Sklep Magiczny

MG

Kobieta założyła okulary i zaczęła się przypatrywać GH, marudząc pod nosem coś o wstydnisiu. Chwilę tak popatrzyła, nawet pomacała, sprawdziła coś na kartce i już po około pięciu minutach zdjęła okulary biorąc kalkulator. Szybkie dodawanie i tym podobne bajery i voilla.-Jeśli miałby działać nieustannie to cena wynosiłaby +/- 250.000 klejnotów.-Odpowiedziała na pytanie Meliora, tym samym uświadamiając go w cenie zamawianego przedmiotu.

Na szczęście po krótkim badaniu sprzedawczyni dowiedziała się tego co chciała i w końcu ujawniła cenę. Niestety ta początkowo była trochę zbyt wysoka, jak zwykle w tym sklepie, więc trzeba było trochę po negocjować. Mimo to siwowłosy liczył, że dojdą do porozumienia.
- Hmm, trochę wysoka stawka, choć rozumiem. A, co pani by powiedziała gdybym zaproponował fragment, zmieniający się w kuszę, która sama sobie tworzy bełty i do tego jeszcze 20.000 klejnotów? Taka broń po utrwaleniu zapewne sprzeda się za całkiem dobrą cenę. - Odparł uprzejmym tonem wskazując znamię z odpowiednim odłamkiem.

MG

Kobieta dotknęła głowy i pokręciła nią z wolna, ubolewając nad pseudo inteligencją tego białowłosego idioty i cwaniaka.-Pączki i kawa, pączki i kawa....-Powtarzała sobie, w ten sposób właśnie podsumowując inteligencję Von Terksa.-Tylko łapówki wam w głowach. Po co mi kawałek z twojej piersi skoro i tak stracimy pieniądze na jego utrwalenie? W aktualnym stanie jest nie wiele wart... daj wszystkie 3 + 150.000 i będzie ok, tak myślę.-Powiedziała, choć to była bardzo niska cena i kobieta sama się sobie dziwiła, dlaczego się tak nad tym pseudo policjantem lituje.

Cóż kobita była kłopotliwym negocjatorem, doprawdy już lepiej gadało się z Abdulem, ale trzeba to było jakoś przetrzymać gdyż jakieś odpowiednie argumenty z pewnością się znajdzie. Tak, czy siak cena nadal była niedopuszczalna.
- Hmm, w sumie ma pani trochę racji, lecz utrwalenie 4 w jednej chwili jest chyba tańsze niż każdego z osobna. Jak to się mówi... a niższe koszty ze względu na masową produkcję. - Rzucił zamyślonym tonem, cóż jako syn kupca uczył się i o tym nieco.
- Poza tym ile kusza nie wydawała się jakaś nadzwyczajna, to dwa następne, to płonący miecz i paraliżujący sztylet. Te z kolei są traktowane jako symbol magicznych broni i mają wielu fanów, więc uważam, że dzięki ich efektownej mocy dacie je rade sprzedać w pokaźnej cenie. Dlatego też może dałoby radę zejść z tych 150 tys. do 100 tys? - Odparł uprzejmym tonem licząc, że da się choć trochę zejść z ceny.

MG

Kobieta spojrzała na Mela jak by nie wierząc w to, co słyszy. Nie wiedziała jak zareagować, ale tylko przez chwilę. Szybko zamrugała i chyba wróciła jej werwa ponieważ się uśmiechnęła. Ale niestety nie był to uśmiech, który podobał by się Melowi.-175.000-Odpowiedziała, sprawiając że cena urosła.-Tamto, było ceną po obniżce.-A widać kobieta ta, nie lubiła takich cwaniaków jak Mel.-Bierze?-Zapytała jeszcze, uśmiechając się "Przyjaźnie". Nie tylko Mel chciał tu zrobić dobry interes.

