Sklep Magiczny

MG

Abdul będący akurat w samym szlafroku, nic nie mówiąc zabrał od Fina 20.000 jednocześnie każąc mu wylosować dwa kupony ze słoika w kształcie dupy, w którą Finn po nadgarstek musiał włożyć rękę. Pierwszy los miał numerek 20 a drugi 28. Aj tak bliskie liczby zapewne oznaczały tą samą nagrodę i tak też było. Finnek dostał dwa magiczne kompasy, które zawsze wskazywały północ. Jeden różowy wyglądający jak zegarek na rekę, a drugi niebieski, do zawieszenia na szyi.

Pam pam pam... I szczerze powiedziawszy nagroda mogłaby być lepsza, ale no cóż... Nagroda to ciągle nagroda, a sprzedawca dzisiaj zdawał się jakiś taki... mało rozmowny! No trudno! A Finncio liczył, iż ten poleci jakiś basen w proszku, czy coś. Taka wersja instant, aby wyciągnąć z kieszeni, wysypać i zalać wodą, a tam... Woda! Normalnie magia, ale wracając do rzeczy, zabrał owe itemy, rozważając co zrobić z praktycznie powtarzającym się cosiem, aż ostatecznie udał się z podobnymi myślami w kierunku drzwi.
- Do widzenia~! - rzucił tylko opuszczając pomieszczeni i kierując się na dworzec, a nuż by złapać jakiś transport powrotny do Shirotsume, no nie? Z buta lepiej chyba nie iść, prawda?!

zt

Miyu zaraz po opuszczeniu siedliska błąkała się to tu, to tam. By jakoś zabić wolny czas i nie musieć myśleć o tym co nie dawno się działo. Minęło kilka dni, dotarła nawet do Clover. Właściwie to szukała jakiegoś miejsca do spania, bo do siedliska bała się wrócić samotnie. Gdy była już w mieście zauważyła informację o loterii w magicznym sklepie. W sumie i tak nie wie co powinna zrobić z zarobionymi pieniędzmi, poza noclegiem i jedzeniem oczywiście. Dlatego postanowiła zajrzeć do sklepu magicznego i wygrać nawet świecący wisiorek mógłby to być. Oczywiście czymś fajnieszym by nie pogardziła.
-Dzień dobry! - krzyknęła, jednak nie za głośno, ale na tyle by sprzedawczyk, którego już kiedyś odwiedziła ją usłyszał - Jestem zainteresowana loterią - dodała i stanęła na samym środku sklepu.

MG

Rozległo się donośne sapanie, gdy zza kontuaru wyłonił się Abdul ubrany w jednoczęściowy różowy strój kąpielowy dla pań, który uciskał jego rodowe klejnoty. Na głowie miał czepek, a brodę schował w prezerwatywie, przewiązanej gumką recepturką by nie spadła w czasie kąpieli.
-Czego chce? A tak, loteria, z takiego powodu przerywać Abdulowi kąpiel w jacuzzi, ech niech was wszystkich Allah zgwałci.-Wydukał zdejmując z pułki pudełko w kształcie dupy.-Ile losów chcesz, tyle musisz wyjąć, a potem zapłacić, nie mam zniżek dla biednych ludzi.-Powiedział i spojrzał na Miyu jak na żula spod biedronki. Tak, definitywnie żule spod biedronki, ubierają się szykowniej niż ona.

Miyu uslasza jakieś sapanie, chyba nie musiała wnioskować kto to mógł być poza samym właścicielem. Kiedy go zobaczyła... zamurowało ją, miała ochotę zwymiotować, przełkneła to co nagromadziło jej się w gardełku i zaczęła patrzeć w różne inne strony byle nie na Abdula. Zgwałcona przez Allah'a? To chyba było by lepsze, niż przez niego gdyby już miała wybierać. Dziewczyna podeszła bliżej by móc wylosować z tego jakże ciekawego naczynia. Na pewno będzie miała co opowiadać za kilka lat...dzieciom kotom? Kto wie.
-Tylko jeden - odpowiedziała i sięgnęła rączką do naczynia i ta dam! Teraz tylko się dowiedzieć co wspaniałego mogła wylosować, może nie przepłaci.

