Bo tak mniej więcej było. Czasem do tego i niewolników zaciągali.

Definitywnie był problem. Problem z zagospodarowaniem czasu. Chociaż z drugiej strony czy rozważanie, jak się z tym problemem uporać nie było jednocześnie jego rozwiązaniem? Sama odpowiedź jej sługi niespecjalnie jej w czymkolwiek pomogła. Skrzywiła się tylko nieco jeszcze przez chwilę rozważając nowe opcje, ale... - Nie stać nas na uczty. A uciechy cielesne... Chodzi ci o gorące źródła i coś w tym stylu, tak? - zapytała zdecydowanie pewna, ze to właśnie o to chodzi. No bo o co innego? Nie mniej wizja wydawania pieniędzy na kilkadziesiąt minut siedzenia w gorącej wodzie do niej nie przemawiała. Jasne, pewnie było dużo przyjemniej jak we własnej wannie ale jednak te pieniążki... A przecież mogłaby je odłożyć i wydać na coś lepszego! - W sumie też nas nie stać. Znaczy... Pewnie by było, ale nie opłaca się. - westchnęła, po czym po tych wszystkich rozważaniach jej wzrok utknął na pewnej istocie, która to zagnieździła się na głowie Jo. Wyglądało jak to rude, urocze stworzenie, którego kiedyś obrazek widziała w książce. Podeszła ostrożnie kucając przy Josephie, po czym wyciągnęła niepewnie dłoń chcąc pogłaskać żyjątko. I  bardzo ostrożnie. A co, jeśli gryzie? Takie wbicie ząbków w rękę na pewno by bolało, dlatego musiała być gotowa w każdej chwili zabrać dłoń. - To wiewiórka...? - zapytała nie będąc pewna. W sumie pierwszy raz widziała jakąś na oczy. Mogła mieć więc tylko nadzieję, że faktycznie jest słodkim, uroczym zwierzątkiem, które nie zrobi jej krzywdy.

Gorące źródła? Co było przyjemnego w kąpaniu się we wrzątku żeby nazywać to uciechami cielesnymi? Bardzo to zdziwiło Jo i chwilę zajęła mu analiza tego. Ten czas wykorzystała wiewiórka żeby przejść z głowy Jo na rękę Karuny a potem szybciutko wdrapać się po ręce na ramię dziewczyny.-Nie, nie. Orgie seksualne.-Naprostował szybko, może ten termin był Karunie lepiej znany? No bo faktycznie uciechy cielesne mogło mieć wiele znaczeń i jego Pani mogła nie skojarzyć poprawnej. Zwłaszcza że we Fiore mogli się bawić inaczej. Chociaż po obserwacji mieszkańców kraju dochodził do wniosku że nie wiele różnią się oni od tych w innych państwach. Tylko tutaj każdy udawał wielkiego pana. A w oczach innych, chciał być porządny. Tutaj temat seksu zdawał się nieco mniej popularny, niż w bardziej otwartych społecznościach wschodu.