Widząc, nową ofertę się nieco zdziwił, cóż najwyraźniej kobieta bardzo lubiła utrudniać sprawy ludziom, lub nabijać kosmiczne marże. Chociaż może był tego inny powód.
- Po obniżce? Hmm, w takim razie macie chyba dość drogich dostawców. - Rzucił zamyślonym tonem. - Cóż za 150 tys dało by jakoś radę bo tyle wziąłem ze sobą, ale za 175 tys już niestety nie mogę sobie pozwolić. - Dodał spokojnym oraz uprzejmym tonem.
Jeśli sprzedawca nie zaproponuje poprzedniej ceny to podziękuje i wyjdzie.
Jeżeli jednak da tą starą niby promocyjną ofertę to przejdzie do transakcji wpierw pytając się co ma z robić z odłamkami, gdyż naturalnie nie zamierzał dawać zrywać z siebie skóry.

[w przypadku nie dania nowej oferty zt]

MG

Mel nowej oferty nie dostał i niezadowolony z nieudanej transakcji, opuścił pomieszczenie sklepowe. Cóż czasem jak chce się zbyt wiele to nie ma się nic, a atuty które widzimy my, nie zawsze są zauważalne dla innych. A ponad wszystko należy umieć wyczuć rozmówcę a jednocześnie nie zrazić go do siebie... a Melior zdecydowanie nie był, dobrym negocjatorem i jeszcze wiele czasu musi minąć, nim będzie w stanie sprawnie negocjować.

Shinji po przybyciu do Clover od razu ruszył na poszukiwania sklepiku sławnego pana Abdula i jak tylko udało mu się go zlokalizować wbił do środka. Słyszał o tym, że właściciel jest dość dziwną i bardzo nieprzewidywalną osobą więc jak tylko znalazł się wewnątrz zaczął się rozglądać. W sumie to byłą dal niego jakaś nowość, bo jeszcze nigdy nie odwiedzał magicznego sklepu, z protego powodu - nie miał pieniędzy. Ale teraz dostał coś tam miał, co mógł wydać.
Tak więc rozglądnął się i to nie tylko po to, aby podziwiać asortyment. Poszukiwał jakiejś osoby, która mogłaby go obsłużyć.
- Dobry. Szukam sklepu magicznego pana Abdula. Dobrze trafiłem? - zapytał jeśli kogoś znalazł, a jeśli nie... To pokręcił się w kółko, aby potem podejść do lady - jeśli taka była - i zadzwonić w dzwonek czy w jakiś inny sposób przywołać jakiegoś pracownika sklepu.

MG

Kiedy Shinji przestąpił próg sklepu od razu dostrzegł nietypowy wystrój. Otóż każdy centymetr tego pomieszczenia pokryty był dywanami. A po środku, przed kryształową kulą, siedział Abdul. Słysząc pytanie Shinjiego spojrzał na niego niechętnie.-Źle. To sklep z Dywanami Jonasza.-Odpowiedział marszcząc brwi i patrząc na Shinjiego jak na natrętną muchę której bardzo chce się pozbyć. Zaraz potem przerzucił spojrzenie na kulę, po marudził chwilę pod nosem. wymruczał proste "Aha!" i po chwili znów spojrzał na Shinjiego.-Oh, znaczy się jasne, dobrze pani trafiła, w czym mogę pomóc?-Uśmiechnął się zalotnie, widocznie zmieniając zdanie co do gościa, po spojrzeniu w kulę. Jednak co tam zobaczył, tylko Abdul jeden wiedział.

Mag przejęcia był prawie pewien, że trafił w odpowiednie miejsce, kapkę się tym zmartwił i chciał już opuścić lokal coby odnaleźć swój prawdziwy cel, ale wtedy Abdul powiedział że jednak dobrze trafił. Co za dziwny człowiek, nie mógł od razu potwierdzić? No mniejsza, Shinji słyszał że ten Abdul to specyficzna osoba.
- Znakomicie. W takim razie chciałbym kupić Lacrime zamykającą. Ile by coś takiego kosztowało? - zapytał podchodząc bliżej, dopiero wtedy się po-kminił.
- Zaraz zaraz, jaka pani? Jestem facetem... - czy noszenie długich włosów starczy, żeby wziąć cie za kobitę? Jeszcze by mógł to zrozumieć gdyby stał do Abdula plecami, coby nie widział jego twarzy, ale tak? - Chyba muszę zapuścić brodę czy coś.