MG

Abdul oblizał się i jęknął lubieżnie kiedy Miyu włożyła rękę w słoiczek i zaczęła w nim gmerać szukając losu, po chwili wyjęła go i spojrzała na numerek "78". Jeden z wyższych to może i nagroda będzie całkiem niezła?- Opio Maxima. Jedna strzykawka tego specyfiku pozwoli ci działać jak po przedawkowaniu kokainy i kofeiny. Będziesz chodziła nakręcona i pełna energii przez 24h, niestety skutki uboczne. Po pierwsze nie będziesz odczuwała bólu, poza tym gdy czas minie twój organizm będzie w fatalnym stanie, hospitalizacja będzie dłuższa i więcej czasu zajmie ci wrócenie do formy. Na dodatek możesz użyć tylko jednej strzykawki na raz. Jeśli spróbujesz wydłużyć działanie, przedawkujesz i umrzesz.-Powiedziało magiczne radyjko które zdjął z szafki. Widać ktoś już dostał Opio. Zaraz potem podał dziewczynie jedną strzykawkę, wypełnioną zielonkawym płynem.

-Łaa - taa była właśnie reakcja na to co wylosowała. Jakby energetyk w strzykawce. Problem był taki, że po nim były skutki uboczne nie porównywalne do zwykłego energetyka i działał dłużej. W sumei całkiem fajny ten specyfik, tylko czy kiedyś będzie musiała go użyć? najprawdopodobniej w czasie jakiejś walki bo o tak raczej nie skorzysta. Jeszcze by skałała jak kangur po mieście z wyłupiastymi oczkami. Chociaż.. tak źle chyba nie będzie wyglądała jak kiedyś to sobie wstrzyknie.
-Dziękuję bardzo - odpowiedziała i wzięła sobie specyfik, i natychmiast schowała do torby, oczywiście jeszcze musiała zapłacić. W sumie ciekawe co by się stało gdyby wstrzyknęła substancje laleczce, gdyby był na niej włos Miyu?
-Do widzenia - powiedziała z uśmiechem i opuściła sklep.

z/t

No to chlopak wrócil z hakobe I postanowil zajrzec do sklepu! Tak, do sklepu magicznego z tym dziwnym typkiem Abdulem, który ostatnio próbowal zrobic z niego… no nie mówmy lepiej na ten temat bo nawet nie potrzeba. Nikt nie chcialby mówic, o tym co sie wtedy dzialo.
-Dobry!- Krzyknal, wrzasnal I lotewa inne synonymy. Daxiu po prostu sie pojawil obwieszczajac swoja obecnosc w tym takim dziwnym sklepie z Abdulem. Oczywiscie przyszedl kupic sobie los na loterii moze szczescie sie do niego usmiechnie i dostanie cos fajnego? Kto wie! Moze glówna nagroda... przydalaby sie.
-To ja jeden los- Powiedzial, po czym polozyl na ladzie 10.000 klejnotów i wlozyl reke do sloika z nimi. Cóz... bylo go stac tylko na jeden los...

MG

Kolejny wszedł do sklepu zaraz po Miyu. Nie żeby Abdulowi się to podobało, no ale co może poradzić że ludzie przychodzą i proszą o losy? I po co robił tą całą loterię... przecież i tak wiadomo że jedyny los jak ich czeka to "Rozerwanie się" na randce z Abdulem. No ale ok, podał gustowne naczynko Daxowi, ten zaś wyciągnął nr. 15. Toteż Abdul podał mu złoty, medalion, który po otwarciu ukazywał... kompas~! Ale że to sklep magiczny to wiadomo, że to magiczny, zawsze pokazujący północ kompas.

Po chwili rozrywki i zarazem odpoczynku, Bard przybył do Clover. Ściślej mówiąc, zawitał on do sklepu z magicznym wyposażeniem, bo po świecie wieść się niosła, że zakupić możesz los. Wystarczyło zapłacić 10000 klejnotów i otrzymywało się jakąś nagrodę, nie wiadomo jaką. Zgodnie jednak z nazwą sklepu, rzecz ta była w jakimś sensie magiczna. 
-Witam. Chciałbym zakupić jeden los na loterii- obwieścił cel swego przybycia do sklepu magicznego Antoine. Chwilę po przywitaniu, najemniczy mag wkłada rękę do pojemnika i wyjmuje z niego los, oczekując na ogłoszenie wyników i odebranie nagrody. Liczył na coś przydatnego, jednak to w końcu loteria, mógł też wylosować coś bezużytecznego. Kto jednak nie ryzykuje, ten nie ma.

