Wielka biblioteka

First topic message reminder :

Olbrzymi, start budynek znajdujący się we wschodniej części Shirotsume. Znajduje się tu gigantyczny księgozbiór, jeden z największych we Fiore, jeśli nie największy. Można tu znaleźć pisma nie tylko dotyczące magii, ale też i na każdy inny temat. Za przykład może posłużyć chociażby regał poświęcony w całości wyłącznie tematyce broni białej.

Melior tym razem by przeprowadzić trening postanowił wczesnym rankiem wybrać się do biblioteki. Cóż postanowił się dokształcić bo nie miał pewności w paru kwestiach, a tworzenie czarów na niepełnej wiedzy mogło prowadzić do niespodzianek, niekoniecznie mile widzianych. Tak więc studiując książki o imaginacji przestrzeni trójwymiarowej, matematycznej translacji oraz kreacji map, również tych trójwymiarowych spędził dobre kilkanaście godzin na próbie połączenia tej wiedzy w spójną całość. Naturalnie robił sobie przerwy na jakieś przekąski i inne potrzeby fizjologiczne, bo inaczej nie dałoby rady usiedzieć. Parę razy też wyjrzał przez okno, by się oderwać w innym wypadku zdawało mu się, iż mózg mu się przegrzeje. Tak czy siać w wcześniej wspomnianym terminie odniósł sukces, a przynajmniej od strony teoretycznej, ponieważ nim sprawdził to w praktyce zamykano już bibliotekę i musiał wrócić do siebie. Następnego dnia po porządnym śniadaniu wrócił do tego miejsca wiedzy, aby sprawdzić czy osiągnie sukces. Co takiego chciał zrobić? Ano na misji od rady stało się coś dziwnego z czarem Conteggio (z wł. Policzenie), niby wiązało się to z paroma nieciekawymi rzeczami, lecz sam efekt wydawał się ciekawy. Naturalnie chciał tego dokonać bez ducha i przyciemnienia, ale żeby za to wyświetlało mu wszystko co się w danym znajduje. Cóż może nie było to do końca z jego zakresu magii ale zawsze warto spróbować. Niby teorię już miał ale wiedza by zabrać się za to w praktyce to już inna sprawa, więc postanowił zacząć tak jak kiedyś trenował Conteggio (z wł. Policzenie). Usiadłszy wygodnie na krześle zamknął oczy, po czym począł skupiać się na drugim piętrze, a raczej tym co chciał tam dostrzec. Póki co ograniczał się do samych pomieszczeń, gdyż przedmioty i ludzie byliby tylko dodatkowym utrudnieniem. Naturalnie w próbę tej wizualizacji wkładał magię i kierował się opracowaną teorią, lecz przez pierwsze dwie godziny jedyne co widział to ciemność. Odrobinę zniechęcony postanowił wówczas zrobić sobie przerwę, bo w końcu ile można się męczyć, nie? Skonsumowawszy co nieco, naturalnie z deserem postanowił wrócić do ćwiczeń. Niestety marne byłe rezultaty przez pierwsze półgodziny, gdyż później pojawiły się pierwsze przebłyski obrazów, jednakże były one tak krótkie, że nawet nie dawało się stwierdzić kształtu. Taki stan trwał aż do popołudni, gdzie wizje zaczęły utrzymywać się do sekundy, co pozwalało już coś zobaczyć. Największy postęp, a zarazem szok nastał jednak pięćdziesiąt minut przed zamknięciem. Mianowicie wtedy udało my się utrzymać czar dłuższą chwilkę i obejrzeć wszystkie pomieszczenia na drugim piętrze, nawet te na ogół niedostępne dla czytelników. Zachęcony tym spróbował również dostrzec przedmioty i po chwili ludzi. Trzeba przyznać że sprawiło to trud, jednakże udało się to wychwycić w obrazie. Niestety problem nastał później. Mianowicie czar nie chciał się wyłączyć, a mana sama z siebie dalej się zużywała, na szczęście jednak nastąpiło zerwanie zaklęcia gdzieś przy połowie zasobów. Uznając to za wypadek z powodu zmęczenia siwowłosy postanowił na tym zakończyć trening i wrócić po przespanej nocy i dobrym śniadaniu. Gdy to się stało jeszcze cały poranek ćwiczył prawie opanowany czar, lecz obyło się już bez wcześniejszych niespodzianek, No po za tym, iż miał jeszcze przez jakiś czas problem z uchwyceniem ludzi na swej "mapce". Dlatego też jeszcze przez pierwsze 2 godziny próbował ich "złapać", a jak mu się udało, to przez następne kilkadziesiąt minut dopracowywał szczegóły, po czym uznał, że skończył trening i czas to uczcić. Niedługo później opuścił tą budowlę.