//
Btw Co z tym hajsem od E? Dostaliśmy go i możemy normalnie wydać czy co? ._.

MG

Ha, Lacrym się ich zachciewa, a co. Oczywiście, oczywiście. Zawsze przychodzą po coś tak nudnego. Abdul pogrzebał chwilę pod jednym z dywanów i po chwili wyjął małą, kryształową Lamę.-Zamknie tylko przedmioty, około... 3? Co do kosztu 10.000 klejnotów powinno załatwić sprawę.-Coś dzisiaj łatwo się z tym Abdulem dogadać! I nawet item w miarę spoko design miał.-Zapuść, bo bez niej wyglądasz jak ponętna laska... w sumie w chłopców też lubię...-I podrapał się po jajkach.-Jak się pobawisz to 50% zniżki.-Pokazał na swoje krocze, oferując tym samym Shinjiemu inną formę płatności.

- Superaśna ta lama, ale... Mnie właśnie rozchodzi się o taką Lacrime w której będę mógł zamknąć człowieka czy jakie inne stworzenie. Znajdzie się coś takiego? Taka zwykła Lacrima zamykająca przedmioty też byłaby spoko, nie musiałby łazić wszędzie z tą wielką halabardą. Przez nią ludzie czasem na niego dziwnie patrzą. Tak tak, takie cuś też sobie kupi, o ile starczy mu hajsu. Bo ważniejsza była ta druga Lacrima. Tylko czy będzie coś takiego na stanie?
- Co? No chyba ci gorzej. Idź sobie pan do burdelu jeśli potrzeba ci takiej zabawy... - mag przejęcia postawił sprawę jasno. Z każdą chwilą utwierdzał się w przekonaniu, że im szybciej załatwi sprawę tym lepiej. Dobijało go także stwierdzenie Abdula, że bez brody wygląda jak ponętna laska. Chyba faktycznie trza było cuś z tym zrobić. Ale to potem.
- A poza tą kapsułą zamykającą szukam też jakichś itemków dla... Hmm, Dla kogoś działającego w ukryciu i chcącego nie dać się złapać. Nie wiem, jakaś peleryna niewidka czy maska zmieniająca rysy twarzy? - nie miał pojęcia ile coś takiego może kosztować i czy starczy mu pieniędzy, ale zapytać nie zawadzi.

MG

Głupi ludzie. Tak ludzie głupi byli a Shinji tylko to potwierdził, bo Abdul słuchając go, postukał się palcem w czoło.-Pan jesteś głąb i idiota. Dlaczego nie mówi od razu jaka Lacryma? Myśli że Abdul ma cały dzień? Poza tym w burdelu to są takie okazy które mają dziury tak szerokie że konia pomieszczą. Zero Tarcia panie, zero TARCIA!-Wrzasnął, widocznie poruszony słowami Shinjiego, zaraz potem jednak szybko schował lamę i wyciągnął kryształowego Abdula.-Tylko czasowe. Uwierz mi że nie stać cię na wieczne. Taka Lacryma utrzyma kogoś w sobie przez 2 dni(fabularne). Potem pęknie. Kosztuje 18.000 klejnotów. Co do przedmiotów dla Ninja...-Pogrzebał trochę pod dywanem i wyjął trzy.-Mam tego więcej, ale nie wyjmę całego asortymentu prawda?-Powiedział po czym wpierw rozwinął pelerynę. Była biała, nie licząc masy szarych kóz wymalowanych na całej powierzchni.-Peleryna niewidka. Pobiera niewielkie(12) ilość MM co pewien czas(turę), w nocy pobór energii jest dwa razy mniejszy (6MM), a jej koszt to 40.000 klejnotów.-Zaraz potem pokazał maskę. Żółtą z czerwonymi policzkami-Ta maska zmieni całą twoją postać. Możesz udawać każdego. Maska działa przez 1 dzień(fabularny) a potem potrzebuje przerwy(tydzień fabularny). Kosztuje 35.000 klejnotów.-Ostatni z przedmiotów był turbanem. Białym turbanem.-A to najlepszy wynalazek na świecie JehowaPower3000, w tym turbanie nikt cię nie dostrzeże. Wciąż tam będziesz, ale jakoś tak... nikt cię nie zapamięta, nie zwróci na ciebie uwagi... no o ile nie będziesz zachowywał się podejrzanie. Ot pozwala się poruszać niezauważenie, ale gorzej z czynnościami które wzbudzają podejrzenia... jak szczałem w tym na buty policjanta to mimo wszystko dostałem mandat. 29.000 klejnotów.-No i teraz należało zaczekać co wybierze Shinji.