Karuna chyba ostatecznie znalazła sobie zajęcie, którym było obserwowanie futrzaka. Siedziała nieruchomo nie chcąc spłoszyć wiewiórki, a jednak obserwując ją uważnie, kiedy ta zaczęła chodzić po jej ręce. W niczym jej nie przeszkadzała i chociaż jej małe pazurki wbijające się w skórę nieco irytowały, pozwoliła jej wejść sobie na jej ramię, dalej śledząc ją wzrokiem. Dłonią ostrożnie sięgnęła do koszyczka, po czym ostrożnie podsunęła jej truskawkę pod nos. Może lubi? Po tym zaś znowu jej uwagę przyciągnął Jo. Pomyliła się? I to jak! Że też nie skojarzyła... Początkowe zdziwienie jednak zastąpione zostało przez zakłopotanie. A-le tak w kilka osób... Znaczy rozumiała takich zbirów morskich, ale że bogacze też? Nie nie, to chyba nie dla niej. Na samą myśl, że miałaby przed kimkolwiek znaleźć się naga jej poliki same czerwieniały. A co dopiero przy większej ilości... - N-no t-tak... F-faktycznie. A-ale to chyba n-nie jest d-dobry pomysł. - nie nie, zdecydowanie rozrywka nie dla niej. No ale co robić, kiedy nie ma się co? Dalej problem pozostawał i ostatecznie postanowiła rozwiązać go w najprostszy możliwy sposób. Przynajmniej jeden z najprostszych. - ...czyli grill. Może to nie będzie to samo co uczta, ale drewno czy węgiel powinno być w domu, kiełbaski też. - oznajmiła po chwili namysłu wstając powoli z ziemi. Zawsze to jakieś zajęcie.... Chociaż zajęcie pewnie głównie dla Jo, bo to zapewne on będzie musiał wszystko przynieść. Ale kto wie, może będzie mieć lepszy pomysł? To był właściwie jedyny powód, dla którego jeszcze nie ruszała. Spojrzała raz jeszcze na wiewiórkę i jeśli początkowo wzięła truskawkę, da jej też drugą. Co będzie zwierzakowi żałować? Wzięła też ponownie jedną dla siebie, by po tym podsunąć koszyczek Josephowi.

Wiewiórka ochoczo pożarła truskawkę. Gdy jednak Karuna wstała, stworzonko zbiegło z jej pleców i uciekło po trawie w kierunku lasu. W końcu to była dzika wiewiórka i nie mogła zostać tak po prostu z Karuną na zawsze. Nie tutaj był jej dom.-Więc wracamy?-Dopytał Jo, samemu wstając z ziemi i po raz kolejny częstując się truskawką. Dość niepewnie, jakby zaraz dziewczyna miała go za to zwyzywać i pobić.-Czy są osoby które panienka chciałaby zaprosić na tego "Grilla"?-Zapytał, ponieważ takim zapraszaniem też on by się musiał zająć. Nigdy grilla nie robił, ale pod rozkazami Karuny, powinien poradzić sobie z tym problemem.

Wiewiórka schodząca po plecach nie była raczej zbyt miłym doświadczeniem dla dziewczyny. Taka trochę niewychowana. Widać, że z lasu. Nie mogła po prostu poprosić o przeniesienie jej na ziemię? Zamknęła odruchowo jedno oko drugie z kolei mocno mrużąc próbując ignorować chwilowy ból pleców. No cóż, bywa i tak. Zerknęła jeszcze na uciekające w stronę drzew zwierzątko po czym przeniosła wzrok z powrotem na Jo. - Na to wygląda. - odpowiedziała krótko, zaś widząc, jak ten niepewnie sięga po truskawkę westchnęła ciężko. Nie mniej nie zapowiadało się, żeby miała go pobić. Nakrzyczeć? Może. Chociaż pewnie z innych powodów, niż można było się spodziewać. - Jeśli masz mnie chronić, musisz być silny i zdrowy. Nie potrzebuję sługi, który będzie leżał przez większość czasu przeziębiony w domu albo nie będzie miał sił. Powinieneś jeść dużo owoców. I warzyw. - stwierdziła spokojnie, tym samym wyjawiający drugi, po za samą ilością, powód, dla którego się nimi dzieliła. Inaczej by ich tyle po prostu nie kupowała. Z drugiej strony nie spodziewała się, że od tak przywyknie do jej standardów traktowania niewolników. A te były... W sumie nie wiedziała. Inne? Z pewnością tak, zwłaszcza od tych typowo pirackich. - Częstuj się. Jeśli zajdzie potrzeba, to się ich dokupi. - dodała, cały koszyczek przekazując w ręce swojego sługi. - A, i tak, teraz możesz go ponieść. - bo właściwie dlaczego ona by miała? Drugiego pytania zaś nie specjalnie się spodziewała. Zapraszać kogokolwiek? Kogo? Pokręciła głową. - Nie, nie ma. Może i lepiej... - stwierdziła, nie widząc sensu w większej ilości ludzi tak czy inaczej. Więcej ludzi oznaczało więcej jedzenia do przygotowania, a to oznaczało wydatek. Taki dodatkowy. A tak jest tylko szansa, że się siostry wynurzą z pokoi na moment, nic po za tym. Skoro zaś był już pomysł na spędzenie reszty tego nudnego dnia, to nie zostało nic innego, jak go zrealizować. Tak też kiedy już Jo był gotowy do ruszenia, udała się w stronę domu.