[zt]

MG

Oręże grzechów głównych

Thetmayer

Kiedy mag skończył deklinację swojego utworu bibliotekarz zaczął bić brawo przewracając i robiąc przewrót po podłodze. Widocznie podobał mu się utworzony przez Ciebie utwór.
- No dobra czas na drugie zadanie - oznajmił misiowaty - Wierszyk podobał mi się więc może spróbuj jeszcze raz. Stwórz teraz wierszyk o ... o sobie.
Po zadaniu Ci kolejnego polecania Panda usiadła na stole i czekała na twój utwór. Po tym zadaniu powinna pomóc Ci w odnalezieniu książki.

Lilianne
Panda również była zadowolona ze swojej podopiecznej. Kilka razy klasnęła w ramach uznania dla dziewczyny, a następnie przemówiła.
- Brawo. Dobra odpowiedź - oznajmiła - Przejdźmy od razu do kolejnego zadania. Ile rozwiązań może mieć równanie trzeciego stopnia.
Po zadaniu pytania po raz kolejny z uśmiechem na twarzy patrzała na dziewczynę. Jeżeli odpowie pozna zapewne odpowiedź na swoje pytanie.

Kaziu podparł się rękoma na swych kolanach. Spojrzał spode łba na Poalę i resztkami samozaparcia powstrzymał się od splunięcia na podłogę. Musiał wytrzymać jeszcze drugie zadanie, może okaże się łaskawsze dla wojskowego. Z wyraźną nadzieją, ukrytą głęboko w oczach wyrażających smutek i pogardę jednocześnie, mag obserwował misiowate stworzonko. Drugi wiersz. Thetmayer zagryzł wargę, ażeby nie zapuścić jakiejś rymowanej (a jakże, przecież jest już półbogiem fristajlu) wiązanki na ssaka przed nim. Westchnął ciężko, po czym strzelił sobie facepalma.
-Pociesza mnie tylko myśl, że to już drugie z dwóch- burknął pod nosem, po czym wyprostował się maksymalnie i spojrzał na egzaminatora bibliotecznego.
-Zaczynam więc- zawiadomił i wziął głęboki oddech.
-Casimirro Thetmayer
to nie byle frajer.
Jest magiem samotnikiem,
wielkim wojownikiem- tu Kazio wyprężył dumnie pierś-
Umie freestyle'ować,
choć nie lubi rymować.
Włosy ma czerwone...
eh... te wiersze pierdolone- zakończył, widocznie podłamany i zmęczony jak po maratonie, albo i dwóch. On po prostu chciał książkę, nie nauczyć się rymować, nie nauczyć się pisać wiersze. Może gdyby ten miś koala nauczył go jakichś technik, ułatwiających korzystanie z magii, Thet nie byłby tak wymęczony i zniszczony psychicznie.

- Yyyyy.... - nie za bardzo wiedziała jak odpowiedzieć, bo za cholerę nie potrafiła matematyki i była z niej naprawdę kulawa. Po prostu nie trawiła matematyki i nie okazywała szacunku tej dziedzinie nauki. Po prostu wolała ją unikać i nic nie liczyć.
- Trzy - powiedziała dosyć niepewnie, a dla niektórych mogło to brzmieć jak zapytanie. Zwłaszcza, dla niektórych wrednych nauczycieli matematyki. W końcu nic samo nie wychodzi!~
Ehh, utrapienie.

// wybaczcie za zwłokę, ale miałem sporo spraw na głowie. Teraz do końca już będzie normalne tempo.