MG

Prócz Daxa do sklepu wszedł też Antoś, Abdul tylko westchnął i jemu też podsunął dupo pojemniczek, z nieskrywanym zadowoleniem patrząc jak Antek wkłada w to dłoń. Aż się oblizał~! Tak czy siak, po chwili chłopak wyjął numerek który wręczył Abdulowi.-24-Mruknął i zdjął z pułki, magiczny kompas który wręczył Antkowi. Jego kompas był czarny i kwadratowy, przypominał nieco kostkę do gry, ale kto by się tam przejmował. Noszenie klocka w kieszeni nie jest takie złe.

Antoś badał wzrokiem dziwnego sprzedawcę. Nie był to Typowy Handlarz, to na pewno. Był na swój sposób oryginalny i na szczęście nie odezwał się ani słowem. Gdy tylko Bard otrzymał swą nagrodę, począł badać przedmiot. Był to czarny, kwadratowy kompas, o zdolnościach którego, Antoine nie wiedział ani trochę. 
-Hm, przynajmniej będę wiedział, gdzie jest północ- pomyślał mag. Miał nadzieję, że przedmiot ten okaże się w przyszłości przydatnym fantem, a nie przeszkodą w kieszeni. 
-Dzięki za miłą obsługę- powiedział mag, odwracając się na pięcie i odchodząc z kompasem, już schowanym w kieszeni.

 [z/t]

Kompas... 10 kafli za kompas... No raczej pan Abdul się nie postarał z nagrodami. Chociaż może się mu kiedyś przydać, nikt nie wie jakie są koleje losu. Nie jest niby taki zły, do tego złoty. Może będzie dużo wart? Zawsze może komuś go oddać, w końcu złoto mu z deczka nie pasuje. Chłopak odwrócił się w stronę drzwi i ruszył dość powolnym krokiem. Spojrzał w stronę sprzedawcy, po czym powolnie odpalił sobie papierosa.
-Bye- Mruknął po cichu i wyszedł z sklepu jakby nigdy nic z itemem w kieszeni.

[zt]

Wcześniej zasięgając informacji, które usłyszał na mieście Lavi wybrał się do sprzedawcy w Clover, który słynął ze sklepu z przedmiotami magicznymi. Znał zwyczaje mężczyzny i liczył, że dzięki temu uda mu się zrobić swoje zakupy nieco taniej.
- Allach Akbar - przywitał się ze sprzedawcą - Chciałbym zrobić małe zakupy przed kolejnym zamachem w imię naszego Boga. Czy masz może na sprzedaż magiczne rękawiczki? Chciałbym, aby obie były wykonane z pozornie delikatnego materiału, dość cienkie, aksamitne. Pierwsza para chciałbym, aby była odporna na obrażenia zadane ostrą bronią. Takie cuś, żeby dało się gołą ręką zatrzymać nawet ostrze miecza, albo garść igieł. Druga para chciałbym, aby również byłą wykonana z takiego materiału, ale potrafiąca skrzesać iskry. Nie duże, takie jak zapalniczka. Po pstryknięciu palcami, albo innym gwałtownym ruchu. Poza tym chciałbym, aby ta para rękawiczek była odporna na wybuchy i ciepło. Oczywiście tylko same rękawiczki i to co znajduje się pod nimi. Z mniej ważnych rzeczy chciałbym dowiedzieć się czy masz może fiolki laboratoryjne różnej wielkości razem z korkami? No i ile byś za to chciał?
Po tych słowach czekał na wycenę.

MG

Kiedy Levi wszedł do sklepu to pierwszą rzeczą jaka rzuciła mu się w oczy była koza, siedząca na krześle przy stoliku i wpierdzielająca z talerza siano, za pomocą sztućców. Jak to robiła mając kopyta, było tajemnicą większą niż to, czy kobiety robią kupę. Abdul tymczasem, czesał swoją brodę, siedząc przy kasie i podejrzliwym spojrzeniem obrzucając wchodzącego.-Za rękawiczki których zwykła broń nie przetnie, wezmę 32.000 za drugą parę... odporna na wybuchy znaczy prawie to samo co nie zniszczalna. Bo skoro nie rozerwie jej fala uderzeniowa to co dopiero miecz. Za taki bajer to co najmniej 70.000-Odpowiedział Abdul i wrócił do czesania brody. Bo brody, co wiedział każdy, są epickie.