2x z/t

Targowisko ma również miejsca, gdzie odbywają się wcześniej ustawione rozmowy handlowe, które dotyczą, albo ważnych osób, albo większych sum pieniężnych, chociaż oba te przypadki są zwykle ze sobą w jakiś sposób powiązane. Targowisko w Hosence nie było wyjątkiem w tej kwestii, a gildia DHC oczywiście miała w takich miejscach uprzywilejowaną pozycję. Jednym z miejsc oddanych w tym celu do ich dyspozycji było pomieszczenie w wielkim magazynie. Chociaż sam magazyn był spory i służył do przechowywania przeróżnych towarów to samo pomieszczenie nie miało więcej niż 40m2, w kształcie mniej więcej kwadratu, bez żadnych przeszkleń. Nie było tu wiele wyposażenia, tylko biurko, kilka krzeseł, szafka z różnymi trunkami i zestaw do parzenia herbaty.

To właśnie w tym miejscu zostało zaaranżowane spotkanie, na które stawił się King Asthor, członek GH, który usłyszał o istnieniu w DHC niezwykle uzdolnionego kowala magicznych artefaktów. Był to łatwy i tańszy koszt uzyskania potrzebnych do ewolucji magicznych przedmiotów niż misje czy sklep magiczny, a z pewnością nie wypadały gorzej na ich polu. Gdy tylko słowa o sławie kowala dotarły do uszu Kinga ten szybko zorganizował spotkanie w końcu gildia najemników nigdy nie darzyła jakąś specjalną niechecia Grimoire Heart. Wręcz przeciwnie jeśli chodziło o pieniądze dość często dochodziło do współpracy. Tym razem również o to chodziło więc o spotkanie nie było trudno. King wszedł pierwszy do pomieszczenia i zajął jedno z miejsc w rogu pomieszczenia czekając przy zapalonym świetle na osławionego kowala licząc na to, że dogadają się w kwestii przedmiotów.

Monet spokojnym krokiem doszedł na miejsce umówionego spotkania. Cynk dostał stosunkowo niedawno, ponieważ jednak nie znał celu spodziewanej rozmowy, nie musiał się jakoś specjalnie przygotowywać. Cały swój podstawowy rynsztunek zabrał ze sobą - wolał unikać spotykania się z typami spod ciemnej gwiazdy bez stosownego uzbrojenia. Może i nie był jakimś wyjątkowo sprawnym wojownikiem, ale liczył na perswazyjną moc reputacji DHC. W końcu najemnicy słynęli ze swoich zdolności bojowych. Aż mu trochę wstyd było.

Gdy wszedł do środka, spojrzał nieco zdziwiony na istotę czekającą wewnątrz. Potwór? Być może. Zasadzka? Napadać na członka DHC w Hosence byłoby nierozsądnie. Klient? Metodą eliminacji - najwyraźniej tak. Monet zacisnął usta, przymknął na chwilę oczy i uspokoił oddech. Nie chciał przecież urazić tego... człowieka?... komentarzami na temat jego wyglądu. Niekulturalne byłoby też krzyczenie, uciekanie lub dobycie broni. Podszedł bliżej, zatrzymał się kilka kroków od nieznajomego.