MG

Oręże grzechów głównych

Thetmayer

Mag widocznie niezadowolony ze swojego zadania mimo wszystko wyrecytował wiersz pokazując jednak, że nie robi tego z własnej chęci. Dokładnie jak w szkole. Mimo to jego zwierzak nie poczuł się na szczęście urażony i widocznie uznał, że jego podopieczny wykonał zadanie perfekcyjnie.
- Dobra robota - oznajmił - a teraz idę spać
Po tych słowach naprawdę zasnął na wcześniej wspomnianym stole. Jednak zanim Thet pewnie przerobiłby go na wykałaczki ten wybudził się ze snu i na chwilę przysiadł na stole.
- A właśnie książka "The seven piece of heart"... Znajduje się ona w sekretnym dziale. Aby się do niej dostać musisz wrócić na początek biblioteki. Pamiętasz tamtejszy posąg? Byłą to kobieta z dwoma książkami. Aby dostać się do sekretnego działu musisz przeczytać tekst książki z lewej dłoni kobiety. To chyba wszystko... Z tą wskazówką znajdziesz ją bez problemu.
No i koala ponownie zapadła w objęcia Morfeusza. A ty wiedziałeś, gdzie się udać.

Lilka
Również tutaj wszystko poszło gładko. Jej Panda również była zadowolona z odpowiedzi.
- Brawo. Jeżeli chcesz tą książkę, choć nie mam pojęcia po co ci ona, bo nie jest o matematyce to musisz wrócić się do hallu głównego i tak przeczytać tekst z lewej ręki kobiety, która jest posągiem. Na pewno widziałaś ten pomnik. Jakbyś jednak wolała jakąś książkę o całkach czy geometrii analitycznej to zapraszam do mnie.
No i miałaś już odpowiedź, gdzie znajduje się poszukiwana przez was książka.

- Dzięki do zobaczenia pando!~ -wykrzyknęła dziewczynka, słysząc co ma zrobić. Pobiegła jak najszybciej mogła do sali głównej, po czym szybko odczytała tekst z ręki kobiety i udała się tam, gdzie pisało. A nóż będzie jakaś zagadka? To dziewczynka ją rozwiążę. W czasie biegu informuje pozostałych o tym czego się właśnie dowiedziała. No i zadanie było w końcowej fazie! W końcu nażre się ciasteczek w jakimś spokojnym miejscu.

Przez chwilę zapewne widać było żyłkę na czole Kazia, jednak na swoje szczęście, koala obudziła się i wskazała miejsce wskazówki, co do przechowywania "The seven pieces of heart". Tak więc, nie czekając, Thetmayer ruszył żwawym krokiem w kierunku początku misji, by wykonać czynność, zaleconą mu przez Poalę. Gdy już dotrze do posągu kobiety, Kaziu przeczyta cały tekst na jej lewej ręce, i dla pewności sprawdzi też jej prawą dłoń. Po tych czynnościach, mag po prostu zastosuje się do polecenia, jeśli te będzie kazało mu gdzieś iść, lub po prostu podzieli się spostrzeżeniami z Lilcią i zleceniodawcą. Jeśli okaże się, że mężczyzna nie wróci, Thetmayer postanowi poczekać i jednocześnie zatrzymać dziewczynę, w celu opracowania planu. Jeśli będą całą trójką, mag spróbuje odnaleźć tajny dział.

MG

Oręże grzechów głównych - prolog

Lilka pierwsza dotarła do posągu, ale kilka chwil po niej dołączył również Thet, a potem sam pracodawca. Wszyscy wiedzieli co zrobić, aby dostać się do środka, ale honor uczyniła Lilka czytając tekst, który widniał na książce trzymanej w lewej ręce kobiety Dział zakazany - wejście tutaj" . Średnio oryginalne. Na książce w prawej ręce nic nie pisało. Po chwili posąg zaczął kręcić się wokół własnej osi chowając w podłodze i tworząc spiralne schody prowadzące w dół. To tam był sekretny dział, gdzie znajdowała się poszukiwana przez was księga. Nie czekając długo weszliście do środka. W piwnicy biblioteki znajdował się długi hol przypominający nieco katedrę. Po przejściu około 100 metrów nawą główną doszliście do ambony na której znajdowała się zamknięta księga. Pewnym krokiem podszedł do niej pracodawca, a za nim wy. Na oprawionej w skórę książce znajdował się napis "The seven piece of heart". Po chwili wasz pracodawca zaczął czytać tekst w książce dając upust waszej ciekawości na temat oręży grzechów głównych.

