Sklep Magiczny

Cena nie była duża i możliwa do zapłacenia zdaniem Laviego. Dlatego postanowił tutaj jeszcze wrócić, a na razie wybrał udanie się do zwykłego sklepu, gdzie mógł dostać wszelkie fiolki i kolby laboratoryjne.
- Okej wrócę tutaj, gdy tylko dostanę trochę kasy od Al Kaidy - oznajmił Lavi - Tak więc możesz przytrzymać jeszcze trochę towar, a ja na pewno po niego wrócę.
Po tych słowach Lavi podniósł rękę w geście pożegnania i udał się w stronę dworca pewnym krokiem, aby dokończyć zakupy. Czy raczej kupić to, na co było go stać.

z/t

Nori słyszała różne pogłoski na temat magicznego sklepu, prowadzonego przez zboczonego Abdula niby-islamistę czy jak go tam nazwać. Dziewczyna bała się trochę tam iść, ale miała pewną potrzebę pójścia tam dlatego też zmusiła się by wybrać się do Clover. Nigdy tu nie była, więc dziewczyna się pogubiła. Musiała kilka razy się wracać, pytać przechodniów o drogę. Kiedy w końcu trafiła przed drzwi sklepu wzięła głęboki wdech i weszła mówiąc:
- Dzień dobry panie Abdul! Allah jest dla mnie łaskawy i pokazał mi drogę do pańskiego sklepu~! Wysadził może cosik pan ostatnio?
Matko boska częstochowska, skąd ona wytrzasnęła ten tekst?! Norka była zdziwiona własną pomysłowością, ale to w sumie dobrze, może jakoś przebrnie przez ten trudny dla niej czas...
~ Jak wrócę do domu, to... ach, no tak. Właścicielka wyrzuciła mnie z lokalu... - westchnęła jedynie i podeszła do lady.
- Panie Abdul, mam do pana sprawę!

MG

Do sklepu weszła Nori, akurat widząc Abdula który... sprzątał! TAK, Abdul zapierdzielał po swoim sklepie, z miotłą i odkurzał podłogę. Chodź mogło by się wydawać, że ten nie do końca czysty człowiek to robi, to jednak robił to, on sprzątał! Po zobaczeniu Norki, upuścił jednak miotłę i wyszczerzył się w uśmiechu.
-UOOOOO ŻYWA LALKA.-To powiedziawszy podszedł do Norki i rzucił w nią czerwono-białą kulką, która złapała Norkę i uwięziła w środku! Tak, Norka znalazła się wewnątrz, teraz już przejrzystej szklanej kulki, na dodatek została zmniejszona tak, by się w niej zmieścić! Szklaną kulkę, Abdul postawił na ladzie i nachylił się, patrząc na Norkę wielkimi oczami.-Jestem pewien, że ktoś da za ciebie prawdziwe krocie...-Zaśmiał się złowieszczo, ze swojego świetnego planu.

Nori słyszała wiele plotek na temat Abdula. Najbardziej jednak wbiło się jej w pamięć to, że był w stanie uprawiać seks z wszystkim co się rusza, a i nie tylko. Ktoś kiedyś dziewczynie powiedział, że widział Abdula kopulującego z drzewem. Ten facet miał poważny problem, jego nimfomania była już nie do wyleczenia... w sumie to smutne. Jedną z wielu ploteczek, jakie dotarły do uszu Norki, było to, że nie jest zwolennikiem sprzątania i potrafił żyć w niezłym syfie... a tu? Przychodzi i widzi go zapierdzielającego jak mały samochodzik z miotłą w ręku... już chciała go pochwalić, kiedy usłyszała jego dziwny komentarz, który wzięła za zły znak- u słusznie. Po sekundzie poczuła jak coś w nią uderza i nagle... znalazła się w jakiejś kulce czy cholera wie czym! Dziewczynka zaczęła uderzać drobnymi rączkami w ścianę kulki krzycząc:
- WYPUŚĆ MNIE DO CHOLERY JASNEJ!!!- miała nadzieję, że ją usłyszy- Jak można tak klientów traktować!? Chciałam byś zarobił, a tu co?!
Nori zrezygnowana usiadła na dnie kulki i zaczęła się zastanawiać, co powinna zrobić, jak się z tego badziewia wydostać- i co najważniejsze- jak się zemścić na tym starym dziadzie.

MG

Sprzedawca nachylił się nad kulką z Nori i z szerokim uśmiechem na twarzy, postukał palcem w szkło. Mała Nori waliła piąstkami w barierę ze szkła, ale Abdula nie wiele to obchodziło, nawet bardzo nie wiele. Jednak nie mógł od tak zignorować prośby, przecież Allah był miłosiernym Bogiem, więc Abdul też musiał taki być, prawda? Musiał być miłosierny!-Wypuszczę cię, jak spełnisz moje trzy życzenia-Prosto, sprawnie i powabnie. Teraz miał zapewnione trzy życzenia! No, chyba że lalka kłamała i nie chciała wyjść! Tylko jak można okłamywać Abdula!? To się nie godzi! Więc na pewno spełni jego trzy życzenia!