- Kim?... - zaczął młody mężczyzna, jednak w porę ugryzł się w język. To nie był czas ani miejsce na osobiste pytania. - Z jakiego powodu chciałeś się spotkać?

Oczom demona ukazał się bardzo młody mężczyzna, aż ciężko było uwierzyć w to, że to on był tym osławionym w Hosence kowalem magicznych artefaktów. Może był pośrednikiem? Z jego miny można było jednak wyczytać, że jest równie zaskoczony widokiem co Asthor. Skoro demon Zerefa, potwór może mieć ludzkie myśli to również ktoś tak młody mógł mieć talent jako artysta, być może był geniuszem. Trochę szkoda, ze człowiek, który pojawił się w pokoju od razu zaczął zadawać pytania bez przedstawienia się, w sumie to demon przywykł już, że nie jest obiektem zbyt dużego zainteresowania, czy grzeczności, przywykł już do tego.
- King, jestem członkiem Grimoire Heart jak pewnie już wiesz - przedstawiłem się - Chciałem zakupić magiczne artefakty tworzone przez genialnego artystę. Mam pieniądze przy sobie i jestem gotowy płacić gotówką. Może to być współpraca na dłużej, potrzebuję większych ilości takich przedmiotów więc myślę, że oboje będziemy mogli na tym zarobić. Mogę liczyć na jakąś ofertę?

- Monet. - odpowiedział młody mężczyzna, przyglądając się uważnie Kingowi. Tak, zdecydowanie było z nim coś nie tak. Ludzie zazwyczaj tak nie wyglądali. Człowiek z natury był bardziej... ludzki. Przynajmniej z wyglądu, jeśli chodzi o świadomość i moralność - różnie bywało w historii. W każdym razie nie trzeba było być geniuszem, by dostrzec w Kingu coś dziwnego, w końcu miał nawet futro. A i postura jakby niezwykła. Monet miał wielką ochotę pozadawać parę pytań na ten temat, postanowił jednak odłożyć to na później. Jak to mawiają, najpierw obowiązki, potem przyjemności.

- Tworzenie magicznych artefaktów nie jest trudne dla osób obdarzonych wrodzonym talentem - zaczął, może nieco zbyt butnie - Wystarczy związać w fizycznej formie czystą energię magiczną, następnie formując ją w pożądaną formę. Do tego wymagany jest jednak dostęp do Źródła odpowiedniego rodzaju, które posłuży za swego rodzaju katalizator. Mówiąc prościej, jeśli chcesz mieć artefakt korzystający z mocy ognia, potrzebujesz dostępu do jakiegoś rodzaju magii ognia. Jeśli byłbyś więc zainteresowany konkretnym przedmiotem magicznym, musiałbyś dostarczyć mi odpowiednie Źródło. Na tę chwilę mogę więc zaproponować ci wykonanie kopii jednego z posiadanych aktualnie przeze mnie przedmiotów.

Po tych słowach, Monet rozłożył przed sobą noszone przy sobie artefakty, po czym zaczął je prezentować. Pominął przy tym Sentan i Gurimā, pozostawiając je w swojej torbie i na palcu. Głupio byłoby odsłaniać wszystkie swoje możliwości.

- Ta włócznia, jej imię Inseki, jest przykładem artefaktu opartego na magii ognia. Ciosy nią wykonywane posyłają w stronę wroga falę ognia, palącego przeszkody na swojej drodze. Dalej mamy wstęgę służącą do pętania wrogów, jest dość wytrzymała i można nią sterować telepatycznie. Ta kostka to przedmiot idealny do ratowania sobie życia w kryzysowych sytuacjach - wystarczy zwykła myśl, a zamienisz się z nią miejscami. Naszyjnik ten pozwala zaś na rozmowę ze zwierzętami, nic mniej, nic więcej. Jeśli byłbyś zainteresowany efektami tych przedmiotów, mam nadzieję, że dojdziemy do porozumienia w sprawie ceny.