Oręże grzechów głównych - bronie zdolne do zmiany świata. Ich moc jest niewyobrażalna i nieporównywalna z żadną inną bronią, ale koszt ich używania jest równie wielki. Nie ma nic za darmo. W zamian za użytkowanie każdego z oręży grzechów głównych i moc jaką ze sobą niosą. Użytkownik musi poświęcić naprawdę wiele. Czy siła jaką ze sobą niosą jest tego warta? To pytanie zadawane przez wieki. Ale od początku. Jak powstały oręże grzechów głównych.

500 lat temu, gdy świat jeszcze pamiętał smoki na kontynencie istniało królestwo mające około 500.000 mieszkańców [dużo, jak na tamte czasy wręcz zawrotna liczba]. Państwem władał wtedy monarcha, któremu udało się podbić większość tego kontynentu. Nie podobała mu się jednak wizja, że kiedyś wszystko się skończy, a on będzie musiał odejść. Znał swojego dziada i ojca, którzy byli królami, ale nie pozostawili po sobie żadnego śladu. Pamięć o władcach przemijała. Jego pragnieniem było zostać władcą idealnym, o którym wspomną nawet za sto tysięcy lat.

Nie wiedział jednak jak osiągnąć cel i kiedyś, pewien mag imieniem Merlin, potężny czarownik, którego moc zapewne dorównywała wtedy Zerefowi, a ich spotkanie zapewne skończyłoby się kataklizmem dla całego świata zaproponował mu swoją pomoc. Obiecał pomoc w stworzeniu broni ostatecznej. Król bez wahania zgodził się. Chciał, aby broń, która istniałaby przez tysiąclecia przypominała jego potomkom o potędze do jakiej ich doprowadził. Zgodnie z zaleceniem czarownika zwołano spotkanie obywateli kontynentu. Król ślepo wierząc w intencje Merlina zgodził się na ten pomysł i nakazał wszystkim poddanym przybycie do stolicy. Przybyło kilkaset tysięcy ludzi, prawie wszyscy, gdyż każdy miłował tego króla, który dla Państwa uczynił naprawdę wiele.

Król jednak nie znał szczegółów rytuału. Merlin, gdy tylko miał możliwość rzucił potężne zaklęcie, które przyniosło śmierć wszystkim mieszkańcom, którzy zebrali się na placu przed pałacem. Z olbrzymiego królestwa przetrwała grupka ludzi w tym sam król, który nie mógł uwierzyć w to co się stało. Aby stworzyć siedem oręży grzechów głównych Merlin zabił całą populację królestwa bez mrugnięcia okiem. Była to największa rzeź w historii świata.

"Przecież to oczywiste, że siedem grzechów głównych, to atrybuty człowieka. Wydobyłem z twoich poddanych wszystko to co ich napędzało pychę, chciwość, nieczystość, zazdrość, obżarstwo, gniew i lenistwo. Widocznie poza tym nic z nich nie zostało, dlatego umarli. Ale teraz dzięki tym orężom zostaniesz najpotężniejszym władcą w historii"

Jednak co to było za królestwo bez poddanych. Król niesiony gniewem, który widocznie nie został mu odebrany zabił Merlina z pomocą reszty osób, które były świadkami tej masakry. Królestwo przestało istnieć. Widząc ile złego zostało wyrządzone orężami grzechów głównych Król w swoim ostatnim czynie ukrył te bronie i schował przed światem w różnych miejscach. Potem umarł zapomniany, nie pozostawiając po sobie wspaniałego królestwa, a tylko kilku dawnych poddanych. Szybko o nim zapomniano.

W późniejszych czasach pojawiają się eposy o bohaterach, którzy władali broniami łudząco podobnymi do oręży grzechów głównych. Nie wiadomo czy były to naprawdę one. Pewnym jest jednak, że te osoby odmieniły dzieje dzięki posiadanym przez siebie broniom. W końcu zostały stworzone z całego królestwa. Ceną za ich stworzenie było życie 500.000 ludzi. W nich ukryta jest ich wola, która napędza i daje im magię. Nigdy nie udało się stworzyć potężniejszych artefaktów nawet samemu Zerefowi. W tym jednym dziele Merlin przewyższył samego popularnego Zerefa.