Nori naprawdę chciała wyjść. Przyszła tutaj tylko po to, by dopytać się o cenę pewnego towaru, a wyszło jak zawsze. Westchnęła ciężko i spojrzała na Abdula, który właśnie przyglądał się jej z góry. Allah go pokarze za takie zachowanie, przecież ona chciała dać mu zarobić. Gdy usłyszała jego warunek o trzech życzeniach zmarszczyła brwi. Ten facet był nieobliczalny, ale... innego wyjścia chyba nie ma.
- No dobrze, ale Allah mi świadkiem, że jak będzie to coś, co mi się nie spodoba, to... - nie dokończyła- co mam zrobić?- zapytała, uśmiechając się najładniej jak umiała do Abdula.

MG

Ha, więc jednak miał rację, to była wróżka spełniająca życzenia! Zawsze wiedział że takie wróżki istnieją, a teraz jedną złapał. Więc przysługiwały mu trzy życzenia... czego mógł sobie życzyć? Wieczna młodość? Nie, po co. On chce do nieba kiedyś, do dziewic. Haremu? Po co, już ma. O! Wiedział.-No to... Abdul chce Kebaba.-W sumie nie jadł dziś obiadu. A chętnie by zjadł. A kebab dobry jest na wszystko!

Kebaba?! Boże, za co on ją wziął? Skąd miała mu tu kebaba wytrzasnąć? Przecież nie wyczaruje...! Nori miała ochotę powiedzieć, że nie może tego zrobić, kiedy wpadła na pewien plan. Abdul na rozgarniętego nie wyglądał, może uda się jej go oszukać? Wzięła głęboki wdech.
- No dobrze, musisz chwilkę poczekać! Wyczarowanie kebaba nie jest prostą sprawą!
Norka zaczęła udawać, że coś tam tworzy. Poruszała rękami, kołysała się jak opętana. Szatan nią zawładnął! Po chwili otworzyła oczy i spojrzała na swoją dłoń, wyglądała na niezadowoloną.
- Niby kebab jest... ale przez to, że jestem w tej kulce, jest pomniejszony tyle samo razy co ja, spójrz.
Nori wyciągnęła rękę do góry. Jakby Abdul się przyjrzał uważnie, założyłby okulary, powiększył pod mikroskopem to może by zobaczył jakiś okruszek, który miał niby zrobić za kebaba. Norka miała szczerą nadzieję, że Abdul się na to nabierze, bo jak nie, to nie widziała wielkiej szansy wydostania się stąd.

MG

W sumie dziewczynka nie mówiła głupio. To co mówiła było dość logiczne, ale w takim razie ten kebab musiał byś strasznie mały! Ale może nadrabiał to smakiem!? Może był tak mały, bo kubki smakowe Abdula doznają istnego orgazmu smakowego!? Nie! Takiej okazji nie mógł przepuścić, dlatego czym prędzej podniósł kulę i wypuścił z niej Nori, która pojawiła się przed Abdulem. Ten zaś zaczął się niepewnie rozglądać.-Gdzie jest Kebab Abdula?-Widocznie nie był zadowolony, a czy denerwowanie Abdula było mądre, to kwestia sporna...

Puf i nie ma kulki... ale tak samo i kebaba. Teraz Nori musiała bardzo szybko myśleć. Spojrzała to na rękę, to na Abdula zdziwionym wzrokiem. Jakby nie wiedziała, co się stało. Przymrużyła oczy, niezadowolona. Pokręciła głową.
- Nie wiem, czemu się nie powiększył. Może jakby użyć wróżkowego pyłku... - zaczęła mruczeć pod nosem.
W sumie dziewczyna starała się wymyślić coś, co by sprawiło, że ten idiota by jej uwierzył. Chciała tylko przyjść się zapytać o cenę jednej rzeczy, a tu co ją spotyka!? Zamknięcie w jakiejś kulce i musi spełnić jakieś niedorzeczne życzenia starego, grubego gbura. Obleśne, nie ma co!
- Potrzebuję pewnych składników, do wytworzenia specjalnego pyłu, co powiększy twojego kebaba, bo niestety nie mogę go wyczarować po raz drugi. - oznajmiła.