-Sorki, mój błąd. - Shinji uniósł przepraszająco rękę. Za t to drugie. -To znajdź se pan jakąś młodą żonę czy coś. Z resztą po cholera ja dalej to ciągnę. Nie po to tu przyszedłem... - stwierdził poniewczasie. Na szczęście na tym był koniec i pan Abdul zaczął pokazywać swój asortyment, najpierw Lacrymę zamykającą, a potem inne itemki. Każdy z nich był ciekawy, ale Mejiro mógł pozwolić sobie na jeden z nich. Na więcej zwyczajnie nie starczy mu pieniędzy. Zaczął się zastanawiać nad wyborem. Dodatkowo coby pan Abdul nie musiał czekać bezczynnie zwrócił się do niego z pytaniem. Dość istotnym pytaniem.
-A tak właściwie co do tej Lecrymy... To jak się w niej kogoś zamyka? Jak to zrobić? I czy można potem będzie wypuścić taką osobę przed upływem dwóch dni?
Potem pozostało już tylko zdecydować się na któryś z przedmiotów. Najbardziej zainteresował go ten cały turban. Być może to jego powinien wybrać.
-Dobra jeszcze jedno. Co do tego turbanu... Nie ważne koło kogo będę się kręcił, tak długo jak nie będę robił dziwnych, podejrzanych rzeczy to nikt nie zwróci na mnie uwagi, tak? - zapytał chcąc się tego upewnić. Miał nadzieję, że Abdul nie straci do niego cierpliwości, przez to dopytywanie się.

Nie było słów, które mogłyby wyrazić, jak bardzo jest niezadowolona faktem, że musi iść do Abdula. Właściwie "musi" to złe określenie. Sytuacja tego wymaga, o. Nie istniała żadna wiązanka przekleństw, która byłaby w stanie zaprezentować reakcji na wizję na ponowne spotkanie. Co jakiś czas słychać jednak było jakiś pomruk niezadowolenia przez całą trasę z dworca do sklepu. Ręce przez ciągle spoczywały w kieszeni czarnego płaszcza, słomiany kapelusz zaś siedział grzecznie na głowie. Tak, jakby miał tam siedzieć przez wieki, nie podzielając zainteresowania innych nakryć głowy, czy pada deszcz, świeci słonko czy zapowiada się na deszcz latających słoni. Na wejściu już dostrzegła znajomą twarz. Oho, będzie raźniej. Zyskują na przewadze liczebnej. - O, cześć. - Rzuciła na przywitanie, nie dawno co poznanemu koledze, po czym wzrokiem poszukała Abdula. - Dzień dobry... - już mniej raźnie jak zazwyczaj, a właściwie powiedziane z zupełnego musu. Najlepiej by z nim nie zamieniła ani zdania. - Potrzebuję jakiegoś magicznego przedmiotu który pieczętowałby w sobie broń. A właściwie nie tylko broń, no, przedmioty. Starczy jak pomieści stalową rękawicę z ostrzami i kilka granatów. No i byłoby w ogóle super jakby miał wygląd jakiejś broszki czy innej biżuterii, najlepiej drewnianej. A po za tym znalazłoby się nie wiem... Jakiś przedmiot który raz na jakiś czas leczyłby automatycznie śmiertelną ranę? Jakby też był jakąś ładną broszką drewnianą w kształcie jakiegoś kwiatka to by było w porządku. - złożyła zamówienie, czyli zrobiła to, co przeciętny człowiek w sklepie. Jeszcze jakieś oko by się przydało kupić... ale to raczej kiedy indziej za własne pieniądze. Może... Z resztą nie bardzo wiedziała, czy ją by nawet było stać.