Gdzie obecnie znajdują się oręże grzechów głównych? Zacznę od pierwszego z nich:

Pycha - Miecz, który stoi dumnie i nie pozwala się ugiąć. Nie okazywanie pokory jest grzechem, ale siła, którą ze sobą niesie nie pozwala się ugiąć wrogom. Nigdy nie widziano nosiciela tej broni, aby okazywał litość czy słabość. Nigdy nie odwracał się od walki zawsze dumnie kroczył do przodu nie bojąc się kolejnych wyzwań. Posiadacze tej broni zawsze byli uważani za odważnych, ale tak naprawdę nigdy nie przyznaliby się do swoich słabości. Wyprostowani zawsze kroczyli dalej, a miecz wzmacniał ich silną wolę. Obecnie znajduje się on [tutaj opis miejsca, które pojawi się w kolejnej misji - powiem tylko, że to okolice góry Hakobe].

Po zdobyciu pierwszego oręża pojawi się droga do drugiego grzechu. Chciwości. Nie można zdobyć chciwości zanim pojawi się pycha. Oręże grzechów głównych można zdobywać tylko po kolei. Miejsce ukrycia Chciwości pozna się dopiero po zdobyciu Pychy.

-To wszystko - oznajmił wam wasz pracodawca - Wyjdźmy lepiej jak najszybciej stąd i pozbądźmy się tej księgi zanim mój były współpracownik tutaj dotrze. Nie może jej zdobyć i dowiedzieć się, gdzie ukryty jest Oręż grzechu głównego - Pycha.

Potem zamknął książkę i zaczął udawać się powoli w stronę wyjścia. Jednak dość szybko z ciemności wyszły dwie postacie. Pierwsza wyglądała tak: Lucifer , a druga tak Silence. Pierwszy nie posiadał żadnej broni. Drugi wyposażony był w dość długą i porządnie wykonaną katanę, którą trzymał w lewej dłoni. Oboje mieli ten sam tatuaż: Symbol Oracion Seis dla niewtajemniczonych. Bez wahania zagrodziły wam przejście, a wy poczuliście bijącą od nich moc. Jeżeli spodziewaliście się zwykłych najemników z DHC to byliście w błędzie. Tutaj mieliście do czynienia z prawdziwą, potężną magią, o której wiedzieliście jedno. Nie macie co się z nią równać. Instynkt wręcz podpowiadał wam, że stoczenia walki z nimi nie byłoby odważne, ale głupie. To tak jakby mrówka atakowała słonia. Bez sensu. Po przeczytaniu wcześniejszego artykułu chyba należało zacząć w niego wierzyć. W końcu ktoś tak silny nie patyczkowałby się tutaj osobiście podążając za jakąś bajdą. Widocznie chcieli mieć tą broń dla siebie. Na pewno nie byli z dobrej, legalnej gildii.
- Witajcie mam na imię Silence - oznajmił - a może i nie ... w sumie to moje przezwisko miło mi was poznać - Na jego twarzy pojawił się uśmiech - Niestety powinniście nam oddać tą książkę zanim mój kolega się zdenerwuje. Ma na imię Lucifer i sam diabeł się go boi. Uwierzcie mi, że nie chcecie z nami walczyć. Z resztą... Nasze moce są na zupełnie innym poziomie. Jeżeli teraz oddacie nam książkę możecie spokojnie odejść. Nie obchodzi nas wasze nędzne życie, w którym zawsze zostaniecie pieskami kogoś innego. Oczywiście możemy wziąć też książki siłą. Wybór należy do was.

Dziewczyna ucieszyła się. Ba. Euforia ogarnęła jej ciało, że w końcu będzie mogła się stąd zmyć. Co jak co, ale w momencie, gdy zobaczyła przeciwników.. Troszkę się zdenerwowała.
- Idioci - mruknęła pod nosem. Nie obchodziła ją jakaś magiczna moc. Chciała pieniędzy i swojego serniczka obiecanego. Mało ją obchodziło, że ktoś coś chciał od niej. Ta misja miała się skończyć. Mała ją obchodzą Ci kolesie. Są po prostu nudni, bo chcą nudną książkę.
- Nienawidzę was, opóźniacie mi mój sernik! - krzyknęła, a w trakcie tego malutka blondynka użyła Kotei-ka. Pnącza mają za zadanie uwięzić przeciwników i po zaledwie sekundzie wyrzucenie ich w głębie biblioteki. W tym czasie dziewczyna biegnie ku schodom, ku wyjściu z biblioteki by się gdziekolwiek ukryć. Pnącza mają pilnować wyjścia. Może uda się im chociaż stąd wyjść.