MG

Abdul patrzył na wróżkę, kto wie, czy kupił jej ściemy, ale zdawał się w skupieniu nad czymś rozmyślać. Po pewnym czasie uderzył pięścią w dłoń, albowiem nagle go olśniło.-Słaba z ciebie wróżka, nic dziwnego jesteś tylko kobietą-Ostatnie słowo wymówił z nutką wzgardy.-Gdzie ci do wielkiego Allaha czy nawet jego wiernego sługi Abdula?-Wzruszył bezradnie ramionami-Ale znaj wielką mądrość i dobro Abdula, podpowie ci jak spełnić życzenie. Idź i kup Abdulowi Kebaba w restauracji Ahmeda. Abdul zaczeka.-Wyjaśnił spokojnie Abdul i usiadł za ladą, wyciągając świerszczyka.

Nori była zaskoczona z takiego obrotu spraw, ale jej to tam nie przeszkadzało. Czyli Abdul był taki głupi, jak o nim mówiono? Ha! Jeden zero dla panienki Norki! Nadal uważał ją za wróżkę, co troszkę dziewczynę śmieszyło. A kiedy usłyszała tekst o tym, że bycie słabą "wróżką" jest spowodowane byciem kobietą, trudno było się jej od śmiechu powstrzymać, ale się jej udało. Ach, jaki ten gościu zabawny.
- Daj odpowiednie składniki, a zrobię ci kebaba, którego jada sam Allah.- Wzruszyła ramionami. Nie miała zamiaru tracić kasę na tego opasłego bydlaka.
W sumie przyszła się tutaj zapytać jedynie o cenę pewnego magicznego przedmiotu, a jak na razie nie mogła zdobyć tych informacji, bo Abdul sobie coś ubzdurał i tylko przeciągał tą sprawę. A tak to by sobie poszła gdzieś, na przykład potrenować, bo przydałoby się jednak nauczyć się czegoś nowego. Westchnęła ciężko.
- Panie Abdul, mam do pana pytanie! Chciałabym się zapytać o cenę pewnego przedmiotu...- zaczęła, mając nadzieję, że ją wysłucha.

MG

Stary Talib uniósł brew patrząc na dziewczynę, po czym bez kontynuował wcześniej rozpoczętą czynność bez choćby odzywania się do dziewczyny. Przecież on już wcześniej przekazał jej co i jak, teraz musiała zapracować na swoją wolność! Bo inaczej znów może wylądować w pokeballu, albo gorzej. Abdul bardzo nie lubił, kiedy się go okłamywało, a właśnie tej spaczonej i chorej czynności, dopuszczała się teraz norka, przyprawiając wielkiego i szanowanego człowieka, jakim był Abdul o lekkie podirytowanie. Abdul był wybuchowym człowiekiem, Norka chyba nie chciała, by wybuchł!

Dobra, żadna namowa nie działa, durny staruch! Będzie musiała wydać swoje klejnoty na jakiegoś głupiego, niezdrowego kebaba, bo Abdul sobie to wymyślił. Psia kość! Westchnęła ciężko jedynie. Co jej innego pozostało jak tylko nie zmarnować swoich cennych pieniędzy? Jakoś będzie musiała to przeżyć.
- Panie Abdul, niech pan zaczeka. Idę po kebaba.
W sumie miała teraz bardzo dobrą okazję by się zmyć, uciec i w ogóle, ale nie będzie mogła w przyszłości przyjść do Abdula z zamiarem kupienia czegoś, więc postanowiła nie robić tego. Tylko zastanawiało ją, gdzie może być ta cała restauracja, ale zanim zdążyła się obejrzeć, to zobaczyła szyld. Oho, znalazła co chciała. Weszła do środka i podeszła do lady, mówiąc:
- Dzień dobry. Zamówienie od wiernego sługi Allaha Abdula. Prosi o kebaba, którego zawsze u pana zamawia.- Uśmiechnęła się życzliwie do mężczyzny. Miała nadzieję, że chociaż z nim nie będzie problemu.
Całe szczęście się obyło bez zbędnego gadania i dostała to, co prosiła. Zapłaciła tyle ile musiała i wyszła, wracając do sklepu Taliba. Spojrzała na niego z jakże przyjaznym uśmiechem na twarzy i powiedziała:
- Przyniosłam kebaba.- Westchnęła. Po chwili w myślach dodała.- Kasy pewnie za niego nie zwróci.
Miała nadzieję, że jego następne życzenia będą o wiele mniej wymagające i nie będą wymuszały na Nori wykładania swoich klejnotów, których niestety zbyt wiele nie miała.

MG

Abdul czekał i czekał, aż w końcu Nori przyniosła mu upragnionego Kebaba który zaczął z wielką radością jeść.-Smakuje jak ten z restauracji obok...-Mlasknął.-Dobry, ale liczyłem na więcej, taka z ciebie wróżka jak z Abdula chrześcijanin. Powinnaś się wstydzić, bo nie dość że brzydka i głupia to jeszcze moc ma do dupy.-Obrażał Nori, bo mógł.-Drugie życzenie. Posprzątaj sklep Abdula. NA BŁYSK!-Zaznaczył, żeby znowu nie była to tak kiepska robota, jak z Kebabem.