Kaziu skrupulatnie notował w swym umyśle kolejne fakty, które zostały mu przedstawione podczas odczytu "The seven piece of heart". Co chwilę kiwał potakująco głową na znak, że zrozumiał i przyjął do wiadomości. Już się dowiedział, że niedługo zapewne przyjdzie mu pójść na poszukiwania pierwszego z oręży grzechów, mianowicie pychy.
-W sumie... ten miecz pasowałby dla mnie- pomyślał chełpliwie, kierując swe kroki za zleceniodawcą. Po chwili jednak, na ich drodze stanęli dwaj członkowie Oracion Seis. Kaziu przyjął postawę defensywną, na wypadek, gdyby tamci znudzili się oczekiwaniem i zaczęli atak, by odzyskać księgę. Po akcji Lilianne, udanej lub też nie, Casimirro aktywuje Jet Boots, by doskoczyć do zleceniodawcy, wziąć mu księgę, a następnie skoczyć w kierunku Lil i objąwszy ją ramieniem, wybiec schodami w górę, do wyjścia z biblioteki, nie oglądając się za siebie, póki dziewczyna nie będzie bezpieczna.

/ / sorki za czas i jakość poniższego posta x_x. Miałem urwanie głowy na studiach i piszę tego posta po 35h bez snu.

MG

Oręże Grzechów Głównych

Wasi przeciwnicy stali będąc przekonani, że z powodu różnicy mocy od razu oddacie książkę bez walki. Kto wie czy naprawdę jednak chcieli puścić was wolno. W końcu wiedzieliście o Orężach Grzechów Głównych, a zdobytą wiedzą mogliście podzielić się ze służbami porządkowymi. Powiem więc tylko, że przeciwnicy i tak nie zamierzali was z logicznych pobudek puszczać wolno.

Lilka zaczęła nienawidzić swoich przeciwników i wykrzyczała im to w twarz.
-Tak nienawidź mnie - oblizał się mężczyzna, który do tej pory milczał, Lucifer jak przedstawił go Silence - Ale czy naprawdę wiesz czym jest prawdziwa nienawiść? Nie pokonasz mnie jeżeli naprawdę nie zaczniesz mnie nienawidzić.
Już w trakcie wypowiadania tych słów został złapany przez pnącza z zamiarem rzucenia o ścianę. Plan był w sumie dobry, ale nagle pnącza, które trzymały jego i Silence zaczęły zamieniać się jakby w energię, którą Lucifer wchłonął, sprawiając, że wcześniej uwolnił się z niebezpiecznego chwytu umożliwiając sobie i koledze bezpieczne lądowanie z niedokończonego rzutu. Thetmayer w tym czasie odpalił swojego buffa i wziął zleceniodawcy księgę. Już miał udać się do dziewczyny, gdy nagle w pomieszczeniu zapanowała ciemność. Tak to Lucifer w międzyczasie "wypluł" ze swojej jamy ustnej grube pokłady jakby ciemności w postaci lotnej. Czyli przypominało nieco dym, ale przynosiło gorszą widoczność i nie powodowało duszenia. W zasadzie nikt z was nie wiedział teraz gdzie jest drugi i co się z nim dzieje.

Thetmayer na razie miał odpoczynek, no ataki nie nadchodziły, ale do dziewczyny podbiegł Silence, którego zobaczyła dopiero przed sobą ze względu na panujący dym-ciemność. Właśnie zamachał się mieczem z zamiarem cięcia od lewego, górnego barku po skosie przez klatkę piersiową. Miałaś minimalnie mało czasu na unik. Ze względu na jego akcje mogłaś uznać, że widział w ciemnościach.

Stan:
Lilka: 84% MM
Thet: 94% MM 1/2 posty przyśpieszenia
Dym-ciemność na arenie.
W razie pytań spamić na gg.

- To w takim razie Cię pokocham, ot co - powiedziała dosyć ironicznie dziewczynka. Pierwszy raz od dawna, ktoś ją irytował. No i.. Miała mu ochotę oczywiście wpierdolić. Jak zwykle nic tak łątwo nie przychodzi. Po chwili ciemność!
Głucho wszędzie, ciemno wszędzie, co to będzie? Walka będzie!
No cóż, szkoda że to nie jakaś dyskoteka, czy coś w tym rodzaju. Stety zaczęła się walka! Lilka nie bardzo się w tym wszystkim czuła. Była słabiutka, malutka i w ogóle nieporadna, jednak musiała sobie jakoś poradzić.
Dziewczyna z początku używa Shīrudo, które mają obronić ją przed ostrzem, a przynajmniej na tyle by miała czas na odskok, a zaraz po tym używa
Kotei-ka. Dwa pnącza mają ściskać jej wroga, jak najmocniej mogą. Może zwymiotuje, czy coś.

Z początku jeszcze Kaziu wiedział co się dzieje, potrafił dostrzec przeciwników, znał budowę ich ciał z zewnątrz, znał położenie Lilianne i zleceniodawcy. Jednak, gdy jeden z nich wypluł czarne, nieprzejrzyste coś, Thetmayer nie miał nic innego do zrobienia, jak jak najszybciej zbliżyć się do Lilianne.
-Kurwa... Lil gdzie jesteś?- krzyknął, szukając jakichkolwiek dźwięków i w przypadku braku jakichkolwiek, po prostu podąża za domniemaną pozycją Lilianne, którą pamiętał ostatnio. Jeśli tylko zobaczy ją, rzuca się z przyspieszeniem, by chwycić ją w ręce i zasłonić ciałem od innych ataków. Jeśli dostrzeże przeciwnika, wystrzeli Chain, celując w szyję, klatkę piersiową, lub bok ciała i od razu naciskając przycisk, pozwalający na jego skrócenie i w przypadku, gdy złapie przeciwnika na łańcuch, wystrzela Lucky Shot w bok jego czaszki. Jednocześnie, jeśli zauważy w jakimkolwiek momencie przeciwnika, który będzie chciał go uderzyć, Casimirro chwyci w prawą dłoń topór, by zablokować natarcie przeciwnika, a podeszwą buta spróbuje go odepchnąć, co przy włączonych Jet Boots'ach powinno dać zamierzony efekt.

MG

Oręże grzechów głównych - prolog

Dziewczyna na cięcie przeciwnika odpowiedziała szybkim użyciem zaklęcia tarczy. Zdążyła. Przynajmniej tak jej się wydawało, ale ręka przeciwnika bez przeszkód przeszła przez tarczę i raniła dziewczynę. Wyglądało to tak jakby przeciwnik był duchem. Lilianne została ciężko raniona i przykucnęła na jedno kolano. Przeciwnik dalej biegnąc zaczął się od niej oddalać, ale nie na tyle by nie spróbowała go oplątać kotei-keiem. Jak wcześniej zaklęcie zadziałało, ale zostało przerwane przez Lucifera, tak tym razem przeszło przez twojego przeciwnika jak przez widmo. Nie przyniosło zupełnie żadnych rezultatów. W pewnym momencie poczułaś chwyt, poczułaś dziwne uczucie lekkości, a potem zobaczyłaś światło, które niemalże Cię oślepiało. Byłaś na zewnątrz biblioteki. Obok Ciebie był zleceniodawca również ciężko raniony w bark.  
- Nie macie z nimi szans - oznajmił szybko - Muszę wracać i znaleźć tamtego chłopaka.
Po tych słowach ponownie się teleportował w nieznane Ci miejsce.

W tym czasie nieświadomy Thetmayer podążał za domniemanym położeniem Lilianne. Niestety dziewczyna była już w innym miejscu. Natknął się za to na Lucifera, który bieg w jego stronę z zamiarem zabrania książki. Oczywiście to on pierwszy Cię zobaczył, ale twój atak miał widocznie większy zasięg. Wystrzeliłeś łańcuch w jego szyję. Strzał był trochę niecelny, jako że przeciwnik wyłonił się nagle i był diabelnie szybki, ale mimo to trafiłeś w jego policzek [celowałeś w szyję]. W efekcie rozdarłeś materiał jego kaptura, a na jego policzku pojawił się ślad krwi. Jednak nie to było najdziwniejsze, że udało Ci się go zranić. Najdziwniejsze było to, że po rozdarciu kaptury odkryłeś jedną z tajemnic Lucifera. Kiedy kaptur został rozdarty zauważyłeś przeciętnej wielkości róg [róg jak diabeł, nie jak jednorożec] wystający z jego głowy. Mogłeś się domyślać, że po drugiej stronie ma drugi, ale w tej chwili pozostawał w ukryciu. Chyba jego ksywka została rozgryziona. Korzystając jednak z twojego zaskoczenia i chwili czasu po twoim ataku twój przeciwnik jednym ruchem zabrał Ci księgę, którą wcześniej ze sobą miałeś. Widocznie nie atakował bojąc się, że może ją uszkodzić. Potem nagle zostałeś złapany i teleportowany na zewnątrz. Obok znajdowała się Lilianne, a osobą, która Cię przeniosła był pracodawca. Byłeś bezpieczny, ale bez księgi.

- Nie mielibyśmy szans z nimi w walce. Myślę, że swoją siłą Ci magowie mogą dorównywać najpotężniejszym magom w Fiore. Nie mam pojęcia skąd mój przyjaciel ich wziął, ale są cholernie silni. Dobrze, że udało się was uratować, książkę i tak by wzięli. Teraz mamy inny ważniejszy cel. Musimy pierwsi zdobyć Oręże grzechów głównych zanim oni nas ubiegną. Jeżeli bronie te wpadną w ich ręce to nawet magiczna rada ich nie powstrzyma. Macie tutaj wynagrodzenie za tą część misji, ale byłbym wdzięczny gdybyście pomogli mi zdobyć Pychę zanim tamta ponownie reaktywowane gildia Oracion Seis ją zagarnie. Sami jednak nie damy sobie rady nawet z jednym z nich. Musimy znaleźć jeszcze kogoś. Spotkajmy się w miejscu z mapy jak najszybciej... Trzy dni na przygotowania wam wystarczą? Spotkajmy się u podnóży Hakobe po upływie tego czasu. Postaram się jeszcze znaleźć jakiś magów.

MISJA ZAKOŃCZONA
Nagrody:
Lilka: 4PD, 5.000 klejnotów, 3 dni w szpitalu
Thetmayer: 8PD, 5.000 klejnotów [+4PD bonusu za odkrycie tożsamości Lucifera co w sumie nie byłoby łatwe, ale miałeś niezłą okazję, gdy był zajęty księgą], 3 dni na fabule

Jeden mężczyzna przechadzał się po bibliotece, nie zbyt szybko, nie za wolno wręcz sam raz. Czekoladowe włosy długie do ramion z brodą takiego samego koloru, ciemna karnacja, dzikie zielone oczy oraz elegancko ubrany w czarny sweter z kontrastującymi szarymi spodniami w skórzanych, kwadratowych butach. Szukał czegoś, nie wiedział dokładnie, gdzie to leży. Może potrzebował pomocy? Kto wie. Dzisiaj był mały ruch, ciepło niezbyt dopisywało, aczkolwiek ten dzień był stworzony do nic nie robienia. Smukła postać dalej pętała się pomiędzy regałami bez celu.

wygląd mężczyzny z twarzy:
http://www.zerochan.net/963371

Melior zabrawszy wszystkie swoje rzeczy z gabinetu i pożegnawszy się ze swymi dawnymi podwładnymi postanowił jeszcze rozejrzeć się po mieście. Cóż lubił je i w sumie zdążył poznać już każdy kąt Shirotsume, lecz niestety nadszedł czas pożegnać się z tą miejscowością. Siwowłosy jednak nie ubolewał z tego powodu gdyż uważał że zmiany wychodzą na dobre. Zajrzał też do biblioteki w której zwykł ćwiczyć swoje nowe czary. Ta miejsce te było bardzo przyjemne i spokojne, co raczej pozytywnie wpływało do naukę. Co prawda nie miał teraz czasu nic nowego opanowywać, lecz uznał, że przejrzy parę książek, cóż może na coś ciekawego one go natchną. Zapewne coś inspirującego by znalazł, lecz nagle jakiś jegomość zwrócił jego uwagę. W sumie nie zainteresowałby się nikim od tak, lecz ten osobnik w ciągu 2 minut 4 razy minął stolik co raczej często w bibliotece często się nie zdarza. Tak więc po czwartym razie postanowił się odezwać.
- Przepraszam pomóc w czymś? Szuka pan czegoś? - Rzucił spokojnym tonem, nie za głośno oczywiście by nie przeszkadzać innym.